Προχώρησε στο διάδρομο και στάθηκε στην ξύλινο πόρτα του δωματίου της, ακόμα υπήρχε κολλημένο το όνομά της πάνω της, άνοιξε την πόρτα. Ήταν ακριβώς όπως το άφησε. Στον τοίχο ήταν ακόμα οι αφίσες από διάφορες ταινίες όπως επίσης και του Al Pacino ως Michael Corleone και από την άλλη ως Tony Montana δύο άκρως αντιφατικές προσωπικότητες σε σχέση με την δικιά της και του επαγγέλματός της. Πάνω στο κρεβάτι της είδε ένα βινύλιο, έκανε χώρο ανάμεσα στα πάρα πολλά μαξιλάρια, πήρε αγκαλιά τον αρκούδο της τον "Βίτο"  και βολεύτηκε στην κορυφή του κρεβατιού, κράτησε το βινύλιο. Στην άκρη του είδε ένα κολλημένο σημείωμα.
"Ο μπαμπάς θα είναι πάντα εδώ για σένα. Το τραγούδι μας είναι εκεί μέσα. Σ αγαπώ πολύ και το ξέρεις λουκουμάκι."

  Το μπεζ εξώφυλλο του βινυλίου και η φωτογραφία του Frank Sinatra ,την έκανε να χαμογελάσει. Σηκώθηκε και πήγε στην άκρη του δωματίου βάζοντας το βινύλιο στο πικάπ, δώρο των γονιών της για τα δέκατα-έκτα γενέθλιά της. Σ αυτή την γωνία είχε βάλει όλη της την αγάπη, φωτάκια, κορνίζες με εξώφυλλα βινυλίων, φωτογραφίες τραγουδιστών και συγκροτημάτων όπως Frank Sinatra, Elvis Presley, Nina Simone, Etta James, Oasis, Led Zeppelin ένα μιξ του γούστου των γονιών της, πλαστικά φυτά που κρεμόταν από ψηλά. Ήταν η αγαπημένη της γωνία. Όπως και όλο της το δωμάτιο, κοίταξε γύρω της του γκρι-μπλέ τοίχους του δωματίου της. Είχε περάσει τα καλύτερά της χρόνια, τα καλύτερα παιδικά και εφηβικά της χρόνια. Άκουσε την πρώτη νότα και ένιωσε πάλι πέντε χρόνων όταν το χόρευε στην αγκαλιά του μπαμπά της. Το Somethin' Stupid του Frank και της Nancy Sinatra ήταν το δικό τους προσωπικό τραγούδι. Αμέτρητες φορές το είχε μουρμουρίσει, πολλές φορές το χόρεψε με τον μπαμπά της και μόνο. Δεν θα ξεχάσει ποτέ την ημέρα του Halloween που μετά κόπων και βασάνων τον είχε πείσει να πάνε για φάρσα ή κέρασμα ντυμένοι Jasmine και Aladdin, ο Πάρης ποτέ δεν χαλούσε χατίρι στην μοναχοκόρη του.

"I know I stand in line,
Until toy think you have the time,
To spend an evening with me."

  Πλησίασε στο γραφείο της στο πάνω ράφι είχε διάφορες φωτογραφίες, μια με την γιαγιά της την Αλκμήνη από όταν ήταν τριών μηνών και είχαν πάει πρώτη φορά στην Ελλάδα οι τρεις τους. Κάθε χρόνο πήγαιναν από τότε και η γιαγιά της ερχόταν πιο σπάνια βέβαια για να τους δει. Μέχρι που πριν έξι χρόνια την έχασαν, πήγε να βρει τον παππού της αρκετό καιρό ήταν μακριά του. Ακόμα την στεναχωρεί που δεν την έχει κοντά της. Η γιαγιά της της είχε αδυναμία λογικό, το παιδί του μοναχογιού της όμως την Μυρτώ την λάτρευε. Το ίδιο γινόταν και από την πλευρά της Μυρτώς. Ήταν πολύ φωτεινός άνθρωπος η γιαγιά της όπως και η μαμά της γι αυτό και την ερωτεύτηκε ο Πάρης για το φως της ψυχής της και την καλοσύνη της. Δίπλα απ' αυτή την φωτογραφία είχε μια άλλη με τους τρεις τους στην Σικελία, δεν θυμάται πόσα χρόνια πριν όμως θυμάται πως την είχαν γυρίσει όλη με το αυτοκίνητο, οι τρεις τους όπως ήταν πάντα. Την έπιασε στα χέρια της και χαμογέλασε. Ένιωθε τόσο τυχερή που είχε τους συγκεκριμένους ανθρώπους για γονείς.

"And if we go some place to dance,
I knot that there's a chance.
You won't be leaving with me."

  Απέναντί της ο ολόσωμος καθρέφτης, όσο κοιτούσε τον εαυτό της τόσο περισσότερο της θύμιζε τον μπαμπά της. Τα μαύρα μακριά ως το στήθος μαλλιά της, το ψηλό- επιβλητικό παρουσιαστικό της, τα μαύρα μάτια της που κάποτε έμοιαζαν με της μαμάς της αλλά τώρα ήταν ίδια με του μπαμπά της. Του είχε τρομερή αδυναμία, πολλές φορές λυπόταν την μαμά της με την τρέλα που κουβαλούσε για τον μπαμπά της από μικρή έλιωνε γι αυτόν το ίδιο και ο Πάρης. Αυτό που έχουν οι δύο τους δεν μπορεί να προσδιοριστεί με λόγια. Είναι η απόλυτη ανιδιοτελής αγάπη. Φόρεσε γρήγορα της πιτζάμες που βρήκε στο συρτάρι της ντουλάπας της και κοίταξε για λίγο έξω από το παράθυρο.

"By saying somethin' stupid like,
"I love you"."

  Στάθηκε πάνω από το πικάπ, σήκωσε την βελόνα και βγήκε έξω από το δωμάτιο.

  Είδε την μαμά της να μπαίνει στο σπίτι, στάθηκε στο τέλος του διαδρόμου και στήριξε το σώμα της στον τοίχο παρατηρώντας την ιεροτελεστία που ακολουθούσαν πιστά τα τελευταία πάρα πολλά χρόνια. Ο Πάρης άφησε το ποτήρι του πάνω στο τραπεζάκι, σηκώθηκε από τον καναπέ πήγε κοντά της, της έβγαλε το παλτό και την φίλησε πεταχτά. Ύστερα κρέμασε το παλτό της στην κρεμάστρα πίσω του. Κάθε φορά που γυρνούσε η μαμά της από την δουλειά το έκαναν αυτό, το θυμάται από παιδί.
«Πως ήταν η βάρδιά σας κυρία Μυλωνά;» την ρώτησε κάνοντάς της μασάζ στους ώμους.
«Κουραστική, εσάς κύριε Μυλωνά η μέρα σας;» αντερώτησε κλείνοντας τα μάτια της, απολαμβάνοντας τα αγγίγματά του.

  Η Ερμιόνη χαμογέλασε, είχε φτάσει πλέον είκοσι επτά και ακόμη αναρωτιέται αν μπορεί να υπάρξει τέτοιος έρωτας σαν τον δικό τους.
«Λουκουμάκι, θα μας κατασκοπεύεις για πολλή ώρα ακόμη;» χαμογελαστός την ρώτησε ο Πάρης.
«Δεν ξέρω τι έχει πάθει σήμερα και μένα με κατασκόπευε στην δουλειά πριν. Λογικά κάνει αλλαγή καριέρας!» αστειεύτηκε η Μυρτώ και χώθηκε στην αγκαλιά του Πάρη.
«Δεν σας κατασκοπεύω! Σας θαυμάζω γονείς!» τάχα θιγμένη τους είπε, σταύρωσε τα χέρια στο στήθος της και κρυφογέλασε.
«Έχω χώρο και για άλλον ένα ακόμη.» άνοιξε τα χέρια του, η Ερμιόνη πλησίασε και κλείστηκε στην αγκαλιά του, πως θα μπορούσε να αρνηθεί αυτή την αγκαλιά;
«Είστε οι γυναίκες της ζωής μου.» μουρμούρισε και τις έσφιξε στην αγκαλιά του.

                       27 χρόνια πριν.
Όταν ο Πάρης παντρεύτηκε την Μυρτώ.

  Ήταν ένα ηλιόλουστο απόγευμα του Αυγούστου που σε λίγες μέρες θα τελείωνε. Η μονοκατοικία στην καλή γειτονιά της Αθήνας ήταν γεμάτη με τα αγαπημένα πρόσωπα του Πάρη και της Μυρτώς. Η Χόλι με την Λίνζι που σε λίγες ώρες θα πάντρευαν το ζευγάρι, η Κατερίνα με τον άντρα της και τα παιδιά της, η μητέρα του Πάρη, η Σοφία με τον Νικ που πλέον ήταν και επίσημα ζευγάρι, ο Πήτερ ακόμα και ο Ντάνιελ είχε έρθει για να τους ευχηθεί. Αποφάσισαν να παντρευτούν σ ένα εξωκλήσι και να μοιραστούν την χαρά τους μόνο με αυτούς που τους αγαπάνε. Με την Μυρτώ κοιμήθηκαν μαζί χθες αγνοώντας τον ατελείωτο μονόλογο της μητέρας του που τον απότρεπε να περάσουν το βράδυ μαζί και απέρριψε κατευθείαν την πρόταση να πάει σε ξενοδοχείο σιγά μην άφηνε την εγκυμονούσα Μυρτώ του μόνη της, αντιθέτως κοιμήθηκαν μαζί και σήμερα ετοιμάζονταν σε διπλανά δωμάτια. Κούμπωσε τα μανίκια του λευκού του πουκαμίσου και έπιασε το παπιγιόν από το κομοδίνο και πήγε στον καθρέφτη προσπαθώντας -μάταια- να το δέσει. Η Χόλι μπήκε στο δωμάτιο, έμεινε για λίγο να τον κοιτάζει και χαμογέλασε.
«The struggle is real.» τον κορόιδεψε και πλησίασε «Έλα να σε βοηθήσω.» έπιασε με τα χέρια της το ύφασμα με λίγες κινήσεις έκανε το τέλειο δέσιμο «Ορίστε, πανέτοιμος.» του έδειξε το είδωλό του στο καθρέφτη.
«Ευχαριστώ Χόλι.» της είπε και φόρεσε το μπλε σκούρο σακάκι του κουστουμιού του.
«Τέλος η εργένικη ζωή από σήμερα Μυλωνά.» τον πείραξε γελώντας «Χαίρομαι τόσο πολύ για σένα. Η Μυρτώ είναι υπέροχος άνθρωπος. Σας αξίζει όλη η ευτυχία του κόσμου.»
«Σ ευχαριστώ τόσο πολύ Χόλι. Να ξέρεις πως δεν θα ξεχάσω την Λίνζι τώρα που έρχεται η κόρη μου. Θα είμαι πάντα δίπλα της σε ο,τι και αν με χρειαστεί.» την διαβεβαίωσε.
Η Χόλι βούρκωσε και τον χάιδεψε στο μάγουλο «Σαν σωστή κουμπάρα μαζί με την Λίνζι σου πήρα ένα δώρο.» άνοιξε την τσάντα που είχε αφήσει πάνω στο κρεβάτι και έβγαλε ένα κουτί «Δεν είναι κάτι σημαντικό.» άνοιξε το κουτί βγάζοντας το ακριβό ρολόι από μέσα «Για την στήριξη όλα αυτά τα χρόνια Μυλωνά.» ο Πάρης άπλωσε το χέρι του και η Χόλι του το φόρεσε.
«Μαμά, θείε Πάρη η Μυρτώ σε λίγο θα είναι έτοιμη.» φώναξε η Λίνζι μπαίνοντας στο δωμάτιο.
«Εντάξει αγάπη μου φεύγουμε τώρα.»
«Άντε, άντε έχουν φύγει όλοι.» τινάζοντας το φόρεμα της είπε.
«Είσαι το πιο όμορφο παρανυφάκι.» της είπε ο Πάρης και γονάτισε «Αγκαλιά δεν έχει σήμερα;»
Η Λίνζι πήγε κοντά του και τον αγκάλιασε σφιχτά «Που να δεις και την Μυρτώ, σαν νεράιδα μοιάζει. Είναι πολλή  όμορφη θείε Πάρη, εγώ στο είπα ότι θα την παντρευτείς.» του είπε πειράζοντας το παπιγιόν του «Μαμα φεύγουμε, θα πάρουμε και την γιαγιά Αλκμήνη μαζί.» τράβηξε την Χόλι από το χέρι και βγήκαν έξω από το δωμάτιο.

  Έμεινε μόνος του, πήγε στο σαλόνι και έψαξε στους δίσκους CD που ήταν στοιβαγμένοι στα ράφια του κοντού επίπλου. Μόλις βρήκε αυτό που έψαχνε το έβγαλε προσεκτικά από την θήκη του και το έβαλε στο στερεοφωνικό.
«Πάρη, έχουν φύγει όλοι;» του φώναξε η Μυρτώ από το δωμάτιο.
«Ναι Μυρτώ μου εδώ και λίγη ώρα.» της απάντησε.
«Είμαι έτοιμη. Έρχομαι.» άκουσε την Μυρτώ στο βάθος να πλησιάζει και έμεινε να κοιτάζει ευθεία.

"When a man loves a woman,
Can't keep his mind on nothin' else."

Και τότε την είδε, το πανέμορφο λιτό και υπέροχο νυφικό της που έκανε την φουσκωμένη της κοιλιάς να φαίνεται ελάχιστα. Τα καστανά μαλλιά της φτιαγμένα μπούκλες και το στεφανάκι με τα λουλούδια πάνω τους την έκαναν να μοιάζει όντως με νεράιδα όπως είπε η Λίνζι. Η ανάσα του κόπηκε, τα χέρια του ίδρωσαν και η καρδιά του χτυπούσε σαν τρελή.
«Είσαι... Είσαι πανέμορφη.» είπε κομπιάζοντας, έπιασε από το τραπέζι την ανθοδέσμη με τα κίτρινα τριαντάφυλλα και της την έδωσε.
«Και εσύ το ίδιο,είδες; Σε κατάφερα Μυλωνά.» αστειεύτηκε και τον φίλησε πεταχτά.
«Θα σε αφήσω να το πιστέψεις αυτό μικρή.» της πείραξε την μύτη.

"When a man loves a woman,
Spend his very last time.
And trying to hold on to what he needs.
He'd give up all his comforts."

«Είσαι έτοιμη να γίνεις και επίσημα κυρία Μυλωνά;» την ρώτησε και την χάιδεψε στον ώμο φιλώντας την στο μέτωπο.
«Αντικειμενικά στην κατάσταση που είμαστε δεν έχω και πολλές επιλογές.» γέλασε δείχνοντας την κοιλιά της.
Ο Πάρης ακούμπησε τα χέρια του στην κοιλιά της, χαμογέλασε.
«Είστε οι γυναίκες της ζωής μου.» έσκυψε και φίλησε την κοιλιά της.

"When a man loves a woman
I give you everything I've got.
Trying to hold on to your precious love."

  Ο Πάρης κάθησε στον καναπέ βάζοντας στα ποτήρια κρασί και έδωσε ένα στη Μυρτώ που βολεύτηκε στο στήθος του και ένα στην Ερμιόνη. Άλλαξε κανάλι μιας και το μπάσκετ είχε τελειώσει και έβαλε κάτι αόριστο να παίζει μιας και τώρα σημασία είχε μόνο η οικογένειά του.
«Βλέπω αφήσατε πίτσα και για μένα. Μπράβο! Με κάνετε περήφανη.» γελώντας είπε η Μυρτώ και ανασηκώθηκε πιάνοντας ένα κομμάτι.
«Τώρα γίνεσαι υπερβολική. Αφού ξέρεις πάντα σε σκεφτόμαστε.». απάντησε η Ερμιόνη και έκλεισε το μάτι στον Πάρη.
«Ναι αγάπη μου σωστά τα λέει το παιδί. Πάντα σε σκεφτόμαστε.» ο Πάρης την φίλησε στο μέτωπο.
Η Μυρτώ μισόκλεισε τα μάτια της απειλητικά και κούνησε το κεφάλι της.
«Η Ειρήνη που είναι; Θα έρθει;» ρώτησε εναλλάσσοντας το βλέμμα του στις δύο γυναίκες.
«Είναι η μέρα του μήνα που πηγαίνει εδώ πιο κάτω στην εκκλησία και ανάβει κερί για να μην έχει μπλεξίματα η Αυγή εκεί που είναι.» απάντησε η Ερμιόνη και ανακάθησε στην μαύρη πολυθρόνα.
«Ναι... Σωστά...» μουρμούρισε, τον στεναχωρούσε πολύ αυτό το θέμα με την Αυγή «Μίλησα με τον Πέτρο και την Θάλεια...» άλλαξε θέμα και άφησε το ποτήρι του πάνω στο τραπέζι «Θα έρθουν σε μια εβδομάδα. Έχουν κλείσει εισιτήρια.» ενημέρωσε και γύρισε να κοιτάξει την Μυρτώ «Μυρτώ μου, θα σε πείραζε να τους δώσουμε το κλειδί από το διαμέρισμά σου; Κρίμα να πληρώνουν ξενοδοχεία.»
«Η ερωτική φωλίτσα του ειδυλλίου Μυλωνά- Νικολάου!» τους πείραξε γελώντας δυνατά. Σαν απάντηση έλαβε το αγριοκοίταγμα του πατέρα της και ένα γκρι μαξιλάρι που εκσφενδονίστηκε από την μαμά της.
«Όχι αγάπη μου γιατί να με πειράζει; Ο,τι είναι δικό μου είναι και δικό σου. Είναι η οικογένειά σου.» του απάντησε και χάιδεψε το γκρίζο περιποιημένο μούσι του.
Ο Πάρης την φίλησε στην κορυφή του κεφαλιού της και την τράβηξε στην αγκαλιά του.
«Μπαμπά, να σε ρωτήσω κάτι;»
Ο Πάρης κοίταξε την κόρη του κάνοντάς της νόημα να συνεχίσει.
«Έχω μια υπόθεση που θέλω να την λύσω όσο πιο γρήγορα γίνεται.» αναφερόταν στην υπόθεση της Λίνλεϊ «Γιατί έχω ένα προαίσθημα πως δεν θα έχει καλό τέλος.» ολοκλήρωσε την πρότασή της.
Ο Πάρης με την Μυρτώ την κοίταξαν. Ο Πάρης σκέφτηκε για λίγο και πήρε μια βαθιά ανάσα.
«Ξέρεις πως εγώ τα τελευταία πάρα πολλά χρόνια είμαι εκτός. Έχουν αλλάξει πάρα πολλά από τότε που εγώ δούλευα και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην ξέρω πως να σε συμβουλέψω πάνω σ' αυτό το θέμα γιατί δεν ξέρω και μεταξύ μας ούτε και θέλω να μάθω την υπόθεση. Αλλά θα σου πω κάτι που είχα πει κάποτε σε κάποιον...» κοίταξε στιγμιαία την Μυρτώ «..."αν θέλεις να πας γρήγορα, πήγαινε αργά." Κατάλαβες;» την ρώτησε και έπιασε το ποτήρι του από το τραπεζάκι.
«Λειτουργεί, είναι δοκιμασμένο.» συμπλήρωσε η Μυρτώ.

  Η Ερμιόνη το σκέφτηκε για λίγο και τους κοίταξε μπερδεμένη. Χαμογέλασε και κούνησε καταφατικά το κεφάλι της.
«Με την μαμά σκεφτήκαμε, πως θα ήταν καλή ιδέα να πάμε στο χορό που ετοιμάζουν οι Έλληνες εδώ στο Βέγκας. Άλλωστε είναι ένα απ' τους λόγους που θα έρθει εδώ ο θείος με την θεία.» η Ερμιόνη κοίταξε συνωμοτικά την μαμά της.
«Να πάτε και να περάσετε εξαιρετικά.» άνετος απάντησε στην κόρη του έχοντας καταλάβει την συνομωσία των δύο γυναικών, αγνοώντας την όμως επιδεικτικά.
«Έλα ρε μπαμπούλη μου... Δεν γίνεται χωρίς εσένα! Πως θα κάνουμε είσοδο χωρίς τον Πάρη Μυλωνά; Ξέρεις τι είναι να κάνεις είσοδο με τον Πάρη Μυλωνά; Μεγάλη υπόθεση! Σωστά μαμά;» ρώτησε και έδωσε τον λόγο στην Μυρτώ για να συνεχίσει.
«Έχει δίκιο η Ερμιόνη Πάρη μου. Θα πάμε σαν οικογένεια και θα περάσουμε υπέροχα.» συνέχισε η Μυρτώ πιάνοντας με τα δάχτυλά της μια τούφα από τα επίσης γκριζομαύρα μαλλιά του και παίζοντας γυρνώντας την στα δάχτυλά της.
Ο Πάρης σήκωσε το βλέμμα του και το ένωσε με το δικό της. Τα μαύρα μάτια του με τα καστανά δικά της πως θα μπορούσε να αντισταθεί στα μάτια της; Αφού ακόμα και τόσα χρόνια μετά κάθε φορά που τα κοιτούσε αυτόματα αποκτούσε ταχυκαρδία.
«Θα το συζητήσουμε ξανά.» αρκέστηκε να πει και της πείραξε την μύτη.

«Αυτό είναι άδικο!» παραπονέθηκε η Ερμιόνη «εμένα με ακύρωσες κατευθείαν, ενώ στην μαμά είπες ότι θα το συζητήσετε.» κορόιδεψε την φωνή του και σταύρωσε τα χέρια στο στήθος της.
«Άλλο εσύ άλλο η μαμά σου.» απάντησε ο Πάρης συγκρατώντας το χαμόγελό του.
«Αααα ναι, και γιατί παρακαλώ;» τον ρώτησε χαμογελώντας ειρωνικά.
«Γιατί εσύ είσαι ο λόγος να μου υπενθυμίζω τις προφυλάξεις ενώ η μαμά σου είναι η γυναίκα που θα μου υπενθυμίζει πάντα τον έρωτα.» την πείραξε σηκώθηκε από τον καναπέ και πήγε κοντά της ζουλώντας της τα μάγουλα.

  Γι αυτούς αυτή η συζήτηση ήταν το πείραγμά τους, για την Ερμιόνη ήταν η χαρά της. Βύθιζε όλες αυτές τις αναμνήσεις βαθιά στον εγκέφαλό της για να μην τις ξεχάσει ποτέ. Οι ματιές που ανταλλάσσουν οι γονείς της, τα χάδια του μπαμπά στην μαμά της, όλη η αγάπη του μπαμπά της και στις δύο. Τα κρατούσε σαν φυλαχτό μέσα της.
«Αυτό είναι καλό μπαμπά, σου θύμιζαν συνεχώς πως κάποτε έπρεπε να σκεφτείς να πάρεις προφυλάξεις.» ήταν σειρά της τώρα να του ζουλήξει τα μάγουλα συνεχίζοντας ακάθεκτη το πείραγμα.
«Και πως θα ζούσα εγώ χωρίς το λουκουμάκι μου;» αναρωτήθηκε και χαμογέλασε.
«Το άδικο της υπόθεσης ξέρετε ποιό είναι;» σοβαρά ρώτησε η Μυρτώ και οι δύο τους γύρισαν να την κοιτάξουν «Οτι σε κουβαλούσα εννιά μήνες, μέσα σε αυτούς τους μήνες μια τρελή αποφάσισε να με απαγάγει και κατέληξα χαμένη στην έρημο, έπειτα βγήκες από κάπου που προφανώς δεν ήταν στο μέγεθός σου, μέχρι να βγεις σου πήρε δεκαοκτώ ώρες, μου χάλασες την πρωτη παραμονή Χριστουγέννων που θα περνούσα παντρεμένη με τον πατέρα σου και όλα αυτά γιατί; Για να μοιάζεις απόλυτα στον πατέρα σου!»
Η Ερμιόνη με τον Πάρη κοιτάχτηκαν, χαμογέλασαν και σήκωσαν ταυτόχρονα τους ώμους τους βλέποντας την Μυρτώ να κουνάει αγανακτισμένη το κεφάλι της.

▪️ Γειααααα σας!!🦉 Μπορεί να μην είχε καθόλου από τις υποθέσεις αυτό το κεφάλαιο αλλά δεν παύει να είναι το αγαπημένο μου, να ξέρετε μπορεί να υπάρξουν κι άλλα τέτοια κεφάλαια.

Λοιπόν... Λοιπόν η Ερμιόνη έχει κόλλημα με τον Πατσίνο, εντάξει εγώ την έγραψα έχει μια λογική αυτό...😂

Ο Πάρης με την Μυρτώ συνεχίζουν ακάθεκτη να είναι ερωτευμένοι ο ένας με τον άλλον κι αυτό λογικό γιατί τότε έβγαλα την ψυχή μέχρι να είναι μαζί οπότε κάπως πρέπει να κερδίσουν τον χαμένο χρόνο. 😁😁

Ο Πάρης οριακά είναι πιο γοητευτικός τώρα απ' ότι πριν και επίσης όσο μεγαλώνει γίνεται και πιο γλύκας. Μια μετάλλαξη την έχει πάθει από το πρώτο βιβλίο.😂

Η Μυρτώ με την Ερμιόνη από την άλλη προσπαθούν μάταια να τον πείσουν να κοινωνικοποιηθεί... Πράγμα που δεν πετυχαίνει και πολύ...

Η Ειρήνη από την άλλη μεριά πήγε να ανάψει κερί για την Αυγή και για την αποφυγή προβλημάτων... Το βρίσκω ορθό και έξυπνο...

Και επίσης τι σας έχω...?? Είσοδο Πέτρου και Θάλειας. Ναι ναι αυτοί που νομίζετε πως είναι αυτοί είναι... Και σε αυτό το σημείο να ευχαριστήσω την den-pernaw-kala2 που μου εμπιστεύεται τους χαρακτήρες της. Το εκτιμώ πολύ και το ξέρεις.

Και για το τέλος... Παιδιά δεν μπορώ με την οικογένεια Μυλωνά, τα πειράγματά τους είναι ο,τι καλύτερο. Αν και η Μυρτώ ένα δίκιο το έχει τόσος κόπος χάθηκε άσκοπα με το πιστό αντίγραφο της Ερμιόνης...😂😂

Ελπίζω να σας άρεσε αυτό το κεφάλαιο
Αν σας άρεσε αφήστε μου ένα ⭐ και τα σχόλιά σας που ξέρετε ότι τα λατρεύω.

Μέχρι το επόμενο κεφάλαιο λοιπόν
Σας φιλώ!😘❤️