Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

-☽; Hombres | Kirishima Eijirou

❁્᭄͜͡Ficha de Información.
ೃ࿔Pareja/s: Todoroki Shoto x lectora | Kirishina Eijirou x lectora
ೃ࿔Personaje Principal: Kirishima Eijirou
ೃ࿔Advertencias: Infidelidad 😱 y cosas no varoniles
ೃ࿔Anime/Manga/etc: Boku no hero Academy

   
Narrador Omnisciente.

No era de hombres, Kirishima lo sabía muy bien, lo que él sentía e intentaba hacer no era nada de hombres... pero era inevitable, ella era hermosa, ella... ella le gustaba.

Lamentablemente se dio cuenta bastante tarde.
—¡Un hombre debe de ir por su chica! —Había gritado en su habitación, armándose de valor, dispuesto a decirle lo que sentía a aquella azabache.

Caminando logró verla, a unos metros de él, sonrojada, sonriente, y con Shoto, no le presto importancia, ella era amiga de todos después de todo.

—Ta... ¡También me gustas, Shoto!

Su mundo cayó, sus piernas temblaban, y su corazón se rompió.

¿Qué había pasado?
Quizá ella no era para él, o quizá si.
El mundo a veces podía poner obstáculos muy grandes, algunas otras jugaba de manera horrible, ¿está era una?
¿Qué debía hacer?

Nada.

Ella estaba feliz con el bicolor, eso veía, y un hombre no debía intervenir en eso, Todoroki había logrado conquistar el corazón de _____, mucho antes que él, el se la merecía y el pelirrojo no debía meterse, no importa cuánto le gustara la chica.

—Eres un cobarde. —ese era Bakugo, siendo... siendo Bakugo.

—¿A qué te refieres, hermano? —cuestionó, volviendo a mostrar aquella sonrisa, sonrisa falsa, ¿cuándo había cambiado tanto?

—No te lamentas porque ella no está contigo, te lamentas porque no tuviste el valor de confesarte. —Katsuki podía ser tosco y malhumorado, pero si podía intentar traer de nuevo al idiota de su mejor amigo, haría lo posible.

—¿Q-qué?

—No importa si te rechaza, después de todo ella está con el maldito mitad y mitad, pero por lo menos habrás sido un hombre y confesarte, será un rechazo digno de cualquier hombre.

Kirishima borro su sonrisa. ¿Eso era un consejo? Ir a que lo rechacen.

—Si lo que te preocupa es arruinar una relación estas equivocado, ¡maldito idiota! —ahí estaba, con su carácter habitual—, si siembras confusión es porque ella no lo quiere realmente, y si no, esa perra no es para ti, algo simple pelopincho estúpido. —Concluyo para luego alejarse, ya había hecho demasiado.

Kirishima lo pensó toda la tarde, y era verdad, si seria rechazado sería de la forma más macha posible.

—Oh... ¿Yaoyorozu, dónde está _____? —preguntó con emoción, dispuesto a esperar el rechazo con alegría.

—Creo que está en su cuarto, me preocupa, desde que terminaron las clases se encerró ahí.

Eijirou se dirigió preocupado hacia aquella habitación, ahora que lo notaba era verdad, no la había visto.

Toco la puerta, no hubo respuesta, volvió a tocar, escucho ruidos en el interior.
—¿_____ ? —pregunto esperando a que abrieran, pronto la puerta empezar a abrirse lentamente solo dejando ver el rostro de la azabache—, ¿estás bien?

La de ojos negros asintió levemente, evitando mirarlo a los ojos.
—Si... ¿su-sucede algo?

Y Eijirou lo noto, tenía la voz temblorosa y los ojos rojos, las mejillas levemente hinchadas.
—¿Por qué lloraste?

_____ se sorprendió e intentó cerrar la puerta, el instinto protector y de preocupación del pelirrojo entró en acción, ingresando a aquel cuarto sin permiso.

La azabache cayó al suelo y no aguanto más, comenzó a llorar, dejándolo totalmente atónito.
—Lo... lo lamento. —se disculpaba—, yo... yo quería dejarlo, no pude.

Ella necesitaba consuelo, y Kirishima se lo dio, silenciandola con un abrazo, dejando que llorara lo que quisiera y pudiera.
Se mantuvo así por un largo tiempo, siendo solo el que la abrazaba, y cuando por fin hubo calma, cuestionó el porqué.

—Quería dejarlo pero... —su voz tembló—, me dijo tantas cosas que no pude...

Sabia lo que pasaba, sabía que era difícil, una relación toxica.

_____ lo miró y agradeció, ablandando y apresurando el corazón del pelirrojo.
Sabia que había otra cosa que ella necesitaba.
Ella necesitaba amor, cariño, y él no dudó en dárselo, sabiendo que luego se arrepentiría, sabiendo que eso; no era de hombres.

La besó.

—Dije que te declararas, no que... ¡no que la besarás! —grito el rubio, por eso si el no hacía las cosas nadie más lo haría bien.

—Pero... estaba llorando y no es de hombres dejar que una dama llore tanto. —intento defenderse, pero sabía que había actuado mal.

—¿Y la fea? ¡¿Qué hizo la fea?!

—Me correspondió...

Y ambos sabían que Eijirou y ____ estaban metidos en algo malo, Bakugo quedó en no decir nada, pero no aguantaría ser cómplice de aquella acción inmunda y sucia, se lo dejo bien en claro al pelirrojo.
Kirishima al fin estaba, de una manera, con la azabache, pero no se sentía bien, así que pronto intentaría arreglar todo.

Nunca pensó que la fecha se posponerla tanto; "quizá la próxima semana", "luego", dejándose llevar solo por las escusas.

Y ahí estaban, lugar en el que tantas veces se habían ocultado los últimos tres meses, y en uno de esos momentos la culpa empezó a invadirlos.

—No podemos seguir así... —susurró el pelirrojo mientras la abrazaba levemente—, no es de hombres.

____ asintió y le dejó un casto beso en la mejilla;— Lo se... lamento mucho llevarte a hacer esto. Es que... se me hace complicado dejarlo.

Y sabían que Todoroki había cambiado, la azabache era suya, no la podías mirar, no la podías abrazar, no podías respirar a su lado; y que irónico sonaba que alguien la besara.

____ suspiro y miro a Eijirou;— Lo haré... —comento. Dejando que todo el valor que tenía la inundará.

El pelirrojo sonrió y besó por última vez a la chica, pronto se acabaría el receso y debían volver a un mundo en el que solo se saludaban con la mirada.

El destino podía jugar de maneras duras a veces, y por alguna razón este no los quería juntos.

—¿_____?

Aquella voz los congeló, ambos voltearon y lo vieron ahí, parado en la puerta, mirándolos de manera fría y penetrante.
Todoroki Shoto los había descubierto, en un veloz movimiento sujeta la mano de la azabache atrayendola a su lado.

—¿Por qué tú estas aquí? —preguntó el mitad albino a su novia, ignorando por completo al chico.

Kirishima no reaccionó hasta que escuchó el quejido de ____.

—Me haces daño, Shoto —esta intentaba safarse de su agarre, el cual era muy fuerte y empezaba a dolerle.

—Todoroki, suéltala. —demando dando dos pazo al frente.

El bicolor empujó hacia atrás a la chica y miró con furia al pelirrojo.
Después de todo había dos cosas que odiaba con todo su ser; a los pelirrojos y...;
—Odio que me vean la cara. —Y sin esperar más lo golpeó.

No era una historia como Romeo y Julieta pero si ambos querían tomar esos papeles Todoroki tomaría uno también.
Después de todo la muerte se encargó de que Romeo nunca volviera a ver a Julieta.
Y si Shoto debía ser la cruel para alejarla de el, él sería la muerte en su historia.

N/a: F, un Shoto tóxico.

¿Pinta segunda parte? ✊👀👀
Hoy la ruleta de Google me dijo que actualice y así lo hice 😔✊

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro