Ο Άνθρωπος Πίσω Απ' τον Αρχηγό
~ ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ ~ ΤΕΤΑΡΤΗ, 5 ΜΑΪΟΥ 2010 ~
~ ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ SPERMA CARE ~ ΧΑΛΑΝΔΡΙ ~
~ ΠΟΛΥ ΝΩΡΙΣ ΤΟ ΠΡΩΙ ~
Ο Άρης και ο Ορέστης βρίσκονται στο διαγνωστικό κέντρο, έχουν μιλήσει με τον γιατρό και τώρα περιμένουν για να δώσει δείγμα ο εξεταζόμενος. Ο Άρης χασμουριέται.
«Εξακολουθώ να πιστεύω ότι ήρθαμε εδώ για το τίποτα»
Ο Ορέστης τρίβει τον σβέρκο του μορφάζοντας.
«Αρούλη, σε παρακαλώ!»
«Τι με παρακαλάς; Ο γιατρός το είπε καθαρά. Δεν έχεις λόγο να είσαι στείρος. Δεν τραυματίστηκες ποτέ εκεί, δεν έχεις περάσει μαγουλάδες και δεν υπάρχει ιστορικό υπογονιμότητας ή προστάτη στην οικογένειά σου»
«Κι άμα;»
«Τότε κάτι θα κάνουμε. Υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις. Απλώς σταμάτα!»
«Να σε ρωτήσω κάτι;»
«Μόνο μην μου πεις αυτό που υποψιάζομαι»
«Αν έχω δίκιο και δεν μπορώ να κάνω μωρό, θα με βοηθήσεις;»
«Πώς; Να γαμήσω την Χλόη; Συγγνώμη, κολλητέ, αλλά δεν μπορώ να το κάνω αυτό. Την νιώθω σαν αδερφή μου και εξάλλου δεν μ' αρέσουν οι κοκκινομάλλες»
Ο Ορέστης γυρίζει τα μάτια του.
«Σοβαρέψου, ρε γαμώτο! Η βοήθεια που σου ζητάω είναι λίγο υγιές σπέρμα. Αν φυσικά η Χλόη είναι διατεθειμένη να περάσει τη δοκιμασία της εξωσωματικής γονιμοποίησης και δεν με στείλει στο διάολο»
Ο Άρης σκύβει και κλείνει τ' αυτιά του.
«Τι ακούω πρωί-πρωί, Χριστούλη μου!»
«Απάντησε μου!»
«Η Χλόη δεν θα σε στείλει ποτέ στο διάολο»
«Πες μου, ρε γαμώτο! Ναι ή όχι;»
«Ναι, ρε μαλάκα! Ναι! Ναι! Χίλιες φορές ναι! Τι νομίζεις; Ότι θα σ' αφήσω απροστάτευτο; Είσαι αδερφός μου, ρε Ορέστη. Θα πέθαινα για σένα»
«Ευχαριστώ»
Εκείνη τη στιγμή, μια νοσοκόμα καλεί τον Ορέστη, ο οποίος σηκώνεται όρθιος και ισιώνει το παντελόνι του.
«Άντε να δούμε τι θα δούμε!»
Ο Άρης παίρνει ένα περιοδικό απ' το τραπεζάκι, σταυρώνει τα πόδια του και χαμογελάει.
«Καλή τύχη, Βήτα, και αν κολλήσεις, φώναξε με να σου δώσω ένα χεράκι»
«Άντε, ρε μαλάκα!»
Μετά από κάνα μισάωρο περίπου, ο Ορέστης επιστρέφει αναψοκοκκινισμένος στην αίθουσα αναμονής. Τα μάγουλα του καίγονται και τα μάτια του λάμπουν. Ο Άρης αφήνει το περιοδικό και σηκώνεται όρθιος.
«Πώς πήγε;»
«Καλά, υποθέτω»
«Γέμισες το ποτηράκι;»
«Δεν μ' αγγίζει ο σαρκασμός σου. Ξέρεις πολύ καλά ότι παράγω αρκετή ποσότητα. Η ποιότητα είναι που έχει το πρόβλημα»
«Μαλακίες! Η ποιότητα θα είναι καλή και θα το δεις. Τέλος πάντων! Πες μου πώς ήταν εκεί μέσα»
«Ήταν ένα απλό δωμάτιο, ρε Άρη. Άσπροι τοίχοι, μια καρέκλα, ένα τραπεζάκι. Τι ακριβώς περίμενες;»
«Δεν ξέρω. Κάτι διεγερτικό, υποθέτω. Κάτι που θα σου φτιάχνει τη διάθεση»
«Υπήρχαν μερικά περιοδικά, αλλά δεν τα χρειάστηκα. Μια απλή σκέψη της Χλόης και ... Ξέρεις»
«Ναι, ξέρω»
«Για να πω την αλήθεια, μου φάνηκε λίγο περίεργο. Δεν το έχω κάνει από τότε που ήμουν δεκαέξι και μετακόμισα μαζί σου»
«Λογικό, ήρθες και σ' έκανα μια ασταμάτητη μηχανή του σεξ»
Ο Άρης γελάει κι ο Ορέστης δείχνει τα δόντια του.
«Σκάσε!»
«Εντάξει. Εντάξει. Πότε θα βγουν τ' αποτελέσματα;»
«Ο γιατρός τα έβαλε σε πρώτη προτεραιότητα. Θα είναι έτοιμα γύρω στις πέντε σήμερα τ' απόγευμα. Θα σου τα στείλει με email»
«Σε μένα; Γιατί;»
«Γιατί δεν αντέχω να τα δω εγώ. Προτιμώ ν' ακούσω τ' άσχημα νέα απ' το στόμα σου παρά να τα διαβάσω»
«Είσαι αδιόρθωτος. Τέλος πάντων! Του είπες ότι δεν έκανες την διήμερη αποχή που απαιτείται για την εξέταση;»
«Ναι, του εξήγησα την κατάσταση και μου είπε ότι λογικά δεν θα έχουμε πρόβλημα. Αν υπάρξει κάτι, θα βρω μια δικαιολογία για την Χλόη και θα ξανακάνω την εξέταση»
«Ελπίζω πραγματικά να μην συμβεί αυτό. Άντε, πάμε να φύγουμε τώρα. Οι γυναίκες μας περιμένουν»
«Ναι, πάμε»
Οι δύο φίλοι βγαίνουν απ' το διαγνωστικό κέντρο και περπατούν προς την μηχανή. Καθώς ο Άρης την ξεκλειδώνει, ο Ορέστης τσεκάρει το κινητό του για τυχών μηνύματα ή κλήσεις.
«Δεν μου λες, τι δικαιολογία βρήκες που έφυγες τόσο νωρίς; Τι είπες στη Σελήνη;»
«Ότι θα πάμε στη μαμά σου για να φτιάξουμε κάτι που προσπάθησε να επιδιορθώσει ο πατριός σου. Με ρώτησε αν μπορεί να έρθει, αλλά της είπα ότι θα επιστρέψουμε πριν ξυπνήσει»
Ο Ορέστης χαμογελά.
«Τι τρέχει με το χαμόγελο;»
«Τίποτα. Απλώς είπα το ίδιο πράγμα στην Χλόη»
Ο Άρης του κλείνει το μάτι.
«Υπάρχει λόγος που γίναμε κολλητοί, Βήτα. Δεν θυμάσαι που στο είπα;»
«Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα πρώτα λόγια που μου είπες ... Γεια σου. Με λένε Άρη και είμαι ένας μοναχικός λύκος. Μ' αρέσει η φάτσα σου. Θες να γίνεις ο κολλητός μου;»
«Κι εσύ μου έσφιξες το χέρι και μου είπες ... Γεια σου. Με λένε Ορέστη και είμαι επίσης μόνος. Θέλω πολύ να γίνω ο κολλητός σου»
«Κι από τότε, δεν χωρίσαμε ποτέ ξανά»
«Κι ούτε θα χωρίσουμε ποτέ. Ούτε καν όταν ο γιος μου αρχίσει να πηδάει την κόρη που πρόκειται ν' αποκτήσεις»
Ο Άρης γελάει και ο Ορέστης είναι έτοιμος να εκραγεί, αλλά τελικά αλλάζει γνώμη και απαντάει ήρεμα.
«Ναι, έχεις δίκιο. Ούτε καν τότε και ξέρεις γιατί; Γιατί, αφού κάποιος θα γαμήσει την κόρη μου κάποια στιγμή, καλύτερα να είναι ο γιος σου. Τουλάχιστον μαζί του θα μπορώ να είμαι σίγουρος ότι δεν θα της κάνει κακό»
Ο Άρης ανοίγει το στόμα του για ν' απαντήσει, αλλά όλος περιέργως, δεν ξέρει τι να πει. Ο Ορέστης τον κοιτάζει μ' ένα αλαζονικό χαμόγελο στο πρόσωπο του.
«Λοιπόν, Άλφα; Δεν έχεις τίποτα να πεις;»
«Όχι, και πραγματικά μ' εξοργίζεις όταν το κάνεις αυτό. Είσαι το μόνο άτομο που μπορεί να μ' αφήσει άφωνο»
«Δοκίμασε λίγο ξύδι. Κάνει θαύματα όταν είσαι θυμωμένος»
«Ανέβα στην γαμημένη τη μηχανή, ρε ηλίθιε»
«Αμέσως! Άλλωστε, έχω μια κόρη να φτιάξω. Ξέρεις ... Για τον γιο σου»
Ο Ορέστης ανεβαίνει στη μηχανή γελώντας δυνατά και ο Άρης, ήδη καβάλα, δείχνει τα δόντια του.
«Θύμισε μου γιατί σε κρατάω ακόμα κοντά μου;»
«Γιατί ακόμα και ο μεγαλύτερος ηγέτης χρειάζεται ένα τσιράκι»
«Δεν είσαι απλώς το τσιράκι μου»
«Και τι είμαι;»
«Το στήριγμα μου. Ο βράχος μου. Ο άνθρωπος πίσω απ' τον αρχηγό. Αν δεν ήσουν εσύ, δεν ξέρω πού θα είχα καταλήξει»
«Αρούλη, σταμάτα! Θα με κάνεις να κλάψω»
«Κάντο. Είμαστε μόνοι. Δεν θα το πω σε κανέναν»
«Οδήγα την γαμημένη τη μηχανή, ρε ηλίθιε!»
~ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΤΗΣ ΙΔΙΑΣ ΜΕΡΑΣ ~ ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΙΣ ΠΕΝΤΕ ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ~
~ ΚΤΗΜΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ~ ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗ ~
Όλοι είναι μαζεμένοι στην πίσω αυλή, εκτός απ' τους δύο κολλητούς που βρίσκονται στην κουζίνα του σπιτιού του Οδυσσέα και του Αλέκου και ετοιμάζουν το βραδινό. Ο Ορέστης κόβει τις ντομάτες για την σαλάτα ενώ ο Άρης δοκιμάζει την σάλτσα του κοκκινιστού.
«Η σάλτσα θέλει λίγο αλάτι»
«Βάλε λίγο, αλλά μην το παρακάνεις. Την τελευταία φορά, χρειαστήκαμε πολλά λίτρα νερό για να συνέλθουμε»
Ο Άρης στενεύει τα μάτια του.
«Υπονοείς κάτι για τη μαγειρική μου;»
«Όχι, ποτέ. Το μόνο που λέω είναι λίγη προσοχή με τ' αλάτι»
«Άντε γαμήσου, ρε μαλάκα!»
Εκείνη τη στιγμή, τα κορίτσια τους μπαίνουν στην κουζίνα. Η Σελήνη πλησιάζει τον Άρη και τον αγκαλιάζει από πίσω.
«Ευγενικός όπως πάντα, Λύκε μου!»
Η Χλόη πηγαίνει στον Ορέστη και του χαϊδεύει τα μαλλιά.
«Και ποιος είναι ο παραλήπτης της οργής; Το καημένο το μωρό μου, φυσικά»
Η Σελήνη δοκιμάζει την σάλτσα.
«Για πέστε μας τι έγινε αυτή τη φορά»
Ο Άρης της σκουπίζει τα χείλη.
«Πρόσβαλε τη μαγειρική μου, Γατούλα μου»
Ο Ορέστης τελειώνει με τις ντομάτες και συνεχίζει με το αγγούρι.
«Εγώ απλώς είπα ότι το τελευταίο φαγητό που μας έφτιαξε ήταν λίγο αλμυρό»
Η Χλόη, που τρελαίνεται, αρχίζει να τσιμπολογάει αυτά που κόβει.
«Λίγο; Ξύπνησα τουλάχιστον πέντε φορές τη νύχτα και ήπια νερό. Αυτό δεν ήταν φαγητό, ήταν η Αλμυρά Θάλασσα»
Ο Άρης γυρίζει τα μάτια του.
«Τι υπερβολές, Θεέ μου!»
Η Σελήνη γελάει.
«Μην την ακούς, μωρό μου. Εμένα μ' άρεσε πολύ»
Η Χλόη συνεχίζει να τσιμπολογάει.
«Εσύ είσαι γκαστρωμένη. Η γνώμη σου δεν μετράει»
Όταν η Χλόη αναφέρει την εγκυμοσύνη της Σελήνης, ο Άρης αγριοκοιτάζει τον Ορέστη που αναστενάζει. Εντωμεταξύ, όση ώρα μιλάνε, αυτός κοιτάζει συνέχεια το ρολόι του, κάτι που φυσικά δεν περνάει απαρατήρητο. Η Χλόη τον ρωτάει.
«Τι συμβαίνει, ρε μωρό μου; Γιατί κοιτάς συνέχεια το ρολόι σου; Περιμένεις κάτι;»
«Σαν τι; Όχι! Απλώς κοιτάζω την ώρα για το φαγητό. Ξέρεις, για να μην καεί»
«Αλήθεια μου λες;»
«Φυσικά, Ομορφιά μου»
«Μχμμμ ...»
«Δεν με πιστεύεις;»
«Όχι, δεν είναι αυτό. Απλώς νιώθω ότι κάτι δεν πάει καλά μαζί σου τις τελευταίες μέρες»
«Μην ανησυχείς, μωρό μου. Όλα είναι καλά»
Ο Ορέστης γυρίζει την πλάτη του για να ελέγξει το φαγητό και ο Άρης, προσποιούμενος ότι κοιτάζει κι εκείνος το φαγητό, πηγαίνει δίπλα του και του ψιθυρίζει κάτι στ' αυτί.
«Θα σοβαρευτείς ή θα μ' αναγκάσεις να σε χτυπήσω; Αν συνεχίσεις έτσι, θα σε καταλάβουν όλοι. Αυτό θέλεις;»
«Όχι»
«Τότε μαζέψου!»
Λίγα λεπτά αργότερα, μία ειδοποίηση στο τηλέφωνο του Άρη κάνει τον Ορέστη να ταραχτεί πολύ, με αποτέλεσμα η κατσαρόλα που κρατάει να γλιστρήσει απ' τα χέρια του και να γεμίσει το πάτωμα με σάλτσα.
«Γαμώτο!»
Ο Άρης γρυλίζει αγανακτισμένος, η Σελήνη κοιτάζει απορημένη και η Χλόη του ορμάει.
«Εντάξει! Φτάνει ως εδώ! Πες μου αυτή τη στιγμή τι στο διάολο συμβαίνει!»
Ο Ορέστης κοιτάζει τον Άρη, αλλά εκείνος γνέφει αρνητικά.
«Δεν μπορώ, Χλόη. Όχι ακόμα. Όχι μέχρι να μου το επιτρέψει ο Άρης»
«Μέχρι να στο επιτρέψει; Τι σκατά σημαίνει αυτό; Άρη, τι λέει;»
Η Χλόη κοιτάζει τον Άρη περιμένοντας απάντηση, αλλά εκείνος απευθύνεται στην Σελήνη.
«Πάρε την Χλόη και φύγετε από δω, και μην αφήσεις κανέναν να μας ενοχλήσει»
Η Σελήνη σηκώνεται, αλλά η Χλόη έχει αντιρρήσεις.
«Όχι! Δεν πάω πουθενά! Θα μείνω εδώ με τον Ορέστη»
Ο Άρης κοιτάζει την Σελήνη.
«Κάνε αυτό που σου λέω. Τώρα!»
Αυτή πιάνει το χέρι της Χλόης, αλλά εκείνη το τραβάει.
«Όχι! Δεν αφήνω τον Ορέστη μόνο του. Κάτι σοβαρό συμβαίνει εδώ»
Η Σελήνη προσπαθεί να εκτελέσει την εντολή.
«Έλα, Χλόη! Δεν χρειάζεται ν' ανησυχείς. Ο Άρης είναι εδώ και αυτός ξέρει τι να κάνει»
Αυτή κοιτάζει τον Άρη για λίγο κι εκείνος τη διαβεβαιώνει με τα μάτια του. Μετά αυτή σπρώχνει την Χλόη έξω απ' το δωμάτιο. Όταν οι δύο άντρες μένουν μόνοι, ο Άρης επιτίθεται.
«Τι στο διάολο κάνεις, ρε μαλάκα; Έχεις τρελαθεί;»
«Άρη, σε παρακαλώ, μην φωνάζεις!»
«Να μην φωνάζω; Έχεις καταλάβει τι έγινε, ρε ηλίθιε; Ένας Θεός ξέρει τι σκέφτεται η Χλόη αυτή τη στιγμή»
«Τότε άσε με να της μιλήσω»
«Όχι! Όχι μέχρι να είμαστε σίγουροι»
Ο Άρης βγάζει το τηλέφωνο του απ' την κωλότσεπη του κι ανοίγει το email του.
«Εδώ είμαστε»
«Είναι αυτό που περιμέναμε;»
«Ναι»
«Άντε τότε. Άνοιξε το και τελείωσε με»
Ο Ορέστης σωριάζεται στην καρέκλα κι ο Άρης γυρίζει τα μάτια του.
«Θα το κάνω, αλλά αν όλα είναι εντάξει, κάτι που είμαι σίγουρος ότι συμβαίνει, τότε θα σε ευνουχίσω με το μαχαίρι του ψαριού»
«Εντάξει»
Ο Άρης ανοίγει το συνημμένο έγγραφο, αλλά πριν προλάβει να διαβάσει δύο γραμμές, ο Ορέστης κοπανάει το κεφάλι του στο τραπέζι.
«Λοιπόν;»
«Δώσε μου ένα λεπτό. Δεν είμαι ο Σούπερμαν με το γρήγορο διάβασμα. Για όνομα!»
Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα, ο Άρης κάθεται απέναντι από τον φίλο του μ' ένα στεναχωρημένο ύφος στο πρόσωπο του. Ο Ορέστης τον κοιτάζει με αγωνία.
«Τι; Είχα δίκιο, έτσι δεν είναι; Είμαι στείρος»
«Συγγνώμη, φίλε, αλλά ...»
«Είδες που σου είπα; Είμαι άχρηστος. Είμαι μισός άντρας. Είμαι ένα τίποτα. Δεν μου αξίζει τίποτα»
Ο Ορέστης κοπανάει ξανά το κεφάλι του στο τραπέζι πιο δυνατά αυτή τη φορά και ο Άρης σηκώνεται όρθιος, περπατάει προς το μέρος του, του αρπάζει τα μαλλιά και του σηκώνει το κεφάλι με τη βία ενώ κρατάει το τηλέφωνο ακριβώς μπροστά στα μάτια του.
«Αν μ' άφηνες να τελειώσω προτού ξεκινήσεις τον θρήνο της Ιφιγένειας, θα σου έλεγα ... Συγγνώμη, φίλε, αλλά θα πρέπει να σε ευνουχίσω»
«Ορίστε;»
«Άνοιξε τα γαμημένα τα μάτια σου, ρε μαλάκα, και διάβασε. Διάβασε πόσο ηλίθιος είσαι!»
Ο Ορέστης αρπάζει το κινητό και διαβάζει με κομμένη την ανάσα. Μετά από κάποιες ιατρικές ασυναρτησίες, υπάρχει ένα χειρόγραφο σημείωμα απ' τον γιατρό στο κάτω μέρος του εγγράφου.
"Βλέποντας αυτά τα αποτελέσματα πραγματικά αναρωτιέμαι γιατί κάνατε αυτό το τεστ. Το σπέρμα σας είναι υγιές, πολύ δραστήριο και απόλυτα ικανό να γονιμοποιήσει. Συνεχίστε τις προσπάθειες και σύντομα το όνειρο σας θα γίνει πραγματικότητα"
Ο Ορέστης γυρίζει το κεφάλι του και κοιτάζει τον Άρη, που τον αγριοκοιτάζει με τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος.
«Εδώ λέει ότι ...»
«Ότι είσαι μαλάκας; Ω, ναι! Αυτό ακριβώς λέει»
«Κι εσύ γιατί ...;»
«Για να σε τρομάξω λίγο»
«Πώς μπόρεσες; Πώς μπόρεσες ν' αστειευτείς με κάτι τέτοιο;»
«Έπρεπε. Για σένα. Για να σε κάνω να συνέλθεις»
«Έτσι, ε;»
«Έτσι ακριβώς!»
Ο Ορέστης σηκώνεται όρθιος κι αρχίζει να περπατάει προς τον Άρη κάπως απειλητικά.
«Τι κάνεις;»
«Καλύτερα ν' αρχίσεις να τρέχεις, Αρούλη»
«Και γιατί να το κάνω αυτό;»
«Γιατί αν σε πιάσω στα χέρια μου, θα σε σκοτώσω!»
«Σκατά!»
Αλλά πριν δούμε πώς θα εξελιχθεί αυτή η αντιπαράθεση, θα πάμε στην πίσω αυλή, όπου οι άλλοι προσπαθούν να ηρεμήσουν την Χλόη, η οποία είναι αρκετά αναστατωμένη με την παράξενη συμπεριφορά του Ορέστη. Η Μαίρη της δίνει ένα ποτήρι με νερό.
«Μην κάνεις έτσι, Χλόη. Είμαι σίγουρη ότι δεν είναι κάτι σοβαρό»
Η Θαλασσινή έχει την ίδια γνώμη.
«Συμφωνώ με τη Μαίρη. Αν ήταν κάτι σοβαρό θα σου το έλεγε. Δεν θα το κρατούσε μυστικό»
Ενώ όλοι οι άλλοι συμμερίζονται την ανησυχία της Χλόης, η Σελήνη είναι απόλυτα ήρεμη.
«Εγώ δεν ανησυχώ καθόλου. Απ' τη στιγμή που το ξέρει ο Άρης, όλα θα πάνε καλά»
Ο Οδυσσέας απευθύνεται στην Χλόη.
«Δεν καταλαβαίνω, βρε Καροτάκι. Έτσι ξαφνικά, απ' το πουθενά, άρχισε να συμπεριφέρεται παράξενα;»
«Όχι ξαφνικά. Αυτός φέρεται παράξενα από τότε που μάθαμε για την εγκυμοσύνη της Σελήνης, αλλά η κατάσταση χειροτέρεψε όταν η Μαίρη άρχισε να εμφανίζει συμπτώματα»
Η διορατικότητα του Οδυσσέα αρχίζει να τον οδηγεί κάπου.
«Για περίμενε ένα λεπτό! Προσπαθείτε να κάνετε παιδί;»
«Δεν έχουμε μιλήσει ποτέ ανοιχτά. Με ρώτησε μια φορά αν ήθελα να κάνω παιδιά και του είπα ναι, αλλά χωρίς χρονοδιάγραμμα. Ξέρεις, το θέλω τώρα ή σε λίγα χρόνια»
«Προφυλάξεις παίρνεται;»
«Όχι»
Ο Οδυσσέας σμίγει τα φρύδια του και ο Τζάκος καταλαβαίνει αμέσως ότι αυτός κάτι σκέφτεται.
«Τι σκέφτεσαι, Αγαπούλη μου;»
«Το προφανές, Διεστραμμένε. Ότι ο αγαπητός μας Ορέστης ανησυχεί για την ικανότητα του να κάνει παιδιά. Γι' αυτό συμπεριφέρεται έτσι»
Ο Αλέκος καγχάζει.
«Πώς σου ήρθε αυτό τώρα, ρε μωρό μου;»
«Δεν χρειάζεται να είσαι ιδιοφυΐα, Αλέκο μου. Ο Λύκος γκάστρωσε την Γατούλα του τον πρώτο μήνα, χωρίς καν να προσπαθήσει, και ο Διεστραμμένος έκανε το ίδιο πράγμα σε ακόμη λιγότερο χρόνο»
Η Χλόη καλύπτει το στόμα της.
«Ω, Θεέ μου! Αν είναι έτσι, γιατί δεν μου μίλησε;»
«Προφανώς ντρέπεται, Καροτάκι μου. Είναι λογικό»
Η Σελήνη κουνάει το κεφάλι της.
«Και ακόμα πιο λογικό είναι ότι μίλησε μόνο στον Άρη, ο οποίος προφανώς τον διέταξε να μην μιλήσει σε κανέναν άλλον»
Η Χλόη στενεύει τα μάτια της.
«Γι' αυτό ο Ορέστης μου είπε ότι δεν του επιτρέπει ο Άρης να μου πει. Αυτό ήταν! Θα τον σκοτώσω τον Λύκο σου! Γιατί το έκανε αυτό;»
«Είμαι σίγουρη ότι είχε τους λόγους του. Ο Άρης δεν κάνει ποτέ τίποτα χωρίς λόγο και ειδικά όταν πρόκειται για τον Ορέστη. Δεν θα έκανε ποτέ τίποτα για να τον πληγώσει. Το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να περιμένουμε»
Η Μαίρη εγκρίνει.
«Συμφωνώ! Μην πεις τίποτα στον Ορέστη. Θα τον φέρεις σε πολύ δύσκολη θέση. Άστον να σου μιλήσει εκείνος όταν είναι έτοιμος»
«Μα δεν μπορώ να τον αφήσω να υποφέρει»
Η Σελήνη δεν αλλάζει γνώμη.
«Έχει ενισχύσεις. Ο Άρης μου δεν θ' αφήσει ποτέ να του συμβεί κάτι κακό»
Ο Οδυσσέας πιάνει μια κίνηση με την άκρη του ματιού του.
«Όσο αναφορά το μέλλον, το Καρπουζάκι έχει δίκιο. Για το παρόν, όχι και τόσο»
«Τι υποτίθεται ότι σημαίνει αυτό;»
«Κοίτα εκεί και θα καταλάβεις»
Αυτός δείχνει την πόρτα της κουζίνας και όταν όλοι στρέφουν τα κεφάλια τους προς αυτή την κατεύθυνση, βλέπουν τον Άρη να τρέχει σαν τον άνεμο και πίσω του ο Ορέστης να τον κυνηγάει με όχι και τόσο ειρηνικές προθέσεις. Η Σελήνη και η Χλόη γυρίζουν τα μάτια τους ενώ ο Βίκος αρχίζει να γελάει.
«Πάλι τα ίδια!»
«Αυτοί δεν θα μεγαλώσουν ποτέ»
«Γαμώτο! Έχω χρόνια να το δω αυτό»
Η Θαλασσινή κοιτάζει με απορία τον άντρα της.
«Το έχεις ξαναδεί;»
«Αρκετές φορές. Είναι πραγματικά αστείο»
Ο Αλέκος ρωτάει για να μάθει.
«Γιατί το κάνουν αυτό;»
«Βοηθάει ο ένας τον άλλον να ξεσπάσει. Αν κάποιος απ' τους δύο έχει πρόβλημα, τσακώνονται και μετά είναι σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Μη με ρωτήσετε για λεπτομέρειες, γιατί δεν ξέρω. Εγώ είμαι δράκος. Δεν έχω ιδέα πώς λειτουργεί το μυαλό ενός λύκου»
Ο Τζάκος ανησυχεί λίγο.
«Δηλαδή, δεν χρειάζεται να επέμβουμε;»
Η Σελήνη σπεύδει να τον καθησυχάσει.
«Όχι. Μην ασχολείστε. Απλά απολαύστε το σόου»
Η Μαίρη κοιτάζει προς το μέρος των δύο αντρών.
«Ποιο σόου, καλέ;»
Η Χλόη γυρίζει την καρέκλα της για να βλέπει καλύτερα.
«Το σόου δύο λύκων να παλεύουν. Είναι αρκετά βάναυσο, αλλά και αρκετά σέξι. Απλά κοιτάξτε!»
Όλοι γυρίζουν και κοιτάζουν τους δύο άντρες που τρέχουν, και μπαίνουν αμέσως στο κλίμα του παιχνιδιού. Και περισσότερο απ' όλους ο Τζάκος.
«Θα καταφέρει να τον πιάσει ο Ορέστης;»
Η Χλόη μορφάζει.
«Όχι. Δυστυχώς, ο Άρης είναι λίγο πιο γρήγορος»
Ο Οδυσσέας είναι εξίσου ενθουσιασμένος.
«Και μετά τι θα γίνει;»
Αυτή που απαντάει είναι η Σελήνη.
«Ο Άρης θα κουραστεί να τρέχει και θα σταματήσει ν' αντιμετωπίσει τον Ορέστη»
Η Μαίρη συμμετέχει ενεργά.
«Και τι θα κάνει τότε ο Ορέστης;»
Τα μάτια της Χλόης γυαλίζουν.
«Θα επιτεθεί»
Όπως ακριβώς είπαν τα κορίτσια, ο Άρης σταματάει απότομα και γυρίζει.
«Ξέρεις ότι δεν μπορείς να με πιάσεις, γι' αυτό πες μου, ρε μαλάκα, τι στον πούτσο θες;»
Αλλά ο Ορέστης δεν λέει τίποτα. Απλώς επιτίθεται και χτυπάει τον Άρη στο πρόσωπο. Αυτός παραπατάει προς τα πίσω και γρυλίζει ενώ ο Τζάκος και ο Οδυσσέας μορφάζουν ταυτόχρονα.
«Άουτς!»
«Αυτό πρέπει να πόνεσε»
Ο Βίκος το επιβεβαιώνει.
«Ναι. Ο Βήτα είχε πάντα πολύ δυνατό δεξί κροσέ»
Η Χλόη χτυπάει παλαμάκια.
«Ναι! Ναι! Αυτός έχει!»
Η Μαίρη έχει μπει για τα καλά στο πνεύμα.
«Και τώρα τι θα γίνει;»
Η Σελήνη σηκώνεται όρθια.
«Τώρα ο Άλφα θα δώσει στον Βήτα του ένα μάθημα πειθαρχίας. Κοιτάξτε και θαυμάστε!»
Αυτή κάνει τα χέρια της χωνί γύρω απ' το στόμα της και φωνάζει.
«Επάνω του, Λύκε μου! Δείξτου ποιος είναι ο πραγματικός ηγέτης!»
Οι άλλοι γελάνε ενώ η Θαλασσινή, που δεν είναι μεγάλη θαυμάστρια των πολεμικών τεχνών, την μαλώνει.
«Για όνομα του Θεού, βρε Σελήνη μου! Τους ενθαρρύνεις να τσακωθούν;»
Αυτή σηκώνει τους ώμους.
«Είμαι γκρούπι. Δεν μπορώ να κάνω αλλιώς!»
Εντωμεταξύ, ο Άρης, με το χέρι του στο πονεμένο του στόμα, κοιτάζει γρυλίζοντας τον Ορέστη, ο οποίος βγάζει καπνούς.
«Πώς τόλμησες να με χτυπήσεις, ρε;»
«Εσύ πώς τόλμησες να παίξεις μαζί μου;»
«Ήθελα να σου δώσω ένα μάθημα, αλλά απ' ότι φαίνεται, χρειάζεσαι κι άλλο»
«Άντε ντε! Τι περιμένεις; Δείξε μου τι μπορείς να κάνεις!»
«Ευχαρίστως!»
Η μπουνιά που προσγειώνεται στο πρόσωπο του ρίχνει τον Ορέστη κάτω, αλλά σηκώνεται αμέσως όρθιος. Ωστόσο, ο Άρης τον πεδικλώνει με μια σβέλτη κλωτσιά και τον ρίχνει πίσω στο έδαφος.
«Σου αρκεί ή θέλεις κι άλλο;»
«Σίγουρα κι άλλο. Αυτό δεν με πόνεσε καν. Χτυπάς σαν κοριτσάκι»
«Τι είπες, ρε γαμημένε;»
Ο Ορέστης πηδάει πάνω, αλλά δεν μένει για πολύ όρθιος. Ο Άρης τον αρπάζει απ' τους ώμους και του δίνει μια γονατιά στα πλευρά που τον κάνει να διπλωθεί στα δύο. Παρόλο τον πόνο του όμως, αυτός τον αρπάζει απ' τη μέση και τον ρίχνει στο έδαφος πέφτοντας μαζί του. Το χτύπημα είναι βίαιο και για τους δύο και έτσι, αυτοί χωρίζονται και, λαχανιασμένοι απ' τον πόνο, ξαπλώνουν ανάσκελα στο γρασίδι, βογκώντας. Λίγα δευτερόλεπτα μετά, αυτοί κοιτάζονται και ξεσπάνε σε γέλια. Ο Άρης γλείφει τα χείλια του.
«Σκατά! Είμαι πολύ μεγάλος γι' αυτό»
Ο Ορέστης πιάνει τα πλευρά του.
«Εμένα μου λες; Πονάει όλο μου το σώμα»
«Πως κι έτσι; Αφού χτυπάω σαν κοριτσάκι»
«Έλα τώρα! Το ξέρεις ότι δεν είναι αλήθεια αυτό»
«Ξέσπασες τουλάχιστον ή τζάμπα το ξύλο;»
«Ναι. Είμαι καλά»
«Και ήρεμος, σωστά;»
«Δεν λες τίποτα! Το συνειδητοποιείς, Αρούλη; Είμαι απόλυτα ικανός. Μπορώ να κάνω παιδί. Μπορώ να κάνω την Χλόη ευτυχισμένη»
«Εγώ δεν είχα ποτέ αμφιβολία»
«Το ξέρω, και σ' ευχαριστώ. Αν δεν ήσουν εσύ ...»
«Έλα, σταμάτα να λες μαλακίες και σήκω. Πρέπει να βάλουμε λίγο πάγο ... Παντού, βασικά»
Αυτοί προσπαθούν να σηκωθούν, αλλά το μεν πνεύμα πρόθυμον η δε σαρξ ασθενής. Αυτοί πέφτουν ξανά πίσω και γελούν λίγο περισσότερο.
«Εύκολο να το λες, απ' ότι να το κάνεις, ε;»
«Ναι»
«Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να καλέσεις ενισχύσεις, Άλφα»
Ο Άρης στηρίζεται στους αγκώνες του και φωνάζει.
«Γυναίκες, φέρτε μας λίγο πάγο»
Καθώς αυτοί βλέπουν τα κορίτσια να πλησιάζουν, ο Ορέστης κοιτάζει τον Άρη.
«Μπορώ να μιλήσω στην Χλόη τώρα;»
«Ναι, Βήτα, μπορείς. Η εντολή δεν ισχύει πια»
~ ΠΟΛΥ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ~ ΚΡΕΒΑΤΟΚΑΜΑΡΑ ΤΟΥ ΟΡΕΣΤΗ & ΤΗΣ ΧΛΟΗΣ ~
Ο Ορέστης έχει ήδη πλυθεί και τώρα κάθεται στην άκρη του κρεβατιού, κρατώντας μια παγοκύστη στα πλευρά του, εκεί που υπάρχει μια αρκετά μεγάλη μελανιά. Η Χλόη, που ήταν στο μπάνιο και το καθάριζε, βγαίνει και στέκεται μπροστά του με καθόλου καλές προθέσεις.
«Και τώρα οι δυο μας, κύριε Ριζόπουλε!»
Αυτός κάνει μορφασμούς απ' τον πόνο.
«Σε παρακαλώ, Ομορφιά μου, να είσαι ευγενική μαζί μου απόψε, γιατί έχω περάσει αρκετά»
«Αυτό θα εξαρτηθεί»
«Από τι;»
«Απ' το αν θ' ανοίξεις το στόμα σου ή όχι»
«Κατάλαβα. Τι θες να μάθεις;»
«Το λόγο που συμπεριφέρεσαι έτσι τις τελευταίες μέρες»
Αυτός σηκώνεται και βάζει την παγοκύστη στο κομοδίνο. Μετά την πλησιάζει και της αγκαλιάζει τη μέση.
«Ο λόγος ήταν ότι φοβόμουν»
«Τι φοβόσουν;»
«Ότι ήμουν πολύ λίγος για σένα. Ότι δεν μπορούσα ... Ότι δεν ήμουν ...»
Αυτή, βλέποντας πόσο δύσκολα του βγαίνουν τα λόγια, συνειδητοποιεί ότι οι άλλοι είχαν δίκιο για τον λόγο της περίεργης συμπεριφοράς του και αποφασίζει να μην τον αφήσει να υποφέρει άλλο. Δεν της αρέσει να τον βλέπει έτσι. Δεν του αξίζει αυτό. Βάζει λοιπόν τα δάχτυλα της στα χείλη του και τον σταματά.
«Σταμάτα! Δεν χρειάζεται να μου πεις. Το μόνο που θέλω να μάθω είναι αν όλα είναι εντάξει τώρα»
«Ναι, μωρό μου. Όλα είναι τέλεια τώρα»
«Τότε, τελείωσε. Θα το ξεχάσουμε και θα προχωρήσουμε»
«Σ' ευχαριστώ»
«Για να μ' ευχαριστήσεις θέλω να μου υποσχεθείς ότι την επόμενη φορά που θα έχεις πρόβλημα, θα το πεις και σε μένα, όχι μόνο στον Άρη»
«Εγώ ...»
«Κοίτα! Ξέρω τι σημαίνει για σένα ο Άρης και το σέβομαι απόλυτα. Κι εγώ τον αγαπάω. Δεν σου ζητάω να τον βγάλεις απ' τη ζωή σου. Το μόνο που σου ζητώ είναι να βάλεις κι εμένα στη ζωή σου. Θα το κάνεις αυτό για μένα;»
«Είσαι ήδη στη ζωή μου, μωρό μου. Βασικά, είσαι η ζωή μου»
«Αυτό μου αρκεί»
«Μπορώ να σε φιλήσω τώρα;»
«Δεν πονάς;»
«Δεν υπάρχει πόνος που θα μπορούσε να με κρατήσει μακριά σου»
«Μχμμμ ... Τι έχεις στο μυαλό σου, βρε βρωμόμουτρο;»
«Έδωσα μια υπόσχεση στον Άρη και πρέπει να την τηρήσω»
«Τι του υποσχέθηκες;»
«Ένα κορίτσι για τον γιο του»
«Τι ακριβώς;»
«Θα σου το εξηγήσω αργότερα»
Γελώντας, αυτός την σπρώχνει στο κρεβάτι, έχοντας ήδη αρχίσει να ξεφορτώνεται τα ρούχα τους. Εκείνη τον βοηθάει κι αναστενάζει καθώς αρχίζει να τη φιλάει στο λαιμό.
«Σ' αγαπάω, Χλόη. Θέλω να σου δώσω όλα όσα λαχταρά η ψυχή σου. Θέλω να σε κάνω ευτυχισμένη. Θέλω να ...»
«Είμαι ευτυχισμένη, Ορέστη. Έχω όλα όσα θέλω. Είσαι το μοναδικό πράγμα που λαχταρά η ψυχή μου. Όταν έχω εσένα, έχω τα πάντα»
«Μη μου λες ψέματα. Θέλεις και κάτι άλλο. Κάτι που τώρα ξέρω ότι μπορώ να σου δώσω»
«Ορέστη μου ...»
«Σσσσ! Είναι εντάξει. Είναι όλα καλά τώρα»
«Σ' αγαπάω, Ορέστη»
~ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ~ ΚΡΕΒΑΤΟΚΑΜΑΡΑ ΤΟΥ ΑΡΗ & ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ ~
Η Σελήνη είναι ήδη στο κρεβάτι όταν ο Άρης βγαίνει απ' το μπάνιο. Τα δικά του μετάλλια απ' την μάχη είναι ένα σκίσιμο στο κάτω χείλος κι ένας μώλωπας στην πλάτη του, ψηλά στην σπάλα.
«Ξάπλωσες κιόλας;»
«Ναι. Γιατί;»
«Γιατί έχεις δουλειά να κάνεις. Έλα, σήκω!»
«Τι λες; Τι δουλειά έχω βραδιάτικα;»
«Να γλείψεις τις πληγές μου»
«Ορίστε;»
«Είσαι η λύκαινα μου ή όχι;»
«Ναι, είμαι, αλλά τι σχέση έχει αυτό;»
«Αυτή είναι μια απ' τις υποχρεώσεις σου. Όταν ο λύκος πληγώνεται, η λύκαινα γλείφει τις πληγές του για να τον βοηθήσει να επουλωθεί πιο γρήγορα και ν' απαλύνει τον πόνο του»
«Σοβαρά τώρα;»
Αυτός σηκώνει το σεντόνι, μπαίνει από κάτω και τρυπώνει στην αγκαλιά της.
«Σοβαρότατα. Έλα, άρχισε να γλείφεις. Και μην ασχοληθείς με τη μελανιά στην πλάτη μου. Επικεντρώσου στο στόμα μου»
Αυτή ξεσπάει σε γέλια.
«Είσαι θεότρελος»
«Τώρα το κατάλαβες; Κάλλιο αργά παρά ποτέ, Γατούλα»
Αυτή πλαισιώνει το πρόσωπο του και πιέζει το στόμα της στο δικό του, αγγίζοντας τη γλώσσα της στο τραύμα στο κάτω χείλος του.
«Καλύτερα τώρα;»
«Πολύ καλύτερα»
«Ξέρεις, αν ήθελες φιλί, θα μπορούσες να με διατάξεις»
Αυτός αναστενάζει.
«Αχ, Γατούλα μου. Μην ξύνεις την πληγή»
«Σου λείπει κι εσένα, ε;»
Της χαϊδεύει την κοιλιά.
«Αν και η ανταμοιβή για την αναμονή είναι το πιο υπέροχο πράγμα στον κόσμο, δεν μπορείς να φανταστείς πόσο μου έχουν λείψει τα παιχνίδια μας»
«Μμμμ... Τώρα που το αναφέρεις, θα πρέπει να πάμε σπίτι κάποια στιγμή για να φέρουμε τα πράγματα μας εδώ»
«Ναι, το ξέρω, αλλά καλύτερα να περιμένουμε μέχρι το σπίτι μας να είναι έτοιμο και να τα πάμε κατευθείαν εκεί»
«Γιατί;»
«Γιατί, αθώα μου Γατούλα, αν ο αδερφός σου τα δει όλα αυτά, θα με σκοτώσει και θα θάψει το πτώμα μου στην πίσω αυλή»
«Ναι. Μχμμμ ... Τον ξέχασα αυτόν»
«Είδες;»
«Αν και θα ήταν ανεκτίμητη η αντίδραση του αν έβλεπε τα μαστίγια, τις χειροπέδες και τα λουριά»
Αυτή αρχίζει να γελάει παρασύροντας κι εκείνον μαζί.
«Είσαι πολύ κακιά. Δεν τον λυπάσαι καθόλου, ε;»
«Όχι, καθόλου! Τέλος πάντων! Πες μου τώρα για τον Ορεστάκο»
«Τι θέλεις να σου πω;»
«Γιατί τσακωθήκατε;»
«Έπρεπε. Το χρειαζόταν. Πιέστηκε πολύ τις τελευταίες μέρες και κάπως έπρεπε να ξεσπάσει»
«Φοβόταν για τη γονιμότητα του, έτσι δεν είναι;»
«Το κατάλαβες, ε;»
«Ο Οδυσσέας. Καημενούλη μου Ορεστάκο! Ήταν πολύ δύσκολο για εκείνον, ε;»
«Αφάνταστα, αλλά τελείωσε τώρα. Είναι απόλυτα ικανός και με την σφραγίδα της επιστήμης»
«Δόξα τω Θεό! Αν ήταν στείρος, θα ήταν τρομερό. Όχι μόνο για εκείνον, αλλά και για την Χλόη. Αυτή θέλει ένα παιδί μαζί του τόσο πολύ»
«Πιστεύεις ότι θα τον άφηνε αν ήταν στείρος;»
«Όχι βέβαια. Αυτή τον λατρεύει. Δεν θα τον άφηνε ποτέ»
«Ξέρεις, με ρώτησε αν θα τον βοηθούσα σε περίπτωση που δεν μπορούσε να τεκνοποιήσει»
«Πώς; Αν σου ζήτησε να γαμήσεις την Χλόη, ελπίζω να είπες όχι. Δεν θα μ' άρεσε καθόλου αυτό»
Αυτός γελάει και της δίνει ένα ρουφηχτό φιλί.
«Γαμώτο! Με τρελαίνει όταν νιώθεις όπως νιώθω κι εγώ»
Αυτή γελάει επίσης.
«Τι σου ζήτησε τελικά;»
«Λίγο υγιές σπέρμα για εξωσωματική γονιμοποίηση»
«Αυτό θα το έκανες, έτσι δεν είναι;»
«Ναι, φυσικά. Χωρίς καν να το σκεφτώ. Είναι αδερφός μου, Γατούλα. Θα έκανα τα πάντα γι' αυτόν»
«Γι' αυτό σ' αγαπάω, Λύκε μου. Για την όμορφη ψυχή που έχεις μέσα σου. Είμαι τόσο περήφανη για σένα»
«Εσύ θα το δεχόσουν;»
«Πρέπει να με ρωτήσεις; Δεν την ξέρεις ήδη την απάντηση;»
«Έχεις δίκιο. Συγγνώμη»
«Αν και, σ' αυτή την περίπτωση, θα είχαμε πρόβλημα»
«Τι πρόβλημα;»
«Τα παιδιά μας θα ήταν ετεροθαλή αδέρφια. Αυτά θα είχαν εξ αίματος συγγένεια και επομένως ο γιος μας δεν θα μπορούσε να γαμήσει την κόρη τους. Θα ήταν αιμομιξία»
Τα μάτια του ανοίγουν διάπλατα και το στόμα του σχηματίζει ένα τέλειο O. Αυτός είναι αξιολάτρευτος κι εκείνη χαχανίζει.
«Τι;»
«Μου έχεις βάλει κοριό, έτσι δεν είναι; Μόνο έτσι εξηγείτε»
«Ποιο πράγμα; Δεν καταλαβαίνω»
«Θα σου το εξηγήσω αργότερα»
Αυτός πετάει το σεντόνι και πηγαίνει προς το μέρος της. Αυτή ανοίγει τα πόδια της και γκρινιάζει καθώς μπαίνει μέσα της και τυλίγει τα χέρια της γύρω από' το λαιμό του για να τον τραβήξει ακόμα πιο κοντά.
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro