Nastąpiła niezręczna cisza. Moje policzki przybrały kolor czerwonego różu, a wtedy Cedrik do mnie podszedł, ujął moją twarz w dłonie i...... POCAŁOWAŁ. Pocałunek był długi choć niewinny (zna ktoś TKM? ~ autorka2). Był silny, ale delikatny.
Po chwili odsunął się ode mnie i powiedział:

– Kocham cię, Rose.

– Ja ciebie też, Cedr.

Cedrik odsunął się ode mnie, uklęknął na jedno kolano, ujął moje zgrabne dłonie w swoje silne i spojrzał w me oczy

– Rose, już dawno chciałem o to zapytać..... zostaniesz mą dziewczyną?

Normalnie pisnęłam ze szczęścia.

– Tak, Cedrik, tak! Oczywiście, że tak! – Rzuciłam mu się na szyję.

Po chwili on wyjął coś ze swojej torby.

– Mam coś dla ciebie – powiedział i nałożył mi na rękę bransoletkę, która wyglądała tak:

– O Boże! Ced, jest piękna! Dziękuję!
Wycałowałam go za wszystkie czasy.
Potem leżeliśmy jeszcze długo, siedząc na trawie.

SKIP(per🐧) TIME

Siedziałam se na kanapie w PWG i patrzyłam się na moją piękną bransoletke. Ale ten Cedr mnie rozpieszcza omg. Nagle poczułam jak ktoś siada obok mnie.

– Hej – powiedział Harry.

– Hejka. Patrz jaką mam ładną bransoletke. Dostałam od mojego chłopaka.

– Masz chłopaka? – powiedział Harry dziwnym głosem.

Jakby......zawiedzionym?

– No mam, od dzisiaj.

– Aha. Kto to?

– Znaczy wiesz, nie chcę się chwalić czy coś. Nie jestem chwalipiętą. A moim chłopakiem jest Cedrik Diggory. Gra w Quidditcha, jest umięśniony i słodki. I mnie rozpieszcza. Pokazywałam ci już moją bransoletkę? Nie? Och, to patrz, jak się świeci. – Pomachałam mu ręką przed oczami.

– No fajna. Taka 7/10.

No teraz to się wkurzyłam.

– 7/10?! Tylko? Czy ciebie pogwizdało? Sama Kylie Jenner takiej nie ma! Weź swoją zazdrość i wyjdź stąd! – wskazałam mu palcem na drzwi.

– Co.

– To. Nie chcę cię widzieć na oczy!

– Ale, Rose.

– Ale co.

– Ja....... już nic.

No i sobie poszedł i dobrze, nie będzie mi Cedusia obrażać.

~~~~~~~~~~

Rozdział by Laurka (nie chce mi się oznaczać)