Ciężko pracowałam nad swoim szczęściem
Nad swoim charakterem
Ciężko było wyznaczyć sobie limity
Nie zbaczać z obranej ścieżki
Tyle czasu zajęło mi pokonywanie swoich złych nawyków
Przeszłam przez tak wiele, by znajdować się tu gdzie jestem
Jestem dumna z tego ile potrafiłam znieść

Jednak mam wrażenie że ta sielanka trwa zbyt długo

Czuję się jakbym za czymś tęskniła
I zabrzmi to źle, ale ten cały smutek był dla mnie przyjemny
Potrzebuję bólu, nawet jeśli cierpię, jest to przyjemne
Nawet jeśli czuję się poniżona, gorsza
Potrzebuję zagłębić się w tym mroku
Bo tylko w ciemności jestem w stanie zobaczyć prawdę
Realizm, który zakrywam swoim wymuszonym szczęściem
I to cierpienie jest dla mnie całkiem miłe
Każdy potrzebuje czasem się wypłakać

A żeby się podnieść, najpierw musisz upaść

Czasami kusi mnie, by podpalić swój domek z kart