Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

61


ela corre novamente, sobe pelas costas dele e ao chegar na altura dos ombros ela pula, ergue seus dois braços, mas quando ela cai, cai com suas duas mãos cravando na cabeça dele a sua espada. Só que alguma coisa deu errada e seu golpe ao tocar a pele dele é repelido, ela é atirada para longe junto com sua espada que foge das suas mãos. Ela agora está desmaiada no chão, por causa da queda.


     A criatura vai em direção dela rugindo furiosamente e quando chega diante da guerreira que está desmaiada...


     ─ PARE! ─ uma voz feminina misteriosa.


     O monstro vira-se lentamente com os olhos arregalados e salivando muito.


     ─ ENTÃO VOCÊ A QUER NÃO É? ─ Maria está empunhando a espada, sua face a esta altura já está transformada. Ela usa uma roupa toda branca, com uma capa e em sua mão a espada está apoiada com a ponta no chão.

     ─ Nossa senhora! ─ César corre ao ver o monstro parado próximo de Cristina desmaiada. ─ Venha, deixemos que se matem e depois eu pegarei a espada. ─ ele consegue pegar a guerreira, que por sinal, começa a acordar pois o monstro vai para cima de Maria, salivando e rugindo feito uma fera faminta.

     ─ Não, não posso deixá-lo destruir a cidade! Não posso! ─ Cristina tenta se levantar mas não consegue e cai de joelhos. ─ Droga! Devo ter batido a cabeça na queda. ─ Balançando-a, ela está tonta e o sangue desce pelo lado esquerdo de sua face.

     ─ Piaaar. ─ o falcão dela chega plainando a uma baixa altitude, como se quisesse mostrar que ele está no local.

     ─ Meu companheiro de batalhas. Ele ficará sobrevoando nos céus, até que eu comande seu ataque. ─ os dois olham a belíssima ave voando imponente com suas azas     

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro