╰☆☆ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ☆☆╮

Μία βροντερή φωνή διαχύθηκε στην έκταση της αίθουσας, κάνοντας το μικρό παιδί να κρυφτεί πίσω από τον μαρμάρινο κίονα. Τον αγκάλιασε με το ένα του χέρι, θαρρώντας πώς η ψυχρή επιφάνειά του θα προσέφερε αρκετή στοργή για να διατηρήσει την ψευδαίσθηση τού ότι ανήκε εκεί. Το άλλο του χέρι κουλουριάστηκε ανάμεσα στο στέρνο του και τον άψυχο όγκο στον οποίο είχε αγκυρώσει το μικρό του σώμα. Τoν κρατούσε με όλη του ψυχή, προσπαθώντας να βρει υποκατάστατο της στοργικής μητρικής αγκαλιάς. Το σώμα του μικρού έμεινε αγκυλωμένο, τόσο, που μπορούσε να νιώσει την καρδιά του να σφυροκοπάει βίαια τα σωθικά του. Κοιτούσε τον πατέρα του με γυαλιστερά πράσινα μάτια, προσπαθώντας να καταπνίξει μικρά αναφιλητά. Ήταν ένα τέτοιο πράσινο που έμοιαζε πολύτιμο σαν δύο μικρά στρόγγυλα σμαράγδια.

Το παιδί και ο πατέρας του δεν είχαν καμία απολύτως ομοιότητα. Ο άνδρας, ήταν ψηλός και γεροδεμένος. Τα μπράτσα του, σφιχτά, με φλέβες που πετάγονταν από το δέρμα, λες και ένιωθαν ασφυχτικά ανάμεσα στους γυμνασμένους μύες. Τα μαλλιά του έπεφταν κυματιστά πάνω στους πλατείς ώμους του και μερικές φορές, έλαμπαν κάτω από τις ακτίνες του ήλιου αφού είχαν χρώμα χρυσαφί, σαν τα στάχια στον αγρό. Ένας έντονος πορφυρός χιτώνας ήταν ριχτός πάνω στην κορμοστασιά του.

Στα πόδια του άνδρα αυτού ήταν κατάχαμα μία γυναίκα που έτρεμε από τον φόβο. Τα μαλλιά της απλώνονταν σαν χυμένο κατάμαυρο μελάνι πάνω στο κατάλευκο μάρμαρο, έχοντας σκυμμένο το κεφάλι της. Έμοιαζαν με τα μαλλιά του μικρού αγοριού.

Δεν ήταν πλέον ικεσία αυτό. Έφτανε τα όρια του σαδισμού, με τον τρόπο που ο άνδρας στεκόταν από πάνω της σε όλο του το ανάστημα. Τα γκριζογάλανα μάτια του την κοιτούσαν ψυχρά, τα χαρακτηριστικά του προσώπου του συνοφρυωμένα.

«Δεν το θέλω εδώ μέσα.», γρύλισε δυνατά και η γυναίκα τινάχτηκε.

«Χρόνε μο- », παρακάλεσε η γυναίκα, τολμώντας να υψώσει το βλέμμα της. Ο άνδρας, της γύρισε πλάτη και ξανά κάθισε στον θρόνο του.

Ένα άγγιγμα στην μικρή πλάτη του παιδιού το έκανε να αναπηδήσει και μετά βίας δεν έβγαλε κάποια κραυγή από το στόμα του, που θα μπορούσε να προδώσει την παρουσία του εκεί μέσα. Ένα φιλικό πρόσωπο τον χαιρέτησε και ξεφύσησε με ανακούφιση.

«Μικρέ μου Αφέντη, δεν πρέπει να βρίσκεσαι εδώ», του ψιθύρισε γλυκά η γυναίκα και έσκυψε στο ύψος του. Το ύφος της ήταν ήρεμο και καθησυχαστικό, ένα μικρό μειδίαμα τρεμόπαιζε στα χείλη της και τα μάτια της έμοιαζαν σαν μισοφέγγαρα στον νυχτερινό ουρανό. Του θύμιζε εκείνες τις ξάστερες νύχτες που εκείνος και ο πατέρας του ξάπλωναν ξέγνοιαστοι στον κήπο του ανακτόρου, κοιτώντας με θαυμασμό τον επιβλητικό ουράνιο θόλο. Θυμόταν ακόμα τον τρόπο που ανεβοκατέβαινε ρυθμικά το στήθος του πατέρα του, κάτω από το κεφάλι του, εκείνες τις σπάνιες φορές που ο πατέρας του τού επέτρεπε να το ακουμπήσει πάνω στο στέρνο του. Θυμόταν και τον τρόπο που έπαιζε με τα κατάμαυρα μαλλιά του, αλλά και την βραχνή ψιθυριστή φωνή του ενώ του εξηγούσε τους αστερισμούς. Αλλά, αυτό δεν ήταν τίποτα παρά μία θολή ανάμνηση του παρελθόντος. Πλέον, ήταν το δέκατο καλοκαίρι του σε τούτη την ζωή.

Ο μικρός Αφέντης δίστασε στο να την ακολουθήσει μακριά από εκεί, αλλά το έκανε έτσι κι αλλιώς. Την ακολούθησε ανάμεσα σε διάπλατους διαδρόμους, αλλά και στενούς, όπου έφτασαν σε έναν μικρό ηλιόλουστο χώρο, κάτω από μία καμάρα. Η νεαρή γυναίκα του χαμογέλασε και του υπέδειξε να καθίσει στο μαρμάρινο παγκάκι που κοιτούσε το τοξωτό παράθυρο. Το παιδί ακολούθησε τις οδηγίες της και κάθισε, παίζοντας αμήχανα με το ύφασμα του δικού του χιτώνα, και μετά έριξε μια ματιά τους υάκινθους που λιάζονταν κάτω από τις ηλιαχτίδες στον κήπο του παλατιού.

Τα χέρια της νεαρής γυναίκας χάθηκαν ανάμεσα σε μαύρες τούφες. Ο μικρός Αφέντης χαλάρωσε στο άγγιγμα. Μόνο τότε είχε καταλάβει πόσο σφιγμένος ήταν, πόσο τον πλάκωνε το βάρος του κόσμου που ένιωθε να κουβαλάει στις μικρές του πλάτες. Αυτή ίσως να ήταν η τελευταία γαλήνια ανάμνηση που είχε, γιατί μετά ίσως έκανε την είσοδό του στα Τάρταρα του Άδη.

~~~~

Έχουν περάσει αρκετά χρόνια από την τελευταία φορά που έγραψα κάτι! Και απλά χαίρομαι τόσο πολύ που επιτέλους βρήκα μία ιδέα που με παρακίνησε να γράψω, γιατί ομολογουμένως τόσο καιρό ιδέες είχα. 

Ελπίζω να απολαύσατε αυτή την εισαγωγή και να σας κίνησε την περιέργεια! 

Και μία μικρή επισήμανση, σε περίπτωση που δεν είδατε τα tags. Θα περιέχει σχέση μεταξύ δύο ανδρών. Βέβαια, θα υπάρχει πλοκή. Το γκέι στοιχείο είναι απλά ενα πρόσθετο.