Fenna pov

'Wanneer kunnen we hier eindelijk weg?' ik zie dat Eva er niet meer tegen kan. Ik kan aan haar zien dat ze pijn heeft. Niet alleen lichamelijke pijn, maar ook geestelijk. De geestelijke pijn is altijd het ergste. Zij heeft meer mee moeten maken dan ik. Zij heeft een vreselijke jeugd gehad wat haar alleen maar lijkt te achtervolgen en zeker nu. De geestelijken pijn lijkt alleen maar erger te worden, dat kan ik zien aan haar. Ze is bang. Bang voor haar vader. Bang dat alle ellende van haar jeugd weer terugkomen.
'Ik wil hier ook weg, Eva,' zeg ik.
'Ik... Ook,' zegt een zachte stem die uit het donkerste hoekje van deze ruimte komt. Ik zie dat Eva moeizaam glimlacht.
'Hierkomen jij!' zegt een botte stem. Het is Eva's vader. Eva deinsd angstig achteruit. Haar vader trekt haar omhoog en neemt haar mee de ruimte uit. Ik heb medelijden met haar. Waarom moet zij dit meemaken? Eva's vader heeft er lol aan om haar pijn te doen. Zij heeft er alleen maar pijn aan en absoluut geen plezier.
'Fenna...' Elise begint te hoesten.
'Ik kom. Evert, wil je me helpen?' vraag ik aan hem. Wolfs zit verslagen op de grond. Hij kon er niks tegen doen dat Eva werd meegenomen. Hij wilde iets doen, maar zou er dan alleen maar meer problemen mee krijgen. Evert helpt me met opstaan en ondersteund me naar Elise. Het meisje ligt onderuitgezakt tegen de muur.
'Evert... Wat is dat?' ik kijk naar de iets glinsterends om Elise's nek. Evert's hand gaat voorzichtig naar Elise's nek. Ze verstijfd, maar is te zwak om er iets tegen te doen. Ik probeer met mijn hand haar been aan te raken om haar gerust te stellen. Na een poosje lukt het uiteindelijk. Elise glimlacht moeizaam. Ze is moe. Moe van alle dingen die ze in 4 jaar tijd heeft mee moeten maken.
'Waar... Is Eva?' vraagt Elise zacht. Ik zucht en kijk hulpzoekend naar Evert. Hij knikt ten teken dat ik het moet vertellen.
'Eva is net meegenomen door onze ontvoerders,' leg ik uit en Elise verstijfd.
'WOLFS!' hoor ik Eva bang roepen. Wolfs kijkt op, maar er is niks te zien. Alleen de 4 muren zonder raam in deze ruimte. Eva's vader komt met Eva in de deuropening staan.
'Wolfs...' piept Eva en Wolfs staat op en pakt Eva vast voordat Eva's vader haar op de grond kan duwen. Eva ziet er nog slechter uit dan eerst. Het is duidelijk aan haar te zien dat ze net vreselijke dingen mee heeft moeten maken. Eva's vader loopt weg en doet de deur achter zich op slot. Wolfs gaat zitten en legt Eva op de grond. Eva begint te snikken. Wolfs trekt zijn jas uit en legt die over Eva's trillende lichaam heen. Eva legt haar hoofd op Wolfs been en sluit haar ogen. Ik volg haar voorbeeld en ga tegen Evert aanliggen en sluit mijn ogen.