Eve vardığımda ayaklarım geri geri gitmeye başlamıştı.
Kapıyı yardımcımız Aysel abla açtığında "Annemin durumu nasıl?" Diye sordum çantamı ve eşyalarımı bırakırken.
"Efendim neden bilmiyorum ama şu an çok gergin.Bana da bir şey söylemedi"

Söyleyemez tabi..

"Tamam,teşekkürler"

Sanırım yüzleşmekten başka bir çarem yoktu.
Ayaklarım merdivenleri tırmanırken direkman odama geçtim.
Yatağımın üzerinde oturmuş,yerde çantam ve elinde bir hap kutusu.
Allahım!
Ne açıklama yapacaktım ben bu kadına!
"Anne!"

"Bu ne! Sen delirdin mi Yasemin bu kullandığın haplar ne!?"

Bunları çantamda bulundurmamalıydım!
"Versene şunları sen bana ya,çantamı mı kurcalıyorsun sen benim!?"
Ellerindeki ilaçları hızla alıp çantama koyarken "Ortada yanlış anlaşılma var" dedim.
Yapacak bir şey yoktu.

Suratı bir an değişir gibi oldu fakat istifini bozmadı.
"Hem bunlar bana ait değil ki"

"Allahım sen  benim aklıma mukayyet ol ya! Kızım senin çantanda ne işi var? Kimlerle yatıp kalkıyorsun sen!"

"Anne o ne demek öyle neler söylüyorsun ya sen!"

"Cevap ver o zaman bana! Yoksa babana söylemek zorunda kalırım!"

Sakinleşmeye çalıştım.
Ne cevap vereceğime karar vermiştim fakat bana inanmamakta ısarar edip babama söyleyecek olursa işim biterdi.
Elimdeki çantayı yere bıraktıktan sonra yavaşça yutkundum.
"Hadi söyle! Dinliyorum bana mantıklı bir cevap ver,yoksa çıldırmak üzereyim!"

"Bu haplar.." buna değerdi.."Bu haplar Amerikada okuduğum zamanlar çok iyi anlaştığım bir  arkadaşıma ait.Adı Harlan"

______