Chapter 18: Niezhel 

"Are you sure you're okay now? Can you walk properly now?" 

"O-oo na…"

Napaiwas ako ng tingin kay Lance. Parang tuwang-tuwa pa siya na ganito ang kalagayan ko…medyo iika-ikang maglakad. Mabuti nga at hindi na katulad ng isang araw, hindi ako nakalad nang maayos at kahit maupo. Halos hindi kasi tumigil si Lance. Nagugustuhan ko rin naman kaya nagsige lang ako nang nagsige. 

Kaya pangatlong araw na kami ngayon dito sa treehouse. Umaalis lang si Lance para kumuha ng pagkain. Nagkasinat pa nga ako dahil sa gabing iyon…hays!

"Kaya mo nang umakyat baba sa hagdan sa mansion? Malawak ang mansion baka…" 

"K-kaya ko na…promise." 

"Okay. Let's go home then." 

Bumaba ako ng hagdan na nakaalalay si Lance. Kahit ilang beses ko ng sinabi sa kaniya na kaya kong bumaba mag-isa ay inaasar pa rin ako, baka raw nagkukunwari ako e sinagad niya kagabi. 

S'yempre bago kami natulog kagabi, may nangyari muna–na naman. 

"I have important meeting to attend to today. Maiiwan muna kita sa bahay, is it okay with you? I'll be home at 7:00 p.m."

"Walang problema, Lance," sabi ko.

Nilisan namin ang lugar. Naisip ko kaagad kung kailan ulit kami babalik doon.

"Masaya ako sa tuwing sasabihin mo sa akin kung ano ang mga gagawin mo, Lance. 'Wag kang magdadalawang isip na sabihin sa akin kahit ano, ha, kahit iyong mga bagay na nakakasama sa loob mo. Gusto ko maging open ka sa akin, lagi naman kitang iintindihin."

Nilingon niya ako habang nagda-driver. Ang kamay niyang nakahawak sa kamay ko ay bahagya niyang hinigpitan. 

"Pangako, kahit ano…wala akong itatago sa'yo. I also feel better when I tell these to you, and it's my responsibility, too." 

Sumunod ang tingin ko sa magkasiklop naming kamay nang dalhin niya sa bibig niya. Pinatakan niya ng limang halik ang likod ng palad ko. 

"I love you so much."

Malawak akong napangiti. "Gusto ko rin na maging open ako sa'yo, Lance."

"I will like it. Your legs too, don't hesitate to open them with me." 

Pinamulahan ako ng mukha. Hinatak ko ang kamay mula sa kaniya ngunit hindi niya iyon binitiwan.

"Just kidding…but you will like it though."

"Lance!" Humalakhak siya nang hampasin ko siya. 

Ihahatid pa sana ako ng lalaki hanggang sa loob ng bahay pero sinabi kong gusto ko rin siyang makitang umalis, kaya hindi na siya nagpumilit. 

Kumaway ako sa sasakyan. Limang beses umilaw ilaw iyon, kasabay ng pagbusina niya, bago tuluyang umalis. Pumasok na ako sa loob at dumiretso na agad sa kwarto. Nakaidlip ako. 

"Grabe naman 'tong bahay niyo, boss. Sobrang laki, magkano ginastos niyo rito? Makakapagpagawa rin kaya ako ng kalaking bahay sa ilang taong masusweldo ko sa inyo?"

"What the fuck, Heroace. Didn't I tell you lower your voice?"

"Nagtatanong lang, boss. Mga ilang taon po kaya bago ako makaipon sa sweldo para makapagpatayo nito? Ireregalo ko 'to kay crush."

Nagising ako sa ingay na iyon. 

"And what the fuck are you doing here? Sabi ko sa'yo hintayin mo 'ko sa baba!"

Bumangon ako para tingnan ang dalawang lalaki. Tinutulak ni Lance ang hindi ko kilalang lalaki. 

"Pasensya na, boss! Magandahan lang ako."

Bumaba ako ng kama para lapitan ang dalawa. "Lance, sino siya."

"It's your fault. You wake her up!" ani Lance sa lalaki bago hinarap. 

"Wow! Ang ganda naman ni Ma'am? Sino siya, boss? Siya na ba 'yong," ngumuso nguso ang lalaki. "'Yong kinikiss mo sa cellphone no'ng nakaraang linggo?" 

"Shut up! Bumaba ka na, hintayin mo na lang kami roon."

Tumango naman ang lalaki at sinulyapan pa ako. "Sige, boss. Pasensya na po!"

Tinanguan ko ang lalaki. Nang tumalikod na ito ay saka ako ulit hinarap ni Lance.

"He's my trusted man. I hired him to guard you. Kapag may gusto kang puntahan siya ang makakasama. He will drive you."

"Okay…"

"Let's go downstairs? I bought you a cake." 

Agad nagliwanag ang mata ko. Natawa pa siya ng mahina sa naging reaksyon ko. Mabilis niya akong hinalikan sa pisngi saka na hinatak pababa. 

Nadatnan namin ang lalaki sa sala na nakaupo sa couch, naglilikot ang mga mata sa mansyon. Napatayo siya agad nang makita kami ni Lance na bumaba. Yumuko pa siya sa amin. 

"Hi po sa inyo, ma'am! Magandang araw po. Ang ganda niya po parang araw."

Napatingin ako kay Lance. Hindi ko alam kung paano ako magrereak. Pero hindi naman ibig sabihin niyon ay binabaliwala ko ang lalaki. Sobra nga akong…natutuwa. 

"Salamat…ah anong pangalan mo?" 

"I'm Heroace Santiago at your service, ma'am. Pero ang palayaw ko ay Tanggol. Si boss Lance lang po ang tumatawag sa tunay kong pangalan. Kaya love na love ko po 'yan si boss, e–"

"Tss." 

Kakamot kamot sa batok si Tanggol habang nakatingin kay Lance. 

"Pero mas love na love ko po ang crush ko." 

Hindi ko na napigilan ang tumawa sa pagka-aliw kay Tanggol. 

"Ang swerte naman ng crush mong 'yon kung sino man siya," nakangiting sabi ko. 

Nakita ko sa tabi ng mata ko ang paglingon ni Lance sa akin. "Tss."

Umupo ako sa katapat na couch nang paupuin ako ni Lance. Siya ay nanatiling nakatayo.

"I'll go get you a piece of cake–"

"Ako rin, boss!" 

"Tss!" 

"Oo kukunan ka rin ng boss mo," nakangiting sabi ko saka tiningala si Lance. Para itong bata na tumututol. 

Tinaasan ko siya ng kilay. 

"Tss!" inis niyang singhal sa lalaki. "Para iyon sa asawa ko. Sa kaniya lang, kaya 'wag ka ng makihati. I can prepare something for you." 

"Eh, boss…paborito ko rin 'yon, e!"

"Asan? Asan ang pake ko?"

"Tsk, Lance…" Hinawakan ko pa ang kamay ng lalaki. "Sige na, please?"

Marahas na napabuntong-hininga ang lalaki. Nakasimangot itong tumalikod. Kunti na lang ay magmumukha na siyang bata na nagpapadyakpadyak dahil sa inis.

"Ang sweet naman ni boss, ma'am!"

"Shut up. I can still hear you." 

Nang mawala si Lance ay hinarap ko ulit si Tanggol. "Bakit naisipan ng boss mo na maging driver kita?"

"Siguro po ay dahil magaling akong mag-drive?" 

"Gano'n ka kagaling para pagkatiwalaan niya?" halong gulat at bilib na sinabi ko. 

"Siguro po. I'm good at driving, but I can't drive you crazy, ma'am."

Nalaglag ang panga ko sa pagkakabigla sa sinabi niya. Habang siya ay tumingala nang nakangiti at tila nadi-daydream. 

"Kapag naging kami ng crush ko na 'yon, ma'am…ipagda-drive ko siya kahit saan niya pa gusto. Kahit ipagdrive ko pa siya papuntang ibang bansa–gamit lang ay bisiklita…gagawin ko para sa ikaliligaya niya, ma'am. Gusto ko siyang makita na palaging masaya." 

Wow…

Napapahanga naman ako ni Tanggol!

Na-curious ako. "Ahm, okay lang ba kung itanong ko kung sino 'yang crush mo, Tanggol? B-baka p'wede kitang matulongan!" 

Napatingin agad siya sa akin. Nanlaki ang mata at umawang pa ang bibig. Halos kumawala sa akin ang kaluluwa ko nang talunin nito ang lamesa na nasa gitna namin–papunta sa tabi ko. 

"Talaga, ma'am–" Nalaglag ito dahil sa paa na sumalubong sa kaniya.

"What the fuck are you doing?" 

Agad ding bumalik si Tanggol sa pagkasampa sa tabi ko nang hindi pinapansin si Lance. 

"Tutulongan niyo ako, ma'am?" 

Nag-aalangan pa akong tumango tango dahil nabigla pa ako sa bilis ng pangyayari. 

"The fuck are you doing? Go back to your seat."

Bumalik naman si Tanggol. "Pero totoo, ma'am? Tutulongan niyo ako?" 

"Oo." Ako na ang nag-abot sa kaniya ng cake.

"Binigyan mo pa siya ng trabaho," ani Lance na masungit na nakatingin kay Tanggol. 

Hinawakan ko agad ang braso nito kaya napatingin siya sa akin. Mabilis na nagbago ang tingin nito, mula sa masungit at lumambing. 

"Tss." Binalingan niya ulit si Tanggol. "I can help you. Basta panatilihin mo lang na ligtas ang asawa sa kung saan man kayo magpunta," ani Lance. 

Unang una ay nalilito ako at naguguluhan kung bakit siya biglang kumuha ng driver. Pagkatapos ay ito, parang may mga mahahalaga siyang gagawin kaya hindi niya ako masasamahan sa kung saan ko gustong magpunta. 

Tumayo si Tanggol pahkasubo ng piraso ng cake saka nag-bow sa amin ni Lance nang nasa dibdib ang kanang kamay. 

"Pangako, boss! Hinding hindi ko kayo bibiguin." 

Tumango tango si Lance. 

Grabe naman ang pagkagusto nito ni Tanggol sa crush niya. Sino kaya 'yon?

Nilingon ko si Lance. "Sino ba 'yong crush niya, Lance?" 

"Reybien's maid," sagot niya nang nasa hinihiwang piraso ng cake ang tingin. 

"Sino?" tanong ko ulit. 

Awtomatikong bumukas ang bibig ko nang dalhin ni Lance sa bibig ko ang piniraso niyang cake. 

"Hindi ko pa kilala sa pangalan, ma'am," si Tanggol ang sumagot. 

Nginuya ko ang nasa bibig habang nakikinig kay Tanggol, si Lance ay pinupunasan ang tabi ng labi ko. 

"Isang beses lang po kasi siya tinawag niyong kasamahan niya noong nakita ko siya sa palengke. Pero parang pamilyar po ang pangalan! 'Yong pangalan ay bansa! Oo, ma'am, bansa rito sa Pilipinas–ay sa Asia po pala." 

Tumango tango ako. 

Nilingon ko ulit si Lance. "Ako na ang bahala," aniya.

"Pero…sure bang magugustuhan din siya pabalik ng crush niya?" mahinang bulong ko. 

"That's not impossible."

"Pero paano kung may boyfriend na iyon?" mahinang bulong ko pa rin. 

Nilingon ko muna si Tanggol, abala siya sa pagmemeryenda, saka ulit binalingan si Lance. 

"She's under Reybien's care. She's not allowed to have a boyfriend."

"Walang ibang nanliligaw?" tanong ko pa. 

Umiling si Lance. "Hinaharang ni Reybien."

Napatango tango ako. "Pa'no kung hindi rin siya siya boto kay Tanggol?"

"Iwan na natin 'yon sa kanila," sabi niya na parang pagod na pagod ng sagutin ang mga tanong ko. 

Napanguso ako. "Sorry, hindi na ako magtatanong," sabi ko at kinuha na mula sa kaniya ang tinidor para ako na rin ang magsubo sa sarili ko. 

Nangunot ang noo niya pero hindi ko na siya pinansin. 

"Mali ang iniisip mo," mahinang usal niya ngunit hindi ko na talaga siya pinansin. 

Malalim siyang nagbuntong-hininga at sumandal sa sofa.

"Pagkatapos mo, Heroace, umuwi ka na. Tatawagan na lang kita ulit." 

Saktong tapos na si Tanggol sa kinakain kaya tumayo na rin ito. "Sige, boss. Salamat sa meryenda. Paalam, ma'am, Axedria." 

Tinanguan ko ang lalaki at kinawayan pa. "Mag-ingat ka sa pag-uwi!" 

Pagkaalis ni Tanggol ay tumayo na rin ako. Pinulupot ko ang pinagkainan ni Tanggol, hindi pa rin pinapansin si Lance. Ramdam ko lang ang tingin niya na sumusunod sa bawat galaw ko. Sumunod din siya sa akin nang tunguhin ko ang kusina. 

"Axedria, are you mad at me? Hindi mo ako pinapansin," aniya. 

"Kung pagod ka, magpahinga ka," sabi ko nang hindi siya nililingon. 

Tumabi siya sa akin. Sa hugasin na huhugasan ko lang ako nakatingin. Aabutin ko na ang sponge nang unahan niya ako. 

"Hindi ako pagod. I can do the dishes. Maupo ka na lang doon." 

Umiling ako at nagpumilit. 

"Tss, Axedria. Your mood is so frustrating. Para kang naglilihi. Baby, ilang araw pa lang…"

Uminit ang buong mukha ko sa sinabi niyang iyon. Hindi ko siya matingnan dahil doon. Binitawan ko ang sponge at umalis doon.

"Axedria, come on. Talk to me."

Dirediretso akong umakyat ng hagdan ngunit natigil din nang maaabutan niya. Hindi niya binitawan ang pulsuhan ko nang hinarang ako sa pag-akyat. 

"Tell me what's going on. What's wrong with you?" 

"Ayaw kitang kausapin," usal ko. 

Malalim siyang bumuntong-hininga. "Okay, I'm sorry. We'll talk again later whether you like it or not. Hindi p'wede lilipas ang araw na 'to nang naiinis ka sa'kin." 

Binitawan niya ang kamay ko at tumabi. Humakbang na ako paramagpatuloy ngunit hinawakan niya akong muli nang magpantay kami. Hinalikan niya ang nakalantad kong balikat at bahagyang kinagat. 

"Susunod ako. Huhugasan ko lang mga hugasin." At bumaba na siya.

Hindi na ako nakatuloy agad paakyat. Hinatid pa ng mata ko si Lance papasok sa dining saka lang gumalaw ang paa ko. 

Naligo ako hangga't nasa baba pa si Lance. Pagkalabas ko naman na tanging bathrobe lang ang suot at nadatnan ko na siya sa kwarto. May kulay light purple na bookshelf siyang inaayos sa tabi ng bintana ng kwarto. 

Tumikhim ako dahilan ng ikalingon niya sa akin. Gumala ang tingin niya sa katawan ko, umiigting ang panga.

"A-ano ang gagawin mo riyan?" 

Tila siya nabalik sa wisyo nang itanong ko iyon. Bumalik sa mata ko ang tingin niya. 

"I noticed that you read my book so I made you a bookshelf. I'll give you my black card. Bilhin mo ang lahat ng magustuhan mong libro at ilalagay natin dito," sabi niya saka muling hinarap ang bookshelf para ipagpatuloy ang pag-aayos nito. 

Hindi na ako nagdalawang isip na lapitan si Lance dahil sa labis na tuwa. 

Niyakap ko ang lalaki mula sa likod. "Thank you, Lance. Mahal na mahal kita!"

"Mas mahal na mahal kita. Now go back inside the bathroom and wear your clothes."

Sabi niya nang hindi ako nililingon, abala pa rin sa paglalagay sa magandang pwesto ang shelf. Bumitaw ako ng yakap sa lalaki at umatras ng kaunti, pero hindi ko sinunod ang sinabi niya. 

Huminga ako ng malalim at pinakiramdaman ang sarili. Pinanonood ko ang bawat galaw ni Lance…parang biglang umiinit ang paligid ko gayong nakabukas naman ang air-conditioning.

"Lance…" tawag ko sa lalaki.

"What?" Do you need anything?" tanong niya. Hindi talaga ako nililingon. 

Inabot ko ang pagkakatali ng roba. Hinubad ko iyon at hinayang bumagsak sa paanan. Hubo't hubad akong nakaharap sa lalaki ngayon, init na init.

"Lance, look at me…"

Tiningnan niya pa muna saglit ang inayos niyang shelf bago ako nilingon. 

"What is it–shit, Axedria. Go get your robe!" Agad siyang tumalikod ulit sa akin.

"Lance, gusto kitang pasalamat," sabi ko."

"Then say it. Don't get naked like that in front of me. Go, go inside the bathroom," pagtataboy pa niya.

Ngunit nagmatigas ako. Gusto ko rin siyang pasalamat sa ganitong paraan. Gusto kong iparamdam sa kaniya ang pinararamdam niya sa akin. 

"Ayaw ko."

"Tss. Look, Axe, I'm having a hard time calming myself down here."

"G-gusto kitang maramdaman, Lance. Please?"

"Axedria, you don't have to give me your body just to thank me. I don't ask for more…" 

Napayuko ako at nakaramdam ng bigat sa dibdib. "A-ayaw mo na ba sa akin?" 

Saka siya napaharap sa akin kaya binalik ko ang tingin sa kaniya. Sa mata ko lang siya ngayon nakatingin, hindi gumagala sa katawan ko, diretso lang.

"It's not like that…" mahinahon niya Ng sabi. 

"Kung gano'n mag-sex tayo!" puno ng tapang na sabi ko. 

Hindi siya agad nakaimik, titig na titig lang siya sa akin na tila ba tinitimbang ako at pinakikiramdaman kung sigurado ako sa gusto ko. 

Kinagat ko ang ibabang labi. Saka niya binitawan ng tingin ang mata ko para ibaba sa kinakagat kagat kong labi. 

Marahas siyang nagpakawala ng hangin saka malaki ang hakbang na lumapit sa akin. Agad nagtagpo ang labi naming dalawa. 

Napa-ungol ako nang kinagat kagat niya ang ibabang labi ko. "You wished this. 'Wag kang iiyak kapag hindi ka na naman makalakad, ah," bulong niya saka ulit ako sinunggaban ng halik. 

Nanghina ang tuhod ko nang haplosin niya ang gitna ng hita ko. Naipit sa magkatagpo naming labi ang halinghing ko. Humigpit ang paghawak ko sa batok ni Lance nang pasukan niya ng daliri ang gitna ko. 

Napapikit ako sa sakit at sarap. 

"L-lance…" nanginginig na usal ko. 

Tiningnan ako ng nagbabaga siyang mga mata. Hindi na ako naghintay pa sa kaniya, ako na ang naghubad ng t-shirt niya. Trinabaho niya na ring alisin ang pants niya. Naramdaman ko ang pagpalo ng nag-uumigting niyang pagkalalaki sa tiyan ko. 

Napasinghap ako nang buhatin niya ako. Sumakit ang lalamunan ko sa pagsigaw nang binigla niya ang pagpasok. Walang mintis niya iyong pinasonk sa akin. 

Napayakap ako sa kaniya nang iriin pa niya ako dahilan ng pagbaon ng malalim ng kahabaan niya sa akin.

"How does it feel, huh?" humihingal niyang bulong sa tenga ko. 

Bumagsak kaming dalawa sa kama. Mas lumalim ang pagkabaon niya sa akin dahilan ng muling pagtili ko. Inangat niya ng kaunti ang pang-upo ko saka mabibilis na naglabas masok. 

Walang ibang lumalabas sa bibig ko kundi mga halinghing at pangalan niya. 

Sa tuloy-tuloy na ginagawa ni Lance ay hindi nagtagal nang pareho kaming nanginig kasabay ang paglabas namin sa mainit na likido.

Nakatulala ako sa kisame, binabalikan ang katatapos lang na nangyari. Si Lance ay nakahiga sa na sa tabi ko, nakasubsob sa tenga ko. Hindi ko alam kung tulog na ba talaga siya. 

Habang iniisip ang nangyari ay biglang pumasok sa isip ko ang isang babae. Bumangon ang emosyon ko at tila may dumagan na mabigat sa dibdib ko. 

Gumalaw nang bahagya ang braso ni Lance sa ibabaw ng tiyan ko at sumiksik pa siya sa akin. 

Nilunok ko ang bumabara sa lalamunan ko. Sa kabila ng pagod sa nangyari, pakiramdam ko naman ay hindi gano'ng naapektuhan ang boses ko. 

Mariin akong napapikit kasabay ng pagkawala ng butil ng luha. 

"L-lance, b-buhay si Niezhel…" walang tinig kong usal.

Kumuha ako ng lakas para sabihin ulit iyon ng may tinig na. Sa nanginginig na boses ay muli kong inulit iyon.

"L-lance, b-buhay…buhay si Niezhel."

Naramdaman ko ang bahagyang paglayo ng mukha ni Lance sa akin. Napahagulhol ako. 

"B-buhay siya, Lance…at h-hinahanap ka niya."