Kizzy's POV

It's been 1 week past already. And the goons are now defeated but I know that this is not yet the end. They will comeback soon, and destroy our school.

Gusto nila kaming kunin lahat and be their pet, pero siniswerte naman sila kung hahayaan namin maging kawawalang alipin nila. We are not born to be their pet nor slaves. Fvck them! All of them.

I've been spending 5 days here in the clinic together with my sister and the other Scg members. Hindi ko alam kung sino ang nag dala sa'kin dito but I'm so thankful parin naman because he saved my life.

That night I stumbled. And after that? I did not remember anything until I woke up and I heard that Hidden University was okay again, but there was still a part of them that was still scared. They will come back and I don't know when.

"Magandang umaga, Miss Lopez!" Bati sa'kin ni Ali habang may cofetti pa itong pinaputok sa mukha ko. Sinamaan ko s'ya ng tingin tsaka akma ko na sana siyang babatukan nang napansin ko si Nurse Kia na inilingan ako. Bwesit na lalaking 'to! Kapag ako tuluyan ng makalabas dito paputukin ko bungo nito.

"Ginawa mo ng bahay 'tong clinic, Kizzy ah! Ibang klase ka talaga," ngising sabi niya na naman. Sarap niya talagang bigwasan, kakabwesit.

"Aalis ka ba or aalis ka? Pumili ka Bleserion at sasampalin na talaga kita!" gigil kong sigaw. Tumawa lang ito ng malakas at dahan-dahan niyang binuksan ang supot sa ibabaw ng mesa ko. Umirap na lamang ako pero guminhawa din, baka may lason 'yang pagkain na dinala niya. Papatayin ko talaga 'tong kumag na 'to.

"Don't worry wala 'yang lason, Miss Lopez, hindi ako masamang tao. See you later!" Kumunot ang noo ko, parang dalawang meaning naman iyong sinabi niya. Tsk!

Imbis na isipin pa iyon, bumangon ako at tinanguan si Nurse Kia na ngayong dahan-dahang lumapit sa akin. Inayos niya ang unan ko sa likuran at chineck kung may masakit pa ba sa katawan ko.

Wala naman akong naramdamang sakit ngayon. Ayos na ayos na ako. Babalik na ako sa scg council, I need to cope up! Kailangan ako ng mga myembro ko and we need to plan for the ambush.

"Ayos na ayos kana. Pwede kanang lumabas ngayon. But before that take care of yourself okay? Ginawa mo ng suki 'tong clinic dahil sa'yo." ngumiti lang ako sakan'ya, kinuha ko ang apple na bigay ni Ali. Kumagat ako roon habang inaayos ni Nurse Kia ang mga kalat sa buong silid. This is a private room, ako pa lang ang tanging na confirm dito.

No one can enter in this clinic without the Lopez's permission or else.

****

Taas noo akong naglalakad patungo sa Student council, hindi ko alintana iyong mga matang kanina pa ako sinusundan, gusto ko nga sana huminto at sisigawan silang lahat kung bakit panay itong makatitig sa akin ay binawalang bahala ko na lamang. Kailangan ko pang magpahinga at iwas muna ako sa gulo ngayon.

Pero paano kung ang gulo na mismo ang lalapit sa'kin?

Kumunot ang noo ko, nilabas ko ang red slip sa notebook ko habang malamig na tinapunan ng tingin iyong mga nagkumpulan na stupidyante. Hinilot ko ang sentido ko, need to call my members now pero akmang tatawagan ko na sila nang makita ko ang apat kong kasama na patakbong lumapit sa akin at niyakap ako nang mahigpit, tangina ang buto ko!

"Buti at buhay kapa kapatid!" magiliw na sambit ni Mhegan at tumawa muli. Inirapan ko s'ya. Parang gusto ata nito na patay ako ah. Pambihira.

"Anong mukha 'yan, Miss Pres? Para kang binagsakan ng lupa niyan ah," sabi din ni Alexandria na tila dumaldal na ngayon.

"Still look pretty." pakantang saad ni Ashley kasabay nito si Zhen na pailing-iling pa. Bwesit 'tong mga 'to!

"Anong kaganapan ang naroon?" tanong ko sa kanila. Unang humarap si Zhen do'n sa mga nagkukumpulan, sinundan naman ng tatlo. At sabay na sabay silang may nilabas sa kanilang bag.

Sinapo ko na lang ang noo ko. Bakit parang natotopak na yata ang mga kasamahan ko ngayon?

Si Mhegan nilabas ang metter stick.
Si Alexandria nilabas ang notes niya na kulay pula. Si Zhen naman may hawak ding papel, Si Ashley na nakahawak sa bewang. Parang mga tanga 'tong mga 'to.

Dahan-dahan akong humakbang, sumunod sa'kin ang apat na ngayong nanahimik na. Bawat tapak namin sa sahig ay parang isang yelo na tatama sa mga matang panay na kung tumitig sa amin kaya't nanaiisin nalang nilang umiwas. And every step of our feet make the surroundings more intense. The other students noticed us lead us. And others? They walked out. That's better.

I tapped my red slip on my hands while grinning at those students na hindi parin pinansin ang presenya ko. Naaliw sila sa palabas kaya naman, hinila ko ang kwelyo ng nakaitim na lalaki at sinipa ko ito hanggang sa nabunggo ang katawan niya sa malaking puno malapit sa kaniya.

"What the!" He shouted. Dahan-dahan niya ring inangat ang tingin niya. I heard everyone gasp as they see what's happening.

When he turn his gaze on me? Napaatras s'ya at parang hindi makapaniwala na nasa harapan niya ako. Poor him. Humakbang ako papapunta sa kaniya, inangat ko ang red slip at mabilis na sinampal iyon sa mukha niya.

"Take it or hell? You choose." malamig na sabi ko. Nanginginig niyang kinuha ang red slip at dinikit iyon sa mukha niya.

"Good." I smiled devilishly.

Tumalikod ako, binalikan ko ang nagkukumpulan kanina. Biglang sumeryoso ang mukha ko nang makita ko kung sino ang naglalaban ngayon sa harapan ko. It was Skyla from the AE and Zakki from the Royalties. What the fvck is this!

Si Skyla na duguan ang labi habang may pasa sa leeg, si Zakki na may galos ng kutsilyo sa pisnge at noo. Naliligo sila sa sarili nilang dugo.

"Shit!" mura ni Mhegan at pinigilan si Zakki na akma na nitong susuntukin si Skyla sa mukha. The fvck!

"So she's back already," bulong ni Zhen habang unti-unti naring humakbang patungo roon.

"Still the same, Vice president." Ashley said and come closer to them. I remained silent. Nothing to say.

Zakki turn his eyes on me, nakita ko kung paano umigting ang kaniyang panga, kuyom rin ang kamao niya at mabilis siyang bumitaw sa hawak ni Mhegan.

"Alex, ikaw na bahala sa red slip na ito okay? I'll be back." saad ko sabay bigay lahat ng red slip kay Alex at agad na rin akong tumakbo papalit kay Zakki.

Sinundan ko s'ya hanggang sa tumigil ito sa locker. Nakatalikod s'ya sa akin, pawis na pawis ang kaniyang suot na uniporme, at magulo rin ang buhok. Pero hindi nakakatas sa akin ang nagbabadya na dugo galing sa nakakuyom na kamao niya.

Naramdaman kong tumulo ang luha ko. My God what is this?

"You disobey me, Kizzy. Always." sabi niya sa matamlay pero malamig na boses. Humakbang ako ng dahan-dahan.

"Zakki, I'm sorr..."

"That's it! Kizzy! You keep saying sorry to me! Pinanindigan mo ba ang bawat salitang 'yan, Kizzy? Do you think your sorry will be enough to ease this fvcking pain of mine!" galit na sigaw nito at kaharap niya na ako ngayon. Hinayaan ko lang ang luha kong lumandas. It's my damn fault.

"You left me. Why? Lagi kong sinasabi sa sarili ko bakit, Kizzy? Matapos mo akong iwan noon, sumunod si Mommy Kizzy. Hindi mo alam kung gaano kasakit 'yon!"

"Zakki, please stop!"

"Make me stop then if you can, Kizzy! Make me stop! Instead of hurting me!"

I'm miserable right now.

I'm sorry Tita Penelope, I can't take your son anymore.

"Damn it! Leave me alone!"

Ganu'n lang kadali. Umalis na naman ako. At sa pagkakataon na ito? Harap-harapan akong umalis.

"You dont love me, because if you do? You wouldn't left me years ago Kizzy. You're so selfish!"

Yes I am.

****