Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

25. Uljhan

",Khabar sacchi hai na" Gayatri asked sternly.

"Jee Hukum abhi abhi unke kamre ke bahar se sunke arahi hu..." She said timidly in front of her... It was one of her maid.

"Theek hai jao yaha se...tumhara inaam mil jayega tumhe" she Bowed down in front of her and left.

"To hamari hi naak ke neeche ye sab chal raha tha or hume khabar tak nahi lagi... Humne bhi kacchi goliya nahi kheli hai... Delhi jana hai na inhe, bhejte hai..lekin delhi nahi" she smiled wickedly.

"Waqt agaya hai ki hum apni turup (trump) chaal chal de... Ab hume usey bulana hoga" her eyes glinted.

🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺

2 Days later...

Rajveer was called in private hall of Mahal, Raja Randhir was looking serious his expressions firm he saw Gayatri standing beside him..

"Baba sa apne bulaya" Randhir looks at Rajveer with uncertainty, disappointed.

"Rajveer... Hum apse koi sawal nahi karenge or na hi koi safai mangenge... Aap sirf haan ya Na mein jawab denge" He said in his strict tone which was unusual for Rajveer as he never talked in this tone with him.

"Baba aap aise" before he could say something Randhir forwarded him some paper he took them and was left shocked when saw the contents of it. "Baba sa ye apke pas kaise aye..kisne diye ye apko" he wasn't able to collect himself.

"Maine" Rajveer looks at this new person in the room.

"Roy" Rajveer was in shock "tum... Tumne ye sab kia" (He is the same person who was suspended on the report of Rajveer, Ref. Chap. 8 & 11)

"Haan bilkul..meine kia" he looks at Rajveer with evil glint then changes his expression in concern "how could you Rajveer, Jin logo ne tumhe sahara diya unhinko dhoka.. unhi ke ghar ki izzat par nazar dali, tum apne hi bhai ke sath aisa kaise kar sakte ho.... Bechara Abhimanyu usey to pata hi nahi ki uski peeth peeche kya ho raha hai" he faked his concern.

"Lekin... Lekin jaise hi mujhe iss bare me pata chala, me fauran yaha agaya ap sabko sacchai batane... Aakhir Abhimanyu mera bhi dost hai....  Meine kaise uske sath galat hone deta.." he faked his sympathy looking at Randhir who was still silent waiting for Rajveer's answer.

"Rajveer humne apse kuch pucha tha.... Kya ye sach hai" Randhir asks seriously.

Roy interrupted "Your highness, puchna kya.. sach to aap pehle hi padh chuke hai... Apke bhateeje ke prem bhare khat.... Apki Bahu ko... Apke bete Abhimanyu ki patni ko" He said slyly looking at Rajveer

"shak to mujhe tab hi ho gaya tha jab isey itne saalo me pehli baar kisi ke khato ka ana jana shuru hua wo bhi unofficial... shukar hai mujhe waqt rehte pata chal gaya sab warna kahi der ho jati tooo..." He said dramatically trying to rile him up. "Waise der hui to nahi na..." He tried to put oil in already burning fire. "Duniya mein apne hi bhai ki biwi ke siwa or koi ladki nahi mili tumhe apne prem-prasang ke liye". He mocked.

"Jab tumhe kuch pata na ho to apna muhh band hi rakho Roy... Warna bura ho jayega". Rajveer said gritting his teeths.

"Unka bhala bura baad mein dekha jayega... Aap sirf jawab dijiye". Randhir demands answer

"Arey ye kya jawab dega... Uski shakal pe uska gunah saaf saaf likha hai". Roy provokes Randhir.

"Rajveer jawab dijiye... Haan ya Na" his voice going deep and dangerous.

"Baba aap pehli meri puri baat sun lijiye..." He tries to explain.

"Sirf Haan ya Naa..." He again asked for the last time.

Rajveer took a deep breath "Haan..... Ye khat meine Naina ko likha hai..or.isme likhe ek ek shabd saccha hai, mein karta hu pyaar Naina se" he said without any hesitation to which Roy and Gayatri looks at eachother smirking.

Randhir clenched his fingers in his palm trying to supress his anger, he closed his eyes in frustation and left the hall in exasperation. Gayatri too left with her husband not before giving Roy a wicked smile.

"Kaise lag raha hai Rajveer, toofan se pehle ane wala sanaata..." Smirked devilishly "tumne mujhe sare base ke samne sharminda kiya tha na...lekin dekho meine to bas tumhari izzat tumhare pavivaar ke samne band kamre me utari hai..." Rajveer gave him glare, if looks could kill then he would have been turned into ashes till now.

"Arey arey dost aise mat dekho... Thankyou kehne ki zarurat nahi hai mein tumhara dost hu na.... To dosti nibhana to mera farz hai...." "Chalo meine apna farz nibhaya now you enjoy...bye and take care".

🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺

"Jeeji ye kya ho raha hai..." Naina started to panick as soon she gets to know about the drama happened.

"Hume bhi samajh nahi araha... Pata nahi devarsa ab kya karenge... Magar aap chinta mat kijiye.. sab thik hoga" she tries to console her.

"Jeeji hamara mann bahot ashant hai... Hume aisa lag raha hai jaise kuch galat hone wala hai..." She was having bad feeling.

"Naina... Apka iss halat mein pareshan hona thik nahi.... Chaliye Chalke aram kijiye... Hume bharosa hai devarsa sab sambhal lenge..." She said taking her in room but Naina was still not convinced.

🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺

Rajveer was standing firm in front of Randhir, trying to tell him the whole truth and situation but he wasn't ready to listen.

"Rajveer hum kuch nahi sun na chahte, wajah chahe jo bhi rahi ho, apne bhai ki patni ko... Bhabhi ki nazar ke siwaye kisi or nazariye se dekhna...... Sahi nahi" he said looking away from him.

"Baba... Please ap ek bar sun lijiye.. mein kya kehna chah raha hu fir aap jo chahe mein wo karunga" he pleaded desperately

"Hume apse ye umeed nahi thi Rajveer, apne hamara bharosa tod diya.. aap hamara ghuroor the" his one sentence broke Rajveer's heart.

"Tha?" He asked in broken voice.

"Haan...hume Abhimanyu se zyada badkar apko chaha hai Rajveer, shayad ye usi ki saza hai ... aur ab ap kuch bhi kahenge, uss se hume fark nahi padta, or na hi aap par bharosa..." He said in defeated tone.

"To mein aisa kya karu baba sa ki apko mujhpe vishwas ho jaye... Aap firse mera yakeen karne lage... Aa jo kahenge mein wo karunga... Bas yu muhh mat modiye mujhse" he pleaded like a child.

"Agar aap sach much chahte hai ki sab thik ho jaye..... To aap yaha se chale jaiye Rajveer....humne apki nayi posting ki baat kar li hai... Apko Afghanistan jana hoga... Baki marzi apki hai ap chahe to inkar kar sakte hai... Lekin uss se pehle apko humse sabhi rishte todne honge" Randhir said without any emotions. Rajveer stood there like statue. Trying to digest whatever he said.

🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺

"Ye kya kar rahe hai devarsa aap jaa rahe hai...kyuu??" Sunidhi asked him while he was busy packing his bag.

"Haan bhabhi sa... Jaa raha hu mein... Ab ek pal nahi rukunga..." He siad without turning.

"Or naina? Uska kya... Usey itne sapne dikha kar aap kaise usey akela chhod kar jaa sakte hai" she questions him worriedly.

He stops packing "kisne kaha mein usey chhod kar ja raha hu...!! In logo ke beech mein apni Naina ko akela chhod nahi sakta".

"Toh fir..ye sab kya hai?", She frowns.

"Naina mere sath jayegi... Mein usey akela nahi chhodunga yaha . Jaha uska koi apna nahi." Sunidhi felt relieved that he isn't leaving her.

"Ranisa" a maid came running "wo... Wo, choti Ranisa ... Wo behosh ho gayi hai" she said taking breaths in between..

Sunidhi and Rajveer were left horrified with this news. Rajveer felt as if someone stopped his breathe. Without wasting any more second, they ran towards her room.

🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺

Doctor was doing her check up while Rajveer, Sunidhi and Gayatri was waiting outside impatiently for doctor to tell them the reason of her sudden unconsciousness.

Doctor came out, before anyone can say and ask.  Rajveer rushed near her "doctor Naina ko kya hua? Wo behosh kyu hui? Sab thik to hai na? Usey kuch hua to nahi? Or baccha.. wo to thik hai na?" He asked panicking in fear of loosing any one of them.

"Dekhiye abhi ke liye maa or baccha dono thik hai... Lekin agey ke liye mein kuch nahi keh sakti. Naina ko koi baat andar hi andar kha rahi hai jis se uski or bacche ki sehat par asar pad raha hai... Un dono ka khayal rakhiye... Thodi si bhi pareshani unke liye jaanlewa hai" doctor concluded.

"Hum khayal rakhenge.... Medha doctor sahiba ko bahar tak chhod aoo or Sunidhi tum hamare sath aoo " Sunidhi follows Gayatri in Naina's room, giving Rajveer a reassuring look.

"Doctor..." Rajveer calls her "wo mujhe apse kuch baat karni thi. Naina ke bare mein"

"Jee kahiye..."

"Wo... Naina wo sach me thik to ho jayegi na... Ko zyada khatre wali baat!" He hesitated while completing his sentence.

"Abhi sirf shuruwaat hai kunwarsa, mein ye nahi kahungi ki khatre ki koi baat nahi, apko unka bahot achi tarah se khayal rakhna hoga.. unhe kisi tarah ki pareshani ya chinta nahi honi chahiye... " She explains.

"Kya... Mein usey.. I mean hum Naina ko... barmer se bahar ke ja sakte hai... Taki usko ek naya environment mil sake" he suggested because he wanted to confirm if it will be safe for her to travel with him.

"Bilkul nahi... Unki jo halat hai usme unhe sakht aram ki zarurat hai, safar karne se dono ki jaan ko khatra ho sakta hai... Aisa karne ka sochiyega bhi mat" she left warning him about the consequences.

Rajveer becomes worried as hell "ye kya ho raha hai.... Ab mein kya karunga, na yaha reh sakta hu.. or na Naina ko akele chhod sakta hu... Kaise iss uljhan se bahar niklu" he never in hi ls life felt this helpless.

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro