Sanne pov

Na een paar minuten gaat de bel en verstijf ik van angst. Dit geluid vind ik nu al helemaal niks en Sanne kijkt mij lief aan. Ze glimlacht geruststellend.

'Dit is de bel. Het geeft aan dat de pauze is afgelopen of dat het lesuur begint,' legt ze met een lieve glimlach uit en ik knik ten teken dat ik het begrijp. Ik kijk om me heen en zie heel veel kinderen de gang inlopen. Waarschijnlijk hebben ze dan allemaal hier ergens les, denk ik dan.

'Hey Sanne!' begroet een meisje van ongeveer mijn leeftijd de jonge mentrix. Sanne krijgt een glimlach op haar gezicht.

'Goedemorgen, Lily,' glimlacht ze. 

'Morgen,' grinnikt het meisje die blijkbaar Lily heet. 'Wie is dat?' kijkt ze nu naar mij en ik kijk angstig naar Sanne. Ik vind dit doodeng.

'Dit is Sanne, ze komt bij ons in de mentorklas,' legt Sanne rustig uit en ze legt zachtjes haar hand op mijn schouder. 

'Dat is leuk, mag ik zo Sanne de paarden laten zien dan?' Sanne knikt ten teken dat dat wel mag.

'Als Sanne dat ook leuk vind tenminste,' zegt ze en dan kijken ze mij vragend aan. Ik staar naar de grond en weet niet wat ik moet zeggen. 

'Het is heel leuk,' probeert Lily mij over te halen. 'En ze doen je niks, dat is nog wel het leukste,' glimlacht ze en ik knik ten teken dat ik toch overstag ga.

'Goed dan,' zeg ik zacht met een trillende stem. Ik begin Lily wel aardig te vinden geloof ik. We lopen het klaslokaal in en ik kijk onwennig om me heen en kijk angstig naar Sanne.

'Het komt goed. Niemand doet je pijn,' zegt Sanne geruststellend. Ik slik maar knik dan langzaam. Sanne en Sharon geven ons nu praktijkles. Dit is negentig minuten lang en iedere dag. Het is tot nu toe wel leuk. Lily en ik zijn samen naar de paarden gelopen en ik vind de nieuwste pony, Jumper, gelijk de leukste. Misschien word dit dan toch nog iets.

Sanne (mentrix) pov

De hele klas is leeg. Iedereen is rustig aan de slag gegaan met hun opdracht waar ze vijf weken aan moeten werken. Ik kijk naar Sharon en glimlach. Ik ken haar pas sinds het eerste jaar dat ik hier begon met werken en het klikte meteen tussen ons. Nog nooit heb ik zo'n goede vriendin gehad, behalve Eva dan maar ik heb haar al een veel te lange tijd niet meer gezien.

'Lekker rustig zo,' glimlacht Sharon en ik knik.

'Heerlijk. Mag ook wel eens.' Onze stamklas is zo ongelofelijk druk soms, maar gelukkig lukt het Sharon en mij meestal wel om orde te houden. 

'Klopt, daar heb je gelijk in,' zegt Sharon met een lieve glimlach.

'Heb ik toch wel eens gelijk,' lach ik met een knipoog en sta op. 'Wil je wat drinken?' vraag ik lief en Sharon knikt.

'Ja lekker. Doe maar iets fris. Het is zo warm,' zucht ze en ik glimlach. Het is zeker warm, maar het is dan ook bijna zomer. Ik loop het lokaal uit, naar de lerarenkamer. Ik kijk om me heen. Het is erg rustig, er is niemand. De meeste docenten geven dan ook les, of zijn vrij. Met dit mooie weer zou ik ook wel vrij willen zijn. Of juist niet... 

Als ik 2 bekers cola in heb geschonken wil ik me omdraaien, maar voel twee handen op mijn schouders. Gelijk verstijf ik van angst, bang voor wie het is.