Lief dagboek,

Ik ben heel erg opzoek naar wat ze noemen "de mate", waardoor ik mijn oren veel gebruikt heb. Soms, als ik me heel goed concentreer, hoor ik mensen vanaf een grote afstand praten. Daardoor ben ik er achter gekomen dat ze achter mijn rug om praten. Nu is het halverwege November dus redelijk koud en draag ik vesten. Toen ik die vanmiddag uit deed hadden ze het in de gaten. Mijn armen waren te behaard, vonden mijn mens-vriendinnen. De jongens vonden het niet erg. Wessel zei zelfs dat het wel stoer is. Voor nu is het niet erg, maar als het straks zomer word...

Liefs,
Wolfje