Υψώνει το ποτήρι του και το φέρνει προς το μέρος μου, έτοιμος να κάνει μια πρόποση. Το ακουστικό μου, αρχίζει να παίζει.

"... Ένα δύο, ένα δύο..." λέει ο Τζέρι.

Τα βουητά μου τρυπάνε τα αυτιά.

"Ω, θυμάσαι μήπως το ποτάμι...βοηθά με λίγο. Το ποτάμι δίπλα στην Παναγία των Παρισίων. Πώς το λένε είπαμε;" με ρωτάει ο Τζον.

Έχω χάσει τα λόγια μου. Που στο καλό είναι ο Τζέρι?! Η σύνδεση στο ακουστικό έχει διακοπεί τελείως!

"Θα πρέπει να το γνωρίζεις αυτό, μιας και σου αρέσει τόσο πολύ η Παναγία των Παρισίων. Μιλάω για το ποτάμι δίπλα από το οποίο είναι χτισμένη." λέει ο Τζον και πίνει λίγο κρασί.

Εμμμ πως στο καλό το λένε; Α ναι! Σηκουάνας.

"Α, ναι! Ο Σηκουάνας..." του απαντάω.
"Ναι σωστά! Ο Σηκουάνας ποταμός." λέει.

Είναι φανερά εντυπωσιασμένος με την γρήγορη απάντηση μου. Η σερβιτόρα τοποθετεί τα μενού μπροστά μας. Μετά από λίγα παράσιτα στο ακουστικό μπορώ να διακρίνω και πάλι τη φωνή του Τζέρι.

"Ένα-δύο, ένα-δύο. Λίλα, με ακούς;" ρωτάει ο Τζέρι.

Ξεροβήχω καταφατικά.

"Συγνώμη για αυτό. Χάθηκε η σύνδεση." λέει ο Τζέρι.
"Ελπίζω να σου αρέσει το Καμπερνέ Σοβινιόν." λέει ο Τζον.
"Ναι, το λατρεύω το κόκκινο ξηρό." απαντάω.
"Ω, ώστε ξέρεις και από κρασιά; Για αυτό σαγαπωω την Γαλλία. Φτιάχνουν, κατά την ταπεινή μου γνώμη, από τα καλύτερα κρασιά στον κόσμο."
"Μέχρι κι εγώ, βαρέθηκα, Λίλα. Προσπάθησε να το πας αλλού το θέμα." είπε ο Τζέρι.
"Μόνο το κρασί απολαμβάνεις λοιπόν;" ρώτησα τον Τζον έτσι ώστε να αλλάξω το θέμα της συζήτησης.

Τα μάτια του Τζον γυάλισαν. Κάτι δεν πάει καλά με αυτόν τον τύπο. Έχω ένα προαίσθημα ότι απατά την γυναίκα γυναίκα του στα σίγουρα! Εάν μπορούσα να μιλήσω στον Τζέρι τώρα, θα του έλεγα να ετοιμάσει γιορτή, η υπόθεση είναι ήδη τελειωμένη... Το ένστικτο μου όμως από μόνο του δεν αποδεικνύει και πολλά.

"Αφού ρωτάς λοιπόν... όχι. Κάνω κι άλλα πράγματα που μου δίνουν απόλαυση." μου απάντησε.
"Όπως;" τον ρώτησα.

ΓΕΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ 🤙🏻

ΤΙ ΚΑΝΕΤΕ ΧΑΓΙΑΤΟΠΑΙΔΑΑΑ; 😈

Γιες καινούριο κεφαλαιοοο 😽

Τι κάνετε πως ειστεε; ☺️

Εγώ βαριέμαι φουλλλ 😭