*miesiąc później*

-Kurt POV-

-To małpa! Małpi rozum!!- zgadywał Nick, gdy rysowałem markerem na tablicy. Przygryzłem wargę, starając się skupić na rysowaniu. Graliśmy w kalambury całą paczką- Jeff, Nick, Rachel, Santana, Brittany, Blaine, jego chłopak Eli i mój nowy chłopak Paul.

-Małpi rozum!! Goryl!- krzyczał Duval, nie dając dojść do słowa reszcie naszej drużyny.

-Dziecko!- przekrzyczała go Rachel. Wskazałem na dziewczynę trzymanym w ręce mazakiem z wielkim uśmiechem i wróciłem do rysowania.

-Planeta małp!- usłyszałem wrzask Nicka, na co mimowolnie przewróciłem oczami.

-Przecież wiadomo już, że to dziecko- burknął zirytowany Blaine.

-To nie wygląda na dziecko- zaprotestował Duval. Westchnąłem ciężko i zabrałem się za kontynuowanie rysowania ust na tablicy.

-Wielka gęba!

-Bill Jagger jako dziecko.

-Małpie dziecko!!- wykrzyknął Nick.

-Co ty masz z tymi małpami?!

-Buzia dziecka!

-Dziecko Rosemary!

-Wracaj do domu moje dziecko!

-Pocałuj mnie dziecko!

-Dziecko melancholii...

-DZIECKO ZE SMOCZYM ODDECHEM!- wykrzyknął Duval. Odwróciłem się do niego ze zmrożonymi oczami.

-15 sekund- ogłosiła Santana z nutą satysfakcji.

-Dzieci i kwiaty...-próbowała bezskutecznie zgadnąć Rachel.

-Narysuj cokolwiek co coś przypomina!- wybuchnął Nick. Posłałem mu mordercze spojrzenie.

-Dziecko chłopca, pocałuj dziecko...

-Mały egzorcysta?

-Wszystkie dzieci są nasze!

-Koniec czasu!- ogłosiła Santana z szerokim uśmiechem.

-Gadasz jak dziecko- wyjaśniłem kalambur z rezygnacją.

-To nie jest powiedzonko!- zaprotestował oburzony Duval.

-A dziecko ze smoczym oddechem to jest powiedzonko?- zironizował Anderson. Nick odwrócił się do niego z frustracją wypisaną na twarzy, na co Jeff zachichotał.

-Wynik: my 110, wy... 60- ogłosiła Santana ze złośliwym uśmieszkiem.

-Nie umiem rysować- jęknąłem, gdy Paul do mnie podszedł.

-Skądże! To jest na pewno dziecko, a to jest gadanie- uznał. Uśmiechnąłem się niemrawo- jesteś cudowny- przyciągnął mnie do pocałunku, który z chęcią oddałem.

-Chce ktoś kawy?- spytał Jeff.

-Ja- stwierdził Eli.

-A masz ciepłą wodę? Z miodem i organiczną cytryną?- usłyszałem Rachel.

-A ty Blaine?

-Poproszę mocną.

-A ty Paul?

-Bez kofeiny?- wyprzedziłem odpowiedź Paula, na co on kiwnął głową z szerokim uśmiechem. Podążyłem za Jeffem do kuchni i wtedy kątem oka zobaczyłem Blaine'a całującego Eli. Potarłem z roztargnienia obojczyk, po czym wszedłem do kuchni moich przyjaciół.

-On chyba nie nadaje się dla Blaine'a- mruknąłem- jak myślisz?

-Nie wydaje się być taki zły, Kurt.

-Na profilowym ma latarnie morską. Co za psychopata tak robi?

-Sprawdziłeś go na Facebooku?- spytał Jeff, unosząc wysoko brwi. Zarumieniłem się lekko.

-Jasne, że tak. Każdy dobry przyjaciel na moim miejscu by tak zrobił.

-Pewnie- prychnął sarkastycznie Sterling, na co zmarszczyłem brwi. Zajęliśmy się przygotowywaniem napojów dla gości, nie odzywając się przez moment do siebie.

-Paul jest świetny- stwierdził po chwili Jeff, przerywając ciszę.

-Wiem. Jest dorosły.

-Blaine POV-

Przegraliśmy grę w kalambury, przez co wdałem się w dyskusje z Nickiem na temat powiedzonek. Kątem oka zobaczyłem Kurta rozmawiającego z tym rudzielcem, Paulem. Gdy zobaczyłem, że się całują, zmarszczyłem lekko brwi, po czym wróciłem do rozmowy z Duvalem. Jeff zaoferował wszystkim coś do picia, po czym razem z Kurtem udali się do kuchni. Podszedł do mnie mój chłopak Eli, by mnie pocałować. Chłopak był parę lat młodszy ode mnie, był wysokim i opalonym brunetem z piwnymi oczami. Poznałem go w Internecie i szybko zaczęliśmy ze sobą flirtować. Lubiłem go.

-Gdzie jest łazienka?- spytał po chwili Eli, zwracając się do Duvala. Gdy Nick wskazał mu drogę, brunet odwrócił się do mnie z uśmiechem.

-Zaraz wracam, kochanie- mruknął, po czym przelotnie mnie pocałował i oddalił się w wskazanym przez Duvala kierunku. Podszedłem do Nicka, który zajęty był rozmową z Paulem.

-To nie wygląda jak dziecko- stwierdził Nick, wskazując na rysunek Kurta.

-Która część?- spytał zaciekawiony Paul.

-Żadna.

-Hej Nick, miałeś mi pokazać okładkę swojej książki- mówię, przerywając im w rozmowie.

-Racja, jest w pracowni- przytaknął mi Duval- częstujecie się, czym kto chce- zwrócił się do pozostałych gości, po czym podążył za mną.

-W pracowni, jak to ładnie brzmi- stwierdził, rozkoszując się brzmieniem tego zdania. Gdy doszliśmy do pokoju, przyjaciel pokazał mi grafikę swojej najnowszej książki.

-Ten Paul jest trochę nadęty- stwierdziłem niby od niechcenia. Nick uniósł jedną brew.

-To miły gość. Powinieneś z nim pogadać!

-Jest za sztywny- uznałem.

-W zeszłym tygodniu zabrał nas na mecz. Fajnie było.

-Byliście ma meczu?

-Tak, umówiliśmy się w ostatniej chwili.

-Przecież Kurt nie znosi baseballu...-zapadła między nami chwila ciszy.

-Eli jest wspaniały- uznał Nick, przerywając ciszę.

-Tak, chociaż kiedy zapytałem go dlaczego ma na wszystkich swoich profilowych zdjęcie latarni morskiej, to potraktował to kompletną ciszą...