[ polski tytuł tej książki brzmi trochę jak tłumaczenie z googla- ]

[ od dzisiaj grishaverse zaczynam nazywać grudą verse, zgodnie z podpowiedziami mojej wspaniałej autokorekty ]

[NIE POMIJAJ WSTĘPU]

więc tak, może zacznijmy od samego początku:
artem nie potrzebowała powodu.

zakochała się w grishaverse i to już był koniec.
a na wattpadzie związanego z tym nie ma praktycznie nic, to w złości i rozpaczy z powodu wielkiego niedoceniania tych książek przez ludzi, postanowiła stworzyć coś swojego.

a szczerze mówiąc, zastanawiałam się, czy by tego pomysłu nie porzucić na rzecz marvela. a on akurat nie cierpi na syndrom zbyt małej liczby fanów.
natomiast na ten syndrom jeszcze bardziej cierpią odcienie magii, ale z nich nie będę robić żadnej książki, bo mam wrażenie, że tego to już w ogóle nikt nie zna. szkoda, bo v.e. shwab to naprawdę świetna autorka i zanim zeszłam z powrotem na ziemię, przez tydzień rozwodziłam się nad tym, jak cudowne stylistycznie są jej książki.

ale dobra, wracając, bo odbiegam od tematu:
autorką książek ze świata grishów jest wspaniała leigh bardugo, której twórczość była inspiracją dla wielu stworzonych przeze mnie historii...
niestety, nie znam zbyt wielu osób, które przeczytałyby trylogię cień i kość albo szóstkę wron, czy króla z bliznami. przynajmniej w polsce, bo w ameryce chyba nie ma czegoś takiego...
[ może czas się tam przeprowadzić-

znaczy co ]

jednak to specjalnie dla tego malutkiego fandomu jest ta książka, a jeżeli jakimś cudem tu trafiłeś jeszcze nie zapoznany z nią, to przeczytaj do jasnej cholery, bo naprawdę warto.

[ czuję, że będzie tu przeważać szóstka wron, bo jest to coś za co ustawiłam nazwisko pani bardugo jako hasło do telefonu, i mam nadzieję, że to nie podchodzi pod obsesję ]
[ podchodzi ]

w tym miejscu możecie oznaczać osoby, które znają i czytały grishaverse, a także nawet innych, aby rozsiać miłość do niego daleeej!
|___| <— koszyczek do tego celu uwu

no mournels, no funreals
bayo