Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

35


— ¿Sigues sin hablar con Jungkook?.

Jin sólo lo miró unos segundos, esperando que Jimin se diera cuenta de lo que acababa de decir, al no obtener respuesta, tomó la lapicera para escribir.

"No puedo hablar".

Jimin suspiró, rodando los ojos.

— Ya sabes a lo que me refiero.

Jin se encogió de hombros, luego negó, respondiendo la pregunta del castaño con la mentira.

— Jinnieeee —Jimin habló en tono cansado.

El mudo sólo lo miró.

— Deja de ser tan tonto.

Jin lo señaló.

— No tienes que ser como yo —Murmuró.

Jin suspiró. Escribió rápidamente en su cuaderno.

"Ayer lo encontré en casa".

Jimin alzó las cejas.

— ¿Y? ¿Pasó algo?.

"Estaba aprendiendo lenguaje de señas con mi mamá".

Jimin frunció el ceño, confundido.

"Huí, me fui a mi cuarto. No me siguió".

Jimin lo miró con algo de pena.

"Luego mamá subió para decirme que él quería verme. Que me esperaría a las cuatro en la sala de teatro para hablar".

Jimin se apresuró a mirar la hora en su celular.

— Jin, eso va a ser dentro de media hora.

El mudo se encogió de hombros.

— ¿Irás?.

Jin sólo mantuvo una expresión pensante.

— No, irás, sin excusas —Jimin se acercó con su silla hacia él —Te arrastraré si es necesario. Te amarro los pies y te engancho a mi silla.

La ocurrencia del castaño hizo reír a Jin.

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro