Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

༯ 003. 幸運 | ❛ 𝓑𝗋𝗈𝖼𝖼𝗈𝗅𝗂 𝗐𝗂𝗍𝗁 𝖿𝗋𝖾𝖼𝗄𝗅𝖾𝗌 𝖺𝗇𝖽 𝖻𝗅𝗈𝗇𝖽𝖾 𝖼𝗁𝗂𝗁𝗎𝖺𝗁𝗎𝖺 ❜

────────•°•°••°•°•────────

────────•°•°••°•°•────────

😈 *̥₊ ( 𝙻𝚄𝙲𝙺𝚈 )   🎭
🎊↺∽ « ℭ𝔥𝔞𝔭𝔦𝔱𝔯𝔢 𝔱𝔯𝔬𝔦𝔰 »
TRES: BRÓCOLI CON PECAS Y CHIHUAHUA RUBIA




─ JAJAJAJA ¡NO PUEDO, NO PUEDO RESPIRAR!

La risa fuerte y un poco molesta se escuchó en toda la U.A haciendo que algunos se preguntaran quien estaba causando tanto alboroto.

Aunque la mayoría ya conocía la respuesta.

El hombre responsable de todo este ruido se llama Hizashi Yamada, también conocido como Present Mic. Se para frente a Eraser Head, que se pregunta si estaría mal golpearlo para que se calle un rato.

Ya es suficiente Mic, esto ya de por si es bastante importante aunque debo admitir que un niño haya logrado vencerte ya de por si es emocionante, ah~la juventud.

Present Mic y Midnight estaban reunidos con Aizawa en la sala de profesores ya había pasado un mes desde la aparición de este extraño chico y no ha vuelto aparecer según la policía es como si el niño hubiera desaparecido, por eso le pidió ayuda a sus compañeros más cercanos sus opiniones y ayuda, sin embargo el azabache se preguntaba si realmente se lo estaba tomando enserio a ver a Nemuri excitada y Mic riendo como una foca epiléptica.

Se pregunta si fue buena idea, contarle de esto a ellos dos, cuando pudo seguir trabajando solo o con la policía.

Concéntrense, no es momento de juegos. Esto es serio.
-dijo con seriedad, mirando a sus dos compañeros.

jajaja, lo siento...está bien ¿Qué es lo que decías?- Present mic controlo su risa.

Que hay un chico por las calles usando su quirk ilegalmente y puede que haya sido cómplice de cometer esa explosión en Kamagasaki o también que el haya sido culpable, pero ya ha pasado un mes desde lo ocurrido y no se ha visto ni un rastro sobre él.

─Bueno, puedo ver porque eso es un problema.- dijo la única mujer del grupo, quien también logro controlarse y poner una expresión profesional. -todo el mundo en Japón sabe que es ilegal usar su quirk en uso público, solo aquellos que tengan licencia de héroes pueden usar su don.

—Así es-el rubio estuvo de acuerdo- las leyes cómo estás son para que los civiles no usen su quirk de alguna manera, a menos de que la utilicen en defensa propia.

─Aun así, no puedo evitar sorprenderme Eraser.- los dos hombres le prestaron atención- dices que el chico logro deducir fácilmente tu quirk y así lograr una estrategia y además usar tu debilidad para poder implementar un plan para escapar en poco tiempo. O el chico es muy inteligente o ya te conocía...

─ No lo creo ¿Este hombre de aquí?- el rubio rodeo del cuello al de bufanda con su brazo- no es muy popular con el público que digamos, así que debe ser inteligente.

Tch- golpeo la mano de su amigo con molestia, no le importaba mucho ser popular de hecho creía que era lo mejor no le gustaba la atención. No sabía cómo All might soportaba todo eso- No solo pudo burlar mi don, el mocoso pudo esquivar con facilidad las plumas de Hawks con facilidad al igual que mis ataques, además de que es rápido lo vi saltar alto en el aire con velocidad.

Bien, entonces el niño tiene reflejos naturales y agilidades sobre humanas ¿Algo más?
-pregunto Hizashi anotando los puntos en su cabeza.

─Tenía una especie de arma, la utilizaba como escudo y para columpiarse.- continuo Shota mientras enumeraba todo lo que recogió de su pequeña pelea- era algo así como un yoyo.

¿Yoyo? ¿Como el juguete?

Si.

Bueno, en estos tiempos cualquier equipamiento no es raro tú tienes tu bufanda y yo tengo mi látigo.- Nemuri apunto dichos objetos- A todo esto no nos has dicho cuál es su quirk.

Ese es uno de los problemas.-dijo a lo que los otros lo miraron confundidos.
─ No tengo idea de cual es y de alguna forma mi quirk no funciono del todo bien con él.

Al escuchar la respuesta de Aizawa los dos héroes quedaron desconcertados pues como no, el azabache tiene una gran capacidad de observación y evaluación pues así es como evalúa a los estudiantes para mejorar sus particularidades y además estábamos hablando de un héroe profesional que su don se sostiene en la mirada, y para rematar era demasiado impropio que no funcionara del todo bien el don que puede borrar cualquier quirk, a menos que se trate de una mutación. Sus expresiones rápidamente se extinguieron y comenzaron a analizar lo que había dicho. 

─ Ok, veamos esto.-musito el rubio- si mal no recuerdo tu quirk no puede funcionar mucho contras las personas que tengan un don con alguna mutación en su cuerpo.

— Lo sé, pero el chico no tenía ninguna mutación extraña en su cuerpo al menos que yo pude ver, créanme que he tenido bastante tiempo para pensar .- Aizawa tuvo suficiente tiempo analizando lo que había sido su encuentro con el niño misterioso- extrañamente no pude usar tanto tiempo mi don de borrado con él.

— Pero eso no significa que tu quirk sea inútil contra el.- replico Midnight- por lo menos debía afectarle en algo aunque no sea por completo, el debió haber tenido problemas para manejar su propio don mientras lo miraras.

—Claro que si, como dije pude fijarme y analizarlo. De alguna forma se ralentizó un poco en la forma que se movía y tuvo mayor dificultad a la hora de esquivar mis ataques o mis golpes, pero sobre todo.- los contrarios lo escucharon atentamente- es como si su yoyo que antes funcionaba como una arma se hubiera convertido en un juguete normal.

—Bueno entonces su particularidad debe ser su yoyo.

—Sinceramente creo que es sola una parte.- hablo el azabache a la vez que se cruzaba de brazos y se recargaba en su silla- como había dicho no pude usar tanto tiempo mi quirk, pero de alguna forma sentí que mi particularidad  se había hecho más débil y no podía usarlo al cien por ciento, era como si hubiera disminuido su poder.

Después de la declaración del héroe borrador, cayo un silencio entre los tres adultos, ellos realmente creían que la situación era confusa al no saber cuáles eran las verdaderas habilidades de este joven pero por encima de todo, esto se estaba tornado peligroso al no saber cuáles eran las verdaderas intenciones de este muchacho.

A decir verdad ya habían visto casos donde niños participaban en peleas, lo que cualquier héroe podría manejar, pero que un mocoso haya logrado enfrentarse a un héroe profesional y a la policía, era cuestionable que tan poderoso era el niño. Eraser head era el que pensaba esto ya que fue completamente su culpa al haber subestimado a ese chico de cabello celeste y no tenía excusa para haber perdido contra él, necesitaba encontrar algunas respuestas sobre ese joven con un extraño yoyo causando estragos en la ciudad.

Por eso era que los tres concordaban era que debían encontrar a ese niño de inmediato.

—Así que tenemos un niño corriendo, usando su particularidad de manera irresponsable mientras usa algún tipo de yoyo mágico, que también es capaz de hacer que los dones no funcionen de manera correcta.- Nemuri echó un vistazo a Aizawa- Y tiene la habilidad suficiente para derrotar a un héroe profesional con años de experiencia.

— Hey.

— Pues ¿qué es lo que quieres que te diga Eraserhead? Esto no es algo que se vea todos los días, debemos encontrar a este chico antes de que haga más destrozos, quien quiera que sea este chico, lo buscaremos y lo atraparemos antes de que se mate o peor aún lo maten.

— La policía está buscando frenéticamente cualquier información relacionada con el chico aunque parece no haber información.

—No nos dijiste que había otro chico más aparte del que tiene un yoyo mágico?.-inquirió Mic.

— Ese es otro problema, solo hawks lo vio pero lo único que sabe es que su particularidad es crear una especie de cristal y que su cabello es un color amarillo fluorescente y ojos de color bicolor- Aizawa se masajeo la cien, frustrado- sin embargo, a pesar de que busco por aire, nunca lo encontró es como si hubiera desaparecido al igual que el otro. |

Tanto Nemuri como Hizashi suspiraron con cansancio cada vez se encontraban con problema frente al otro pero también tenían mucha preocupación puesto que cada vez se encontraban  a jóvenes que estaban solos en las calles, haciendo maldades sin supervisión y arriesgándose a perder la vida.  

—Bueno, pero si hayamos al chico del yoyo podríamos encontrar al otro joven.- pensó mic en voz alta-¡Serán dos pájaros de un tiro!

— Si, aunque todavía no si eran compañeros a algo así...

— Eso lo veremos después, ahora ¿tienes las grabaciones donde se puede ver al chico?- pregunto la mujer.

—Ese es otro problema.

—¿Otro más?- dijo en voz baja el rubio dando un chillido.

Las grabaciones que tenía la policía fueron inesperada y sorpresivamente borradas.
─ termino por decir Shota.

─...

Ahora fue un buen momento para alterarse. ¿¡QUE?!

El de ojeras se quejó.
Joder, no griten estoy al lado de ustedes.

Tanto midnight como present mic lo miraron para que diera una aclaración sobre lo nuevo que acontece.

Explícanos, Aizawa.

La policía me dijo que se encontraban revisando las cámaras donde se podía ver al chico para ver si lograban ubicar alguna información de él o su paradero pero de un momento a otro cuando seguían revisando, las grabaciones se comenzaron a ver borrosas y de un momento otro, todo el lugar se había apagado y después de unos segundos todo se encendió, pero cuando volvieron a verificar las grabaciones que habían logrado copilar se borraron. Todo había desaparecido.

Ahora entendían por qué Aizawa les había pedido ayuda, puesto que este asunto se estaba saliendo de las manos, volviéndose cada vez más insólito. Pensaban que podía ser un niño que estaba jugando por las calles sin pensar en las consecuencias sin embargo ahora que se haya borrado solo las grabaciones donde apareció el chico lo vuelve algo más indescifrable y que debe haber una respuesta para esto.

Decidió hablar el rubio.
Pues es niño lo está haciendo bien, se está burlando muy bien de los héroes y de la policía para que no lo encuentren.

El chico es astuto, nada mal.- dijo Midnight a la vez que sacudía sus hombros, estaba comenzando a excitarse nuevamente- pero puede que esto no lo haya hecho él y que...

Y que no esté trabajando solo.-termino de decir Shota- Si eso estaba pensando, puede que lo haya hecho otra persona, pero de algo es que estoy seguro es que no fue el otro chico que se encontraba en el lugar.

¿Por qué piensas eso?

Porque una hora antes de que esto sucedía, la policía cuando estaban investigando información sobre el mocoso, apareció un anuncio de cachorritos en adopción y no si quien fue de la brillante idea de entrar en la página ya que cuando lo hicieron decía que todos los perros ya habían sido vendidos, así que por eso lo borraron, pero al parecer no se dieron cuenta de algo.

Y eso es..?

─Que no sabían que dejaron entrar un virus.- los héroes abrieron sus ojos con sorpresa- normalmente un hacker normal tardaría tres semanas en averiguar una contraseña y más cuando es de la policía, pero esta persona tardo menos de 10 minutos en descubrirla e infiltrarse a la red y hacer desaparecer todo lo que se había recopilado.-suspiro con cansancio el héroe borrador- lo que sospecho es que este hacker tiene un quirk relacionado con la tecnología que le hizo facilitarse el entrar fácilmente al sistema.

¿O tal vez los policías fueron muy estúpidos al apretar ese anuncio de dudosa legalidad?
-cuestiono Nemuri.

─ No diré nada, porque yo haría lo mismo si fueran gatos.

La mujer solo se quejó en silencio y el rubio solo rio. Su amigo no tenía caso cuando se trataba de gatos.

Okey, esto se está volviendo más complicado de lo que creí.- Midnight masajeo el puente de su nariz-  pero lo primordial es encontrar al chico.

─ Es lo mejor que podrían hacer.- una nueva voz se escuchó, los tres se voltearon y vieron a nezu sonriéndoles con simpatía.

─ Director Nezu, ¿Hace cuanto está aquí?- pregunto confuso mic, al igual que se levantaba de su asiento como sus dos compañeros.

─Hace unos minutos, aunque no pude evitar escuchar su platica, lamento eso.- se acercó hasta los profesores- pero este chico del que han estado hablando, ha llamado mi atención me gustaría si no es mucha molestia que me mantenga informado sobre él y cuando lo atrapen.

Hay que admitir que eso los dejo bastante desconcertados.

¿Que dice? ¿Por qué desea que lo mantengamos informado sobre un mocoso problemático como él?
-estaba claro que para Eraser, Koun no era de su agradó.

Básicamente llamo mi atención.- contesto sin dejar de sonreír no obstante tampoco quería revelar su verdadera razón- pero Aizawa, recuerda que un chico problemático es un chico que tiene muchos problemas.

El azabache quedo pensativo ante eso, a pesar de que él era un héroe también era un profesor y un adulto . Debía recordar que no se enfrentaba a un villano o a un ladrón sino a un niño que probablemente no tenga a nadie en este solitaria sociedad llena de dones o también puede que este siendo manipulado por alguien más aprovechándose de su inocencia y abandono.

Aizawa solo asintió ante lo pedido por el oso-rata.

─La ciudad ya de por si enorme, por eso también se pondrá a los héroes en alerta para que la próxima vez que el chico actúe podrán contenerlo y atraparlo si sucede algo malo.

Bien, entonces ya no hay tiempo que perder.











¿Por qué demonios Shinso no tiene nada de comer en su refrigerador? voy a terminar muriéndome.- lloriqueo Koun revisando dicho objeto.

Minatozaki buscaba algo que pudiera alimentarlo en el departamento de Shinso, pero no hallaba nada. Por más que abriera el refrigerador una y otra vez, esperaba mágicamente que apareciera comida.

Pero esto no fue así.

Se encontraba aburrido. Ha estado encerrado en el departamento de Shinso por un maldito mes entero, solo porque Sharlotte dijo que era para precaver de que lo atraparan algo que creía imposible sin embargo aun así la escucho.

De hecho aun lo recuerda.

No vas a salir por un mes de la casa de Shinso, está decidido- aclaro Sharlotte. Estaban en una llamada telefónica.

¿¡Que?! ¿¡Por qué?! - se quejó con molestia el de cabello celeste.

Es muy arriesgado y estúpido salir fuera cuando tienes a los héroes y a la policía detrás de ti.

Koun.- ahora se escuchó la voz de Natsume- no es por ofenderte...no de hecho si te voy a ofender, tanto la policía como los héroes estuvieron aun solo pelo de atraparte, de no ser así estarías en la correccional de menores.

Pero por un pelo o no termine saliéndome con la mía, eso es lo importante.

Beetle deja de protestar, ya está acordado que te esconderás en el departamento de Shinso. Punto final.- el de hoyuelos rodo los ojos- no me ruedes los ojos, idiota.

Minatozaki se sobresaltó ¿Como lo supo? Pero aun así, mis clientes...

Los clientes entenderán, diré que te tomaste unas vacaciones. Pasemos a cosas más importantes.- el tono de voz de la azabache se oscureció- como ese chico de cabello amarillo, es obvio que fue el quien ocasionó la explosión.

─¿Eh? ¿Asahi?- koun se rasco la nariz con su dedo.

—...

—...

—¿¡Que!?- gritaron ambos chicos, a lo que el de cabello celeste se quejó.

—Joder, no griten los tengo bastante cerca de mi oído.

—Espérate tantito, Koun.- el mayor de todos lo detuvo- ¿Como sabes su nombre? ¿Lo conoces?.

—Pfff... por supuesto que no.- rio con gracia- el cabello de payaso simplemente me lo dijo y ya. Lo único que quería ese tipo era pelear, solo estaba esperando a que Sharlotte se fuera para poder luchar conmigo, logre sentir como nos espiaba.

—Vaya, parece que le falta un tornillo para ir a buscarte a un lugar que no es muy legal solo para pelear contigo Beetle, o tal vez tenía un plan que quería llevar a cabo.

—Aja pensé en eso también.- dijo ahora la azabache a los dos chicos- es muy obvio que él fue el causante de la explosión, pero no me deja claro si era para matarnos a nosotros o alguien más... ¿Estas completamente seguro de que no te dijo algo más Koun?

—Mmmm déjame pensar.- se puso a jugar con el lápiz que había encontrado en la habitación de Shinso- ¡Ya se! dijo que quería mi suerte y su origen...¿hola? ¿porque se quedaron callados?

—¡Estúpido! ¡Eso es algo muy importante que deberías recordar!- gritaba la chica por el teléfono como si intentara pasar a él otro lado solo para golpear a el chico.

—¿Eh? ¿Por qué debería?

Antes de que la chica volvería a gritarle, Natsume la detuvo tomándola de los hombros intentando usar su quirk para que se relajara.

— Koun, tal vez no tengas sentido de supervivencia o muy posiblemente sentido común pero esto se volvió importante ya que puede ser que este chico... Asahi este yendo detrás de ti y de tu quirk. Eso es peligroso y alarmante. 

— Y que podria matarte o capturarte para quien sabe qué y usarte como experimentó.- hablo un poco más calmada la azabache.

—...Sigo diciendo ¿Cuál es el problema?.- rio divertido el de ojos azules, a lo que los otros dos les salió una venita de enojo- lo única forma de que logre vencerme es contrarrestar mi suerte o quitármela y eso es imposible, nadie puede quitarme mi suerte... bueno solo una persona podría, pero es un héroe y es jodidamente molesto por cierto.

Habían veces que tanto Sharlotte como Natsume les costaba entender a Koun y la forma tan despreocupada que tiene sobre su alrededor. Sin embargo cuando se trata de alguien a quien le importa...

—Pero si se atreve a lastimar a alguno de ustedes, no dudare en matarlo con mis propias manos.- dijo con una voz oscura y seria logrando darle escalofríos a ambos chicos que lo escuchaban.

El demuestra ser alguien vengativo y actuando sin pensar.

—En fin, hare lo que tu digas Shar, con tal de que los héroes se olviden de mi.- con su voz normal, continuo hablando- ustedes también manténganse a salvo, ya que las cámaras pueden ser que me hayan grabado...

—Oh no te preocupes por eso.- Sharlotte soltó una risa y sus hermosos ojos purpura brillaron con intensidad- yo misma me encargare.

Al escuchar esa respuesta, ya tenía entendido claramente lo que la chica haría, así que lo dejaría en sus manos.

—Bien yo por mi parte, vere si no intentan investigar algo de ustedes, incluso averiguar algo de ese chico misterioso del que solo sabemos su nombre. Tenemos que estar un paso adelante de ellos.
-dijo el castaño.

—Y como harás eso Natsu-chan?.- pregunto Koun al mayor de todos a lo que el contrario soltó una risa divertida.

—Por favor Beetle tu ya conoces mis métodos.

Obviamente los dos adolescentes no necesitaban explicación, ya que sabían lo que el mayor haría para conseguir información a su propia manera, por eso estuvieron de acuerdo a su plan. Solo quedaba esperar.

Y que los héroes se aburrieran, básicamente.





Asimismo estaba Koun, hastiado y tedioso, ya no había una razón por la cual debía seguir oculto, vio las noticias y no existía ninguna información sobre él, así que creía que el ya no debe estar siendo buscando ni por los héroes ni la policía.

O eso pensaba.

Escucho la vibración de su teléfono y lo tomo para revisarlo.

Tenía dos mensajes, uno era de Tetsutetsu y el otro era de uno de sus tantos clientes, ambos preguntándoles si podía entregarles su encargo.

Demonios había olvidado por completo la fecha en la que se juntaría con Tetsutetsu, este le encargo comprarle un hierro que ayudaba al mejoramiento de su quirk, puesto que estaba preparándose para el examen de la U.A.

Bueno de todos modos, fue porque estaba de fugitivo, así que técnicamente no era su culpa.

Mientras que el otro cliente era más fácil. Era una revista porno, al parecer al chico le gustaba lo tradicional aunque el no juzga a nadie, entre tanto le pagaran todo bien,

Bueno, no pasaría nada si salía un rato o si?

Tiene ambas cosas solicitadas en su "casa" y si iba saltando entre los edificios nadie lo notaria, además de que se pondría una chaqueta de Shinso y una mascarilla, por si veía héroes o la policía en las calles no lo reconocerían. No tendría que ser complicado.

De todos modos ya ha pasado un mes.- dijo para sí mismo el de cabello celeste- ya debo ser historia vieja, además no demorare nada, le dejare una nota a Shinso para que no se preocupe.

Bien, ya tenía decidido lo que haría, en cualquier caso ¿Qué es lo malo que podría pasar?

.....

Había logrado llegar a la secundaria orudera sin ningún contratiempo sinceramente pensaba que se demoraría más por haber estado hablando con Tetsu pero al final no, ya que podía ver como los chicos de la respectiva escuela comenzaban a salir.

Le gustaría haber hablado más con el chico de quirk de acero pero ambos estaban ocupados en sus cosas, el en que no lo atrapen y Tetsu enfocado en entrar a la U.A.

Pero enserio ¿Por qué todo el mundo quería entrar a la U.A? ¿Tan genial era?.

Se acomodo la chaqueta de Shinso que por cierto le quedaba enorme casi por encima de las rodillas y las mangas eran tan largas que se las tenía que acomodárselas el mismo, no sabía si era culpa del de cabello morado por tener un cuerpo más corpulento o puede que sea suya por ser más bajo y con una contextura más delgada.

Si, definitivamente era culpa de Shinso.

Se adentro a la escuela, puede que el chico se encontraba adentro esperándolo, contemplo el lugar sin nada importante que ver, caminos unos minutos más para ver a la dirección contraria y vio a un chico apoyado en la pared, de aspecto simple sin nada interesante de cabello castaño y ojos del mismo color que parecía estar buscando a alguien con la mirada.

Puede que se trate de su cliente, ya que ya no había nadie más en el lugar, así que sin importarle nada, se acercó hacia a él.

─Yooo.- saludo, alzando su mano asustando al contrario- tu eres mi cliente verdad...¿Minami souya?

─ Si y ¿Tú eres...beetle?

─El mismo.-dio una reverencia con una sonrisa burlesca- bien, hagamos esto rápido que tengo cosas que hacer.

Se apresuro en sacar la revista y entregársela.

─N-No es necesario que la saques aquí.- hablo agitado el castaño a la vez que batía los brazos.

─ Y por qué no? somos los únicos aquí.- miro el desolado lugar- además, no me importa saber con lo que te masturbas es algo normal, aunque en estos tiempos no sabía que algunos se iban por lo tradicional.

Este quedo igual de rojo que un tomate.

Ignorando completamente los gritos y quejas del contrario, vio justamente como un cuaderno era lanzado por una ventana y si no fuera por Koun quien lo atrapo con facilidad hubiera caído en el pequeño estanque y seria comida para peces.

─ ¡Wow! buena atrapada.- exclamo con sorpresa el chico.

─Fue solo suerte.- dictamino el de cabello celeste con una sonrisa- ahora ¿Podrías apresurarte? tengo cosas que hacer.

─A-Ah...¡claro!- el castaño se dispuso a sacar el dinero.

Mientras tanto el Minatozaki, no pudo evitar observar con curiosidad el cuaderno, tenia de título "análisis de héroe para el futuro"

Abrió el cuaderno para una hojeada y se encontró con dibujos de héroes con lo que supuso eran descripciones de ellos, la persona que lo haya hecho tiene talento, pero no era eso lo que llamo su atención.

Sino que el cuaderno estaba parcialmente quemado y se podía notar que eran recientes, ¿Como lo sabía? cuando toco las partes carbonizadas estaban calientes.

Tenía curiosidad y quería saber por qué el cuaderno se encontraba en esas condiciones. Levanto la cabeza para ver hacia la ventana del tercer piso, que es ahí donde lo habían arrojado.

─Aquí tienes.- lo saco de sus pensamientos su cliente, que le entregaba el dinero.

─Bien, si eso es todo.- saco su yoyo y lo tiro hacia la escuela.- bye bye disfruta jalándotela.

Supuso que el chico debió haberle gritado, pero no le importo estaba más ocupado encaramándose en una ventana de un tercer piso y no caer en el intento.

Cuando se logró equilibrar bien, contemplo hacia dentro y pudo ver a cuatro chicos, sin embargo lo que realmente cautivaron su atención fueron un chico de cabello rubio cenizo y el otro de color verde, ambos con el cabello alborotado.

Un chihuahua rabioso y un brócoli con pecas, eso parecían. 

Con lentitud y sigilo abrió una ventana para poder escuchar atentamente lo que decían.

─ Muchos de los héroes elites tienen historias sobre sus días de escuela, quiero brillar siendo capaz de ser llamado el único estudiante que logro entrar a la U.A.
-hablo el rubio cenizo al tembloroso pecoso. Era más que obvio que lo estaba intimidando, y no una conversación de agradables amigos.

¿Por qué todas las personas que se encontraba o conocía deseaban entrar a esa estúpida academia de héroes?

Existían también más carreras, si es que no lo sabían. ¿Tan divertido era ser un héroe?¿ Porque era un trabajo tan soñado por todos?

─ Así que...no apliques a la U.A, nerd.

Ver como ponía el rubiecito su mano en el hombro del peliverde, con intención de dejarle una especie de quemadura, hizo que los ojos azules de Koun se agrandaran, fue como si se le activara un recuerdo de su infancia.

Un recuerdo vivido que parecía una pesadilla. 

─Oi! tu imbécil de mierda.- agarro la muñeca de Katsuki con fuerza y sorprendiendo a todos en el proceso- ¿Quién mierda te crees que eres chihuahua?

Bakugo por un momento se quedó estático, con ligeros toques de desconcierto, sus preguntas estaban más centradas en ¿Quién es el? y ¿De dónde mierda salió?

Pero volvió en sí, cuando escucho que le dijo chihuahua ¿Quién se creía este tipo con cabello de arándano para insultarlo?

─ Repite lo que dijiste maldito!- pateo uno de los escritorios con fuerza, asustando al peliverde y los lacayos del explosivo, sin embargo eso no inmuto al de hoyuelos. 

─ Vaya aparte de imbécil, sordo tu vida es muy patética.- dijo Koun con sarcasmo, sonriendo divertido. Puso a Midoriya detrás de él.

Midoriya no pudo evitar estar más que asombrado, era la primera vez que alguien le hablaba así a su amigo de la infancia y sobre todo era la primera vez que una persona lo había defendido.

Aun así tenía miedo de lo que podía pasar a continuación.

─¡ERES UN BASTARDO!- exclamo el rubio, haciendo pequeñas explosiones en sus manos que iba usar contra el tipo, pero sus amigos intentaban evitar que se abalanzara hacia él, incluso el pecoso quería intentar intervenir, sin embargo una risa detuvo a todos.

─ Explosiones interesante, supongo que tu fuiste el responsable de esto.- saco el cuaderno ligeramente quemado y se lo devolvió al de cabello verde, pues era más que obvio que le pertenecía a él.

─C-Como lo..?

Ignoro al pecoso y prosiguió inclinándose un poco más hacia el de ojos rubies.
─¿Te gustan este tipo de cosas? ¿Te excita abusar de los más débiles? porque te crees el mejor de todos y que nadie esta altura, pero te tengo malas noticias puede que otras personas caigan en ese truco, pero yo no me dejo engañar.- ahora fue el Minatozaki el que puso su mano en el hombro del chico explosivo y se acercó a su oído para susurrarle lo siguiente.- Eres arrogante y te gusta sentir menos a las personas, porque tú tienes un gran complejo de inseguridad.

Sinceramente nadie podía escuchar lo que Koun le estaba diciendo a Bakugo, pero por su expresión pudieron notar que fue algo que nunca nadie le había dicho. Que lo dejó helado

En cambio para Katsuki fue una verdad dolorosa.

─...Quieres volverte el mejor héroe sin embargo no te quieres para nada a ti mismo ¿Crees que alguien pueda confiar en ti si tu no lo haces? molestas a este chico solo para sentirte bien contigo mismo, pero deberías mirarte muy bien en el espejo, dado que no importa cuánto te digas que eres el mejor o con tu personalidad agresiva tratas de cubrirlo. Yo puedo ver que eres la persona que más desaprobación te da. Nadie te odia tanto como a ti mismo.

Fue lo último que dictamino Koun antes de alejarse del chico, con sus mejillas rojas y sus ojos brillando intensamente. Encontrar el punto débil del de ojos rubies fue más fácil de lo esperaba.

De todos modos no es la primera vez que se encontraba a alguien así. 

Mientras tanto Katsuki, todavía estaba procesando lo que el contrario le había dicho, a pesar de que fueron solo unos segundos de que conoció, sintió como el de ojos celestes había leído dentro de él, sabiendo rápidamente cuales eran sus debilidades, dejándolo completamente expuesto.

No entendía como lo descifro, sin embargo esa sonrisa arrogante que surcaba en su rostro fue suficiente, para saber que quería acabar con él.

─Yo te matare, bastardo.- declaro con su voz enfurecida.- voy hacer que te arrepientas de tus palabras.

─ ¿Eh? yo nunca me he arrepentido de nada de lo que hecho.
- carcajeo al ver la vena resaltando en su frente. Molestar al chico se le estaba haciendo deleitable y más al ver las expresiones que hacía.

─ ¡Shine!- grito su frase icónica, no obstante los otros dos tipos sin relevancia lo detuvieron, agarrando sus brazos.- ¡¿Que hacen?! ¡Suéltenme idiotas!

─ ¡Detente Bakugo!

─¡Si usas tu quirk en la escuela te pueden suspender!

Koun  se divierte bastante con la vista al ver a cosa 1 y cosa 2 intentando detener a su jefe de que le diera un madrazo o una explosión en este caso . Cuando se sorprende al tener a la pequeña pelusa pecosa a su lado, intentando ponerse enfrente suyo como si lo quisiera proteger. 

A pesar de que debe estar cágandose de miedo.

─ K-Kacchan ¡P-Por f-favor n-no l-lo l-lastimes!

─¡Tu cállate maldito deku!

─ Si de todos modos esto ya se está haciendo aburrido, por eso nos vamos a ir.- apoyo su mano en el hombro del de orbes esmerald ya, para que se tranquilizara y le dijo suavemente.- Cuando te diga tres vas abrazarme,  por ahora solo agarra tu mochila.

─ ¿Q-Que?- Midoriya se sonrojo- ¿P-Por qué?

El Minatozaki sonrió mostrando todos sus dientes.

─ Vamos a saltar por la ventana.

─ ¡¿QUE?!

─¡Ni creas que te voy a dejar ir maldito arándano de mierda!- logro soltarse de sus seguidores y corrió haciendo explosiones de las manos.

Fueron solo unos milisegundos que necesito Koun para ver como en cámara lenta el rubio con problemas de ira se dirigía hacia ellos. Agarro su ya conocida arma para proyectarla hacia donde quería.

─TRES!

Como lo ordeno, Izuku abrazo con fuerza al de cabello celeste y conjunto con el salieron disparados hacia afuera del salón de clases, comenzando a columpiarse y escapando.

─ ¡Hasta luego, chihuahua rabioso!- vocifero Koun, al de ojos rubies que lo contemplaba con impotencia. Katsuki solo tenía en mente de que no olvidaría su rostro jamas, detestaba que lo subestimaran y lo miraran como como menos.

Y ese imbécil lo hacía, como si nada.  

Acabaría con ese tipo y le enseñaría quien era.

"Arandano"



Entre tanto que ambos chicos se balanceaban, el Minatozaki no podía estar tranquilo puesto que el brócoli andaba chillando y gritando en su oído.

─ Te podrías callar llorón. Ni que estuviéramos columpiándonos tan alto.

─AHHHHH VAMOS A MORIR.- gritaba el más bajo, a lo que su boca y ojos se movían cómicamente.

─Oye, mírame.- con un gesto apretó un poco su cintura para que se sintiera seguro. Midoriya levanto la vista- tranquilo. No dejare que te suceda nada, así que disfruta la vista es hermosa.

El de orbes esmeralda sintió como sus mejillas se ruborizaban al ver la bonita sonrisa que le estaba regalando ese misterioso chico, junto con unos ojos llenos de confianza y protección. Es la primera vez que alguien de su edad, lo miraba de forma tan amable y no con burla y asco.

Midoriya lo consideraba su salvador.

Solo se aferró más él y asintió, a lo que el contrario soltó una suave risita de sus labios.

Después de unos minutos aterrizaron cerca de un pequeño túnel, dejando al más bajo sano y salvo en el piso. Este al tocarlo lo beso, causándole gracia al de orbes celestes.

─ Eso fue un poco aterrador.

─Realmente, eres un exagerado.- el de cabello revoltoso reacciono con rapidez cuando escucho la voz y le hizo muchas reverencias exageradas.

─¡Mi nombre es Midoriya izuku! ¡Muchas gracias por defenderme de Kacchan y traer mi bloc de notas! y ¡Disculpa las molestias!

"Midoriya izuku, bonito nombre"

─ Ya ya relájate no es para tanto.- se cruzó de brazos y el chico volvió a erguirse- ¿Y por qué le dices "kacchan"? suena como un apodo cariñoso...

─Oh, él es mi amigo de la infancia. - se dirigió con un tono nervioso hacia el otro.

Koun frunció el ceño.
─¿Enserio es tu amigo de la infancia? porque lo único que vi es que estaba maltratándote . Deberías ponerlo en su lugar. 

Izuku agito sus manos.
─N-No te preocupes, está bien! antes no era tan malo, ahora ha cambiado mucho solo se molestó conmigo porque quería entrar a la u.a igual que él.

ª

¿Acaso era su destino, encontrar a gente que quería entrar a la u.a? ¿No podía encontrarse con millonarios o algo por el estilo?

Bueno eso daba igual. De alguna manera el peliverde le recordaba un poco a él, cuando era un niño frágil y cuando el mundo era demasiado grande y el muy pequeño. Por eso no pudo evitar decir las siguientes palabras.

─Entonces, demuéstraselo.

─¿Que dices?

─Anda a la U.A y conviértete en un héroe.

Midoriya se quedó congelado con esa declaración, y contemplo esos ojos y sonrisa determinada.

─ Da el examen, da todo de ti ese día y con una gran sonrisa muestrales a todos lo que alguna vez te subestimaron que pudiste ingresar a una de las mejores academias de héroes de todo Japón.- lo tomo de los hombros- Tú puedes ser un héroe, Midoriya.

Ante esa proclamación, deku no pudo evitar jadear y que sus ojos se pusieran brillantes por la melancolía y la ilusión. Esas palabras, que siempre quiso oír las escucho de un chico que con su mirada dictaba que confiaba en él,  que creía en el para poder cumplir su sueño.

Nadie hasta ahora se lo había dicho, hasta ahora. Derramo unas cuantas lagrimas pero aun así el otro mantenía su sonrisa. 

─¡Lo hare!- cerro sus puños y con determinación. 

─ Perfecto, sé que lo lograras- Koun dijo, y giro su yoyo listo para irse- Debo marcharme, adiós.

─¡Espera!- chillo, y el de hoyuelos se detuvo- ¿Puedo saber tu nombre?

El más alto lo pensó un poco, pero asintió- Mi nombre es Minatozaki Koun, es gusto pequitas.

Midoriya se sonrojo levemente por el apodo, sin embargo antes de que pudiera decirle algo Koun ya había desaparecido de su vista.

─Minatozaki koun.- dijo su nombre con fervor y un tono de alegría- Yo espero volverte a ver.





♡ ━━ HOLAAAA al fin les traigo un nuevo cap, estoy demasiado feliz de poder haberlo terminado.

♡ ━━ Aparecieron por fin midoriya y bakugo, siento que fue muy cruel con katsuki pero sinceramente me caía mal al principio pero después ufff, se volvió uno de mis husbandos

♡ ━━ y también pudimos ver, los puntos de vista de mi trío favorito de héroes, qué tal ves koun conozca y en el próximo capítulo introduciremos un poco la historia de Natsume con otros personajes y su relación.

♡ ━━ y qué opinan? les gusto? ¿Que piensan que pasará? Nos vemos en el prox cap se les quiere demasiado 🤍✨






M.A 👽🍂🔮

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro