Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

Capítulo 6 | chantajeados


                       ━━━━━━━━━━━━━━━

                                              Chantajeados

                       ━━━━━━━━━━━━━━━

Ya había sonado la campana del desayuno.

¿Saben? Hoy he amanecido de un excelente humor 

—buenos días, tarada — dijo dos pasando por mi lado

Claro, tenía que arruinar mi buen humor, como siempre 

—vete al carajo — respondí acelerando el paso

—deberías hablarme de mejor manera — empezó a caminar a mi lado 

—¿así? dime una buena razón para hacerlo — dije sin prestarle mucha atención 

—se me podría escapar decir algo — canturreó 

—¿algo como que? — lo miré extrañada 

—algo que tiene que ver contigo — sonrío 

—¿conmigo? — pregunte

—si

Iba a preguntar más pero no pude ya que llegó Luther 

—buenos días — empezó a caminar con nosotros 

—buenos días, ven, vamos — dije tomando su brazo para alejarnos de dos 

—¿que te dijo Diego? — preguntó 

—idioteces como siempre — respondí — ¿por que la pregunta — lo voltee a ver 

—por nada — respondió ¿nervioso?

Llegamos al comedor y todos nos pusimos en nuestros lugares 

—tomen asiento jovenes — nos indicó Pogo

Padre aún no había llegado de viaje así que Pogo estaba a cargo de casi todo 

....

Ya habíamos terminado de comer y me estaba dirigiendo a mi habitación 

—oye, ocho, quiero hablar contigo — dijo dos apareciendo a mi lado 

—¿que quieres? — pregunte de mala gana 

—quiero que me hagas un favor 

Yo solté una risa sin gracia 

—ni muerta te haría un favor — el freno su andar y yo seguí caminando 

—entonces tal vez le diga a papá que saliste ayer de la academia — dijo haciéndome frenar 

—¿de que hablas? — pregunte volteándome a verlo 

—ayer no estuviste enferma — dijo embozando una sonrisa — saliste con el tipo que conociste en el banco 

—no se de me estás hablando — dije mirándolo directo a los ojos 

—oh, vamos ocho, oí la conversación que tuviste con Luther — rodó los ojos 

—¿que? ¿ahora me espías? — pregunte enojada 

—yo no te espío, tengo mejores cosas que hacer 

—¿así? entonces como sabes lo de Jackson — pregunte con ironía 

—ese no es el punto — dijo evitando el tema — el punto es que estás metida en un gran problema y si yo abro la boca estarás castigada por mucho tiempo y no solo tú, también Luther 

—no te pienso hacer ningún favor — me voltee dispuesta a irme 

—entonces despídete de tu libertad, ocho — lo oí decir 

—te recuerdo que aquí nadie tiene libertad 

—si, pero será peor y no solo para ti sino que también para Luther por ser tú cómplice 

¿Por que hablaba como si estuviéramos en una serie policial? De verdad que es un reverendo imbecil 

—¿que favor quieres? — pregunte volteándome a verlo 

—quiero que hagas todo lo que yo te pida, a cualquier hora, donde sea y cuando quiera 

—¿que? ¿quieres tenerme de esclava? — pregunte sarcásticamente 

—si, eso suena bien  

Rodé los ojos ante su respuesta 

—bien, pero esto solo es para mi ¿verdad?

—no, no, no — dijo negando mientras se acercaba — también para Luther, no te preocupes el ya lo sabe 

¿Como que ya lo sabe? Si no me comentó nada 

—bien, entonces Luther y yo somos tus esclavos y tú mantienes tu maldita boca cerrada, ¿trato hecho? — extendí mi mano 

—trato — dijo tomandola 

Solté su mano y me fui a la habitación de Luther 

—¿por que no me contaste que dos te había descubierto? — pregunte entrando a su habitación a la que por cierto no toque antes de entrar 

—Claudia, me asustaste — dijo llevando su mano a su pecho 

—responde 

—bueno, ¿quería prepararte para la mala noticia? — dijo encogiendo sus hombros 

—dos me acaba de decir que tenemos que ser sus esclavos o sino nos delata — conté mientras me recostaba en su cama 

—¿por que hace eso? — preguntó con frustración 

—porque es un imbecil — respondí con simpleza 

—entonces, eso significa que estamos..

—chantajeados — complete lo que iba a decir 

Nos miramos unos instantes y luego dimos un gran suspiro 

....

Hoy nos tocaba matemática y nos encontrábamos en el salón de clases esperando a mamá 

Estaba sentada en mi asiento conversando con Luther cuando oigo un golpe en mi mesa 

—¿que es esto? — pregunte 

—es mi tarea de matemática — respondió — quiero que esté terminada para mañana 

—pues si quieres que esté terminada para mañana ve haciéndola — respondió con una sonrisa sarcástica 

—la vas hacer tú — respondió con una sonrisa 

—y ten, Luther — dijo entregándole otra libreta — esta es mi tarea de historia 

—¿eres tan idiota que no puedes hacer tu tarea solo? — pregunte 

—tu solo as lo que te dije, ocho — dijo dándome golpecitos en la cabeza 

—no me toques, me vas a contagiar tus pulgas — dije dándole un manotazo 

Me dedico una sonrisa falsa antes de irse a su sitio 

—lo odio, lo detesto, ¿por que padre me tuvo que adoptar y hacerme convivir con este idiota insoportable? — me queje con Luther 

—cosas del ¿destino? 

Rodé los ojos y vi que mamá ya había llegado así que le preste atención 

—hola niños, antes de comenzar con la clase, quería decirles que haremos parejas para la tarea — comenzó a explicar 

Ojalá me toque con Luther 

—la primera pareja son Ben y Vanya — anunció — Cinco y Klaus 

Que bien por Klaus pero que mal por Cinco, tendrá que hacer todo solo 

—Allison y Luther y por último Claudia y Diego 

Me quería morir, ¡¿por que?! ¡¿por que yo?! 

—ahora si, empecemos con la clase — sonrío 

....

Ya había terminado la clase y estaba saliendo del salón 

—¿donde haremos la tarea? ¿en mi habitación o en la tuya? — preguntó dos apareciendo a mi lado 

—¿tú también vas hacer la tarea? pensé que lo haría sola, ya que tú te crees el oh, dios, todopoderoso y yo soy tu esclava — dije sarcásticamente 

—pensé en eso pero no quiero que lo hagas todo mal así que he decidido supervisarte 

Suspire pesadamente mientras rodaba los ojos 

—en la tuya, no quiero que pongas ni un solo pie en mi habitación — dije de mala gana 

—como quieras, te espero en mi habitación cuando termine la clase de francés — dijo yéndose 

Al fin se fue 

....

Terminó la última clase ósea la de francés 

—¿que harás luego? — preguntó Luther mientras subíamos las escaleras 

—hacer la tarea de matemática, ¿recuerdas? — lo voltee a ver 

—cierto, tengo que hablar con Allison para ver en donde la haremos 

—oye, ¿no me quieres cambiar de compañero? — pedí 

—no, gracias así estoy bien — se negó — no pienso soportar a Diego 

—si, claro, lo haces porque tu compañera es rumorcitos — rodé los ojos 

—¡eso no es cierto! 

—como tú digas — dije yéndome a mi habitación 

Deje mis cuadernos de frases y tome mis cuadernos de matemática 

Llegue a la habitación de dos y toque la puerta 

—hasta que al fin llegas — dijo cuando abrió la puerta 

—¿me vas a dejar entrar o no? — pregunte 

El se hizo a un lado 

Entre y deje los cuadernos en su escritorio 

Miré detenidamente su habitación y pensaba que iba a ser más horrible, como dicen que todo se parece a su dueño 

—vamos hacer la tarea o vas a seguir observando mi habitación — dijo con ironía mientras se sentaba en su cama 

Tome uno de los cuadernos que estaba en el escritorio y se lo lance 

—abre la página número 29 y resuelve las preguntas  — indique 

Tome asiento en su silla y empecé a resolver las preguntas de la página numero 19 

....

Llevábamos un buen rato resolviendo las preguntas en silencio 

—¿sabes como se resuelve esto? — pregunte viendo el triángulo que estaba dibujando en mi cuaderno 

Odiaba pedirle ayuda pero no me quedaba de otra 

El se acercó y vio la pregunta 

—¿no sabes como se resuelve esto? es demasiado fácil — se burlo 

—¿me vas ayudar o no? — pregunte enojada 

El tomó mi mano y empezó a ayudarme 

Su repentina acción me tomó por sorpresa 

Lo miré de reojo y el me devolvió la mirada 

—¿que? — preguntó 

—nada — dije apartando la mirada 

—¿te puse nerviosa? — se burló 

—por dios, dos, tú no pondría nerviosa ni a una hormiga — me burle — ahora quítate

—umm, parecías nerviosa — dijo acercando su rostro 

—no digas idioteces quieres — dije apartándolo 

El sonrío y volvió a su lugar 

¿Que carajos le pasa? ¿Por que actúa así? 


Holaa 🤍 

Lamento no haber actualizado antes pero al fin y pude publicar un nuevo capítulo, espero que les guste. si les gusto este capítulo me gustaría que dejaran su voto y comentario por favor, eso me anima a seguir escribiendo 


Cuenta en TikTok → user20181501

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro