Następnego ranka, pierwsze promienie słońca delikatnie musnęły twarz Eunji, budząc ją ze snu. Dziewczynka otworzyła oczy i rozejrzała się po swoim nowym pokoju, który razem z Jungkookiem i chłopcami przygotowaliśmy dla niej z miłością. Ściany były pomalowane na jej ulubiony kolor, a wokół było pełno pluszowych zabawek i kolorowych poduszek.

Jednak mimo całego tego ciepła i komfortu, Eunji poczuła się nagle bardzo samotna. Była to zupełnie nowa przestrzeń, nowe życie, daleko od wszystkiego, co do tej pory znała. Łezki zaczęły spływać po jej policzkach, gdy wspomnienia poprzedniego domu i ludzi, których tam zostawiła, wróciły z ogromną siłą.

Czułam, że Eunji może potrzebować wsparcia w pierwszym poranku w nowym domu, delikatnie zapukałam do drzwi i weszłam do pokoju.

T.I - Eunji, kochanie, co się stało?

Zobaczywszy łzy na twarzy dziewczynki, szybko podeszłam do łóżeczka i przytuliłam Eunji, starając się ją uspokoić.

T.I - To zupełnie normalne, że czujesz się trochę zagubiona. Wszystko jest nowe, ale pamiętaj, że jesteśmy tutaj dla ciebie. Jesteś bezpieczna i bardzo kochana.

Eunji, choć początkowo zaskoczona, zaczęła czuć się lepiej w moich  ramionach. Ciepło i miłość, które od niej płynęły, były jak balsam na jej małe serce.

Jungkook, który również usłyszał płacz Eunji, wszedł do pokoju z Min-ho i Ji-Ho. Wszyscy razem usiedli na łóżku, tworząc koło pełne wsparcia i rodzinnej miłości.

Jungkook - Eunji, jesteś teraz częścią naszej rodziny. I choć to wszystko może wydawać się nowe i nieco przerażające, obiecujemy, że będziemy cię wspierać na każdym kroku.

Min-ho i Ji-Ho, widząc smutek swojej siostry, zaczęli robić zabawne miny, próbując wywołać u niej uśmiech.

Min-ho - Eunji, zobacz, jak Ji-Ho wygląda jak śmieszny miś!

Min-ho nałożył na głowę poduszkę, udając misia, co sprawiło, że Eunji zaczęła chichotać przez łzy.

W ten sposób, pomimo smutnego początku, dzień zamienił się w kolejną okazję do wzmacniania więzi i budowania nowych, szczęśliwych wspomnień w domu pełnym miłości.
Zapłakane oczy Eunji spotkały się ze spojrzeniami Jungkooka i moim. Dziewczynka, z dziecięcą niewinnością w głosie, zadała pytanie, które dotknęło nasze serc.

Eunji - Jak ja mam do was się zwracać?

Uklękła przy łóżku, aby spojrzeć Eunji prosto w oczy, i delikatnie otrzeła jej łzy.

T.I - Możesz mówić do mnie “mama” albo “mamo”, a do Jungkooka “tata” albo “tato”, jeśli chcesz. Jesteśmy teraz twoją rodziną, Eunji.

Jungkook usiadł obok nich i ujął dłoń Eunji w swoją.

Jungkook - Tak jest, Eunji. Jesteśmy tutaj, aby cię kochać i chronić, jak prawdziwi rodzice.

Eunji spojrzała na nich, a jej oczy powoli przestały być smutne. Słowa moje i Jungkooka dały jej poczucie bezpieczeństwa i przynależności, którego tak bardzo potrzebowała.

Eunji - Mamo… Tato…

Jej słowa były ciche, ale pełne nadziei i nowo odkrytego ciepła. Jungkook i ja przytulilismy ją mocno, a nasze serca wypełniły się radością.

T.I - Tak, Eunji. Od teraz i na zawsze.

Jungkook - Będziemy najlepszymi rodzicami, jakich tylko możesz sobie życzyć.

W tym momencie Min-ho i Ji-Ho wbiegli do pokoju, chcąc sprawdzić, co się dzieje.

Min-ho - Eunji, chodź z nami! Zrobiliśmy ci niespodziankę!

Eunji, zaciekawiona, poszła za nimi. W salonie czekał na nią wielki różowy domek dla lalek, który Jungkook i ja przygotowaliśmy wcześniej.

Eunji - To dla mnie?

Ji-Ho- - Tak, to twój nowy dom dla lalek! Będziemy się razem bawić!

Uśmiech Eunji rozjaśnił cały pokój, a jej nowa rodzina otoczyła ją miłością i śmiechem
Eunji, trzymając w ręku srebrzysty mikrofon, który znalazła w sypialni, spojrzała na Jungkooka z mieszanką ciekawości i podziwu.

Eunji - Tatusiu, to twój mikrofon? Jesteś członkiem zespołu BTS?

Jungkook, zaskoczony pytaniem, uśmiechnął się ciepło i usiadł obok Eunji.

Jungkook - Tak, Eunji, to mój mikrofon. I tak, jestem częścią zespołu BTS. Czy chciałabyś o tym więcej wiedzieć?

Eunji skinęła głową, a jej oczy zabłysły zainteresowaniem.

Jungkook - Muzyka zawsze była ważną częścią mojego życia, a teraz chcę podzielić się nią także z tobą. Czy chciałabyś kiedyś zobaczyć, jak nagrywamy piosenki?

Eunji - Tak, tatusiu! Chciałabym to zobaczyć!

Obserwując ich rozmowę, dołączyłam do nich z albumem zdjęć.

T.I - Eunji, spójrz, to są zdjęcia z koncertów taty. On i jego przyjaciele z zespołu przekazują ludziom radość swoją muzyką.

Przeglądając album, Eunji była coraz bardziej zafascynowana światem muzyki, który tak bardzo kształtował życie Jungkooka.

Jungkook - A teraz, Eunji, jesteś częścią tej muzycznej podróży. Może pewnego dnia zaśpiewasz ze mną?

Eunji, choć jeszcze niepewna swoich umiejętności, poczuła, że z każdym dniem staje się bardziej odważna.

Eunji - Chciałabym spróbować, tatusiu.

Jungkook przytulił ją mocno, czując, że muzyka już zaczęła łączyć ich serca.

Kochani, jak myślicie, jakie nowe doświadczenia czekają na Eunji w świecie muzyki? Czy odważy się stanąć na scenie razem z Jungkookiem? Czekam na wasze komentarze i!

Do zobaczenia w następnym rozdziale, gdzie zobaczymy, jak Eunji odkrywa swoją pasję do muzyki i jak jej nowa rodzina wspiera ją w tej muzycznej przygodzie! Oraz kolejnych losach Jungkook i T.I

Pozdrawiam serdecznie i do następnego razu!