Czyść
Na wstępie chcę poinformować iż totalnie
nie znam się na historii i daty jak i stroje mogą
być totalnie nie zgodne z oryginalnymi.
Miłego czytania :D

19/01/1245

Ta data została w sercach poddanych już na zawsze. Zapisała się w historii jako dzień urodzenia uwielbianego przez wszystkich króla. Mały Erwin wyróżniał się na tle innych dzieci. Miał siwe włosy.. bursztynowe oczka.. Był bardzo ciekawski i wyedukowany jak na swój wiek. Uwielbiał kiedy mama czytała mu do snu książki. Jednak było w nim coś.. innego. Zawsze chłopcy w jego wieku woleli bawić się w zabijanie smoków, czy też ratowanie księżniczek. Zawsze oglądali z podziwem walki rycerzy, i zajmowali się ich końmi. Nasz bohater jednak wolał pleść wianki z dziewczynkami. Uwielbiał kobiece dodatki do swoich stroi. Jego ojciec martwił się zachowaniem chłopca, jednak małżonka usprawiedliwiała zachowanie ich dziecka, tym że jest wyjątkowe.

Starsza siostra siwego, Heidy pomagała mu w wyborze stroju, zaplatała mu wianki i kupowała różne książki. Razem z Nico zajmowali się bratem, Nikodem zabierał go na przejażdżki na swoim rumaku, a Hei uczyła robić bukiety. Chłopak dowiadywał się o tradycjach jakie ich rodzina posiadała. Każdy z członków hierarchii nosił medalion z kamieniem szlachetnym. Heidy nosiła opal, Nico nosił szmaragd.. Erwin zaś dostał rubin.. Kamień błyszczał niczym oczy chłopaka.

Kiedy siwy miał sześć lat poddani okrzyknęli go słonecznym księciem. Podobno jego oczy świeciły niczym słońce w południe.

Pamiętnego dnia, odbywało się mianowanie starszych chłopaków na giermków. Erwiś miał uczestniczyć w tej uroczystości. Jego ojciec Amir był podekscytowany tym wydarzeniem. Uwielbiał oglądać te pocieszne dzieci cieszące się z tego, że mogą zostać rycerzami. Nico był uradowany iż może pomagać ojcu w pasowaniu. Zawsze chciał walczyć ze złem i władać mieczem odziany w zbroję. Cieszył się ,że będzie miał rywali na swojej drodze. Heidy jak i jej matka nie interesowały się za bardzo wszystkim co miało miejsce, ich zadaniem było ukazywanie swojego wdzięku. Jak zawsze wychodziło im to perfekcyjnie.

Erwin ubrany był w białą koszulę z koronkami, założoną miał na nią czerwoną kamizelkę. Heidy poleciła mu czarne spodnie z falbanami i buty z obcasem. Zarzucił karmazynową szatę ze złotymi zdobieniami. Całość dopełniał diadem z rubinem. Chłopak wyglądał bardzo kobieco. Całe królestwo podziwiało jego piękno.

Nagle rzucił mu się w oczy wysoki giermek. Był brunetem o czekoladowych ślepiach. Cera jego była oliwkowa.. miał parę blizn i dużo piegów. Wyglądał znacznie inaczej niż reszta chłopców. Erwin domyślał się, że jest od niego mniej więcej o trzy.. może cztery? lata starszy.
Stał przy nim jego zapewne rycerski opiekun. Nie wyglądał przyjaźnie, złowrogo spoglądał na podopiecznego.

Erwin zauważył, że król pasuje już ostatniego przyszłego giermka. Spojrzał na matkę i uśmiechnął się do niej, ona kiwnęła mu na to głową, siwy ukłonił się zebranym i opuścił salę. Nie lubił przebywać w dużych skupiskach ludzi. Wolał przesiadywać samotnie w komnacie, czytając książki. Udał się długim korytarzem do swojego pokoju. Od ścian odbijały się dźwięki butów stąpających po czerwonym dywanie. Zamknął drzwi, po czym sięgnął do szafy po nową szatę. Wyciągnął luźniejszą białą koszulę z falbanami i czerwonymi guzikami. Ubrał do tego szerokie czarne spodnie sięgające mu po kostki. Odłożył diadem na stolik obok posłania, spojrzał na mebel z literaturą i wybrał książkę z czarnozłotawą okładka. Nosiła ona tytuł *Dziecię Kwiatu*. Erwin czytał ją już kilka razy. Opowiadała o chłopcu, który kochał kwiaty i naturę. Pewnego dnia w lesie spotyka kobietę o długich blond włosach, przeplatanymi różowymi kwiatami. Kobieta zaprzyjaźnia się z chłopcem, po czym przeżywają wspólne przygody. Siwy usiadł na fotelu i zajął się czytaniem owej książki.
Kiedy był na trzydziestej stronie, drzwi do jego komnaty otworzyły się, a on sam ujrzał w nich Nicollo.