Siedziałaś na fotelu u Strange'a. Przyszłaś mu sie wyżalić. Cały czas parzył ci herbate na uspokojenie i słuchał uważnie tego co mówiłaś. Po pewnym czasie zaczęliście grać w szachy.

-Szach i mat- odezwał się już piąty raz zrzędu.

-To ni fair Stephen! Ty w to potrafisz grać, a ja nie.-zrobiłaś oczka smutnego oczka.

Brunet się zaśmiał.

-Tłumaczyłem ci yo już wiele razy jak do mnie przychodziłaś moja droga.-pokręcił rozbawiony głową- A ty nadal nie potrafisz w to grać.

-Wole walczyć.-przychnęłaś

-To, że masz super siłe i bardzo szybko biegasz nie znaczy, że wygrasz z kimś takim jak ja kochana. Ja mam magie.

-Magia sragia. Nie lubie jej.

-Dlaczego?-spojrzał na ciebie zdziwiony.

-Bo to gówno-uśmuechnęłaś się jak i on. Po chwili oboje parskneliscie śmiechem.

-No, no. Słownictwo to ty masz. Steve pewnie co chwila ci uwage zwraca, co?

Spojrzał na ciebie z uśmiechem, na co odpowiedziałaś mu tym samym gestem. Wzdrygnęłaś ramionami.

-Nah, przyzwyczajiłam się. I jeszcze jedno. Dlaczego przy tobie zwsze się tak śmieje? To jakiś czar czy coś? Nie mam w zwyczaju tego robić.

-Może poprostu tak na ciebje działa moje towarzystwo?-uśmiechnął się zalotnie, a ty zachichotałaś.

-Może. To co? Jeszcze jefna partyjka?

Zachichotał.

-A ty co taka chętna? Nie umiesz przecież grać.

Uśmiechnęłaś się do niego.

-Więc mi to wytłumacz jeszcze raz.

------------

Krótki skromny, ale grunt, że jest

Co z tego, że nie legalnie?