List do Słońca

Już tak dawno Cię nie widziałam,
Bo moją duszą włada wieczny mrok,
Ukaż mi swoje jasne promienie,
Oświetl moją drogę,
Chcę wiedzieć jak mam dalej żyć,
Naucz mnie od nowa uśmiechać się do chwil,
Naucz mnie od nowa wierzyć w coś, w czym trwam.

Zaświeć mu nad głową,
Powiedz jak bardzo dziś mi go brak,
Powiedz jak bardzo dziś tęsknię,
Bez Ciebie nie daję już sobie rady,
Dlatego proszę Cię o pomoc,
Wierzę, że mnie wysłuchasz,
Pomożesz,
Bo moim życiem teraz władają godziny.

Proszę, pomóż mi wstać o własnych siłach,
Wiem, że jeszcze nigdy o nic nie prosiłam Cię,
Ale dziś, jedyny raz,
Spróbuj spełnić me marzenie,
Z dnia na dzień czuję się coraz gorzej,
Odczuwam coraz większą samotność i lęk,
Obiecaj, że mi pomożesz,
Niczego więcej nie pragnę,
Tylko oddaj, proszę, oddaj go,
Nie chcę dłużej zachowywać się jak zakochana wariatka,
Chcę wrócić na start.

Mam nadzieję, że mnie wysłuchasz,
I zrozumiesz mój ból.
Pozdrawiam,
Alice.

***

To uczucie, gdy masz tak dużego dołka psychicznego, że nic nie robisz tylko całymi dniami prawie siedzisz i piszesz wiersze w nadziei, że to coś pomoże. Właściwie napisanie tego listu trochę poprawiło mi humor, ale obstawiam, że zaraz znowu wrócę do szarej rzeczywistości.