"Alison!.....Όχι όχι όχι!" άκουσα μια μακρινή φωνή. "Τι έπαθε;" ρώτησε o Elijah την Amelia. "Δεν ξέρω! Καθώς μιλούσα στο τηλέφωνο, κάποιος έσπασε τον σβέρκο μου και δεν κατάφερα να την προστατεύσω!" είπε ανήσυχη. Αμέσως ο Elijah δάγκωσε το δεξί του χέρι στο σημείο των φλεβών και το έβαλε μέσα στο στόμα μου. Όμως δεν έγινε τίποτα! Το αίμα του δεν μπορούσε να με ξυπνήσει. Ο Klaus με πλησίασε ανήσυχος. "Γιατί δεν ξυπνάει;!" αναφώνησε έντονα. Έπιασε το δεξί μου χέρι και έκλεισε τα μάτια του προσπαθώντας να μπει στο μυαλό μου. Όμως δεν τα κατάφερε. Κοίταξε τον Elijah. "Δεν μπορώ να μπω στο μυαλό της!" είπε τρομερά ανήσυχος και τρομαγμένος. "Αφού είσαι αρχέγονος! Είσαι πολύ πιο δυνατός από εκείνη! Πως είναι δυνατόν;!" είπε μπερδεμένη η Amelia. "Δεν ξέρω! Ο μόνος λόγος που θα μπορούσε να το εξηγήσει αυτό είναι.....αν η Alison είναι νεκρή!" είπε έντρομος. "Δεν γίνεται! Η καρδιά της χτυπάει κανονικά!" είπε ο Elijah τρομερά ανήσυχος. "Τότε κάτι άλλο συμβαίνει! Θα προσπαθήσω να κάνω ένα ξόρκι ώστε να μπω στο μυαλό της. Αλλά θα πρέπει να συλλέξω δύναμη από έναν από εσάς." είπε η Amelia. O Klaus την πλησίασε. "Πάρε εμένα. Ο Elijah θα την προσέχει σε περίπτωση που συμβεί κάτι." είπε σοβαρά. Η Amelia έγνεψε καταφατικά και απομακρύνθηκαν ελάχιστα.

Τότε τα μάτια μου άνοιξαν διάπλατα και ανασηκώθηκα παίρνοντας μια απότομη εισπνοή. Όλοι με κοίταξαν παραξενευμένοι. "Ωχ θεέ μου! Είμαι στον παράδεισο ή στην κόλαση;" αναρωτήθηκα έντρομη. Ο Klaus και η Amelia με πλησίασαν. "Είσαι ζωντανή." με πληροφόρησε ο Elijah. Τον κοίταξα δύσπιστα. "Αφού η Cassandra με σκότωσε....τράβηξε την καρδιά μου από το σώμα μου και μετά η Victoria...η Victoria τα έκανε όλα!" αναφώνησα συνηδητοποιώντας την πραγματικότητα. "Τι εννοείς;" με ρώτησε ο Elijah. Τον κοίταξα. "Η Victoria είναι κυνηγός. Το χάρισμα της είναι να μπαίνει μέσα στο μυαλό κάποιου και να δημιουργεί αφόρητες ψευδαισθήσεις! Αυτό έκανε και σε εμένα! Με έκανε να πιστέψω πως η Cassandra και ο Edward ήταν μαζί και μετά νόμιζα πως η Cassandra με σκότωσε τραβώντας την καρδιά μου έξω από το σώμα μου!" εξήγησα. "Γι αυτό δεν μπορούσαμε να μπούμε στο μυαλό σου πριν. Επειδή νόμιζες πως ήσουν νεκρή εξαιτίας της Victoria!" είπε o Klaus. "Ακριβώς!" συμφώνησα. Ο τρόπος με τον οποίο μου επιτέθηκε η Victoria ήταν έξυπνος και πάρα πολύ αποτελεσματικός! Ξαφνικά είδα την μορφή του Edward να εμφανίζεται μπροστά μου. "Τώρα που με καταλάβατε όλοι ας προχωρήσουμε στην δεύτερη φάση του σχεδίου!" είπε πονηρά. Ο Klaus την πλησίασε με αστραπιαία ταχύτητα πιάνοντας της σφιχτά τον λαιμό αλλά εκείνη δεν ένιωσε τίποτα. "Αλήθεια τώρα Klaus; Θέλεις να παλέψεις μαζί μου; Εγώ είμαι εδώ για το καλό της οικογένειας σου!...Βασικά δεν ξέρεις αν βρίσκομαι εδώ ή στο υπνοδωμάτιο ή παντού!" είπε πονηρά και γέλασε πνιχτά. Καταλάβαινα την τρομερή ανησυχία που είχε ο Edward χθες. Η μεταμόρφωση της σε κυνηγό την είχε αλλάξει! Την είχε τρελάνει! "Τι θέλεις Victoria;" ρώτησε απαιτητικά ο Elijah καθώς την πλησίαζε. "Δικαίωση για την Namiria! Την θυμάστε; Την αδελφή που πάντα βρισκόταν στο περιθώριο εξαιτίας σας;" είπε σχεδόν εξοργισμένη. Η αγάπη της για την Namiria ήταν τεράστια ακόμη και τώρα που μεταμορφώθηκε σε αυτό το....είδος! "Αν θέλεις δικαίωση για την Namiria πήγαινε να μιλήσεις στον Liam. Αυτός είναι υπεύθυνος για την δολοφονία της!" είπε έντονα ο Klaus. H Victoria τον κοίταξε επίμονα. Αμέσως ένας φρικτός πόνος κατέβαλε το σώμα του Klaus. Προσπάθησα να κάνω ένα ξόρκι ώστε να τον προστατεύσω αλλά το μόνο που κατάφερα να κάνω ήταν να κατευνάσω κάπως τον πόνο του. Ο Elijah έκανε μια επιθετική κίνηση προς την Victoria. Όμως εκείνη τον σταμάτησε ελέγχοντας το μυαλό του. Αναγκάζοντας τον να πιστέψει πως υπέφερε από έναν τρομερό πόνο στην καρδιά του! "Είστε όλοι ψεύτες! Θα έπρεπε να σας σκοτώσω όλους!" φώναξε με οργή. Η Amelia την πλησίασε και κοίταξε τα μάτια της. "Victoria ξέρω ακριβώς πως νιώθεις. Είσαι θυμωμένη που έχεις όλη αυτήν την δύναμη και δεν μπόρεσες να την χρησιμοποιήσεις για να σώσεις την Namiria. Έτσι ένιωσα και εγώ όταν ο Liam σκότωσε μπροστά μου την Liana! Φυσικά έχεις κάθε λόγο να ζητάς δικαίωση για την Namiria αλλά πρέπει να καταλάβεις πως και εμείς το ίδιο θελουμε! Θέλουμε να εξολοθρεύσουμε το τέρας που κατάφερε να την σκοτώσει!" είπε με απόλυτη ηρεμία στην φωνή της. Η Victoria την κοίταξε ελαφρώς δύσπιστα παίρνοντας την κανονική της μορφή. "Γιατί μου τα λες όλα αυτά; Δεν πείθομαι με φτηνά κολπάκια!" είπε προσπαθώντας να ξεχάσει τα όμορφα λόγια της Amelia. Της έπιασε το χέρι. "Είναι η αλήθεια Victoria. Όλοι θέλουμε το ίδιο πράγμα. Να εκδικηθούμε το τέρας που σκότωσε την Namiria!" απάντησε με απόλυτη ηρεμία στην φωνή της. Η Victoria συνέχιζε να την κοιτάζει με ένα απορημένο βλέμμα χωρίς να γνωρίζει εάν έπρεπε να την εμπιστευτεί. Η Amelia την πλησίασε ακόμη περισσότερο. "Άφησε τον Liam, την Cassandra και έλα μαζί μας. Είμαστε οι μόνοι που θα σε βοηθήσουμε πραγματικά!" υποσχέθηκε και ένα μειδίαμα φιλίας εμφανήστηκε στο πρόσωπό της. Δάκρια κύλισαν από τα χρυσοκόκκινα μάτια της Victoria. Αγκάλιασε την Amelia σφιχτά. Εκείνη της χαΐδεψε απαλά τα καστανά μαλλιά της. "Serà ve natīfa.Arsàtos nò kęra nįva." ψυθήρισα καθώς ήμουν απόλυτα συγκεντρωμένη στην δύναμη μου. Η Victoria ένιωσε το σώμα της να αποδυναμώνεται. Σηκώθηκα από το πάτωμα και την κοίταξα επίμονα. "Serà ve natīfa. Arsàtos nò kęra nįva!" επανέλαβα δυναμόνοντας τον τόνο της φωνής μου. Προσπάθησε να με σταματήσει. Αλλά δεν μπόρεσε. Ήταν το μόνο ξόρκι που δεν μπορούσε να νικήσει κι αυτό γιατί ήταν το μόνο ξόρκι που μπορούσε να αποδυναμώσει και να σκοτώσει έναν απλό κυνηγό. Φυσούσε δυνατός κρύος αέρας κάθε φορά που επαναλάμβανα αυτά τα λόγια. Η Victoria κοίταξε με έντονη οργή αλλά και έκπληξη την Amelia. "Ψεύτρα!" μούγκρισε κοιτάζοντας την επίμονα. Η Amelia τέντωσε τα βλέφαρα των ματιών της και ένας πύρινος κύκλος τύλιξε την Victoria. Προσπάθησε να βγει από τον κύκλο, όμως ένα αόρατο τείχος την σταμάτησε! Κοίταξα με ένα πονηρό χαμόγελο την Amelia. "Το ξόρκι είναι δυνατό. Συνέχισε." με πληροφόρησε. Πήρα μια βαθιά ανάσα και κοίταξα την Victoria επίμονα. "Serà ve natīfa. Arsàtos nò kęra nįva!!!" είπε δυναμόνοντας την ένταση στην φωνή μου. O Klaus και ο Elijah με κοίταξαν σοβαρά. Η Victoria τους κοίταξε επιθετικά και ένας φρικτός πόνος κατέβαλε ξανά τα σώματα τους. Αμέσως η Amelia τέντωσε το δεξί της χέρι μπροστά και κόλλησε την Victoria στον αόρατο τοίχο του πύρινου κύκλου. Εκείνη την κοίταξε εξοργισμένη. Τα μάτια της έμοιαζαν σαν να είχαν ένα κόκκινο σκούρο χρώμα! "Και νόμιζα πως θα έμενες με το μέρος μας....αλλά μόλις απέδειξες πως είσαι μια Mikaelsson." ακούστηκε μια πονηρή λεπτή φωνή. Η Amelia κοίταξε ξαφνιασμένη πίσω της. "Liana;" αναφώνησε. Κατάλαβα πως η Victoria είχε καταφέρει να μπει στο μυαλό της. Η Amelia είδε την Liana να την πλησιάζει. "Με απογοήτευσες Amelia! Την στιγμή που με άφησες να πεθάνω, τώρα που είσαι σύμμαχος των Mikaelson!" είπε έντονα. Η Amelia έκανε ένα βήμα οπισθοχώρησης προσπαθώντας να αρνηθεί αυτό που έβλεπε μπροστά της. "Όχι! Δεν είναι αληθινό αυτό!" είπε. "Ακριβώς! Η Victoria παίζει με το μυαλό σου αυτήν την στιγμή!" συμφώνησα θέλοντας να την ηρεμίσω. Αμέσως το βλέμμα της στράφηκε προς την Victoria. Τα μάτια της πήραν ένα λαμπερό κίτρινο χρώμα. Οι φλόγιες του κύκλου φούντωσαν και η Amelia πέταξε την Victoria στο πάτωμα μόνο με μια κίνηση του αριστερού της χεριού. "Βγες από το κεφάλι μου!!" την πρόσταξε φωνάζοντας. Δυνατός αέρας παρέσυρε τα μαλλιά της και έσπρωξε μακριά τον Klaus και τον Elijah. Είδα ένα σατανικό χαμόγελο να εμφανίζεται στο πρόσωπό της Victoria. Σταμάτησα για λίγο το ξόρκι που την αποδυνάμωνε και πλησίασα την Amelia. Κοίταξα τα κίτρινα λαμπερά μάτια της. "Δεν είναι αληθινή! Η Liana έχει πεθάνει! Είναι μια ψευδαίσθηση! Ηρέμισε!" ψυθήρισα καθυσηχαστικά. Τα μάτια της έγιναν καστανά. Με κοίταξε έντρομη. "Είναι;" ακούστηκε η ειρωνικά διαβολική φωνή του Liam. Και οι δύο τον κοιτάξαμε τρομαγμένες. Μας πλησίασε απειλητικά. "Ή πιο σωστά...είμαι εγώ μια ψευδαίσθηση;!" συνέχισε με την ίδια φωνή. Εγώ και η Amelia είχαμε κοκαλλώσει! Νιώσαμε ανίκανες να κάνουμε οποιοδήποτε ξόρκι όσο κοιτούσαμε τα σκοτεινά γαλάζια του μάτια. Τότε ένα σκοτάδι απλώθηκε σε όλο τον χώρο. Κοίταξα ξαφνιασμένη τριγύρω περιμένοντας μια επιθετική κίνηση του Liam!

Όταν το φως επανήλθε εκείνος είχε εξαφανιστεί μαζί με την Victoria. Ξεφύσηξα ανακουφισμένη. Ο Klaus και ο Elijah μας πλησίασαν αμέσως. "Που πήγαν;" ρώτησε απαιτητικά ο Klaus. "Εξαφανήστηκαν!" απάντησε έντονα η Amelia. Ο Klaus με άρπαξε από το χέρι και με τράβηξε μαζί του. "Τι κάνεις;!" παραπονέθηκα. Με κοίταξε στα μάτια. "Η επίσκεψη της Victoria εδώ έδειξε ξεκάθαρα πως δεν είσαι ασφαλής. Θα συνεχίσεις να μένεις μαζί μας." είπε απαιτητικά αλλά με τρομερή ανησυχία στην φωνή του. Ήξερα πως είχε δίκιο. Η Victoria ήταν ανεξέλεγκτη με αυτήν την μεταμόρφωση και έπρεπε να προστατευτώ με κάθε τρόπο. Όμως ήθελα να μείνω για λίγες μέρες στο σπίτι της Amelia. Ένιωθα ήρεμη κοντά της μετά από ότι συνέβη με τον Edward. Κοίταξα την Amelia δηλώνοντας της πως ήθελα να μείνω μαζί της. Ανοιγόκλεισε τα βλέφαρα των ματιών της και πλησίασε τον Klaus. "Μπορώ να δημιουργήσω ένα δυνατό φράγμα που να περιβάλλει το σπίτι ώστε να μείνει ασφαλής." είπε πρόθυμη να με φιλοξενήσει για ακόμη μια φορά. "Δεν είναι απαραίτητο. Εμείς μπορούμε να την προστατέψουμε πολύ καλύτερα." είπε σοβαρά ο Elijah. "Αρκετά!" φώναξα εκνευρισμένη. "Κανένας δεν θα μου πει πως θα προστατεύσω τον εαυτό μου! Αν φοβάστε τόσο πολύ μήπως μου επιτεθεί η Victoria προτείνω να την σταματήσουμε μαζί με τον Liam!" συνέχισα κοιτάζοντας έντονα τον Klaus και τον Elijah. "Δεν είναι αυτό το θέμα" είπε ο Klaus. Έκανα έναν μορφασμό. "Και τότε τι είναι;....Γιατί είναι τόσο δύσκολο να νικήσουμε την Victoria; Ξέρω το ξόρκι που μπορεί να αποδυναμώσει και να σκοτώσει έναν κυνηγό, έχουμε αρκετές μάγισσες! Ποιό είναι το πρόβλημα;" είπα έντονα. Ο Klaus με κοίταξε στα μάτια. "Πες μου ειλικρινά αν σκοτώναμε την Victoria πώς πιστεύεις πως θα αντιδρούσε ο Edward;" με ρώτησε. "Δεν με νοιάζει πως θα αντιδράσει! Δεν ενδιαφέρομαι για εκείνον πλέον!" είπα έντονα προσπαθώντας να ακουστώ πειστική. Όμως νοιαζόμουν πολύ γι αυτόν και δεν ήθελα να του στερήσω την αδελφή του! Αλλά δεν υπήρχε άλλος τρόπος για να την σταματήσουμε! Συγκράτησα ένα δάκρυ που προσπαθούσε να κυλίσει στο μάγουλο μου Ο Klaus κατάλαβε αμέσως πως έλεγα ψέματα. Πήρα μια βαθιά ανάσα. "Τέλος πάντων! Θα πάω να ψάξω κάποιο ξόρκι που να μην είναι τόσο επικύνδινο για εκείνη...." συνέχισα σε μια προσπάθεια να μείνω ανέκφραστη και έφυγα από το σπίτι.

"Alison περίμενε!" ακούστηκε η αυστηρή φωνή του Klaus που με πλησίαζε. Στάθηκε μπροστά μου. Τα γαλάζια του μάτια ήταν γεμάτα με ανησυχία καθώς κοιτούσαν τα δικά μου. "Πιστεύω πως πρέπει να μιλήσουμε....σχετικά με σένα και τον Edward." συνέχισε. Ξεφύσηξα. "Ότι και αν πεις για να τον υποστηρίξεις δεν θα με πείσει ώστε να τον συγχωρέσω." είπα με μια στενάχωρη φωνή. "Μα δεν θα τον υποστηρίξω. Παρόλο που είμαι ομοιοπαθής κατά κάποιο τρόπο δεν υποστηρίζω την δικαιολογία της πράξης του." εξήγησε ήρεμα. Τον κοίταξα έκπληκτη χωρίς να περιμένει αυτά τα λόγια. "Α!....Ωραία χαίρομαι!" απάντησα συγκρατώντας ένα έντονο ξέσπασμα δακρύων και προσπάθησα να τον αποφύγω αλλάζοντας κατεύθυνση. Με σταμάτησε κρατώντας τον δεξιό μου καρπό. "Αλλά αυτό που με νοιάζει τώρα είσαι εσύ." είπε με ένα βλέμμα που δήλωνε την τεράστια προθυμία του να μάθει τα συναισθήματα μου. Ένα δάκρυ κύλισε ασυναίσθητα στο μάγουλο μου. Το σκούπισα αμέσως. "Ένιωσα λίγο άσχημα αλλά....δεν έχει νόημα να κλαίω για ένα αγόρι. Ούτε να σε βομβαρδίζω με αυτά." είπα θέλοντας απεγνωσμένα να αποφύγω την συζήτηση. Πάντα πίστευα πως μια σχέση με ένα αγόρι ήταν σαν ένα πάρτι που είχε πλάκα αλλά όταν τελείωνε δεν έπρεπε να στεναχωρηθώ.
Τότε.....γιατί ήμουν έτοιμη να ξεσπάσω σε κλάματα για ότι μου έκανε ο Edward;! 'Γιατί δεν περίμενα κάτι τέτοιο από αυτόν;'. 'Αφού έτσι είναι όλοι!....Γιατί πίστευα πως είναι διαφορετικός;....Γιατί τον αγαπώ και ταυτόχρονα θέλω να τον σπάσω στο ξύλο;!!....Γιατί το σκέφτομαι ακόμη;!!!!!' σκέφτηκα και το κεφάλι άρχισε να πονάει με όλες αυτές τις παράξενες σκέψεις. "Alison, βλέπω πόσο άσχημα νιώθεις παρόλο που δεν θέλεις να το εκδηλώσεις. Δεν είναι κακό να νιώθεις λυπημένη για κάποιον που αγαπάς. Άκουσε με κάτι ξέρω παράπονω." με συμβούλεψε. Τα λόγια του κατάφεραν να εισχωρήσουν βαθιά μέσα στο μυαλό μου κάνοντας να μάτια μου να πλημμυρίσουν με δάκρια! "Μπορείς να μου εξηγήσεις κάτι;!" ρώτησα καθώς έκλαιγα. Με κοίταξε έτοιμος να ακούσει την ερώτηση μου. "Γιατί η αγάπη είναι τόσο περίπλοκη;! Θέλω να πω...τον αγάπησα και περάσαμε καλά! Αλλά με απάτησε και ενώ θα έπρεπε να το ξεπεράσω με μεγάλη ευκολία, κλαίω επειδή........." . Δίστασα να πω τις τελευταίες λέξεις. "Επειδή είσαι ακόμη ερωτευμένη μαζί του." είπε συμπληρώνοντας την πρόταση μου. Έγνεψα καταφατικά νιώθοντας γελοία για όσα έλεγα. 'Γιατί να το κάνω αυτό στον ευατό μου;! Χωρίσαμε! Τελείωσε! Γιατί δεν προχωράω για να ηρεμίσω;!' σκέφτηκα με μια ταραγμένη νοητή φωνή. Ο Klaus με κοίταξε στα μάτια. "Alison η αγάπη είναι το περίπλοκο συναίσθημα από όλα! Δύσκολα αγαπάς κάποιον και δυσκολότερα διώχνεις την αγάπη σου για εκείνο. Είναι λογικό να νιώθεις μπερδεμένη και να αναρωτιέσαι τον λόγο που τον αγαπάς ακόμη. Αν θέλεις την συμβουλή μου, μην προσπαθήσεις να τον ξεχάσεις. Ξέρω πως αυτό που θα σου πω τώρα θα ακουστεί παράλογο αλλά προσπάθησε να τον συγχωρέσεις." είπε ήρεμα. Δεν τον είχα ακούσει ποτέ να μιλάει έτσι! Με τόση γαλήνη! Ακόμη και αν αυτά που έλεγε μου ακούγονταν παράλογα! "Πως μπορώ να τον συγχωρέσω μετά από ότι έκανε Klaus;! Τουλάχιστον εσύ είχες μια στιγμή αδυναμίας όταν επανέφερες τα συναισθήματα σου και η Caroline μπορεί να το καταλάβει αυτό!...Δεν έκανες σεξ με την πρώην σου και μετά έκανες το ίδιο με την κοπέλα σου χωρίς να της πεις τίποτα! Ούτε της είπες ψέματα πως μόνο εκείνη αγαπά!" φώναξα πληγωμένη. Ξαφνικά είδα το βλέμμα του Klaus να αγριεύει! Θυμήθηκα πως δεν του εξήγησα ποτέ τι ήταν αυτό που οριστικοποίησε τον χωρισμό μου με τον Edward. "Περίμενε! Άρα ο Edward πήγε με την Cassandra στο Portland, έκανε σεξ μαζί της, μετά γύρισε εδώ και έκανε σεξ μαζί σου;!!" αναφώνησε με ένταση στην φωνή του. Σκούπισα τα δάκρια μου. "Ακριβώς! Και το πιο αστείο είναι πως εγώ είχα πάει στο σπίτι του για να επιβεβαιώσω πως δεν είχε κανένα απωθημένο με την Cassandra!! Τόσο χαζή είμαι!!" είπα ελαφρώς εκνευρισμένη. Τα γαλάζια μάτια του Klaus είχαν μαυρίσει από την κρυφή οργή του για τον Edward. "Συγγνώμη αγάπη αλλά αν πρέπει να κατηγορήσεις κάποιον αυτός είναι ο Edward." είπε με ένταση και προχώρησε μακριά μου. "Klaus!" φώναξα. Με κοίταξε. "Δεν είναι ανάγκη να τον βρ-". "Πίστεψε με αγάπη είναι!" με διέκοψε εκνευρισμένος και έφυγε με αστραπιαία ταχύτητα.

Πήρα μια βαθιά ανάσα και συνέχισα να περπατάω στον δρόμο. "Ώστε ο Edward σε πλήγωσε!" άκουσα την πονηρή φωνή του Liam. Τον κοίταξα κρύβοντας τον φόβο που απλωνόταν σε όλο μου το πρόσωπο. Με πλησίασε ελάχιστα. "Δεν καταλαβαίνω γιατί εκπλήσσεσαι. Είσαι αιρετική και εκείνος είναι κυνηγός. Προφανώς θα ήθελε κάτι καλύτερο από εσένα!" συνέχισε με το ίδιο βλέμμα. Αρνήθηκα να πιστέψω τις ανοησίες που μου έλεγε. "Δεν έχεις να κάνεις καμιά καλύτερη δουλειά Liam;!" μουρμούρισα ξεφυσώντας ενοχλημένη από την παρουσία του. Με πλησίασε ακόμη περισσότερο και ο φόβος στο βλέμμα μου φανερώθηκε! "Βασικά έχω! Να σε σκοτώσω τώρα που κανείς δεν βρίσκεται εδώ για να σε προστατέψει." είπε σατανικά. Τον κοίταξα επίμονα στα μάτια. "Motus!" είπα κοφτά σπρώχνοντας τον με τις δυνάμεις μου. Έπεσε στον δρόμο. "Και τι σε κάνει να πιστεύεις πως θα με σκοτώσεις; Μπορώ να προστατεύσω τον εαυτό μου! Γι αυτό άσε με ήσυχη!" απαίτησα ελαφρώς εκνευρισμένη. Τον κοίταξα ελάχιστα και προχώρησα προς την αντίθετη κατεύθυνση. Όμως κάτι μέσα μου έλεγε πως δεν θα εγκατέλειπε την προσπάθεια του να με σκοτώσει. Ξαφνικά ένιωσα έναν δυνατό πόνο στα νεύρα του κεφαλιού μου. Έβγαλα μια κραυγή πόνου και γονάτισα στον δρόμο. Ο Liam με πλησίασε ξανά. Κατάλαβα πως για ακόμη μια φορά οι αρχαίες μάγισσες τον βοηθούσαν. 'Γιατί μισούν τόσο πολύ τις αιρετικές; Τι τους έχουμε κάνει;' σκέφτηκα. Ένιωσα αίμα να κυλάει στα μάγουλα μου και κάποιες σταγόνες από αυτό να πλησιάζουν τον Liam. Ήταν παράξενο! Κοίταξα στα μάτια τον Liam. Είπα νοητά ένα ξόρκι προσπαθώντας να προκαλέσω πονοκέφαλο όμως κατάφερε να αντισταθεί. Έπιασε το δεξί μου μπράτσο και απορρόφησε αρκετή από την ενέργεια μου! Ακούμπησα τον αριστερό αγκώνα μου στην γκρι τραχιά άσφαλτο. Εκείνος έσκυψε κοντά μου. "Μην προσπαθήσεις να στραφείς εναντίον μου. Βλέπεις την δύναμη που έχω!" είπε με ένα σιγανό διαβολικό βλέμμα. "Ναι κατάλαβα! Την δύναμη που σου δίνουν οι αρχαίες μάγισσες!....Τι θα πουν όμως εάν μάθουν πως σκοτώνεις αθώους ανθρώπους χαράζοντας λατινικούς αριθμούς πάνω στα σώματα τους;" είπα προσπαθώντας να ακουστώ δυναμική. Ο Liam ξέσπασε σε γέλια μόλις άκουσε την κατηγορία μου. Εκμεταλλεύτηκα την στιγμή και τον πέταξα μακριά με τις δυνάμεις μου. Ένιωσα τον πόνο να υποχωρεί. Σηκώθηκα από την άσφαλτο και κοίταξα τον Liam ο οποίος γελούσε ακόμη! "Αλήθεια πιστεύετε πως εγώ ευθύνομαι για όλους αυτούς τους φόνους;" αναφώνησε κοροϊδευτικά. "Μην με παρεξηγήσεις αλλά αν κρίνω από τις πράξεις σου, το πιστεύουμε!" είπα απωθητικά. Σταμάτησε να γελάει και με κοίταξε σοβαρά. "Γλυκιά μου, κυνηγός είμαι! Όχι ψυχοπαθής! Πες μου έναν λόγο που θα με ανάγκαζε να σκοτώσω όλους αυτούς!" είπε ειρωνικά. Τον κοίταξα παραξενευμένη. 'Ίσως να μην είναι ο δολοφόνος...' σκέφτηκα. 'Ναι αλλά όλα τα στοιχεία οδηγούν σε αυτόν!'. Ένιωθα μπερδεμένη! Όλα τα στοιχεία που είχαμε βρει έδειχναν ξεκάθαρα πως ο Liam ήταν ο δολοφόνος. Αλλά το βλέμμα του...ο τρόπος που αντιμετώπισε την κατηγορία που του επέβαλα, έδειχνε ακριβώς το αντίθετο! Με πλησίασε αρκετά. "Άφησε με να σου δώσω μια συμβουλή. Αν θέλεις να βρεις τον δολοφόνο, ψάξε το κοντινό παρελθόν σου!" είπε σοβαρά. Τον κοίταξα κρύβοντας την έκπληξη μου. "Γιατί μου το λες αυτό;" ρώτησα παραξενευμένη. "Ο δολοφόνος είναι ένας από εσάς...απλώς δεν τον έχετε καταλάβει ακόμη!" ψυθήρισε στο αριστερό μου αυτί με απόλυτη σιγουριά. "Γιατί με βοηθάς να ανακαλύψω την αλήθεια;" ρώτησα. "Επειδή θα είναι το τελευταίο πράγμα που θα κάνεις...πριν πεθάνεις!" απάντησε πονηρά και με μια φωνή γεμάτη νόημα μέσα της. Τον κοίταξα με ακόμη περισσότερη περιέργεια να μάθω πως ήξερε την ταυτότητα του δολοφόνου!

"Motus!" ακούστηκε μια έντονη φωνή. Αμέσως ο Liam εκτοξεύτηκε πάνω σε ένα κτήριο. Είδα την Addison να με πλησιάζει τρέχοντας. Με αγκάλιασε σφιχτά. "Είσαι καλά; Σε πείραξε;" είπε γεμάτη ανησυχία. Κοίταξα το κτήριο όπου είχε πέσει ο Liam. Διαπίστωσα πως είχε εξαφανιστεί. Κι όμως τα λόγια του...οι συμβουλές του τριβέλυζαν στο κεφάλι μου! Κοίταξα την Addison. "Ναι καλά είμαι....ευχαριστώ." απάντησα σοβαρά. Η Addison ξεφύσηξε ανακουφισμένη. "Ευτιχώς που ήρθα την κατάλληλη στιγμή...αν δεν ερχόμουν ίσως να σου έκανε κάτι φρικτό! Είναι τρελός!" είπε τονίζοντας την τελευταία λέξη. Την κοίταξα παραξενευμένη. "Πιστεύεις πως είναι τόσο τρελός ώστε να κάνει αυτούς τους φόνους με τους λατινικούς αριθμούς;" την ρώτησα. Πήρε μια βαθιά ανάσα. Το βλέμμα της άλλαξε. Μια ενοχή σκέπασε τα καταγάλανα μάτια της. Αμέσως κατάλαβα πως κάτι έκρυβε. Με κοίταξε δειλά. "Βασικά.....ε-εγώ.....είχα έρθει να σου μιλήσω για τον ψυχοπαθή δολοφόνο..." ψέλλισε. Περίμενα σιωπηλή ώστε να ακούσω την συνέχεια της πρότασης της. Τίναξε τα μαλλιά της νευρικά πίσω από τους ώμους της. Μύρισα έντονα το αίμα που έρρεε στον λαιμό της. Σαν να υπήρχε κάποια πληγή εκεί. Έγειρε ελαφρώς αριστερά το κεφάλι της και πρόσεξα μια ματωμένη γρατσουνιά στην δεξιά πλευρά του λαιμού της. "Τι είναι αυτό;" ρώτησα. Πήρε μια βαθιά ανάσα και με κοίταξε. "Θυμάσαι την τελευταία φορά που σε είδα; Είχα έρθει να σου πω κάποια πράγματα που είχα ανακαλύψει σχετικά με τον δολοφόνο....αλλά είχες εγκαταλείψει τα συναισθήματα σου τότε και με έδιωξες." είπε. "Ναι το θυμάμαι." απάντησα. "Αφού έφυγα από το σπίτι του Klaus, πήγα στο σπίτι μου και έψαξα να βρω κι αλλά στοιχεία για τον δολοφόνο...και μετά από αρκετές ώρες έρευνας ανακάλυψα πως ο δολοφόνος είναι γυναίκα. Κοίτα τις χαρακιές πάνω στα πτώματα. Δες τον τρόπο που είναι σκοτωμένα! Το κάνει με τα χέρια και φαίνεται πως το κάνει με τα μητέρα της νύχια!" είπε δείχνοντας μου φωτογραφίες από τα πτώματα. "Που τις βρήκες αυτές;" ρώτησα απορημένη. Είδα ένα βλέμμα τρόμου να καλύπτει το πρόσωπο της. "Όταν ανακάλυψα αυτά τα πράγματα δεν ήμουν σίγουρη και ήθελα να τα συζητήσω με κάποιον. Έτσι πήγα να βρω την Spencer. Αλλά καθώς πήγαινα προς το σπίτι της, ένας κουκουλοφόρος με απήγαγε, με νάρκωσε και με μετέφερε σε ένα σκοτεινό υπόγειο. Όταν ξύπνησα είδα ένα αμάξι να με πλησιάζει και μέσα ήταν ένας κουκουλοφόρος ντυμένος στα μαύρα. Έτρεξα και μπήκα σε ένα άλλο δωμάτιο, αλλά κατάφερε να με πλησιάσει, να με ακινητοποιήσει και να χαράξει την την γρατσουνιά στον λαιμό μου! Τότε κατάλαβα πως ήταν ο ψυχοπαθής δολοφόνος. Έτσι συγκέντρωσα όλη μου την δύναμη και τον πέταξα μακριά καταβάλλοντας αρκετή προσπάθεια. Έτρεξα προσπαθώντας να βρω την έξοδο και μπήκα σε ένα δωμάτιο γεμάτο με φωτογραφίες. Είδα τα πτώματα που είχε σκοτώσει και κάποια μέρη των σωμάτων τους που συλλέγει!-". "Άρα ξέρεις που είναι είναι κρησφύγετο του;" αναφώνησα. "Όχι δυστυχώς. Αφού τα είδα τράβηξα κάποιες φωτογραφίες με το κινητό μου για να τις μελετήσω. Όμως η δολοφόνος βρισκόταν στο δωμάτιο μαζί μου. Με άρπαξε και με νάρκωσε. Το επόμενο πράγμα που θυμάμαι είναι να ξυπνάω μέσα σε ένα δάσος." απάντησε απογοητευμένη. "Α!" έκανα σοβαρά. "Μπορείς να μου στείλεις τις φωτογραφίες ώστε να τις παρατηρήσω;" ρώτησα. "Φυσικά!" απάντησε πρόθυμα. Αφού μου έστειλε τις φωτογραφίες με κοίταξε έντρομη. "Υπάρχει και κάτι άλλο που πρέπει να σου πω....όταν είδα αυτές τις φωτογραφίες όλες ήταν καλυμμένες με αίμα...αλλά υπήρχε μια που δεν ήταν....και αυτή απεικόνιζε την Victoria!" είπε και ξεροκατάπιε. "Αυτή η φωτογραφία δεν είχε καμία σταγόνα αίματος πάνω της. Πιστεύω πως....ο επόμενος στόχος της δολοφόνου είναι εκείνη!" συνέχισε με τρόμο στο βλέμμα της. "Πρέπει να το πεις στον Edward!" με παρότρυνε έντρομη. "Γιατί δεν του το λες εσύ; Αφού εσύ το ανακάλυψες." απάντησα θέλοντας να αποφύγω την επαφή μαζί του. "Εμένα με μισεί και δεν θα με ακούσει. Πες το εσύ!" απάντησε έντονα. 'Ναι αλλά εγώ δεν έχω καμία όρεξη να τον δω.....!' σκέφτηκα και ξεφύσησα. "Καλά θα πάω να του το πω!...." απάντησα απότομα και έφυγα.

Στο μεταξύ η Aria περίμενε τον Jake καθισμένη σε ένα ξύλινο παγκάκι ενός μεγάλου καταπράσινου πάρκου! Έβλεπε τα παιδιά που έπαιζαν ασταμάτητα και έπεφταν πάνω στο απαλό γκαζόν. Άκουγιε το θρόισμα των φύλλων μέσα από τα κλαδιά. Ένα χαρούμενο μειδίαμα εμφανίστηκε στα χείλη της καθώς έβλεπε αυτήν την εικόνα. Τότε δύο απαλές παλάμες κάλυψαν τα μάτια της. "Άφησε με να μαντέψω!...Jake!" είπε χαμογελώντας. Ο Jake απελευθέρωσε τα χέρια του από τα μάτια της και κάθισε κοντά της. Την φίλησε και εκείνη έκλεισε τα μάτια της απολαμβάνοντας το φιλί του. Απομακρύνθηκε από κοντά της και της γαλάζια του μάτια αντίκρισαν τα δικά της. "Γεια!" είπε ήρεμος. Σηκώθηκαν και οι δύο από το παγκάκι και περπάτησαν στο πάρκο. "Πως είσαι;" ρώτησε με μια φωνή γεμάτη ενδιαφέρον η Aria. "Για πρώτη φορά μετά από χρόνια κοιμήθηκα ήρεμα! Δεν είδα κανέναν εφιάλτη!" αναφώνησε ενθουσιασμένος. Η Aria του χαμογέλασε πλατιά. "Αυτό είναι υπέροχο! Χαίρομαι τόσο πολύ για σένα!" είπε εύθυμα. Ο Jake την αγκάλιασε, την σήκωσε ψηλά και την φίλησε. Κοίταξε τα λαμπερά και γεμάτα έρωτα πράσινα μάτια της. "Αν δεν ήσουν εσύ δεν θα συνέβαινε αυτό! Είμαι τόσο χαρούμενος που σε γνώρισα! Είσαι ξεχωριστή!" είπε με ένα βλέμμα γεμάτο ευγνωμοσύνη. Η Aria γέλασε πνιχτά. "Υπερβάλεις!" αναφώνησε. "Καθόλου! Έχεις αλλάξει την ζωή μου προς το καλύτερο! Κατάφερες μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα να με βοηθήσεις να αντιμετωπίσω τα τραύματα μου! Και αυτό μόνο ένα ξεχωριστό άτομο σαν και εσένα θα το κατάφερνε!" είπε γλυκά και την φίλησε. Ένα πλατύ χαμόγελο ξεχύθηκε στα χείλη της. "Και εσύ είσαι μια υπέροχη και ξεχωριστή ψυχή Jake. Μην το ξεχνάς ποτέ αυτό!" απάντησε γλυκά. Ο Jake τύλιξε το χέρι του πίσω από τον λαιμό της και συνέχισαν να περπατούν μαζί.

Η Jacqueline έκανε βόλτες στην πόλη. Σκεφτόταν αν ο Liam ήταν ο πραγματικός δολοφόνος. Αρνήθηκε να το πιστέψει παρόλο που όλα τα στοιχεία που είχαμε βρει οδηγούσαν σε αυτόν! Ο τσιριχτός απότομος ήχος κλήσης του κινητού της διέκοψε τις σκέψεις της. Το έβγαλε από την μαύρη της τσάντα και πάτησε το κουμπί 'απάντηση'. "Γειά. Είναι όλα εντάξει;" ρώτησε. "Ναι απλώς ήθελα να σου πω πως έχω μάθει το ξόρκι που θα σκοτώσει τον Liam." άκουσε την ήρεμη φωνή της Freya. "Επίσης θα το χρησιμοποιήσουμε για να σταματήσουμε την Victoria." συμπλήρωσε. "Την Victoria; Γιατί;" ρώτησε απορημένη η Jacqueline. "Επειδή η μεταμόρφωση της σε κυνηγό είναι πολύ επικύνδινη για εμάς. Είναι σοβαρή απειλή και πρέπει να νικηθεί άμεσα." είπε σοβαρά. "Η Alison δεν θα μας αφήσει να το κάνουμε αυτό! Είναι αδελφή του Edward και θα κάνει τα πάντα για να μην μας αφήσει να την σκοτώσουμε!" είπε έντονα η Jacqueline. Η Freya πήρε μια βαθιά ανάσα. "Πίστεψε με δεν την ενδιαφέρει." απάντησε με μια φωνή γεμάτη νόημα μέσα της. "Τι εννοείς;" ρώτησε. "Η Alison χώρισε με τον Edward χθες το βράδυ. Η Amelia μου το είπε.". Τότε η Jacqueline είδε τον Liam να προχωράει δίπλα της. Της χαμογέλασε. "Α! Γιατί;" έκανε συγκρατώντας την ηρεμία της. "Την απάτησε με την Cassandra. Θα σου πω τα υπόλοιπα μετά. Πρέπει να ετοιμαστώ τώρα." απάντησε η Freya. "Εντάξει. Καλά να περάσεις απόψε." είπε η Jacqueline χαμογελώντας και έκλεισε το τηλέφωνο. "Με αποφεύγεις;" ρώτησε παιχνιδιάρικα ο Liam που την πλησίαζε. Η Jacqueline τον κοίταξε ελαφρώς ξαφνιασμένη. "Βασικά...εσύ είσαι αυτός που δεν θέλει να μου μιλήσει." είπε σοβαρά. "Έχεις δίκιο. Με χρησιμοποίησες και ήταν άσχημο αλλά θέλω να επιβεβαιώσω κάτι." απάντησε με μια φωνή γεμάτη νόημα. Η Jacqueline τον κοίταξε παραξενευμένη. Εκείνος στάθηκε μπροστά της. "Πιστεύεις πως εγώ έκανα αυτούς τους φόνους;" ρώτησε με έντονη απορία στο βλέμμα του. Η Jacqueline ξεροκατάπιε. Δεν ήξερε αν έπρεπε να του πει τι πραγματικά πίστευε ή να τον κατηγορήσει. Πρόσεξε πως το βλέμμα του Liam είχε μια απογοήτευση όσο δεν απαντούσε. "Δεν θέλω να το πιστέψω.....αλλά πως να το κάνω όταν τα στοιχεία οδηγούν σε σένα;" είπε μπερδεμένη. Ο Liam χαΐδεψε απαλά τα ξανθά της μαλλιά και την κοίταξε στα μάτια. "Δεν χρειάζεται να βρεις στοιχεία για να αποδείξεις την αθωότητα μου. Αρκεί να με πιστέψεις. Αυτό με νοιάζει μόνο!" είπε εννοώντας κάθε λέξη. "Άρα δεν διέπραξες κανέναν φόνο;" αναφώνησε παραξενευμένη. Ο Liam της χαμογέλασε γλυκά. "Όχι γλυκά μου. Δεν θα σκότωνα ποτέ ένα άτομο για το οποίο νοιάζεσαι όπως ήταν η αδελφή σου....και δεν είχα κάποιο λόγο να σκοτώσω τα υπόλοιπα." απάντησε με απόλυτη ειλικρίνεια στην φωνή του. Κοίταξε την Jacqueline στα μάτια. "Δεν γνωρίζω ποιός είναι ο δολοφόνος αλλά θέλω να είσαι συνέχεια σε επιφυλακή. Και ποτέ να μην εμπιστευτείς κάποιον αν δεν είσαι σίγουρη για τις πράξεις του!" είπε έντονα με ένα βλέμμα γεμάτο ανησυχία και ένοια για εκείνη. "Γιατί;" ρώτησε απορημένη. "Επειδή οι χειρότεροι άνθρωποι είναι αυτοί με τα καλύτερα κοστούμια...και κρύβονται παντού!" είπε σιγανά. Το βλέμμα του δήλωνε ξεκάθαρα για ακόμη μια φορά την αγάπη του για εκείνη. Τότε η Jacqueline τον πλησίασε τόσο πολύ που τον φίλησε. Εκείνος ξαφνιάστηκε από την αυθόρμητη κίνηση της, αλλά την φίλησε ξανά! Ο Liam έμπλεξε τα δάχτυλα του αριστερού χεριού του ανάμεσα στα ξανθά κυματιστά μαλλιά της και συνέχισε να την φιλάει. Όταν απομακρύνθηκαν η Jacqueline τον κοίταξε με μια εύθυμη έκπληξη γι αυτό που μόλις είχε κάνει. "Ευχαριστώ για τις συμβουλές." ψυθήρισε γεμάτη ευγνωμοσύνη. Ο Liam της χαμογέλασε πλατιά. "Αν χρειαστείς οτιδήποτε μην διστάσεις να ζητήσεις την βοήθεια μου." είπε γλυκά και εξαφανήστηκε.

Λίγιες ώρες αργότερα είχα αποφασίσει να πάω να βρω τον Edward. Δεν ήθελα να δω το πρόσωπο του μπροστά μου! 'Το κάνεις για την Victoria όχι για εκείνον.' ενθάρρυνα τον ευατό μου. Αναστέναξα και πλησίασα το σπίτι του. Ανέβηκα τα ξύλινα σκαλάκια και πλησίασα την πόρτα. Ο δείκτης του δεξιού μου χεριού πλησίασε διστακτικά το ασημένιο μεταλλικό κουμπί του κουδουνιού του. Αναστέναξα ξανά περιμένοντας να δω το πρόσωπο του και πάτησα το κουμπί. Ακούστηκε ο μελωδικός σύντομος ήχος. Έκανα ένα βήμα οπισθοχώρησης και κοίταξα την πόρτα. Άνοιξε και είδα τον Edward να βγαίνει έξω. Φορούσε ένα μαύρο παντελόνι, μπλε σκούρο τζιν πουκάμισο τριών τετάρτων και μαύρα παπούτσια. Στο δεξί του χέρι κρατούσε ένα μισοάδειο μπουκάλι με ουίσκι. 'Τι παράξενο!' σκέφτηκα ειρωνικά μόλις το είδα. Με κοιτούσε έκπληκτος. Πρόσεξα πως τα καστανά μαλλιά του ήταν ανακατεμένα μεταξύ τους. Το πουκάμισο του ήταν ελαφρώς σκισμένο στο πάνω μέρος. Παρατήρησα κάποιες πληγές στο στήθος του που δεν είχαν επουλωθεί ακόμη. "Γειά..." είπε ελαφρώς αμήχανα. Έκανε μια κίνηση να ώστε να περάσω μέσα στο σπίτι. Όμως δεν ήθελα να μπω. Τον κοίταξα αυστηρά. "Τι έπαθες;" τον ρώτησα προσπαθώντας ανώφελα να κρύψω το άγχος μου μόλις είδα τις πλαγιές του. "Ο Klaus ήταν εδώ πριν....και με έσπασε στο ξύλο!" αναφώνησε με ένα ειρωνικό μειδίαμα και ήπιε λίγο ουίσκι. Σταύρωσα τα χέρια μου μπροστά από το διάφραγμα μου. "Σου άξιζε!" σχολίασα. Με κοίταξε με την άκρη των χρυσοκόκκινων μοναδικών ματιών του. "Ναι μου άξιζε!" συμφώνησε. Φάνηκε πως ήταν κάπως μεθυσμένος. Από τα πνιχτά γέλια του, τα συγκρατημένα δάκρυα του! "Πρέπει να απομακρύνεις την αδελφή σου από κοντά μας.....αλλιώς θα το αναλάβω μόνη μου!" είπα με μια ψεύτικη αδιαφορία στην φωνή μου. Με κοίταξε ξαφνιασμένος. "Τι εννοείς πως θα την 'αναλάβεις μόνη σου';" με ρώτησε. "Δεν νομίζω πως χρειάζεται να το εξηγήσω παραπάνω. Ξέρεις τι εννοώ!" είπα διατηρώντας την αδιάφορη έκφραση στο πρόσωπο μου. Ο Edward με πλησίασε αρκετά. Κοίταξα τα χρυσοκόκκινα μάτια του! Έβλεπα πόσο διαλυμένος ένιωθε και παρόλο που ένιωθα και εγώ το ίδιο, το συγκρατούσα συνεχώς μέσα μου! Προσπάθησα να μην εμφανίσω καμία έκφραση αδυναμίας στο πρόσωπό μου μπροστά του ακόμη και αν μου φαινόταν σχεδόν απίθανο! Τότε τον είδα να γονατίζει μπροστά μου! Συγκράτησα κάποια δάκρυα. "Θα το κάνω! Θα την απομακρύνω! Θα την βοηθήσω να το ελέγξει!" μου υποσχέθηκε. "Ωραία...αυτό ήθελα να σου πω-" απάντησα δαγκώνοντας τα χείλη μου προκειμένου να μην πως τίποτε άλλο που θα έκανε αυτήν την επίσκεψη χειρότερη! Γύρισα απότομα προς την αντίθετη πλευρά. Όμως πριν προχωρήσω, τα παγωμένα απαλά του χέρια με τράβηξαν ξανά προς το μέρος του. Τον κοίταξα έκπληκτη χωρίς να μπορώ να αλλάξω κατεύθυνση. "Θα κάνω ότι θέλεις! Οτιδήποτε!Όμως σε παρακαλώ συγχώρεσε με! Δεν αντέχω χωρίς εσένα! Μπορεί να σου φαίνεται υπερβολικό αλλά έτσι νιώθω μακριά σου!" είπε με οίκτο στην φωνή του. Πρόσεξα τα δάκρια που γυάλιζαν τα χρυσοκόκκινα μάτια του που κοιτούσαν τα δικά μου. "Ξέρω πως ότι σου έκανα ήταν τουλάχιστον φρικτό και ποτέ δεν θα συγχωρέσω τον ευατό μου γι αυτό....αλλά σε παρακαλώ γύρισε πίσω σε μένα-" είπε βουρκωμένα. Όμως τα λόγια του δεν με ηρέμισαν. Με πλήγωσαν ακόμη περισσότερο! Τι νόμιζε δηλαδή πως ένιωθα; Πίστευε πως μου άρεσε που ήμουν μακριά του; Τράβηξα τα χέρια μου από κοντά του και δάκρισα. Με κοίταξε παραξενευμένος. "Γιατί εγώ πώς νομίζεις πως νιώθω μακριά σου; Με ρώτησες αν το αντέχω; Αναρωτήθηκες αν θέλω να το κάνω όλο αυτό; Νομίζεις πως περνάω καλά αποφεύγοντας συνέχεια εσένα; Θεωρείς πως το διασκεδάζω; Όχι! Το μισώ! Το απεχθάνομαι!! Αλλά έχω μια βασική ηθική αρχή που κάθε αξιοπρεπές άτομο πρέπει να την έχει και αν σε συγχωρούσα μετά από ότι μου έκανες θα την κατέρριπτα χάνοντας κάθε αξιοπρέπεια που μου έχει απομένει!!" φώναξα και χιλιάδες δάκρυα ξεχύθηκαν πάνω στα μάγουλα μου. Με κοίταξε με ένα σοβαρό βλέμμα πλημμυρισμένο με ενοχιές. "Γιατί όλοι οι άντρες πιστεύουν πως μπορούν να απατούν τις γυναίκες τους και μετά να σας περιμένουμε με ανοιχτές αγκάλες σαν να κάνατε κάποιο επίτευγμα; Δεν ζούμε στον μεσαίωνα, τότε που η θέση της γυναίκας και τα δικαιώματα της ήταν ανύπαρκτα-". "Το ξέρω!!" φώναξε και κάποια δάκρια κύλισαν στα μάγουλα του. "Το ξέρω.....και θα κάνω τα πάντα για να με συγχωρέσεις!" επανέλαβε χαμηλώνοντας τον τόνο στην ανήσυχη φωνή του. "Μα δεν με καταλαβαίνεις Edward! Δεν εξαρτάται από εσένα η συγχώρεση μου! Όπως δεν εξαρτήθηκε η αρχή της σχέσης μας από εσένα! Ότι και αν κάνεις...ακόμη και αν πεθάνεις για μένα, θα σε συγχωρέσω όταν και αν θελήσω εγώ!" είπα έντονα καθώς τα δάκρια κυλούσαν ασταμάτητα στα μάγουλα μου. "Δεν είσαι υπεύθυνος για τις επιλογές μου!...κανένας δεν είναι! Γι αυτό άφησε με ήσυχη!" συνέχισα καθώς απομακρυνόμουν από κοντά του. Κοίταξα τα πληγωμένα χρυσοκόκκινα μάτια του και έφυγα από το σπίτι με αστραπιαία ταχύτητα. "Δεν μπορώ χωρίς εσένα...." ψέλλισε ο Edward. Ένιωσε το σώμα του να καταρρέει και σοριάστηκε πάνω στα ξύλινα σκαλιά. Έβαλε τα χέρια του στο πρόσωπό του δακρίζοντας και πέταξε το μπουκάλι με το ουίσκι στον δρόμο. Ακούστηκαν τα χιλιάδες γυαλιά που χτύπησαν και έσπασαν πάνω στην τραχιά άσφαλτο. Ο Edward έβαλε ξανά τα χέρια του στο πρόσωπό του και έβγαλε μια πνιχτή πληγωμένη και απελπισμένη κραυγή. Ένα ζεστό απαλό χέρι ακούμπησε ήρεμα τον δεξιό του ώμο. Κοίταξε έκπληκτος το άτομο που βρισκόταν δίπλα του αναγνωρίζοντας το άγγιγμα του. "Τι κάνεις εδώ Elijah;" ρώτησε καθώς κάποια δάκρια κυλούσαν στα μάγουλα του. Ο Elijah κάθισε δίπλα του και τον αγκάλιασε ως ένδειξη συμπόνιας. Ύστερα τον κοίταξε στα μάτια. "Παρόλο όσα μου έκανες δεν μπορώ να ξεχάσω πως είσαι ο καλύτερος μου φίλος. Και τι φίλος θα ήμουν εάν δεν σε συμπονούσα τώρα που χρειάζεσαι κάποιον;" είπε ήρεμα. Ένα μειδίαμα εμφανήστηκε στα χείλη του Edward καθώς άκουσε τα όμορφα λόγια του. Κοίταξε τον δρόμο και ένα βλέμμα θλίψης ήρθε στο πρόσωπό του. "Δεν θα με συγχωρέσει ποτέ!...." μουρμούρισε απογοητευμένος. Ο Elijah τον κοίταξε. "Μην είσαι απαισιόδοξος! Απλώς θέλει χρόνο. Όπως εγώ ήθελα χρόνο μέχρι να σας συγχωρέσω έτσι, και εκείνη χρειάζεται το ίδιο...ειδικά μετά από όσα έχει περάσει." τον συμβούλεψε. "Και αν δεν με συγχωρέσει ποτέ; Την πλήγωσα άσχημα!" είπε με ένα βλέμμα γεμάτο θλίψη και ενοχιές. "Αυτό το αποκλείω! Είναι ερωτευμένη μαζί σου! Αν δεν σε αγαπούσε, δεν θα σου έλεγε όλα αυτά! Απλώς θα αδιαφορούσε για σένα και θα προχωρούσε στον επόμενο....αλλά αυτό δεν θα συμβεί επειδή σε αγαπάει περισσότερο από όσο μπορείς να φανταστείς!" είπε φιλικά και τον κοίταξε με ένα εύθυμο μειδίαμα. Ο Edward χαμογέλασε ελάχιστα. "Ευχαριστώ." είπε ευγενικά.

Ένα δροσερό νυχτερινό αεράκι φύσηξε σε όλη την πόλη. Ο ουρανός είχε πάρει για ακόμη μια φορά αυτό το βαθύ μπλε χρώμα του και το ολοστρόγγυλο φεγγάρι ήταν έτοιμο να κάνει την εμφάνιση του. Η Freya χτύπησε το κουδούνι του σπιτιού της Amelia. Άνοιξε την πόρτα. H Amelia φορούσε ένα κοντό μαύρο φόρεμα γραμμής Α με μανίκια που ακουμπούσαν στους ώμους της. Φορούσε ένα ζευγάρι μαύρες γόβες. Δύο ασημένια μακριά σκουλαρίκια σε σχήμα ρόμβου στόλιζαν τα αυτιά της και ένα ασημένιο βραχιόλι με μικρές ασημένιες πέτρες στόλιζε τον δεξιό καρπό της. H Freya φορούσε ένα σκούρο στενό μπλε αμάνικο φόρεμα που έφτανε μέχρι τα γόνατα της, μαύρες γόβες και μεγάλα ασημένια σκουλαρίκια. Τα ξανθά μαλλιά της ήταν χτενισμένα σε χαλαρές μπούκλες και οι βλεφαρίδες της ήταν τονισμένες από την μαύρη μάσκαρα που φορούσε. Η Amelia της χαμογέλασε γλυκά καθώς την θαύμαζε. "Γειά...πέρασε." την προσκάλεσε ευγενικά. Η Freya μπήκε μέσα στο σπίτι και πλησίασε την τραπεζαρία.

Αφού τελείωσαν το γευστικότατο φαγητό συζητούσαν συνεχώς και γελούσαν. Η Freya σκούπισε τα εύθυμα δάκρια της. "Καιρό έχω να γελάσω τόσο πολύ." σχολίασε ήρεμη. "Και εγώ!" συμφώνησε η Amelia. Τότε εμφάνησε με τις δυνάμεις της το άσπρο κουτί σε σχήμα παραλληλογράμμου που είχε μέσα το βραχιόλι για την Freya. Εκείνη την κοιτούσε έκπληκτη. Η Amelia άνοιξε προσεκτικά το κουτί και η Freya πρόσεξε το ασημένιο βραχιόλι με τις πέτρες σε σχήμα ρόμβου που έλαμπαν στο φως του ήλιου. Κοιτούσε θαμπωμένη το κόσμημα μπροστά της. "Αυτό είναι για σένα...το είδα σήμερα το πρωί σε ένα κοσμηματοπωλείο και σκέφτηκα πως θα σου ταιριάζει...αν σου αρέσει..." είπε η Amelia κρύβοντας μια ντροπή μέσα της. Η Freya την κοίταξε στα μάτια. "Είναι υπέροχο! Το λατρεύω!!" αναφώνησε ενθουσιασμένη. Η Amelia της χαμογέλασε. Ύστερα έβγαλε το βραχιόλι από το κουτί, το πέρασε με προσοχή στον δεξιό καρπό της Freya και το κούμπωσε. "Έκανα ένα ξόρκι σε αυτό το βραχιόλι με βάση το αίμα μου. Αν σε βλάψει κάποιος και αιμοραγείς, απλώς ακούμπησε το πάνω στην πληγή και θα την θεραπεύσει." την πληροφόρησε ήρεμα. Η Freya την αγκάλιασε σφιχτά και την φίλησε. "Είναι το πιο όμορφο δώρο που μου έχουν κάνει ποτέ! Σε ευχαριστώ!" ψυθήρισε χαρούμενη και συνέχισε να την φιλάει.

Αργότερα και οι δύο βρίσκονταν στο μεγάλο μαρμάρινο μπαλκόνι σε σχήμα ημικύκλιου κοιτάζοντας το ολοστρόγγυλο φεγγάρι. "Συνήθιζα να μισώ αυτήν την βραδιά." παραδέχτηκε η Amelia. H Freya την κοίταξε. "Τότε ξεκινούσαν τα σπασίματα των κοκάλων μου και όταν ήμουν φυλακισμένη στο κουτί κάτω από την θάλασσα ήταν οδυνηρό! Ακόμη και αν μεταμορφωνόμουν δεν μπορούσα να ελευθερωθώ." συνέχισε αναστενάζοντας. Η Freya της έπιασε το χέρι. Υπήρχε ένα ίχνος περιέργειας στο βλέμμα της. "Ξέρω πως ο Klaus σε φυλάκισε σε αυτό το κουτί. Απλώς ποτέ δεν κατάλαβα τον λόγο που το έκανε.." είπε ελαφρώς μπερδεμένη. Η Amelia την κοίταξε στα μάτια. "Σκότωσα ενανα μεγάλο έρωτα του. Την Carmen Dilaurentis....συγκεκριμένα γνώριζα την περιέργεια της να δει το περιεχόμενο του καταραμένου βιβλίου. Έτσι το άφησα κοντά της όταν εκείνος και ο Elijah δεν ήταν μαζί της, το άνοιξε και.....κάηκε ζωντανή!!" είπε γεμάτη ενοχιές. "Γι αυτό σε φυλάκισε κάτω απο την θάλασσα για διακόσια χρόνια!!" αναφώνησε έκπληκτη. "Είχε ένα δίκιο. Ήθελα εκδίκηση για έναν θάνατο που δεν έγινε ποτέ!" απάντησε απογοητευμένη από τον εαυτό της. Η Freya κατάλαβε την απογοήτευση της και της έπιασε απαλά το χέρι. "Δεν ήξερες πως ήταν ζωντανή! Λειτουργούσες αυθόρμητα από την αγάπη σου για εκείνη." είπε γλυκά. Ένα μειδίαμα εμφανήστηκε στο πρόσωπό της Amelia. Χαΐδεψε τα ξανθά μαλλιά της Freya. "Ευτιχώς που έχω εσένα και με γεμίζεις με αισιοδοξία!" είπε με μια ήρεμη φωνή γεμάτη ευγνωμοσύνη και την φίλησε με πάθος.

Το επόμενο πρωί η Cassandra βρισκόταν στο κρησφύγετο της φτιάχνοντας ένα ξόρκι. "Το έφερες;" ρώτησε τον Colden γνωρίζοντας πως στεκόταν ακριβώς από πίσω της. Την πλησίασε. "Ναι. Λίγο από το αίμα της Raven και της Freya όπως ζήτησες." είπε ήρεμα και άφησε κάποια κυλινδρικά μπουκαλάκια πάνω στο ξύλινο τραπέζι που έκανε το ξόρκι η Cassandra. "Υπέροχα! Έχω το αίμα της Alison, της Raven, της Freya....μόνο ένα λείπει!" είπε σοβαρά. Τότε μπήκε μέσα ο Liam κρατώντας ένα κυλινδρικό μπουκαλάκι με αίμα. Πλησίασε την Cassandra και άφησε το μπουκαλάκι πάνω στο ξύλινο τραπέζι. "Ορίστε το αίμα της Victoria. Δεν ήταν εύκολο να το πάρω αλλά με υπάκουσε." είπε σοβαρά. Ένα ευχαριστημένο πονηρό χαμόγελο εμφανήστηκε στα χείλη της Cassandra. "Τέλεια!" αναφώνησε. "Επίσης τα πνεύματα των αρχαίων μαγισσών συμφώνησαν με το ξόρκι που θέλεις να κάνεις μόνο εάν κάνεις αυτό που σου είπα νωρίτερα." την πληροφόρησε ο Liam. Η Cassandra τον κοίταξε με ένα γυάλινο βλέμμα τρέλας. "Δεν έχω κανένα πρόβλημα να το κάνω και τώρα αν θέλεις." είπε διαβολικά. "Θα σε αφήσουν εκείνες να το κάνεις όταν έρθει η ώρα." απάντησε ο Liam. O Colden την πλησίασε ανήσυχος. Έπιασε τα χέρια της. "Cassie, είσαι σίγουρη γι αυτό; Μήπως να το ξανασκεφτείς;" την ρώτησε. Εκείνη τον κοίταξε στα μάτια. "Είναι η μόνη μου ευκαιρία να γίνω ανίκητη! Μετά από αυτό το ξόρκι κανένας δεν θα μπορεί να με σκοτώσει ή να κλέψει την μαγεία μου! Θα είμαι άφθαρτη!" είπε σιγανά με ένα σατανικό βλέμμα τρέλας. "Και αν πετύχει θα κάνεις το ίδιο και εσύ!" συνέχισε με το ίδιο βλέμμα. Ο Colden την κοίταξε ελαφρώς παραξενευμένος. Παρατήρησε για πρώτη φορά την απόλυτη τρέλα μέσα στο γαλανό βλέμμα της αδελφής του. Αρνήθηκε όμως να πιστέψει πως η Cassandra ήταν τρελή! Της χαμογέλασε κρύβοντας τον προβληματισμό του. "Όπως θέλεις Cassie. Απλώς πρόσεχε.." την συμβούλεψε και την αγκάλιασε. "Θα προσέχω." υποσχέθηκε και απομακρύνθηκε από κοντά του. Πλησίασε το ξύλινο τραπέζι, άνοιξε όλα τα μπουκαλάκια με τα αίματα και τα έχυσε μέσα σε ένα πέτρινο δοχείο. Ύστερα πρόσθεσε κάποιες σκόνες και λόγο αλάτι. Τα ανακάτεψε και έκλεισε τα μάτια της. Συγκεντρώθηκε στην δύναμη της. "Ver es efě eno qerta!!" μουρμούρισε. Αμέσως έντονες φλόγιες άναψαν γύρω της. Δυνατός καυτός αέρας παρέσυρε τα μαλλιά της. "Ver es efě eno qerta!!" επανέλαβε με αρκετή ένταση στην φωνή της. "Ver es efě eno qerta!!" είπε και έστρεψε απότομα το κεφάλι της προς το ταβάνι. Αμέσως όλα τα φώτα του κρησφύγετου έσβησαν. Ο Colden κοίταξε ελαφρώς τρομαγμένος την αδελφή του. Η σκέψη πως ήταν τρελή εμφανήστηκε ξανά στο μυαλό του! Ξαφνικά το μείγμα που υπήρχε στο δοχείο υψώθηκε ψηλά, πλησιάζοντας το σώμα της Cassandra. Εισχωρώντας μέσα στο δέρμα της και γεμίζοντας το με δύναμη! Ένα σατανικό χαμόγελο που μετατράπηκε σε τρελό γέλιο ξεχύθηκε στα χείλη της. Σηκώθηκε ψηλά και ένας πύρινος κύκλος την περικύκλωσε. Άκουσε τους ψύθηρους των αρχαίων μαγισσών στα αυτιά της να λένε το ξόρκι μαζί της. Να την βοηθούν να πετύχει τον μοχθηρό σκοπό της! Ξαφνικά ο πύρινος κύκλος εξαφανήστηκε από μπροστά της. Η Cassandra προσγειώθηκε στο πάτωμα απέναντι από τον αδελφό της και τον Liam. Ο Colden την κοιτούσε με έντονη ανησυχία στα γαλάζια του μάτια. Άνοιξε σιγά σιγά τα μάτια της που είχαν ένα σκούρο έντονο μοβ με ελάχιστο ροζ χρώμα και τους κοίταξε χαμογελώντας διαβολικά! Ένιωθε την δύναμη να αυξάνεται ραγδαία σε όλο της το σώμα κάτι που την γέμιζε με θάρρος! Ο Colden την πλησίασε ελάχιστα. "Πως νιώθεις;" την ρώτησε. "Δεν έχω νιώσει ποτέ καλύτερα σε όλη την ζωή μου!" αναφώνησε με έναν σατανικό ενθουσιασμό που τάραξε τον αδελφό της αλλά προτίμησε να το κρύψει. Τα μάτια της Cassandra πήραν το γαλάζιο λαμπερό χρώμα τους. Αυτό που ήταν πάντοτε στολισμένο από την λάμψη της τρέλας της. Χαμογέλασε πονηρά και γεμάτη σιγουριά για την νίκη της.

Η Aria πήρε μια απότομη εισπνοή και ανασηκώθηκε απο από διπλό κρεβάτι της. "Ωχ θεέ μου! Η Cassandra!!" φώναξε τρομαγμένη. Ο Jake ο οποίος βρισκόταν δίπλα της, ξύπνησε και την κοίταξε παραξενευμένος. Έτριψε τα μάτια του. Χαΐδεψε απαλά τον δεξιό της καρπό. "Τι συμβαίνει Aria;" την ρώτησε απορημένος. Τον κοίταξε τρομοκρατημένη. "Μόλις είδα ένα όραμα που μάλλον έχει συμβεί!" ψελλισε. Ο Jake την κοίταξε με ακόμη περισσότερη περίμενα στην φωνή του. "Τι είδες;" ρώτησε. "H Cassandra....μόλις απέκτησε ένα πολύ ισχυρό είδος δύναμης που την έχει κάνει ανίκητη! Πρέπει να το πούμε σε όλους! Γρήγορα!" απάντησε ανήσυχη. Ο Jake την αγκαλιά σφιχτά. "Ηρέμισε. Θα τους ενημερώσουμε όλους." υποσχέθηκε χαιδεύοντας απαλά το κεφάλι της.

Λίγη ώρα αργότερα εγώ βρισκόμουν έξω από το σπίτι των Mikaelson. Χτύπησα το κουδούνι. Μου άνοιξε ο Klaus. "Γειά σου Alison." είπε εύθυμα. "Γειά....έμαθα πως έσπασες στο ξύλο τον Edward.." είπα σοβαρά. Το βλέμμα του αγρίεψε ελάχιστα. "Σου μίλησε;!! Αν το έκανε θα του-". "Ηρέμισε Klaus. Δεν μου έκανε τίποτα. Εγώ πήγα να τον προειδοποιήσω για την Victoria." είπα καθισυχαστηκά. "Ωραία." απάντησε ανακουφισμένος. "Είναι εδώ ή Raven;" ρώτησα. "Ναι τώρα έρχεται." είπε σοβαρά. Του χαμογέλασα ελάχιστα. "Έγινε κάτι;" ρώτησε εξετάζοντας την ανήσυχη έκφραση στο πρόσωπο μου. "Θα σου πω. Όμως θέλω πρώτα να μιλήσω ιδιαιτέρος στην Raven." είπα ελαφρώς αυστηρά. Ο Klaus έγνεψε καταφατικά. Τότε ήρθε η Raven. "Γειά Alison γειά μπαμπά." είπε εύθυμα. Χαιρόμουν που είχε ευχάριστη διάθεση και στεναχωριόμουν που ήμουν αυτή η οποία θα της την χαλούσε. Όμως έπρεπε να μάθει την αλήθεια. "Θα έρθω σε λίγο." είπε σοβαρά ο Klaus και απομακρύνθηκε. Η Raven με πλησίασε και κάναμε μια βόλτα στον μεγάλο κήπο του σπιτιού. "Τι συμβαίνει Alison; Δείχνεις τρομερά ανήσυχη." διαπίστωσε παραξενευμένη. Πήρα μια βαθιά ανάσα. "Πριν από λίγιες ώρες, η Aria είδε ένα φρικτό όραμα με την Cassandra και αν είναι αλήθεια τότε κυνδινεύουν οι ζωές όλων μας!" είπα ελαφρώς έντρομη. Η Raven με κοίταξε απορημένη. "Αλλά υπάρχει και κάτι ακόμη που πρέπει να μάθεις.....κάτι σχετικά με τον Colden." συνέχισα δειλιάζοντας ελάχιστα να αποκαλύψω την αλήθεια. Τότε είδα τα βιολετί μάτια της να δακρίζουν. Να ραγίζουν και να σπανε σε χίλια μικρά κομμάτια! Ήξερα πως θα την πλήγωνα αλλά έπρεπε να της το πω!
Ήταν η αλήθεια....

Αυτό ήταν το κεφάλαιο!😃😃

Ελπίζω να σας άρεσε!😁

Τι λέτε να είπε η Alison στην Raven;🤔🤔

Γράψτε εντυπώσεις και απόψεις στα σχόλια!😁

Και ξεχάσετε να πατήστε το ☆

Τα λέμε στο επόμενο κεφάλαιο!!❤

Φιλάκιαααααα!!!😘😘❤