Έφυγα από την αγκαλιά του και σκούπισα τα ψεύτικα δάκρυα μου. "Πως νιώθεις;" ρώτησε με ένα βλέμμα έννοιας. Έβαλα την μάσκα του στεναχωρημένου ύφους στο πρόσωπο μου και τον κοίταξα. "Απαίσια! Δεν έπρεπε να το είχα κάνει ποτέ αυτό!" παραπονέθηκα και γύρισα από την αντίθετη πλευρά. Ο Klaus με κοίταξε σκεπτικός και ανήσυχος. Χαμογέλασα πονηρά. Το είχε χάψει! Έπρεπε να το περιμένω! Μερικές φορές είναι τόσο πεπεισμένος πως μπορεί να πετύχει τα πάντα! Είναι τόσο γελοίο! Όμως έπρεπε να συνεχίσω να παίζω θέατρο. "Μπορείς να με λύσεις τώρα. Δεν θα βλάψω κανέναν." είπα με έναν στενάχωρο τόνο στην φωνή μου και αναστέναξα. Γελούσα νοητά. Αλήθεια το πίστευε! Δεν είχε ιδέα τι έκανα. Ήρθε μπροστά μου και έσπασε τις αλυσίδες που με κρατούσαν δέσμια. Έβγαλε από την τσέπη του μπουφάν του, το ασημένιο δαχτυλίδι με το κόκκινο πετράδι. "Αυτό είναι δικό σου." είπε και το έβαλε στον παράμεσο του αριστερού μου χεριού. Σκέφτηκα ποιό θα ήταν το επόμενο πράγμα που θα έκανα αν είχα συναισθήματα. "Ευχαριστώ. Θα πάω να μιλήσω στον Elijah. Πρέπει να του....μιλήσω." είπα και προχώρησα. Με σταμάτησε πιάνοντας τον καρπό του δεξιού χεριού μου. Τον κοίταξα. "Ίσως να το κάνεις αργότερα αυτό. Πήγαινε ξεκουράσου." είπε ήρεμα. "Είμαι μια χαρά Klaus." απάντησα στενάχωρα και έφυγα από το υπόγειο.
Είχα πράγματι σκοπό να μιλήσω στον Elijah. Αυτό θα έκανα αν ένιωθα και δεν ήθελα να κινήσω υποψίες.

Ανέβηκα τις σκάλες και καθώς πήγαινα στο δωμάτιο μου. Τον είδα καθισμένο στο κρεβάτι μου να κοιτάζει την σπασμένη κορνίζα που είχε την φωτογραφία με εμένα και τα κορίτσια. Τα μάτια μου έκαναν έναν κύκλο ειρωνικά. Αηδίασα που τον είδα έτσι αλλά ήξερα ότι έπρεπε δυστυχώς να πάω κοντά του. Τον πλησίασα αθόρυβα και κάθισα δίπλα του. Ήξερα ότι έπρεπε να πω κάτι για εκείνη την στιγμή με τα κορίτσια. Ήταν γελοίο αλλά απαραίτητο. "Ήταν όμορφη εκείνη η μέρα." είπα ήρεμα και τον κοίταξα. Το βλέμμα του συναντήθηκε με το δικό μου. "Γιατί είσαι εδώ;" ρώτησε παραξενευμένος. "Ο Klaus κατάφερε να επαναφέρει τα συναισθήματα μου Elijah. Είμαι εντάξει τώρα...." είπα ήρεμα και στενάχωρα. Ένα βλέμμα ανακούφισης ήρθε στο πρόσωπό του. Με αγκάλιασε. Σιχάθηκα εκείνη την στιγμή αλλά τον αγκάλιασα και εγώ. Το κεφάλι μου ακούμπησε για λίγα δευτερόλεπτα στον αριστερό του ώμο και πρόλαβα να αλλάξω την έκφραση μου σε μια έκφραση αηδίας! Όταν έφυγα από την αγκαλιά του τον κοίταξα με ντροπή και στεναχώρια. Είδα πόσο πληγωμένος ήταν. "Εγώ.....δεν έπρεπε να-". "Σταμάτα. Δεν θέλω να απολογηθείς. Πες μου μόνο γιατί μου το κράτησες κρυφό ενώ μου είχες υποσχεθεί το αντίθετο." είπε απαιτητικά αλλά και πληγωμένα. Αλήθεια πίστευε στις υποσχέσεις, στην πίστη και σε όλες αυτές τις βλακίες που για μένα ήταν αδιάφορα! Ήθελα να σκάσω στα γέλια. "Το ξέρω......και συγγνώμη! Το φιλί μου με τον Edward ήταν......ένα λάθος! Δεν ένιωσα τίποτα γιατί δεν υπάρχει κάτι που νιώθω γι αυτόν!" είπα με ένταση στην φωνή μου. Ο Elijah σηκώθηκε και πλησίασε το παράθυρο. "Δεν έχει νόημα πια...." είπε σιγά. Σηκώθηκα απότομα. "Φυσικά και έχει νόημα!" είπα δυναμόνοντας τον ήχο της φωνής μου και τον πλησίασα. Ακούμπησα απαλά τον δεξιό ώμο του. "Elijah, πρέπει να καταλάβεις τι νιώθω για σένα! Σε αγαπώ! Πες με υπερβολική αλλά δεν μπορώ να μείνω μακριά σου! Δεν το αντέχω! Και αυτό το φιλί είναι κάτι που θα μετανιώνω για πάντα!" είπα με μια στενάχωρη και έντονη φωνή. Ένα δάκρυ κύλισε στο αριστερό μου μάγουλο. Αν ήξερα ότι είχα τόσο μεγάλο ταλέντο στην ηθοποιία θα το είχα εκμεταλλευτει κάπως. Ήμουν τόσο πειστική. Κάθε λέξη και κίνηση το σώματος μου φαινόταν σαν αληθινή! Με κοίταξε με αυτό το σοβαρό αλλά και πληγωμένο βλέμμα που υποδήλωνε ότι η συζήτηση δεν θα είχε καλό τέλος. "Το έκανες όμως και εγώ αυτό μετράω." είπε. Άφησα τον ώμο του. "Πίστεψε με! Αν μπορούσα να πάω πίσω στο παρελθόν και να αποτρέψω αυτήν την στιγμή θα το έκανα!" είπα δυναμόνοντας τον τόνο της φωνής μου. Ένιωθα πως έπαιζα σε ισπανική σαπουνόπερα! Τα λόγια μου ήταν αυτά που δήλωναν την αληθινή αγάπη και αφοσίωση στο ταίρι! Μόνο που για μένα ήταν απλά αστεία! Συνέχιζε να με κοιτάζει με το ίδιο βλέμμα. "Τελειώσαμε Alison. Θεώρησε αυτό σαν την τελευταία μας συζήτηση γιατί δεν θα με ξαναδείς." απάντησε. Ήθελα να φωνάξω από την ανακούφιση που μου έφερε αυτό. 'Τέλεια! Ένας ανόητος βρικόλακας φεύγει από την φατρία!' σκέφτηκα και συγκράτησα με όλες μου τις δυνάμεις το χαμόγελο που ήθελε να απλωθεί στα χείλη μου. Έπρεπε τώρα να δώσω την καλύτερη μου παράσταση μπροστά στον Elijah. Έτσι άρχισα να δακρύζω. "Όχι! Όχι Elijah! Μην μου το κάνεις αυτό!" τον παρακάλεσα δακρίζοντας. Με κοίταξε με ένα συγκρατημένο και πληγωμένο βλέμμα. "Αντίο Alison." είπε σοβαρά και βγήκε από την πόρτα του δωματίου.

Γύρισα προς το παράθυρο και έκλεισα βιαστικά τις κουρτίνες σε χρώμα σάπιου μήλου. Για μια στιγμή ένιωσα κάτι παράξενο σαν να θέλω να κλάψω αληθινά αλλά το αγνόησα. Τώρα που ο Elijah θα έφευγε επειτέλους από την μέση, θα ήταν πανεύκολο να συνεχίσω το θέατρο μου! Πήδηξα πάνω στο κρεβάτι. Σχεδόν χαιρόμουν που έφυγε! Άκουσα κάποια βήματα. Αμέσως άλλαξα έκφραση και κουλουριάστηκα. Η Jacqueline μπήκε στο δωμάτιο. Δάκρυα κύλισαν από τα μάτια μου. Ήρθε κοντά μου ανήσυχη και κάθισε δίπλα μου. "Τι συμβαίνει;" ρώτησε. Την κοίταξα με ένα στεναχωρημένο βλέμμα. "Ο Elijah.....φεύγει....και εγώ φταίω γι αυτό!" είπα κλαψουρίζοντας. Ξαφνιάστηκε. "Τι του έκανες;" ρώτησε απαιτητικά. "Δεν έχει σημασία....το θέμα είναι πως θα φύγει!" είπα και χαμήλωσα το κεφάλι μου. "Όχι! Αυτό δεν πρέπει να συμβεί!" είπε αποφασιστηκά και φοβισμένα. "Δεν φεύγει για πάντα. Απλώς πάει να μάθει κάποια πράγματα που θέλω να μάθει." είπε ο Klaus που στεκόταν μπροστά από την πόρτα του δωματίου μου. Η Jacqueline σηκώθηκε από το κρεβάτι και τον κοίταξε εκνευρισμένη. "Γιατί;" ρώτησε απαιτητικά. "Αυτή δεν είναι δικιά σου δουλειά αδελφούλα! Ήθελε να ξεφύγει λίγο από εδώ μετά από ότι του έκανε η Alison και σαν καλός αδελφός τον παρότρυνα να πάει." είπε με ένα πονηρό χαμόγελο και με μια ειρωνεία στο βλέμμα του. "Δηλαδή λες ότι τον έστειλες να κάνει κάποια βρωμοδουλειά σου πάλι!" είπε σχεδόν εξοργισμένη. Ο Klaus την πλησίασε."Κάτι τέτοιο! Αλλά αρκετά έμαθες για σήμερα." είπε πονηρά. Έβγαλε με αστραπιαία ταχύτητα ένα μαχαίρι από την τσέπη του και μαχαίρωσε την Jacqueline στο μέρος του διαφράγματος. Τον κοίταξε ξαφνιασμένη και απογοητευμένη. Το δέρμα της άρχισε να πετρώνει και τα μάτια της πάγωσαν. Το σώμα της χαλάρωσε στα χέρια του Klaus. Έπαιξα τον ρόλο της σοκαρισμένης. "Τι στο....." είπα. "Μην ανησυχείς Little sweet. Δεν είναι εντελώς νεκρή. Θα μείνει έτσι όσο αυτό το μαχαίρι είναι καρφωμένο στο σώμα της." είπε πονηρά. Ήθελα πραγματικά να τον ευχαριστήσω! Έκανε το σχέδιο μου πολύ πιο εύκολο από ότι ήταν. Αντίθετα, πήρα το βλέμμα του θυμού. "Μάλιστα! Και γιατί το κάνεις αυτό;" ρώτησα απότομα. Χαμογέλασε πονηρά. Άφησε απαλά την Jacqueline στο κρεβάτι μου και με πλησίασε. "Βλέπεις έχω ένα σχέδιο και τα αδέλφια μου δεν θα συμφωνούσαν με αυτό, οπότε αποφάσισα να τους απομακρύνω." είπε. "Και ποιό είναι το σχέδιο σου;" ρώτησα. "Να τους σκοτώσω όλους μέχρι να βρω την κόρη μου και την Caroline." είπε σαρκαστικά. 'Ναι! Το ήξερα!' σκέφτηκα. Ο Klaus ήταν ακριβώς στο σημείο που τον ήθελα για να συνεχίσω το σχέδιο μου. Μόνο που έπρεπε να τακτοποιηθούν δύο τελευταίες ενοχλητικές λεπτομέρειες. "Και τι θα γίνει με τον Damon και τον Stefan; Αυτοί οι δύο θα στραφούν εναντίον σου." είπα με ένα ενοχλημένο βλέμμα. Ο Klaus με κοίταξε για λίγο σκεπτικός. "Αυτό το αφήνω πάνω σου. Θέλω να τους κρατήσεις απασχολημένους ώστε να μην καταλάβουν τι κάνω.......Όμως τώρα σου έφερα κάτι. Ένα δώρο." είπε. Αμέσως ήρθε μια κοπέλα με σκουρόχρωμο δέρμα, μαύρα μακριά σγουρά μαλλιά και καστανά μάτια. Ήταν πολύ λεπτή και φορούσε μαύρο παντελόνι με μια μπεζ μπλούζα τριών τετάρτων με ντεκολτέ και μαύρα μποτάκια με λίγο τακούνι. Με κοίταξε για λίγο. "Και ποιά είναι αυτή;" ρώτησα. "Μια φίλη. Την βρήκα σε ένα μπαρ εδώ και την ψυχανάγκασα να κάνει ότι θέλω." είπε πονηρά. Ο ψυχαναγκασμός του έπιανε σε αυτήν επειδή δεν είχα κάνει το ξόρκι μου σε όλη την πόλη ακόμα. Πήρε τον καρπό του αριστερού χεριού της, τον γύρισε και δάγκωσε το χέρι της στο μέρος των φλεβών. Την κοίταξα επίμονα. Μύρισα το λαχταριστό γλυκό και ζεστό αίμα που έρεε σαν ποτάμι στο χέρι της! Ο Klaus την έφερε κοντά μου. "Πιες." ψυθήρισε στο αυτί μου. Ήθελα να την κολλήσω στον τοίχο και να πιω ακόμα και την τελευταία σταγόνα αίματος στο σώμα της! Έφτιαξα μια φαντασίωση στο μυαλό μου, με την γεύση που θα είχε. Τα μάτια μου πήραν την συνηθισμένη μορφή που έχουν όταν είμαι έτοιμη να πιω αίμα. Είχα σκεφτεί πως θα έσκιζα την απαλή μεμβράνη σε χρώμα σοκολάτας για να πιω αυτόν τον γλυκό χυμό! Αλλά αν το έκανα χωρίς να αρνηθώ, ο Klaus θα καταλάβαινε ότι κάτι δεν πάει καλά. Όσο είχα συναισθήματα δεν μου άρεσε καθόλου να τρέφομαι από ανθρώπους και είχα πολλές τύψεις όταν το έκανα. Τώρα το μόνο που με ένοιαζε ήταν πως θα πιω όλο της το αίμα! Η δίψα μου ήταν τεράστια και η ικανότητα μου να το ελέγξω ήταν αδύναμη. Συγκράτησα τον ευατό μου και τα μάτια μου έγιναν κανονικά. Έκανα ένα βήμα πίσω. "Όχι! Δεν πρέπει!" αρνήθηκα. Ο Klaus με πλησίασε ακόμη περισσότερο. "Ελα τώρα Alison. Και οι δύο ξέρουμε πόσο σου αρέσει το ζεστό φρέσκο αίμα από τις φλέβες των ανθρώπων. Ο Elijah δεν είναι εδώ για να σε σταματήσει ή να σε κρίνει, οπότε τι φοβάσαι;" ψυθήρισε πονηρά στο αυτί μου. 'Δεν φοβάμαι ηλίθιε. Απλώς παίζω θέατρο για να σε ξεφορτωθώ!' σκέφτηκα. Πήρα μια βαθιά ανάσα. Έσφιξα τα χέρια μου σε μπουνιές και συγκροτήθηκα ακόμη περισσότερο. Ο Klaus έφερε το ματωμένο χέρι της κοπέλας κοντά στο πρόσωπο μου. "Πιες Alison. Ξέρεις ότι το θέλεις." είπε πονηρά. Δεν με ένοιαζε να αντισταθώ άλλο. Ήθελα να πιω όλο της το αίμα αυτήν την στιγμή χωρίς να αφήσω ούτε μια σταγόνα! Τα μάτια μου πήραν ξανά αυτήν την μορφή με τις κόκκινες φλέβες από κάτω τους και το κόκκινο χρώμα τους. Άρπαξα το χέρι της κοπέλας και το δάγκωσα. Είχα να πιω αίμα από χθες βράδυ! Ήταν τόσο ζεστό και γλυκό. Καλύτερο από σοκολάτα! Αφού πήρα μία γεύση σταμάτησα να πίνω, σήκωσα το κεφάλι μου και κοίταξα το χλωμιασμένο αδύναμο πρόσωπο της κοπέλας. Της χαμογέλασα με κακία, την κόλλησα στον τοίχο και την δάγκωσα στον λαιμό. Το αίμα εκεί ήταν πιο πολύ, πιο ζεστό και πιο γλυκό! Ο Klaus χαμογέλασε ευχαριστημένος. Θα συγκρατούσα τον ευατό μου με τις ενοχιές μου αλλά δεν ένιωθα καμία ενοχή για να με αναγκάσει να σταματήσω. Ρούφιξα όλο της το αίμα μέχρι που δεν υπήρχε ούτε μια σταγόνα στο σώμα της. Έφυγα από κοντά της και την πέταξα στο πάτωμα. Την κοίταξα αδιάφορα και μετά κοίταξα τον εαυτό μου στον καθρέφτη πίσω μου. Το πιγούνι και τα χείλη μου ήταν καλυμμένα με αίμα. Ήθελα να παραμείνω ανέκφραστη αλλά έπρεπε κάπως να αντιδράσω. Κοίταξα ξαφνιασμένη τον Klaus. "Κοίτα τι με ανάγκασες να κάνω!" παραπονέθηκα με έναν ψεύτικο εκνευρισμό και φόβο. "Αλλά το διασκέδασες έτσι δεν είναι;". Με πλησίασε και έβγαλε ένα άσπρο πανί από την τσέπη του παντελονιού του τινάζοντας το. "Θα το ελέγξεις σιγά σιγά και θα σε βοηθήσω." είπε. Ακούμπησε το πανί στο πιγούνι μου και σκούπισε το αίμα που ήταν απλωμένο πάνω του. Τον κοίταξα στα μάτια. "Αν με βοηθήσεις δεν θα χρειαστεί να ανησυχήσεις ποτέ ξανά για τον αυτοέλεγχο σου. Θα πίνεις όσο αίμα θέλεις χωρίς να σκοτώνεις αθώους ανθρώπους." είπε πειστικά. Γέλασα νοητά. Πίστευε ότι ήμουν αυτό το κοριτσάκι που ενδιαφερόταν για τους αθώους ανθρώπους και δεν ήθελε να τους πειράξει! Ήταν αστείο! Το μόνο που ήθελα ήταν να σκοτώσω όλους τους ανθρώπους πίνοντας το αίμα τους και μετά να πάω σε ένα πάρτι χορεύοντας και πίνοντας έναν τόνο ουίσκι! Πήρα μια βαθιά ανάσα. "Εντάξει. Θα κάνω ότι θες." είπα. Χαμογέλασε με ευχαρίστηση και πονηριά. "Τέλεια. Είναι αργά. Κοιμήσου και πάρε δυνάμεις. Αύριο θα είναι μια υπέροχη μέρα!" είπε σαρκαστικά και έφυγε από το δωμάτιο παίρνοντας το πτώμα της Jacqueline.
Κατέβηκε την ξύλινη σκάλα και πήγε προς το υπόγειο. Υπήρχε ένα φέρετρο εκεί. Το άνοιξε και έβαλε προσεκτικά την Jacqueline μέσα. "Συγγνώμη αδελφούλα αλλά έπρεπε." είπε σοβαρά και έκλεισε το φέρετρο. Ανέβηκε τις σκάλες και πήγε προς την κουζίνα. Άνοιξε το αριστερό άσπρο ντουλάπι και έβγαλε ένα μπουκάλι ουίσκι. Μετά έβγαλε ένα μικρό ποτήρι και έβαλε μέσα λίγο ουίσκι. Ήπιε λίγο και πήγε προς το σαλόνι παίρνοντας μαζί του το μπουκάλι. Κάθισε στον καναπέ, ακούμπησε το μπουκάλι στο τραπεζάκι και συνέχισε να πίνει από το ποτήρι παρατηρώντας κάποιες φωτογραφίες με εμένα και την οικογένειά μου. Ένα μικρό τετραδιάκι σε χρώμα σκούρο κόκκινο του κέντρισε το ενδιαφέρον. Το κοίταξε λίγο. Ένιωσε τα βήματα κάποιου. Καταλαβε αμέσως ποιός ήταν. "Δεν έφυγες ακόμα από ότι βλέπω." είπε και σηκώθηκε από τον καναπέ. Ο Elijah τον κοιτούσε. "Ναι θα έφευγα αλλά....άκουσα πως μαχαίρωσες την Jacqueline. Γιατί; Πήγε ενάντια στα σχέδια σου μήπως;" ρώτησε ειρωνικά και εκενρυσμένα. Ο Klaus τον πλησίασε γελώντας για λίγο. "Elijah, δεν χρειάζεται να το κάνεις αυτό. Απλώς η μικρή γλυκιά μας αδελφούλα δεν θα συμφωνούσε με αυτό που έχω ετοιμάσει!" είπε με ένα ψεύτικο ειλικρινές βλέμμα. "Και την κλείδωσες σε ένα φέρετρο!" είπε εκνευρισμένος. Ο Klaus άφησε το ποτήρι με το ελάχιστο ουίσκι που είχε απομείνει και κοίταξε τον Elijah. "Κοίταξε Elijah δεν έχω χρόνο αυτήν την στιγμή να κάτσω να το συζητήσω αυτό. Θέλω να βρω την Caroline και την Raven, γι αυτό ή βοήθησε με ή πήγαινε να κάνεις παρέα στην αδελφή μας." είπε ελαφρώς εκνευρισμένος. Κοιτάχτηκαν για ένα λεπτό με επιθετικό βλέμμα στα μάτια τους. Ο τσιριχτός ήχος του κουδουνιού έσπασε αυτήν την επιθετική ησυχία. Ο Elijah άνοιξε την πόρτα. Στο κατώφλι βρισκόντουσαν η Aria και η Spencer με μαύρα ρούχα. Τα καστανά μαλλιά τους ήταν χτενισμένα σε μπούκλες και τα μαύρα μακριά σκουλαρίκια της Aria είχαν μπλεχτεί ανάμεσα στα μαλλιά της. "Γειά." είπε η Aria με μια παραξενευμένη φωνή. "Γειά. Υποθέτω πως εσείς είστε οι φίλες της Alison." είπε ευγενικά ο Elijah. "Ναι. Εγώ είμαι η Spencer και αυτή η Aria." απάντησε με την ίδια ευγένεια η Spencer. "Και εσύ είσαι το αγόρι της σωστά;" υπέθεσε η Aria. Ο Elijah έκανε έναν μομφασμό. "Όχι ακριβώς. Είναι λίγο μπερδεμένη η κατάσταση μεταξύ μας..." απάντησε και το βλέμμα του σοβάρεψε. "Μπορούμε να περάσουμε μέσα; Θέλουμε να δούμε την Alison." είπε η Spencer. "Δεν νομίζω πως είναι η κατάλληλη ώρα για να την δείτε αγάπη." απάντησε ο Klaus. Το βλέμμα της Aria απέκτησε ένα ξαφνικό βαθύ μίσος που εμφανιζόταν πολύ αργά στο πρόσωπο της. "Και γιατί να μην την δούμε;" ρώτησε απαιτητικά. Ο Klaus χαμογέλασε για λίγο με ένα τσαντισμένο χαμόγελο και την πλησίασε. "Άκουσε αγάπη. Έχω πολλά στο κεφάλι μου που με εκνευρίζουν και θα ήταν κρίμα να σου ξεριζώσω το κεφάλι αυτή τη στιγμή οπότε για το δικό σου καλό θα έπρεπε να φύγεις. Τώρα." είπε ψυχαναγκάζοντας την. Τον κοίταξε με μίσος. Τότε ένιωσε μια δύναμη να την διαπερνάει. Τον κοίταξε ξανά. Το κεφάλι του Klaus άρχισε να βουίζει φρικτά. Ακούμπησε τα νεύρα του κεφαλιού του με τα χέρια του. Η Spencer έπιασε το χέρι της απότομα σοκαρισμένη. "Aria σταμάτα!" φώναξε. Ταρακουνίθηκε και ο πόνος στο κεφάλι του Klaus σταμάτησε. Την κοίταξε σοκαρισμένη. "Τι έγινε μόλις τώρα;" είπε κοιτάζοντας τον Klaus. "Από ότι φαίνεται είσαι μάγισσα. Δεν χρειάζεται να φοβάσαι." είπε ήρεμα ο Elijah. Τον κοίταξε με τρόμο και σοκ στα μάτια της. "Ναι....μάλλον. Μπορείς να πεις στην Alison ότι περάσαμε;" ρώτησε. "Φυσικά." απάντησε ευγενικά ο Elijah. "Ευχαριστώ εμ...." είπε προσπαθώντας να καταλάβει το όνομα του. "Elijah." απάντησε με την ίδια ηρεμία. "Σωστά. Καληνύχτα Elijah." είπε και του χαμογέλασε ελάχιστα. Η Spencer έπιασε το χέρι της και έφυγαν από το σπίτι.
Γύρισε για λίγα δευτερόλεπτα και τους κοίταξε. Ο Elijah χαμογέλασε λίγο και έκλεισε την εξώπορτα. "Θα της ξεριζώσω το κεφαλι κάποια μέρα." είπε εκνευρισμένος ο Klaus. "Ηρέμισε Niklaus. Ένα κορίτσι είναι που υπερασπίστηκε τον ευατό της." είπε απότομα ο Elijah. "Δεν την ξέρεις καθόλου και την υπερασπίζεσαι; Να σου θυμίσω ότι υπάρχει ένα άλλο κορίτσι πάνω που σε αγαπάει." Ο Elijah ξεφύσηξε. "Πρώτον επειδή την υπερασπίστηκα αυτό δεν σου δίνει το δικαίωμα να καταλήξεις στο συμπέρασμα πως νιώθω κάτι για εκείνη. Όπως είπες και εσύ δεν την ξέρω καθόλου. Δεύτερον αυτό το κορίτσι που βρίσκεται πάνω φίλησε τον κολλητό μου οπότε θα χρειαστώ λίγο χρόνο για να σκεφτώ αν θα την συγχωρέσω και τρίτων τίποτα από όλα αυτά δεν είναι δικιά σου δουλειά Niklaus." είπε σοβαρά αλλά και θυμωμένα. Ο Klaus σήκωσε για λίγο τα φρύδια του και χαμογέλασε με νόημα. "Όπως διατάξεις αδελφέ." είπε ειρωνικά. "Σταμάτα με αυτά και ας πάμε να βρούμε την Raven και την Caroline." είπε ο Elijah. Άνοιξαν την εξώπορτα και βρήκαν από το σπίτι.

Κάθισα στο κρεβάτι και άνοιξα το κινητό μου. Σκέφτηκα τι θα έκανα με τον Damon και τον Stefan. Προφανώς δεν θα σπαταλούσα τον πολύτιμο χρόνο μου για να τους αποσπάσω την προσοχή. Απλώς χρειαζόμουν κάτι.....Κάτι που θα τους ένοιαζε τόσο πολύ ώστε να έφευγαν από εδώ. Άκουσα κάποιον να χτυπάει την πόρτα του δωματίου μου. Έκλεισα το κινητό μου και το ακούμπησα στο κομοδίνο δεξιά μου. Η πόρτα άνοιξε και μπήκε μέσα ο Edward. 'Το αγαπημένο μου παιχνίδι!' σκέφτηκα και χαμογέλασα. Ήθελα να παίξω με τα συναισθήματα του. Θα είχε πολύ πλάκα! Με πλησίασε και κάθισε κοντά μου. Με κοίταξε με ένα στεναχωρημένο βλέμμα. "Γειά." είπε. Τον κοίταξα. "Τι έχεις;" ρώτησα. "Πρόδωσα τον καλύτερο μου φίλο Alison. Και τώρα έφυγε και φταίω εγώ!" είπε έντονα και στενάχωρα. 'Τώρα το θυμήθηκες;! Πρροφανώς φταις αγάπη μου! Αλλά θα έχει πλάκα να παίξω μαζί σου!' σκέφτηκα με ειρωνεία και συγκράτησα το κακιασμένο βλέμμα μου. Έπιασα απαλά το χέρι του και τον κοίταξα με ένα βλέμμα συμπόνιας. "Δεν φταις εσύ για τα συναισθήματα σου. Ο Elijah πρέπει να αποδεχτεί αυτό που νιώθεις! Δεν έχει επιλογές!" είπα ήρεμα. "Γιατί δεν τον υπερασπίζεσαι;" ρώτησε παραξενευμένος. 'Επειδή δεν με ενδιαφέρει η ύπαρξη του βλάκα!' σκέφτηκα. Συγκροτήθηκα ακόμη περισσότερο. Ήθελα να του σπάσω τον λαιμό! Τον κοίταξα με ένα σοβαρό βλέμμα. "Επειδή σε καταλαβαίνω......και επειδή σε αγαπώ." είπα με ένα βλέμμα πάθους και αγάπης. "Νόμιζα ότι με μισούσες και ότι δεν θα μου ξαναμιλήσεις μετά που σκότωσα την Hanna." είπε μπερδεμένος. Έβαλα την μάσκα της ερωτευμένης. "Η αλήθεια είναι πως ήθελα να σε μισήσω.....αλλά δεν μπορούσα! Από τότε που με φίλησες δεν μπορούσα να σε βγάλω από το μυαλό μου. Στην αρχή ήμουν μπερδεμένη και δεν ήξερα γιατί αλλά τώρα κατάλαβα. Είμαι ερωτευμένη μαζί σου Edward!" είπα με μια έντονη φωνή που υποδήλωνε έρωτα. Με κοιτούσε ξαφνιασμένος αλλά και χαρούμενος! Το είχε πιστέψει! 'Τώρα αρχίζει το καλό!' σκέφτηκα με μια νοητή πονηρή φωνή. Τον πλησίασα αρκετά ώσπου υπήρχε ελάχιστη απόσταση ανάμεσα μας. "Και ο Elijah;" ρώτησε σιγά. "Θα του εξηγήσω αλλά δεν με ενδιαφέρει πλέον." είπα σιγά κοιτώντας τον Edward στα μάτια. "Το μόνο που με ενδιαφέρει πια είσαι εσύ." είπα σιγά. Το κεφάλι μου έγυρε ελάχιστα και τα χείλη μου ακούμπησαν τα δικά του. Σταμάτησα για λίγο και τον κοίταξα. Το βλέμμα του ήταν γεμάτο πάθος και ευχαρίστηση. Του χαμογέλασα γλυκά και συνέχισα να τον φιλάω. Με κόλλησε στον τοίχο χαιδεύοντας απαλά την πλάτη μου. 'Είσαι ένα παιχνιδάκι στα χέρια μου. Και ο Elijah το ίδιο!' σκέφτηκα με μια σατανική νοητή φωνή. Το στόμα του φιλουσε τον λαιμό μου και η ανάσα μου γινόταν όλο και πιο βαριά. Τον έπιασα από τους ώμους και τον κόλλησα στον τοίχο φιλώντας τον. Μου άρεσε που με φιλούσε αλλά δεν ένιωθα τίποτα παραπάνω γι αυτόν. Όμως εκείνος ήταν πολύ ερωτευμένος μαζί μου και γι αυτόν τον λόγο θα ήταν εύκολο να κάνει πράγματα για εμένα. Έμπλεξε το αριστερό του χέρι ανάμεσα στις μπούκλες των μαλλιών μου και τις χαΐδεψε. Και ξαφνικά ένιωσα μια βελόνα να καρφώνεται στην πλάτη μου και εκείνο το ενοχλητικό υγρό να μπαίνει στο σώμα μου! Ήταν ερολύνη! Σταμάτησα να τον φιλάω και τον έσπρωξα απότομα. Είχε εισχωρήσει αρκετό υγρό στο σώμα μου κάτι που με ζάλιζε. Παραπάτησα και κάθισα απότομα στο κρεβάτι μου. Έβγαλα την ένεση που ήταν καρφωμένη στην πλάτη μου. Τον κοίταξα ξαφνιασμένη. "Τι στο διάολο κάνεις;" ρώτησα απαιτητικά. "Δεν είσαι η Alison. Τουλάχιστον δεν είσαι η Alison που ξέρω εγώ! Δεν επανέφερες ποτέ τα συναισθήματα σου! Παίζεις θέατρο γιατί κάτι σχεδιάζεις! Κάτι μεγάλο!" είπε με μια σοβαρή φωνή. Αυτό ήταν αδύνατο! Τα έκανα όλα σωστά! Έπαιζα μια τέλεια παράσταση! Θα μπορούσε να με καταλάβει μόνο αν διάβαζε την σκέψη μου! Αλλά αυτό ήταν αδύνατο για έναν βρικόλακα και σίγουρα δεν γινόταν! Έπρεπε όμως να το καλύψω. Έβαλα το βλέμμα της μπερδεμένης και της στεναχωρημένης στο πρόσωπο μου. "Είσαι τρελός; Γιατί να κάνω κάτι τέτοιο; O Klaus κατάφερε να επαναφέρει τα συναισθήματα μου! Δεν σχεδιάζω τίποτα Edward!" είπα δυναμόνοντας τον τόνο της φωνής μου. Με πλησίασε με ένα δύσπιστο βλέμμα. "Τσάμπα προσπαθείς. Τα ξέρω όλα και σε λίγο θα τα μάθουν όλοι!" είπε σατανικά και μου χτύπησε ειρωνικά τον ώμο. Έκανε δύο βήματα προς την έξοδο. "Και τότε γιατί με φίλησες ξανά;" ρώτησα. Σταμάτησε να προχωράει και με κοίταξε. Τον πλησίασα. "Αν πραγματικά ήξερες όπως λες δεν θα με φιλούσες αλλά το έκανες. Ή μήπως το πάθος και ο πόθος σου να με ρίξεις στο κρεβάτι σε τύφλωσαν;" ρώτησα πονηρά. Με πλησίασε εκενρυσμένος. "Είσαι πολύ χυδαία και σκύλα χωρίς τα συναισθήματα σου!" μουρμούρισε εκενρυσμένος. "Ευχαριστώ! Το αντιλαμβάνομαι ως κοπλιμέντο!" είπα με ένα τσαντισμένο χαμόγελο. Σήκωσα και λύγισα λίγο τα χέρια μου. Έστριψα τους καρπούς μου ώστε να βλέπω τις παλάμες μου και λύγισα με ένταση τα δάχτυλα μου. Είπα ένα ξόρκι νοητά κοιτάζοντας τον έντονα. Το κεφάλι του άρχισε να βουίζει και σειρήνες χτυπούσαν μέσα του. Έβαλε τα χέρια του στα νεύρα του και έβγαλε μια κραυγή πόνου. Χαλάρωσα τα χέρια μου και τον κοίταξα με κακία. "Αν δεν θες να είσαι σύμμαχος μου τότε θα είσαι εχθρός μου. Και δεν το θέλεις αυτό!" είπα σατανικά. Όμως δεν θα τελείωνα εκεί την μικρή διασκέδαση μου. Σήκωσα το σώμα του με τις δυνάμεις μου και το πέταξα από το παράθυρο. Έπεσε στο γκαζόν της μπροστινής αυλής του σπιτιού μου. Οι πληγές του θεραπεύτηκαν πολύ γρήγορα. Σηκώθηκα από το πάτωμα και άρχισα να αιωρούμαι. Βγήκα από το παράθυρο πετώντας και πήγα προς την αυλή. Ο Edward έτρεξε με αστραπιαία ταχύτητα κοντά σε ένα μπλε αμάξι και έσπασε ότι σιδερένιο εξάρτημα υπήρχε πάνω του. Τα πόδια μου ακούμπησαν απαλά στο έδαφος. O Edward ήταν κρυμμένος. Το βλέμμα μου είχε θυμό και κακία μέσα του. Τα μάτια μου γυάλιζαν και έφτιαχνα φαντασιώσεις με φόνους και πυρκαγιές στο μυαλό μου. Προχώρησα βιάστηκα με τονισμένο βηματισμό. "Edward! Δεν είναι η ώρα να παίξουμε κρυφτό! Έχω κι άλλες δουλειές να κάνω από το να ασχοληθώ μαζί σου!" είπα τσαντισμένα και πέταξα ένα αμάξι πάνω σε κάποια αλλά με τα χέρια μου. Περίμενα μερικά δευτερόλεπτα. Προφανώς δεν εμφανίστηκε. "Πολύ καλά λοιπόν." είπα και έκλεισα τα μάτια μου. Συγκεντρώθηκα στις δυνάμεις μου."Es evina børa serà enìvus võris erīssa" μουρμούρισα δυναμικά. Ένιωθα την δύναμη μέσα μου να απλώνεται σε όλη την πόλη. "Es evina børa serà enìvus võris erīssa" επανέλαβα ξανά πιο δυνατά και πιο δυναμικά. Το ξόρκι ήταν δύσκολο αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να σταματήσω. Άρχισε να φυσάει δυνατός κρύος αέρας. Επανέλαβα το ξόρκι ξανά και ξανά μέχρι που η δύναμη έγινε ανεξέλεγκτη! Ήταν τόσο μεγάλη που δεν μπορούσα να την αντέξω! Η μύτη μου αιμοραγούσε και το κεφάλι μου ήταν βαρύ. Έπρεπε να απορροφήσω δύναμη από κάτι. Τότε ήρθαν δύο βαμπίρ. Ένας ψηλός άντρας με σκούρο δέρμα και ξυρισμένο κεφάλι και μια εύσωμη κοπέλα με σγουρά κόκκινα μαλλιά και μέλι μάτια. Τους είχα αλλάξει και ήταν πιστοί σε εμένα. Πήραν ένα κομμάτι σίδερο και χάραξαν την φλέβα του ενός χεριού τους. Μπορούσα να απορροφήσω δύναμη από το αίμα τους για κάποιο ανεξήγητο λόγο. Έπιασα τα ματωμένα χέρια τους και άρχισα να λέω ξανά το ξόρκι. Όσες φορές το έλεγα τόσο περισσότερο αίμα απορροφούσα. Ο αέρας φυσούσε πιο δυνατά. Τα μαλλιά μου κουνιόταν με την φορά του. Ο Edward πέταξε ένα σίδερο που καρφώθηκε στο πόδι του άντρα. Όμως δεν έπαθε τίποτα. Η δύναμη μου τον προστάτευε όσο απορροφούσα την δική του. Ξαφνιάστηκε. Του χαμογέλασα πονηρά. Μαζεύτηκε κόσμος γύρω μου. Ήταν όλα έτοιμα. "Es evina børa serà enìvus võris erīssa!" είπα δυνατά μια τελευταία φορά. Ένα μεγάλο μέρος δύναμης μεταφέρθηκε σε όλη την πόλη με τον δυνατό ρυθμό του αέρα. Ταυτόχρονα ένα νέφος την σκέπασε για λίγα λεπτά. Σταμάτησα να λέω το ξόρκι και ο αέρας κόπασε. Ο ουρανός καθάρισε. Όλα ήταν φυσιολογικά. Άφησα τα χέρια και των δύο. Έπεσαν κάτω και το δέρμα τους πέτρωσε. Τους κοίταξα αδιάφορα. Ο κόσμος της πόλης μαζεύτηκε γύρω μου, περιμένοντας να πω κάτι. Τους έκανα νόημα να μαζευτούν γύρω από τον Edward. Τον περικύκλωσαν. "Ξέρεις πως μπορώ να τους σκοτώσω όλους πολύ εύκολα σωστά;" ρώτησε πονηρά. "Ναι το ξέρω." είπα αδιάφορα. Έσπασα το χέρι του με τις δυνάμεις μου. Λύγισε τα γόνατα του. "Ακόμα....και αν με σκοτώσεις.....ο Klaus θα ξέρει τι κάνεις!" ψέλλισε ανάμεσα στον πόνο του. Τον πλησίασα. "Δυστυχώς για σένα, έκανα ένα ξόρκι αορατότηρας πριν ξεκινήσω το ξόρκι μου όποτε ο Klaus δεν είδε και δεν άκουσε τίποτα όπως και κανείς άλλος." είπα σατανικά. Έσκυψα κοντά του. "Έχω τον πλήρη έλεγχο της πόλης! Και κανένας δεν μπορεί να με σταματήσει πια! Γι αυτό άσε τις ανούσιες απειλές σου και σκέψου κάτι πιο εύστοχο!....Αν τα καταφέρεις." είπα με κακία και εριστικότητα. Κούνησα απότομα τον δείκτη του αριστερού χεριού μου προς τα δεξιά και του έσπασα τον λαιμό. Κοίταξα δύο γυμνασμένους αστυνομικούς που στεκόντουσαν πίσω του. "Πάρτε τον! Κλειδώστε τον σε ένα υπόγειο και φροντίστε να ρέει πάντα ερολύνη στο σώμα του." τους πρόσταξα. Έγνεψαν καταφατικά. Πήραν τον Edward, τον έβαλαν σε ένα αμάξι και έφυγαν. Είδα δύο νεαρούς και τρεις κοπέλες. Τους έκανα νόημα να έρθουν προς το μέρος μου. "Εσείς οι πέντε θα πάτε σε μια από τις πόλεις που θα σας στείλω στα κινητά σας. Θα δώσετε το αίμα σας με κάποιον τρόπο σε όλους. Αν δεν το κάνετε σωστά θα σας ξεριζώσω τα κεφάλια ή θα σας κάψω ζωντανούς. Καταλάβατε;" είπα αυστηρά. Έγνεψαν καταφατικά. Έβγαλα το κινητό μου από την τσέπη του μαύρου παντελονιού μου και έστειλα σε μήνυμα στα κινητά τους, τα ονόματα των πόλεων που θα πήγαινε ο καθένας. "Ώραία! Φύγετε." τους πρόσταξα. Έφυγαν. "Μπορείτε να φύγετε και οι υπόλοιποι. Επιστρέψτε κανονικά στις δουλειές σας. Δεν θα σας χρειαστώ προς το παρόν." είπα αδιάφορα. Αφού έφυγαν όλοι σταμάτησα το ξόρκι αορατότητας.

Προχώρησα προς το σπίτι μου. Έβγαλα τα κλειδιά από την τσέπη του παντελονιού μου και πριν τα βάλω στην κλειδαρότρυπα ένιωσα έναν παράξενο και ενοχλητικό να κρούει το κεφάλι μου. Ζαλίστηκα και παραπάτησα λίγο. Εμφανίστηκαν κάποιες εικόνες μπροστά μου. Άλλαζαν όμως τόσο γρήγορα που δεν κατάλαβα τι απεικόνιζαν. Δεν με ενδιέφερε όμως να ασχοληθώ κι άλλο με αυτό το ασήμαντο θέμα οπότε το αγνόησα και μπήκα στο σπίτι μου. Άφησα τα κλειδιά μου στο τραπεζάκι που βρισκόταν δίπλα από την πόρτα. "Που ήσουν;" ρώτησε ο Damon. 'Όπου θέλω ηλίθιε. Δεν νομίζω πως πρέπει να σου δώσω και αναφορά.' σκέφτηκα. "Δεν είναι δουλειά σου." είπα απωθητικά και προχώρησα προς την σκάλα. "Γνώρισα μια φίλη σου σήμερα." είπε. Τον κοίταξα με ένα ψεύτικο βλέμμα έννοιας. "Την έλεγαν-". Αυτός ο πόνος στο κεφάλι μου ήταν τόσο δυνατός αυτή τη φορά που δεν άκουσα το όνομα της κοπέλας. Ένιωσα τον πόνο να εξαπλώνεται σε όλο το σώμα μου. Άρχισα να χάνω την ισορροπία μου και κρατήθηκα από το χερούλι της ξύλινης σκάλας. Λύγισα λίγο την μέση μου και έβγαλα ένα επιφώνημα πόνου. Ο Damon ήρθε με αστραπιαία ταχύτητα κοντά μου. Τα γαλάζια του μάτια με κοίταξαν ανήσυχα. Είδα ξανά αυτές τις εικόνες αυτή τη φορά πιο καθαρά. Ήταν Carmen, η Amelia, η Liana! Αντιστάθηκα στον πόνο αλλά γινόταν αφόρητος όσο περνούσε η ώρα. "Τι συμβαίνει με εσένα;" ρώτησε περίεργος ο Damon. Δεν είχα ιδέα γιατί γινόταν όλο αυτό! Ένας πολύ δυνατός ήχος υψηλής συχνότητας τρύπησε τα αυτιά μου. Προσπάθησα να ανέβω τις σκάλες αλλά δεν μπορούσα να καταλάβω πόσα σκαλιά υπήρχαν. Έβλεπα δίπλα και τριπλά σκαλιά μαζί! Ο Damon ακούμπησε απαλά τον ώμο μου. Σιγά σιγά ένιωσα την γη να χάνεται κάτω από τα πόδια μου και μετά ένιωσα τα πόδια μου να μουδιάζουν. "Alison;..." άκουσα την ανήσυχη φωνή του. Ζάρωσα τα μάτια μου ώστε να καταλάβω την μορφή του αλλά ο χώρος μαύριζε. Άφησα ασυναίσθητα το χερούλι της σκάλας και έπεσα στην αγκαλιά του Damon αναίσθητη. Η μύτη μου αιμοραγούσε. Ο Damon με πήρε στα χέρια του και με πήγε στο δωμάτιο του. Με ακούμπησε απαλά στο κρεβάτι και με κοίταξε σκεπτικός. "Δεν έχω ιδέα τι σου συμβαινει αλλά θα το βρούμε." είπε και χαμογέλασε ελάχιστα.

Άνοιξα τα μάτια μου. Βρισκόμουν στον πάτο μιας θάλασσας. Κολύμπησα βιαστικά προς την επιφάνεια αλλά δεν μπορούσα να φτάσω. Κατέβηκα πάλι στον πάτο και πήρα μια ανάσα. Κατάλαβα ότι αυτό που έβλεπα δεν ήταν αληθινό. Πρόσεξα πως μπροστά μου ήταν ένα γιγάντιο σιδερένιο κιβώτιο. Κολύμπησα και προσπάθησα να το ανοίξω. Δεν άνοιγε με τίποτα. "Μάταια προσπαθείς." είπε η Amelia που στεκόταν δίπλα μου. Την κοίταξα τσαντισμένη. "Γιατί με έφερες εδώ; Έχω πολύ πιο σημαντικά πράγματα να κάνω από το να βλέπω ένα χαζό κουτί στην μέση του ωκεανού!" είπα εριστικά. Με κοίταξε. "Σε αυτό το χαζό κουτί βρίσκομαι εγώ εδώ και δύο αιώνες! Θέλω να με βγάλεις έξω!" είπε με μια καημένη και θυμωμένη φωνή. "Αν είσαι σε αυτό το κουτί τότε πως μου μιλάς τώρα;" ρώτησα. "Επειδή είμαι νεκρή αυτή τη στιγμή. Αυτό κάνω εδώ και δύο αιώνες. Προσπαθώ να ξεφύγω, δεν μπορώ και πεθαίνω. Και αυτό επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά. Όμως τώρα βρήκα εσένα. Αφού μπορώ να επικοινωνήσω μαζί σου, σημαίνει ότι μπορείς να με βρεις και να με σώσεις!" είπε με μια ελπιδοφόρα φωνή. Την κοίταξα αδιάφορα "Amelia, και να ήξερα πως να σε βοηθήσω δεν θα το έκανα." είπα με κακία. Το πρόσωπο της γέμισε θλίψη και ερωτηματικά. "Γιατί;" ρώτησε απαιτητικά. "Επειδή δεν με νοιάζει." απάντησα σαρκαστικά. "Έχεις εγκαταλείψει τα συναισθήματα σου!" διαπίστωσε ξαφνιασμένη. Ακούμπησα τον ώμο της. "Ναι όντως. Και αν με ξαναενοχλήσεις δεν θα βγεις ποτέ από αυτό το κουτί και θα το φροντίσω εγώ αυτοπροσώπως!" είπα με κακία. "Θέλω να σε ρωτήσω κάτι." είπα σοβαρά. "Τι;" ρώτησε στεναχωρημένη. "Έκανα ένα ξόρκι πριν και.....αφού τελείωσα ζαλιζόμουν και δεν έβλεπα καλά. Επίσης έβλεπα κάποιες εικόνες στο κεφάλι μου και τέλος λυποθίμησα....Έχεις καμιά ιδέα για το τι πήγε στραβά;" ρώτησα. Σκέφτηκε για λίγο και με κοίταξε. "Τι ξόρκι έκανες;" ρώτησε σκεπτική. "Έχει σημασία;". "Μεγάλη. Λέγε." είπε απότομα. "Οκ.....ήταν ενα ξόρκι για να ελέγχω τους ανθρώπους της πόλης μου και επειδή δεν μπορούσα να το κάνω μόνη μου απορρόφησα αίμα από δυο βαμπίρ και το μετέτρεψα σε μαγεία." είπα πονηρά. Το βλέμμα της πάγωσε από τον φόβο. "Μην το ξανακάνεις ποτέ αυτό το ξόρκι!" είπε ταραγμένη. "Γιατί;" ρώτησα αδιάφορα. Όμως η μορφή της εξαφανήστηκε. "Amelia;" φώναξα. Το νερό που βρισκόταν γύρω μου χάθηκε.

Άνοιξα τα μάτια μου και ανασηκώθηκα απότομα. Κοίταξα τριγύρω. Βρισκόμουν στο δωμάτιο μου. Είχε ξημερώσει. "Είσαι καλά;" άκουσα την φωνή του Stefan που βρισκόταν δίπλα μου. "Ναι.....δεν ήταν τίποτα. Μια ζαλάδα μόνο." είπα και σηκώθηκα απότομα από το κρεβάτι. Το πάτωμα φαινόταν διπλό ακόμα και δεν μπορούσα να ξεχωρίσω που έπρεπε να πατήσω. Παραπάτησα και πριν πέσω στο πάτωμα με έπιασε ο Stefan και με έβαλε προσεκτικά στο κρεβάτι. "Μάλλον πρέπει να μείνεις ξαπλωμένη για λίγο ακόμη." είπε ήρεμα. Ήθελα να πάω να βασανίσω τον Edward αλλά το σώμα μου δεν ήταν στην κατάλληλη κατάσταση γι αυτό. Ο Damon έφερε ένα τοστ, έναν χυμό πάνω σε δίσκο και τα ακούμπησε στο κρεβάτι μου. "Ευχαριστώ...." είπα μπερδεμένη. Πήρα το ποτήρι με τον χυμό και ήπια λίγο. "Είμαι σε καλή διάθεση σήμερα ξανθούλα οπότε καλό θα ήταν να μην το χαλάσεις." είπε με ένα χαμόγελο. "Οκ." απάντησα. Ο Stefan με κοιτούσε παράξενα. "Τι; Έχω κάτι που δεν μου λέτε;" ρώτησα και καλά παραξενευμένη. "Όχι απλώς.....ο Klaus και ο Elijah λείπουν από χθες το βράδυ και δεν μας έχουν ειδοποιήσει." είπε σοβαρά. 'Ναι γιατί ο Klaus θέλει να σας βγάλω από την μέση.....κάτι που δεν θα κάνω ακόμα.' σκέφτηκα με μια πονηρή φωνή. Τότε μου ήρθε μια φοβερή ιδέα. "Κοίτα.....η αλήθεια είναι πως ο Klaus ήθελε να σας αποσπάσω την προσοχή ώστε να κάνει μόνος του την δουλειά του." είπα σοβαρά. "Και μόλις η μέρα μου χάλασε..Αυτός ο βλάκας μας βγάζει συνέχεια στην απέξω!" είπε εκνευρισμένος ο Damon. "Πριν κάνεις οτιδήποτε άκουσε με Damon. Το σχολείο μου διοργανώνει ένα μασκέ πάρτι που θα γίνει απόψε. Θα πείσω τον Mikle να φέρει την Caroline εδώ και μετά θα το πω στον Klaus. Εγώ και ο Stefan θα πάρουμε την Caroline και εσύ θα μπορέσεις να πάρεις ανενόχλητος την εκδίκηση σου από τον Klaus. Πως σου φαίνεται;" ρώτησα πονηρά. "Καλό αλλά πως ακριβώς θα πείσεις τον Mikle να έρθει με την Caroline σε έναν σχολικό χορό;" ρώτησε ο Damon. "Με το πράγμα που θέλει περισσότερο από όλα. Το κεφάλι του Klaus." είπα. "Οπότε θα προδώσεις τον Klaus ξανά για να σώσεις την Caroline." είπε κάπως ειρωνικά ο Stefan. 'Θα προτιμούσα να τον σκοτώσω αλλά δεν το κάνω ακόμα.....' σκέφτηκα με μια τσαντισμένη νοητή φωνή. Πήρα μια βαθιά ανάσα. "Όχι Stefan. Δεν θα προδώσω κανέναν. Ο Klaus θα σκοτώσει τον Mikle, o Damon θα πάρει την εκδίκηση του και εμείς θα πάρουμε την Caroline." είπα. "Ξεχνάμε μια αρχαίγωνη λεπτομέρεια που φοράει συνέχεια κουστούμι." είπε πονηρά ο Damon. "Σωστά....μην ανησυχείτε. Ξέρω πως θα τον αποσπάσω." απάντησα πονηρά. "Τελικά, μου αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι." είπε ο Damon. Του χαμογέλασα πονηρά.

   Το μεσημέρι πήγα σε ένα μαγαζί με κοστούμια. Ήθελα να αγοράσω ένα για τον χορό. Κάτι που θα χαρακτήριζε τον δυναμικό και άκαρδο καινούριο χαρακτήρα μου! Βρήκα μια μαύρη στολή που είχε μαύρο κοντό φουστάν με ντεκολτέ μακριά διάφανα μαύρα μανίκια και μαύρη μακριά κάπα με κουκούλα και μαύρο γιακά. Ήταν στολή βρικόλακα. Έτσι φανταζόντουσαν οι άνθρωποι τους βρικόλακας! Γελοίο! Πήρα την πλαστική σακούλα που είχε μέσα την στολή και την έβαλα στο κόκκινο καλάθι μου. Άκουσα έναν παράξενο ήχο από πίσω μου. Κοίταξα παραξενευμένη. Κανείς δεν ήταν εκεί. Όλοι οι άνθρωποι φαινόντουσαν φυσιολογικοί. Έκανα νόημα σε μια πωλήτρια με καστανά κοντά μαλλιά να έρθει κοντά μου. Ήρθε αμέσως ανήσυχη. "Τι συμβαίνει; Είσαι καλά;" ρώτησε ανήσυχη. "Κάποιος περίεργος κυκλοφορεί εδώ. Κάποιος που δεν είναι από εμάς." είπα σοβαρά. Κοιταξα τον λαιμό της. Μύρισα το αίμα της. Το ήθελα. Το ήθελα όλο! Την πλησιασα σαν υπνωτισμένη. "Θες να σου δώσω το αίμα μου;" ρώτησε άφοβα. "Θα πιω μόνο λίγο. Έχω άλλα σχέδια για σένα." απάντησα πονηρά. Η κοπέλα έβγαλε ένα μαχαίρι από την τσέπη του παντελονιού της και χάραξε τον λαιμό της. Το αίμα άρχισε να ρέει σε όλο της τον λαιμό. Πέταξα το καλαθι στο πάτωμα, την κόλλησα στον τοίχο και δάγκωσα τον λαιμό της ρουφώντας το αίμα της. Δεν ούρλιαξε ούτε αντιστάθηκε. Πίστευε ότι είναι για το καλό της επειδή εγώ της είχα πει να το πιστέψει. Μου άρεσε που εξουσίαζα σε όλη την πόλη! Κατάλαβα πως η δύναμη μου ήταν ισχυρή! Σταμάτησα να πίνω το αίμα της και την κοίταξα. Ειχε χλωμιάσει και ήταν αδύνατο να μιλήσει. Δάγκωσα το αριστερό μου χέρι κοντά στον καρπό και το έβαλα στο στόμα της. "Πιες. Θα σε θεραπεύσει." είπα. Άρχισε να πίνει και όταν κατάλαβα πως είχε αρκετή ποσότητα μέσα της τράβηξα το χέρι μου από το στόμα της και της έσπασα τον λαιμό. "Μόνο έτσι μπορείς να βοηθήσεις." είπα αδιάφορα και έφυγα από το μαγαζί με αστραπιαία ταχύτητα παίρνοντας την στολή μαζί μου. Πήρα το κινητό μου και της έστειλα ένα μήνυμα με αυτά που ήθελα να κάνει μόλις ξυπνούσε.

   Καθώς προχωρούσα στο πεζοδρόμιο είδα τον Ezra να με πλησιάζει. Δεν είχε αλλάξει καθόλου. Τα μαύρα κοντά του μαλλιά ήταν χτενισμένα και έλαμπαν. Φορούσε μαύρο σακάκι με μαύρο παντελόνι, άσπρο πουκάμισο και μαύρη γραβάτα με ανεπαίσθητσες γκρι ρίγες. Τον πλησίασα. Δεν τον είχα δει χθες το βράδυ και αναρωτιόμουν γιατί. "Γειά Ezra." είπα. Τα γαλάζια του μάτια με κοίταξαν με έκπληξη. "Alison! Και αναρωτιόμουν γιατί δεν ήσουν στο μάθημα. Νόμιζα πως δεν ήσουν καλά αλλά μάλλον έκανες κοπάνα." είπε σοβαρά. Γέλασα. "Αλήθεια θα το κάνουμε αυτό;" ρώτησα ειρωνικά. "Δεν ξέρω τι εννοείς." είπε σοβαρά. "Γιατί δεν ήσουν στην συγκέντρωση της πόλης χθες;" ρώτησα απαιτητικά. "Δεν ήξερα πως είχε κάποια συγκέντρωση η πόλη χθες...Ήμουν στο Rosewood μαζί με την Aria και την Spencer." απάντησε. "Εντάξει. Αντίο κύριε Fitz." είπα με ένα πονηρό βλέμμα και προχώρησα. Έπρεπε να προσέχω αυτούς τους τρεις. Δεν είχαν μαγευτεί και χρειαζόμουν λίγο χρόνο μέχρι να μπορέσω να ξανακάνω το ξόρκι. Βρήκα μια κοπέλα με ξανθά κοντά μαλλιά χτενισμένα σε μπούκλες και πράσινα μάτια. "Γειά. Πως σε λένε;" ρώτησα. "Jane." απάντησε. "Ωραία! Jane ξέρεις μήπως κάποιον Ezra Fitz; Έχει κοντά μαύρα μαλλιά γαλάζια μάτια και είναι καθηγητής στο σχολείο του Ravenswood." είπα. "Ναι! Ήταν καθηγητής μου πέρσι. Πολύ καλός άνθρωπος." απάντησε εύθυμα. "Ωραία. Θέλω να τον παρακολουθείς συνέχεια. Αν σε καταλάβει θα σε σκοτώσω στο επόμενο δευτερόλεπτο. Έγινα κατανοητή;" είπα με μια κακιασμένη φωνή. Μου έγνεψε καταφατικά φοβισμένη. "Φύγε και μην φοβάσαι." την διέταξα. Το βλέμμα της ηρέμισε και έφυγε.

   Σουρούπωνε. Όλα ήταν σχεδόν έτοιμα. Ξεκίνησα να ετοιμάζομαι. Φόρεσα την στολή μου, ένα μαύρο διχτυωτό καλσόν και μαύρα μποτίνια. Έβαλα μέικ απ και έβαψα τα μάτια μου με μια μαύρη σκιά κάνοντας γωνία στο τέλος του κάθε ματιού. Πήρα ένα λεπτό πινέλο ματιών και ένα κόκκινο χρώμα και αναπαράστασα τις κόκκινες φλέβες κάτω από τα μάτια μου που εμφανίζονται όταν βγαίνουν οι κινόδοντες μου. Τέλος έβαλα ένα σκούρο κόκκινο κραγιόν. Είχα λίγα λεπτά ακόμη μέχρι το πάρτι. Ο Klaus και ο Elijah ήταν στο σπίτι το ίδιο ο Stefan και ο Damon. Έκανα ένα ξόρκι στο δωμάτιο ώστε να μην ακούγεται τι λέω. Πήρα το τηλέφωνο μου και κάλεσα τον Mikle. "Τι θέλεις;" ρώτησε. "Έχεις ακόμη την Caroline σωστά;" είπα. "Ναι γιατί ρωτάς;" είπε με εκνευρισμό. "Την θέλω εγώ και έχω μια προσφορά που σε ενδιαφέρει." είπα πονηρά. "Ακούω." απάντησε με ενδιαφέρον. "Απόψε γίνεται ένα πάρτι εδώ στο Ravenswood. Θα μου φέρεις την Caroline και εγώ θα σου δώσω αυτό που επιθυμείς. Τον Klaus." είπα με μια σιγανή και σκοτεινή φωνή. "Και πως ακριβώς θα το κάνεις αυτό;" ρώτησε με έναν δύσπιστο τόνο. "Αν νομίζεις ότι σου έχω στήσει παγίδα κάνεις λάθος. Εξάλλου βλέπεις πως δεν σε βοηθάει να κρατάς την Caroline φυλακισμένη. Αργά ή γρήγορα ο Klaus θα σε βρει και θα πάρει εκδίκηση για ότι του έχεις κάνει. Και να ξέρεις πως αυτή τη φορά δεν θα σε φέρω πίσω οπότε ή θα συμφωνήσεις με το σχέδιο μου ή θα πεθάνεις σύντομα. Εσύ διαλέγεις." είπα πονηρά. Μια σιωπή διαπέρασε τα αυτιά μου για λίγα δευτερόλεπτα. "Εντάξει. Πες μου μέρος και ώρα και θα σου παραδώσω την Caroline." απάντησε. "Τώρα μιλάς σωστά. Θα σου στείλω το μέρος και την ώρα σε μήνυμα. Αν κάνεις κάτι που θα χαλάσει το σχέδιο θα σε σκοτώσω εγώ η ίδια στο επόμενο λεπτό." είπα με μια δυναμική και αυστηρή φωνή. "Δεν θα κάνω κάτι Alison. Κόψε τις απειλές." είπε εκνευρισμένος. "Ωραία." απάντησα και έκλεισα το τηλέφωνο. Πήγα στα μηνύματα, πληκτρολόγησα την διεύθυνση του πάρτι και την ώρα που θα πρέπει να έρθει και έστειλα το μήνυμα. Σταμάτησα το ξόρκι που είχα κάνει στο δωμάτιο και κοίταξα την ώρα. Ήταν οχτώ παρατέταρτο. Ο ουρανός είχε πάρει το μπλε σκούρο χρώμα του και το φεγγάρι φώτιζε Σε δεκαπέντε λεπτά έπρεπε να βρίσκομαι στο πάρτι. Πήρα την πρέσα που βρισκόταν στο κρεβάτι μου την έβαλα στην πρίζα και έκανα μπούκλες τα μαλλιά μου. Άνοιξα το συρτάρι του κομοδίνο μου και πήρα ενα κολιέ με ασημένια αλυσίδα και σκούρο κόκκινο πετράδι σε σχήμα ρόμβου. Το φόρεσα. Ταίριαζε απόλυτα με το δαχτυλίδι που είχα για τον ήλιο. Ύστερα έβαλα λίγη μάσκαρα στις βλεφαρίδες μου. Κοιτάχτηκα μια τελευταία φορά στον καθρέφτη. Ήμουν πανέμορφη και είχα μια δυναμική αύρα. "Που πας τόσο όμορφα ντυμένη;" ρώτησε ο Klaus που με κοιτούσε. Ήταν ντυμένος στα μαύρα. "Πόση ώρα στέκεσαι εκεί." ρώτησα. "Όχι πολύ. Τώρα πες μου που πας πριν σε ψυχαναγκάσω." είπε με εκνευρισμό. "Διακρίνω κάποιο θυμό; Δεν βρήκες την Caroline να φανταστώ." υπέθεσα σοβαρά και τον κοίταξα. Με πλησίασε. "Όχι δεν την βρήκα. Αλλά θα την βρω και όταν το κάνω θα σκοτώσω τον Mikle." απάντησε θυμωμένος. "Δεν θα χρειαστεί και πολύ ψάξιμο." είπα με έναν πονηρό τόνο στην φωνή μου. "Τι εννοείς;" ρώτησε παραξενευμένος. "Εννοώ ότι ο Mikle θα φέρει απόψε την Caroline στο πάρτι για να την παραδώσει σε εμένα υπό έναν όρο. Θέλει να σε σκοτώσει. Εννοείται πως δεν θα γίνει αυτό γιατί εσύ θα τον σταματήσεις και θα ξεριζώσεις το κεφάλι πριν προλάβει να πει μια λέξη." είπα. Ο Klaus εντυπωσιάστηκε. "Ωραίο σχέδιο." είπε. "Ναι ευχαριστώ. Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να έρθεις μαζί μου στο πάρτι και μετά θα σου πω που ακριβώς που θα είναι ο Mikle και η Caroline." είπα. "Τι λες;" ρώτησα πονηρά. "Θα ήθελες να σε συνοδέψω;" ρώτησε με ένα πονηρό και μυστηριώδες χαμόγελο. "Με μεγάλη μου χαρά." απάντησα πονηρά και βγήκαμε από το δωμάτιο. Κατεβήκαμε τις σκάλες. Ο Damon και ο Stefan ήταν ντυμένοι με κοστούμια και περίμεναν. Ο Elijah με κοιτούσε εντυπωσιασμένος. Προφανώς! Αφού ήμουν πανέμορφη. Τον κοίταξα λίγο δειλά και γύρισα από την αντίθετη πλευρά. "Που θα πάτε;" ρώτησε. "Σε ένα πάρτι. Θα έχει πλάκα γιατί θα σκοτώσω τον Mikle." είπε σαρκαστικά o Klaus. "Ο Mikle θα έρθει;" ρώτησε ξαφνιασμένος. "Ναι! Και θα φέρει μαζί του και την Caroline. Θα έρθεις;" είπα. "Όχι. Θα μείνω εδώ σε περίπτωση που συμβεί κάτι απροσδόκητο." απάντησε απότομα και σοβαρά. "Καλά! Εσύ χάνεις." απάντησα αδιάφορα και βγήκα από το σπίτι.

Φτάσαμε στον κήπο που γινόταν το πάρτι. Υπήρχε πάρα πολύς κόσμος. Όλοι φορούσαν και από ένα διαφορετικό κοστούμι. Η δυνατή μουσική τους ξεσήκωνε και χόρευαν όλοι μαζί. Άλλοι έπιναν ποτά και κάποιοι φιλιόντουσαν. "Ωραία. Πάμε να βρούμε την Caroline." είπα αποφασιστηκά. Ο Damon και ο Stefan προχώρησαν κάνοντας μου νόημα. Άκουσα τον ήχο του κινητού μου. Το άνοιξα. Είδα ένα μήνυμα από τον Mikle που έλεγε: 'Σε λίγη ώρα θα είμαι εκεί' Κοίταξα τον Klaus που στεκόταν δίπλα μου. "Ο Mikke θα είναι εδώ σε λίγο." είπα δυνατά για να ακουστεί η φωνή. "Ωραία. Πάμε να διασκεδάσουμε." είπε πονηρά και πήρε ένα ποτήρι με ουίσκι από έναν νεαρό που περνούσε. 'Αυτό είναι το μόνο σίγουρο Klaus.' σκέφτηκα με μια κακιασμένη νοητή φωνή και προχώρησα.
Πήρα ένα πλαστικό ποτήρι με ουίσκι που ήταν ακουμπισμένο σε ένα άσπρο τραπέζι. Ήπια από το ποτό. Ο Klaus ήρθε κοντά μου. "Σίγουρα θα έχεις διψάσει. Διάλεξε έναν." είπε με νόημα στα λόγια του. 'Ιδανικά θα διάλεγα όλη την πόλη Klaus' σκέφτηκα. "Όχι. Δεν θέλω να σκοτώσω κάποιον ξανά!" είπα με ένα τρομοκρατημένο βλέμμα. Η μουσική απέκτησε έναν αργό ρυθμό και όλοι χόρευαν σε ζευγάρια το ίδιο και εγώ με τον Klaus. "Διάλεξε έναν. Δεν θα τον σκοτώσεις γιατί δεν θα σε αφήσω εγώ." ψυθήρισε στο αυτί μου. Σταματήσαμε να χορεύουμε και τον κοίταξα. "Εντάξει." είπα και έφυγα από κοντά του.
Μπήκα μέσα σε έναν λαβύρινθο και άνοιξα το κινητό μου. Πήγα στα μηνύματα και πληκτρολόγησα ένα σε έναν αριθμό. 'Ξεκίνα.' έγραψα και πάτησα το κουμπί αποστολή. Όλα πήγαιναν υπέροχα. Τώρα όμως ήταν το πιο σημαντικό κομμάτι του σχεδίου. Περιίμενα λίγη ώρα. Τότε ήρθε ο Noel. Φορούσε ένα κοστούμι χειρουργού. "Σου πάει ο γιατρός." είπα με ένα μυστηριώδες χαμόγελο. "Ευχαριστώ και εσύ είσαι κούκλα!" απάντησε παρατηρώντας την στολή μου. Του χαμογέλασα λίγο και τον πλησίασα. "Μην φωνάξεις." είπα χωρίς να τον ψυχαναγκάσω. Δεν ήταν απαραίτητο από την στιγμή που ήταν μαγεμένος με το ξόρκι μου. "Εντάξει." είπε ήρεμα. Χαμογέλασα πονηρά, τον έσπρωξα προς τον θάμνο κολλώντας πάνω του τα μάτια μου πήραν αυτήν την μορφή και δάγκωσα την δεξιά μεριά του λαιμού του με τους κινόδοντες μου. Το αίμα έδινε μια γλυκιά γεύση στον ουρανίσκο μου κάτι που με έκανε να θέλω κι άλλο. Σιγά σιγά άρχιζε να αδειάζει το σώμα του. "Alison σταμάτα." άκουσα την επιτακτική φωνή του Klaus. Δεν ήθελα να σταματήσω! Ήθελα να πιω κι άλλο. Όμως έπρεπε να το κάνω. Σταμάτησα να πίνω. Τα μάτια μου έγιναν γαλάζια και οι κινόδοντες εξαφανήστηκαν μέσα στα ούλα μου. Κοίταξα τον Klaus με ένα έκπληκτο αλλά και ξαφνιασμένο βλέμμα. "Δεν τον σκότωσα!" είπα έκπληκτη και ένα χαμόγελο απλώθηκε στα χείλη μου. Μου χαμογέλασε λίγο και πήγε κοντά στον Noel με αστραπιαία ταχύτητα. Δάγκωσε το αριστερό του χέρι και του έδωσε να πιει λίγο από το αίμα του. Όταν απέκτησε ξανά δύναμη τον κοίταξε στα μάτια. "Φύγε και ξέχνα ότι έγινε." είπε ψυχαναγκάζοντας τον. Έκανα νόημα στον Noel να τον πιστέψει κουνώντας ελάχιστα καταφατικά το κεφάλι μου. Έφυγε χωρίς να πει τίποτα.

  Στο σπίτι μου, ο Elijah καθόταν στον καναπέ του σαλονιού κοιτάζοντας διάφορες φωτογραφίες από άλμπουμ καθώς έπινε ουίσκι. Τότε χτύπησε το κουδούνι. Άφησε το άλμπουμ και το ποτήρι στο τραπέζι και άνοιξε την πόρτα. Έξω βρισκόταν η πωλήτρια που είχα μετατρέψει σε βαμπίρ. Ήταν πολύ ταραγμένη και είχε αίμα στο πιγούνι και στην μπλούζα της. Ο Elijah την κοίταξε ξαφνιασμένος. "Βοήθεια!!" είπε με ένα τρέμουλο στην αδύναμη φωνή της. "Τι συμβαίνει;" την ρώτησε o Elijah. "Το αίμα! Δεν μπορώ να το ελέγξω! Θέλω να πίνω συνέχεια! Σε παρακαλώ βοήθησε με!" τον παρακάλεσε με τρόμο. "Περίμενε λίγο εδώ. Θα σε βοηθήσω." είπε πρόθυμα. Πήγε προς την κουζίνα και πήρε μια άσπρη πετσέτα. Όταν πήγε στην πόρτα κανείς δεν ήταν εκεί. Βγήκε λίγο πιο έξω και κοίταξε περίεργος. Τότε η κοπέλα εμφανίστηκε από πίσω του και του έσπασε τον λαιμό. Έπεσε κάτω αναίσθητος. "Συγγνώμη.....δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς." είπε ταραγμένη. Έβγαλε το κινητό της και πληκτρολόγησε ένα μήνυμα. 'Το έκανα.' έγραψε και πατήστε την αποστολή. Τότε πήρε ένα σίδερο και κάρφωσε στην καρδιά της. Έβγαλε μια κραυγή πόνου και έπεσε κάτω ξαπλωμένη ανάσκελα. Το δέρμα της πήρε ένα πέτρινο χρώμα και το σώμα της τυλίχθηκε στις φλόγες.

   Εντωμεταξύ, εγώ και ο Klaus κάναμε βόλτες στο πάρτι. Το κινητό μου χτύπησε. Το άνοιξα και είδα το μήνυμα από την κοπέλα. 'Τέλεια! Όλα πήγαιναν υπέροχα με το σχέδιο μου. Ένιωθα τόσο υπέροχα που τους έλεγχα όλους! Ήμουν σαν βασίλισσα! Σκληρή, δυνατή, αδίστακτη! Τίποτα δεν με σταματούσε! 'Τακτοποιήθηκε και ο Elijah.' σκέφτηκα. "Τι συμβαίνει;" ρώτησε ο Klaus. Τον κοίταξα. "Ο Mikle είναι μέσα στο σχολείο." είπα. "Πάμε." είπε με ένα πονηρό και θυμωμένο βλέμμα. Προχώρησε και εγώ από πίσω σου στέλνοντας μήνυμα στον Damon και στον Stefan να ξεκινήσουν. Παράλληλα έστειλα μήνυμα στον Mikle που είχε φτάσει στο Ravenswood, να έρθει στο σχολείο και να αφήσει την Caroline δεμένη σε μια τάξη.

  Μπήκαμε στο σχολείο και προχωρήσαμε. Ο Mikle μου έστειλε ένα μήνυμα με το μέρος που βρίσκεται. "Klaus." είπα. Σταμάτησε να προχωράει και με κοίταξε. "Η Caroline βρίσκεται σε μια αίθουσα και ο Mikke είναι στον δεύτερο όροφο και σε περιμένει." είπα. Το βλέμμα του γέμισε θυμό και ανησυχία. "Ωραία. Πήγαινε βρες την Caroline και εξασφάλισε ότι δεν θα την πειράξει κανείς. Πάω να σκοτώσω τον πατέρα μου." είπε με μαι σκοτεινή και οργισμένη φωνή και έφυγε με αστραπιαία ταχύτητα. Πήρα τηλέφωνο τον Mikle. "Έρχεται. Ετοιμάσου." είπα σοβαρά. "Εντάξει." απάντησε και έκλεισε το τηλέφωνο. Μετά πήρα τον Stefan. "Που είσαι; Πήρες την Caroline;" ρώτησα και καλά ανήσυχη. "Ναι. Ερχόμαστε." είπε. Έκλεισα το τηλέφωνο και πήγα να τους βρω. Βγήκαν από μια πόρτα. Έτρεξα κοντά στην Caroline και την αγκάλιασα. Με αγκάλιασε και εκείνη σφιχτά. "Χαίρομαι που είσαι καλά." είπα με μια ψεύτικη ανακούφιση. Ήθελα να ξεριζώσω την καρδιά από το στήθος της αντί να την αγκαλιάζω! "Ευχαριστώ." ψυθήρισε αδύναμα. Έφυγα από την αγκαλιά της. "Δεν χρειάζεται." απάντησα και την χαμογέλασα. Παραπάτησε και πήγε να πέσει αλλά την έπιασε ο Stefan. "Καλύτερα να την πάμε στο σπίτι σου." είπε ανήσυχος. "Ναι." απάντησα.

Ο Klaus πήγε στο σημείο που θα συναντούσε τον Mikle. Τα φώτα που βρισκόντουσαν από πάνω του τρεμόπαιζαν. Έκανε βόλτες στον διάδρομο ψάχνοντας τον Mikle. Τότε ένα σίδερο στην μέση του. Έβγαλε μια κραυγή και το ξεκάρφωσε. "Ελπίζω να μην πόνεσε πολύ. Γιατί αυτό θα πονέσει παραπάνω." είπε πονηρά και πέταξε ακόμη ένα σίδερο προς τον Klaus. Το απέφυγε πολύ γρήγορα. "Damon! Δεν είναι η κατάλληλη ώρα να μου πας κόντρα!" είπε τσαντισμένος. Τον πλησίασε. "Βασικά είναι η κατάλληλη ώρα!" είπε και τον πέταξε προς τα ντουλαπάκια. "Ήθελες να μας πετάξεις απέξω για ακόμη μια φορά επειδή δεν μπορούμε να υπακούσουμε στις χαζές εντολές σου! Μάντεψε! Κανένας δεν νοιάζεται για τις ανόητες εντολές σου!" είπε με οργή. Ο Klaus σηκώθηκε απότομα και τον κοίταξε με ένα τσαντισμένο χαμόγελο. "Αν αυτό είναι το πρόβλημα σου Damon τότε τελείωνε!" τον προκάλεσε. Ο Damon του επιτέθηκε με αστραπιαία ταχύτητα και πριν καρφώσει ένα σίδερο στην καρδιά του, ο Klaus το έπιασε και τον σταμάτησε. "Είσαι πολύ τυχερός που δεν θα σε σκοτώσω σήμερα αλλά να ξέρεις ότι αν ξαναπάς κόντρα σε εμένα θα σε σκοτώσω χωρίς έλεος." είπε με μια οργισμένη φωνή και του έσπασε τον λαιμό. Ακούστηκε ένα ειρωνικό χειροκρότημα. Τότε εμφανίστηκε ο Mikle. "Ωραία απειλή. Σε δίδαξα σωστά μπάσταρδε." είπε με κακία. "Ας τελειώνουμε με αυτό πατέρα. Θα έπρεπε να τελειώσει κάπως τι νομίζεις;" είπε με οργή μέσα του. "Ναι θα έπρεπε." απάντησε σατανικά ο Mikle και κάρφωσε στο στήθος τους Klaus αυτό το μαύρο παράξενο μυτερό ξύλο που έκανε κακό μόνο στους αρχαίγωνους. Έβγαλε μια κραυγή πόνου και ξερίζωσε με δυσκολία το ξύλο. "Νομίζεις ότι παίρνεις την εκδίκηση σου. Αλλά κανείς λάθος." είπε εκνευρισμένος ο Klaus και εξαφανήστηκε.

Ταυτόχρονα εγώ, ο Stefan και η Caroline προχωρούσαμε προς την έξοδο του σχολείου. Έπρεπε να σταματήσω τον Stefan και να πάρω την Caroline μακριά και ήξερα τον κατάλληλο τρόπο για να το κάνω! Καθώς πήγαιναμε προς την έξοδο κοντοστάθηκα τρομαγμένη. "Το ακούσατε και εσείς αυτό;" ρώτησα με μια φωνή φόβου. "Ποιό πράγμα;" ρώτησε περίεργος ο Stefan. "Άκουσα κάποιες φωνές...και μετά...." είπα και καλά μπερδεμένη. Ο Stefan πήγε μπροστά μου κοιτώντας προσεκτικά τον χώρο. "Δεν βλέπω ούτε ακούω κάτι." είπε παραξενευμένος. Τα χέρια μου ακούμπησαν και έστριψαν απότομα τον λαιμό μου. "Σωστά! Η ακοή σου είναι άρτια." είπα ειρωνικά. Η Caroline με κοιτούσε σοκαρισμένη. "Τι στο διάολο κάνεις;" ρώτησε. "Ηρέμισε αγάπη θα συνέλθει. Όμως εσύ δεν θα είσαι εδώ για να το δεις." είπα πονηρά και έσπασα τον λαιμό της με τις δυνάμεις μου. Βγήκα έξω από το σχολείο κρατώντας την στα χέρια μου. Πλησίασα ένα μαύρο μπεμβέ αμάξι. Φαινόταν αρκετά καλό. Ήρθε ένας άντρας με καστανά κοντά μαλλιά. "Είναι δικό σου αυτό τι αμάξι;" ρώτησα. "Ναι." απάντησε. "Ωραία. Τώρα είναι δικό μου. Δώσε μου τα κλειδιά." τον πρόσταξα. Έβγαλε τα κλειδιά από την τσέπη του και τα ακούμπησε στο χέρι μου. "Ευχαριστώ." απάντησα και του ξερίζωσα το κεφάλι με μια απότομη κίνηση του αριστερού χεριού μου. Χαμογέλασα σατανικά. Είχε πλάκα. Άνοιξα το αμάξι και έβαλα την Caroline στο κάθισμα του συνοδηγού δένοντας τα χέρια της με ερολύνη. Μπήκα και κάθισα στην θέση του οδηγού. Έβαλα μπρος την μηχανή και πάτησα το γκάζι.

   Στο σχολείο, ο Mikle προχώρησε ψάχνοντας τον Klaus. "Που είσαι; Δεν νομίζεις ότι είναι λίγο γελοίο να παίζουμε κρυφτό;" φώναξε. Ακούστηκε ένας ήχος σαν να περνούσε κάποιος αλλά με πολλή μεγάλη ταχύτητα. Ο Mikke πλησίασε το μέρος από το οποίο ακούστηκε αυτός ο ήχος. Μπήκε στην τραπεζαρία του σχολείου. Έψαξε παντού αλλά δεν βρήκε κανέναν. Γύρισε προς την έξοδο και τότε τον άρπαξε ο Klaus ακινητοποιώντας τον. "Δεν μπορώ να πω ότι θα μου λείψεις 'μπαμπά'." είπε με μίσος και ετοιμάστηκε να καρφώσει το μαύρο ξύλο στην καρδιά του Mikle. "Και είπε ότι θα σε νικούσα. Δεν έπρεπε ποτέ να την είχα εμπιστευτεί." είπε με απογοήτευση και οργή. Ο Klaus τον κοίταξε παραξενευμένος. "Για ποιά μιλάς;" ρώτησε. "Για την σκύλα που χειραγωγεί τους πάντες! Την Alison! Όλο αυτό ήταν δικιά της ιδέα! Είπε πως ήταν πιο εύκολο να σε σκοτώσω εδώ από το να σε απειλώ με την ζωή της Caroline. Έπρεπε να το φανταστώ όμως....." είπε εκνευρισμένος. Ο Klaus είχε ξαφνιαστεί. "Δεν επανέφερε ποτέ τα συναισθήματα της..." ψέλλισε. "Και εσύ την πίστεψες. Είσαι μια πραγματική απογοήτευση Klaus." είπε με ένα βλέμμα απέχθειας. "Α ναι! Είσαι ακόμη ζωντανός. Συγγνώμη." είπε με ένα εκνευρισμένο βλέμμα και μαχαίρωσε τον Mike στην καρδιά. Το σώμα του έπεσε στο πάτωμα, το δέρμα του πέτρωσε και πήρε φωτιά. Ο Klaus κοιτούσε αυτή τη φωτιά σχεδόν ανέκφραστος αλλά και ανακουφισμένος. Αφού έσβησε άνοιξε το τηλέφωνο του και κάλεσε την Caroline.

  Το κινητό της ήταν στην τσέπη του παντελονιού της. Το έβαλα καθώς οδηγούσα και απάντησα. "Klaus! Δεν περίμενα να με καταλάβεις τόσο γρήγορα!" είπα έκπληκτη. "Που είναι η Caroline;" ρώτησε οργισμένος. "Παίρνει έναν υπνάκο αλλά σε λίγο θα είναι ξύπνια....τώρα για πόσο ακόμη δεν ξέρω. Αυτό εξαρτάται από την διάθεση μου." είπα κακιασμένα. "Αν τολμήσεις και την σκοτώσεις θα σε κάνω να υποφέρεις με τρόπους που ούτε χωρίς συναισθήματα δεν έχεις φανταστεί!" είπε απειλητικά. "Χμ...ωραίες οι απειλές σου αλλά καλά θα κάνεις να βιαστείς αν θες να την σώσεις. Θα σε περιμένω στο εμπορικό κέντρο του Ravenswood." απάντησα με κακία και έκλεισα το τηλέφωνο. Η Caroline ξύπνησε. Πάτησα το γκάζι ακόμη περισσότερο. "Τι συμβαίνει;" ρώτησε αδύναμα. "Ο γκόμενος σου πήρε τηλέφωνο και είχε το θράσος να με απειλήσει. Επειδή είναι πολύ μαλάκας γι αυτό πρέπει να τον βάλω στην θέση του!" είπα τσαντισμένα. "Δεν μπορείς να πας κόντρα στον Klaus! Αν το κάνεις θα καταλήξεις νεκρή!" είπε. "Α ναι; Δες με!" είπα πονηρά και πάτησα ακόμη περισσότερο το γκάζι. Είδα από τους καθρέφτες του αυτοκινήτου ένα άλλο μαύρο αυτοκίνητο που μας κυνηγούσε. Μέσα βρισκόταν ο Klaus Το τηλέφωνο της Caroline χτύπησε. Πάτησα το κουμπί απάντηση. "Πολύ αστείο αυτό που κάνεις αλλά ξέρεις πως δεν θα μας πιάσεις." είπα πονηρά. "Δεν το νομίζω Alison." απάντησε σατανικά. Τότε ένιωσα κάτι δυνατό να χτυπάει το αμάξι. Το αυτοκίνητο του Klaus βρισκόταν ακριβώς από δίπλα και χτυπούσε το αμάξι. Έκλεισα το τηλέφωνο και έστρειψα απότομα το τιμόνι προς το μέρος του αυτοκινήτου του Klaus. Το χτύπησα με δύναμη και το έσπρωξα λίγο πιο πέρα. Με κοίταξε με ένα βλέμμα τεράστιας οργής. Πάτησα το γκάζι. Ο δείκτης της ταχύτητας είχε φτάσει στα εκατόν σαράντα χιλιόμετρα! Προσπέρασα κάποια αμάξια μέχρι που είδα τον Klaus να έρχεται με μεγάλη ταχύτητα προς το μέρος μας. Έπρεπε να κάνω κάτι δραστικό! Το αμάξι του ήρθε δίπλα μας και χτύπησε δυνατά το δικό μου. Η Caroline τον κοίταξε σοκαρισμένη. Την κοίταξε για λίγο και μετά με κοίταξε με κακία. "Δεν τελείωσα ακόμα." είπα και κοίταξα μπροστά. Παρατήρησα ότι ένα φορτηγό που έστριβε προς το μέρος μας. Αυτό που έπρεπε να κάνω ήταν απλό. Βέβαια θα έχανα την Caroline αλλά δεν με ένοιαζε. Το μόνο πράγμα που με ενδιέφερε ήταν πως θα σωθώ εγώ. Χαμογέλασα πονηρά κοιτάζοντας το φορτηγό. Ο Klaus κατάλαβε τι θα έκανα και με κοίταξε αυστηρά. "Όχι!" είπε εκνευρισμένος. Τον αγνόησα και πάτησα το γκάζι. Προσπέρασα μερικά αυτοκίνητα ακόμα και έφτασα σχεδόν στο σημείο όπου θα περνούσε το φορτηγό. "Alison!" είπε τρομαγμένη η Caroline. Πάτησα το γκάζι μέχρι ο δείκτης να φτάσει στο τέρμα και πήγα προς το τεράστιο μπλε φορτηγό. "ALISON ΣΤΑΜΤΑ!" φώναξε η Caroline. Ακούστηκε η δυνατή κόρνα του φορτηγού αλλα ήταν αργά. Το αυτοκίνητο έπεσε πάνω του και συνθλίθηκε κάνοντας μια έκρηξη! Το φορτηγό έπεσε κάτω. Άνοιξα τα μάτια μου και σηκώθηκα. Δεν είχα χτυπήσει άσχημα. Είχα μόνο κάποιες μελανιές και κάποιες πληγές στο σώμα και στο μέτωπο μου. Η στολή μου είχε σκιστεί λίγο. Η Caroline ήταν λίγο πιο πέρα πεσμένη στον δρόμο και αναίσθητη. Ο άνθρωπος που οδηγούσε το φορτηγό ήταν νεκρός. Ο Klaus ήρθε τρέχοντας προς τος μέρος της σύγκρουσης. Έβγαλε κάποια κομμάτια από σίδερο που ήταν καρφωμένα στο σώμα της Caroline και την πήρε στα χέρια του. Με κοίταξε με ένα οργισμένο αλλά και κρυφά ανήσυχο βλέμμα. Άκουσα τις σειρήνες των περιπολικών της αστυνομίας. Τον κοίταξα με κακία και λύτρωση και έφυγα με αστραπιαία ταχύτητα.

   Πήγα στο μέρος όπου κρατούσα όμηρο τον Edward. Ήταν ένα υπόγειο πέτρινο δωμάτιο. Μπήκα μέσα. Ήταν αλυσοδεμένος και αδύναμος. Με κοίταξε και το βλέμμα του ξαφνιάστηκε. "Τι έπαθες;" ρώτησε ανήσυχος. "Ενα μικρό ατύχημα με αυτοκίνητα αλλά είμαι καλά. Η Caroline δεν ξέρω όμως.." απάντησα αδιάφορα. "Τι της έκανες;" ρώτησε απαιτητικά. "Τίποτα αλλά και να της είχα κάνει κάτι δεν θα το μάθαινες." απάντησα. "Alison αρκετά! Εντάξει ξέρω ότι πονάς επειδή έχεις χάσει πολύ κόσμο αλλά δεν σε οφελεί όλο αυτό! Δεν το βλέπεις;" είπε με ένταση στην φωνή του. "Άσε με να κάνω την δουλειά μου Edward." είπα απωθητικά. "Δεν το βλέπεις!.....ή μάλλον δεν θέλεις να το δεις αλλά θα σου το δείξω εγώ!"είπε αποφασιστικά. Τότε εμφανίστηκε μια εικόνα μπροστά μου. Ήμουν στον χώρο του ατυχήματος. "Alison; Τι έγινε;" άκουσα την τρομαγμένη φωνή της μητέρας μου. "Μαμά; Τι κάνεις εδώ;" ρώτησα. "Εσύ τα έκανες όλα αυτά....γιατί;" ρώτησε στεναχωρημένη. "Δεν χρειάζεται να ρωτάτε κυρία Dilaurentis. Η Alison μας ξέγραψε όταν έκλεισε αυτόν τον γελοίο διακόπτη." είπε απογοητευμένη η Hanna. "Τι θέλεις;" ρώτησα. Με κοίταξε. "Θέλω να νιώσεις ξανά για να θυμηθείς ποιά είσαι." είπε. "Οχι! Δεν είναι αληθινό όλο αυτό!" φώναξα. Η εικόνα εξαφανήστηκε. Κατάλαβα ότι ο Edward το προκάλεσε αυτό. Πήγα κοντά του, τον άρπαξα από την μπλούζα και τον κόλλησα στον τοίχο. "Μην τολμήσεις να ξαναμπείς στο μυαλό μου!" είπα οργισμένη. "Το κάνω...για το....καλό σου." είπε. Εμφανίστηκε ξανά αυτή η εικόνα αλλά την σταμάτησα πριν με κυριεύσει και με κάνει αδύναμη. "Σου είπα να μην ξαναμπείς στο μυαλό μου!" φώναξα και έριξα μια δυνατή μπουνιά στο στήθος του. Το χέρι μου έσκισε το δέρμα του και πήγε προς την καρδιά του. Τότε εμφανίστηκε μια εικόνα που ο Edward έδινε το αίμα του στην Hanna στο μπαρ. "Σταμάτα!" φώναξα και πίεσα την καρδιά του. Κάτι μέσα μου ήθελε πολύ να ήταν αληθινή αυτή η εικόνα. "Alison....Αυτό είναι....ανάμνηση." είπε με δυσκολία. Έβγαλα το χέρι μου από το σώμα του. "Τότε δείξε μου κι άλλο!" απάντησα. "Δεν μπορώ! Το υπόλοιπο το ξέρεις. Όμως αυτό που δεν ξέρεις είναι πως δεν σκότωσα για πάντα την Hanna. Δεν θα σου το έκανα ποτέ αυτό." είπε. Ένιωσα μια ανακούφιση και ένα βάρος στο στήθος μου ταυτόχρονα. Δάκρυα κύλισαν στα μάγουλα μου. Ήταν πολλά. Όμως αυτή τη φορά δεν έπαιζα θέατρο. Είχα......συναισθήματα ξανά! Τον κοίταξα. "Δηλαδή η Hanna....είναι ζωντανή;" ρώτησα. "Ναι Alison." απάντησε ήρεμα. Ήθελα να γελάσω από την χαρά μου αλλά ταυτόχρονα συνηδητοποίησα τι είχα κάνει αυτές τις μέρες. Κοίταξα τον Edward σοκαρισμένη. "Τι έκανα;" είπα δακρίζοντας. Με πλησίασε και με αγκάλιασε. "Τώρα είσαι καλά όμως και όλα θα πάνε καλά. Στο υπόσχομαι." είπε ήρεμα και χαΐδεψε απαλά το κεφάλι μου.

Αυτό ήταν το κεφάλαιο.

Ελπίζω να σας άρεσε.😁

Γράψτε απόψεις και εντυπώσεις στα σχόλια!☺

Και μην ξεχάσετε να πατήστε το ☆

Φιλάκιααααααα!!!❤❤