"Aria τι κάνεις;" ρώτησε ο Elijah καθώς κοιτούσε κάτι που διάβαζε. "Ψάχνω το ξόρκι που έκανε η Alison ώστε ο Edward να μην μπορεί να διαβάσει την σκέψη της." απάντησε απόλυτα συγκεντρωμένη στα σύνεργα της. Προσπάθησε να επεξεργαστεί το βλέμμα της παραξενευμένος. "Ασχολείσαι με τα ξόρκια από τότε που γυρίσαμε από αυτό το ταξίδι! Σίγουρα δεν σε επηρέασε κάτι;" απόρησε σχεδόν ανήσυχος. Η Aria χαμογέλασε και τον κοίταξε. "Elijah το μόνο που έπαθα σε αυτό το ταξίδι ήταν να χαθώ για λίγες ώρες! Δεν έπαθα τίποτα όμως." απάντησε με μια γλυκιά και γεμάτη σιγουριά φωνή. "Το ξέρεις ότι δεν έχεις μαγεία." της υπενθύμισε. Εκείνη ξεφύσηξε. "Ναι Elijah το γνωρίζω. Αλλά γνωρίζω επίσης πως μπορώ να βοηθήσω κάποιον ακόμη και χωρίς την μαγεία μου." είπε κάπως απότομα. Η ανησυχία αυξήθηκε στο βλέμμα του με τα λόγια της αλλά δεν είπε τίποτα. Έμεινε σιωπηλός. "Θα έρθει η Alison τελικά;" ρώτησε εκείνη. "Ναι σε λίγη ώρα θα είναι εδώ." απάντησε ο Elijah. "Τέλεια! Θα είμαι και εγώ τότε ελπίζοντας πως θα έχω βρει τι έκανε." αποκρίθηκε.

Εκείνη την στιγμή εγώ βρισκόμουν στην ψυχολόγο. Είχα πάρει ξανά την απόφαση να πάω αν και δεν ήθελα καθόλου! Ήμουν μέσα στον ευρύχωρο και όμορφα διακοσμημένο χώρο του γραφείου της καθισμένη σε έναν μαύρο δερμάτινο καναπέ. Εκείνη, μια μελαμψή κυρία με μαύρα φουντωτά σγουρά μαλλιά και καστανά μάτια, καθόταν σε μια μαύρη πολυθρόνα απέναντι μου κρατώντας ένα σημειωματάριο. "Ώστε ακόμη έχεις αυτούς τους εφιάλτες;" με ρώτησε. "Βασικά δεν κοιμάμαι πολύ τελευταία διότι δεν μπορώ." απάντησα ήρεμα. Με κοίταξε σκεπτική προσπαθώντας να καταλάβει τι θεραπεία χρειαζόμουν. "Νομίζω πως η έλλειψη ύπνου σου έχει σχέση με όσα πέρασες όχι σωματικά όμως αλλά συναισθηματικά και το γεγονός ότι δεν έχεις πάρει ούτε μια ανάσα από τα δεκαέξι σου οξύνει αρκετά την κατάσταση." υπέθεσε. Όμως δεν μπορούσα να καταλάβω τι προσπαθούσε να μου εξηγήσει με αυτήν την θεωρία. Τι σχέση είχε το διάλειμμα που δεν είχα πάρει με το γεγονός ότι δεν μπορούσα να κοιμηθώ λόγο αυτών των ονείρων που έβλεπα; "Τι εννοείτε;" απόρησα. Σταύρωσε τα χέρια της υπομονετικά. "Αφού ξέφυγες από τους κυνηγούς ξεκίνησες να τους κυνηγάς εσύ σωστά;" ρώτησε. Έγνεψα καταφατικά περιμένοντας να ακούσω την συνέχεια. "Ωριαία! Το γεγονός ότι δεν έχεις πάρει έστω και λίγο χρόνο για να ξεσπάσεις ή να εκφράσεις τα συναισθήματα σου για ότι πέρασες σε οδηγεί σε αυτούς τους εφιάλτες. Δηλαδή ο εαυτός σου προσπαθεί να συνειδητοποιήσει τι του έχει συμβεί αυτά τα έξι χρόνια αλλά εσύ δεν τον αφήνεις και έτσι εκείνος αναγκάζεται να αντιδράσει με τα όνειρα." εξήγησε. Αλλά τα λόγια της ήταν τρελά! Φυσικά δεν έκανα κάτι τέτοιο στον ευατό μου! "Συγγνώμη αλλά δεν μπορώ να δεχτώ κάτι τέτοιο!" είπα γελώντας ελάχιστα. "Ο μοναδικός λόγος που δεν έχω πάρει κανένα διάλειμμα ακόμη είναι γιατί οι κυνηγοί πρέπει να αφανιστούν από αυτόν τον κόσμο για το καλό όλων!" συνέχισα. "Πρόσεξε λίγο τι λες. Για το καλό όλων θες να τους αφανίσεις ή για την δική σου ανάγκη εκδίκηση για την Courtney;" απάντησε με απόλυτη ηρεμία που σχεδόν με εξόργισε! Δεν ήμουν εγωίστρια. Ότι έκανα το έκανα για το καλό των άλλων αιρετικών. Όχι για προσωπικά μου οφέλη! "Δεν κάνω τέτοια πράγματα!" αρνήθηκα έντονα. "Δεν είναι κακό να κάνεις κάτι τέτοιο Alison. Είναι ένας τρόπος έκφρασης του θυμού σου και εμείς θέλουμε να εκφραστείς. Ουσιαστικά ότι κάνεις και ότι σου συμβαίνει αυτήν την στιγμή σου δείχνει έμμεσα πως πρέπει να εκφραστείς ειδικά στον εαυτό σου." με συμβούλεψε. Ένιωθα το κεφάλι μου να βουίζει με όλη αυτήν την αλλόκοτη θεωρία της! Κοίταξα το ρολόι πάνω από το κεφάλι της. Η ώρα είχε περάσει και έπρεπε να πάω στο σπίτι των Mikaelson. "Ωριαία η κουβέντα αλλά πρέπει να φύγω. Έχω να πάω κάπου." αποκρίθηκα και σηκώθηκα από την θέση μου πλησιάζοντας την εξώπορτα. "Alison. Θέλω να έρθεις την επόμενη εβδομάδα." είπε ελαφρώς αυστηρά. Αναστέναξα. "Θα έρθω θα έρθω!" υποσχέθηκα και βγήκα έξω από το γραφείο της.

Έφτασα στο σπίτι των Mikaelson. Δεν ήθελα να μπω μέσα ούτε καν να χτυπήσω το κουδούνι. 'Μακάρι να ήταν ο Phillip εδώ!' σκέφτηκα. Αλλά κάτι τέτοιο ήταν ριψοκίνδυνο! Θα έπρεπε να εξηγήσω σε όλους πως τον γνώρισα και μετά να αντέξω τις ανακριτικές ερωτήσεις του Edward. "Γειά σου Alison." άκουσα την μισομεθυσμένη φωνή από πίσω μου. Γύρισα και τον κοίταξα. Ήταν μαζί με μια άλλη κοπέλα με καστανά μακριά κυματιστά μαλλιά και καστανά μάτια. Την κοίταξα εξεταστικά. Φορούσε ένα μαύρο κοντό αμάνικο φόρεμα με ντεκολτέ και κόκκινες γόβες. Αμέσως τα μάτια μου έκαναν έναν ειρωνικό κύκλο και ξεφύσηξα. "Μόλις γυρίσαμε αλλά θα πάμε σε ένα πάρτι αργότερα. Θες να έρθεις;" ρώτησε χασκογελώντας ο Edward. Ίσιωσα την πλάτη μου και τον κοίταξα ελάχιστα με ένα ψεύτικο αδιάφορο βλέμμα. "Είσαι μεθυσμένος!" σχολίασα αυστηρά. Άκουσα το ενοχλητικό ψηλό γέλιο της κοπέλας. "Edward είναι βαρετή! Πάμε κάπου αλλού!" τον παρακάλεσε με μια γλυκιά ναζιάρα φωνή. Την κοίταξε και την φίλησε. Απέφυγα να στρέψω την προσοχή μου σε αυτήν την στιγμή επειδή αν το έκανα θα ξερίζωνα τον λαιμό της και θα έδειχνα ξεκάθαρα πόσο ζήλευα. "Όχι απλά δεν είναι στα καλύτερα της! Δεν είναι έτσι!" απάντησε με μια γλυκιά φωνή και έφυγαν χαζογελώντας. Ξεφύσηξα ενοχλημένη και χτύπησα το κουδούνι. "Σε λυπάμαι πολύ. Η πρώην σου είναι τελείως ξενέρωτη! Καλά που ξέφυγες από αυτήν για να γνωρίσεις την πραγματική διασκέδαση!" σχολίασε η κοπέλα. 'Αρκετά τους ανέχτηκα! Ειδικά αυτήν την ηλίθια!' σκέφτηκα και με αστραπιαία ταχύτητα πήγα μπροστά τους. Εκείνη με κοίταξε ξαφνιασμένη. "Θες μήπως να σου δείξω την πραγματική διασκέδαση;" ειρωνεύτικα καθώς οι κινόδοντες ξεπρόβαλλαν από τα ούλα μου; οι φλέβες εμφανίζονταν κάτω από τα μάτια μου που έπαιρναν το κόκκινο με το μαύρο χρώμα. Η κοπέλα πήγε πίσω από τον Edward τρομαγμένη και κούνησε αρνητικά το κεφάλι της. "Ωριαία! Τότε ξεκουμπίσου από δω!" την πρόσταξα ψυχαναγκάζοτνας την. Έφυγε τρέχοντας. Ο Edward ξεφύσηξε απογοητευμένος. "Γιατί το έκανες αυτό;" παραπονέθηκε. Άκουσα την πόρτα να ανοίγει. "Γειά σου Alison." άκουσα την φωνή του Klaus. "Πάνω στην ώρα!" ψυθήρισα και πήγα προς το σπίτι.

"Θες ουίσκι;" με ρώτησε o Klaus. "Ναι." απάντησα και κάθισα στον άσπρο καναπέ. Παρατήρησα τον χώρο του σαλονιού. Οι πίνακες με τα τοπία που είχε ζωγραφίσει ο Klaus, η μεγάλη γυριστή σκάλα! Τίποτα δεν είχε αλλάξει. "Που είναι οι υπόλοιποι;" ρώτησα. "Θα έρθουν σε λίγο." είπε καθώς ακουμπούσε τα δύο ποτήρια με το ουίσκι στο τραπεζάκι μπροστά μου. Ο Edward μπήκε μέσα. Παρατήρησα το πρόσωπο του. Είχε μια σοβαρή έκφραση. Κατάλαβα πως δεν ήταν μεθυσμένος αλλά έπαιζε θέατρο. 'Έλεος!' σκέφτηκα. Έπρεπε να περιμένω κάτι τέτοιο από αυτόν! "Τελικά που ήσουν αυτά τα εξι χρόνια;" με ρώτησε ο Klaus και κάθισε στην πολυθρόνα απέναντι μου. Πήρα το ποτήρι με το ουίσκι στα χέρια μου και ήπια. Μα τι γλυκιά γεύση! Ο Klaus ήξερε σίγουρα να διαλέγει το καλύτερο μπέρμπον! "Σπούδαζα και μετά ήμουν σε αυτό το νησί με την Adeline!" αποκρίθηκα πίνοντας. Ο Klaus έμπλεξε τα δάχτυλα των χεριών του πάνω στα πόδια του. "Σχετικά με αυτό...ψάξαμε όλα τα πανεπιστήμια στον κόσμο και δεν ήσουν πουθενά καταγεγραμμέμη." είπε με μια σοβαρή φωνή. "Και ψάξαμε επίσης το νησί που μένει η Adeline. Δεν υπήρξε καμία άφιξη τα τελευταία έξι χρόνια." συμπλήρωσε ο Edward. Είχα μείνει άναυδη! Πως τα είχαν μάθει όλα αυτά μέσα σε μια μέρα; Ήταν αδύνατο! "Ναι επειδή ψυχανάγκασα τους ανθρώπους εκεί να μην θυμούνται τίποτα όταν φύγω." είπα προσπαθώντας να τους πείσω. Αλλά ήταν ανώφελο. Είχαν όλα τα επιχειρήματα για να με στριμώξουν και ήμουν σίγουρη ότι όταν θα ερχόντουσαν και οι υπόλοιποι η κατάσταση θα ξέφευγε. 'Αφού ήξερα πως ήταν παγίδα, γιατί ήρθα;' μάλωσα νοητά τον ευατό μου. "Δεν νομίζω πως συνέβη κάτι τέτοιο." άκουσα την φωνή του Elijah από πίσω μου. "Καλό θα ήταν να μας έλεγες την αλήθεια αυτήν την φορά Alison." συνέχισε η Jacqueline που ήταν δίπλα του. Αναστέναξα. Έπρεπε να βρω επιχειρήματα. Αλλά το μόνο που είχα ήταν η αλήθεια και τίποτα άλλο. "Δεν σας κρύβω κάτι!" απάντησα έντονα. Η Jacqueline κάθισε δίπλα μου. "Θες αλήθεια να σε ψυχαναγκάσουμε; Ο Edward και ο Klaus σε είδαν να σκοτώνεις έναν κυνηγό και να το χαίρεσαι! Γιατί;" είπε δείχνοντας έντονα την ανησυχία της. Ξεφύσηξα προσπαθώντας να διατηρήσω την υπομονή μου και έσφιξα το ποτήρι ραγίζοντας το γυαλί. "Ίσως απλά ήθελα να τον σκοτώσω! Δεν καταλαβαίνω που είναι το περίεργο! Αιρετική είμαι! Αυτό κάνω! Σκοτώνω!" αναφώνησα εμφανώς τσαντισμένη και σηκώθηκα απότομα όρθια. Ο Klaus σηκώθηκε."Έχεις ξεπεράσει αυτό το στάδιο Alison." απάντησε. "Και ποιος στο είπε αυτό; Γιατί το λες με τόση σιγουριά;" φώναξα σχεδόν έξαλλη από την απαράδεκτη απάντηση του. "Γιατί νομίζετε ότι έξι χρόνια σας αγνοούσα; Νομίζετε δηλαδή ότι έκανα κάτι πιο σημαντικό από το να είμαι με τους ανθρώπους που έχω δεθεί πιο πολύ σε αυτόν τον κόσμο;" συνέχισα. Επικράτησε μια ησυχία στον χώρο. Όλοι με κοιτούσαν έκπληκτοι. "Δεν είπαμε αυτό ακριβώς.." είπε σιγανά ο Edward. "Ωριαία αν δεν είπατε αυτό τότε η συζήτηση μας δεν έχει κάποιο νόημα." απάντησα κοφτά και στράφηκα προς την έξοδο. Τότε ένιωσα τα πόδια μου να να μουδιάζουν. Παραπάτησα ασυναίσθητα και κρατήθηκα από το μπράτσο του καναπέ. Ο Edward ήρθε δίπλα μου με αστραπιαία ταχύτητα μαζί με τον Klaus. "Είσαι καλά;" με ρώτησε ανήσυχος. "Τι έπαθες στο χέρι σου;" ρώτησε ο Edward παρατηρώντας μια τεράστια πληγή. Προσπάθησα να ανακτήσω γρήγορα τον έλεγχο και η πληγή εξαφανήστηκε. "Ναι μια χαρά." απάντησα ξεφυσώντας. Προχώρησα προς την έξοδο. Η πόρτα άνοιξε και εμφανήστηκε η Aria. Αμέσως μου χαμογέλασε και με αγκάλιασε. "Χαίρομαι τόσο που είσαι εδώ! Τι κάνεις;" αναφώνησε. "Βασικά μόλις έφευγα αλλά είμαι καλά." απάντησα ήρεμα. "Κρίμα. Θες να βρεθούμε αργότερα;" ρώτησε. "Ναι γιατί όχι;" αποκρίθηκα ευγενικά και στράφηκα προς την έξοδο. "Alison! Σου έπεσε αυτό." είπε δίνοντας μου ένα μαύρο βραχιόλι. Το πήρα και το φόρεσα στον αριστερό μου καρπό. "Ευχαριστώ. Θα τα πούμε μετά." είπα και βγήκα από το σπίτι. "Αυτό δεν πήγε καθόλου καλά..." σχολίασε απογοητευμένη η Jacqueline. "Το βέβαιο είναι πως κάτι κρύβει. Δεν ήταν ελεύθερη αυτά τα έξι χρόνια." απάντησε σκεπτικός ο Elijah. "Μην ανησυχείτε. Θα τα μάθουμε όλα μετά." τους καθυσήχασε με ένα πονηρό βλέμμα η Aria. Όλοι την κοίταξαν παραξενευμένοι. "Τι εννοείς;" την ρώτησε ο Elijah. "Θα δείτε!" απάντησε μυστηριώδης και έφυγε από κοντά τους.

        Έξι χρόνια πριν

 
        Η πόρτα του κελιού μου άνοιξε απότομα. Ένας κυνηγός με μαύρα κοντά μαλλιά μούσι και σκούρα καστανά μάτια μπήκε μέσα. "Είσαι αξιολύπητη!" σχολίασε με κακία καθώς με έβλεπε αποδυναμωμένη και ξαπλωμένη στο πάτωμα. Με πλησίασε, με σήκωσε και με έσυρε έξω από το κελί. "Phillip! Σταμάτα!" ακούστηκε η επιτακτική φωνή της Courtney. 'Τον κοίταξα έκπληκτη αναγνωρίζοντας τον. Γι αυτόν μιλούσε η Courtney χθες!' σκέφτηκα. "Μην ανακατεύεται!" την αποθάρρυνε αυστηρά. "Δεν μπορείτε να της το κάνετε αυτό. Πάρτε εμένα στην θέση της σας εκλιπαρώ!" τον ικέτευσε. Ο Phillip έκανε νόημα σε έναν κυνηγό να την πλησιάσει. Προσπάθησα να πάω προς το μέρος της αλλά ο Phillip με σταμάτησε! Ο κυνηγός έκανε μια ένεση στην Courtney με αποτέλεσμα να λιποθυμήσει. Ο Phillip με τράβηξε προς την μεγάλη σιδερένια πόρτα του δωματίου απομόνωσης. Ένας κυνηγός άνοιξε την πόρτα και ο Phillip με τράβηξε μέσα. Είδα ένα άσπρο ράτζο νοσοκομείου και από πάνω του αυτή η παλιά σκονισμένη λάμπα που τρεμόπαιζε. "Καλώς ήρθες και πάλι!" άκουσα την ειρωνική κακιασμένη φωνή του Liam. Μια κυνηγός ετοίμαζε κάποια σύνεργα σε ένα ατσάλινο πιάτο. Πρόσεξα έναν κρύσταλλο στο χρώμα της φωτιάς και  μπουκαλάκι με ερολύνη. Με έλουσε κρύος ιδρώτας αναγνωρίζοντας τον κρύσταλλο! Έκανα ένα βήμα οπισθοχώρησης και προσπάθησα να βγω έξω. Όμως ο Phillip άρπαξε το αριστερό μου μπράτσο και με πέταξε προς τον Liam. "Μην το κάνεις αυτό!" τον παρακάλεσα. "Δεν θα γίνει δουλειά αλλιώς γλυκιά μου." είπε αδιάφορα. Τότε ένιωσα μια ένεση να καρφώνεται στο χέρι μου. Η ποσότητα της ερολύνης ήταν αρκετή για να μουδιάσει το σώμα μου. Όχι όμως για να με κάνει τα λιποθυμήσω. Ο Phillip με τοποθέτησε στο ράτζο δένοντας τα χέρια και τα πόδια μου. "Αφαίρεσε την ερολύνη από το σώμα της!" διέταξε μια μάγισσα που βρισκόταν μαζί μας. Αμέσως μουρμούρισε ένα ξόρκι. Πράγματι ένιωσα το όξυνο υγρό να αποχωρεί από το σώμα μου! Αλλά γνώριζα πως για να το έκανε αυτό ο Liam, σήμαινε πως θα ακολουθούσε κάτι χειρότερο στην συνέχεια! Έκανε νόημα στην μάγισσα να αρχίσει το ξόρκι. Έπρεπε να αντισταθώ! Δεν μπορούσα να τους αφήσω να μου πάρουν την ικανότητα της άμεσης επούλωσης! Δεν μπορούσα! Η μάγισσα τοποθέτησε τον κρύσταλλο πάνω στο μέτωπο μου. Ένα πορτοκαλί φως ξεπρόβαλλε. Το κάψιμο που ένιωσα ήταν κάτι παραπάνω από οδυνηρό! Κάτι χειρότερο από φρίκη! Φώναξα όσο πιο απεγνωσμένα και δυνατά μπορούσα. Μα ο πόνος δεν υποχωρούσε. Δυνάμωνε. Άκουσα τα λόγια της μάγισσας που γίνονταν όλο και πιο έντονα. O Liam με κοίταζε ευχαριστημένος. Προφανώς! Μόνο ένα τέρας θα χαιρόταν αυτήν την στιγμή! Το φως του κρυστάλλου απλώθηκε σε όλο το δωμάτιο. Αυτό σήμαινε πως το ξόρκι πετύχαινε! Ξαφνικά ένιωσα κάτι να σκίζει την σάρκα μου τόσο δυνατά που δεν άντεξα. Ανασηκώθηκα απότομα ουρλιάζοντας από τον πόνο. Μερικοί κυνηγοί με κράτησαν και προσπάθησαν να με ηρεμήσουν. Αλλά δεν κατάφεραν τίποτα. Δεν μπορούσα να ελέγξω τον ευατό μου! Τους κλώτσισα τους χτύπησα και τους απομάκρυνα από κοντά μου."Ad somnum!" είπε κοφτά η μάγισσα. Τα πόδια μου μούδιασαν και έπεσα στο πάτωμα λιπόθιμη. Ο Liam με κοίταξε περίεργος. "Πέτυχε;" ρώτησε την μάγισσα. "Δες και μόνος σου!" αναφώνησε δύνοντας του ένα μαχαίρι. Το πήρε και χάραξε την αριστερή μου παλάμη. Το αίμα που κυλούσε στο πάτωμα δεν σταματούσε. Ένα σατανικό χαμόγελο εμφανήστηκε στα χείλη του καθώς κοιτούσε το αίμα μου. "Πηγαίντε την πίσω στο κελί της." διέταξε τους άλλους κυνηγούς και εκείνοι υπάκουσαν στην εντολή του.

    Λίγη ώρα αργότερα άνοιξα τα μάτια μου. Αντίκρισα την θολή μορφή της Courtney να στέκεται από πάνω μου. Προσπάθησα να ανασηκωθώ. "Τι έγινε;" ρώτησα παραξενευμένη. Όμως το θλιμμένο ύφος στο βλέμμα της, η βαθιά ανάσα που πήρε με έκανε να καταλάβω πως κάτι άσχημο είχε συμβεί. Έπιασε την δεξιά μου παλάμη. "Alison, o Liam κατάφερε να σου πάρει την θεραπευτική σου ικανότητα. Κοίταξε το χέρι σου." είπε χαμηλόφωνα. Κοίταξα το αριστερό μου χέρι. Πρόσεξα ένα κάψιμο που είχε δημιουργήσει μια τεράστια πληγή! Αμέσως θυμήθηκα τον πόνο που μου προκάλεσε το ξόρκι. Βούρκωσα! Δεν μπορούσα να πιστέψω τι είχε συμβεί! Η Courtney με αγκάλιασε σφιχτά αφήνοντας με να ξεσπάσω στην αγκαλιά της.

  
               Σήμερα

      Στεκόμουν όρθια κοιτάζοντας το χέρι μου. Δεν είχα καταφέρει να βρω ακόμη το αντίδοτο για το ξόρκι και με αποδυνάμωνε μέρα με την μέρα! "Σηκώθηκες νωρίς χθες." άκουσα την φωνή του Phillip. "Ναι δεν μπορούσα να κοιμηθώ άλλο." απάντησα καλύπτοντας την πληγή μου. Με πλησίασε και με φίλησε. Χαΐδεψε τα μαλλιά μου. "Ακόμη έχεις εφιάλτες." διαπίστωσε αλλάζοντας την χροιά της φωνής του. Αναστέναξα δηλώνοντας πως δεν ήθελα να απαντήσω σε αυτό. "Πραγματικά εύχομαι να μην είχα αφήσει τον Liam να στα κάνει όλα αυτά! Μακάρι να είχα αλλάξει γνώμη νωρίτερα!" ευχήθηκε γεμάτος ενοχιές. Ακούμπησα το χέρι του και τον κοίταξα. "Ας το αφήσουμε αυτό καλύτερα..δεν έχω και πολύ όρεξη να το συζητήσω." είπα χαμηλόφωνα. Μου χαμογέλασε και με αγκάλιασε. "Ότι θέλει το κορίτσι μου." είπε με έναν σιγανό και γλυκό τόνο που με έκανε να νιώσω κάπως καλύτερα. "Το βρήκες;" τον ρώτησα με νόημα στην φωνή μου. "Ναι θα είναι εύκολο να μπούμε. Δεν έχει φρουρά." δήλωσε σοβαρά. "Ωριαία. Είσαι έτοιμος;" τον ρώτησα με νόημα. "Ναι." απάντησε.

   Πήγαμε σε ένα κρησφύγετο. O Phillip πάρκαρε στην πίσω πλευρά του. "Ειδοποίησα τους υπόλοιπους. Σε λίγο θα είναι εδώ." είπε. Έλυσα την ζώνη και έβαλα κάποιες σφαίρες μέσα στο περίστροφο που κρατούσα. "Τέλεια. Πάω." είπα και βγήκα από το αμάξι. Με σταμάτησε κρατώντας το χέρι μου. "Να προσέχεις." είπε. Έγνεψα καταφατικά και προχώρησα. Πέταξα προς έναν όροφο, έσπασα το τζάμι με μια κλωτσιά και πήδηξα μέσα. Βρισκόμουν σε έναν σκοτεινό χώρο με ελάχιστο φως και κάποια γραφεία. Δεν είχα ιδέα τι ήταν εκεί. Το μόνο που με ένοιαζε ήταν να το καταστρέψω! Άνοιξα την τσέπη του δερμάτινου μπουφάν μου. Έβγαλα μια βόμβα ρύθμισα το χρονόμετρο και την άφησα στο πάτωμα. Είχα ένα τέταρτο να σταματήσω τους κυνηγούς πριν ανατιναχτεί το μέρος! Προχώρησα. Βγήκα σε ένα μεταλλικό διάδρομο που οδηγούσε σε ένα τούνελ και μετά σε έναν τεράστιο χώρο με αυτοκίνητα. Πλησίασα εκείνο το μέρος. Ξαφνικά άκουσα κάποιον να σημαδεύει ένα όπλο πίσω μου. "Δεν θα έπρεπε να είσαι εδώ!" ακούστηκε μια αυστηρή γυναικεία φωνή. Χαμογέλασα ευχαριστημένα. "Κρίμα που είμαι!" ειρωνεύτικα. Πάτησε την σκανδάλη ελευθερώνοντας μια μεταλλική σφαίρα. Όμως την απέφυγα. Η γυναίκα με πλησίασε επιθετικά. Έπιασα το αριστερό της χέρι το έστριψα απότομα δεξιά και την πέταξα στον τοίχο. Με πλησίασε κατευθείαν ρίχνοντας κάποιες μπουνιές προς το μέρος μου. Απέφυγα κάποιες όμως μια με πέτυχε. Τσαντίστηκα και  της έριξα μια κεφαλιά. Ύστερα την έπιασα από το χέρι, την έφερα προς το μέρος μου και την πέταξα μακριά. Τότε ένα πλήθος κυνηγών με πλησίασε. Ήταν πολλοί! Αλλά όχι και τόσο καλοί! "Εσύ δεν είσαι η αιρετική που σκοτώνει κυνηγούς;" με ρώτησε ένας. "Εγώ αυτοπροσώπως!" απάντησα. "Πρέπει να είσαι αρκετά τρελή για να το κάνεις αυτό!" σχολίασε η γυναίκα κοροϊδευτικά. Σημάδεψα με το όπλο μου έναν πάτησα την σκανδάλη και ελευθέρωσα την σφαίρα που καρφώθηκε στην καρδιά του. Έπεσε κάτω νεκρός. Όλοι με κοίταξαν αγριεμένοι. Η γυναίκα όρμησε προς το μέρος μου. Αλλά την έπιασα από τα μαλλιά και την πέταξα πάνω στο πλήθος. Τους κοίταξα με ένα σατανικό και ελαφρώς τρελό βλέμμα. "Τι να πω! Μάλλον είμαι τρελή!" σχολίασα καθώς τα μάτια μου έπαιρναν το χρώμα του αίματος. "Έτσι κι αλλιώς είσαι μόνη. Δεν έχεις ελπίδες μαζί μας." με ειρωνεύτικε κάποιος. Αμέσως όλοι όρμησαν προς το μέρος μου. Τότε ακούστηκαν τα χιλιάδες θραύσματα των παραθύρων. Μέσα μπήκαν ο Phillip και οι υπόλοιποι σύμμαχοι μου. Η γυναίκα τον κοίταξε έκπληκτη. "Προδότη!" αναφώνησε και έτρεξε πάνω του. Εκείνος την έπιασε από τον λαιμό και την πέταξε στο πάτωμα. "Απλώς κάνω το σωστό." είπε ήρεμα. Του χαμογέλασα πονηρά. Είδα ένα ακόμη πλήθος κυνηγών να μας πλησιάζει. "Σκοτώστε τους!" τους διέταξε ένας. Όλοι έτρεξαν καταπάνω μας. Και εμείς πάνω τους! Άντρες γυναίκες να παλεύουν ασταμάτητα μεταξύ τους! Μπουνιές κλωτσιές, αίματα! Νεκροί να πέφτουν στο πάτωμα! Μια όμορφη συναυλία αίματος! Κλώτσισα έναν καθώς ένας άλλος προσπάθησε να με χτυπήσει. Με μια απότομη μου κίνηση γλίστρησα στο πάτωμα βγάζοντας του τρικλοποδιά και ρίχνοντας τον κάτω. Ξεφύσηξα κοιτάζοντας τους υπόλοιπους που έπρεπε να σκοτώσω. Έβγαλα δύο περίστροφα από τις τσέπες μου και ξεκίνησα να πυροβολώ τρέχοντας πάνω τους. Ο Phillip πάλευε ακόμη με αυτήν την γυναίκα. Αν και σκληρή είχε καταφέρει να την αποδυναμώσει. Κάρφωσε ένα μαχαίρι στο στομάχι του κάνοντας τον να χάσει την ισορροπία του. Γονάτισε στο πάτωμα. "Μας πρόδωσες Phillip και θα το πληρώσεις!" είπε σοβαρά. Ξάφνου εκείνος ένιωσε το μαχαίρι να βγαίνει απότομα από μέσα του και καρφώθηκε στην κυνηγό. "Συγγνώμη που στο χαλάω αλλά έχουμε και δουλειές." είπα ειρωνικά. Με κοίταξε με μίσος. Αλλά δεν ασχολήθηκα. Μερικοί κυνηγοί ήρθαν προς το μέρος μας. "Motus!" είπα και τους πέταξα μακριά μου. "Πρέπει να φύγουμε." επισήμανε ο Phillip. "Βγείτε έξω. Θέλω λίγο ακόμη!" απάντησα. Τότε στάθηκε μπροστά μου κρατώντας ένα βέλος που με πλησίαζε. Τον κοίταξα έκπληκτη. "Ευχαριστώ." είπα σιγανά. Μου χαμογέλασε ελάχιστα. "Μην αργήσεις." είπε. Έκανε νόημα στους υπόλοιπους και έφυγαν πηδώντας από τα παράθυρα. Οι κυνηγοί είχαν σχεδόν ηττηθεί. "Είδατε τελικά που δεν είναι δύσκολο να σας νικήσει κάποιος; Απλά χρειάζεται την σωστή καθοδήγηση!" ειρωνεύτικα. Πλησίασα έναν που έτρεφε από τον φόβο αλλά προσπαθούσε να μην το δείξει. Τον τράβηξα από τον λαιμό και τον σήκωσα ψηλά. "Ξέρω πως δεν είναι εδώ ο αρχηγός σας. Που είναι;" απαίτησα αυστηρά. "Δεν έχω ιδέα! Δεν τον έχω δει ποτέ μου!" αναφώνησε έντρομος. Κατάλαβα πως έλεγε ψέματα αλλά δεν το συνέχισα. Έπρεπε να φύγω πριν γίνω σκόνη. Τον πέταξα από το παράθυρο γνωρίζοντας πως θα τον έπιανε ο Phillip. "Και απλά θα μας σκοτώσεις; Είσαι χειρότερη από εμάς!" σχολίασε εκνευρισμένη η γυναίκα. "Ήθελα να ξερα δεν έχετε άλλες λέξεις στο λεξιλόγιο σας και χρησιμοποιείτε τις ίδιες ή απλά δεν έχετε μυαλό;". Προσπάθησε να μου απαντήσει. "Μην κάνεις τον κόπο. Ρητορική ήταν!" την διέκοψα. Κοίταξα το ρολόι μου που ήταν συνδεδεμένο με την βόμβα. Έμεναν λίγα δευτερόλεπτα. Έπρεπε να φύγω. "Τέλος πάντων! Χάρηκα που τα είπαμε! Seman evet!" συνέχισα. Πήδηξα από το παράθυρο καθώς οι φλόγιες ξετυλίγοντας μαγευτικά πίσω μου! Έφτασα στο έδαφος και κοίταξα πίσω μου. Μπορούσα να ακούσω τα ουρλιαχτά των αδυναμιών κυνηγών που καίγονταν ολόκληροι! Ένιωσα μια ψυχική γαλήνη και ταυτόχρονα κάτι σκοτεινό και υπέροχο να με κατακλύζει. Χαμογέλασα πονηρά. "Μπορείτε να φύγετε. Θα τα πούμε αύριο." είπα στους συμμάχους μου. Με υπάκουσαν και έφυγαν. "Τι θα κάνουμε με αυτόν;" ρώτησε o Phillip κρατώντας τον φοβισμένο κυνηγό. Τον κοίταξα μάλλον με λίγη παραπάνω κακία από όση μπορούσε να αντέξει η ψυχή του. "Σε παρακαλώ μην με σκοτώσεις!" με ικέτευσε. "Αν δεν μιλήσεις θα το κάνω. Δεν σε χρειάζομαι σε κάτι άλλο." σχολίασα αυστηρά. Ανέπνευσε γρήγορα. Ο Phillip τον σημάδεψε με ένα περίστροφο. "Νομίζω πως ήταν ξεκάθαρη. Μίλα!" τον πρόσταξε. Πόσο μου άρεσε που με υποστήριζε σε όλα και ήταν δίπλα μου χωρίς να πει κάτι ή να παραπονεθεί! Ο κυνηγός αρνήθηκε να μιλήσει. Ο Phillip τον πυροβόλησε στα πλευρά. Έβγαλε μια κραυγή πόνου. "Αν δεν μιλήσεις θα το ξανακάνει. Και μετά θα σε θεραπεύσω και θα τον βάλω να το κάνει. Και αυτό θα γίνεται μέχρι να μιλήσεις." είπα ήρεμα. Με κοίταξε στα μάτια. Δεν είδε ίχνος ψεύδους όμως. Μόνο κακία υπήρχε και ανάγκη για φόνο! "Καλά! Αλλά θα το μετανιώσεις!" με προειδοποίησε. Έκανα έναν μομφασμό. "Σε παρακαλώ! Δεν μπορεί να είναι χειρότερο από την ζωή μου!" αναφώνησα ελαφρώς κοροϊδευτικά. "Ο Edward Cullen είναι ο αρχηγός μας. Και αυτοί που σκότωσες είναι το ένα όγδοο της ομάδας." ομολόγησε. "Τελικά είναι χειρότερο από την ζωή μου!" σχολίασα
απογοητευμένη. Δεν μπορούσα να πιστέψω αυτό που μόλις είχα ακούσει! Ο Edward είναι αρχηγός κυνηγών! Γιατί; Μάλλον δεν άλλαξα μόνο εγώ σε αυτά τα έξι χρόνια. Ο Phillip πέταξε τον κυνηγό μέσα στο προπαγκάζ του αυτοκινήτου και το έκλεισε. Με πλησίασε. "Τι σκέφτεσαι να κάνεις;" με ρώτησε. "Δεν υπάρχει σκέψη. Από ότι φαίνεται πρέπει να σκοτώσω τον πρώην μου!" είπα σοβαρά και πλησίασα το αμάξι.

   "Την βρήκες;" ρώτησε o Edward την Freya. "Όχι ακόμη. Το ξόρκι που έκανα στο βραχιόλι είναι ισχυρό αλλά νομίζω πως προσπαθεί να το απορροφήσει." είπε κοιτάζοντας έναν χάρτη. "Και όταν την βρούμε τι θα κάνουμε; Δεν θα μιλήσει." την αποθάρρυνε η Jacqueline. "Αν δεν το κάνει θα πάρουμε πιο δραστικά μέτρα." είπε αυστηρά ο Klaus. "Ειδοποίησα την Hanna και την Spencer. Σε δύο μέρες θα είναι εδώ. Θα μιλήσει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο." είπε η Aria. "Νομίζω την βρήκα!" αναφώνησε έκπληκτη η Freya. Κοίταξε τον Edward. "Είναι στο κρησφύγετο των κυνηγών σου!" είπε. Αμέσως εκείνος βγήκε από την πόρτα. "Περίμενε!" του φώναξε ο Klaus και ο Elijah.

 
  Έφτασαν στο κρησφύγετο. Αλλά το μόνο που είδαν ήταν ένα καμένο μέρος. Ο Edward προχώρησε ψάχνοντας κάποιον αλλά δεν βρήκε τίποτα! Αναστέναξε. "Έπρεπε να το περιμένω! Αυτή θα ήταν η τρελή αιρετική που αφανίζει το είδος μας!" ψυθήρισε απογοητευμένος. "Τι έχεις σκοπό να κάνεις;" τον ρώτησε ο Elijah. "Να την αφήσω να κάνει την δουλειά της. Και όταν πιστέψει πως νίκησε θα την πιάσω και θα την ανακρίνω αυστηρά αυτήν την φορά!" είπε έντονα και απομακρύνθηκε και από τους δύο.

Αυτό ήταν το κεφάλαιο!!

Πως σας φάνηκε;;

Πατήστε και κανένα αστέρι εκεί είναι το καημένο!!😃

Καλές γιορτές και τα λέμε στο επόμενο!!❤

Φιλάκιαααα!!!😘😘