Η Amelia κοιτούσε αποσβολωμένη τον Liam. Δεν μπορούσε να πιστέψει τι είχε ακούσει!
Πως ήταν ο πατέρας της;
Ο βιολογικός της πατέρας! Προσπάθησε και να ψελλίσει μέσα στην έκπληξη της. "Γ-Γιατί;...ε-εννοώ πως..; Δεν σε θυμάμαι!" απόρησε.

Ο Liam έμπλεξε τα δάχτυλα του μπροστά από το πρόσωπο του. "Θα σου εξηγήσω τα πάντα." Έκανε μια παύση και συνέχισε. "Η μητέρα σου η Aneliz ήταν λυκάνθρωπος. Αυτό ούτε εγώ το ήξερα στην αρχή αλλά το έμαθα μετά. Στην οικογένεια ήμασταν εγώ ή Aneliz ο Adrian ο Daniel η Melita και εσύ. Όταν ήρθε η Liana ήσουν ακόμα παιδί. Την συμπαθούσες πιο πολύ από όλα τα παιδιά. Ίσως γιατί ήσουν η μόνη μάγισσα στην οικογένεια και ένιωθες άνετα κοντά της." Πήρε μια βαθιά ανάσα.

"Και η Liana σε αγαπούσε πολύ περισσότερο από τα άλλα παιδιά. Δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί τότε αλλά τώρα αν κάνω μια εύκολη σύνδεση καταλαβαίνω πως της άρεσες από παιδί." είπε. "Ναι αλλά εγώ πως δεν τα θυμάμαι όλα αυτά; Δεν σε θυμάμαι σαν πατέρα μου ούτε την υπόλοιπη οικογένεια!" τον διέκοψε μπερδεμένη.

Ο Liam ξεφύσηξε. "Θυμάσαι που σου είχα δείξει κάποτε τι έκανε η Liana στην οικογένεια μας;" ρώτησε. Εκείνη έγνεψε καταφατικά προσπαθώντας να καταλάβει τι ήθελε να πει. "Εκείνη την νύχτα ήσουν και εσύ άρρωστη. Όταν η Liana ήρθε έξαλλη στο σπίτι και άρχισε να τα καταστρέφει όλα, εσύ την παρακάλεσες να σταματήσει και να μας δείξει έλεος. Όμως επειδή είναι η Liana δεν το έκανε. Αντίθετα σε κράτησε κοντά της όλη την διάρκεια που βασάνιζε τους υπόλοιπους. Στο τέλος σου έκανε ένα ξόρκι ύπνου και σε πήρε μαζί της."

"Όταν ξύπνησα ήταν κοντά μου. Την απείλησα με την ζωή της αλλά ήταν γελοίο! Δεν την ένοιαζαν οι απειλές μου. Προσπάθησα ακόμη να την βλάψω εκείνη την στιγμή ζητώντας εσένα. Όμως με σταμάτησε με μεγάλη ευκολία με ακινητοποίησε και με ψυχανάγκασε ώστε να σε ξεχάσω." συνέχισε. Η Amelia είχε μείνει με ανοιχτό το στόμα. Δεν ήξερε τι να σκεφτεί τι να πει ή να κάνει! Η κοπέλα που νόμιζε πως την αγαπούσε τόσο πολύ, ο πρώτος της έρωτας ήταν μια τοξική κακιασμένη ψυχοπαθής!

Αλλά...κι αν ο Liam έλεγε κάτι λάθος; Έπρεπε να ήταν βέβαιη. "Και εγώ γιατί δεν θυμήθηκα τίποτα αφού πέθανα και έγινα βαμπίρ;" ρώτησε. "Επειδή σε εσένα είχε κάνει ένα πανίσχυρο ξόρκι. Όπως είπα και πριν είχε καταλάβει πως ήσουν μάγισσα. Οπότε σου έκανε ένα πολύ δυνατό ξόρκι το οποίο μόνο μια άλλη πολύ δυνατή μάγισσα μπορεί να σπάει." εξήγησε και στράφηκε προς την Freya.

Η Amelia παρατήρησε κάποια αντικείμενα για το ξόρκι ακουμπισμένα στο τραπέζι. Κοίταξε την Freya. Τα μάτια της είχαν τρόμο και δάκρια. Τα συναισθήματα της περίπλοκα. Φόβος, πόνος στεναχώρια; θυμός, μίσος...! Δεν ήξερε πως ακριβώς να νιώσει. Η Freya την πλησίασε. "Θες να το κάνεις αυτό;" ρώτησε ήρεμα καταλαβαίνοντας την κατάσταση της. Πήρε μια κόφτη ανάσα. "Εδώ που φτάσαμε..." είπε με νόημα. Η Freya πλησίασε το τραπεζάκι και ξεκίνησε να λέει κάποια λόγια. Αμέσως τα αντικείμενα υψώθηκαν στον αέρα και άρχισαν να στροβιλίζονται τόσο έντονα που δεν μπορούσε κανείς να διακρίνει ποια ήταν!

Εμφανίστηκαν εικόνες από το παρελθόν της Amelia. Είδε τον μικρό της εαυτό να παίζει με τα αδέλφια της και τον Liam. Το ξόρκι της Liana είχε λυθεί. Τώρα μόνο αναμνήσεις την κατέκλυζαν και δεν ήταν ευχάριστες για την Amelia παρόλο όλη την παιδική αθωότητα που είχαν. Έβλεπε πόσο καλές σχέσεις είχαν με τον Liam. Πόσο ανέμελα ήταν τα παιδικά της χρόνια μέχρι που γνώρισε την Liana η οποία την πήρε μακριά από την οικογένεια της και την άφησε τόσα χρόνια να αντιμετωπίσει τον χειρότερο της φόβο. Την μοναξιά!

Η Amelia αποτραβήχτηκε μακριά από τις εικόνες. Είχε θυμιθεί τα πάντα πλέον. Η Freya σταμάτησε το ξόρκι. Ο Liam την πλησίασε. Κάτι πήγε να πει αλλά δίστασε. "Ουαου! Δεν μπορώ να πιστέψω πως ο πατέρας μου με σκότωσε δύο φορές! Μάλλον δεν ήμουν τι τέλειο παιδί έτσι δεν είναι;" ειρωνεύτηκε βουρκωμένη. "Amelia σε παρακαλώ μην το βλέπεις έτσι. Δεν είχα ιδέα ότι ήσουν κόρη μου τότε. Αν μπορούσα να γυρίσω πίσω και να τα αλλάξω όλα θα το έκανα!" απάντησε νιώθοντας τις ενοχές του να τον περικυκλώνουν ξανά.

Η Amelia άρχισε να δακρύζει. "Σταμάτα να λες τι θα μπορούσες να είχες αλλάξει! Δεν έχει νόημα!". "Amelia αλήθεια δεν ξέρω τι άλλο να κάνω για να εκφράσω πόσο απαίσια νιώθω για αυτά που σου έκανα!" είπε έντονα. Τον πλησίασε κοιτάζοντας τον στα μάτια. "Να μην πεις τίποτα! Έπρεπε να είσαι ο πατέρας μου! Ένας άνθρωπος που θα με φρόντιζε, που θα με αγκάλιαζε όταν φοβόμουν, που θα ήταν δίπλα μου σε όλες τις δύσκολες στιγμές μου!" φώναξε. "Εσύ όμως άφησες την Liana να με πάρει μακριά από την οικογένεια μου και σαν να μην έφτανε αυτό...με σκότωσες δύο φορές! Πες μου αλήθεια πως μπορώ να νιώσω κάτι καλό για σένα;" συνέχισε αφήνοντας όλο και περισσότερα δάκρια να μουσκεύουν τα μάγουλα της.

O Liam την πλησίασε κοιτάζοντας την αναστατωμένα. Δεν ήξερε τι έπρεπε να κάνει για να την πείσει να τον αποδεχτεί ως πατέρα της. Ήδη όσα της είχε κάνει ήταν αρκετά ώστε να τον μισήσει για πάντα. "Δεν ξέρω...ίσως όμως εμείς μπορούμε να βρούμε μαζί κάτι καλό που νιώθουμε ο ένας για τον άλλο..." είπε δειλά. Η Amelia σκούπισε λίγο τα δάκρια της. "Φοβάμαι πως δεν υπάρχει το 'εμείς' όταν μιλάμε για μένα και για σένα. Και ποτέ δεν θα υπάρξει!" είπε αποφασιστηκά και έφυγε σπρώχνοντας ενοχλημένα τον ώμο. Κοίταξε απογοητευμένος την Freya. "Δεν νομίζω να περίμενες κάτι καλύτερο." είπε αναστενάζοντας. "Ναι.." ψυθήρισε. "Δεν θέλω να το κάνω χειρότερο αλλά πρέπει να φύγεις. Σε λίγο θα έρθουν τα αδέλφια μου και αν σε βρουν-". "Ξέρω θα με σκοτώσουν. Ευχαριστώ που με πίστεψες πάντως." απάντησε χαμηλόφωνα και έφυγε.

Ο Edward παρατηρούσε όλη την συζήτηση. Είχε μείνει άναυδος με όσα είχε ακούσει! Δεν μπορούσε να πιστέψει πως η Amelia αυτό το καλό κορίτσι που βοηθούσε τους πάντες ήταν κόρη του Liam! Την είδε να βγαίνει έξω από το σπίτι. Πήγαινε βιαστικά προς το δάσος που ήταν κοντά τους. Σκέφτηκε να την ακολουθήσει. Όμως έπρεπε να της δώσει χρόνο. Ήδη οι σκέψεις της έλεγαν πως ήθελε να μείνει μόνη. Τότε είδε τον Liam να βγαίνει. Αυτή ήταν η ευκαιρία του! Κρύφτηκε καλύτερα στους θάμνους. Μόλις περνούσε από εκεί θα χρησιμοποιούσε το χάρισμα του και θα τον έπιανε! Κι αν δεν ήταν σωστό; Κι αν η Amelia ήθελε να του μιλήσει μετά;

Όχι όχι τι σκεφτόταν; Η Amelia μισεί τον Liam! Χάρη θα της έκανε! Πέρασε το σημείο των θαμώνων και πήγε προς ένα πάρκο. O Edward τον ακολούθησε σιγά. Συγκέντρωσε το βλέμμα του σε αυτόν. Αμέσως το χάρισμα του άρχισε να δουλεύει. Ο Liam ένιωσε το κεφάλι του να πιέζεται τόσο πολύ που σχεδόν γονάτισε! Τον πλησίασε.

"Κοίτα που ξαναβρεθήκαμε!" αναφώνησε ειρωνικά χαμογελώντας πονηρά. Ο Liam τον κοίταξε σαστισμένος. Τώρα που ο Edward ήταν πιο δυνατός από αυτόν, ήξερε ότι δεν είχε και πολλές ελπίδες. Ο Edward πήρε ένα από τα πολλά κλαδιά που ήταν πεσμένα στο έδαφος. Το κάρφωσε στο στομάχι του Liam. Η κραυγή πόνου του έδειξε πόσο υπέφερε! "Δεν είναι σίδερο αλλά...θα κάνει δουλειά." είπε πονηρά και τον κλώτσισε μακριά.

Ο Liam έβγαλε γρήγορα το σίδερο από το στομάχι του, σηκώθηκε αστραπιαία και έχωσε μια μπουνιά στον Edward. Αμέσως τον έπιασε από τον λαιμό και τον πέταξε πάνω σε κάποια μυτερά κλαδιά. Συνέχισε να χρησιμοποιεί το χάρισμα του και ο πόνος ήταν χειρότερος αυτή τη φορά! Ο Liam προσπαθούσε με κάθε τρόπο να ξεφύγει μακριά του. "Αν με σκοτώσεις μ-". "Ναι ξέρω! Θα κάνω χάρη σε όλους. Σκάσε τώρα!" τον διέκοψε ειρωνικά και έπιασε ένα μεγάλο κλαδί.

Ο Liam μόλις είχε καταφέρει να βγάλει τα άλλα κλαδιά από πάνω του. Ούτε οι πληγές του δεν είχαν επουλωθεί! Δεν μπορούσε να αφήσει τον Edward να τον χτυπήσει. Σηκώθηκε αμέσως, πήρε ένα κλαδί και το κάρφωσε στο πόδι του. Ο Edward έβγαλε μια εκνευρισμένη κραυγή βγάζοντας το ξύλο, έπιασε τον Liam, κάρφωσε το άλλο κλαδί πάνω του και τον πέταξε μακριά. "Για χάρη της Alison δεν σε σκοτώνω. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν έχω σκοπό να το κάνω. Πρόσεξε τι κάνεις!" μούγκρισε. Πλησίασε απειλητικά τον Liam. Αμέσως αποτραβήχτηκε ξέροντας τι ήθελε να κάνει.

Ξαφνικά ο λαιμός του στράφηκε απότομα δεξιά και έπεσε κάτω αναίσθητος. Ο Liam κοίταξε έκπληκτος το άτομο που βρισκόταν πίσω του. Ήταν η Addison! Μόλις που την ήξερε. Γιατί να τον βοηθήσει; "Το ίδιο θα έλεγα και για σένα Edward!" απάντησε πονηρά στα λόγια του και πλησίασε τον Liam. Έβγαλε τα κλαδιά από πάνω του και τον βοήθησε να σηκωθεί. "Γιατί με βοηθάς; Δεν με μισείς σαν τους υπόλοιπους;" την ρώτησε με έντονη απορία στο βλέμμα του. Εκείνη ξεφύσηξε.

"Όχι δεν σε μισώ. Nαι οκ ότι έκανες ήταν λάθος αλλά δεν είναι δικό μου θέμα αυτό. Επίσης θέλω να την σπάσω λίγο στον Edward." είπε με ένα πονηρό βλέμμα. Ο Liam την κοιτούσε περίεργα. Δεν μπορούσε να καταλάβει ακριβώς τα κίνητρα της και σίγουρα δεν πίστευε πως ήθελε απλά να 'την σπάσει στον Edward.' όπως είπε και η ίδια. "Addison δεν σε λένε;" υπέθεσε. Του χαμογέλασε ελάχιστα. "Ναι!" απάντησε και έκανε μια κίνηση να φύγει. "Α ξέχασα! Αν χρειάζεσαι κάποιον να σε προστατέψει από τους Miakelson, πες μου." είπε πρόθυμα. "Τι μπορείς να τους κάνεις; Είσαι απλά μια μάγισσα!" αναφώνησε παραξενευμένος. Η Addison έκανε έναν μομφασμό πονηρά και ένα μειδίαμα εμφανήστηκε στα χείλη της. "Ίσως και να μην είμαι απλά μια μάγισσα. Αλλά αυτό θα το μάθεις μόνο αν ρωτήσεις!" απάντησε πονηρά και εξαφανήστηκε μαγικά. Τι είπε τώρα; Η τελευταία της φράση δεν έβγαλε κανένα νόημα! Ήξερε καλά πως αν την ρωτούσε δεν θα του έλεγε τίποτα. Αλλά αποφάσισε να κρυφτεί κάπου. Είχε ήδη πολλούς εχθρούς. Ίσως έπρεπε να βρει κάποιους συμμάχους.

Ξημέρωσε. Μπορούσα ήδη να νιώσω τις ζεστές ακτίνες του ανοιξιάτικου ήλιου να χαϊδεύουν και να ζεσταίνουν το σώμα μου. Ήμουν ξαπλωμένη στο κρεβάτι μου. Είχα καταφέρει να κοιμηθώ τρεις ώρες! Ήταν κάποια πρόοδος. Ένιωθα τόσο ξεκούραστη. Σκεφτόμουν τα λόγια του Klaus χθες. Να πάρω τους κυνηγούς με το μέρος μου ή όχι; Τι να έκανα; Έτριψα τα μάτια μου και σηκώθηκα.

Φόρεσα τα ρούχα μου και κατέβηκα στην κουζίνα να φάω κάτι. Μου άρεσε πολύ αυτή η στιγμή της ημέρας. Η στιγμή που είχα μια κανονική πρωινή ρουτίνα χωρίς κανείς και τίποτα περίεργο να συμβαίνει. Έφαγα μια μπουκιά από το γιαούρτι με τα φρούτα που είχα φτιάξει και ήπια λίγο καφέ. Ύστερα κάθισα στον καναπέ κοιτάζοντας το κινητό μου. Είχα πενήντα κλίσεις από την Freya και την Raven. "Τι συμβαίνει;" αναρωτήθηκα κουρασμένα γνωρίζοντας πως αυτό το φυσιολογικό πρωινό είχε μόλις τελειώσει.

Πήρα την Raven. "Επιτέλους το σήκωσες! Νομίζαμε ότι απήγαγαν και εσένα!" αναφώνησε. Έτριψα τα μάτια μου προσπαθώντας να καταλάβω τι εννοούσε. "Γιατί ποιον άλλο απήγαγαν;" ρώτησα. "Την Amelia. Μάλλον δεν ξέρουμε. Έχει εξαφανιστεί από χθες το βράδυ!" εξήγησε. Συγκράτησα το χασμουρητό μου. "Εντάξει έρχομαι από εκεί." είπα μισονυσταγμένη. "Είσαι καλά; Ακούγεσαι κουρασμένη." διαπίστωσε. "Καλά είμαι έρχομαι." απάντησα και έκλεισα το τηλέφωνο. "Αχ! Άλλη μια περιπέτεια ξεκινάει! Τέλεια!" αναφώνησα ειρωνικά ετοιμάστηκα και έφυγα.

Όταν έφτασα στο σπίτι των Mikaelson κανένας δεν ήταν. "Γειά σου Alison." άκουσα την φωνή της Aria πίσω μου. Στράφηκα προς το μέρος της. "Γειά. Που είναι όλοι;" ρώτησα. Κάποιοι είναι μέσα απλά κάνουν ξόρκι για να βρουν την Amelia. Οι άλλοι έχουν πάει να την ψάξουν." εξήγησε με ένα ήρεμο. "Α! Ωραία!" σχολίασα συγκρατώντας όχι και τόσο πετυχημένα το χασμουρητό μου. "Είσαι καλά; Φαίνεσαι κουρασμένη." διαπίστωσε και αυτή. Την κοίταξα. "Καλά είμαι. Απλά κοιμήθηκα και νυστάζω." είπα συνειδητοποιώντας πως δεν έβγαζε και πολύ νόημα αυτό που είχα πει.

"Εντάξει...μάλλον χρειάζεσαι παραπάνω ύπνο. Πέρασε μέσα. Εγώ θα φύγω." είπε ήρεμα και άνοιξε την πόρτα. Καθώς περνούσα δίπλα της αγγίξει τον ώμο μου. Αμέσως ένιωσα ένα παράξενο ψυχρό και σκοτεινό κύμα να με διαπερνάει. Δεν ήξερα πως ακριβώς να το εξηγήσω αλλά ένιωσα πως δεν ήταν αυτή. "Θα τα πούμε μετά έτσι δεν είναι;" είπε με ένα χαμόγελο. "Εεε ναι βέβαια!" απάντησα βιαστικά και έφυγε.

Στάθηκα στο κατώφλι να την παρατηρώ περίεργη. Γιατί ένιωσα αυτά τα συναισθήματα μόλις με άγγιξε; Είναι φίλη μου την ξέρω, αλλά αυτά που ένιωσα δεν ταίριαζαν στον χαρακτήρα της. Κατι αλλόκοτο συνέβαινε! "Ένιωσες και εσύ περίεργα έτσι δεν είναι;" άκουσα τον Colden από πίσω μου. Τον κοίταξα έκπληκτη. "Το ένιωθες και εσύ;" υπέθεσα.

"Ναι..μόλις με άγγιξε κατάλαβα πως κάτι περίεργο συμβαίνει. Γι αυτό το έψαξα λίγο και βρήκα κάτι. Νομίζω πως έχουμε να κάνουμε με μια σωσία της Aria. Συγκεκριμένα την πρώτη της οικογένειας." εξήγησε. Όλα αυτά ακουγόταν τρελά και παράλογα! Αλλά στο Horrland ζούσαμε! Όλα ήταν πιθανά. Αναστέναξα χωρίς να έχω την διάθεση να σχολιάσω το θέμα. Ήμουν πτώμα και ήθελα να καταλάβω ποια ήταν αυτή.

"Και πως την λένε αυτή;" ρώτησα. "Lilith Motgamery. Πρόγονος της Aria πριν από πολλά χρόνια που φυλακίστηκε και το έσκασε. Είναι αιρετική." απάντησε. "Ποιος άλλος το ξέρει αυτό;" ρώτησα. Τότε είδα τον Liam να βγαίνει από το σπίτι. Αμέσως ετοιμάστηκα να του επιτεθώ όπως ο Colden μου έγνεψε να μην το κάνω.

"Για την ώρα μόνο οι τρεις μας. Οι άλλοι λείπουν." είπε σιγανά. "Και τι κάνουμε; Υποθέτουμε ότι αυτή έχει πάρει την Amelia και πάμε να την βρούμε;" πρότεινε ο Colden. "Δεν είναι τόσο εύκολο. Αν πιάσουμε την Aria; Δεν ξέρουμε ποια θα συναντήσουμε;" τον αποθάρρυνε ο Liam. Ξαφνικά μια αναλαμπή εμφανήστηκε σαν αστραπή στην μνήμη μου!

Μια ανάμνηση τότε που είχα δει την Aria στον γάμο της Amelia και της Freya. Το δαχτυλίδι στα χέρια της. Το μπλε της δαχτυλίδι! Η Aria φορούσε κολιέ για τον ήλιο όχι δαχτυλίδι! Όταν με είχε βρει ο Edward το βράδυ που είχαμε ανατινάξει εκείνο το κτήριο με τους κυνηγούς...! Η Freya μου είχε πει ότι η Aria είχε κάπως ένα βραχιόλι εντοπισμού ίδιο με το δικό μου και μου έδωσε αυτό όταν μου έπεσε!

"Θα ξέρουμε ποια είναι! Η Lilith ήταν μαζί μας όλο αυτόν τον καιρό!" αναφώνησα έντρομη με όσα είχα σκεφτεί! Και οι δύο με κοίταξαν παραξενευμένοι. "Πως το ξέρεις αυτό;" με ρώτησε ο Colden. "Φοράει δαχτυλίδι για τον ήλιο όχι κολιέ! Και όταν ειχε έρθει ο Edward να με βρει τότε που ανατίναξα ένα κτήριο με κυνηγούς, είχε πει πως η Lilith μου είχε δώσει ένα βραχιόλι με ξόρκι εντοπισμού!" αναφώνησα. "Επίσης ο Elijah την είχε βρει σε ένα δωμάτιο να προσπαθεί να κάνει ξόρκια!" συνέχισε ο Colden.

Κοιταχτήκαμε σιωπηλά ξαφνιασμένοι με όσα είχαμε ανακαλύψει. Τότε άνοιξε η πόρτα του σπιτιού και μέσα μπήκαν ο Elijah, ο Klaus και η Raven. "Αφού τα βρήκατε όλα αυτά ας σκεφτούμε έναν τρόπο να βρούμε των Lilith!" είπε αυστηρά ο Elijah καθώς μας πλησίαζε. Προφανώς είχε ακούσει την συζήτηση καθώς ερχόταν στο σπίτι. Μόλις είδε ο Klaus τον Liam, όρμησε πάνω του, τον έπιασε από τον λαιμό και τον πέταξε στον τοίχο.

Ένα ευχαριστημένο χαμόγελο ήρθε στα χείλη του. "Πόσο χαίρομαι που δεν σε σκότωσε η Alison! Θα έχω την ευκαιρία να το κάνω μόνος μου!" μούγκρισε. Ο Elijah πήγε μπροστά του. "Αδελφέ μου δεν είναι ώρα γι αυτά. Θα τον κανονίσουμε μετά!" είπε αυστηρά. Ο Klaus σήκωσε τον Liam από τον λαιμό. Τον κοίταξε με μίσος. "Θα τα πούμε μετά εμείς οι δύο." είπε με ένα απειλητικό τόνο στην φωνή του και τον άφησε εκεί.

Ήρθε κοντά μου. "Ήξερες ότι η Lilith έχει τον Edward;" μου είπε. Τον κοίταξα σαστισμένη. "Τι πράγμα;" αναφώνησα νομίζοντας πως δεν είχα ακούσει κάτι καλά. Αλλά όχι. Η ακοή μου ήταν άρτια για να κάνω λάθος. "Ναι! Πριν από λίγο λάβαμε μια πρόσκληση με μια ξεχωριστή υποσημείωση για εσάς τους δύο!" είπε ο Elijah καθώς κοίταζε εμένα και τον Liam. Μου έδωσε μια χρυσή πρόσκληση.

Την άνοιξα και άρχιζα να διαβάζω. Ήταν ένας χορός στο πολιτιστικό κέντρο του Horrland. Πρόσεξα μια υποσημείωση με κόκκινα γράμματα κάτω δεξιά της πρόσκλησης. 'Θα χαρώ πολύ να γνωρίσω εσένα Alison και τον πολυαγαπημένο μου κυνηγό Liam! Είμαι σίγουρη πως το μέρος θα σας φέρει πολλές αναμνήσεις! Το ίδιο στον Edward και στην Aria!'. Κοίταξα άναυδη το κενό. Μια βραδιά πέρασα σε αυτό το μέρος και η ζωή μου είχε αλλάξει οριστικά!

'Αχ γιατί με σπρώχνουν όλα στα βάθη του παρελθόντος;' παραπονέθηκα στον εαυτό μου. "Θέλει να πάμε μόνοι μας." είπα κρύβοντας την έκπληξη μου και δίπλωσα την πρόσκληση. "Εγώ και εσύ;" αναφώνησε ο Liam γελώντας ελάχιστα. Ο Klaus τον πλησίασε αμέσως. "Ή θα πας μαζί της στον χορό ή μαζί μου στην κόλαση! Διάλεξε!" είπε αυστηρά πιάνοντας τον από τον λαιμό. Τον κοίταξε αυτή την φορά σχεδόν αδιάφορος. Σαν να μην τον ένοιαζαν οι απειλές του.

"Προσπαθώ να είμαι ευγενικός όσο γίνεται αλλά το νταηλίκι σου δεν με βοηθάει! Θέλω να σώσω την κο κόρη μου όσο θέλει και εκείνη θέλει να σώσει τον Edward. Αλλά ας είμαστε ρεαλιστές! Εγώ και η Alison δεν θα μπορέσουμε ποτέ να συνεργαστούμε αποτελεσματικά!" τον αποθάρρυνε τσαντισμένος. "Να και κάτι στο οποίο συμφωνούμε!" αναφώνησα σταυρώνοντας ειρωνικά τα χέρια μου.

"Πρέπει να προσπαθήσετε! Θα είστε ο αντιπερισπασμός μας. Θα μιλήσετε στην Lilith μέχρι εμείς να πάρουμε την Amelia και τον Edward!" προσπάθησε να μας πείσει η Raven. Κοιταχτήκαμε με απέχθεια με τον Liam. Δεν θα δούλευε αυτό το σχέδιο...Αλλά από την άλλη θέλαμε και οι δύο τους αγαπημένους μας πίσω..."Ας είναι! Ας πάμε σε άλλον έναν 'όμορφο χορό" είπα ελαφρώς ειρωνικά ξεφυσώντας.

Η Amelia άνοιξε ελαφρά τα μάτια της. Προσπάθησε να τεντώσει τα άκρα της αλλά δεν μπορούσε. Ήταν αλυσοδεμένη σε έναν χώρο με πολύ λίγο φως. Γύρω της υπήρχαν ελάχιστα αντικείμενα. Είδε μια μορφή να την πλησιάζει. Ζάρωσε τα μάτια της προσπαθώντας να διακρίνει ποιος ήταν. Η μορφή χάραξε μια πληγή στον λαιμό της. Το αίμα της άρχισε να ρέει μέσα σε ένα σιδερένιο δοχείο. "Ποιος είσαι; Και τι το θες το αίμα μου;" ρώτησε.

Τότε το μέρος άρχιζε να ξεθολώνει. Μπορούσε να δει πως ήταν δεμένη σε ένα υπόγειο δωμάτιο με λίγα έπιπλα. Η μορφή ήταν ένας κουκουλοφόρος. Αφού πήρε το αίμα που χρειαζόταν, σκούπισε με ένα πανί τον λαιμό της. Πήρε μια ένεση έβαλε λίγο από το αίμα της μέσα και έφυγε. Η Amelia κοιτούσε παραξενευμένη τον χώρο που βρισκόταν. Τι να ήταν εκεί και ποιος είχε έναν τέτοιο χώρο; Άνοιξε μια ξύλινη πόρτα.Η Amelia αντίκρισε μια πολύ γνώριμη μορφή. Δεν μπορούσε να ξεκολλήσει το έκπληκτο βλέμμα της από πάνω της!

"Aria; Τι κάνεις εδώ;" ρώτησε κατάπληκτη από την παρουσία της! Τα μάτια της μορφής έκαναν έναν ειρωνικό κύκλο. "Θα ήθελες πολύ να είμαι η Aria αλλά δεν είμαι!" είπε με ένα πονηρό βλέμμα. Η Amelia γούρλωσε ακόμη περισσότερο τα μάτια της σαν να κατάλαβε πως αυτή στην οποία μιλούσε δεν ήταν η Aria αλλά μια άλλη πιο ισχυρή και δυνατή από αυτήν. Η Lilith!

Έχω μια τάση να τα κόβω απότομα τελευταία 😂😂😂

Πως σας φάνηκε;;;

Ποια λέτε να είναι τα κίνητρα της Lilith;;

Τι να θέλει κι αυτή από τους ήρωες μας;;

Θα τα πούμε στο επόμενοοο!!

Φιλάκιααααααα <3333