"Είσαι νεκρή!" είπα έντονα με ένα ξαφνιασμένο βλέμμα. "Θεωρητικά ναι! Όμως δεν είναι αυτό που εννοείς." είπε πονηρά. Υπήρχε κάτι κακό, κάτι σκοτεινό πάνω της που δεν μπορούσα να εξηγήσω. Το ένστικτο μου έλεγε να μείνω μακριά της αλλά είχα περιέργεια να μάθω πως είναι ζωντανή τελικά. "Οπότε εσύ μας έφερες εδώ ως 'Α'. Γιατί;" ρώτησα απότομα. Έκανε έναν κύκλο γύρω μου παρατηρώντας εμένα. "Δεν είχα κάποιο συγκεκριμένο λόγο. Απλώς είχε πλάκα να σας βλέπω μέσα στον φόβο και την ανησυχία για την καημένη την Raven!" είπε ειρωνικά. "Άρα για κάποιο λόγο δεν είσαι νεκρή και έφερες την Raven εδώ για να σπάσεις πλάκα μαζί μας!" είπα με την ίδια ειρωνεία. "Ακριβώς! Και ακόμη το διασκεδάζω! Δεν έχεις ιδέα τι περιμένει εσένα και τους ανόητους τους Mikaelson." είπε με κακία και με πλησίασε απειλητικά. Έκρυψα βαθιά μέσα μου το βλέμμα του φόβο μου και την κοίταξα με μίσος. "Τόλμα να τους πειράξεις και δεν θα ξαναδείς ποτέ την Amelia!" την απείλησα. Γελασε κοροϊδευτικά. "Αλήθεια νομίζεις πως έκανα όλα αυτά για να κάθομαι να ακούω απειλές από μια βλαμμένη δεκαεξάχρονη σαν και εσένα;" είπε κοροϊδευτικά. Έσφιξα τα χέρια μου σε μπουνιές. Τότε το κεφάλι της άρχισε να πονάει. Έβαλε τα χέρια της στα νεύρα του κεφαλιού της ώστε να απαλύνει τον πόνο. Ένα αυθόρμητο σκοτεινό βλέμμα ήρθε στο πρόσωπό μου. Όμως η Liana έσπασε γρήγορα το ξόρκι μου. Με κοίταξε με μίσος και οργή. Τέντωσε τα βλέφαρα της. Ξαφνικά ένιωσα τον ξύλινο τοίχο να με τραβάει σαν μαγνήτης! Κόλλησα πάνω του αλλά δεν μπορούσα να ξεφύγω. Η Liana ήρθε με αστραπιαία ταχύτητα κοντά μου, έπιασε σφιχτά τον λαιμό μου και με κοίταξε με θυμό και κακία. Ήταν πολύ ισχυρή. "Ζω πάρα πολλά χρόνια για να με καταβάλει ένα ξόρκι μιας νεαρής μάγισσας σαν και εσένα!" είπε. Προσπάθησα να κάνω κι άλλα ξόρκια αλλά η δύναμη του χεριού της με σταματούσε συνεχώς. Έβγαλε ένα σίδερο από την τσέπη της μαύρης ζακέτας της και το έχωσε βαθιά μέσα στο στομάχι μου. Έσκισε τα ρούχα και το δέρμα μου και ακούμπησε ελάχιστα το στομάχι μου. Έπεσα κάτω ανίκανη να πω οτιδήποτε. Ο πόνος ήταν αρκετός. Έπιασα το σημείο όπου βρισκόταν το σίδερο και προσπάθησα να το βγάλω. Το τράβηξα λίγο. Έβγαλα μια βουβή κραυγή. Η Liana με κοιτούσε απογοητευμένη. "Είσαι πολύ πιο αδύναμη από ότι περίμενα....πρέπει να αλλάξει αυτό." είπε και εξαφανήστηκε. Αγνόησα εκείνη τη στιγμή τα λόγια της και συγκεντρώθηκα στο σίδερο. Το έπιασα ξανά αποφασισμένη να το βγάλω και να σταματήσω τον πόνο μου. Το τράβηξα με δύναμη. Πόνεσα αρκετά αλλά τα κατάφερα. Η πληγή δεν ήταν μεγάλη αλλά το αίμα είχε λερώσει την άσπρη μπλούζα μου. Πέταξα το σίδερο λίγο πιο πέρα και σηκώθηκα.

   Βγήκα έξω από το σπίτι και προχώρησα προς την λίμνη. Η βροχή σταμάτησε σιγά σιγά. Είδα τον Klaus που με πλησίαζε με την Raven στην αγκαλιά του. Και οι δύο ήταν βρεγμένοι. Με κοίταξε αυστηρά. "Τι κάνεις εδώ; Σου είπα να μην κουνηθείς." είπε. "Ναι....μεγάλη ιστορία." απάντησα χωρίς να έχω όρεξη για κουβέντα. Κοίταξε την βαμμένη με αίμα μπλούζα μου. "Να φανταστώ θα μου μιλήσεις αργότερα γι αυτό..." είπε με νόημα στην φωνή του. Ξεφύσηξα και κοίταξα την Raven. "Ναι....καλύτερα να την πάμε στο σπίτι." είπα και φύγαμε.

   Όταν φτάσαμε στο κατώφλι του σπιτιού ήταν μεσάνυχτα. Η βροχή είχε σταματήσει τελείως. Ο ουρανός είχε αυτό το σκούρο μπλε χρώμα και το μισοφέγγαρο φώτιζε την πόλη. Ξεκλείδωσα την πόρτα και μπήκαμε μέσα στο σπίτι. Η Caroline ήταν καθισμένη στον καναπέ. Μόλις μας είδε σηκώθηκε απότομα ταραγμένη. "Ωχ θεέ μου! Τι έγινε;" ρώτησε. "Ολα είναι καλά τώρα..." απάντησα με ένα ήρεμο και καθυσηχαστικό βλέμμα. Όμως έλεγα ψέματα για ακόμη μια φορά. Το ένστικτο μου έλεγε πως η Liana δεν έχει έρθει για καλό σκοπό κοντά μας και το πίστευα. Αλλά δεν είπα τίποτα παραπάνω. Ο Klaus πήγε την Raven στο δωμάτιο του, την ακούμπησε απαλά στο κρεβάτι και κάθισε δίπλα της. Δεν είχε ξυπνήσει ακόμη. Όλοι πιστεύαμε πως ήταν από τις πολλές φορές πνιγμού στην λίμνη. Αλλά κάτι χειρότερο της συνέβαινε. Κάτι που κανείς μας δεν περίμενε. "Τι συνέβη εκεί;" με ρώτησε η Caroline. Πήρα μια βαθιά ανάσα. "Τίποτα....ο Klaus βούτηξε στο νερό για να σώσει την Raven και με ψυχανάγκασε να μην κουνηθώ. Αυτό είναι όλο." είπα χωρίς να την κοιτάζω. Το βλέμμα της ήταν δύσπιστο. Δεν με πίστευε. "Και τι έπαθε το στομάχι σου;" ρώτησε με έναν τόνο ανάκρισης. Χρειαζόμουν ένα καλό ψέμα. "Άκουσα έναν θόρυβο από τους θάμνους αλλά ήταν η ιδέα μου. Όπως γυρνούσα πίσω στην λίμνη χτύπησα απότομα σε ένα σίδερο που υπήρχε εκεί. Δεν ήξερα για ποιό λόγο βρισκόταν εκεί αλλά ήμουν πολύ απρόσεκτη και δεν το πρόσεξα." είπα και την κοίταξα στα μάτια. Τα μάτια της είχαν ένα ύφος σκέψης. "Α....έχει λογική αυτό που λες." απάντησε. Το ύφος της έδειχνε πως με είχε πιστέψει. Ανέβηκε την ξύλινη σκάλα και πήγε προς το δωμάτιο που βρισκόταν ο Klaus. Κοίταξα το στομάχι μου. Η πληγή αιμοραγούσε ακόμη. Αυτό ήταν πολύ παράξενο. Από τότε που μεταμορφώθηκα σε βαμπίρ κάθε πληγή του σώματος μου θεραπευόταν πολύ γρήγορα. Δεν μπορούσα να το αφήσω έτσι.

  
Πήγα στο μπάνιο. Πήρα μια άσπρη πετσέτα, άνοιξα την βρύση και την έβρεξα. Κοίταξα ελάχιστα τον καθρέφτη που βρισκόταν ακριβώς από πάνω μου. Πρόσεξα μια μορφή. 'Βλεπω φαντάσματα. Υπέροχα!' σκέφτηκα και αναστέναξα. Έκλεισα την βρύση και κοίταξα ξανά τον καθρέφτη. O Edward βρισκόταν ακριβώς από πίσω μου και με κοιτούσε. Πήρα μια απότομη εισπνοή τρόμου. Γύρισα και τον κοίταξα κρατώντας την πετσέτα στο αριστερό μου χέρι. "Με τρόμαξες!" παραπονέθηκα με μια ταραγμένη φωνή. Με πλησίασε. "Συγγνώμη." είπε ήρεμα. Πρόσεξε την λερωμένη μπλούζα μου. Η έκφραση του μεταμορφώθηκε σε μια έκφραση τρόμου και ανησυχίας για μένα. "Τι στο διάολο σου συνέβη;" ρώτησε ανήσυχος. "Μεγάλη ιστορία...." απάντησα κουρασμένα. Ένιωσα έναν παράξενο πόνο στο μέρος της πληγής. Κρατήθηκα απότομα από τον νιπτήρα του μπάνιου. Έπιασα απαλά το στομάχι μου. Η αιμορραγία αυξανόταν. Ο Edward με κοίταξε στα μάτια ανήσυχος. Ύστερα κοίταξε την βρεγμένη πετσέτα στο αριστερό μου χέρι. "Μπορώ να......;" είπε με νόημα στην φωνή του. Του έγνεψα καταφατικά και του έδωσα αυθόρμητα την πετσέτα. Μέσα μου τον εμπιστευόμουν και ήξερα πως θέλει το καλό μου παρόλο που δεν το είχα εκδηλώσει ποτέ. Το χέρι του ακούμπησε απαλά το δικό μου. Ένιωθα το απαλό του δέρμα να αγγίζει το δικό μου και σιγά σιγά να απομακρύνεται παίρνοντας την πετσέτα μαζί του. Με κοίταξε για μερικά δευτερόλεπτα στα μάτια. Σήκωσε λιγάκι την άσπρη μου μπλούζα και ακούμπησε επιδέξια την πετσέτα πάνω στο σημείο τις πληγής πιέζοντας το ελάχιστα. Ήταν τόσο προσεκτικός προσπαθώντας να με φροντίσει....και αυτό μου άρεσε πολύ. Πρόσεξα πως τόση ώρα τον χάζευα. Ταρακουνίθηκα ελάχιστα ώστε να αποσπάσω την προσοχή μου από εκείνον. Όμως ήταν αδύνατο. Ήμασταν τόσο κοντά. Μπορούσα να νιώσω την ανάσα του, τους παλμούς της καρδιάς του που γίνονταν σαν τρελοί κάθε φορά που με πλησίασε τόσο πολύ ακόμη κι αν δεν το έδειχνε. Κάτι είχε αλλάξει μεταξύ μας τελευταία. Δεν ήξερα αν το προκαλούσα εγώ ή αυτός σε εμένα....πάντως δεν μπορούσα να τον μισήσω όσο κι αν προσπαθούσα. Αλλά δεν ήθελα να το κάνω. Δεν ένιωθα μίσος γι αυτόν. Ένιωθα μια μεγάλη συμπάθεια και κάθε φορά που τον έβλεπα ένα παράξενο και ζεστό συναίσθημα κυρίευε το μυαλό και το σώμα μου. Ένα συναίσθημα που ένιωθα μόνο κοντά του. Μια ζεστασιά μια ασφάλεια και την ανάγκη να είμαι κοντά του συνέχεια. 'ΟΧΙ! ΣΤΑΜΑΤΑ! Μην τον σκέφτεσαι άλλο! Δεν πρέπει!' φώναξα με μια νοητή φωνή στον εαυτό μου. Ο Edward χαμογέλασε ελάχιστα. Σαν να διάβασε την σκέψη μου και να ευχαριστήθηκε με το γεγονός ότι τον σκέφτομαι συνέχεια. Ένιωσα έναν πόνο στο στομάχι μου ξανά. Αυτή τη φορά ήταν σαν να υπήρχε κάτι κοφτερό μέσα μου. "Αουτς!" φώναξα δυνατά και λύγισα λίγο τα γόνατα μου. Ο Edward με κοιτούσε με περισσότερη ανησυχία. Παρατήρησε για λίγο το στομάχι μου. Ψηλάφισε με τα τρία δάχτυλα του δεξιού χεριού του την πληγή μου. Ένιωσε ένα εξόγκωμα μέσα της. "Τι συμβαίνει;" ρώτησα απορημένη. "Έχεις ένα κομμάτι σίδερο μέσα στο σώμα σου." είπε καθώς κοιτούσε την πληγή. 'Καταραμένη Liana! Σε μισώ!' σκέφτηκα με μια οργισμένη νοητή φωνή. Ο Edward δεν αντέδρασε σε αυτήν την σκέψη. Ίσως τελικά να μην διάβαζε το μυαλό μου. Ή ίσως να ήταν πολύ καλός ηθοποιός. Όμως αυτό ήταν κάτι που δεν είχα εξακριβώσει ακόμη. Με κοίταξε στα μάτια. "Θα το βγάλω αλλά θέλω να ηρεμήσεις. Θα πονέσεις μόνο για λίγα δευτερόλεπτα." είπε καθυσηχαστικά. Ένιωθα το σίδερο σαν τρυπάνι που ήθελε να σκίσει το σώμα μου. Ήθελα να βγει εκείνη την στιγμή από μέσα μου! "Δεν με νοιάζει! Απλά βγαλτο!" τον πρόσταξα ανάμεσα στους πόνους μου. Πήρε μια βαθιά αγχωμένη ανάσα και έχωσε το χέρι του μέσα στο στομάχι μου. Αντιστάθηκα στην κραυγή πόνου που ήθελε να βγει από τα χείλη μου. Λύγισα λίγο τα γόνατα μου. Ένιωθα το χέρι του να πιάνει το σίδερο και να το βγάζει απότομα έξω από το σώμα μου. Πήρα μια βαθιά ανάσα ανακουφισμένη επειτέλους.
Η πληγή επουλώθηκε σιγά σιγά. Με αγκάλιασε. "Ολα είναι καλά τώρα." είπε με μια ήρεμη φωνή. Τον αγκάλιασα πιο σφιχτά. "Σε ευχαριστώ." ψυθήρισα. Για δύο ανεπαίσθητσα δευτερόλεπτα έκλεισα τα μάτια μου. Ένιωθα ένα παράξενο κύμα εμπιστοσύνης και ασφάλειας στην αγκαλιά του. Αφού ένιωσα καλύτερα έφυγα από την αγκαλιά του και κοίταξα το σίδερο που κρατούσε στο χέρι του. Πρόσεξα πως είχε ένα μικρό χαρτάκι κολλημένο και διπλωμένο πάνω του. Ο Edward το είχε παρατηρήσει. Το πήρε στα χέρια του και το ξεδίπλωσε. Εγραφε κάτι με πολύ μικρά γράμματα. Το διάβασα. 'Και αυτό είναι μόνο η αρχή.
-Liana' έγραφε. Ο Edward με κοίταξε με έκπληξη. "Η Liana; Σαν την Liana Dilaurentis;!" ρώτησε ξαφνιασμένος. "Κάνε ησυχία! Δεν θέλω να μας ακούσουν!" είπα δυναμόνοντας τον τόνο της επιτακτικής φωνής μου. "Για κάποιο ανεξήγητο λόγο είναι ζωντανή. Όμως δεν έχει έρθει για καλό." εξήγησα σιγά. Το βλέμμα του είχε ανησυχία και θυμό. "Αυτή πήρε την Raven!....και σε μαχαίρωσε!" αναφώνησε θυμωμένα. Τότε εμφανίστηκε η Liana. "Ακριβώς Edward! Χαίρομαι που υπάρχει και κάποιος έξυπνος εδώ." είπε με ένα πονηρό χαμόγελο. Με πλησίασε απειλητικά αλλά ο Edward μπήκε μπροστά μου με ένα βλέμμα που έδειχνε πως με προστάτευε και πως δεν θα την άφηνε να με πειράξει. Τα μάτια της Liana έκαναν έναν ειρωνικό κύκλο και χαμογέλασε κοροϊδευτικά. "Προστατεύσεις και φροντίζεις την Alison πιστεύοντας πως θα σε αγαπήσει κάποια μέρα! Είσαι αξιολύπητος!" είπε κοροϊδευτικά. "Είπε η αιρετική που κρυβόταν σχεδόν μια χιλιετία από τους κυνηγούς." απάντησε ειρωνικά. Η Liana τον κοίταξε ξαφνιασμένη. "Πως το ξέρεις αυτό;" ρώτησε απαιτητικά. "Ξέρω πολλά πράγματα που δεν θέλεις να μαθευτούν." είπε με θάρρος και την πλησίασε απειλητικά. "Πως τολμάς να με απειλείς;!" είπε εξοργισμένη. "Δεν σε απειλώ. Σε προειδοποιώ. Αν πειράξεις την Alison ή τους Mikaelson πρώτα θα σε βασανίσω με τα μυστικά σου, μετά θα σε παραδώσω αυτοπροσώπως στους κυνηγούς και τέλος θα σε κάψω ζωντανή χαρούμενος." την απείλησε. Η φωνή του ήταν σίγουρη και θαρραλέα. Δεν την φοβόταν και ήξερε ακριβώς πως να την νικήσει με τους ίδιους της τους φόβους. 'Πως είναι δυνατόν;' αναρωτήθηκα. Η σκέψη πως μπορεί να διαβάζει τον μυαλό των άλλων ήρθε ξανά στην μνήμη μου. Η Liana τον κοίταξε με μίσος και οργή. Ύστερα ένα πονηρό χαμόγελο ήρθε στο πρόσωπό της. "Ώστε ξέρεις τι φοβάμαι! Όμως αυτό που δεν ξέρεις είναι πως αν οι κυνηγοί με βρουν, θα βρουν και την Alison και τότε δεν θα δείξουν κανένα έλεος!" είπε με κακία και εξαφανήστηκε.

     Ο Edward με άρπαξε από το χέρι και με έσυρε προς την κουζίνα. "Σταμάτα!" φώναξα και τράβηξα το χέρι μου. Με κοίταξε. "Πρέπει να σε απομακρύνω από την πόλη! Είναι ο μόνος τρόπος να μείνεις ασφαλής!" είπε με ένταση και ανησυχία. Γέλασα νοητά. 'Γιατί νομίζει ότι μπορεί να με προστατέψει καλύτερα από ότι έχω προστατέψει εγώ τον εαυτό μου;' σκέφτηκα. "Δεν χρειάζομαι προστασία από κανέναν! Αυτό είναι το σπίτι μου και δεν θα το εγκαταλείψω τρέχοντας! Ξανά!" είπα με ένταση. Με πλησίασε. Το βλέμμα του έδειχνε τον θυμό αλλά και την τεράστια ανησυχία που τον διακατείχε. "Alison, αν οι κυνηγοί έρθουν για σένα εδώ ή στο Horrland ούτε εγώ ούτε κανείς μας δεν θα μπορεί να σε προστατέψει!" είπε δυναμόνοντας τον τόνο της φωνής του. "Και πως το ξέρεις αυτό; Η μαγεία μου μπορεί να τους νικήσει." είπα. "Όχι δεν μπορεί! Τίποτα δεν μπορεί να τους σταματήσει αν θελήσουν να σε κυνηγήσουν!" είπε έντονα με σιγουριά. "Πως είσαι τόσο σίγουρος γι αυτό;!" είπα με ακόμη περισσότερη ένταση. Δεν καταλάβαινα αυτή την αντίδραση. Πως γινόταν να ήταν τόσο σίγουρος για όλα και να ήξερε ακριβώς τι έπρεπε να κάνει; Με κοίταξε έντονα. "Επειδή είμαι ένας από αυτούς!" φώναξε. Ξαφνιάστηκα. 'Πως είναι δυνατόν; Αφού.....είναι βρικόλακας..' σκέφτηκα. Έκανα ένα βήμα πίσω αποφεύγοντας τον. "Δεν είμαι ακριβώς κυνηγός αλλά αν οι κυνηγοί έρθουν και μας βρουν θα με αναγκάσουν να ολοκληρώσω την μεταμόρφωση και τότε δεν θα μπορώ να σε προστατέψω! Ούτε και κανένας άλλος!" είπε ανήσυχα και ηρέμισε τον έντονο τόνο της φωνής του. Το βλέμμα μου είχε φόβο και κάτι που έλεγε να τρέξω μακριά του. Αλλά από την άλλη ήθελα να μάθω πως γίνεται να είναι κυνηγός. Με πλησίασε. "Γι αυτό άσε με να σε προστατέψω." είπε με ένα εμπιστευτικό και ανήσυχο βλέμμα. "Δεν ξέρω Edward.....ίσως υπάρχει ένας τρόπος να τους νικήσουμε." είπα σκεπτική. Με πλησίασε ακόμη περισσότερο. "Ναι...ίσως να υπάρχει ένας άλλος τρόπος." απάντησε σοβαρά. Τότε έβγαλε από την τσέπη του μια ένεση με ερολύνη και την κάρφωσε στο αριστερό μου μπράτσο με αστραπιαία ταχύτητα. Δεν πρόλαβα να καταλάβω πως το έκανε. Τον κοίταξα με έκπληξη και απογοήτευση που δεν με εμπιστευόταν. Το σώμα μου άρχιζε μουδιάζει από τα δάχτυλα των ποδιών μου μέχρι το κεφάλι μου. Τα βλέφαρα μου έκλειναν και κάθε αντίσταση να τα κρατήσω ανοιχτά ήταν ανώφελη. Σιγά σιγά χαλάρωσα πάνω στα χέρια του Edward που με κρατούσαν. "Συγγνώμη Alison. Αλλά είναι ο μόνος τρόπος για να μείνεις ασφαλής." απάντησε σοβαρά. Με σήκωσε και με κράτησε στα στιβαρά του χέρια. Ο Klaus κατέβηκε βιάστηκα από τις σκάλες. Ο Edward έβγαινε από το σπίτι και πήγαινε προς το αυτοκίνητο του. Ο Klaus τον σταμάτησε μπαίνοντας μπροστά του. "Αυτό είναι το καλό σχέδιο για το οποίο μου μιλούσες; Να την απαγάγεις;" ρώτησε ειρωνικά. "Είναι ο μόνος τρόπος για να μείνει ασφαλής Klaus και το ξέρεις." απάντησε με σοβαρότητα. "Τι νομίζεις πως θα σκεφτεί ο Elijah γι αυτό που κάνεις; Μου είπες πως θέλεις να σε συγχωρέσει! Δεν θα κερδίσεις ποτέ την συγγνώμη του με αυτό που κάνεις!" είπε δυναμόνοντας τον τόνο της φωνής του. "Αν ο Elijah την αγαπάει πραγματικά θα καταλάβει πως αυτός είναι ο κατάλληλος τρόπος για να μείνει ασφαλής." είπε έντονα και άνοιξε την πόρτα του αυτοκινήτου του. Ο Klaus τον σταμάτησε κρατώντας ελαφρά το αριστερό του μπράτσο. "Μείνε εδώ." τον ψυχανάγκασε. "Συγγνώμη, Klaus....αλλά δεν θέλω να βάλω την ζωή της σε κύνδινο." είπε σοβαρά και πέταξε ένα βελάκι με ερολύνη και ένα άλλο υγρό που καρφώθηκε στο γόνατο του Klaus. Λύγισε ελάχιστα το γόνατο του και όταν έβγαλε το βελάκι ο Edward είχε εξαφανιστεί.

     Άνοιξα ελαφρά τα μάτια μου. Ειχε ξημερώσει. Ήμουν ξαπλωμένη σε ένα διπλό κρεβάτι με πολύ αναπαυτικό στρώμα και άσπρο πάπλωμα. Κοίταξα τριγύρω. Βρισκόμουν σε ένα φωτεινό ευρύχωρο δωμάτιο όμορφα διακοσμημένο με άσπρους τοίχους και διάφορα φυτά. Σηκώθηκα από το κρεβάτι και άνοιξα την πόρτα του δωματίου. Υπήρχε μια μαρμάρινη σκάλα που οδηγούσε στο σαλόνι τους σπιτιού. Κατέβηκα προσεκτικά και πήγα προς το σαλόνι. Ήταν πολύ μεγάλο με τρεις καναπέδες, ένα τζάκι και πίνακες ζωγραφικής κρεμασμένους στους τοίχους. Είδα πως το σπίτι στο οποίο βρισκόμουν ήταν αρκετά ευρύχωρο και είχε πολλά δωμάτια. Περιπλανήθηκα για λίγο μέχρι που μια υπέροχη λαχταριστή μυρωδιά κέντρισε τις αισθήσεις μου. Ένιωσα την κοιλιά μου να γουργουρίζει και τον λαιμό μου να ξεραίνεται. Ακολούθησα αυτήν την μυρωδιά μέχρι που έφτασα στην κουζίνα. Ήταν κι αυτή αρκετά ευρύχωρη. Παντού υπήρχαν άνθρωποι που ετοίμαζαν φαγητά πάνω στους κατάλευκους πάγκους. Με πλησίασε μια γυναίκα μετρίου ύψους και βάρους με μαύρα μαλλιά πιασμένα σε κοτσίδα. "Εσύ πρέπει να είσαι η Alison." είπε εύθυμα. "Ναι...εγώ είμαι." απάντησα περίεργη. Έβγαλε ένα σακουλάκι με αίμα από την τσέπη της. "Πάρτο. Είναι ζεστό και φρέσκο. Όπως σου αρέσει." απάντησε με χαμόγελο και μου πρόσφερε το σακουλάκι. Κατάλαβα ότι την είχε ψυχαναγκάσει ο Edward. Το πήρα από τα χέρια της, έβγαλα το πλαστικό καλαμάκι και άρχιζα να πίνω από αυτό. Πράγματι είχε δίκιο! Το αίμα ήταν πολύ θερμό και το ένιωθα να ζεσταίνει τον λαιμό μου και να γλυκαίνει τον ουρανίσκο μου. Ένιωσα πιο δυνατή. "Τελικά είχα δίκιο. Σου αρέσει όντως το ζεστό αίμα." ακούστηκε η φωνή της Liana που βρισκόταν από πίσω μου. Ξαφνιάστηκα! Νόμιζα πως ο Edward με απήγαγε. Γύρισα και την κοίταξα θυμωμένη. "Με απήγαγες!" παραπονέθηκα ενοχλημένη. Έκανε έναν μομφασμό. "Βασικά σε έκλεψα από τον Edward....αλλά το κάνω για το καλό σου. Όμως θα περάσεις πολύ καλά στο υπόσχομαι." απάντησε με μια πονηρή φωνή. Μπορεί να είχε σχέδια αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να την αφήσω να πιστεύει πως θα πετύχουν. "Τι έκανες στον Edward;" ρώτησα θυμωμένη. Με πλησίασε ελάχιστα. "Ας πούμε πως παίρνει έναν υπνάκο για την ώρα." είπε πονηρά. Έκανα μια επιθετική κίνηση προς την Liana. "Χαλάρωσε! Δεν είσαι σε θέση να με αντιμετωπίσεις και δεν μου αρέσουν οι εύκολες και οι ανούσιες νίκες." είπε με ένα κακιασμένο βλέμμα. "Περιμένεις να σου φερθώ καλά μετά από ότι έκανες στον Elijah;" είπα ειρωνικά. Έκανε έναν μομφασμό. "Το έκανα για να επιβιώσω. Ήταν ο μόνος τρόπος! Αλλά πρέπει να μάθεις όλη την ιστορία για να κρίνεις." είπε και προχώρησε. Την ακολούθησα.

     Άνοιξε μια πόρτα και μπήκαμε σε ένα ευρύχωρο δωμάτιο. Οι τοίχοι ήταν βαμμένοι με ένα απαλό ζαχαρί χρώμα και παντού υπήρχαν καθρέφτες. Στην μέση υπήρχε ένα μαύρο πιάνο με ουρά. Έκλεισα την πόρτα πίσω μου. Την κοίταξα. "Γιατί είσαι εδώ;" ρώτησα με απέχθεια. "Όσο κι αν δεν το πιστεύεις....είμαι εδώ για να σε προστατέψω. Είσαι δυστυχώς σημαντική για την ομάδα μας." είπε. Δεν ήθελα να ακούσω άλλες ανοησίες από αυτήν! Ήθελα να βρω τον Edward και να φύγω από εδώ! "Και γιατί να σε εμπιστευτώ με όλα αυτά που έχεις κάνει;" είπα δύσπιστα. Ξεφύσηξε και προχώρησε στον χώρο. "Είχα πολλούς λόγους για όλα αυτά που έκανα. Δεν ήμουν πάντα η κακιασμένη σκύλα που χειραγωγεί όπως νομίζει ο Elijah." είπε. Την κοίταξα με περιέργεια. "Πριν πολύ καιρό σε μια άλλη πόλη της Γαλλίας μια φτωχή μητέρα δεν μπορούσε να θρέψει την νεογέννητη της κόρης. Όσες δουλειές κι αν έκανε τα λεφτά ποτέ δεν αρκούσαν. Το μωρό μεγάλωνε με τον καιρό και η μητέρα δεν μπορούσε να του προσφέρει ούτε φαγητό ούτε ρούχα ούτε μόρφωση. Έτσι την πούλησε σε μια οικογένεια πλούσιων λέγοντας της πως αυτοί ήταν οι πραγματικοί γονείς της.". "Εσύ ήσουν το μωρό." διαπίστωσα. "Ακριβώς. Όταν η μητέρα μου με παρέδωσε στους πλούσιους το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν πως θα αποδράσω. Θεωρούσαν πως ήμουν υπηρέτρια τους. Είχαν και μια άλλη κόρη που μου έμοιαζε αρκετά εμφανισιακά. Αυτή ήταν ανυπόφορη! Δεν υπήρχε μέρα στην ζωή μου που να μην μου την είχε καταστρέψει! Με βασάνιζε με κάθε τρόπο ειδικά μπροστά στους άξεστους φίλους της! Όλο αυτό κρατούσε πολλά χρόνια μέχρι που στα δεκατέσσερα μου αποφάσισα να το σκάσω. Μάζεψα τα πράγματα μου και το βράδυ το έσκασα από το ευρύχωρο σπίτι τους. Όμως αυτή με παρακολουθούσε και με απείλησε πως θα πει στους γονείς της τι έκανα. Ήξερα πως αν το έκανε αυτό μετά τα βάσανα θα γίνονταν χειρότερα. Σε έναν καυγά που είχαμε ξαφνικά ένιωσα μια παράξενη δύναμη μέσα μου. Ήταν η μαγεία μου. Η ποσότητα της όμως ήταν τεράστια και δεν μπορούσα να την ελέγξω με αποτέλεσμα να την σκοτώσω." είπε. Την κοιτούσα ξαφνιασμένη. Δεν μπορούσα να πω κάτι. "Μην με κοιτάς έτσι. Ήταν ο μόνος τρόπος για να επιβιώσω. Θες να ακούσεις την συνέχεια ή όχι;" ρώτησε απαιτητικά. Πήρα μια βαθιά ανάσα. "Ναι....πες μου." απάντησα. "Μετά από αυτό πήγα στο Παρίσι. Άλλαξα το επίθετο μου σε Dilaurentis. Ξεκίνησα να δουλεύω σε μια καφετέρια της εποχής και κατάφερα να μορφωθώ. Η ζωή μου αποκτούσε νόημα σιγά σιγά. Ώσπου μια μέρα μια δέχτηκα μια απρόσμενη επίσκεψη. Ήταν η βιολογική μου μητέρα μαζί με έναν άλλο άντρα. Μόλις με είδε με αγκάλιασε χαρούμενη σαν να μην είχε συμβεί τίποτα! Μου πρότεινε να μείνω μαζί της. Η ανάγκη της μητρικής παρουσίας στην ζωή μου με έκανε να δεχτώ. Στην αρχή όλα ήταν υπέροχα μεταξύ μας. Ένιωθα επειτέλους αυτό το συναίσθημα της μητρικής ζεστασιάς. Όμως όλα άλλαξαν μια νύχτα που που αυτός ο χυδαίος άντρας της τόλμησε να με βιάσει! Είχα τρομάξει τόσο πολύ που το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να του επιτεθώ με τις δυνάμεις μου. Κατάφερα να τον χτυπήσω ελαφρά. Ο τρόμος που ένιωθα με αποδυνάμωνε! Την επόμενη μέρα διηγήθηκα όλη την ιστορία στην μητέρα μου. Δεν με πίστεψε. Αυτός ο άντρας ήταν ο φύλακας άγγελος της μπροστά στα μάτια της. Έτσι η μητρική ζεστασιά τελείωσε οριστικά για μένα. Έφυγα από το σπίτι και πήγα ξανά στην καφετέρια. Σε λίγα χρόνια κατάφερα να την αγοράσω και να φτιάξω ένα υπόγειο σπίτι. Σύντομα τα πράγματα θα γινόντουσαν ακόμη καλύτερα. Γνώρισα την Amelia. Στην αρχή νόμιζα πως ήμουν άρρωστη! Δεν είχα νιώσει ποτέ ξανά έτσι για κανέναν! Την ήθελα συνέχεια κοντά μου. Ακόμη και η παρουσία της με γαλήνευε και ησύχαζε μέσα μου την στεναχώρια και την θλίψη μου. Ήμασταν πλέον μαζί. Η χαρά μου ήταν αξεπέραστη! Αλλά κράτησε για λίγο. Όταν η ιερά εξέταση μας ανακάλυψε ήθελε να μας κάψει θεωρώντας πως ήμασταν μάγισσες. Έτσι μια μέρα καθώς ήμασταν στο σπίτι της Amelia όλα γύρω μας πήραν φωτιά. Έκανα ένα ξόρκι για να την προστατέψω και να την βοηθήσω να φύγει. Εγώ δεν πρόλαβα να φύγω. Έμεινα πίσω. Πριν αφήσω την τελευταία μου πνοή, είδα έναν ψηλό άντρα με κοστούμι και μαύρα μαλλιά να με πλησιάζει. Μου έδωσε το αίμα του και με έγβαλε έξω από το σπίτι." είπε. "Ο Elijah;" ρώτησα. "Ναι σωστά. Ο Elijah ήταν. Όταν βγήκαμε έξω από το σπίτι ένα βέλος καρφώθηκε στην καρδιά μου. Έπεσα κάτω ανίκανη να αναπνεύσω και όλα σταμάτησαν. Όταν ξύπνησα ήμουν βρικόλακας. Ολοκλήρωσα την μεταμόρφωση και έφτιαξα στον εαυτό μου ένα δαχτυλίδι για τον ήλιο. Και κάπως έτσι έγινα η πρώτη αιρετική." ."Οπότε ποτέ δεν έχασες την μαγεία σου;" ρώτησα. "Η μαγεία μιας αιρετικής τέτοιου είδους ποτέ δεν χάνεται.....Απλά διογκώνεται. Μετά από αυτό έψαξα την Amelia. Δεν την βρήκα πουθενά. Φήμες ακουγόντουσαν πως μια κοπέλα κάηκε στην πυρκαγιά προσπαθώντας να σωθεί. Όσο κι αν δεν ήθελα να το πιστέψω ήμουν σχεδόν σίγουρη πως αυτή ήταν η Amelia. Έτσι στράφηκα προς την εκδίκηση μου για τον θάνατο της. Παράλληλα απέκτησα καινούριους εχθρούς. Τους λεγόμενους 'κυνηγούς των αιρετικών'. Για την εποχή έμοιαζαν αρκετά με τους ανθρώπους της ιεράς εξέτασης. Τιμωρούσαν αιρετικούς με τον ίδιο βάναυσο τρόπο! Άλλα δεν ήταν έτσι. Με ανακάλυψαν σιγά σιγά και άρχιζαν να με κυνηγούν. Είχαν δύναμη, ταχύτητα και χαρίσματα από την φύση για να νικήσουν τις αιρέσεις της φύσης σαν εμάς! Όμως η δύναμη μου ήταν μεγαλύτερη από ποτέ και είχα την βοήθεια του Klaus και του Elijah. Αποδείχθηκε όμως πως ο Klaus με χρησιμοποιούσε! Ήθελε να με πάρει με το μέρος του μόνο και μόνο για να με παραδώσει στους κυνηγούς. Ευτιχώς το κατάλαβα γρήγορα και πρόλαβα να το σκάσω και μα σβήσω τα ίχνη μου γαι λίγο καιρό. Επέστρεψα στην καφετέρια και συνέχισα την ζωή μου σαν άνθρωπος. Λίγο καιρό αργότερα βρήκα την Amelia. Ένιωσα αυτή την φλόγα μέσα να αναγεννάται όταν την αντίκρισα. Γίναμε ξανά ζευγάρι. Και τότε αποφάσισα πως έπρεπε να κάνω μια δραστική κίνηση εναντίον των κυνηγών. Έτσι πήρα κάποιες άλλες αιρετικές, τις έκανα αθάνατες και δημιούργησα την ομάδα που ξέρεις. Τους έμαθα όσα χρειαζόταν για να νικήσουν έναν κυνηγό και να αποφύγουν τους Mikaelson. Παράλληλα έπαιζα μαζί με τον Elijah για να τον στρέψω εναντίον του Klaus. Αλλά υποτίμησα την νοημοσύνη του. Κατάλαβε το παιχνίδι που έπαιζα μαζί του και πριν προλάβω να το αντιληφθώ με κυνηγούσε σε όλο το Παρίσι. Ήξερα ότι έπρεπε να κάνω το μοναδικό πράγμα που θα τον σταματούσε από το να με κυνηγάει. Έτσι έκανα ένα ξόρκι προστασίας και τον άφησα να πιει όλο το αίμα μου. Το πίστεψε! Όλοι το πίστεψαν! Ακόμη και η Amelia." είπε. "Δηλαδή σκηνοθέτησες τον θάνατο σου μόνο και μόνο για να σταματήσει να σε κυνηγάει ο Elijah;" ρώτησα παραξενευμένη. "Μοιάζουμε πολύ σε αυτό δεν νομίζεις;" είπε πονηρά με νόημα στην φωνή της. Σκέφτηκα την στιγμή που αποφάσισα να σκηνοθετήσω τον δικό μου θάνατο. Ήταν μια στιγμή φόβου και απελπισίας..... "Μετά από αυτό εξαφανήστηκα από την Γαλλία για πάντα. Περιπλανιόμουν σε άλλες χώρες ψάχνοντας δυνατά ξόρκια και όπλα. Το 1816 καθώς ήμουν στην Ρώμη είδα τον Elijah, τον Klaus, τον Edward και μια ακόμη πανέμορφη κοπέλα με μαύρα μακριά μαλλιά. Η πρώτη σκέψη που έκανα ήταν να κρυφτώ αλλά μόλις είδα την Amelia όλα άλλαξαν. Ήθελα να πάω κοντά της, να της πω πως είμαι ζωντανή. Φυσικά αυτό δεν γινόταν. Όμως ήθελα να μείνω στην πόλη για να σιγουρευτώ πως δεν θα της έκαναν τίποτα οι Mikaelson. Η γλυκιά μου η Amelia....ήταν και είναι πανέξυπνη! Κατάφερε να μπει στο μυαλό του Elijah και έφερε στην πόλη το μοναδικό πράγμα που τρόμαζε αυτόν και τον αδελφό του. Τον Mikle. Φαντάζομαι πως τον ξέρεις." είπε με κακία στο βλέμμα της. Ξεροκατάπια. 'Εννοείται πως τον ήξερα....εγώ τον έφερα πίσω.' σκέφτηκα. "Όσο ο Mikle κυνηγούσε τον Klaus, η Amelia έψαχνε έναν τρόπο να σκοτώσει την κοπέλα με τα μαύρα μαλλιά. Όμως αυτή είπε στον Klaus τον τρόπο που θα τον κάνει παντοδύναμο. Πως να γίνει Hybrid. Ο Klaus σκότωσε τον Mikle με την βοήθεια της και ξύπνησε το γονίδιο του λυκανθρώπου που είχε μέσα του. Η κοπέλα τον βοήθησε να το σταθεροποιήσει και να το ελέγξει ώστε να μην αλλάζει αναγκαστηκά στην πανσέληνο. Ανακάλυψε πως το αίμα του μπορούσε να θεραπεύσει το δάγκωμα του λυκανθρώπου και χωρίς δεύτερη σκέψη έδωσε λίγο στον Edward. Και μια μέρα που είχαν πάει μια βόλτα, η Amelia βρήκε την ευκαιρία και έβαλε την κοπέλα με τα μαύρα μαλλιά σε πειρασμό. Της 'έδωσε' το καταραμένο βιβλίο. Η περιέργεια της κοπέλας για να δει το περιεχόμενο του ήταν τεράστια. Μόλις το άνοιξε το χέρι της κόλλησε πάνω του και τυλίχθηκε στην φλόγιες! Ομολογώ ότι το σχέδιο της Amelia ήταν πολύ καλό! Ο Klaus μόλις είδε την αγαπημένη του να καίγεται πήρε το βιβλίο και το κλείδωσε σε ένα πολύ ασφαλές μέρος. Αλλά έκανε και κάτι ακόμη. Κάτι που εξόργησε εμένα. Πήρε την Amelia, την κλείδωσε σε ένα τεράστιο σιδερένιο κουτί και το πέταξε σε μια θάλασσα. Μόλις το έμαθα ήθελα να σκοτώσω τον Klaus γι αυτό που της έκανε! Έψαχνα την κατάλληλη εκδίκηση γι αυτόν. Κάτι που θα τον κάνει να νιώσει τον πόνο και τον τρόμο που ένιωσα και εγώ. Και όταν νομίζει πως όλα θα είναι καλά τότε θα κατέστρεφα ολοκληρωτικά την ζωή του!" είπε με ένα στεναχωρημένο αλλά και βαθιά σκοτεινό βλέμμα που δήλωνε πως αυτό που είχε σκότο να κάνει τώρα ξεκινούσε. "Εννοείς αυτό που έκανες στην Raven;" ρώτησα απορημένη. Με κοίταξε με ένα κακιασμένο χαμόγελο. "Δεν είμαι τόσο αθώα πλέον. Αυτό που έκανα στην Raven ήταν μόνο μια γεύση από αυτά που θα κάνω τώρα." είπε σκοτεινά."Όμως αρκετά έμαθες για σήμερα. Έχεις δουλειά να κάνεις." είπε με κύρος και θράσος. Κούνησε ελαφρά τα δάχτυλα του αριστερού χεριού προς τα δεξιά. Ένιωσα τον λαιμό μου να σπάει. Έπεσα κάτω και όλα εξαφανίστηκαν από μπροστά μου.

   Στο μεταξύ ο Elijah ήταν μαζί με την Aria στο σπίτι μου στο Ravenswood προσπαθώντας να κάνουν ένα ξόρκι εντοπισμού. Ξεφυσούσε συνέχεια ανήσυχος. Η Aria τον κοίταξε ενοχλημένη. "Κοίτα ξέρω πως ανησυχείς για την Alison αλλά δεν μπορώ να συγκεντρωθώ έτσι." είπε με μια ευγενική ενόχληση. Την κοίταξε. "Συγγνώμη. Συνέχισε." είπε ανήσυχος. Τότε κατέβηκε η Caroline από την σκάλα. "Ο Klaus χρειάζεται την Aria. Τώρα!" είπε ανήσυχα αλλα και απαιτητικά. Η Aria έκανε έναν μομφασμό απέχθειας. "Ναι..δεν μπορώ τώρα. Προσπαθώ να βρω την Alison." είπε αδιάφορα. "Το ξέρω αλλά ο Klaus αρνείται να το δεχτεί και θέλει να πας στο δωμάτιο του για να ξυπνήσεις την Raven." απάντησε. Η Aria ξεφύσηξε ενοχλημένη, σηκώθηκε από τον καναπέ και ανέβηκε την σκάλα μαζί με την Caroline. "WOW! Εγώ προκάλεσα τόση ανησυχία; Τελικά άξιζαν τα χρόνια αναμονής και σχεδιασμού." είπε ειρωνικά η Liana που βρισκόταν πίσω από τον Elijah με σταυρωμένα τα χέρια. Την κοίταξε ξαφνιασμένος. "Liana;!" είπε με ένα παγωμένο αλλά και ξαφνιασμένο βλέμμα. Του χαμογέλασε πονηρά. "Γειά σου αγάπη μου." είπε ειρωνικά και σκοτεινά. "Τι κάνεις εσύ εδώ; Σε σκότωσα!" ψέλλισε. Τον πλησίασε. "Ναι το έκανες! Αλλά χάρις το ξόρκι προστασίας που έκανα στον εαυτό μου ήμουν νεκρή μόνο για λίγα λεπτά." είπε με κακία. "Και πως μπήκες μέσα; Την τελευταία φορά που σε είδα ήσουν βαμπίρ εκτός από μάγισσα." είπε. "Ναι σωστά! Θυμάσαι εκείνη την ασήμαντη κοπέλα που είχε βαλει η Alison να σε αππσυντονίσει και να σου σπάσει τον λαιμό; Το διασκέδασα πολύ!" είπε με κακία. "Τι έκανες στην Raven;" ρώτησε με το ίδιο ξαφνιασμένο βλέμμα. Η Liana περπάτησε στο σαλόνι. "Ο Klaus έπρεπε να πληρώσει γι αυτό που έκανε στην Amelia. Και βρήκα τον κατάλληλο τρόπο για να πληρώσει. Ποιά θα διαλέξει; Την Raven ή την Caroline;" είπε με σκοτεινό βλέμμα. "Τι εννοείς;" ρώτησε. "Εκανα ένα ξόρκι και συνέδεσα την ζωή της Caroline με την ζωή της Raven. Όσο η Caroline είναι ζωντανή η Raven θα βρίσκεται σε μαγικό κόμμα. Αλλά αν πεθάνει η Caroline ίσως υπάρξει μια πιθανότητα να ξυπνήσει η Raven. Όμως η απόφαση κυμαίνεται από τον Klaus....Άραγε ποιά θα διαλέξει;" είπε με κακία και λύτρωση. Ο Elijah την έπιασε από τον λαιμό και την κόλλησε στον τοίχο. "Καλά θα κάνεις να λύσεις αυτό το ξόρκι αλλιώς οι ώρες που θα ζεις θα είναι λίγες." την απείλησε θυμωμένος. Γελασε ελάχιστα με κακία. "Και να ήθελα δεν μπορώ. Δεν ξέρω ποιό είναι το αντίδοτο και θα φροντίσω να μην το μάθετε ποτέ!" απάντησε με μίσος και κακία. "Τι θέλεις Juliana;" ρώτησε σοβαρά και χαλάρωσε το χέρι του από τον λαιμό της. Μια έκφραση αηδίας ήρθε στο πρόσωπό της. "Ιου! Καιρό έχουν να με φωνάξουν με το απαίσιοι κανονικό μου όνομα!" αναφώνησε. "Ήθελα ελευθερία ευτυχία και ζωή και μου τα πήραν μέσα από τα χέρια μου οι ανόητοι οι κυνηγοί και εσείς!" είπε με μίσος αλλά και ελάχιστη στενάχωρα. "Οπότε όλα αυτά τα κάνεις για να μας εκδικηθείς. Όμως δεν βρίσκω κανέναν λόγο να καταστρέφεις ένα νέο κορίτσι." είπε. "Αυτό που έκανα στην Raven ήταν η εκδίκηση μου για τον άθλο χαρακτήρα του αδελφού σου και για το γεγονός ότι ήθελε να με χρησιμοποιήσει και εσύ είσαι ο μόνος που το ξέρει αυτό!....Καημένε Elijah! Πάντα ήσουν ο ευγενικός αδελφός που έκανε το καλύτερο για την οικογένεια και τους φίλους του και στο τέλος έμενε μόνος." είπε με ειρωνεία. Ο Elijah την κοίταξε με θυμό. "Τι; Είπα κάτι λάθος; Το διαπιστώνεις και μόνος σου τώρα που η Alison φεύγει από κοντά σου! Μπορεί να λέει πως μισεί τον Edward αλλά έπρεπε να δεις την τρομερή ανησυχία στο βλέμμα της όταν της είπα πως τον κρατούσα! Τον αγαπάει πολύ! Δεν την κακολογώ όμως. Αν ήμουν στην θέση της θα διάλεγα τον Edward! Κρίμα που θα την χάσεις σύντομα." είπε με κακία. Τα μάτια του Elijah μαύρισαν από τα νεύρα του. Πήγε με αστραπιαία ταχύτητα κοντά της και την πέταξε πάνω σε ένα τραπεζάκι που έσπασε. Χαμογέλασε με πονηριά, πήγε κοντά του και τον πέταξε προς την σκάλα. "Δεν μπορείς να με νικήσεις! Κανένας δεν μπορεί!" είπε πονηρά. Έχωσε ένα σίδερο στο στομάχι του και έφυγε με αστραπιαία ταχύτητα.

    Η Hanna και ο Stefan περνούσαν ευχάριστες στιγμές στην πόλη. Την βοήθησε αρκετά και ξεπέρασε το σοκ της μεταμόρφωσης της. Μπήκαν στο μπαρ του Ravenswood. Κάθισαν στην μπάρα και πήραν από ενα ποτήρι ουίσκι. "Γιατί παρήγγειλες ουίσκι;" ρώτησε με ένα γεμάτο περιέργεια χαμόγελο η Hanna. "Γιατί....βοηθάει στην καταπολέμηση της δίψας και είναι υπέροχο!" απάντησε με ένα χαμόγελο ο Stefan. Ο σερβιτόρος έφερε τα ουίσκι. Έπιασαν και οι δύο τα ποτήρια. "Στην μεταμόρφωση σου." έκανε μια πρόποση ο Stefan. "Είναι καλό αυτό;" ρώτησε η Hanna. "Ανάλογα. Εγώ πιστεύω πως είναι πολύ καλό!" απάντησε με ένα χαμόγελο που έδειχνε πως διασκέδαζε με την παρέα της. "Εντάξει λοιπόν! Στην μεταμόρφωση μου!" είπε ανταποδίδοντας την πρόποση και τσούγκρισαν τα ποτήρια μεταξύ τους. "Βρε βρε βρε! Ο Stefan με την αγαπημένη μου....Hanna!" είπε η πονηρή φωνή του Damon που στεκόταν λίγο πιο δίπλα. Αμέσως το βλέμμα της Hanna έγινε επιθετικό. Πήγε κοντά στον Damon και κάρφωσε ένα πιρούνι στο χέρι του. "Αυτό επειδή με ξεγέλασες με τον ανόητο ψυχαναγκασμό σου!" είπε εκνευρισμένη. Ο Damon έβγαλε το πιρούνι από το χέρι του και την κοίταξε. "Πως το....έγινες βαμπίρ! Τέλεια! Καλώς ήρθες στην παρέα!" είπε ειρωνικά. "Είσαι γελοίος!" είπε με απέχθεια και πλησίασε τον Stefan. Τους κοίταξε για λίγο ο Damon. "Για να καταλάβω...διέκοψα ένα γλυκό ραντεβού; Πόσο αδιάκριτος!" είπε σαρκαστικά πίνοντας λίγο ουίσκι. "Δεν είναι ραντεβού! Απλώς ο Stefan με βοηθάει να εξοικειωθώ με...όλο αυτό." απάντησε ενοχλημένη. "Ναι!...Ότι πεις!" απάντησε ειρωνικά. Ο Stefan κατάλαβε την ένταση ανάμεσα σε αυτούς τους δύο. "Damon! Γιατί είσαι εδώ;" ρώτησε. "Ξέρεις αδελφέ! Μου αρέσουν τα μπαρ,μου αρέσει το μπέρμπον και μου αρέσει η παρέα του αδελφού μου όταν δεν περιτρυγιρίζεται από ξανθές ενοχλητικές βρικολακίνες!" απάντησε με ειρωνεία και με νόημα στην φωνή του. Η Hanna έκανε έναν μομφασμό ενόχλησης. "Εντάξει! Μην σε ενοχλώ τότε αλκαλικέ! Θα τα πούμε μετά Stefan. Ευχαριστώ για το μάθημα." απάντησε. Ήπιε το ουίσκι της και έφυγε. O Stefan γύρισε προς τον Damon. "Γιατί το κάνεις αυτό;" ρώτησε. "Απορώ τι της βρίσκεις. Είναι όμορφη αλλά δεν έχει τίποτα παραπάνω!" απάντησε. "Δεν είναι όλες σαν την Kathleen Damon. Είναι πολύ καλή κοπέλα. Αν ενδιαφερόσουν να την γνωρίσεις καλύτερα θα καταλάβαινες!"απάντησε σοβαρά. "Ο μεγάλος και ηρωικός Stefan θα με σώσει ξανά από μια αιώνια θλίψη για την Kathleen! Τι τιμή!" απάντησε ειρωνικά και ήπιε λίγο ουίσκι. "Εισαι γελοίος." είπε με την ίδια ειρωνεία και γέλασαν και οι δύο.

   Άνοιξα τα μάτια μου. Σουρούπωνε. Σηκώθηκα απότομα και κοίταξα τριγύρω. Βρισκόμουν ακόμη σε αυτήν την αίθουσα με το πιάνο. Πήγα με αστραπιαία ταχύτητα προς την πόρτα προσπάθησα να την ανοίξω. Όμως ένα αόρατο τείχος με σταμάτησε. Ήταν το ξόρκι της Liana. Συγκεντρώθηκα ώστε να το λύσω. "Δεν μπορείς!" ακούστηκε μια γνωστή φωνή από πίσω μου. Γύρισα και κοίταξα ξαφνιασμένη τον άνθρωπο που στεκόταν πίσω μου. Ήταν ολοζώντανος! "Όχι! Δεν είναι δυνατόν! Σε σκότωσα!" είπα ξαφνιασμένη. "Και εγώ χαίρομαι που σε βλέπω Alison. Πέρασε λίγος καιρός από τότε που ήμασταν μαζί!" είπε με κακία. "Τι θέλεις Ben;" ρώτησα εκνευρισμένη. Με πλησίασε και χαΐδεψε απαλά τα μαλλιά μου. Έπιασα απότομα το χέρι του και το άφησα να κρέμεται. Τον κοίταξα με μίσος. Θυμήθηκα τι μου έκανε. Μου πούλησε έρωτα και μετά αυτοκτόνησε! Και τελικά έμαθα πως έπαιξε μαζί μου. Έκανα ένα ξόρκι και τον πέταξα προς το πιάνο. Χτύπησε και έπεσε στο πάτωμα. Τον πλησίασα απειλητικά. "Δεν ξέρω πως στο διάολο είσαι ζωντανός αλλά θα φροντίσω να μην ξανασυμβεί αυτό!" είπα με μίσος και ξαφνικά ένιωσα κάτι καυτό να ρέει μέσα μου. Φύσηξε δυνατός καυτός αέρας που παρέσυρε όλα τα αντικείμενα του δωματίου. "Πριν με αποτελειώσεις άσε με να σου πω τον βασικό λόγο που με έφερε πίσω η Liana. Ο Klaus σε χρησιμοποιεί." είπε σοβαρά. Γέλασα ειρωνικά. "Προφανώς θα σου έλεγε να πεις κάτι τέτοιο! Όμως δεν θα σε πιστέψω!" απάντησα με μίσος. Έριξα μερικά αντικείμενα πάνω του. Τα απέφυγε χωρίς να πάθει τίποτα. Τότε ένιωσα τα μάτια να παίρνουν αυτό το κόκκινο χρώμα της φωτιάς. Άφησα όλα τα αντικείμενα στο πάτωμα, έπιασα τον Ben από τον γιακά της μπλούζας του και τον δάγκωσα στον λαιμό πίνοντας το αίμα του. "ΕΚΕΙΝΟΣ ΜΕ ΕΒΑΛΕ ΝΑ ΚΑΝΩ ΣΧΕΣΗ ΜΑΖΙ ΣΟΥ!" φώναξε αδύναμος και φοβισμένος. Σταμάτησα να πίνω το αίμα του και τον κοίταξα απορημένη. "Έχεις δύο λεπτά να το εξηγήσεις αυτό!"είπα αυστηρά χωρίς να θέλω να τον πιστέψω. Πήρε δυο απότομες ανάσες και με κοίταξε. "Δούλευα για τον Klaus επειδή ήταν ο μόνος που θα μπορούσε να με προστατέψει από....κάτι που είχα μπλέξει. Μια μέρα ήρθε στο σπίτι μου και είπε πως πρέπει να παίξω τον εχθρό του και πως έπρεπε να σε ερωτευτώ και καλά. Είπε πως θα ήταν η τελευταία δουλειά που θα έκανα γι αυτόν. Με την σκέψη της ελευθερίας από αυτόν δέχτηκα χωρίς δεύτερη σκέψη! Μου είχε πει ακριβώς πότε θα εμφανιστώ και πως θα σε προσεγγίσω και θα σε εντυπωσιάσω. Όταν σε είδα για πρώτη φορά μπορώ να πω πως γοητεύτηκα αλλά ποτέ δεν σε ερωτεύτηκα. Ο Klaus ήξερε για όλα τα σχέδια μας. Του έδινα αναφορά συνέχεια. Γι αυτό ήξερε ακριβώς πως θα μας βρει. Την μέρα που θα πηγαίναμε στο τρελοκομείο για να δούμε την Raven, ο Klaus ήρθε κοντά μου και με ψυχανάγκασε να σε γεμίσω με τύψεις και μετά να αυτοκτονήσω όσο πιο δραματικά γίνεται. Και όπως θυμάσαι αυτοκτόνησα μπροστά στα μάτια σου. Ο λόγος που το έκανε αυτό ο Klaus ήταν για να κερδίσει την εμπιστοσύνη σου ώστε να σε χρησιμοποιήσει!" είπε σοβαρά. Ένιωσα την γη να χάνεται κάτω από τα πόδια μου! Αρνήθηκα να πιστέψω την ιστορία του! Ο Klaus μου έσωσε την ζωή! Δύο φορές! Δεν μπορεί να τα έκανε όλα αυτά μόνο και μόνο για να με χρησιμοποιήσει! "Και τότε για μου είπες πως έπαιξες μαζί μου; Ο Klaus σε έβαλε να το κάνεις κι αυτό;" ρώτησα δύσπιστα. "Ακριβώς. Ήξερε πως είσαι η μόνη μάγισσα που μπορεί να επικοινωνεί με τους νεκρούς οπότε ένα βράδυ που κοιμόμουν πήρε λίγο από το αίμα σου και επικοινώνησε μαζί μου...." απάντησε. Είχα μια παγωμένη και ξαφνιασμένη έκφραση στο πρόσωπο μου. Δεν ήξερα τι να πρωτοσχολιάσω! Στο μυαλό μου τριβέλιζε συνέχεια η ίδια σκέψη. 'Ο Klaus είναι ένας υποκριτής!....Γιατί να μου το κάνει αυτό;'. Λίγα δάκρυα κύλισαν στα μάγουλα μου και ένιωσα ένα μαχαίρι να καρφώνεται στην καρδιά μου. Το μαχαίρι της προδοσίας! Νόμιζα πως ο Klaus ήταν διαφορετικός! Όλοι τον έβλεπαν σαν τέρας όμως εγώ είχα καταφέρει να δω και την καλή του πλευρά. Αυτή που με προσέγγισε ώστε να γίνω φίλη του! Ο Ben με κοίταξε με ένα σοβαρό βλέμμα. "Ξέρω πως νιώθεις αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα γλυκιά μου." είπε. Δεν άντεχα άλλο! Η θλίψη μου μετατράπηκε και οργή, αδικία και ανάγκη για εκδίκηση! Έσφιξα τις μπουνιές μου και ούρλιαξα με όση περισσότερη δύναμη μπορούσα! Όλη η πόλη κουνήθηκε και τα αντικείμενα καταστράφηκαν από την δύναμη μου. Ο Ben έχασε την ισορροπία του και έπεσε στο πάτωμα. Με κοιτούσε τρομαγμένος. Αφού σταμάτησα ακόμη περισσότερα δάκρυα κύλισαν στα μάγουλα μου. Γύρισα σιγά προς την αντίθετη κατεύθυνση και αντίκρισα τον Edward. Με κοιτούσε με ένα βλέμμα συμπόνιας. "Λέει αλήθεια;" ρώτησα ψυθηριστά θεωρώντας για κάποιο λόγο πως διάβαζε την σκέψη του Ben. Τα μάτια του δεν ήθελαν να το αποκαλύψουν όμως έγνεψε καταφατικά. Χαμήλωσα το κεφάλι μου και προχώρησα.
Στον δρόμο προς το Ravenswood δεν μίλησα καθόλου στον Edward. Τα ερωτήματα στο κεφάλι μου ήταν τόσα πολλά. Και η θλίψη που τα περιέβαλε ήταν τεράστια! Ο Edward έριχνε συνέχεια κλεφτές ματιές για να δει πως ήμουν. Συγκρατούσα με όλες μου τις δυνάμεις το ποτάμι δακρύων που ήθελε να ξεχυθεί στα μάγουλα μου. Φτάσαμε στο σπίτι μου. Άνοιξα την πόρτα και μπήκα μέσα. Ο Elijah και η Aria καθόντουσαν στον καναπέ. Μόλις με είδαν έτρεξαν κοντά μου και με αγκάλιασαν. Σχεδόν δεν τους κοίταξα. Ήμουν συγκεντρωμένη να καταπνίξω την στεναχώρια μου. "Τι συμβαίνει;" ρώτησε η Aria. "Τίποτα. Που είναι ο Klaus;" ρώτησα. "Πάνω. Είναι μαζί με την Caroline.". Έγνεψα καταφατικά και ανέβηκα τις σκάλες. Πήγα προς το δωμάτιο. Η Caroline με πρόσεξε. "Ευτιχώς είσαι καλά!" είπε ανακουφισμένη. "Ναι ευτιχώς..." απάντησα στενάχωρα. Ο Klaus με κοίταξε σκεπτικός. "Θέλω να σου μιλήσω. Τώρα!" είπα ήρεμα αλλά απαιτητικά. "Πήγαινε. Θα την προσέχω εγώ." είπε η Caroline. Πήγα προς το δωμάτιο μου και με ακολούθησε κλείνοντας την πόρτα. "Τι συμβαίνει Alison;" ρώτησε. "Γιατί; Γιατί το έκανες αυτό;" ρώτησα στενάχωρα. "Τι εννοείς;" ρώτησε απορημένος. "Μην κάνεις λες και δεν ξέρεις! Όλοι μου έλεγαν πως με χρησιμοποιήσεις όμως δεν ήθελα να τους πιστέψω επειδή ήξερα ότι είσαι καλός και είδα αυτήν την πλευρά σου! Όμως τώρα κατάλαβα γιατί το έλεγαν όλοι!" είπα θυμωμένα και πληγωμένα. Με πλησίασε. "Alison αυτά που άκουσες ήταν ψέματα." με ψυχανάγκασε. "Οχι! Μην τολμήσεις να με ψυχαναγκάσεις! Έπαιξες με τα αισθήματα μου πολλές φορές! Δεν μπορείς πάντα να αποφεύγεις αυτά που κάνεις με έναν απλό ψυχαναγκασμό!" είπα δυναμόνοντας τον τόνο της φωνής μου. "Ήταν αναγκαίο!" είπε έντονα. "Αυτό είναι το πρόβλημα σου Klaus! Κάνεις ότι χρειάζεται για να επιβιώσεις και στο τέλος μένεις μόνος σου! Δεν σε νοιάζει ποιόν θα πληγώσεις! Απλώς θέλεις να πετύχεις τον στόχο σου! Με οτιδήποτε κόστος!" είπα δυναμόνοντας ακόμη περισσότερο τον τοκο της πληγωμένης αλλά και θυμωμένος φωνής μου. "Καλώς ήρθες στον αληθινό κόσμο Alison!......Στην αρχή όντως σε χρησιμοποιούσα! Αλλά αυτό έγινε πριν σε γνωρίσω καλύτερα! Πριν σε συμπαθήσω τόσο πολύ που πλέον δεν μπορώ να φανταστώ την ζωή μου χωρίς εσένα! Επειδή είσαι η καλύτερη μου φίλη Alison!" φώναξε τονίζοντας κάθε λέξη. "Συγγνώμη που στο χαλάω αλλά οι φίλοι δεν προσπαθούν να καλύψουν τις βρομωδουλιές τους ψυχαναγκάζοντας τους φίλους τους. Κράτα αυτό σαν σκέψη." είπα απωθητικά και βγήκα από το δωμάτιο. Σκούπισα τα δάκρυα που καλούσαν στα μάγουλα μου. Και εγώ πίστευα πως ήταν ο καλύτερος μου φίλος αλλα δεν μπορούσα να συγχωρέσω ακόμη με αυτό που μου έκανε. Κατέβηκα τις σκάλες και βγήκα από το σπίτι. Είχε βραδιάσει. Προχώρησα στον δρόμο και έστρειψα σε ένα σοκάκι. Εκεί με περίμενε η Liana. Με κοιτούσε με ένα πονηρό βλέμμα. "Ήρθες!"είπε με έκπληξη. "Ναι. Είσαι το τελευταίο άτομο που περιμένω να με προδώσει οπότε....αναγκάστηκα!" απάντησα σοβαρά. Μου χαμογέλασε πονηρά. "Πάμε να κάνουμε λίγη αληθινή δουλειά!" είπε με κακία και εξαφανηστήκαμε μέσα στο σκοτάδι.

Αυτό ήταν το κεφάλαιο.
Ελπίζω να σας άρεσε.😁
Γράψτε απόψεις και εντυπώσεις στα σχόλια!☺

Και μην ξεχάσετε να πατήστε το ☆
Φιλάκιααααααα!!!❤❤