Σήμερα

"Addison; Τι έπαθες:" ρώτησε η Aria καθώς έβλεπε την Addison που έκλαιγε καθισμένη σε ένα παγκάκι ενός μεγάλου καταπράσινου πάρκου. Κάθισε δίπλα της. Η Addison την κοίταξε με πρησμένα μάτια. "Τι συμβαίνει;" ρώτησε η Aria. Εκείνη σκούπισε βιαστικά τα δάκρια της. Σαν να μην ήθελε να δείξει τα συναισθήματα της. "Τίποτα! Είμαι μια χαρά." είπε σοβαρά. "Ξέρεις πως δεν σε πιστεύω σωστά; Πες μου γιατί κλαις;" είπε ήρεμα η Aria και της έπιασε απαλά το χέρι. "Είμαι ένα κινούμενο πρόβλημα έτσι δεν είναι;" ρώτησε κλαψουρίζοντας. "Τι; Όχι! Ποιός το λέει αυτό;!" είπε έκπληκτη η Aria. "Η Alison το λέει και έχει δίκιο-". "Περίμενε! Η Alison είναι εδώ;" ρώτησε ξαφνιασμένη η Aria. H Addison την κοίταξε. "Ναι και δεν έχει συναισθήματα. Ο Klaus την υποχρέωσε να τα εγκαταλείψει και την έχει αναγκάσει να τον υπηρετεί." απάντησε. Η Aria ξεφυσγξε ανακουφισμένη αλλά και ανήσυχη. Χαιρόταν που είχα επιστρέψει στον πραγματικό κόσμο αλλά ανησυχούσε για το τι θα μπορούσα να κάνω χωρίς τα συναισθήματα μου και καλά έκανε. Το σχέδιο που είχα ήταν καλό και θα πετύχαινε. Όμως χρειαζόταν χρόνο. "Το θέμα είναι πως η Alison έχει δίκιο. Αποτυνχάνω συνέχεια όταν θέλω να σας βοηθήσω και πάντα σας καθυστερώ από το να λύσετε το πρόβλημα!" είπε ξεσπώντας σε λιγμούς. "Καλύτερα θα ήταν για όλους αν έφευγα!" συνέχισε. Η Aria την κοίταξε στα μάτια. "Addison μην το ξαναπείς αυτό! Η Alison σε πλήγωσε επειδή δεν ήθελε να την βοηθήσεις. Αλλά και οι δύο ξέρουμε πως αυτά που είπε δεν ήταν αλήθεια! Μας έχεις βοηθήσει αρκετές φορές." είπε ήρεμα θέλοντας να την καθυσηχάσει. "Πότε; Όταν με έπιασε ο Mikle και δεν μπορούσα να κάνω τίποτα;! Ή τώρα που βρήκα την Caroline και την έχασα;!" είπε με ένταση στην φωνή της. "Που βρήκες την Caroline;" ρώτησε η Aria. "Έκανε βόλτες έξω από το σχολείο του Horrland. Έψαχνε με μανία τον Klaus. Της είπα πως θα έθετε τον εαυτό σε κύνδινο αλλά δεν ήθελε να ακούσει. Προσπάθησα να την πιάσω με τις δυνάμεις μου και να την φέρω σε σένα αλλά μου ξέφυγε." εξήγησε σκουπίζοντας τα δάκρια της. "Addison δεν πειράζει που σου ξέφυγε! Σημασία έχει πως ξέρουμε που βρίσκεται και για αυτό ευθύνεσαι εσύ." απάντησε με έναν αισιόδοξο τόνο η Aria. "Αρα λες πως σε βοήθησα;" ρώτησε μπερδεμένη. "Φυσικά και με βοήθησες!" είπε και την αγκάλιασε χαρούμενη. Η Addison χαμογέλασε αυθόρμητα. Ένιωσε πως ήταν επειτέλους χρήσιμη μπροστά στην φίλη της. Σηκώθηκαν από το παγκάκι. "Εσύ οδηγείς." είπε εύθυμα η Aria και πήγαν να βρουν την Caroline.

Εν το μεταξύ Damon άνοιξε την πόρτα του σπιτιού του βήχοντας. Έξω βρισκόταν ο Edward. "Α! Επέστρεψες! Ωραία!" είπε έκπληκτος κοιτάζοντας τον. "Πρέπει να μιλήσουμε." απάντησε σοβαρά. O Damon κατάλαβε από το βλέμμα του Edward πως ήθελε να μιλήσει για κάτι πολύ σοβαρά. "Πέρασε μέσα." πρότεινε ο Damon. Ο Edward μπήκε μέσα στο σπίτι. Πλησίασε ένα ξύλινο τραπεζάκι πήρε ένα μπουκάλι ουίσκι που ήταν ακουμπισμένο πάνω του, έβαλε λίγο σε ένα ποτήρι και ήπιε. "Γι ποιό πράγμα ήθελες να μου μιλήσεις;" ρώτησε ο Damon και έβηξε ξανά στον αριστερό του αγκώνα. Ύστερα πήρε ένα ποτήρι έβαλε ουίσκι και ήπιε. "Ο Klaus έχει τον Stefan και του κάνει πειράματα με βάση τον ιό." είπε σοβαρά. Ο Damon ξεροκατάπιε με το ουίσκι. "Πως το ξέρεις αυτό;" ρώτησε τον Edward ξαφνιασμένος. Τότε η Spencer κατέβηκε τις σκάλες από τα υπνοδωμάτια και τους πλησίασε. O Damon πέρασε το δεξί του χέρι στην μέση της και την φίλησε. Ύστερα εκείνη κοίταξε τον Edward. "Τι συμβαίνει;" ρώτησε. "Ο Klaus κάνει πειράματα πάνω στον Stefan. Το διάβασα στις σκέψεις της Alison." απάντησε. "Γιατί η Alison να γνωρίζει κάτι τέτοιο και να μην κάνει τίποτα γι αυτο;" αναρωτήθηκε η Spencer. "Λίγο πριν βγει από το chambre de chasse ο Klaus την ανάγκασε να εγκαταλείψει τα συναισθήματα της. Γι αυτό τώρα τον βοηθάει." εξήγησε. "Αρα πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να ελευθερώσουμε τον Stedan κάποια στιγμή όπου η Alison και ο Klaus θα είναι απασχολημένοι." είπε σκεπτική η Spencer. "Ναι. Αλλά πρέπει να τους απασχολήσουμε με έναν έξυπνο τρόπο ώστε να μην καταλάβουν πως θα προσπαθούμε να πάρουμε τον Stefan." είπε ο Edward. "Αν προσπαθήσουμε να μονομααχίσουμε με τον Klaus ενώ κάποιοι άλλοι από εμάς θα ελευθερωνόνουν τον Stefan;" πρότεινε η Spencer. "Δεν είναι κακή ιδέα αλλά χρειαζόμαστε μια πολύ καλή δικαιολογία για να το κάνουμε αυτό. Δεν μπορούμε να εμφανιστούμε μπροστά του ξαφνικά και να μονομααχίσουμε." είπε ο Damon. "Θα 'διαμαρτυρηθούμε' για τον ιό λέγοντας του πως πρέπει να σταματήσει και να επαναφέρει τα συναισθήματα του διότι θα έχει φρικτές τύψεις αργότερα. Παράλληλα εγώ θα προσπαθήσω να πείσω την Alison να επαναφέρει τα συναισθήματα της." είπε ο Edward. Τότε ήρθε ένα μίνημα στο κινητό της Spencer. Ήταν από την Aria. Έγραφε: 'Βρήκαμε την Caroline. Έλα στο σπίτι μου για να βρούμε ένα σχέδιο.' Ένα μειδίαμα ήρθε στο πρόσωπό της διαβάζοντας το μίνημα της. Κοίταξε τον Edward και τον Damon. "Υπάρχει καλύτερο σχέδιο. Η Caroline είναι ζωντανή και συγκεκριμένα βρίσκεται στο σπίτι της Aria." είπε χαρούμενη. Τα αγόρια την κοιτούσαν έκπληκτοι αλλά και χαρούμενοι. "Πάμε στο σπίτι της Aria και ας τελειώνουμε με τον ανέκφραστο Klaus!" είπε αποφασιστηκά η Spencer και έφυγαν όλοι για το σπίτι της Aria.

Την ίδια στιγμή εγώ έκανα βόλτες στην πόλη φτιάχνοντας έναν στρατό από ανθρώπους. Όμως αυτή τη φορά δεν έκανα κάποιο ξόρκι για να ελέγχω την βούληση τους. Απλώς τους ψυχανάγκαζα και την κατάλληλη στιγμή θα πολεμούσαν εναντίον του Klaus και των υπολοίπων. Φυσικά γνώριζα πως χωρίς βοήθεια θα ήταν ακατόρθωτο ακόμη και να τον πλησιάσουν. Έτσι τους έδινα μαγεία. Αλλά όχι την δική μου. Κάποιας άλλης ισχυρής μάγισσας που δεν είχε ιδέα πως ένα πλήθος ανθρώπων σύλλεγε την δύναμη της. Καθώς τελείωσα τον ψυχαναγκασμό ενός άντρας προχώρησα στο πεζοδρόμιο ψάχνοντας για τον επόμενο άνθρωπο. Τότε είδα τον Liam. Με είδε και εκείνος και ένα κακό βλέμμα εμφανήστηκε στο πρόσωπό του. Έκανα μεταβολή προς την αντίθετη κατεύθυνση και προχώρησα. Όχι γιατί φοβόμουν να τον αντιμετωπίσω αλλά γιατί δεν είχα όρεξη να χάσω τον χρόνο μου με έναν και οπισθοδρομικό άθλιο κυνηγό. Έστρειψα σε ένα στενό σοκάκι και τον είδα μπροστά μου να με κοιτάζει με ένα κακιασμένο πονηρό βλέμμα που δήλωνε πως δεν είχε καλούς σκοπούς. Τον κοίταξα αδιάφορα. "Γειά σου Alison." είπε με κακία. "Λέγε τι θέλεις και γρήγορα! Δεν εχω όρεξη να χάσω όλη την μέρα μου με σένα." απαίτησα σοβαρά. Έκανε έναν μομφασμό και σταύρωσε να χέρια του πίσω από την πλάτη του. "Ξέρεις πολύ καλά τι θέλω! Να απαλλάξω τον κόσμο από τον μεγάλο κύνδινο που ελλοχεύει. Εσένα!" απάντησε με ένα πονηρό σκοτεινό βλέμμα. "Ναι..κρίμα που δεν έχεις την λεπίδα σου για να το κάνεις αυτό! Θα είχε πλάκα ο τρόπος που θα με σκότωνες!" ειρωνεύτικα. Το πρόσωπο του αγρίεψε. Σαν να είχε εκενρυστεί από την ειρωνεία μου. "Τέλος πάντων! Χάρηκα που το είπαμε. Αντίο." συνέχισα με την ίδια ειρωνεία και προχώρησα μπροστά του. Όμως με σταμάτησε πιάνοντας τον δεξιό μου ώμο με το αριστερό του χέρι και πετώντας με πάνω σε ένα σορό από κουτιά μπροστά από μια πολυκατοικία. Καθώς το έκανε αυτό πρόλαβε να απορροφήσει λίγη δύναμη από τον οργανισμό μου κάτι που με αποδυνάμωσε ελάχιστα. Με πλησίασε. Τον κοίταξα τσαντισμένα χωρίς να νιώθω κάτι. "Μην τολμήσεις να με ξαναειρωνευτείς απόβρασμα!" με πρόσταξε. Τότε τα μάτια μου πήραν ένα έντονο σκούρο κόκκινο χρώμα! Σαν αυτό του αίματος Τέντωσα απότομα τα χέρια μου βγάζοντας ένα κόκκινο φως που τον πέταξε στην άλλη πλευρά του στενού! Έκανα ένα ξόρκι φωτιάς και τον παγίδευσα σε έναν πύρινο κύκλο. Ο Liam είχε καταφέρει όμως να απορροφήσει την δύναμη από τα ξόρκια μου και μου επιτέθηκε με ηλεκτρισμό. Έκανα ένα άλλο ξόρκι το οποίο με πολλασίασε. Ο Liam προσπάθησε να με βρει αλλά ήταν μάταιο. Το ξόρκι ήταν πολύ καλό για να το σπάσει τόσο εύκολα! Όσο εκείνος πάλευε με τους κλώνους μου εγώ κατάφερα να πετάξω και να φτάσω στην άλλη πλευρά του στενού. Πριν προσγειωθώ έφερα το δεξί μου χέρι μπροστά από το διάφραγμα μου σε θέση προσοχής. "Rèflīkto!!" μουρμούρισα με ένταση. Αμέσως ένα έντονο δυνατό άσπρο φως τύλιξε όλο το στενό. Οι κλώνοι εξαφανήστηκαν και ο Liam κοιταξε ξαφνιασμένος εμένα. Πριν προλάβει να αντιδράσει ή να απορροφήσει την δύναμη μου, τον είχα πιάσει και τον είχα πετάξει πάνω στην οροφή μιας πολυκατοικίας ρίχνοντας τους φλεγόμενες μπάλες. Το φως έσβησε και εγώ προσγειώθηκα στην οροφή. Τα μάτια μου πήραν το γαλάζιο τους χρώμα. Κοίταξα τον Liam που ήταν ξαπλωμένος ανάσκελα. Τα ρούχα του είχαν καεί ελάχιστα. Ένα ευχαριστημένο αλλά και πονηρό χαμόγελο ήρθε στο πρόσωπό βλέποντας αυτήν την σκηνή. Σηκώθηκε ελάχιστα αδύναμος. "Κοίτα ποιά δεν πρέπει να προστάζεις." είπα δυναμικά κοιτάζοντας στον στα μάτια. "Είσαι καλή στην μάχη χωρίς τα συναισθήματα σου. Αυτό μπόρω να στο αναγνωρίσω." είπε και με μαι απότομη κίνηση του δεξιού χεριού του πέταξε ένα κοφτερό μικρό μαύρο μαχαίρι προς το μέρος μου. Επιβράδυνα την ταχύτητα του με τα μάτια μου και το πέταξα μακριά προς την αντίθετη κατεύθυνση. Ξαφνικά ένιωσα κάτι κοφτερό να με τρυπάει στο σημείο της καρδιάς. Γούρλωσα τα μάτια μου από τον πόνο και γονάτισα. "Όμως όχι τόσο καλή." συμπλήρωσε ο Liam με μια σκοτεινή φωνή. Ένιωθα την λεπίδα να πλησιάζει απειλητικά την καρδιά μου και να την γρατζουνάει. Έκλεισα τα μάτια μου και συγκεντρώθηκα στην δύναμη μου. Ένιωσα το σώμα μου να ζεσταίνεται από τα ακροδάχτυλα των ποδιών μου μέχρι το τέλος του κεφαλιού μου! Τα χέρια μου ήταν τόσο ζεστά που ο Liam δεν μπορούσε να με αγγίξει πλέον! Το σίδερο της λεπίδας έλιωσε μέσα μου και καταστράφηκε. Φλόγιες εμφανίστηκαν στα μάτια μου. Γύρισα αστραπιαία, ακινητοποίησα τον Liam τις δυνάμεις μου και τον πέταξα πάνω σε πολλά κυλινδρικά δοχεία. Έγινε μια έκρηξη με την πτώση σου. Κατέβηκα από την οροφή πετώντας και τον πλησίασα. "Τουλάχιστον μαθαίνω γρήγορα." απάντησα με μίσος. Όχι πως ένιωθα κάτι τέτοιο άλλα η χρειά της φωνής μου δήλωνε αυτό το συναίσθημα. Έσφιξα τα χέρια μου σε μπουνιές και φλόγιες μας περικύκλωσαν. Όμως ήθελα περισσότερα εφέ. Ήθελα να δει την δύναμη μου και να καταλάβει πως ήμουν ισάξια ή ανώτερη του. Έσφιξα ακόμη περισσότερο τις μπουνιές μου. Αμέσως όλα τα αντικείμενα οποιουδήποτε μεγέθους σηκώθηκαν από τον δρόμο και με πλησίασαν. Ο ουρανός τυλίχθηκε από κάποια σκοτεινά σύννεφα και έγινε ένας δυνατός σεισμός. Κάποιοι άνθρωποι έτρεχαν πανοικόβλητοι στους δρόμους χωρίς να ξέρουν τι συνέβαινε. Οι φλόγιες στα μάτια μου αυξήθηκαν! Ο Liam ανασηκώθηκε και έβηξε αδύναμος. Ένα βλέμμα απογοήτευσης ήρθε στο πρόσωπό μου καθώς έβλεπα την ανικανότητα του να πολεμήσει. "Τελικά είσαι καλός μόνο στα λόγια. Στην πραγματικότητα δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Από τύχη νίκησες την Liana!" είπα θέλοντας να τον προκαλέσω. Σηκώθηκε και με πλησίασε. Τέντωσα απότομα τα βλέφαρα των ματιών μου και όλα τα αντικείμενα έπεσαν πάνω του μαζί με ένα πύρινο τείχος! Εκείνος όμως τα απέφυγε όλα. Πέταξε ένα κομμάτι σίδερο πάνω μου. Το έπιασα πριν με χτυπήσει και το πέταξα ξανά σε εκείνον. Ξαφνιάστηκα όταν είδα πως το σίδερο πέρασε από μέσα του και δεν έπαθε τίποτα! Έκανα ένα ξόρκι για να ελέγξω το αίμα του όμως δεν πέτυχε! Έμοιαζε σαν να ήταν πνεύμα! Τουλάχιστον για εκείνη την στιγμή! Εξαφανήστηκε από μπροστά μου. Κατάλαβα πως δεν μπορούσα να κάνω κατί για να τον βρω οπότε έκλεισα τον εαυτό μου σε μια πύρινη μπάλα ψάχνοντας να βρω ένα νέο σχέδιο ώστε να τον νικήσω προσωρινά. Όμως με σταμάτησε το χέρι του που με τράβηξε απότομα από τον λαιμό και με έβγαλε έξω από την ασπίδα μου. Με σήκωσε ψηλά και έσφιξε αρκετά τον λαιμό μου. Ένιωθα το χέρι του να με καίει και να απορροφάει αρκετή από την δύναμη μου! Προσπάθησα να κάνω όποιο ξόρκι μπορούσα αλλά τίποτα δεν πετύχαινε! Έμοιαζε σαν να ήταν άφθαρτος! Με κοίταξε στα μάτια οργισμένος. "Είσαι δυνατη για το είδος σου. Αλλά έχω κάτι πολύ πιο δυνατό από εσένα....Την υποστήριξη των πνευμάτων όλων των αρχαίων μαγισσών. Μου δίνουν την δύναμη να πάρω την μαγεία σου και να σε καταστρέψω!" είπε με μίσος και κακία. Τότε κατάλαβα πως τα πνεύματα των αρχαίων μαγισσών τον έκαναν άφθαρτο πριν. Το χέρι του με έκαιγε περισσότερο κάτι που με ενοχλούσε! Αφού απορρόφησε σχεδόν όλη την δύναμη μου με πέταξε πάνω σε έναν σωρό από κουτιά. Με πλησίασε. Η σκιά του κάλυψε το πρόσωπο μου. Κοίταξε τα γαλάζια ανέκφραστα μάτια μου και έσκυψε κοντά μου. Έπιασε το πιγούνι μου με τον δεξιό του δείκτη και το σήκωσε ώστε να τον κοιτάζω στα μάτια. "Αλλά δεν θα το κάνω ακόμη. Επειδή θέλω να ζεις με αυτόν τον φόβο μέσα σου ακόμη και αν δεν έχεις συναισθήματα....και όταν τα επαναφέρεις θα ξέρεις πολύ καλά πως θα έρθω για σένα και ο φόβος θα σε κατακτήσει!" είπε με έναν σιγανό και σατανικό τόνο στην φωνή του. Τον κοίταξα με ένταση στο βλέμμα μου. "Πήγαινε στον διάολο!" μούγκρισα. Ένα πονηρό μειδίαμα ήρθε στο πρόσωπό του. "Μαζί θα πάμε γλυκιά μου. Να είσαι σίγουρη γι αυτό!" είπε με έναν κακιασμένο και ελάχιστα πονηρά τόνο στην φωνή του και εξαφανήστηκε. Ο σεισμός σταμάτησε και ο ουρανός πήρε ξανά το γαλάζιο χρώμα του. Έβηξα αίμα στον αριστερό μου αγκώνα. Για μια στιγμή ένιωσα κάτι παράξενο μέσα μου! Ένα ψυχρό συναίσθημα που μου έλεγε έντονα να εξαφανηστώ! Όμως το αγνόησα και παρέμεινα ανέκφραστη. Σηκώθηκα με δυσκολία και περπάτησα προς τον δρόμο. Τα λόγια του Liam δεν με τρόμαζαν. Τουλάχιστον για τώρα που δεν είχα συναισθήματα. Αυτό που είχα καταλάβει όμως ήταν πως όσο είχε την βοήθεια των αρχαίων μαγισσών ήταν ανίκητος. Κάτι που έπρεπε να αλλάξω με κάποιο τρόπο.

Ταυτόχρονα η Adeline και η Kayla έκαναν βόλτες στο δάσος που ήταν λίγο πιο έξω από την πόλη. Η σχέση τους είχα κλονιστεί άσχημα μετά τον θάνατο της Enola και ήθελαν να την επαναφέρουν όπως ήταν πριν. Σταμάτησαν στην άκρη του δάσους. Κοίταξαν το τοπίο. Και οι δύο θαμπώθηκαν από την απέραντη ομορφιά του. Άκουσαν τον παφλασμό από τα νερά εντός καταρράκτη που έσκαγαν με δύναμη πάνω στους βράχους από κάτω. Κοίταξαν ένα σμήνος από πουλιά τα οποία πετούσαν προς μακρινό μεγάλο καταπράσινο βουνό. Στο βάθος αχνοφαινόταν τα απαλό γαλάζιο χρώμα της θάλασσας που εννόνωνταν με τον ουρανό! "Είναι όμορφο αυτό το μέρος." σχολίασε ενθουσιασμένη η Adeline. "Ναι. Μου θυμίζει πολύ το σπίτι μας." απάντησε η Kayla θαυμάζοντας το τοπίο. Η Adeline την κοίταξε. "Ελα τώρα! Αυτό το μαγευτικό τοπίο δεν έχει σχέση με το άθλιο νησί στο οποίο ζούσαμε!" διαφώνησε η Adeline. "Κάνεις λάθος Adeline. Μοιάζει αρκετά. Απλώς οι άνθρωποι έκαναν το νησί μας να φαίνεται σαν φυλακή για εμάς." είπε η Kayla. H Adeline την κοίταξε σοβαρά. "Θυμάσαι ποσό μας κυνήγησαν αυτοί οι απαίσιοι άνθρωποι μόνο και μόνο για να μας απομακρύνουν από το νησί;! Επειδή ήμασταν διαφορετικές από αυτούς! Είχαμε την δύναμη να ελέγξουμε τους ανθρώπους με το τραγούδι μας και αυτό τους τρόμαζε!" είπε με μίσος. "Ναι...θυμάμαι ακριβώς τι μας έκαναν. Όπως θυμάμαι και τι έκαναν στους γονείς μας. Θυμάμαι που τους ανάγκασαν να πιουν κώνειο αλλά εκείνοι αρνήθηκαν και κατέληξαν να καίγονται ζωντανοί μπροστά μας....." είπε με εναν στεναχωρο τόνο στην φωνή της η Kayla. "Γι αυτό και εμείς τους υπνωτίσαμε με τις φωνές μας και τους κάψαμε όλους μαζί με αυτό το ανόητο νησί." συνέχισε η Adeline. "Ναι. Ας σταματήσουμε αυτήν την συζήτηση. Πες μου. Γιατί είπες πως θες να γυρίσουμε νωρίς;" ρώτησε η Kayla. "Η Amelia θέλει να πάμε στο σπίτι της Aria. Βρήκαν την Caroline και πιστεύουν πως θα επαναφέρουν τα συναισθήματα του Klaus αν την δει ξαφνικά μπροστά του." απάντησε σοβαρά η Adeline κοιτάζοντας την θέα. "Γιατί να τους βοηθήσουμε; Δεν σταμάτησαν τον Klaus όταν έπρεπε! Το λάθος είναι δίκιο τους! Ας υποστούν τις συνέπειες." είπε με ένταση και εκνευρισμό στην φωνή της η Kayla. H Adeline την κοίταξε. "Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι σαν κι αυτούς που έκαψαν τους γονείς μας Kayla! Εξάλλου έχουν περάσει τρεις χιλιάδες χρόνια από τότε! Ο κόσμος έχει αλλάξει όπως και εμείς!" είπε θέλοντας να της αλλάξει την γνώμη. "Οχι Adeline κάνεις λάθος. Ο κόσμος μπορεί να είναι εξελιγμένος σε σχέση με τς αρχαία χρόνια όμως οι απόψεις του παραμένουν οι ίδιες. Αν θες να τους βοηθήσεις πήγαινε. Όμως να ξέρεις πως θα παίξεις ένα παιχνίδι στο οποίο θα χάσεις! Και αδελφούλα εγώ δεν έχω σκοπό να χάσω αλλά πράγματα." απάντησε με ένταση αλλά και στεναχώρια και προχώρησε. "Περίμενε!" είπε με ένταση η Adeline και έτρεξε πίσω της. "Ας δώσουμε μια ευκαιρία σε αυτά τα πλάσματα! Φαίνονται όλοι τόσο καλοί-". "Θυμάσαι τι έλεγε η Liana γι αυτούς! Είναι τέρατα!" απάντησε κοιτάζοντας την με ένταση. "Να σου θυμίσω πως Liana έλεγε και πολλά ψέματα! Αν ήταν και αυτό ένα από αυτά;" είπε η Adeline θέλοντας να αλλάξει την γνώμη της αδελφής της. Η Kayla έκανε έναν μομφασμό. "Και αν δεν ήταν;! Αν αυτοί οι 'άνθρωποι' ήθελαν να είναι καλοί δεν θα έψαχναν τους πιο γελοίος τρόπος για να μας σκοτώνουν!" απάντησε με εκνευρισμό. Η Adeline ξεφύσηξε τσαντισμένη. "Καλά! Δεν θα προσπαθήσω να σε πείσω! Εγώ θα πάω γιατί πιστεύω πως είναι διαφορετικοί Εάν αλλάξεις γνώμη και θελήσεις να βοηθήσεις ξέρεις που θα με βρεις." είπε απότομα και έφυγε. Η Kayla συνέχισε να κοιτάζει την όμορφη θέα απέναντι της. Στεναχωριόταν που η αδελφή της δεν έπαιρνε το μέρος της αλλά γνώριζε πολύ καλά πως δεν μπορούσε να κάνει κάτι άλλο για να αλλάξει την απόφαση της.

Λίγη ώρα αργότερα όλοι είχαν μαζευτεί στο σπίτι της Aria. Το ίδιο και η Caroline! Η Addison και η Aria είχαν καταφέρει να την εντοπίσουν και να την πάρουν μαζί τους. "Λέτε συνέχεια πως θα έρθει ο Klaus αλλά το μόνο που βλέπω είναι άγνωστο κόσμο να μπαίνει στο σπίτι." είπε παραξενευμένη. Αφού μαζεύτηκαν όλοι στο σαλόνι η Aria την κοίταξε. "Ναι...Αυτό που σου είπαμε ήταν ένα ψέμα ώστε να έρθεις μαζί μας." απάντησε σοβαρά. "Στην πραγματικότητα θέλουμε να βρεις τον Klaus ώστε να τον πείσεις να επαναφέρει τα συναισθήματα του." συμπλήρωσε η Addison. "Τι εννοείς να τα επαναφέρει;" ρώτησε μπερδεμένη. "Ο Niklaus αγαπητή μου Caroline εκτός από σύζυγος σου είναι λυκάνθρωπος και βρικόλακας. Μια από τις ικανότητες που έχουν οι βρικόλακιες είναι να εγκαταλείπουν τα συναισθήματα τους όταν υποφέρουν ψυχικά. Ο Niklaus έχασε την κόρη του και πίστεψε πως έχασε και εσένα κάτι που τον 'ανάγκασε' να εγκαταλείψει τα συναισθήματα του και να μεταμορφωθεί σε ένα τέρας με σκοπό να κυριαρχήσει τον κόσμο." εξήγησε ο Elijah. "Και γιατί πιστεύετε πως εγώ θα καταφέρω να επαναφέρω τα συναισθήματα του από την στιγμή πιυ έχασε την κόρη του;" ρώτησε η Caroline. "Επειδή είσαι ο έρωτας της ζωής του. Επίσης ακόμη κι αν δεν καταφέρεις να επαναφέρεις τον κανονικό ευατό του θα τον καθυστερήσεις κάπως ώστε εμείς να πάρουμε έναν φίλο σου και δικό μας. Τον Stefan." είπε ο Edward. "Άρα με θέλετε ώστε να σας βοηθήσω να πάρετε πίσω τον Stefan." διαπίστωσε ελαφρώς ενοχλημένη. Η Freya την πλησίασε. "Μην το σκέφτεσαι έτσι Caroline. Αν δεις τον Klaus αυτό δεν θα βοηθήσει μόνο εμάς αλλά και εσένα! Δεν θέλεις να επαναφέρειις την μνήμη σου ώστε να επιστρέψεις στον πραγματικό σου εαυτό;" είπε με μια ήρεμη φωνή. Η Caroline την κοίταξε σκεπτική. "Ναι...Θέλω να το κάνω όμως...αν δεν πετύχει; Αν δεν τον αποσπάσω ή δεν θυμηθώ τίποτα; Ή αν δεν πιστέψει πως είμαι εγώ;" ρώτησε απορημένη. "Θα σε πιστέψει επειδή θα του πεις κάποια πράγματα από το παρελθόν σας που μόνο εσείς ξέρετε." απάντησε η Amelia. "Και πως θα το κάνω αυτό από την στιγμή που δεν θυμάμαι τίποτα;" ρώτησε η Caroline. Η Amelia κοίταξε τον Edward με ένα σκεπτικό και ελαφρώς πονηρό βλέμμα. Εκείνος διάβασε τις σκέψεις της και κατάλαβε τι ήθελε να του πει. Πλησίασε την Caroline. "Θα σε βοηθήσω εγώ σε αυτό." είπε πρόθυμα. "Εντάξει......εμ...." είπε περίεργη προσπαθώντας να θυμηθεί το όνομα του. Ο Edward της χαμογέλασε φιλικά. "Edward." είπε. Η Caroline χαμογέλασε ελαφρώς αμήχανα. "Ναι σωστά! Πάμε να με....βοηθήσεις." είπε πρόθυμα και έφυγαν μαζί συζητώντας.
"Ωραία σκέψη Amelia." σχολίασε έθιμα o Elijah. "Ναι ευχαριστώ." απάντησε σοβαρά. "Λοιπόν! Τακτοποιήσαμε το θέμα με την Caroline. Τώρα ας ασχοληθούμε με το σημαντικό ζήτημα που είναι η διάσωση του Stefan." είπε ο Damon και έβηξε στον δεξιό του αγκώνα. Η Aria τον κοίταξε παραξενευμένη το ίδιο και η Spencer. "Είσαι καλά;" ρώτησε η Aria. "Ναι! Δεν είναι κάτι." απάντησε κρύβοντας την αλήθεια που ούτε ο ίδιος δεν γνώριζε. Η Aria δεν τον πίστεψε. Όμως επέλεξε να μην συνεχίσει αυτήν την ανούσια συζήτηση. "Τι προτείνετε;" ρώτησε ο Damon. "Όπως ξέρουμε η Alison δεν έχει συναισθήματα και ο Klaus την έχει αναγκάσει να δουλέψει μαζί του. Αν βάζαμε τον Edward να την αποσπάσει και την Caroline να αποσπάσει τον Klaus τότε θα έχουμε στην διάθεση μας το κατάλληλο χρονικό περιθώριο ώστε να πάρουμε τον Stefan." είπε η Spencer. "Ναι αλλά γνωρίζουμε επίσης πως ο Klaus έχει αρκετές μάγισσες με το μέρος του. Πιστεύω πως θα ήταν καλύτερο να χωριστούμε και σε κάθε ομάδα να υπάρχει μια μάγισσα." πρότεινε η Adeline. "Επίσης θα μπορούσαμε να κάνουμε και κάτι ακόμη." είπε η Freya. "Οι ιδέες σας είναι αρκετά χρήσιμες όμως δεν πρέπει να υποτιμήσουμε την υψηλή νοημοσύνη του αδελφού μου. Γι αυτό προτείνω πρώτα να παω εγώ με τον Elijah να μιλήσουμε στον Klaus για τον ιό και μετά θα έρθει η Caroline. Θα μείνει άναυδος από την ξαφνική παρουσία της και σίγουρα θα θέλει να μάθει πως είναι ζωντανή. Εκείνη θα μιλήσει μαζί του και θα τότε εγώ με τον Elijah θα προσπαθήσουμε να τον επαναφέρουμε.
Κάτι που γνωρίζουμε πως δεν θα γίνει. Εκείνος σίγουρα θα θέλει να μας σταματήσει ίσως και να μας πολεμήσει. Όσο εμείς θα προσπαθούμε να αλλάξουμε την γνώμη του εσείς χωρισμένοι σε ομάδες θα βρείτε τον Stefan και θα τον πάρετε με κάθε κόστος." συνέχισε σοβαρά. Η ιδέα της ήταν αρκετά έξυπνη και θα λειτουργούσε. "Ωραίο σχέδιο Freya!" σχολίασε η Spencer έκπληκτη. "Ευχαριστώ." απάντησε έθιμα. "Πότε ξεκινάμε;" ρώτησε ο Damon. "Το βράδυ. Αφού επιβεβαιώσω πως όλα λειτουργούν βάση σχεδίου θα στειλω ένα μίνημα σε όλους ώστε να ξεκινήσετε." απάντησε η Freya. "Τώρα το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι ο χωρισμός των ομάδων." είπε η Amelia. "Ξέρουμε ήδη πως ο Elijah θα είναι μαζί με την Freya και την Caroline. Θα μπορούσε η Adeline να πάει με την Amelia, η Spencer με την Aria και τον Damon και εγώ θα είμαι κοντά στον Edward σε περίπτωση που η Alison προσπαθήσει να του κάνει κακό άθελά της." πρότεινε η Addison. "Έχει κάποιος κάποια αντίρρηση;" ρώτησε. Κανένας δεν απάντησε. "Ωραία! Ας γίνει έτσι λοιπόν." απάντησε έθιμα η Freya. Το σχέδιο ήταν έτοιμο. Το μόνο που έμενε ήταν η δύση του ήλιου ώστε να ξεκινήσει.

Αφού τελείωσαν την συζήτηση η Spencer και η Aria πλησίασαν την Freya. Τις κοίταξε περίεργη καταλαβαίνοντας πως ήθελαν κάτι να της πουν. "Είναι όλα εντάξει;" ρώτησε. "Βασικά όχι. Θέλουμε την βοήθεια σου σε κάτι." απάντησε η Aria. "Πείτε μου." είπε πρόθυμα η Freya. Η Aria ξεφύσηξε προβληματισμένη. "Όσο κοιμόσουν η Enola έκανε μια μάχη μαζί με τον Liam προσπαθώντας να καταστρέψει την λεπίδα που του είχε φτιάξει η Alison. Όμως για να το κάνει αυτό έπρεπε να ανοίξει το καταραμένο βιβλίο με αποτέλεσμα να ελευθερώσει μια απειλητική ενέργεια που θα κατέστρεφε τον κόσμο. Αλλά η Enola κατάφερε να το σταματήσει με αντάλλαγμα την ζωή της." είπε η Spencer. "Που θες να καταλήξεις;" ρώτησε η Freya. "Οσο Enola μονομαχούσε με τον Liam είχε ξεχάσει το καταραμένο βιβλίο και εκείνο είχε ελευθερώσει αυτήν την καταστροφική δύναμη. Εμείς προσπαθούσαμε να σωσθουμε όμως κάποια στιγμή μια πολυκατοικία πήγε να πέσει πάνω στον Damon αλλά η Hanna τον έσπρωξε με αποτέλεσμα να πέσει πάνω της." εξήγησε η Aria. "Το θέμα είναι πως από τότε δεν έχει ξυπνήσει! Έχω προσπαθήσει να βρω αν της συμβαίνει κάτι αλλά κανένα ξόρκι μου δεν έπιασε." συνέχισε προβληματισμένη. "Ίσως....υπάρχει κάποια ποσότητα της ενέργειας του βιβλίου μέσα της....θα πρέπει να την ελέγξω." είπε σκεπτική και πήγαν όλες στο σπίτι του Damon και του Stefan.

Όταν έφτασαν πήγαν αμέσως στο δωμάτιο του Stefan. H Hanna ήταν ξαπλωμένη στο διπλό μαλακό κρεβάτι του. Η Freya την πλησίασε, ακούμπησε τα χέρια της και έκλεισε τα μάτια της συγκεντρωμένη στην Hanna. Μουρμούρισε κάτι σαν ξόρκι αρκετές φορές μέχρι που άνοιξε απότομα τα μάτια της. Κοίταξε φοβισμένη τα κορίτσια. "Τι συμβαίνει;" ρώτησε η Aria. "Την ώρα που έπεσε η πολυκατοικία πάνω στην Hanna ένα μεγάλο κομμάτι της ενέργειας του καταραμένου βιβλίου μπήκε μέσα της. Ο λόγος που δεν μπορεί να ξυπνήσει είναι διότι αυτή η δύναμη απορροφάει ενέργεια από τον οργανισμό της." εξήγησε. "Θα μπορέσω να την ξυπνήσω όμως μέχρι να βρω τον τρόπο να αποβάλλω τελείως την δύναμη από τον οργανισμό της πρέπει να είστε συνέχεια κοντά της. Υπάρχει κίνδυνος να χρειαστεί άμεσα ενέργεια και να την απορροφήσει από το λάθος άτομο." συμπλήρωσε. Ένα βλέμμα φόβου και ανησυχίας εμφανήστηκε στα πρόσωπα των κοριτσιών ακούγοντας τα λόγια της. Όμως ήταν πρόθυμες να κάνουν οτιδήποτε προκυμένου να ξυπνήσει η φίλη τους. "Εντάξει. Καταλάβαμε τι πρέπει να κάνουμε" είπε η Spencer. H Freya έγνεψε καταφατικά και ακούμπησε την Hanna στο σημείο του διαφράγματος. Έκλεισε τα μάτια της και συγκεντρώθηκε στις δυνάμεις της. Μουρμούρισε ένα ξόρκι Αέρας φύσηξε τα μαλλιά της και φλόγιες κεριών άναψαν σε όλο το δωμάτιο. Η Freya επαναλάμβανε το ξόρκι ξανά και ξανά και ο αέρας φυσούσε ακόμη πιο έντονα. Ξαφνικά η Hanna πήρε μια απότομη εισπνοή και ανασηκώθηκε. Κοίταξε ταραγμένη γύρω της. "Τι έγινε;" ρώτησε απότομα. Τα κορίτσια την πλησίασαν και την αγκάλιασαν ανακουφισμένες. "Ολα είναι μια χαρά τώρα." την καθυσήχασε η Aria.

Όταν έφυγε η Freya o Damon τους πλησίασε. Κοίταξε την Hanna. "Ξύπνησες επειτέλους. Ευτιχώς." είπε σοβαρά. Εκείνη του χαμογέλασε ελάχιστα. "Πρέπει να σας πω κάτι." είπε. Όλες τον κοίταξαν περίεργες. "Τι συμβαίνει Damon;" ρώτησε η Hanna. "Δεν έχει σημασία τι συμβαίνει αλλά τι πρόκειται να γίνει...Ο Klaus έχει απαγάγει τον Stefan και τον βασανίζει. Έχουμε σχεδιάζει έναν τρόπο με τους υπόλοιπους ώστε να τον ελευθερώσουμε αλλά έχω μια καλύτερη ιδέα." είπε με μια ανεπαίσθητη πονηρή χροιά στην φωνή του. Οι κοπέλες τον κοίταξαν ακόμη πιο περίεργες. Τότε ο Damon έβγαλε ένα μαύρο μυτερό ξύλο από την εσωτερική τσέπη του μαύρου μπουφάν του. Και οι τρεις τον κοίταξαν σαστισμένες καταλαβαίνοντας τι ήταν αυτό το ξύλο! "Αυτό....μπορεί να σκοτώσει έναν αρχέγονο!" ψελλησε η Aria. "Ακριβώς! Τι θα λέγατε να παίρναμε μια εκδίκηση από τον βλάκα για όσα μας έχει κάνει;" πρότεινε με μίσος και κακία στην φωνή του. "Δεν θα πετύχει! Είναι αρχέγονος, και δεν έχει συναισθήματα! Θα μας σκοτώσει!" τον αποθάρρυνε η Hanna. "Οχι εάν τον αποδυναμώσω με την μαγεία μου." απάντησε έντονα η Aria. Όλοι την κοίταξαν παραξενευμένοι. Σαν να μην περίμεναν αυτήν την απάντηση. "Γιατί με κοιτάζετε έτσι; Ο Klaus μόνο έχει σπείρει τον όλεθρο παγκοσμίος με αυτόν τον απαίσιο ιό! Απίγαγε τον Stefan! Ανάγκασε την Alison να εγκαταλείψει τα συναισθήματα της! Με ανάγκασε να την κλείσω σε μια φρικτή φυλακή μαζί με τον Edward και τον Elijah!..." είπε με μίσος και κοίταξε την Spencer. "Και ας μην ξεχάσω πως σε μεταμόρφωσε σε βαμπίρ και σε βασάνισε. Το ίδιο και εσένα Hanna! Δεν πιστεύετε πως επειτέλους πρέπει να πάρει αυτό που του αξίζει;" συνέχισε με το ίδιο μίσος στην φωνή της. Τα λόγια της ήταν τόσο έντονα που έπεισαν τις φίλες της. "Δεν περίμενα πως είσαι τόσο εκδικητική!" αναφώνησε εντυπωσιασμένος ο Damon. "Οταν πρέπει να εκδικηθώ κάποιον που κατέστρεψε την ζωή των φίλων μου μπορώ να γίνω φρικτή!" είπε έντονα εννοώντας κάθε λέξη από την πρόταση. "Πως θα το κάνουμε λοιπόν;" ρώτησε η Hanna. O Damon χαμογέλασε πονηρά. "Αυτό το πνεύμα μου αρέσει!" είπε και ξεκίνησαν να οργανώνουν το δικό τους σχέδιο.

Ο ήλιος είχε αρχίσει να δύει και τα πρώτα φώτα της πόλης άναψαν. Η Addison κατευθυνόταν προς το σπίτι μου. Ένα σπίτι το οποίο είχα νοικιάσει για λίγες μέρες ώστε να ξεφύγω από την φατρία των ενοχλητικών που θα με ανάγκαζαν να επαναφέρω τα συναισθήματα μου! Η Addison άκουσε την δόνηση του κινητού της. Το έβγαλε από την τσέπη της και πάτησε το κουμπί 'απάντηση '. "Που είσαι;" ακούστηκε η αυστηρή φωνή του Edward στα αυτιά της. "Συγγνώμη. Μου έτυχε κάτι απρόοπτο." απάντησε ανήσυχα. "Δεν με νοιάζει τι έγινε απλώς έλα σύντομα!" την πρόσταξε αυστηρά. "Σε πέντε λεπτά θα είμαι εκεί." απάντησε και έκλεισε το τηλέφωνο. Η Addison αναστέναξε και συνέχισε να προχωράει. Ξαφνικά άκουσε έναν παράξενο ήχο από ένα σκοτεινό σοκάκι. Κοίταξε περίεργη και ελαφρός τρομαγμένη. Όμως είδε μια μικρή άσπρη γάτα να ξεπροβάλλει δειλά. Ξεφύσησε ανακουφισμένη και καθώς γυρνούσε από την αντίθετη πλευρά αντίκρισε την Victoria. Έβγαλε ένα σιγανό επιφώνημα φόβου. "Με τρόμαξες!" αναφώνησε. Η Victoria την κοίταξε με ένα σοβαρό βλέμμα. "Συγγνώμη." απάντησε συγκρατημένα. Η Addison χαμογέλασε ευγενικά. "Δεν πειράζει. Δεν έκανες κατ-". "Όχι! Συγγνώμη γι αυτό που θα σου κάνω." την διέκοψε. Τα μάτια της πήραν ένα σκούρο κόκκινο με μαύρο χρώμα. Φλέβες εμφανίστηκαν από κάτω τους και οι κυνόδοντες ξεπρόβαλλαν μέσα από τα ούλα της. Η Addison έκανε ένα βήμα οπισθοχώρησης τρομαγμένη καταλαβαίνοντας τις προθέσεις της Victoria. "Motis!" φώναξε με ένταση τεντώνοντας τα χέρια της. Η Victoria έπεσε απότομα πάνω σε ένα γαλάζιο αμάξι. Όμως αυτή η κίνηση της Addison δεν την σταμάτησε. Σηκώθηκε απότομα από το αμάξι την κοίταξε στιγμιαία στα μάτια με ένα δολοφονικό βλέμμα και εξαφανήστηκε αστραπιαία. Η Addison κοίταξε γύρω της ταραγμένη ψάχνοντας την όμως δεν την είδε πουθενά! Ξαφνικά ένιωσε κάτι αιχμηρό να σκίζει την απαλή σε χρώμα σομόν μεμβράνη του λαιμού της και να ρουφάει το αίμα της. Η ταχύτητα της Victoria ήταν τόσο γρήγορη που η Addison δεν πρόλαβε να καταλάβει ποτέ πως βρέθηκε από πίσω της! Ούρλιαξε από τον πόνο και προσπάθησε να την διώξει μακριά της. Όμως δεν τα κατάφερε. Ένιωθε το αίμα της να την εγκαταλείπει. Τα χέρια της χαλάρωσαν το πρόσωπο της χλώμιασε και έπεσε αδύναμη στο δρόμο. Η Victoria την κοίταξε μετανιωμένη. Πήρε μια βαθιά ανάσα. Έβγαλε το κινητό της από την τσέπη της και κάλεσε έναν αριθμό. "Έκανα ότι μου ζήτησες." είπε χωρίς να θέλει να βγουν αυτές οι λέξεις από το στόμα της.

"Α υπέροχα χαίρομαι!" είπα με μια πονηρή φωνή. "Θα μου την δώσεις τώρα;" ρώτησε απαιτητικά. "Ηρέμησε αγάπη! Θα την πάρεις κάποια στιγμή όταν αποφασίσω εγώ φυσικά!" απάντησα κακιασμένα.
Έφτασα στο σπίτι. Ανέβηκα τα άσπρα ξύλινα σκαλοπάτια και πλησίασα την ψηλή άσπρη εξώπορτα. "Τι άλλο θέλεις τελοσπάντων; Έκανα ό,τι μου ζήτησες! Δώσε μου τώρα στο που θέλω!" με διέταξε εκνευρισμένη. Σχεδόν τσαντίστηκα από την απαράδεκτη συμπεριφορά της! "Άκουσε με καλά Victoria! Είμαι η μόνη που μπορεί να σου δώσει αυτό που πραγματικά θέλεις γι αυτό σταμάτα να διατάζεις πριν αλλάξω γνώμη και το πάρω μακριά σου!" την απείλησα τσαντισμένη. Δεν απάντησε. Κατάλαβα απο την σιωπή της πως θα υπέκυπτε στην απειλή μου απλώς δεν ήθελε να το παραδεχτεί. Ξεφύσηξε. "Τι άλλο θέλεις να κάνω;" ρώτησε κουρασμένη από τις εντολές μου. Ένα διαβολικό μειδίαμα ήρθε στο πρόσωπό. "Να αποσυντονίσεις λίγο τον αδελφούλη σου κρατώντας τον μακριά μου όταν σου πω εγώ." είπα πονηρά. "Όχι! Μπορείς να με αναγκάσεις να κάνω όποια βρωμοδουλειά θέλεις αλλά δεν θα πάω ενάντια στον αδελφό μου!" αρνήθηκε με ένταση. Τα μάτια μου έκαναν έναν ειρωνικό κύκλο. "Αλήθεια θέλεις να σου πω την κλασική φράση" ρώτησα με ειρωνεία. "Πολύ καλά λοιπόν! Δεν ήταν ερώτηση αλλά εντολή! Θα κάνεις αυτό που σου λέω εγώ αλλιώς ξέχνα το πολυπόθητο αρχέγονο δώρο σου!....Η απόφαση είναι δική σου και καλά θα κάνεις να επιλέξεις σωστά." είπα με κακία και έκλεισα το τηλέφωνο.
Τότε άκουσα ένα θρόισμα από τους θάμνους που βρίσκονταν πίσω μου. Υποψιάστηκα πως κάποιος γνωστός μου με παρακολουθούσε. Αποφάσισα να στείλω ένα μινημα στον Klaus. Έτσι πληκτρολόγησα στο κινητό μου: 'Να είσαι έτοιμος για επισκέψεις απόψε.' και το έστειλα στον αριθμό του. Μία απόλυτη ησυχία κάλυψε το στενό. Έβαλα αδιάφορα το κλειδί στην κλειδαριά της εξωπορτας, το έστρειψα προς τα δεξιά και άνοιξα ελαφρά. Μπήκα μέσα στο ευρύχωρα όμορφα διακοσμημένο σαλόνι και έκλεισα την πόρτα πίσω μου. Ένιωθα εξαντλημένη από αυτόν τον απαίσιο ιό που είχε μολύνει το σώμα μου! Όλη την ημέρα έφτιαχνα στρατό από ανθρώπους οι οποίοι θα με βοηθούσαν να πάρω την εκδίκηση μου από τον Klaus. Η μάχη με τον Liam με είχε κουράσει αρκετά άλλα αν δεν υπήρχε αυτός ο ανόητος ιός στο σώμα μου θα ήμουν σε θέση να τον νικήσω! Ξεφύσηξα και πλησίασα εναν ολόσωμο καθρέφτη. Κοίταξα τον είδωλο μου. Σήκωσα ελάχιστα το μανίκι της μαύρης ζακέτες μου και κοίταξα το αριστερό χέρι μου. Αν είχα συναισθήματα θα τρόμαζα από αυτό που μόλις είχα αντικρίσει! Το δέρμα μου ήταν λευκό σαν το χρώμα του χαρτιού! Ευτιχως είχα καταφέρει να το καλύψω με το μανίκι της ζακέτας και το μεϊκαπ που φορούσα στο πρόσωπό μου. Όμως αυτό δεν αφαιρούσε πως χειροτέρευα με ραγδαίους ρυθμούς! Ήξερα πως έπρεπε να κερδίσω την εμπιστοσύνη του Klaus ώστε να θεραπευτώ και έπρεπε να το κάνω άμεσα. "Είναι τόσο άσχημα;" άκουσα την ανήσυχα σοβαρή φωνή του Edward ο οποίος βρισκόταν ακριβώς από πίσω μου. Κατέβασα γρήγορα το μανίκι μου κρύβοντας το κατάλευκο δέρμα μου και τον κοίταξα αδιάφορα. "Από πότε κάνεις τον κατάσκοπο είπαμε;" ειρωνεύτικα. Με πλησίασε. "Δεν ήρθα εδώ για να τσακωθούμε Alison." είπε ήρεμα. "Ναι! Ξέρω πολύ καλά γιατί ήρθες και δεν με νοιάζει τι έχεις να πεις! Δεν θα επαναφέρω τα συναισθήματα μου μέχρι να το αποφασίσω εγώ." είπε με έναν δυναμικά αποφασιστικό τόνο. "Εντάξει! Καταλαβαίνω πως θέλεις απεγνωσμένα να εκδικηθείς τον Klaus αλλά δεν βλέπεις πως καταστρέφεις τον εαυτό σου; Αν συνεχίσεις έτσι αργά ή γρήγορα θα καταλήξεις αδύναμη σε ένα κρεβάτι ανίκανη να σηκωθείς." είπε ανήσυχος προσπαθώντας να μου αλλάξει την γνώμη! Γέλασα ειρωνικά. Ήταν τόσο γελοίο που ήθελε να με προστατέψει πιστεύοντας πως δεν γνώριζα τι έκανα! Τον πλησίασα ακόμη περισσότερο. "Γιατί πιστεύεις πως δεν έχω ιδέα τι κάνω; Ξέρω πολύ καλά τι θα συμβεί αν δεν θεραπευτώ σύντομα και το έχω υπό έλεγχο!...Πίστεψε με!" είπα σοβαρά. "Γι αυτό σταμάτα να ανησυχείς τόσο πολύ για μένα. Έχεις και μια αδελφή που πρέπει να σταματήσεις." είπα με έναν πονηρό τόνο στην φωνή μου. Με κοίταξε παραξενευμένος. "Τι εννοείς;" ρώτησε. Ένα πονηρό χαμόγελο ήρθε στο πρόσωπό μου. "Υποσχέθηκα να μην πω τίποτα και κρατάω τον λόγο μου! Μάθε μόνος σου τα πονηρά της σχέδια." είπα με έναν ανεπαίσθητο σαρκαστικό τόνο θέλοντας να κινήσω ακόμη περισσότερο την περιέργεια του. "Alison τι έκανες στην αδελφή μου;" ρώτησε απαιτητικά. Τύλιξα τα χέρια μου πίσω από τον λαιμό του και κοίταξα τα ανήσυχα αλά και ελαφρώς εκνευρισμένα χρυσοκόκκινα μάτια του. "Γιατί νομίζεις πως εγώ της έκανα κάτι; Μπορεί η ίδια να έκανε κάτι στον εαυτό της. Ή μπορεί...". Ένιωσα μια ξαφνική δυνατή ζαλάδα. Το σώμα μου αποδυναμώθηκε τόσο πολύ που ένιωσα ανίκανη να στηριχθώ στα πόδια μου. Προσπάθησα με όλες μου τις δυνάμεις να παραμείνω όρθια αλλά ήταν σχεδόν αδύνατο! Έπεσα αδύναμη στην αγκαλιά του Edward. Με κοίταξε τρομερά ανήσυχος και φοβισμένος για την υγεία μου. "Θα το συζητήσουμε μετά αυτό! Τώρα προέχει να ξαπλώσεις!" είπε αυστηρά και με πήρε στην αγκαλιά του πηγαίνοντας προς στο δωμάτιο. Όταν με άφησε στο μεγάλο διπλό κρεβάτι με το μαλακό στρώμα ένιωθα μια χαρά αλλά συνέχιζα να παίζω την αδύναμη θέλοντας να τον αποσπάσω και να παίξω με τα αισθήματα του. Τον κοίταξα με μια κρυφή ψεύτικη ευγνωμοσύνη. "Μόλις σου είπα πως η αδελφή σου κάνει κάτι παράξενο και εσύ είσαι ακόμη εδώ....γιατί;" είπα με μια ψεύτικη περιέργεια στην φωνή μου. Πήρε μια βαθιά ανάσα, κάθισε δίπλα μου και με κοίταξε. "Επειδή νοιάζομαι και ανησυχώ πολύ για σένα. Μπορεί να μην το καταλαβαίνεις τώρα αλλά θα το κατάλαβες αργότερα." είπε ήρεμα και κοίταξε το παράθυρο. "Εξάλλου η Victoria είναι ελεύθερη να κάνει ότι θέλει. Γι αυτό...". Δίστασε να συνεχίσει την πρόταση του. Ήταν προφανές πως κάτι είχε κλονίσει άσχημα την σχέση του με την Victoria. Κάτι που έπρεπε να μάθω σύντομα ώστε να το χρησιμοποιήσω εναντίον του. Έβαλα την μάσκα της εσωτερικής περιφέρειας που πήγαζε σιγά σιγά από μέσα μου. "Τι έχει συμβεί ανάμεσα σας;" ρώτησα. Με κοίταξε με ένα κρυφό στενάχωρο βλέμμα. "Μεγάλη ιστορία. Θα στην πω κάποια άλλη μέρα." είπε. Σηκώθηκε από το κρεβάτι και πλησίασε την έξοδο του δωματίου. Δεν μπορούσα να τον αφήσω να περιπλανιέται στο σπίτι! Έπρεπε να τον αποσυντονίσω κάπως και ήξερα ακριβώς τον τρόμο με τον οποίο θα το κατάφερνα! "Edward!" είπα βήχοντας ελαφρά στον αριστερό μου αγκώνα. Ήρθε αμέσως κοντά μου. Τα γεμάτα έρωτα και ανησυχία χρυσοκόκκινα μάτια του με κοιτούσαν. "Είσαι δίπλα μου παρόλο που δεν έχω συναισθήματα και φέρομαι απαίσια σε όλους!" είπα και τον πλησίασα ακόμη περισσότερο μέχρι που υπήρξε ελάχιστη απόσταση ανάμεσα μας. "Σε ευχαριστώ." συμπλήρωσα. Έγυρα ελάχιστα το κεφάλι μου κια τον φίλησα. Προσπάθησε να αντισταθεί σε αυτό το πολυπόθητο φιλί όμως ήταν πέρα από τις δυνάμεις του. Με κόλλησε στον τοίχο με αστραπιαία ταχύτητα και
συνέχισε να με φιλάει. Τύλιξα τα χέρια μου γύρω από τον λαιμό του. Πλέον το στόμα του φιλούσε την δεξιά πλευρά του λαιμού μου. Ήθελα να συνεχίσει. Όχι πως ένιωθα κάτι ή γιατί μου άρεσε αλλά το διασκέδαζα. Αποτραβήχτηκε για μια στιγμή απότομα από κοντά μου. "Τι συμβαίνει;" ρώτησα. "Δεν πρέπει! Όχι χωρίς τα συναισθήματα σου..." μουρμούρισε μπερδεμένος. Καταλάβαινα και μόνο από τον τόνο της φωνής του πόσο αντιστεκόταν στα συναισθήματα του. Τον κοίταξα με ένα βλέμμα πάθους και πονηριάς. "Ελα τώρα Edward! Αφού το θέλουμε και οι δύο! Μην αντιστέκεται σε κάτι τόσο δυνατό." είπα με μια σιγανή φωνή. Έβλεπα πως ήθελε να αντισταθεί όμως δεν μπορούσε πλέον. Τον φίλησα με περισσότερο πάθος θέλοντας να τον 'αναγκάσω' να συνεχίσει. Και είχα δίκιο. Ο έρωτας του για μένα ήταν τόσο οχυρός που τίποτα άλλο δεν μπορούσε να τον σταματήσει. Με κοίταξε στιγμιαία με πόθο στα μάτια. Είδα πόσο με ήθελε! Με κόλλησε στον τοίχο με αστραπιαία ταχύτητα χωρίς δεύτερη σκέψη και με φίλησε. Έβγαλε την μπλούζα μου και χαΐδεψε απαλά την πλάτη μου με τα ακροδάχτυλα των χεριών του. Ένιωσα το στόμα του να κατεβαίνει προς τον λαιμό μου. Ανέπνευσα βαριά. Ξεκούμποσα το άσπρο πουκάμισο του. Μου άρεσε εκείνη η στιγμή. Όχι γιατί ένιωθα κάτι αλλά γιατί ήταν διασκεδαστική! Έφερε τα χέρια του πισω από τον λαιμό μου και με αστραπιαία ταχύτητα με μετέφερε προς το κρεβάτι ξαπλώνοντας πάνω μου και συνέχισε να φιλάει απλά και γλυκά τον λαιμό μου προς το στήθος μου. Τον σταμάτησα και τον φίλησα. Εκείνη την στιγμή ψυθήρισα κάτι στο δεξί του αυτί. Ένιωσε μια ανεπαίσθητη αδυναμία να τον διαπερνάει. Ένιωσε ένα βέλος να τρυπάει την πλάτη του στο σημείο της καρδιάς του. Με κοίταξε με απορία και μια ελάχιστη απογοήτευση. Ένιωσε τα βλέφαρα του να βαραίνουν και Χαλάρωσε πάνω μου. Τον έσπρωξα ενοχλημένη, ανασηκώθηκα και φόρεσα ξανά την μπλούζα μου. "Ειχε πλάκα Edward αλλά...πρέπει να τελειώσω κάποιες δουλειές και κανείς δε πρέπει να με σταματήσει." είπα αδιάφορα. Τότε εμφανήστηκε η Victoria κρατώντας ένα σιδερένιο τόξο στο αριστερό της χέρι. Κοίταξε με ντροπή τον Edward μετανιωμένη για το βέλος που του πέταξε. Το ξερίζωσε από την πλάτη του και συνέχισε να τον κοίταξε με απόλυτη ντροπή για τον ευατό της. "Εγώ...." κατάφερε να πει με μια πολύ σιγανή φωνή. "Θα τον κρατήσεις εδώ! Και αν τον ελευθερώσεις τότε ξέχνα την φίλη σου." την απείλησα. Ξεροκατάπιε και έγνεψε δειλά καταφατικά. Ένα πονηρό μειδίαμα ήρθε στο πρόσωπό μου και έφυγα αστραπιαία.

Ταυτόχρονα ο Elijah και η Freya χτύπησαν το κουδούνι της εξωπορτας του σπιτιού του Klaus. Μια κοπέλα μετρίου ύψους με καστανά μαλλιά πιασμένα σε κότσο άνοιξε την πόρτα. Φορούσε ένα μαύρο στενό φόρεμα που αναδείκνυε τα γόνατα της. Και οι δύο πρόσεξαν πως είχε μια τεράστια πληγή από δάγκωμα στον λαιμό της. "Θέλετε κάτι;" ρώτησε ευγενικά. "Θέλουμε να μιλήσουμε στον Niklaus. Τώρα!" την ψυχανάγκασε ο Elijah. "Φυσικά. Περάστε μέσα." απάντησε έθιμα. Μπήκαν μέσα στο σπίτι. Ο Klaus ήταν καθισμένος σε μια δερμάτινη πολυθρόνα πίνοντας ουίσκι. Όταν τους είδε σηκώθηκε αμέσως, άφησε το ουίσκι σε ένα γυάλινο τραπεζάκι δίπλα του και τους πλησίασε. "Σε τι οφείλω αυτήν την...τόσο απρόσμενη επίσκεψη σας;" ρώτησε ειρωνικά. "Πρέπει να μιλήσουμε. Αυτός ο ιός ο οποίος έχεις εξαπλώσει πρέπει να σταματήσει! Ο κόσμος υποφέρει και ο όχι μόνο στο Horrland αλλά σε όλη την Αμερική και την Ευρώπη!" είπε έντονα ο Elijah. "Μπράβο σου αδελφέ! Βλέπω είσαι καλά ενημερωμένος." απάντησε με περισσότερη ειρωνεία ο Klaus. Η Freya τον πλησίασε. "Άκουσε μας! Πρέπει να το σταματήσεις αυτό πριν πεθάνουν άτομα που ενδιαφέρεσε! Όπως η Alison ή η Caroline." είπε θέλοντας να του αλλάξει την γνώμη. Ο Klaus την κοίταξε με κακία στα μάτια. "Η Alison δεν θα πάθει τίποτα να φερθεί έξυπνα. Επίσης άφησε με να σου υπενθυμίσω πως η Caroline είναι νεκρή εδω και καιρό." είπε απότομα. "Κι αν σου αποδείκνυα αυτήν την στιγμή πως δεν είναι νεκρή;" ρώτησε η Freya. O Klaus έκανε έναν μομφασμό έντονης ειρωνείας δείχνοντας πως δεν την πίστευε. Τότε χτύπησε η πόρτα. Ο Klaus την κοίταξε παραξενευμένος. Την πλησίασε διστακτικά και την άνοιξε. Μπροστά του βρισκόταν η Caroline. Τα γαλάζια της μάτια συναντήθηκαν με τα δικά του και του χαμογέλασε. "Γειά σου Klaus." είπε ήρεμη. Εκείνος δεν μπορούσε να αρθρώσει λέξη! Είχε μείνει άναυδος από την ξαφνική παρουσία της! Την πλησίασε και άγγιξε ελάχιστα την δεξιά της παλάμη. Κατάλαβε πως ήταν ζωντανή. "Πως είναι δυνατόν;" κατάφερε να πει με ένα έντονο ξάφνιασμα που πάλευε να βγει από μέσα του. "Δεν πέθανε ποτέ. Απλώς η Liana έκανε ένα πολύ καλό ξόρκι ώστε να μην μπορέσουμε να την βρούμε εύκολα. Αλλά αφού είναι νεκρή το ξόρκι της εξασθένησε." εξήγησε ο Elijah. Ο Klaus τους κοίταξε ξαφνιασμένος. "Λέτε ψέματα! Το κάνετε για να με εξαπατήσετε και να επαναφέρω τα συναισθήματα μου!" είπε με άρνηση στην φωνή του. "Όχι Klaus. Είναι αλήθεια. Κοίταξε την! Είναι η Caroline " είπε ήρεμα η Freya θέλοντας να τον πείσει. Ο Klaus κοίταξε την Caroline χωρίς να θέλει να πιστέψει πως ήταν πράγματι ζωντανή. "Πότε σου έδωσα το αίμα μου;" ρώτησε απαιτητικά. "Στα γενέθλια μου. Έβαλες τον Tyler να με δαγκώσει. Αλλά αργότερα ήρθες σπίτι μου, είχαμε μια συζήτηση και μου έδωσες το αίμα σου." απάντησε ειλικρινά. Ο Klaus την κοίταξε δύσπιστα. "Πολύ εύκολη ερώτηση.....και τι είναι αυτό;" ρώτησε βγάζοντας ένα ασημένιο βραχιολι από την τσέπη του μπουφάν του. Η Caroline το πλησίασε παραξενευμένη. Σαν να θυμόταν κάποια πράγματα από το παρελθόν τι. Αναμνήσεις εμφανίστηκαν στο μυαλό της. Κοίταξε ξαφνιασμένη τον Klaus. "Είναι το βραχιόλι που μου είχες δώσει αργότερα μαζί με ένα πανέμορφο φόρεμα και μια πρόσκληση για τον χώρο των Mikaelson!" αναφώνησε έκπληκτη. Ο Klaus είχε αρχίσει να την πιστεύει. Όμως δεν ήταν έτοιμος να το αποδεχτεί ακόμη.

Εν το μεταξύ η Aria, η Spencer, η Hanna και ο Damon είχαν μπει αθόρυβα στο υπόγειο του σπιτιού ψάχνοντας για τον Stefan. Κρύβονταν συνέχεια πίσω από τοίχους αποφεύγοντας κάθε μάγισσα που περνούσε. Αφού έφυγαν όλες από εκείνο το σημείο ο Damon βγήκε προσεκτικά από την κρυψώνα του και πλησίασε μια πόρτα. Τα κορίτσια τον ακολούθησαν. Πήγε να την κλωτσίσει όμως η Aria τον σταμάτησε. "Ξέρω πως θα την ανοίξω!" είπε με ένα πονηρό μειδίαμα. Τέντωσε ελάχιστα τα χέρια της και λύγισε τα δάχτυλα της. "Terītous sįrmoūs!" μουρμούρισε έντονα και εσιξε τα χέρια της σε μπουνιές. Το μέταλλο της πόρτας λύγισε και έλιωσε. Μπροστά τους βρισκόταν ο Stefan πεσμένος στο πάτωμα. Χτυπημένος, χλωμός και κουρασμένος. "Stefan!" φώναξε ανήσυχη η Hanna και έτρεξε κοντά του. Τον σήκωσε και άρχισε να λύνει τις αλυσίδες που τον κρατούσαν δέσμιο. "Τι κάνεις εδώ;" την ρώτησε έκπληκτος και ανακουφισμένος. "Η Freya κατάφερε να με ξυπνήσει!" είπε ανήσυχα. Ο Damon έσπασε μερικές αλυσίδες και κατάφερε να τον ελευθερώσει. Τον σήκωσαν και οι δύο και τον έβγαλαν έξω. Τότε πρόσεξαν πως ένα πλήθος μαγισσών από την σύναξη της κυρίας Felds τους περίμενε έτοιμες να τους επιτεθούν. "Έχουμε παρέα από ότι φαίνεται..." μουρμούρισε ο Damon. "Πάρτε τον Stefan και βγείτε έξω. Εγώ θα τις καθυστερήσω!" είπε με ένταση η Aria. Η Hanna έδωσε τον Stefan στην Spencer κάνοντας της νόημα να φύγει μαζί με τον Damon. Η Aria τους έκανε ένα ξόρκι προστασίας ώστε να μην τους πειράξουν οι μάγισσες. Κοίταξε επιθετικά τις μάγισσες. Μια πράσινη λάμψη εμφανήστηκε στα μάτια της για λίγα δευτερόλεπτα. Οι μάγισσες ένωσαν τις δυνάμεις τους μεταξύ τους και ετοιμάστηκαν να τους επιτεθούν! "Ρέστα παίρνεις την δεξιά πλευρά εγώ την αριστερή!" είπε με μια πονηρή φωνή η Aria. H Hanna έγνεψε καταφατικά. Ένα έντονο κόκκινο φως ξεχύθηκε πάνω τους. Η Aria τέντωσε τα χέρια της μπροστά και φώναξε ένα ξόρκι. "Vęrtis!" είπε και πέταξε μαύρες φλόγες πάνω τους που τους έκαψαν. Τα ουρλιαχτά τους εμφάνισαν ένα ελαφρώς κακιασμένο μειδίαμα στο ροδοκόκκινα χείλη της Aria. Παράλληλα η Hanna απορροφούσε όση περισσότερη δύναμη μπορούσε από τις μάγισσες ώστε να μην πέσει ξανά σε έναν βαθύ ατελείωτο ύπνο. Ξαφνικά ένιωσε το κεφάλι της να βουίζει τόσο δυνατά που γονάτισε από τον φρικτό πόνο! Κοίταξε μια μάγισσα με μαύρα μακριά μαλλιά που έκανε αυτό το ξόρκι. Τα μάτια της απέκτησαν ένα σκούρο μαύρο εκδικητικό χρήμα και χίμηξε πάνω της έτοιμη να την κατασπαράραξει! Όταν την ακούμπησε απόρησε αμέσως αρκετή από την μαγεία της και τα μάτια γης πήραν το γαλάζιο χρήμα τους ξανά. Η Aria είδε αυτήν την στιγμή και ένα βλέμμα ανησυχίας ήρθε στο πρόσωπο της για την φίλη της. Αλλά έστρεψε γρήγορα την προσοχή της στις μάγισσες όταν την πλησίασαν ορμητικά φλόγιες. Τις απέφυγε και δημιούργησε μια αόρατη ασπίδα. Γονάτισε και ακούμπησε το πάτωμα με την αριστερή της παλάμη. "Trevįrous lectūs!" μουρμούρισε με μια βαθιά φωνή. Ένα αστέρι πεντάλφα εμφανίστηκε στο πάτωμα βγάζοντας ένα εκτυφλωτικό φως που απορρόφησε όλη την ενέργεια των μαγισσών. Η Aria τέντωσε απότομα τους καρπούς των χεριών της και πέταξε όλες τις μάγισσες στους τοίχους. Εκείνες λιποθύμησαν αδύναμες. Ξεφύσηξε ανακουφισμένη από την νίκη της και κοίταξε την Hanna. "Ωραία κίνηση!" είπε έκπληκτη. "Ευχαριστώ..Πάμε να βρούμε τους υπόλοιπους και να δώσουμε ένα τέλος στην βάρβαρη βασιλεία του μπάσταρδου!"είπε με μίσος εννοώντας τον Klaus κια προχώρησε μπροστά από την Hanna έτοιμη να τον εκδικηθεί. Εκείνη την κοίταξε ανήσυχη. Πρώτη φορά έβλεπε πως η φίλη της έτρεφε τόσο σκοτεινά συναισθήματα για κάποιον. Αλλά επέλεξε να μην το συζητήσει μαζί της και την ακολούθησε.

Την ίδια στιγμή ο Edward άνοιξε ελαφρά τα μάτια του. Πρόσεξε πως ήταν αλυσοδεμένος. Ένιωσε την ερωλύνη πάνω στις σιδερένιες βαριές αλυσίδες να εισχωρεί και να αποδυναμώνει ελάχιστα τον οργανισμό του. Σήκωσε το κεφάλι του και κοίταξε παραξενευμένος μια μορφή που τον πλησίαζε.
Αμέσως η έκφραση του μεταμορφώθηκε σε μια έκφραση απογοήτευσης βλέποντας πως αυτό το άτομο που τον πλησίαζε ήταν η Victoria. Διάβασε την σκέψη της και κατάλαβε πως εκείνη του έριξε αυτό το βέλος. Όμως δεν τον κοιτούσε στα μάτια. Ντρεπόταν να τον αντικρίσει μετά από αυτό που του έκανε. "Συγγνώμη..." ψελλησε φοβισμένα. "Κοίταξε με!" την πρόσταξε αυστηρά. Σήκωσε το κεφάλι της δειλά και κοίταξε τα γεμάτα απογοήτευση και θυμό χρυσοκόκκινα μάτια του. "Γιατί ήρθες εδώ Victoria; Και μην μου πεις πως ήρθες να δεις εμένα. Μου είναι πλέον ξεκάθαρο πως λες ψέματα." είπε απότομα ο Edward. "Δεν μπορώ να σου πω...." απάντησε σιγανά μετανιωμένη. "Είναι κάποιο κρυφό μυστικό όπως το γράμμα που μου έγραψες τότε που με εγκατέλειψες;!" ρώτησε με ειρωνεία. Ένα ξαφνιασμένο βλέμμα ήρθε στο πρόσωπό της. "Πως το-". "Τι νόμιζες δηλαδή; Πως θα εξαφανηζόσουν μυστηριωδός και δεν θα έψαχνα όλο το σπίτι ακόμη και την πόλη μας για να σε βρω;!" ειρωνεύτικε δυναμόνοντας τον τόνο της φωνής του. "Ακομη θυμάμαι τι έγραψες. 'Αγαπητέ μου αδελφέ. Θέλω να ξέρεις πως έχω φύγει αρκετά μακριά σου διότι θέλω να εξερευνήσω τον κόσμο και κοντά σου δεν μπορώ να πραγματοποιήσω αυτό το όνειρο! Θέλω να ταξιδέψω σε άλλους πολιτισμούς να γνωρίσω τις παραδώσεις, τα ήθη και το εύθυμα τους! Την μουσική και την τέχνη τους!....Ξέρω πως ο τρόπος με τον οποίο το μαθαίνεις είναι κάπως....απαράδεκτος αλλά γνώριζα πολύ καλά πως αν στο έλεγα δεν θα με άφηνες. Γι αυτό προτίμησα να σου γράψω αυτό το κρυφό γράμμα. Καταλαβαίνω πως είσαι υπερπροστατευτικός μαζι μου όμως πρέπει να με καταλάβεις και εσύ και να με αφήσεις να ανοίξω διάπλατα τα φτερά μου...
Δεν ξέρω αν θα τα ξαναπούμε....ελπίζω να βρεθούμε κάποια στιγμή στο τέλος. Μέχρι τότε εύχομαι να είσαι καλά και να συνεχίσεις την ζωή σου με τον καλύτερο τρόπο. Να βρεις μια κοπέλα, να την παντρευτείς και να ζήσεις ευτυχισμένος αυτήν την αιωνιότητα που σου αξίζει....και μην ανησυχείς για μένα. Θα είμαι μια χαρά.
Συγχώρεσε με...

Victoria'". είπε σοβαρά. Η Victoria είχε μείνει άναυδη με την άψογη αποστήθιση του γράμματος της προς τον αδελφό της! "Το θυμάσαι όλο!" αναφώνησε. "Ναι Victoria! Ένιωσα ένοχος εκείνη την ημέρα που σε κράτησα μακριά από αυτό που τόσο αγαπάς που διάβαζα το γράμμα ξανά και ξανά. Κάθε μετά μέχρι να το αποστηθίσω!" είπε σοβαρά. "Τώρα πες μου τον πραγματικό λόγο που είσαι εδώ." την πρόσταξε αυστηρά. "Συγγνώμη Edward....εγώ....δεν....." ψελλησε κατεβάζοντας το κεφάλι από την ντροπή της. Ένα εκνευρισμένο βλέμμα σκοτείνιασε τα χρυσοκόκκινα μάτια του Edward. "Γιατί Victoria;! Τι είναι αυτό που σου 'απαγορεύει' να μου πεις;! Ή μήπως δεν με εμπιστεύεσαι καθόλου μετά την υπερβολική υπερπροστασία μου;!" ειρωνεύτικε εκνευρισμένος. "Όχι όχι! Σε παρακαλώ μην το βλέπεις έτσι!" είπε με ένταση προσπαθώντας να εξαφανήσει αυτές τις σκέψεις από το μυαλό του. "Και πως αλλιώς να το δω αδελφούλα;! Βλέπω ολοκάθαρα πλέον πως όχι μόνο δεν με χρειάζεσαι αλλά δεν με εμπιστεύεσαι!...Και δεν ξέρω γιατί κάνω ακόμη αυτήν την ανούσια συζήτηση. Η απόφαση σου για μένα έχει παρθεί και δεν μπορώ να κάνω κάτι για να την αλλάξω!" απάντησε δυναμόνοντας ακόμη περισσότερο τον τόνο την αγριεμένα αυστηρής φωνής του και γύρισε από την άλλη πλευρά θέλοντας να αγνοήσει την παρουσία της. "Μου αρέσουν και τα δύο φίλα!" ομολόγησε η Victoria. Όμως οι λέξεις βγήκαν από το στόμα της πριν προλάβει να σκεφτεί πως τα τις πει στον αδελφό της. Ο Edward ανασηκώθηκε με δυσκολία και την κοίταξε έκπληκτος θέλοντας να μάθει περισσότερα. "....Δεν έφυγα μόνη μου τότε. Ήμουν μαζί με ένα αγόρι. Τον John. Ήμασταν ζευγάρι για λίγο καιρό και ταξιδεύαμε στον κόσμο. Σε μια πολη της Αγγλίας γνώρισα την Namiria.-". "Την Namiria Mikaelson;" ρώτησε έκπληκτος. "Ακριβώς! Εκείνη. Με εντυπωσίασε με όλα τα ταξίδια που είχε κάνει. Μου πρότεινε μάλιστα να πάω μαζί της ένα ταξίδι και δέχτηκα. Έτσι άφησα τον John και την ακολούθησα. Είχαμε αρκετές στιγμές μαζί και μέσα από αυτές ανακάλυψα πως μου αρέσουν και τα δύο φίλα...ντρεπόμουν όμως να το πω οπουδήποτε...ακόμη και στην ίδια...Θεωρούσα πως θα έλεγε πως ήμουν ένα έκτρωμα της φύσης όπως πίστευε ο κόσμος τότε. Όμως έκανα λάθος. Και εκείνης της άρεσαν και τα δύο φίλα και μπορώ να πω πως σχεδόν ενθουσιάστηκε όταν έμαθε πως είχα τις ίδιες προτιμήσεις με αυτή. Ήμασταν για αρκετό καιρό μαζί και όλα καλούσαν υπέροχα...μέχρι που εμφανίστηκαν οι Mikaelson. Είπαν την Namiria πως ήταν τρελαμένη με το αίμα και πως έπρεπε να σταματήσει. Εκείνη φυσικά αρνήθηκε να πιστέψει τα λόγια τους και κατέληξε μαχαιρωμένη και κλεισμένη σε ένα φέρετρο. Πληγωμένη από αυτήν την εικόνα εξαφνηατηκα και ταξίδεψα σε όλο τον κόσμο. Έψαξα να βρω τρόπους ώστε να την βγάλω από εκεί όμως ήταν μάταιο από την στιγμή που όλοι οι Mikaelson την πρόσεχαν συνεχώς..Και έτσι φτάνουμε στο σήμερα που έμαθα πως η Namiria ήταν στα χέρια της Alison....και για να την πάρω έπρεπε να κάνω κάποια πράγματα για εκείνη..." είπε. "Να με μαχαιρώσεις δηλαδή!" είπε έκπληκτος ο Edward. Τον πλησίασε με δάκρια στα μάτια και γονάτισε μπροστά του. "Συγγνώμη αδελφέ! Δεν ήθελα να σου κάνω κακό στο ορκίζομαι! Ήθελα απλώς να πάρω την Namiria!" είπε κλαψουρίζοντας. Ο Edward κοίταξε τα βουρκωμένα χρυσοκόκκινα μάτια της. "Γιατί δεν μου είπες την αλήθεια από την αρχή;" ρώτησε απορημένος. "Ντρεπόμουν να σου πω πως εγώ....πως μου αρέσουν και τα δύο φίλα. Πίστευα πως θα με επέπληκτες..." απάντησε. Ο Edward σκούπισε τα δάκρια της. "Μα γιατί να σε επιπλήξω για τις σεξουαλικές σου προτιμήσεις; Είναι κάτι απόλυτα φυσιολογικό που όχι μόνο δεν θα έπρεπε να ντρέπεσαι γι αυτό αλλά θα έπρεπε να είσαι περήφανη που το έχεις αποδεχτεί." είπε με ένα απόλυτα ήρεμο βλέμμα. "Αρα δεν σε ενοχλεί που μου αρέσουν και τα δύο φίλα...;" ρώτησε μπερδεμένη. "Μα γιατί να με ενοχλεί; Αν εσύ είσαι εντάξει με αυτήν την προτίμηση τότε εγώ δεν μπορώ να πω κάτι. Απλά θα είμαι χαρούμενος που η αδελφή μου είναι διαφορετική." είπε με ένα στραβό χαμόγελο. Η Victoria του ανταποδωσε το χαμόγελο και τον αγκάλιασε σφιχτά. "Σε ευχαριστώ γι αυτό που μου είπες Edward!"είπε ανακουφισμένη. "Και αν κάποιος ανόητος σε προσβάλλει γι αυτό πιυ είσαι πρώτα θα του υπενθυμίσω πσο όμορφο είναι να είσαι διαφορετική και μετά θα τον θάψω ζωντανό." είπε σοβαρά. Η Victoria γέλασε λιγάκι και ακούμπησε το κεφάλι της στο στήθος του. "Θα με συγχωρέσεις ποτέ;"ρώτησε. "Πες πως σε έχω ήδη συγχωρέσει." ψυθήρισε με μια βελούδινη φωνή ατο αυτί της και χαΐδεψε απαλά το κεφάλι της.

Ταυτόχρονα η Caroline είχε καταφέρει να πείσει τον Klaus πως ήταν ζωντανή. Εμένε λόγος χρόνος ακόμη για να επαναφέρει τα συναισθήματα του. "Και κάπως έτσι με έσωσες ξανά!" είπε η Caroline καταλήγοντας στο τέλος μιας διήγησης της από το παρελθόν της με τον Klaus. Εκείνος την κοίταξε πιστεύοντας την αλήθεια. "Σε πιστεύω. Είσαι η Caroline." είπε σοβαρά. "Αλλά τίποτα δεν αλλάζει με αυτό!"συνέχισε. Η Freya και ο Elijah κοιτάχτηκαν ανήσυχοι μεταξύ τους. "Γιατί; Αφού είμαι ζωντανή!" αναφώνησε έκπληκτη η Caroline. "Το ξέρω αγάπη αλλά υπάρχει κάτι το οποίο δεν θυμάσαι! Η κόρη μου. Πέθανε σε μια μάχη με μια ανόητη αιρετική την Liana! Αν επαναφέρω τα συναισθήματα μου θα είμαι αδύναμος και δεν υπάρχει περίπτωση να συμβεί αυτό!" είπε με ένταση στην φωνή του. Ξαφνικά ένιωσε έναν αφόρητο πόνο και κυριεύει το κεφάλι του. Έβγαλε μια κραυγή πόνου. Η Freya και ο Elijah πρόσεξαν την Aria που έμπαινε με ένα ορμητικό βλέμμα στον χώρο σφίγγοντας τις μπουνιές της. "Μην εκπλήσσεσαι Caroline! Για κανέναν δεν πρόκειται να αλλάξει! Έτσι είναι οι εγωιστές!" είπε με ένταση και μίσος στην φωνή της. Η Freya προσπάθησε να την σταματήσει με τις δυνάμεις της όμως η Aria την έδιωξε μακριά της μαζί με το Elijah. Έμοιαζε σαν να ήταν πιο δυνατή! Τα μάτια της πήραν ένα έντονο σμαραγδί χρώμα και πλησίασε απειλητικά τον Klaus που υπέφερε από τον πόνο. Τον σήκωσε με το ένα της χέρι και τον πέταξε πάνω στον ξύλινο τοίχο απέναντι από το τζάκι. "Τουλάχιστον θα πάρει ότι του αξίζει!" είπε με μια πονηρή φωνή. Τότε ήρθε ο Damon με αστραπιαία ταχύτητα και κάρφωσε ένα μαύρο ξύλο στο σημείο της καρδιάς του Klaus. Έβαλε μια πιο δυνατή κραυγή πόνου. "Αυτό είναι για τον Stefan!" μούγκρισε οργισμένος κοιτάζοντας τον και έσπρωξε πιο βαθιά το ξύλο στο σώμα του που σχεδόν ακούμπησε την καρδιά του! Ξαφνικά η Aria ένιωσε μια έντονη αδυναμία να καλύπτει το σώμα της. Σταμάτησε κάθε ξόρκι της και γονάτισε στο πάτωμα ανίκανη να στηριχθεί στα πόδια της! Γύρισε ελάχιστα το κεφάλι της πίσω της και πρόσεξε ένα πλήθος άνθρωπων να πλησιάζει το σπίτι. Μπροστά τους βρισκόμουν εγώ. Η Aria είδε πως αυτοί οι άνθρωποι είχαν μαγεία. Κατάλαβε πως την σύλλεγαν από εκείνη. Ο Klaus βλέποντας την αδυναμία της άδραξε την ευκαιρία και πέταξε τον Damon μακριά δαγκώνοντας τον. Προσπάθησε να βγάλει το ξύλο από το σημείο της καρδιάς του. Η Aria τον κοίταξε. Δεν ήθελε να τον αφήσει να ξεφύγει τόσο εύκολα. Στηρίχθηκε σε όλες της τις δυνάμεις και κατάφερε να του κάνει ένα ξόρκι πονοκεφάλου. Όμως την σταμάτησα ρίχνοντας την πάνω στον Damon αστραπιαία. Πλησίασα τον Klaus και ξερίζωσα το ξύλο από την καρδιά του. "Γιατί το έκανες αυτό;!" ρώτησε ενοχλημένος ο Damon. "Επειδή ήθελε να κερδίσει την θεραπεία της και τα κατάφερε." απάντησε ευχαριστημένος ο Klaus. Δάγκωσε το χέρι του και το έβαλε στο στόμα μου. "Είναι δικό σου. Το αξίζεις Little sweet." είπε με έναν πονηρό τόνο στην φωνή του. 'Επειτέλους! Τώρα αρχίζει το καλο!' σκέφτηκα με μια κακιασμένη φωνή και ήπια από το αίμα του. Ξαφνικά ένιωσα τον ιό να με εγκαταλείπει! Το δέρμα μου πήρε το φυσικό του χρώμα,οι μαύροι κύκλοι εξαφανήστηκαν και δεν ένιωθα καμία αδυναμία ούτε ζαλάδα πλέον. Το αίμα του Klaus ήταν η μόνη θεραπεία για τον ιό! "Και τώρα ας αρχίσει το αληθινό πάρτι!" μουρμούρισα κακιασμένα και τα μάτια μου πήραν ένα κόκκινο σκούρο έντονο χρώμα. Σήκωσα ψηλά με το ένα μου χέρι όλους εκτός από τον Klaus και την Caroline. Τέντωσα το χέρι μου βγάζοντας τους έξω από το σπίτι και έστρειψα τον καρπό μου σπάζοντας τον λαιμό όλων. Ο Klaus έπιασε το χέρι μου θέλοντας να με πετάξει έξω από το σπίτι όμως ήταν ανώφελο. Το χέρι μου ήταν ζεστό σαν την φωτιά κάτι που τον έκαψε! Χαμογέλασα πονηρά και έφερα τα χέρια μου μπροστά από το πρόσωπο μου σε χιαστί. "Incediamōs!" φώναξα και ελευθέρωσα τα χέρια μου μαζί με έναν τυφώνα από φλογιες οι κάλυψε το σπίτι. Ο Klaus άνοιξε τα μάτια του και συνηδητοποίησε πως ήταν πεσμένος στο πάτωμα. "Caroline!" φώναξε βροντερά. Αλλά δεν υπήρχε κανένα σημάδι της στον χώρο. Έβηξε στον δεξιό του αγκώνα. Τότε πρόσεξε κάτι να εμφανίζεται μέσα από τις φλογιες. "Ποιός είσαι;!" φώναξε απαιτητικά. Τον κοίταξα με κακία. "Κράτα τις φωνές σου για αργότερα...θα σου χρειαστούν." είπα πονηρά. Με κόπιασε έκπληκτος. Τον πλησίασα. "Σε προειδοποίησα πως χωρίς τα συναισθήματα μου θα είμαι επικίνδυνη ακόμη και για σένα Πικρή αλήθεια αλλά είχα δίκιο!....Καλώς ήρθες στην κόλαση σου λοιπόν!" είπα με μια διαβολική, σκοτεινή φωνή και του έσπασα τον λαιμό με μια στροφή του αριστερού καρπού μου. Διέταξα κάποιους ανθρώπους να τον πάρουν μακριά μου και προχώρησα μέσα στις φλόγιες με ένα δολοφονικό βλέμμα πιστεύοντας πως η νίκη μου θα ήταν παντοτινή.

Αυτό ήταν το κεφάλαιο!❤️

Ελπίζω να σας άρεσε!😊

Γράψτε εντυπώσεις και απόψεις στα σχόλια!😁😁

Και μην ξεχάσετε να πατήσετε ⭐️

Τα λέμε στο επόμενο κεφάλαιο!😁😁

Φυλάκιαααα!! ❤️😘😘