"Aria; Ωχ θεέ μου!" είπε η Addison καθώς έβλεπε το πτώμα της Aria κρεμασμένο. Δύο αστυνομικοί έλυσαν τα σκοινιά από τον λαιμό της, έπιασαν το πτώμα της και το ακούμπησαν προσεκτικά σε ένα σιδερένιο ράτζο. Η Spencer και η Hanna έτρεξαν κοντά στην Addison. "Βρήκαν τίποτα;" ρώτησε με δάκρια στα μάτια η Spencer. H Addison την κοίταξε βουρκωμένη. Ένα έντονο πρήξιμο είχε εμφανιστεί κάτω από τα μάτια της. "Μόνο το σπασμένο της κινητό! Δεν έχουν κάποιο άλλο στοιχείο για να αιτιολογήσουν την...αυτοκτονία της!" απάντησε δακρίζονταςς. Τότε ο Elijah, η Freya και η Jacqueline έφτασαν στο κτήριο. Πλησίασαν την Addison. "Που είναι η Aria;!" την ρώτησε τρομερά αναστατωμένος. "Elijah η Aria.." είπε η Spencer προσπαθώντας να του εξηγήσει. "Πείτε μου που είναι η Aria!!" απαίτησε τρομερά ανήσυχος. Η Jacqueline ακούμπησε απαλά τον δεξιό του ώμο. "Αδελφέ ηρέμισε." ψυθήρισε καθυσηχαστικά. Όμως εκείνος δεν την άκουγιε. Το βλέμμα του είχε εντοπίσει το πτώμα της Aria και ήταν καρφωμένο πάνω του. Τα βήματα του έγιναν τονισμένα και έντονα προς το μέρος της. Έσκυψε πάνω από το σιδερένιο ράτζο με το λευκό πανί. Το έπιασε και το απομάκρυνε ελάχιστα μέχρι να αντικρίσει το ασημένιο πρόσωπο της Aria. Τα μάτια του γούρλωσαν καθώς κοιτούσε άναυδος την τραγική εικόνα μπροστά του! Κατάφερε να προσέξει ακόμη και τα σημάδια απο τον πνιγμό της! Μα γιατί να κάνει κάτι τέτοιο στον ευατό της; Ήταν τόσο νέα και ελεύθερη να ζήσει την ζωή της έτσι όπως ήθελε...γιατί να την τελειώσει τόσο βάναυσα;! Προφανώς η απάντηση ήταν άγνωστη σε όλους εκτός από εκείνη. "Κύριε δεν μπορείτε να βρίσκεστε εδώ." είπε ένας αστυνομικός που βρισκόταν δίπλα του. Ο Elijah σκέπασε το πτώμα της Aria, σηκώθηκε και κοίταξε με ένα σοβαρό αλλά και γεμάτο λύπη βλέμμα τον άνδρα μπροστά του. "Εσύ δεν θα έπρεπε να βρίσκεσαι εδώ. Φύγε και πάρε τους υπόλοιπους μαζί σου!" τον ψυχανάγκασε. Ο άνδρας υπάκουσε στην εντολή του και απομακρύνθηκε από κοντά του. "Elijah..." είπε δειλά η Jacqueline καθώς ακουμπούσε συμπονετικά τον δεξιό του ώμο. Την κοίταξε σχεδόν βουρκωμένος. "Πρέπει να φύγουμε." συνέχισε. Κούνησε βιαστικά τον ώμο του θέλοντας να διώξει το χέρι της από κοντά του. "Freya μπορείς να κάνεις ένα ξόρκι ώστε να βρεις το πνεύμα της και να την φέρεις πίσω;" ρώτησε σκεπτικός. Φαινόταν πως προσπαθούσε να βρει έναν τρόπο να την επαναφέρει. "Θα προωθήσω να βρω το πνεύμα της. Αν και θα είναι δύσκολο επειδή έχει καταρριφθεί η άλλη πλευρά αλλά θα το κάνω." υποσχέθηκε. "Ωριαία." απάντησε ανακουφισμένος ο Elijah.

Την ίδια στιγμή ο Edward καθόταν στον άσπρο δερμάτινο καναπέ του σπιτιού του πίνοντας ένα ποτήρι κρασί. Χαμένος στις σκέψεις του. Ένα έντονο αεράκι φύσηξε στο σπίτι κάνοντας το ποτήρι να γλιστρήσει απο τα χέρια του και να πέσει στο πάτωμα. Έσκυψε να πιάσει τα χιλιάδες σκορπισμένα γυαλιά. Όταν σηκώθηκε, πρόσεξε μια οικεία μορφή να στέκεται μπροστά του. Άφησε τα γυαλιά πάνω στο τραπεζάκι μπροστά του και την κοίταξε άναυδους. "Victoria;" ψέλλισε. Εκείνη τον πλησίασε. Ένα χαμόγελο στόλισε τα χείλη της. "Γειά σου αδελφέ μου-". "Πως είναι δυνατόν; Αφού η άλλη πλευρά δεν υπάρχει!" απόρησε εκείνος. "Οι κυνηγοί δεν πηγαίνουν στην αλλη πλευρά αλλά σε ένα διαφορετικό μέρος που τους επιτρέπει να επισκέπτονται σπάνια τα αγαπημένα τους πρόσωπα." είπε με ένα ήρεμο χαμόγελο. Ο Edward εξακολουθούσε να την κοιτάζει μπερδεμένος. Ένιωθε κάτι παράξενο από εκείνη. Δεν μπορούσε να καταλάβει αν ήταν το γεγονός του θανάτου της ή όλα αυτά τα αλλόκοτα πράγματα που του έλεγε. "Γιατί να δημιουργηθεί κάτι τέτοιο μόνο για κυνηγούς;" ρώτησε παραξενευμένος. Η Victoria ανασήκωσε τους ώμους της. "Δεν ξέρω! Μάλλον οι αρχαίες μάγισσες το έκαναν για να διατηρήσουν την ύπαρξη του είδους." είπε σοβαρά. Πλησίασε τον Edward και έπιασε απαλά την αριστερή του παλάμη. Τον κοίταξε στα μάτια. "Αφησε αυτά τώρα. Μου έλειψες και δεν έχω πολύ χρόνο μέχρι να...φύγω ξανά." είπε με ένα χαμόγελο και τον πλησίασε ακόμη περισσότερο. "Και μένα μου λείπεις...έπρεπε να σε είχα βγάλει από εκεί. Τώρα δεν θα σε είχε δολοφονήσει η Cassandra..." είπε καθώς κοιτούσε θλιμμένος το χλωμό πρόσωπο της. "Μην κατηγορείς τον εαυτό σου! Δεν φταις εσύ που είμαι κολλημένη σε ένα απαίσιο μέρος επειδή δεν κατάφερες να με σώσεις. Δεν είναι δικό σου λάθος!" είπε με ένα ειρωνικό ήρεμο βλέμμα. "Ναι..." ψέλλισε παραξενευμένος ο Edward από την απότομη συμπεριφορά της. Η Victoria τον κοίταξε στα μάτια. "Αλλά να ξέρεις πως σε αγαπώ πολύ και πάντα θα ισχύει αυτό σε όποια μορφή και να βρίσκομαι!" συνέχισε με το ίδιο βλέμμα και αγκάλιασε σφιχτά τον Edward. Την αγκάλιασε και εκείνος με περισσότερη δύναμη μέχρι που την πέταξε μακριά του. Εκείνη σηκώθηκε με αστραπιαία ταχύτητα και τον κοίταξε ξαφνιασμένη. "Τι κάνεις;" ρώτησε απορημένη. "Πιστεύεις πως είμαι τόσο ανόητος ώστε να πιστέψω το θέατρο σου Cassandra;" είπε τσαντισμένα. Η Victoria πήρε την μορφή της Cassandra. "Για λίγο το πίστεψα." είπε με ένα σατανικό χαμόγελο. Τότε ο Edward ένιωσε έναν φρικτό πόνο να κυριεύει το σώμα του! Λύγισε τα πόδια του προσπαθώντας να αντισταθεί. "Που είναι ο αδελφός μου; Έψαξα παντού αλλά δεν τον βρήκα!" είπε εκνευρισμένη η Cassandra. "Ναι γιατί δεν θα τον βρεις εδώ....και αν δεν τον βρεις εδώ δεν θα τον βρεις πουθενά!" είπε προσπαθώντας να στηριχθεί στα πόδια του. Η Cassandra τέντωσε το δεξί της χέρι μπροστά κολλώντας τον Edward στον τοίχο. Τον πλησίασε κοιτάζοντας τον με ένα τρελά εξοργισμένο βλέμμα. "Αν τον πειράξεις-". "Η αδελφή μου είναι νεκρή εξαιτίας σου! Του αξίζει!" την διέκοψε εκείνος. Η Cassandra απομακρύνθηκε ελάχιστα από κοντά του. Τον κοίταξε με ένα κακιασμένο βλέμμα. "Βλέπω το πρόβλημα σου! Θρηνείς και ταυτόχρονα θέλεις να με σκοτώσεις! Με μισείς επειδή πήρα την αδελφή σου με το μέρος μου, την κράτησα, την έστρεψα εναντίον σου και τελικά την σκότωσα!" είπε με μια προκλητική πονηρή φωνή. Ο Edward προσπάθησε να ξεκολλήσει το σώμα του από τον τοίχο εμφανώς τσαντισμένος με τα λόγια της! Η Cassandra τον πλησίασε και τον κοίταξε στα μάτια. "Ξέρεις ποιές άλλες ήθελαν την αδελφή σου νεκρή;..Οι αρχαίες μάγισσες!" αποκάλυψε πονηρά. Το πρόσωπο του Edward γέμισε με θυμό και χιλιάδες ερωτηματικά! "Τι εννοείς;" απαίτησε. "Η Victoria ήταν πάντοτε ένα πρόβλημα για τις αρχαίες μάγισσες. Έπαιρνε τους κυνηγούς του Liam ώστε να τους απομακρύνει από κοντά του, αρνιόταν να γίνει κυνηγός...! Όλο αυτό τις εξόργισε και ήθελαν να την ξεφορτωθούν. Έτσι όταν έκανα το ξόρκι για να αυξήσω την δύναμη μου, επικοινώνησα μαζί τους και μου είπαν τι ήθελαν να κάνω. Ο φόνος της αδελφής σου δεν είναι τίποτα σε σχέση με όσα έχει να περάσει κοντά τους!" εξήγησε υποχθόνια. Ο Edward έξαλλος πια από τα νέα που είχε ακούσει της επιτέθηκε σπάζοντας το ξόρκι της. Την έριξε στο πάτωμα και κράτησε τους ώμους της. "Θα σε κάνω να υποφέρεις γι αυτό για το υπόλοιπο της μίζερης αιώνιας ζωής σου! Θα σκοτώσω τον αδελφό σου και θα σου στείλω το πτώμα του!-". "Ή μπορώ να σκοτώσω την Alison και να σου στείλω το δικό της πτώμα." μούγκρισε ρίχνοντας τον μακριά με τις δυνάμεις της. Σηκώθηκε όρθια και τον κοίταξε ελάχιστα τσαντισμένη. "Τώρα που έχει χάσει την μνήμη της είναι πιο εύκολος στόχος-"."Έχω ακόμη τα ένστικτα μου!" την διέκοψε η φωνή μου. Την πλησίασα αγριεμένη. "Motus!" είπα έντονα τεντώνοντας μπροστά το δεξί μου χέρι. Η Cassandra κόλλησε στον τοίχο με δύναμη. Ένα σατανικό και συγχρόνος κοροϊδευτικό χαμόγελο απλώθηκε στα κόκκινα χείλη της. "Δεν έχεις ιδέα από τα ξόρκια που μπορείς να κάνεις για να με αντιμετωπίσεις!" είπε γελώντας. "Κάνεις λάθος! Πράγματι δεν έχω την μνήμη για να ανακαλέσω όλα τα ξόρκια που γνωρίζω αλλά μπορώ να χρησιμοποιήσω έναν άλλο τρόπο!" είπα με ένα σοβαρό και δυναμικό βλέμμα. Κοίταξα έντονα την Cassandra και ένα μαύρο νέφος την σκέπασε αποδυναμώνοντας την. Στην συνέχεια φλόγιες την περικύκλωσαν καθώς προσπαθούσε να ξεφύγει. Ο Edward με κοιτούσε έκπληκτος! Ένιωθα μια ζεστή φλόγα να καίει μέσα μου καθώς την έβλεπα να υποφέρει. Το απολάμβανα! Συγκεντρώθηκα σε αυτό το παράξενο είδος δύναμης και εξαφάνισα την Cassandra.

Κοίταξα τον Edward. "Είσαι καλά;" ρώτησα γεμάτη ενδιαφέρον. "Ε ναι ευχαριστώ!" απάντησε με ένα χαμόγελο. Κατάλαβα πως ήταν μπερδεμένος επειδή τον βοήθησα. "Γιατί ήρθες;..Θέλω να πω με φοβόμουν επειδή πίστευες πως ήμουν δολοφόνος." συνέχισε. Ένα μειδίαμα ήρθε στα χείλη μου. "Ναι σωστά. Ο Klaus πήγε να δει μια Aria επειδή κάτι κακό της συνέβη και μου είπε να μείνω σπίτι. Αλλά είχα ένα κακό προαίσθημα για σένα και ήθελα να το επιβεβαιώσω." εξήγησα. Ο Edward αναστέναξε. "Ευχαριστώ και πάλι....Θέλω να ξέρεις πως δεν είμαι δολοφόνος ούτε έχω σκοπό να σκοτώσω τον Colden. Το μόνο που θέλω είναι να τρομάξω την Cassandra με την ζωή του." είπε σοβαρά. "Σε πιστεύω. Για κάποιο λόγο το όραμα που είδα έδειχνε το αντίθετο αλλά γνωρίζω πως δεν ισχύει." είπα με απόλυτη ειλικρίνεια. Είχα καταλάβει πως ο Edward που βρισκόταν μπροστά μου δεν έμοιαζε καθόλου με αυτόν στο όραμα μου. "Τι όραμα είδες;" με ρώτησε απορημένος. Έκανα έναν μομφασμό. "Τίποτα ιδιαίτερο! Απλά μου έδειξε το μέρος που βρισκόταν ο Colden γι αυτό και τον βρήκα όταν ξύπνησα." εξήγησα. "Α!" έκανε προσπαθώντας να συλλάβει όλα όσα είχα πει. "Και κάτι τελευταίο...πως χρησιμοποίησες μαγεία από την στιγμή που δεν θυμάσαι τίποτα;" ρώτησε. Τότε εμφανήστηκε η Amelia. "Εγώ την βοήθησα." είπε σοβαρά. Ο Edward στάθηκε μπροστά μου με αστραπιαία ταχύτητα θέλοντας να με προστατεύσει. "Μείνε μακριά της!" μούγκρισε απότομα. Η Amelia ξεφύσηξε. "Ηρέμισε Edward. Η Freya έλυσε το ξόρκι." είπε αναστενάζοντας. "Απόδειξέ το!" την πρόσταξε. Η Amelia τον κοίταξε στα μάτια. Εκείνος πρόσεξε πως δεν υπήρχε ίχνος κακιάς μέσα της. "Ο Liam σκότωσε την Liana, με φυλάκισε και με μετέτρεψε σε hybrid." είπε. "Τι έγινε μετά;" απαίτησε ο Edward. "Δεν το έχεις διαβάσει ήδη στην σκέψη μου;" ρώτησε με νόημα στην φωνή της. Ο Edward χαλάρωσε το χέρι που με κρατούσε μακριά από την Amelia. Ήταν βέβαιο πως δεν μπορούσα να πιστεύω κάτι κακό για εκείνον! Προφανώς δεν ήθελε να με σκοτώσει αλλά να με προστατεύσει και αυτό ήταν κάτι που με γοήτευε. "Είσαι καλά! Ωραία!" είπε ξεφυσώντας ανακουφισμένος. "Φυσικά και είναι καλά! Εκείνη μου είπε να χρησιμοποιήσω μαύρη μαγεία για να σταματήσω την Cassandra." είπα. Ο Edward κοίταξε σαστισμένος την Amelia. "Τι έκανες;!" αναφώνησε. "Αφού έχει καταφέρει να ξεκλειδώσει την σκοτεινή της πλευρά δεν θα υπήρχε πρόβλημα-". "Πρέπει αλήθεια να σου θυμίσω πόσο επικύνδινο είναι για μια αιρετική τέτοιυ είδους να χρησιμοποιήσει αυτήν την δύναμη; Θα μπορούσε να την μετατρέψει σε ένα σκοτεινό και άκαρδο πλάσμα! Τι σκεφτόσουν;!" την μάλωσε δυναμώνοντας τον τόνο της φωνής του. Πόσο υπέροχο ήταν το γεγονός πως νοιαζόταν για μένα! Πως ήθελε να με κρατήσει ασφαλή μακριά από επικύνδινα πράγματα! Ένιωσα μια ξαφνική ζεστασιά να απλώνεται μέσα μου! Ήταν παράξενο! Έμοιαζε σαν να είχα κάπου είδους ασθένεια με σύμπτωμα τον πυρετό. Αλλά δεν ένιωθα κάποια άλλη αδυναμία στο σώμα μου. 'Ίσως να είναι η ιδέα μου..' σκέφτηκα κάπως παραξενευμένη. "Edward, δεν έπαθε τίποτα για τα λίγα λεπτά που χρησιμοποίησε την μαγεία. Έπρεπε να δείξει στην Cassandra πως μπορεί να την νικήσει και χωρίς την μνήμη της. Για το δικό της καλό!" απάντησε με ένταση η Amelia. "Και πριν αναρωτηθείς τον λόγο που δεν σε βοήθησα εγώ, άφησε με να σου εξηγήσω." συνέχισε. Εγώ και ο Edward την κοιτάξαμε υπομονετικά περιμένοντας να μας μιλήσει. Πήρε βαθιά ανάσα, καθάρισε τον λαιμό της με έναν ελαφρό ξερόβχα και μας κοίταξε. "Εγώ και η Freya έχουμε ένα σχέδιο. Πριν πάρεις τον Colden, η Raven και ο Klaus είχαν σκεφτεί να τον χρησιμοποιήσουν ως δόλωμα ώστε να βάλουν την Cassandra σε έναν κόσμο φυλακών όπου θα έχει την δυνατότητα να βλέπει μια φορά τον μήνα τον αδελφό της. Ο Colden γνωρίζοντας πως εκείνη έχει βγει εκτός ορίων δέχτηκε να βοηθήσει. Εσύ θα προκαλέσεις την Cassandra να συναντηθεί μαζί σου με την απειλή πως θα σκοτώσεις τον Colden. Εγώ θα της το μεταφέρω ως πιστή της υπηρέτρια και θα έρθει να σε αντιμετωπίσει...Αυτό που μας έχει διδάξει η Cassandra
είναι πως έχει μεγάλη ευφυία και μπορεί να καταλάβει κάθε σχέδιο από την πρώτη στιγμή. Εκεί θα χρειαστούμε τον Colden ο οποίος θα κάνει επίκληση στα συναισθήματα της με τα λόγια του. Την στιγμή που θα συμβεί εγώ και οι Mikaelson θα νικήσουμε τους πιθανούς υπηρέτες που θα έχει φέρει μαζί της. Η Freya και η Alison θα ανοίξουν μια πόρτα για τον κόσμο φυλακών και ο Colden θα την σπρώξει μέσα." εξήγησε. Το σχέδιο ήταν εξαιρετικό! Θα καταφέρναμε σίγουρα να νικήσουμε αυτήν την απαίσια Cassandra. "Είναι ένα πολύ καλό σχέδιο! Αλλά είμαστε σίγουροι πως ο Colden θα βοηθήσει;" ρώτησε δύσπιστα ο Edward. "Θα του μιλήσει η Raven και θα βοηθήσει." απάντησε η Amelia.

Εκείνη την στιγμή οι Mikaelson είχαν πάει το πτώμα της Aria στο σπίτι τους. Ο Elijah καθόταν δίπλα στο σκεπασμένο διπλό κρεβάτι που βρισκόταν και την κοίταζε άφωνος. Δεν είχε τι να πει. Δεν ήξερε τι να πει! Δεν καταλάβαινε τον λόγο που αυτοκτόνησε. Πως θα μπορούσε να σχολιάσει οτιδήποτε; Το ελαφρύ τρίξιμο της πόρτας διάσπασε τις σκέψεις του. Είδε την Addison να μπαίνει στο δωμάτιο. Πρόσεξε το κόκκινο πρήξιμο κάτω από τα γαλαζοπράσινα της μάτια. Κατάλαβε πως δεν είχε αλλά δάκρια για την φίλη της. Είχαν στερέψει. "Έχεις κάποια υπόθεση για....αυτό που έκανε;" ψυθήρισε χωρίς να θέλει να βγάλει αυτές της λέξεις από το στόμα της. "Ειλικρινά δεν έχω ιδέα Addison! Δεν ξέρω τι να υποθέσω ή να πιστέψω γι αυτό που έκανε στον ευατό της!" απάντησε προσπαθώντας να συγκρατήσει τα δάκρια του. "Παιδιά! Πρέπει να το δείτε αυτό!" είπε βιαστικά η Jacqueline καθώς έμπαινε μέσα. Πλησίασε ένα από τα δύο κομοδίνα που βρίσκονταν δεξιά και αριστερά από το κρεβάτι, πήρε το μαύρο τηλεκοντρόλ, το έστρεψε προς το μέρος της τηλεόρασης και την άνοιξε πατώντας ένα κουμπί. Μια ανέκφραστη κυρία εμφανήστηκε στην οθόνη λέγοντας το καθημερινό δελτίο ειδήσεων. "Κυρίες και κύριοι ένα ακόμη τραγικό γεγονός συνέβη σήμερα στην πόλη μας καθώς ένας νεαρός δολοφονήθηκε χθες στις δώδεκα τα μεσάνυχτα. Ο δεκαεπτάχρονος Jake Miller επέστρεψε σπίτι του όταν ένας άγνωστος κουκουλοφόρος του επιτέθηκε και τον δολοφόνησε χαράζοντας τον λατινικό αριθμό 'XXIV' πάνω στον αριστερό καρπό του χεριού του.." ακούστηκε η σοβαρή φωνή της. Ο Elijah και η Addison κοιτούσαν άφωνοι την τηλεόραση καθώς είχαν ακούσει τα τραγικά νέα. Ξαφνικά η Aria ανασηκώθηκε παίρνοντας μια απότομη εισπνοή. Όλοι την κοίταξαν σοκαρισμένοι. Όμως το δικό της βλέμμα στράφηκε κατευθείαν στην τηλεόραση. Δάκρια κύλισαν στα μάτια της. Σαν να είχε ακούσει τα λόγια της τηλεπαρουσιάστριας. "Jake.." ψέλλισε θλιμμένη και όλοι την κοίταξαν καταλαβίνοντας πως γνώριζε για τον θάνατο του.

36 ώρες νωρίτερα

Περπατούσα μέσα στα σκοτεινά σοκάκια της πόλης. Μόνη μου. Η Hanna και η Spencer ήταν απασχολημένες με το να αποφασίσουν που θα σπουδάσουν. Αλλά εμένα δεν με ένοιαζε αυτό. Το μόνο πράγμα που κατέκλυζε το μυαλό μου εκείνη την στιγμή ήταν μακάβριες σκέψεις. Από τότε που αποκόπηκα από την μαύρη μαγεία, αρνητικά συναισθήματα έχουν κυριεύσει το σώμα και το μυαλό μου καθώς σκέφτομαι τους ανθρώπους που έχω χάσει εξαιτίας μου! Την μητέρα μου, τον Jeremy, την γιαγιά μου.....όπως τα σκέφτομαι όλα αυτά ακούω μια φωνούλα να ψυθηρίζει στο κεφάλι μου. 'Σκότωσε τον εαυτό σου!' λέει ξανά και ξανά. Το χειρότερο είναι πως έχω αρχίσει να την πιστεύω. 'Ίσως να έχει δίκιο! Δεν βοηθάω κανέναν και πάντα καταλήγω να βοηθήσω τους χειρότερους εχθρούς μου! Γιατί να ζω έτσι;!' αναρωτήθηκα. Προσπάθησα να αγνοήσω αυτήν την φωνή μέσα μου για την ώρα γνωρίζοντας πως με γέμιζε με φρικτά συναισθήματα! Συνέχισα να περπατάω στον σκοτεινό δρόμο. Παρατηρώντας αμίλητη τα αυτοκίνητα που περνούσαν δίπλα μου τσουλώντας στον ασφαλτοστρωμένο δρόμο. Ακούγοντας τις συνεχόμενες συζητήσεις μεταξύ ανθρώπων. Άλλες ήρεμες και άλλες βροντερές με ελαφρούς τονισμούς ανάμεσα στις λέξεις τους. Έφτασα έξω από το σπίτι της γιαγιάς μου. Αναστέναξα καθώς αρνητικές σκέψεις με κυρίευαν για ακόμη μια φορά, πλησίασα την πόρτα, ξεκλείδωσα και μπήκα μέσα.

Πάτησα τον διακόπτη που βρισκόταν στα δεξιά μου. Αμέσως το μέρος φωτίστηκε. Ανασκουμπώθηκα τρομαγμένη καθώς έβλεπα τον Jake καθισμένο στον καφέ καναπέ. "Με τρόμαξες!" παραπονέθηκα. Σηκώθηκε και με πλησίασε. "Πως μπήκες μέσα;" ρώτησα. Εκείνος χαμογέλασε ελάχιστα. "Μου έχεις δώσει κλειδιά Aria." είπε. Γέλασα ελαφρώς αφηρημένη. "Α ναι! Το είχα ξεχάσει συγνώμη." αποκρίθηκα. Ο Jake έπιασε το δεξιό μου μπράτσο και με κοίταξε στα μάτια. 'Πάλι συνέβη!' σκέφτηκα αναστατωμένη. Πάλι δεν ένιωσα τίποτα με το άγγιγμα του! Πάντα ένιωθα κάτι! Μια ζεστασιά μέσα μου, όμορφο συναισθήματα να με αγκαλιάζουν! Αλλά αυτήν τη φορά τίποτα! Ένα απόλυτο ψυχρό κενό! 'Γιατί συμβαίνει αυτό;' αναρωτήθηκα. "Τι έχεις; Δείχνεις ανήσυχη γαι κάτι." διαπίστωσε. Απομακρύνθηκα ελάχιστα από κοντά του ώστε να μην καταλάβει τις μακάβριες σκέψεις μου. "Δεν έχω κάτι! Απλώς είμαι πολύ κουρασμένη!" προσποιήθηκα και του χαμογέλασα. Ξάφνου ένιωσα ένα παράξενο τράνταγμα μέσα μου. Όχι γιατί του είπα ψέματα, αλλά γιατί δεν με ένοιαζε που του έκρυβα την αλήθεια. "Θα πάω να ξαπλώσω..." είπα χαμογελώντας ελάχιστα και απομακρύνθηκα από κοντά του. Τότε ένιωσα το δεξί του χέρι να με τραβάει δίπλα του. Με κοίταξε στα μάτια. "Μπορείς να μου πεις ότι θέλεις οπότε θέλεις. Να το ξέρεις αυτό." είπε ήρεμα και με φίλησε. Μια βόμβα άγχους έσκασε μέσα μου με το φιλί του! Δεν ένιωσα τίποτα! Ούτε το πάθος ούτε την ανάγκη να τον φιλήσω ξανά! 'Τι στο διάολο μου συμβαίνει;!' αναρωτήθηκα. Χαμογέλασα ξανά προσπαθώντας να γίνω πιο πειστική. "Ευχαριστώ. Θέλεις να έρθεις μαζί μου;" πρότεινα πιστεύοντας πως έτσι θα αναγεννόταν το πάθος μέσα μου. Ένα μειδίαμα εμφανήστηκε στο πρόσωπο του καθώς έγνεψε καταφατικά. Πήγαμε στο δωμάτιο, αλλάξαμε ρούχα και ξαπλώσαμε στο διπλό κρεβάτι.

Λίγιες ώρες αργότερα ο Jake είχε αποκοιμιθεί έχοντας αγκαλιάσει την μέση μου. Όμως εγώ δεν μπορούσα να κλείσω τα μάτια μου στην σκέψη πως δεν ένιωθα τίποτα κοντά του πια. Με βασάνιζε κάθε λεπτό που το σκεφτόμουν! Και όσο περνούσε η ώρα γινόταν όλο και πιο οδυνηρό! Ξεφύσηξα τρομερά πορβληματισμένη. Έπρεπε να πάρω λίγο αέρα! Δημιούργησα έναν κλώνο με τις δυνάμεις μου, σηκώθηκα από το κρεβάτι και έφυγα από το σπίτι. Βγήκα στον δρόμο και περπάτησα. Δεν είχα κάποιον προορισμό. Απλώς ήθελα να ξεφύγω από τις οδυνηρές και μακάβριες σκέψεις που τριβέλιζαν μέσα μου! Δεν ήταν μόνο το γεγονός πως δεν ένιωθα τίποτα για τον Jake αλλά και αυτή η φωνή που ψυθήριζε ακόμη στα αυτιά μου. 'Σκότωσε τον ευατό σου Aria. Δεν χρησιμεύεις σε κανέναν!'. Ένα ποτάμι δακρύων κύλισε στα μάγουλα μου καθώς την άκουγα ξανά και ξανά. "Είμαι τρελή!" αναφώνησα και κάλυψα το πρόσωπο μου με τα χέρια μου. "Aria;" άκουσα την απορημένη φωνή του Elijah. Αμέσως το κεφάλι μου στράφηκε προς το μέρος του. "Τι κάνεις εδώ τέτοια ώρα;" με ρώτησε. "Εσύ τι κάνεις εδώ;" ρώτησα σκουπίζοντας τα δάκρια μου. "Είχα βγει για μια βόλτα και σε άκουσα..." είπε ελαφρώς μπερδεμένος. Κοίταξα αριστερά μου! Πρόσεξα πως βρισκόμουν έξω από το σπίτι των Mikaelson! Ειλικρινά δεν είχα καταλάβει πως ή πότε έφτασα εκεί! Ήμουν τόσο αφηρημένη στις σκέψεις μου και σε αυτήν την άθλια φωνή που είχα ξεχάσει ακόμη και τα βήματα μου! Κοίταξα ξανά τα καστανά μάτια του Elijah. "Δεν χρειάζεται να ανησυχείς. Είμαι καλά." ψέλλισα και γύρισα προς την αντίθετη κατεύθυνση. Τότε τον είδα να στέκεται μπροστά μου αποφασισμένος να μάθει τι μου συνέβαινε. Ένιωσα μια παράξενη θερμότητα μέσα μου καθώς καταλάβαινα τα συναισθήματα του. 'Ίσως χαίρομαι που νοιάζεται για μένα.' υπέθεσα ελάχιστα μπερδεμένη. "Aria ξέρεις πως μπορείς να μου μιλήσεις οπότε θέλεις." μου υπενθύμισε. Το λόγια έμοιαζαν με αυτά του Jake! Όμως ξύπνησαν κάποια παράξενα συναισθήματα μέσα μου! Το βλέμμα μου παρέμενε κολλημένο πάνω στα μάτια του χωρίς να μπορώ να κοιτάξω σε κάποιο κάποιο σημείο. Ξαφνικά ένιωσα τους παλμούς της καρδιάς μου να αυξάνονται ρημάδια! Έμοιαζε σαν όλο μου το σώμα να είχε προσαρμοστεί σε αυτό το απότομο τέμπο κοντά στον Elijah. Πήρα μια κόφτη αναπνοή θέλοντας να θάψω μέσα μου αυτά τα συναισθήματα για εκείνον. Προφανώς γνώριζα πως δεν ήταν σωστό να νιώθω κάτι τόσο δυνατό για τον Elijah από την στιγμή που είχα σχέση με τον Jake! 'Σχέση;' Τι σχέση ήταν αυτή; Κάθε φορά που έκανε οποιαδήποτε κίνηση ώστε να με πλησιάσει τον απέφευγα ή δεν ένιωθα τίποτα! 'Μάλλον πρέπει να τον χωρίσω.' σκέφτηκα δειλά. "Ή να σκοτώσεις τον ευατό σου. Μόνο προβλήματα προκαλείς σε όλους. Στους γονείς σου, στον Jake και τώρα στον Elijah!" ακούστηκε ξανά αυτή η ενοχλητική σιχαμερή φωνή μέσα μου. Ήθελα τόσο πολύ να της φωνάξω! Ακόμη και αν ήξερα πως είχε δίκιο. 'Θα έπρεπε να αυτοκτονήσω; Μήπως είμαι πραγματικά ένας μπελάς για όλους; Η αλήθεια είναι πως δεν έχω βοηθήσει κάποιον μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα και όλο προβλήματα έχω φέρει και σε αυτούς που αγαπώ και στον ευατό μου!...Γιατί να ζω; Σε τι αποσκοπεί αυτό το μαρτύριο; Γιατί κανείς δεν μου δίνει μια απάντηση;! Ή μήπως η απάντηση είναι μια λεπίδα να χαράζει τον λαιμό μου;'. Σκέψεις, σκέψεις, σκέψεις. Λόγια αραδιασμένα πάνω σε ένα απέραντο χαρτί. Απρόσβλητο σε οποιαδήποτε γόμα! Έχοντας χιλιάδες αντίγραφα να εμφανίζονται στο προσκήνιο των σκέψεων μου ξανά και ξανά! Και όλο αυτό για να με βασανίζουν! Να με κυριεύουν με τα μακάβρια συμπεράσματα τους και τελικά να συνειδητοποιηώ πως ίσως να έχουν δίκιο! Ίσως πράγματι να είμαι ένα μεγάλο πρόβλημα για τον κόσμο στον οποίο ζω. Κοίταξα το ρολόι στον αριστερό καρπό μου. Απίθανο! Αξιοσημείωτο! Είχαν περάσει μόλις δυο λεπτά από την υπενθύμιση του Elijah! Κι όμως είχα καταφέρει να συλλάβω το σχέδιο της...παρολίγον αυτοκτονίας μου. Κοίταξα ξανά τα μάτια του Elijah. Διέκρινα την ξεκάθαρη απορία μέσα τους. Φόρεσα ένα αισθητά ψεύτικο χαμόγελο. "Ξέρω πως μπορώ να σου πω οτιδήποτε με προβληματίζει και σε ευχαριστώ γι αυτό. Η αλήθεια είναι πως τελευταία είμαι κάπως...χαμένη θα έλεγα αλλά προσπαθώ να βρω ξανά τον δρόμο μου." είπα με μια ελαφριά χροιά που σίγουρα δεν ταίριαζε καθόλου με την τωρινή ψυχολογία μου. "Τότε γιατί μου λες ψέματα;" ρώτησε δύσπιστος. "Ή για να το θέσω πιο σωστά..ξέρω πως δεν μου λες όλη την αλήθεια. Το ερώτημα μου είναι γιατί;" συνέχισε με απόλυτη ηρεμία. Έμοιαζε πως είχε πρόθεση να ακούσει το κάθε μου πρόβλημα πράγμα που με ανακούφισε! Ήξερα πως είχα ανάγκη να μιλήσω και κάποιον ώστε να με καταλάβει. Ξεφύσησα βγάζοντας το ψεύτικο χαμόγελο από το πρόσωπο μου. "Πάμε να μιλήσουμε κάπου αλλού καλύτερα." πρότεινα στον Elijah. Εκείνος έγνεψε καταφατικά και περπατήσαμε.

Φτάσαμε έξω από ένα πάρκο. Κρύος αέρας περνούσε μέσα από τα σχιστά κλαδιά των δέντρων. Καθίσαμε σε ένα ξύλινο παγκάκι απέναντι από υο πάρκο. Ο Elijah με κοίταξε γεμάτος ανησυχία και ενδιαφέρον. "Τι συμβαίνει Atia;" ρώτησε. Πήρα μια βαθιά ανάσα χωρίς να θέλω να ξεκινήσω. "Δεν νομίζω πως έχω συναισθήματα για τον Jake πια! Δηλαδή θέλω να έχω αλλά δεν έχω!" παραδέχτηκα κοιτάζοντας το πάτωμα. Όταν έστρεψα το κεφάλι μου προς το μέρος του Elijah, πρόσεξα μια λάμψη χαράς στα μάτια του. Ήταν αναμενόμενο! Γνώριζα πολύ καλά πως ήταν ερωτευμένος μαζί μου. Όσο κι αν ήθελα να το αρνηθώ, είχα αρχίσει να αισθάνομαι και εγώ το ίδιο! 'Μα τι λες; Και ο Jake; Θα τον πληγώσεις έτσι δεν του αξίζει!' μάλωσα τον εαυτό μου. "Τότε γιατί δεν του εξηγήσεις αυτό που νιώθεις;" πρότεινε ο Elijah. Αναστέναξα. "Μακάρι να ήταν τόσο εύκολο όσο το παρουσιάζεις αλλά δεν είναι." τον αποθάρρυνα. "Ο Jake είναι πολύ ευαίσθητος και αν του πω να χωρίσουμε θα τον καταστρέψω συναισθηματικά." συνέχισα σφίγγοντας προβληματισμένη τα χείλη μου. Ξάφνου ένιωσα την καυτή παλάμη του να πιάνει απαλά την δική μου. Όλο μου το σώμα ζεστάθηκε αμέσως! "Καταλαβαίνω αυτό που λες αλλά όσο εγωιστικό και αν ακούγιετιαι αυτό, όταν δεν θέλεις να βρίσκεσαι σε μια σχέση την σταματάς. Αλλιώς θα σε κουράσει αρκετά συνθηματικά και μετά σωματικά." με συμβούλεψε. Είχε δίκιο. Αυτό έπρεπε να το παραδεχτώ! Μόνο και στην ιδέα πώς θα χώριζα τον Jake το κεφάλι μου πονούσε! "Άρα πιστεύεις πως θα έπρεπε να του το πω.." ψέλλισα. "Και γρήγορα." με διόρθωσε. Ένα μειδίαμα εμφανήστηκε στα χείλη μου καθώς τον κοιτούσα. Δεν είχε πει κάτι εξωπραγματικό! Ούτε κάτι που δεν θα μπορούσα να σκεφτώ! Όμως ο τρόπος με τον οποίο παρουσίασε τα λόγια του μπροστά μου ήταν αξιοσημείωτος! Τα λόγια του μου έδιναν δύναμη και πειθώ. "Elijah σε ευχαριστώ πάρα πολύ." είπα ευγενικά. "Χαίρομαι που σε βοήθησα." απάντησε με ένα χαμόγελο. Έκανα μια κίνηση να φύγω αλλά σταμάτησα και τον κοίταξα. "Ξέρω πως είσαι ερωτευμένος μαζί μου..αλλά στην προκειμένη περίπτωση δεν θέλω ούτε να σου δώσω ελπίδες ούτε να σε πληγώσω." είπα γνωρίζοντας ξεκάθαρα τα συναισθήματα του για μένα. Σηκώθηκε από το παγκάκι και με πλησίασε. Το βλέμμα του ήταν έκπληκτο αλλά σύντομα κατάφερε να το αλλάξει σε μια ήρεμη έκφραση. "Καταλαβαίνω και θα περιμένω όσο χρειαστεί. Δεν θέλω σε καμία περίπτωση να σε πιέσω για κάτι που δεν είσαι έτοιμη να κάνεις." υποσχέθηκε. Πάλι το έκανε! Πάλι με γέμισε με ανακούφιση και γαλήνη. Του χαμογέλασα ελάχιστα και έφυγα.

Έφτασα στο σπίτι της γιαγιάς μου. Η ώρα ήταν περασμένες τέσσερις το ξημέρωμα. Έπρεπε να κοιμηθώ. Σε λίγιες ώρες έπρεπε να ξυπνήσω για να πάω στο σχολείο. Το πιο εύκολο πράγμα στην ζωή μου! Ακούγεται τόσο παράξενο αλλά είναι αληθινό! Πριν πολλά χρόνια το σχολείο ήταν η βασική δυσκολία της ζωής μου αλλά από την στιγμή που η 'Α' άρχισε να μας απειλεί αυτό άλλαξε! Σε σχέση με την ζωή μου το σχολείο είναι κάτι τόσο απλό. Ξεκλείδωσα την πόρτα και μπήκα μέσα. Προχώρησα στο σκοτεινό σαλόνι μέχρι που παραπάτησα μια μεγάλη επιφάνεια! Άνοιξα το φως του σαλονιού. Ξαφνιάστηκα! Το σπίτι ήταν σε άθλια κατάσταση! Τραπέζια πεσμένα στο πάτωμα, οι καναπέδες γυρισμένοι ανάποδα, βιβλία πεταμένα! 'Μήπως έπαθε κάτι ο Jake;' αναρωτήθηκα απορημένη. Αμέσως ανέβηκα την σκάλα προς τον πάνω όροφο. Μπήκα στο δωμάτιο και ένα ρίγος με κατέβαλε! Ο Jake δεν ήταν εκεί! Άρχισα να ψάχνω ταραγμένη όλο το σπίτι! "Jake!" φώναξα. Αλλά δεν ακούστηκε καμία απάντηση. Τότε χτύπησε το κινητό μου. Το έβγαλα βιαστικά από την τσέπη μου και πάτησα το κουμπί 'απάντηση'. "Ναι;" ρώτησα παραξενευμένη. Φωνές ακούγονταν από το τηλέφωνο. "Aria!" άκουσα ξαφνικά την φωνή του Jake. Έμοιαζε αδύναμος και πληγωμένος. "Jake;" αναφώνησα τρομαγμένη "Γειά σου Aria." είπε μια βαθιά ρομποτική φωνή. "Ποιός είσαι; Τι έχεις κάνει στον Jake;" απαίτησα ταραγμένη. Ένιωθα τα χέρια μου να τρέμουν όσο περίμενα την απάντηση αυτής της φωνής. "Μην κάνεις ανόητες ερωτήσεις. Δεν σε πήρα τηλέφωνο για να ακούσω ανοησίες." είπε αυστηρά. Από τον τρόπο που χρησιμοποιούσε τις λέξεις φάνηκε πως ήταν η Cassandra. Αλλά γιατί να χρησιμοποιήσει μια ρομποτική φωνή για να μου μιλήσει; "Αν πειράξεις τον Jake θα σε σκοτώσω-". "Δεν μπορείς να με εντοπίσεις! Άρα δεν μπορείς να με πειράξεις ούτε να με σκοτώσεις ούτε να μάθεις τι μπορεί να κάνω στον Jake αυτή τη στιγμή!" είπε σκοτεινά. Τότε ακούστηκε μια κραυγή του Jake που με τρόμαξε! 'Και αν είναι έτοιμη να τον σκοτώσει τώρα;' αναρωτήθηκα. "Πες μου τι θέλεις να κάνω!" αναφώνησα κοφτά. "Να κάνεις μια μικρή επίσκεψη στο σπίτι του Edward αύριο το βράδυ και να βλάψεις την Alison." είπε με μια σκοτεινή φωνή που έμοιαζε διαβολική! Τα λόγια της φωνής μου επιβεβαίωσαν πως το άτομο στο οποίο μιλούσα ήταν η Cassandra. "Δεν πρόκειται να κάνω κάτι τέτοιο Cassandra!" είπε δυναμώνοντας την ένταση στην φωνή μου. "Τότε θα σου στείλω το πτώμα του Jake σε λίγιες ώρες. Κρατώντας την καρδιά του ως τρόπαιο φυσικά. Έχεις δύο ώρες να αποφασίσεις τι θα κάνεις...και αν επιλέξεις να μην με υπακούσεις, αποχαιρέτα το αγόρι σου." με απείλησε διαβολικά και έκλεισε το τηλέφωνο. Τα πόδια μου έτρεμαν τόσο πολύ από το άγχος και το σοκ που με κατέβαλε! Κατέρρευσα στο κρεβάτι και έβαλα τα χέρια μου μπροστά στο πρόσωπο μου! Τι έπρεπε να κάνω; Δεν ήθελα να βλάψω την Alison ειδικά τώρα που δεν θυμόταν τίποτα! Αλλά δεν μπορούσα να αγνοήσω το γεγονός πως η Cassandra θα σκότωνε τον Jake αν δεν το έκανα! Σηκώθηκα από το κρεβάτι, πήγα προς την κουζίνα, άνοιξα ένα άσπρο ξύλινο ντουλάπι και έβγαλα ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί. Το άνοιξα και άρχισα να πίνω όσο περισσότερο μπορούσα. Δεν ήθελα να σταματήσω μέχρι να μεθύσω και να ξεχάσω την τραγική απόφαση που έπρεπε να πάρω! Αλλά όσο και αν έπινα, τα λόγια της Cassandra ή οποιουδήποτε και αν μου μιλούσε παρέμεναν ανεξίτηλα στην μνήμη μου! Τίποτα δεν μπορούσε να τα καλύψει ούτε να τα σβήσει!

Πέρασαν δύο ώρες. Οι πρώτες ακτίνες του ήλιου απλώθηκαν πάνω στον ουρανό γεμίζοντας τον με τα χρυσά του χρώματα. Εγώ καθόμουν στον καναπέ προσπαθώντας να σκεφτώ ένα σχέδιο ώστε να βρω τον Jake. Προφανώς δεν μπορούσα να μιλήσω σε κάποιον διότι η Cassandra θα τον σκότωνε αμέσως! Ξεφύσηξα. Δεν είχα άλλη επιλογή. Έπρεπε να κάνω κακό στην Alison. Ξανά! Πήγα στο σχολείο. Οι διδακτικές ώρες φαίνονταν σαν βάσανο τώρα! Συνεχώς περίμενα το κουδούνι για το σχόλασμα ώστε να φύγω και να βάλω το σχέδιο μου σε εφαρμογή. Τι σχέδιο κι αυτό; Να σκοτώσω μια από τις καλύτερες μου φίλες για για να σώσω το αγόρι μου! Και αν δεν τον σώσω; Και αν βλάψω την Alison άδικα; Οι ενοχιές και οι τύψεις θα κυρίευαν για πάντα το μυαλό και το σώμα μου! Αναστέναξα τρομερά προβληματισμένη προσπαθώντας ακόμη να βρω μια λύση. Ακούστηκε ο τσιριχτός ήχος του κουδουνιού. "Επειτέλους!" ψυθήρισα ανακουφισμένη. Σηκώθηκα από την καρέκλα μου, πήρα τη τσάντα μου και έφυγα χωρίς να μιλήσω σε κανέναν.

Πήρα τον μεγάλο δρόμο της επιστροφής κρατώντας ένα χάρτινο ποτήρι με καφέ και αλκοόλ. Ήθελα να ηρεμίσω και να καταφέρω να σκεφτώ μια καλύτερη λύση. Αναστέναξα ανά τακτά χρονικά διαστήματα όταν δηλαδή κατέληγα στο συμπέρασμα πως έπρεπε να βλάψω την Alison η οποία δεν θυμόταν τίποτα και εμένε στο σπίτι του Edward. Που σημαίνει πως έπρεπε να κάνω ένα ξόρκι αορατότητας ώστε να μην με καταλάβει. Και αυτό έπρεπε να γίνει απόψε το βράδυ. Ξαφνικά ένιωσα το σώμα μου να χτυπάει σε κάτι σκληρό. Το ποτήρι με τον καφέ γλίστρησε από τα χέρια μου πέφτοντας πάνω σε αυτήν την σκληρή επιφάνεια. Όταν σήκωσα το κεφάλι μου, πρόσεξα τον Stefan μπροστά μου. Αμέσως έβγαλα βιαστικά ένα πακέτο με υγρά μαντιλάκια από την τσάντα μου. "Λυπάμαι τόσο πολύ! Δεν ήθελα να..." είπα νιώθοντας τις ενοχιές να τρυπούν το κεφάλι μου καθώς καθάριζα το μπλουζάκι του Stefan. "Δεν πειράζει Aria. Λίγος καφές είναι θα φύγει." απάντησε ήρεμα. Η Hanna είχε μαζέψει κάποια χαρτιά που είχαν πέσει από την τσάντα μου στο γρασίδι και τα τοποθετούσε ξανά μέσα. "Βάζεις ουίσκι στον καφέ σου;" με ρώτησε ο Stefan διαπιστώνοντας μια μυρωδιά αλκοόλ στον καφέ της. Τον κοίταξε με μια ψεύτικη έκπληξη. "Τι; Όχι δεν το κάνω! Αυτός ήταν ο καφές του Jake. Και τώρα πρέπει να πάω να του πάρω άλλον." είπα χαμογελώντας αμήχανα. Προφανώς δεν μπορούσα να του εξηγήσω τον λόγο που το έκανα αυτό. Φοβόμουν πως αν έλεγα οτιδήποτε για την απαγωγή του Jake από την Cassandra, θα ήταν νεκρός σε λίγα λεπτά. Ο Stefan ζάρωσε τα μάτια του προσπαθώντας να διακρίνει τον Jake πίσω πίσω από εμένα. "Δεν τον βλέπω κάπου.." είπε περίεργος. "Ναι γιατί με περιμένει στην γωνία! Θα τα πούμε μετά!" απάντησα με ένα ψεύτικο χαμόγελο και έφυγα όσο πιο γρήγορα μπορούσα χωρίς να θέλω να κινήσω άλλες υποψίες.

Ο χρυσαφένιος ήλιος είχε αρχίσει να κρύβεται πίσω από τα μεγάλα καταπράσινα βουνά της πόλης. Το κρύο αυξανόταν ολοένα και περισσότερο και κάποιες νιφάδες χιονιού έπεφταν στην πόλη. Είχε φτάσει η στιγμή να βάλω το σχέδιο που θα έβλαπτε την Alison σε εφαρμογή. Άνοιξα το κινητό μου. Πρόσεξε μια ειδοποίηση. Ήταν ένα μήνυμα από το άτομο που είχε απαγάγει τον Jake. "Ήρθε η ώρα να ξεκινήσεις. Αν διστάσεις να την βλάψεις τότε καλά θα κάνεις να προετοιμάσεις την κηδεία του Jake." έλεγε. Δάκρια γέμισαν τα μάτια μου καθώς διάβαζα το μήνυμα. Ξεροκατάπια γεμάτη φόβο για την ζωή του. Εμφανίστηκαν πάλι αυτές οι μακάβριες σκέψεις στο προσκήνιο του μυαλού μου. 'Σκότωσε τον ευατό σου. Δεν κάνεις καλό σε κανέναν!'. Μακάρι να σταματούσαν! Μακάρι να εξαφανίζονταν!...Μακάρι να...μην τις πίστευα σε τόσο μεγάλο βαθμό ώστε να σκέφτομαι τον τρόπο της αυτοκτονίας μου! Σίγουρα χρειαζόμουν κάποια βοήθεια για να το ξεπεράσω και να σβήσω αυτές τις σκέψεις από το μυαλό μου αλλά δεν μπορούσα να μιλήσω σε κανέναν! Τουλάχιστον μέχρι να βεβαιωνόμουν πως ο Jake θα ήταν ασφαλής.

Έφτασα στο σπίτι του Edward. Είχα αφαιρεθεί τόσο πολύ στις σκέψεις μου που δεν πρόσεχα την διαδρομή μέχρι το σπίτι του. Τα δύο πλαϊνά φώτα ήταν αναμμένα. Αυτό σήμαινε πως ο Edward ήταν μέσα. Άκουσα το γλυκό γέλιο της Alison. Ήταν μαζί του. Έκανα το ξόρκι αορατότητας στον ευατό μου. Πλησίασα το παράθυρο κοντά στο σαλόνι και κοίταξα μέσα. Η Alison και ο Edward κάθονταν πάνω σε έναν άσπρο δερμάτινο καναπέ πίνοντας κόκκινο κρασί. Συζητούσαν για το οινοποιείο του Edward και εκείνος κατάφερνε μέσα στην συζήτηση να κάνει την Alison να γελάσει. Ένα αυθόρμητο μειδίαμα ήρθε ξαφνικά στα χείλη μου καθώς τους κοιτούσα. Ήταν πλασμένοι ο ένας για τον άλλο και ας ήταν χωρισμένοι για την ώρα. Είμαι σίγουρη πως θα καταλάβουν σύντομα πόσο υπέροχο ζευγάρι είναι και την ευχάριστη εξέλιξη που προσφέρει ο ένας στον άλλο. Αναστέναξα βαριά γνωρίζοντας πως έπρεπε να χαλάσω αυτή την όμορφη στιγμή. Πλησίασα την πόρτα και με ένα ξόρκι άνοιξα αθόρυβα την κλειδαριά. Όταν πλησίασα το σαλόνι πρόσεξα την Alison και τον Edward να βλέπουν μαζί μια ταινία. Για την ακρίβεια την Alison να κοιμάται πάνω στον αριστερό ώμο του Edward εξαντλημένη καθώς εκείνος έβλεπε την ταινία χαιδεύοντας απαλά το κεφάλι της. 'Τι υπέροχο ζευγάρι!' σκέφτηκα καθώς τους θαύμαζα και πήρα άλλη μία βαθιά ανάσα.Τους κοιτούσα μετανιωμένη γι αυτό που επρόκειτο να κάνω. Μέχρι που μια ειδοποίηση από το κινητό μου τράβηξε την προσοχή μου. Το έβγαλα ξανά από την τσέπη μου και το άνοιξα. Ήταν ένα μήνυμα από ένα άγνωστο αριθμό που έλεγε: 'Τελείωνε!' Αναστέναξα ξανά, έβαλα το κινητό της στην τσέπη μου και έκλεισε τα μάτια μου. Μουρμούρισα ένα ξόρκι που θα έβλαπτε με άσχημο τρόπο την Alison. Ένα τσουχτερό αεράκι παρέσυρε τα μαλλιά μου. "Θέλεις κάτι Aria;" ακούστηκε η αυστηρή φωνή του Edward που βρισκόταν δίπλα. Άνοιξα απότομα τα μάτια μου και τον κοίταξα σαστισμένη λύνοντας το ξόρκι αιρατότητας που είχα κάνει στον εαυτό μου. "Πως-". "Πρέπει να ελέγξεις τις σκέψεις σου. Είναι αρκετά δυνατές." με διέκοψε δηλώνοντας της πως δεν είχε όρεξη για κουβέντα. Αναστέναξα αγχωμένη. Ύστερα κοίταξα τον Edward σχεδόν τρομοκρατημένη! "Συγγνώμη Edward! Δεν θέλω να σας δημιουργήσω κανένα πρόβλημα αλήθεια!" απολογήθηκα βουρκωμένη. Ήδη οι πρώτες ενορίες κατέκλυζαν το μυαλό μου! Ο Edward σταύρωσε δύσπιστα τα χέρια του μπροστά από το διάφραγμα του. "Τότε γιατί βρίσκεσαι εδώ;" με ρώτησε ανακριτικά. Έπρεπε να του πω την αλήθεια! Δεν άντεχα άλλο να την κρατάω μέσα μου! "Επειδή η Cassandra με ανάγκασε να έρθω και να σας βλάψω!" ομολόγησα. "Πότε το έκανε αυτό;" ρώτησε ξαφνιασμένος και ένα σκοτάδι οργής κάλυψε τα μάτια του. "Δεν το έκανε ακριβώς....με πήρε τηλέφωνο από απόκρυψη χρησιμοποιώντας μια ηλεκτρονική βαθιά φωνή. Είπε πως αν δεν σας έβλαπτα ο Jake θα πάθαινε κάτι πολύ σοβαρό. Στην αρχή δεν την πίστεψα και την αγνόησα αλλά μετά..." είπα σταματώντας προκυμένου να συγκρατήσει τα δάκρια της. "Τι έγινε μετά;" ρώτησε ο Edward. Τον κοίταξα. "Με πήρε ξανά τηλέφωνο και αυτή τη φορά ήταν με τον Jake! Μου είπε πως αν δεν κάνω αυτό που θέλει να τον σκοτώσει! Δεν μπορούσα να την βρω με κανέναν τρόπο! Έτσι αναγκάστηκα να υπακούσω στην εντολή της...." συνέχισα σκουπίζοντας τα δάκρια που έτρεχαν ασταμάτητα στα μάγουλα μου. Ο Edward ήταν έξαλλος με την άθλια συμπεριφορά της Cassandra. Ήθελε να την σκοτώσει με τον χειρότερο τρόπο. Με κοίταξε στα μάτια. "Θα κανονίσω εγώ την Cassandra. Εσύ πήγαινε βρες τον Jake και βεβαίωσε πως είναι καλά." είπε ήρεμα. Τον κοίταξα δειλά με ευγνωμοσύνη. "Ευχαριστώ Edward." είπα και πλησίασα την έξοδο. Τον κοίταξα ξανά. "Και....λυπάμαι πολύ για ότι συνέβη στην Victoria." συνέχισα νιώθοντας λύπη. "Τι είναι αυτά στα χέρια σου;" ρώτησε απορημένος καθώς με παρατηρούσε. Κοίταξα και καλά ξαφνιασμένη τα χέρια μου. Πάνω τους υπήρχαν κάποιες πληγές. Ύστερα κοίταξα τον Edward. "Α ναι! Μάλλον θα χτύπησα χθες στο κρησφύγετο της Cassandra!" είπα γελώντας αμήχανα. Τι να του έλεγα; Πως δεν είχα ιδέα γι αυτά τα τραύματα; 'Ίσως να τα έκανα εγώ στον ευατό μου όσο ήμουν υπό την επήρεια του αλκοόλ.' υπέθεσα. Ο Edward δάγκωσε το χέρι του στο σημείο των φλεβών και με πλησίασε. "Πιες." με παρότρυνε πρόθυμα. Του χαμογέλασα ελάχιστα και ήπια λίγο από το ζεστό αίμα του μέχρι που οι πληγές μου επουλώθηκαν. "Ευχαριστώ πολύ." είπα ευγενικά και έφυγε από το σπίτι.

Περπατούσα ανακουφισμένη στον δρόμο. Ένιωθα ένα βάρος να φεύγει μακριά μου μετά την εξομολόγηση μου στον Edward. Τελικά είχα μεγάλη ανάγκη να μιλήσω σε κάποιον. Τώρα ένιωθα ένα κύμα αισιοδοξίας να με αγκαλιάζει. Ήμουν βέβαιη πως όλα θα έφτιχξαν στο τέλος και αυτές οι ενοχλητικές φωνούλες θα σιωπούσαν για πάντα μέσα μου. Άκουσα την δόνηση του κινητού μου. Το έβγαλα από την τσέπη μου με περιέργεια και το άνοιξα. Είδα ένα μήνυμα από έναν άγνωστο αριθμό. Ένιωσα ένα παγωμένο συναίσθημα άγχους να με κατακλύει. 'Δεν μπορεί!' σκέφτηκα. Άνοιξα το μήνυμα και κάλυψα άναυδη το στόμα μου! Δάκρυα κύλισαν στα μάτια μου! Δεν μπορούσα να τα σταματήσω! Ήταν πάνω από τις δυνάμεις μου από την στιγμή που είχα δει αυτήν την εικόνα. Τα ματωμένα του χέρια, το πέτρινο χλωμό πρόσωπο του, τα ματωμένα του μάτια! Πως μπόρεσα να πιστέψω έστω και μια στιγμή πως όλα θα πήγαιναν καλά; Ήταν νεκρός εξαιτίας μου και αυτήν τη φορά κανένας δεν μπορούσε να το διαψεύσει! Ήμουν υπεύθυνη για την δολοφονία του αγοριού μου! Αντί να τον σώσω προτίμησα να τον 'σκοτώσω'! 'Πως μπόρεσες να κάνεις κάτι τέτοιο στον Jake; Θυμάσαι τι είχε περάσει; Ή δεν σήμαινε τίποτα για σένα αυτό άκαρδο τέρας!' άκουσα ξανά αυτή την φωνή μέσα μου. Έμοιαζε εξοργισμένη με μένα και είχε δίκιο! Ο θάνατος του Jake ήταν δικό λάθος. Στην προσπάθεια μου να μην ακούσω την Cassandra...τον δολοφόνησα! "Είμαι ένα τέρας!" ψέλλισα κλαίγοντας. Τα δάκρια δεν μπορούσαν να σταματήσουν όσο οι ενοχές κατέβαλαν ολόκληρο το σώμα μου! 'Σκότωσε τον εαυτό σου. Είναι το μόνο που μπορείς να κάνεις για να εξιλεωθείς.' άκουσα ξανά αυτήν την αυστηρή φωνή στο κεφάλι μου. Όσο και αν ήθελα να το αρνηθώ, γνώριζα πως είχε δίκιο. Ήταν αυτό που έπρεπε να κάνω. Δεν μπορούσα να ζήσω με αυτές τις ενοχιές για πάντα!

Σήμερα

"Δηλαδή η Cassandra σκότωσε τον Jake;" ρώτησε o Elijah την Aria καθώς την κοιτούσε ξαφνιασμένος. "Αυτό υποθέτω." απάντησε κοφτά εκείνη έχοντας χαμηλωμένο το κεφάλι της. Η Addison κατάφερε να διακρίνει μια απογοήτευση στο βλέμμα της. Κάθισε δίπλα της και έπιασε το χέρι της. Αμέσως η Aria σήκωσε το κεφάλι της βουρκωμένη. "Aria όσο και να πιστεύεις πως εσύ ευθύνεσαι για τον θάνατο του Jake, δεν ισχύει. Δεν του έκανες τίποτα κακό! Αυτή η απαίσια δολοφόνος που σκοτώνει κόσμο άδικα φταίει! Και θα την εκδικηθούμε για ότι έκανε!" είπε με δυναμισμό στην φωνή της. Ο Elijah έπιασε τον ώμο της Aria. "Έχει δίκιο η Addison. Εσύ προσπάθησες να τον σώσεις." είπε θέλοντας να την συνεφέρει. Η Addison έκανε νόημα στην Jacqueline να φύγουν από το δωμάτιο. Η Aria κοίταξε ξανά τον Elijah. "Εγώ φταίω Elijah! Αν είχα υπακούσει στις εντολές του δολοφόνου τότε θα ήταν ζωντανός!" είπε ξεσπώντας σε λιγμούς. Κάλυψε το πρόσωπο της με τα χέρια της νιώθοντας μια βόμβα με ενοχιές να σκάει μέσα της. Ο Elijah αναστέναξε σχεδόν αθόρυβα. "Aria επέλεξες να μην βλάψεις την φίλη σου και να βρεις έναν άλλο τρόπο να σώσεις τον Jake. Αυτό έκανες μόνο. Δεν τον οδήγησες εσύ στον θάνατο ούτε και κανένας άλλος πάρα μόνο αυτός ο άθλια ή η άθλια που τον δολοφόνησε. Και θα πάρω εκδίκηση γι αυτό. Για σένα." είπε με εντονο δυναμισμό και πυγμή στην φωνή του. Η Aria τον κοίταξε έκπληκτη και ελαφρώς γοητευμένη νιώθοντας την προστασία και την αγάπη του του να την περιβάλλει. "Πως θα πάρεις εκδίκηση; Δεν ξέρεις ποιος ή ποια είναι!" αναφώνησε σκουπίζοντας τα δάκρια της. "Θα τον βρω κάποια στιγμή και θα μετανιώσει για τον πόνο που σου προξένησε. Σου δίνω τον λόγο μου." υποσχέθηκε και η Aria χώθηκε στην αγκαλιά του. "Αυτό που θα ήθελα από εσένα χωρίς να σε επιβαρύνω είναι να πιεις λίγο αίμα ώστε να ολοκληρώσεις την μεταμόρφωση." συνέχισε αλλάζοντας τον τόνο της φωνής του. "Δεν νομίζω πως μπορώ να ζήσω με αυτές τις ενοχιές ακόμα και αν δεν φταίω πραγματικά.." μουρμούρισε χαμένη μέσα στην αγκαλιά του. Τότε εκείνος την κοίταξε στα μάτια. "Aria πρέπει να το κάνεις! Θέλω να το κάνεις! Σε παρακαλώ!" είπε με οίκτο στην φωνή του. Η Aria πήρε μια βαθιά ανάσα. "Θα το σκεφτώ-". Ο ξαφνικός απότομος ήχος της πόρτας διέκοψε τα λόγια της. "Τι συμβαίνει αδελφέ;" ρώτησε ο Elijah τον Klaus καθώς παρατηρούσε το ανήσυχο του βλέμμα. "Η Cassandra είναι έξω μαζί με έναν στρατό από χιλιάδες υπηρέτες της! Ψάχνει τον Colden." είπε βιαστικά. Ο Elijah σηκώθηκε απότομα και τον κοίταξε σαστισμένος. "Δεν έχουνε βάλει ακόμη το σχέδιο μας σε εφαρμογή!" είπε ανήσυχος. "Το ξέρω. Έχω μιλήσει με τον Edward ώστε να βρει τον Colden. Η Alison και η Amelia είναι εδώ." απάντησε. "Ωριαία. Που είναι ο Liam;" ρώτησε. "Δεν έχω ιδέα! Ούτε και η Jacqueline!". "Καλά θα κάνουμε να τον βρούμε πριν κάνει κάποια ξαφνική έφοδο." είπε ο Elijah. "Ναι αλλά πρώτα πρέπει να φτιάξουμε ένα ισχυρό φράγμα. Η Freya, η Alison, η Addison και η Amelia δουλεύουν πάνω σε αυτό." απάντησε. Η Aria σηκώθηκε από το κρεβάτι και τους πλησίασε. "Μπορώ να βοηθήσω σε αυτό. Δεν έχω μαγεία αλλά ξέρω κάποια σκοτεινά ξόρκια που θα κρατήσουν μακριά την Cassandra." είπε πρόθυμα. "Δεν νομίζω πως θα ήταν καλό αυτό για σένα αγάπη." είπε ελαφρώς υποτιμητικά ο Klaus. "Και ποιος σε όρισε υπεύθυνο για το καλό μου;" ειρωνεύτηκε εκείνη. Ο Klaus ανασήκωσε τους ώμους του και την κοίταξε αγριεμένα. "Προσπαθώ να γίνω φιλικός απέναντι σου αλλά το κάνεις πολύ δύσκολο!" μούγκρισε. "Τότε μην προσπαθείς. Έτσι κι αλλιώς δεν πετυχαίνεις τίποτα με το θέατρο!" απάντησε κοφτά, πήρε μια σακούλα με αίμα που βρίσκονταν πάνω στο κομοδίνο δίπλα από το κρεβάτι και έφυγε κοιτάζοντας αγριεμένα αλλά και με κακία τον Klaus. Ο Βαμπιρισμός είχε επηρεάσει ένα μεγάλο μέρος του εαυτού της παρόλο που δεν είχε ολοκληρώσει την μεταμόρφωση! Και κανείς δεν ήξερε πως θα εξελισσόταν εκείνη...

Ένα χειροκρότημα σε μένα που ανέβασα επειτέλους κεφάλαιο!!😂😂

👏👏👏👏 (ευχαριστώ ευχαριστώ)😂

Λοιπόν! Πως σας φάνηκε;

Λόγο φόρτου προγράμματος και διαβάσματος έτσι θα είναι η κατάσταση με τα κεφάλαια αλλά δεν θα σας ξεχάσω!!
ΟΧΙ
Θα ανεβάζω σίγουρα απλά πιο αργά όπως είχα πει και παλιότερα.

Αυτά από εμένα 😊😁

Τα λέμε στο επόμενο κεφάλαιο!

Φιλάκιαααα!!!❤❤😘😘