'Alison σε παρακαλώ! Δεν μπορείς να την αφήσεις να νικήσει!' άκουσα ξανά την φωνή του Edward στο κεφάλι μου. 'Και τι να κάνω; Δεν μπορώ να χρησιμοποιήσω μαύρη μαγεία!' σκέφτηκα. 'Θα είναι επικύνδινο για σένα αλλά αν σου συμβεί κάτι σου ορκίζομαι πως θα το λύσω!' απάντησε στην σκέψη μου. Τον κοίταξα ξαφνιασμένη. Πλέον ήμουν βέβαιη για το χάρισμα του. 'Δεν ξέρω..' σκέφτηκα δειλά. Και αν ο Edward δεν κατάφερνε να με επαναφέρει στο φως; Και αν έχανα για πάντα τον ευατό μου; 'Δεν θα σε αφήσω σε αυτό το σκοτάδι στο υπόσχομαι!' είπε με περισσότερη ένταση και ανησυχία στην φωνή του. Τον κοίταξα δύσπιστα μέχρι που μια έντονη φωνή μέσα μου είπε να τον εμπιστευτώ. Δεν ήξερα αν ήταν το ένστικτο μου αλλά αποφάσισα να την ακούσω. "Τώρα τίποτα δεν θα μας σταματήσει αδελφέ μου! Νικήσαμε!' άκουσα την σατανική φωνή της Cassandra. Δεν υπήρχε άλλος τρόπος να την νικήσουμε! Ήταν εκτός ελέγχου! Έκλεισα τα μάτια μου παίρνοντας την απόφαση να ξεκλειδώσω τις σκοτεινές μου δυνάμεις. Ένιωσα ένα μαύρο ψύχος να με καλεί κοντά του.

Βρέθηκα σε έναν σκοτεινό δρόμο. Κοίταξα γύρω μου. Παντού υπήρχαν κατεστραμμένα σπίτια, αυτοκίνητα, σκοτωμένοι άνθρωποι. Τότε πρόσεξα μια κοπέλα πίσω μου. Ήταν ίδια με μένα! Κοίταζε ανέκφραστη την τραγική κατάσταση γύρω της! Έμοιαζε πως δεν την ένοιαζε τίποτα αλλά διασκέδαζε όλο το χάος που είχε δημιουργήσει Την πλησίασα απορημένη. "Γειά.." είπα δειλά. Αμέσως στράφηκε προς το μέρος μου. Τρόμαξα! Το πρόσωπο της ήταν γεμάτο με αίμα ανθρώπων και τα μάτια της δεν είχαν ίχνος χρώματος. Ήταν μαύρα! Άψυχα! Ανέκφραστα! "Ήρθες επιτέλους. Σε περίμενα πολλά χρόνια." είπε με μια αδιάφορη φωνή. "Πρέπει να συνδεθώ μαζί σου;" υπέθεσα. "Ακριβώς αν θέλεις να νικήσεις τους εχθρούς σου πρέπει να ενεργοποιήσεις όλη την δύναμη σου." απάντησε. "Ναι...το θέμα είναι πως έχω χάσει την μνήμη μου και δεν θυμάμαι πως να χρησιμοποιώ την φωτεινή μου μαγεία." εξομολογήθηκα. Ένα κοροϊδευτικό χαμόγελο εμφανήστηκε στα χείλη της. "Δεν χρειάζεται να απομνημονεύσεις κάτι γαι να γνωρίζεις πως να χρησιμοποιήσεις την μαγεία σου. Μάλιστα με αυτόν τον τρόπο χρησιμοποιήσεις λάθος την δύναμη σου! Γι αυτό δεν είχες ποτέ την κατάλληλη ποσότητα μαγείας ώστε να νικήσεις." εξήγησε. "Δηλαδή δεν χρειάζεται να γνωρίζω κάποια ξόρκια;" ρώτησα μπερδεμένη από την ανατρεπτική ερμηνεία της. "Αν ξεκλειδώσεις την σκοτεινή σου μαγεία δεν θα χρειαστεί ποτέ ξανά και στα δύο είδη." είπε και άπλωσε το δεξί της χέρι προς το μέρος μου. Δίστασα να το πιάσω. 'Θα γίνω ένα τέρας σαν κι αυτή! Γιατί να το ρισκάρω αυτό;' αναρωτήθηκα. Τότε είδα τον Edward ο οποίος προσπαθούσε να απομακρύνει την Cassandra από τον Colden. Η Freya είχε καταφέρει να ανοίξει την πύλη για τον κόσμο φυλακών αλλά η Cassandra έδειχνε να τους κερδίζει. 'Δεν μπορώ να τους αφήσω απροστάτευτους! Είναι φίλοι μου και ας μην το θυμάμαι.' υπενθύμισα στον ευατό μου. Αναστέναξα αποφασισμένη και έπιασα το παγωμένο χέρι της. Ξαφνικά ένιωσα την μορφή της να μπαίνει ραγδαία μέσα στο σώμα μου! Η ψυχή μου πάγωσε καθώς ένα σκοτεινό πέπλο την αγκάλιαζε. Ένιωσα την δύναμη μου να αυξάνεται και ένα σκοτάδι να εμφανίζεται μέσα μου. Η φωτεινή και σκοτεινή μαγεία μου ήταν ενωμένες. "Όπως βλέπεις Amelia δεν ήσουν και τόσο έξυπνη ώστε να με νικήσεις." είπε η Cassandra καθώς πλησίαζε απειλητικά την Amelia. Εκείνη έκανε ένα ξόρκι πονοκεφάλου πάνω της αλλά δεν έγινε τίποτα. Η Raven και η Addison προσπάθησαν να την πετάξουν μακριά αλλά η Cassandra ήταν απρόσβλητη στην μαγεία του. Τότε η Cassandra ένιωσε κάτι να την πνίγει. Προσπάθησε να το σταματήσει αλλά ήταν ανίκανη ακόμη και να το αντιμετωπίσει! Γονάτισε στο πάτωμα πιάνοντας τον λαιμό της. Ο στρατός της έπεσε κάτω αδύναμος. Ο Klaus, o Elijah o Edward, η Jacqueline, η Addison, η Freya, η Raven, ο Colden, η Amelia και η Aria με κοίταξαν σαστισμένοι. Παρατήρησαν πως τα μάτια μου είχαν ένα βαθύ και ανεξήγητο γι αυτούς σκοτάδι πίσω από το κατακόκκινο χώμα τους. Πλησίασα την Cassandra αυξάνοντας το ξόρκι μου. Με κοίταξε απορημένη. "Πως;.;" ψέλλισε. Έσκυψα κοντά της κοιτάζοντας την υποτιμητικά. "Νιώθεις το πνίξιμο; Τον πόνο;..χαίρομαι! Αυτό θα νιώθεις από δω και στο εξής!" ψυθήρισα σατανικά και την πέταξα πάνω στον ηττημένο στρατό της. Κεραυνοί χτύπησαν το σπίτι. Το τράνταγμα ήταν τόσο δυνατό που προκάλεσε έναν μικρό σεισμό. Όλα τα φώτα έσβησαν καθώς ακουγόταν οι συνεχόμενες σταγόνες έντονης βροχής που έπεφταν. "Edward τι έκανες;" ψέλλισε ο Klaus καθώς με κοίταζε. Ο Edward ξεροκατάπιε ανήσυχος αλλά δεν απάντησε. Ίσως να είχε μετανιώσει για αυτό που με είχε παρατείνει να κάνω αλλά δεν με ένοιαζε. Χτύπησα το πάτωμα ανοίγοντας το σε δύο ίσα μέρη. Μερικοί άνθρωποι έπεσαν μέσα στην πύρινη πισίνα που είχα σχηματίσει. Η Cassandra προσπάθησε να μου επιτεθεί με τις δυνάμεις της αλλά ήταν ανίκανη να με αγγίξει! Ύψωσα τα μάτια μου στον ουρανό μαζί με το σώμα της. Πέταξα κοντά της. Σήκωσα τα χέρια μου ξεφυτρώνοντας μυτερά σίδερα από την γη. Καρφώνοντας τα στο σώμα της Cassandra. Ούρλιαξε από τον πόνο που της προκαλούσα. Ένα χαμόγελο ικανοποίησης εμφανήστηκε αμέσως στα σκοτεινά μου χείλη. Αλλά ήθελα κι άλλο! Ήθελα να με παρακαλάει να της χαρίσω την ζωή! Αλλιώς δεν θα στμαφουσα! Σήκωσα το αριστερό μου χέρι και το έφερα απέναντι από το πρόσωπο μου. Άρχισα να λυγίζω τα δάχτυλα μου και να σπάω να κόκαλα της Cassandra. "Ventus!" φώναξε εκείνη τεντώνοντας το χέρι της. Μια σκοτεινή μοβ μπάλα φωτός με πλησίασε. Την ακούμπησα με τα χέρια μου και την πέταξα πάνω της ρίχνοντας της μέσα στην πύρινη πισίνα. Άκουσα τα ουρλιαχτά της! Τι όμορφο τραγούδι που ήταν! Βάλσαμο στα αυτιά μου! Πάτησα ξανά στο μαρμάρινο πάτωμα. Πλησίασα την Cassandra σηκώνοντας τα χέρια μου. Αυξάνοντας έτσι την στάθμη της πύρινης πισίνας που είχα δημιουργήσει! "Alison αρκετά!" άκουσα την επιτακτική φωνή του Colden. Όμως τον αγνόησα. Τίποτα δεν θα με σταματούσε μέχρι να ολοκληρώσω την εκδίκηση μου! Έβγαλα την Cassandra από την πισίνα. Τα εγκαύματα της είχαν αρχίσει να επουλώνονται με αργούς ρυθμούς. Έμοιαζε πως οι αρχαίες μάγισσες αφαιρούσαν την δύναμη που την είχαν δώσει και αυτό με γέμισε με περισσότερη αυτοπεποίθηση και όρεξη για εκδίκηση! Την κλώτσισα πετώντας την μακριά. Πήρα ένα σίδερο, το πολλαπλάσια, τα ύψωσα στον ουρανό, τα μετέτρεψα σε πύρινα και τα πέταξα προς το μέρος της. Εκείνη γύρισε προς την αντίθετη πλευρά κλείνοντας τα μάτια της φοβισμένη. Το χέρι μου σταμάτησε μαζί με τα σίδερα. Ο Edward πήρε μια ανάσα ανακούφισης θεωρώντας πως ο καλός μου ευατός είχε επιστρέψει. Το ίδιο και η Cassandra. Έτσι γύρισε να με κοιτάξει. Με μια απότομη κίνηση του χεριού μου ένωσα όλα τα σίδερα σε ένα τεράστιο και το έχωσα μέσα στο σώμα της. "ΑΑΑΑ!" τσίριξε από το πόνο που της προκαλούσα. Κίνησα το σίδερο μέσα της με τα δάχτυλα μου. Ο πόνος που της προκαλούσα ήταν αβάσταχτος και το λάτρευα! Επιτέλους μετά από καιρό είχα εξουσία πάνω της και δεν υπήρχε περίπτωση να μην την εκμεταλλευτώ! Τότε ένα χέρι με τράβηξε απότομα προς την αντίθετη κατεύθυνση. Ήταν ο Edward. Το βλέμμα του είχε ανησυχία και τρόμο για μένα. Κάτι που μου ήταν εντελώς αδιάφορο! "Φτάνει Alison! Την εκδικήθηκες. Τώρα πρέπει να επιστρέψεις πίσω στον πραγματικό σου ευατό αφήνοντας αυτό το σκοτάδι πίσω." είπε με ένα σοβαρό βλέμμα. Ήθελα να ξεσπάσω σε γέλια! Εκείνος με παρότρυνε να ξυπνήσω αυτήν την πλευρά του ευατού μου και τώρα ήθελε να σταματήσω; Έπιασα απαλά το δεξί του χέρι και τον κοίταξα στα μάτια. "Έχεις δίκιο πριν. Όλο αυτό είναι επικύνδινο αλλά όχι για εμένα!" είπα ειρωνικά. Ο Edward ένιωσε το χέρι του να καίγεται. Με κοίταξε ξαφνιασμένος νιώθοντας το κάψιμο σε όλο του το σώμα. Ένα άψυχο σκοτεινό χαμόγελο εμφανήστηκε στα χείλη μου. Τον πέταξε μακριά. Ξάφνου ένιωσα μια απότομη κίνηση από πίσω μου. Γύρισα και έπιασα το πυρομένο σίδερο που προσπαθούσε να καρφώσει στο σώμα μου η Cassandra. Τα μάτια της είχαν φόβο μέσα τους και αυτό με γέμισε με αυτοπεποίθηση. Έπιασα το σίδερο με περισσότερη δύναμη και την κόλλησα στον τοίχο με αστραπιαία ταχύτητα καρφώνοντας το στο σώμα της. Έβγαλε μια κραυγή πόνου καθώς ένιωθε το σίδερο να πλησιάζει την καρδιά της. "Ο θάνατος δεν της αξίζει!" αναφώνησε ο Colden κοιτάζοντας τρομαγμένος την αδελφή του. Τον κοίταξα ελάχιστα. Ξεροκατάπιε παρατηρώντας το ανέκφραστο διαβολικό βλέμμα μου. "Της αξίζουν χειρότερα για όλα όσα μας έκανε.." ψυθήρισε χαμηλώνοντας το κεφάλι. Κοίταξα την Cassandra η οποία είχε καρφωμένο το απογοητευμένο βλέμμα της πάνω στον αδελφό της. Την έσπρωξα προς το μέρος του και τον πλησίασα. "Επανέλαβε αυτό που είπες! Και αυτήν την φορά θα την κοιτάζεις!" τον διέταξα. "Alison αρκετά σταμάτα!" είπε επιτακτικά ο Elijah. "Όχι καλύτερα θα ήταν να σκάσετε εσείς και να με αφήστε να κάνω κάτι ουσιώδες μια φορά!" απάντησα απότομα και έστρεψα το βλέμμα μου προς τον Colden. "Αρκετά σε ανέχτηκα. Ήρθε η ώρα γ-". Με ένα απλό τέντωμα του αριστερού χεριού μου σταμάτησα τα βήματα όλων! Μπορούσαν να καταλάβουν ότι συνέβαινε γύρω τους απλά δεν είχαν την ικανότητα να κουνηθούν. "Πες το Colden αλλιώς δεν θα της δείξω καθόλου έλεος!" είπα αυστηρά δυναμόνοντας τον τόνο της δυναμικής και αυστηρής φωνής μου. Ο Colden ξεροκατάπιε για ακόμη μια φορά. Κοίταξε τα σχεδόν απογοητευμένα μάτια της Cassandra "Cassandra...ο θάνατος είναι κάτι πολύ καλό για σένα...και σου αξίζει κάτι...χ-χειρότερο.." είπε δυνατά. Ένα ευχαριστημένο χαμόγελο ήρθε στο πρόσωπο μου διότι γνώριζα πως αυτό ήταν το κατάλληλο χτύπημα που θα ισοπέδωνε οριστικά την Cassandra! Η προδοσία από τον αδελφό της! "Τέρας! Πως μπόρεσες να με προδώσεις έτσι;" φώναξε ξεσπώντας σε δάκρια. "Δεν είχα άλλη επιλογή Cassandra...είχες προκαλέσει αρκετό κακό σε όλους..." ψέλλισε ο Colden χωρίς να θέλει να πει αυτές τις λέξεις. Ακόμη και η Raven κατάλαβε την δύσκολη θέση του εκείνη την στιγμή και ένιωσε άσχημα για εκείνον παρόλο που την είχε πληγώσει. Αυτό είναι το πρόβλημα με τα συναισθήματα. Όσο και αν τα αρνούμαστε πάντα βρίσκουν τον τρόπο να επιστρέφουν. Αν η Raven δεν ένιωθε ή ήταν υπό την επήρεια κάποιας σκοτεινής δύναμης θα καταλάβαινε πως δεν υπήρχε λόγος να νιώσει άσχημα για τον Colden. Η Cassandra άκουσε το άνοιγμα της κεντρικής πόρτας. Μέσα στο σπίτι μπήκαν η Jacqueline με τον Liam. Πέρασαν μπροστά της. "Liam! Με πρόδωσαν! Ακόμη και αυτός ο άθλιος που λέγεται αδελφός μου με πρόδωσε! Κάνε κάτι!" τον παρακάλεσε. Εκείνος σταμάτησε να προχωράει, στράφηκε προς το μέρος της και την πλησίασε. Ετοίμασα ένα ξόρκι σε περίπτωση που προσπαθούσε να την ελευθερώσει. Την κοίταξε αδιάφορα και με μια απότομη κίνηση του χεριού του άρπαξε τον λαιμό της και την σήκωσε ψηλά. Ξεκάρφωσε το σίδερο από το σώμα της και έσφιξε περισσότερο τον λαιμό της απορροφώντας οριστικά αρκετή από την μαγεία της. Όλοι τον κοιτούσαμε έκπληκτοι! Ήταν βέβαιο πως κανένας δεν είχε πρόβλεψη αυτήν την συμπεριφορά του Liam απέναντι στην Cassandra! "Τι κάνεις;" ψέλλισε με μια αδύναμη πνιγμένη φωνή. "Διέταξες κάποιος μάγους να σκοτώσουν την Jacqueline ενώ σου είχα επισημάνει να μην την πειράξεις!' είπε σοβαρά. "Δεν είχα επιλογή Liam!" απάντησε παίρνοντας βαθιές ανάσες. Εκείνος έκανε έναν μομφασμό ειρωνείας. "Ούτε και εγώ έχω άλλη επιλογή." απάντησε με νόημα στην φωνή του και απορρόφησε την υπόλοιπη μαγεία της. Πέταξε στο πάτωμα το σώμα της και προχώρησε προς την αντίθετη κατεύθυνση. Το βλέμμα μου καρφώθηκε πάνω του για μερικά κλάσματα δευτερολέπτων θαυμάζοντας τον. Με κοίταξε με ένα σατανικό και σοβαρό ύφος και προχώρησε προς το ξαφνιασμένο πλήθος. Η Cassandra ήταν πλέον ηττημένη. Χωρίς μαγεία να υπερασπιστεί τον εαυτό της. Σηκώθηκε προωθώντας να ξεφύγει μακριά μας. Όμως την σταμάτησα με τις δυνάμεις μου και την έφερα προς το μέρος μας. Κοίταξα των Freya λύνοντας το ξόρκι ακινησίας που είχα κάνει. "Μπορείς να ανοίξεις την πύλη τώρα." της επέτρεψα. Με πλησίασε. Κοίταξε για λίγο την Cassandra και έκλεισε τα μάτια της συγκεντρώνοντας τον ευατό της στις δυνάμεις της. Ξεκίνησε να λέει το ξόρκι. Όλα τα κεριά που υπήρχαν στον χώρο άναψαν ξαφνικά και ένας δυνατός αέρας ταρακούνησε το μέρος. Ξάφνου μια φωτεινή πύλη εμφανήστηκε πίσω από την Cassandra. Την κοίταξε και ένα τρομαγμένο βλέμμα στόλισε το πρόσωπο της. Όμως προσπάθησε να παραμείνει ανέκφραστη. "Cassandra...συγγνώμη.." είπε ο Colden ελπίζοντας πως θα τον συγχωρούσε. Το ξόρκι δυνάμωνε με αποτέλεσμα η πύλη να ελκύει την Cassandra μέσα της! "Όχι όχι όχι! Δεν θα ζήσω ξανά αυτόν τον εφιάλτη!" είπε έντρομη και έπιασε το χέρι του Colden προσπαθώντας να αντισταθεί. "Δεν θα είναι τόσο άσχημο. Θα σε βλέπω συχνά!" την καθυσήχασε. "Όχι! Δεν πηγαίνω ξανά στην απομόνωση!" αρνήθηκε κρατώντας γερά τον αδελφό της. Το ξοκρι ήταν έτοιμο και αν η πύλη δεν έπαιρνε την Cassandra, θα απορροφούσε όλους μας! Πλησίασα τα δύο αδέλφια. "Αρκετά σε ανέχτηκα. Πήγαινε στον διάολο γλυκιά μου!" την πρόσταξα καθώς την χώριζα από τον Colden. "Όχι! Αν πάω εγώ θα έρθεις και εσύ μαζί!" απάντησε προωθώντας να με παρασύρει μαζί της. Αγνόησα τα γελοία λόγια της και έκανα ένα ξόρκι στα χέρια της γεμίζοντας τα με ερολύνη. Το δέρμα της άρχισε να καίγεται. Την τράβηξα κοντά μου και την κοίταξα έντονα. "Καλή κόλαση!" ευχήθηκα ψυθιριστά στο αυτί της και την έσπρωξα μέσα στην πύλη κλείνοντας την οριστικά. Πήρα μια βαθιά ανακούφισης. Επιτέλους η Cassandra είχε εξαφανιστεί από τις ζωής μας! Ένιωσα το σκοτάδι μέσα μου να κοπιάζει σταδιακά. Σαν να ήθελε να εξαφανιστεί για την ώρα. Κοίταξα τους υπόλοιπους πίσω μου. "Θα γιορτάσουμε;" ρώτησα χαρούμενη.

Δύο εβδομάδες μετά

Το σχολείο είχε φτάσει οριστικά στο τέλος του. Λίγος καιρός είχε περάσει από τότε που νικήσαμε την Cassandra και όλοι είχαμε επιστρέψει σε μια φυσιολογική καθημερινότητα. Ήταν φανερό πως όλοι χρειαζόμασταν μια τέτοια καθημερινότητα στις ζωές μας. Ο Liam και η Jacqueline είχαν φύγει για το Παρίσι. Ο Elijah δίδασκε στην Aria πως να ελέγχει τον καινούριο της ευατό. O Klaus έκανε πετυχημένες προσπάθειες ώστε να ξαναφτιαξει την σχέση του με την Caroline, η Raven προσπαθούσε να συνεφέρει τον Colden από τις τύψεις και τις ενοχές του. Η Freya και η Amelia έπλεαν σε πελάγη άπλυτης ευτυχίας! Και εγώ με τον Edward...ήμασταν σε μια περίεργη κατάσταση. Ακόμη δεν μου είχε εξομολογηθεί αυτό που τον βασάνιζε σε εκείνο το δωμάτιο και αυτό με ανησυχούσε. Όμως καθυσηχαζα τον ευατο μου στην σκέψη πως θα μου μιλούσε κάποια στιγμή ή θα το θυμόμουν μόνη μου. Ήδη είχα αρχίσει να θυμάμαι αρκετά πράγματα από το παρελθόν μου. Ήταν μια θετική εξέλιξη και ήμουν αισιόδοξη πως μέχρι το τέλος της εβδομάδας θα είχα επαναφέρει πλήρως την μνήμη μου. Όμως αυτό που κέντριζε το ενδιαφέρον μου αυτές τις μέρες ήταν οι τελευταίες μέρες στο σχολείο. Δεν μπορούσα να πιστέψω και στην ιδέα πως σε λίγους μήνες θα φοιτούσα σε μια σχολή της επιλογής μου! Έμοιαζε τόσο απλό και φυσιολογικό κάτι που είχα μεγάλη ανάγκη να κάνω. Καθόμουν στο κρεβάτι μου κοιτάζοντας το φόρεμα μου για τον τελικό χορό του σχολείου απόψε. Δεν θυμόμουν πολλά από τις σχολικές μου χρονιές αλλά ήξερα πως ήθελα να ζήσω αυτόν τον χορό σαν μια φυσιολογική μαθήτρια. Να ξεχάσω για λίγο την αιρετική ύπαρξη μου και να επικεντρωθώ στις σπουδές μου. Στις φιλίες και στα συναισθήματα μου. "Είσαι έτοιμη για τον αποψινό χορό;" με ρώτησε η Caroline κοιτάζοντας το φόρεμα μου. "Ναι. Σου αρέσει;" ρώτησα. Με πλησίασε. "Είναι υπέροχο. Θα πας με τον Edward;". "Έτσι λέω.." απάντησα κάπως διστακτικά. "Ακόμη σου έχει αποκαλύψει αυτό που ήθελε;" διαπίστωσε. "Όχι! Και δεν ξέρω αν θα το κάνει σύντομα." είπα ανήσυχα. Η Caroline έπιασε απαλά το δεξί μου χέρι και με κοίταξε με ένα γαλήνιο βλέμμα. "Μην απογοητεύεσαι. Θα σου μιλήσει σύντομα." με καθησύχασε. "Το ελπίζω...εσύ τι θα κάνεις με τον Klaus;" ρώτησα. Πήρε μια βαθιά ανάσα. "Δεν ξέρω! Δεν νομίζω πως πρέπει να τον συγχωρέσω. Αλλά από δεν μου αρέσει να είμαι μακριά του!" είπε εμφανώς προβληματισμένη. "Caroline, ο Klaus έκανε ένα λάθος που σε απάτησε και σίγουρα το έχει μετανιώσει. Όμως πιστεύω πως αν του δώσεις μια δεύτερη ευκαιρία θα σου αποδείξει πως δεν θα ξανακάνει κάτι τέτοιο. Η Cassandra κατάφερε να τον παγιδεύσει σε μια στιγμή αδυναμίας. Φυσικά δεν λέω πως πρέπει να δικαιολογήσεις εντελώς τις πράξεις του αλλά πιστεύω πως αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία. Σε αγαπάει και αυτό φαίνεται κάθε ώρα και στιγμή." την συμβούλεψα χαμογελώντας φιλικά. Μου ανταπόδωσε το χαμόγελο. "Σε ευχαριστώ πολύ. Θα το σκεφτώ." μου υποσχέθηκε. Ένιωθα πως θα κάνει την σωστή επιλογή και θα δώσει μία δεύτερη ευκαιρία στον Klaus. Ήταν από τους λίγους που αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία μετά από μια απάτη. "Θα πας σχολείο;" με ρώτησε η Caroline. "Όχι! Χθες ήταν η τελευταία μέρα. Θα πάω μόνο για λίγες ώρες να βοηθήσω με τις ετοιμασίες του χορού και θα φύγω." απάντησα. "Τέλεια! Θα πάω να κάνω κάποιες δουλειές. Θα τα πούμε το απόγευμα;" είπε φιλικά. "Φυσικά." απάντησα και η Caroline έφυγε.

Άνοιξα το λάπτοπ μου ψάχνοντας κάποιες τελευταίες λεπτομέρειες για τον στολισμό του χορού. Ακούστηκε ο μελωδικός ήχος βιντεοκλίσης στο Skype. Ήταν η Jacqueline. Άνοιξα την εφαρμογή και απάντησα. "Γειά!" αναφώνησα αντικρίζοντας το χαμογελαστό πρόσωπό της. Στεκόταν μπροστά από τον πύργο του Άιφελ. "Τι κάνεις;" ρώτησε. "Ετοιμάζομαι για τον αποψινό χορό. Εσύ;" απάντησα με τεράστια ενδιαφέρον και χαρά που την έβλεπα. "Περνάω φανταστικά! Κάθε μέρα πηγαίνουμε και σε ένα διαφορετικό μέρος και τα σαββατοκύριακα σε μια διαφορετική χώρα!" απάντησε ενθουσιασμένη. Χάρηκα για εκείνη. Ο Liam ήταν εχθρός μου αλλά γνώριζα πως αγαπούσε τρομερά την Jacqueline. "Αυτό είναι υπέροχο!" απάντησα χαμογελώντας. "Πως είναι η κατάσταση εκεί;" με ρώτησε. "Όλα κυλούν φυσιολογικά. Δεν έχει συμβεί κάτι παράξενο..." είπα αποφεύγοντας να της μιλήσω για τις ανησυχίες μου για τον Edward. Αλλά μιλούσα στην Jacqueline ένα πανέξυπνο άτομο! Δεν υπήρχε περίπτωση να με πίστευε. "Μίλησες με τον Edward;". "Όχι! Προσπαθώ αλλά αποφεύγει συνεχώς την συζήτηση!" παραπονέθηκα αναστενάζοντας. "Μην το αφήσεις να το αποφύγει. Μπες κατευθείαν στο θέμα και συζήτησε το μαζί του." με παρότρυνε με έναν σταθερό δυναμικό τόνο. "Δεν θα προλάβω. Θα διαβάσει αμέσως την σκέψη μου." την αποθάρρυνα. "Τότε μίλησε του στον χορό. Η μουσική θα είναι τόσο δυνατή που δεν θα προλάβει να διαβάσει την σκέψη σου. Αν δεν πιάσει αυτό πες στην Freya να σου κάνει ένα ξόρκι που θα μπλοκάρει το χάρισμα του πάνω σου. Αλλά να ξέρεις πως αυτό δεν ισχύει πάντα." με συμβούλεψε φιλικά. Ένιωσα ένα βάρος να φεύγει από πάνω μου με τις συμβουλές της! Πλέον γνώριζα τι έπρεπε να κάνω "Ευχαριστώ πολύ Jacqueline. Θα μιλήσουμε σύντομα." είπα εύθυμα. "Καλή τύχη για απόψε και πες μου τι θα γίνει." απάντησε χαμογελαστή και σταμάτησε την κλίση. Έκλεισα το λάπτοπ μου, σηκώθηκα από το κρεβάτι μου, φόρεσα τα παπούτσια μου και βγήκα έξω από το δωμάτιο.

Στο μεταξύ η Aria και ο Elijah είχαν τελειώσει μια προπόνηση μονομαχίας. "Γίνεσαι καλύτερη μέρα με την μέρα." διαπίστωσε έκπληκτος ο Elijah. "Τι να πω; Έχω καλό δάσκαλο!" αναφώνησε εκείνη με νόημα στην φωνή της. Άνοιξε ένα μπουκάλι και ήπιε λίγο αίμα. Αμέσως ο Elijah ήρθε κοντά της με αστραπιαία ταχύτητα, άρπαξε το μπουκάλι από τα χέρια της και μύρισε ελάχιστα το αίμα που ήταν μέσα του. "Γιατί είναι φρέσκο;" απαίτησε. "Ηρέμισε! Η ποσότητα του φρέσκου αίματος είναι λίγη. Το περισσότερο είναι κατεψυγμένο." τον καθυσήχασε με ένα έντονο και ελαφρώς ειρωνικό βλέμμα. Ο Elijah παρέμεινε να την κοιτάζει δύσπιστος. Η Aria ξεφύσηξε ενοχλημένη. "Χαλάρωσε Elijah! Έχω τον έλεγχο της δίψας και δεν θα κάνω κάτι κακό σε κανέναν." είπε με ένταση στην φωνή της. "Δεν με απασχολεί αν θα κάνεις κακό σε κανέναν γιατί δεν θα κάνεις. Αυτό που με νοιάζει είναι πως θα κάνεις κακό στον ευατό σου." είπε κρύβοντας την τρομερή του ανησυχία για εκείνη. "Είμαι μια χαρά! Το έχω συνηθίσει!" απάντησε κάνοντας έναν μομφασμό. Όμως η στεναχώρια και ο θυμός μέσα της ήταν ξεκάθαρα. Ήταν θυμωμένη με τον ευατό της που άφησε τον Jake να πεθάνει ή τουλάχιστον έτσι πίστευε. Στεναχωριόταν που πέθανε και ήλπιζε να μπορούσε να κάνει κάτι. Αλλά δεν μπορούσε γιατί δεν είχε τις δυνάμεις της πια. "Aria καταλαβαίνω πόσο θυμωμένη και είναι λογικό. Αυτό που θέλω να διαβεβαιώσω είναι πως δεν φταις εσύ για τον θάνατο του Jake. Φαντάζομαι πως το ξέρεις.." υπέθεσε ανήσυχος. Μερικά δάκρια κύλισαν στα μάγουλα της Aria. "Όχι Elijah δεν το ξέρω! Θα μπορούσα να τον σώσω αν έκανα ότι μου είχε πει αυτή η ηλίθια δολοφόνος αλλά δεν το έκανα! Και όλο αυτό το...πράγμα με τον βαμπιρισμό δεν βοηθάει!" παραπονέθηκε ξεσπώντας σε κλάμα. "Είναι φυσιολογικό για τώρα Aria-". "Τίποτα από ότι συμβαίνει εδώ δεν είναι φυσιολογικό Elijah! Έχω περισσότερες ενοχιές από όσες έπρεπε να νιώθω! Κάθε μέρα προσπαθώ να ηρεμίσω και να σκεφτώ κάτι άλλο δεν γίνεται! Δεν νιώθω όμορφα, δεν νιώθω δύναμη! Μόνο λύπη και θυμό νιώθω και αυτά στον υπερθετικό βαθμό! Οπότε με μισώ ακόμη περισσότερο από πριν! Μακάρι να έπιανε αυτό το ανόητο υγρό που είχα πιει και μην ήμουν βαμπίρ!" ευχήθηκε συνεχίζοντας να κλαίει. Ο Elijah είχε καταλάβει πόσο άσχημα ήταν ψυχολογικά. Έτσι την πλησίασε και την αγκάλιασε. Η Aria συνέχισε να κλαίει πάνω στον δεξιό του ώμο. "Όλοι έχομε χάσει ανθρώπους και νιώθουμε ένοχοι γι αυτούς. Αλλά δεν χρειάζεται να νιώθεις έτσι επειδή δεν φταις εσύ προσπάθησες να σώσεις τον Jake με άλλο τρόπο.". "Και πως θα έπρεπε να νιώθω;" ρώτησε σκουπίζοντας τα δακρια της. Ο Elijah κοίταξε τα πράσινα μάτια της. "Δεν υπάρχει 'πρέπει' στα συναισθήματα. Υπάρχει η διαχείριση. Αυτό που χρειάζεται να κάνεις είναι να μάθεις να τα διαχειρίζεται ειδικά τώρα που είσαι βαμπίρ." την συμβούλεψε ήρεμα. "Και πως θα το κάνω αυτό;" ρώτησε εκείνη. "Δεν θα το κάνεις αμέσως. Θα πάρει χρόνο και κόπο αλλά θα τα κάνεις." υποσχέθηκε. "Το ελπίζω αλλιώς δεν έχω ιδέα τι θα κάτω με όλες αυτές τις ενοχιές..." απάντησε αναστενάζοντας. "Όπως σου είπα και πριν θα πάρει χρόνο αλλά στο τέλος θα έχεις πετύχει τον σκοπό σου. Ας ξεκινήσουμε από τώρα. Τι λες να μου διηγηθείς τον έρωτα σου για τον Jake; Πως ξεκίνησε...πως συνεχίστηκε.." πρότεινε πρόθυμα. "Είσαι σίγουρος πως θέλεις να το κάνω αυτό; Δεν σε...πειράζει;" ρώτησε. "Είμαι εδώ για να σε βοηθήσω Aria. Τα δικά μου συναισθήματα δεν παίζουν ρόλο αυτή τη στιγμή." είπε δίνοντας θάρρος και ασφάλεια στην Aria. Εκείνη πήρε μια βαθιά ανάσα ανακούφισης και ξεκίνησε να διηγείται την ιστορία της με τον Jake.

Λοιποοοον!

Αυτό ήταν το κεφάλαιο!😃

Ελπίζω να σας άρεσε!😁

Έχω μικρύνει λίγο την ποσότητα των κεφαλαίων από ότι βλέπετε για να μην κουράζουν πολύ (αν ισχύει κάτι τέτοιο)

Πείτε μου αν σας αρέσει αυτό 😊

Τα λέμε στο επόμενο κεφάλαιο!❤

Φιλάκιαααα!!!😘😘