Είχε αρχίσει να ξημερώνει. Η Caroline στεκόταν ακριβώς απέναντι από τον Klaus. "Τι κάνεις εδώ;" είπε ξαφνιασμένος ο Klaus. Η Caroline έκανε δύο βήματα προς τον Klaus. "Γιατί ξαφνιάστηκες τόσο πολύ; Πίστευες ότι δεν θα σε έβρισκα;" Εκανε μια παύση. Με κοίταξε και αμέσως κοίταξε τον Klaus. "Και....από ότι βλέπω...με αντικατέστησες.". "Ιου! Έλεος κοπέλα μου!" είπα ενοχλημένη και κοίταξα τον Klaus. "Ο Klaus είναι πολύ όμορφος αλλά....είναι λίγο μεγάλος για μένα." Ο Klaus με κοίταξε με ένα ειρωνικό χαμόγελο. "Μάλιστα έτσι κι αλλιώς δεν με νοιάζει." είπε και καλά αδιάφορα η Caroline. Αλλά μόνο αδιάφορη δεν ήταν. Έβλεπα ότι ήταν πολύ ερωτευμένη με τον Klaus και ας μην ήθελε να το δείξει. "Caroline...έχεις εγκαταλείψει τα συνεσθήματα σου;" την ρώτησε με απορία ο Klaus. "Και αν το έχω κάνει τι σε νοιάζει εσένα; Αφού δεν με θες κοντά σου!" Ο Klaus την πλησίασε και την κοίταξε στα μάτια. "Δεν είναι αυτός ο λόγος που σου έκρυψα ότι ήμουν ζωντανός." της είπε ήρεμα. "Και τότε ποιός είναι;" ρώτησε εκνευρισμένη η Caroline. O Klaus δεν της απάντησε. "Αχ καλά ξέχνα το!" Η Caroline πήγε να φύγει αλλά την σταμάτησε ο Klaus. "Περίμενε! Θα σου τα πω όλα αλλά όχι τώρα και όχι εδώ. Μην φύγεις." Έβλεπα τον έρωτα στα μάτια του. Φαινόταν πως ήταν παράφορα ερωτευμένος μαζί της και δεν ήθελε να την χάσει. "Δεν με ενδιαφέρει πλέον η 'αλήθεια' σου Klaus." είπε εκνευρισμένη η Caroline. "Τότε ίσως να αρχίσει να σε ενδιαφέρει από τώρα." είπε αποφασιστηκά και φίλησε την Caroline. Ένα γλυκό χαμόγελο ήρθε στο πρόσωπό της και τον αγκάλιασε σφιχτά. "Χαίρομαι που είσαι καλά." ."Βρήκες ξανά τα συναισθήματα σου αγάπη μου. Τώρα μπορώ να σου πω τα πάντα." της είπε γλυκά ο Klaus και έφυγαν. Άρχιζαν να έρχονται πολλές ερωτήσεις στο κεφάλι μου. 'Πως γίνεται ένα βαμπίρ να εγκαταλείψει τα συναισθήματα του; Και πότε πέθανε ο Klaus;' σκέφτηκα και το κεφάλι μου άρχιζε να βουίζει.

    Πήγα στην βιβλιοθήκη και βρήκα το ημερολόγιο της Carmen. Το άνοιξα και άρχισα να το ξεφυλίζω ώστε να βρω κάποια απάντηση. Δεν έβρισκα τίποτα. Το ημερολόγιο της είχε αναφορές στα βαμπίρ αλλά όχι στα χαρακτηριστικά τους. "Θες κάποια βοήθεια;" με ρώτησε ο Elijah που στεκόταν δύο μέτρα μακριά μου. "Εσύ μας έλειπες τώρα....." είπα ειρωνικά και ψυθηριστά. Με πλησίασε. "Λοιπόν....τι ψάχνεις;" με ρώτησε απορημένος. "Τίποτα ιδιαίτερο." απάντησα αδιάφορα και συνέχισα να κοιτάζω το ημερολόγιο της Carmen. Το άρπαξε από τα χέρια μου και το κοίταξε. "Μμ....'τα βαμπίρ είναι πολύ ιδιαίτερα και παράξενα πλάσματα που μπορούν να ελέγξουν το Θήραμα τους μόνο με ένα βλέμμα...' ενδιαφέρον." είπε ειρωνικά. "Elijah σταμάτα και δώσε μου το ημερολόγιο." είπα ενοχλημένη. "Λέω να συνεχίσω να το διαβάζω. Έχει πολύ ενδιαφέρον." είπε με ειρωνεία και χαμογέλασε. Πρόσεξα πως το βλέμμα του, ο τόνος που μου μιλούσε ήταν διαφορετικός! Ήταν φιλικός και γλυκός μαζί μου κάτι που μου άρεσε! "Απλά δώσε μου το ημερολόγιο!" είπα δυναμόνοντας λίγο τον τόνο της φωνής μου. Πήγα κοντά του και προσπάθησα να πάρω το ημερολόγιο. "Περίμενε τώρα έχει το καλύτερο σημείο." είπε και συνέχιζε να διαβάζει. Έκανα ένα ξόρκι και έκλεισα το ημερολόγιο. Ο Elijah με κοίταξε. "Γιατί ψάχνεις σε ανόητα βιβλία για να μάθεις πληροφορίες για τα βαμπίρ ενώ θα μπορούσες να ρωτήσεις κάποιον από εμάς;" ρώτησε. "Γιατί ήξερα ότι δεν θα μου απαντούσε κανένας ειλικρινά." απάντησα. "Μάλιστα....." είπε σκεπτικός. "Τι θες να μάθεις;" με ρώτησε. Δεν ήξερα αν άξιζε να τον ρωτήσω. Δεν ήμουν σίγουρη αν θα μου έλεγε την αλήθεια. Σκέφτηκα όμως να κάνω μια απόπειρα. "Ωραία.....πως μπορεί ένα βαμπίρ να εγκαταλείψει τα συναισθήματα του; Γιατί σας ενοχλεί τόσο πολύ το σίδερο; Τι είναι η ερολύνη; Χωρίς αυτές τις πράσινες πέτρες που τις κάνετε κοσμήματα δεν ελέγχετε τον εαυτό σας επειδή δεν έχω δει κάτι τέτοιο και δεν νομίζω να ισχύει." Είχα πολλές απορίες στο μυαλό μου. Οι περισσότερες είχαν δημιουργηθεί αφού διάβασα το ημερολόγιο της Carmen. Ο Elijah με κοίταξε και έκανε έναν μομφασμό. "Πράγματι θες να μάθεις πολλά για τα βαμπίρ." είπε έκπληκτος. "Ναι. Θα μου απαντήσεις τις ερωτήσεις μου;" είπα με έναν τρόπο που φάνηκε ότι ήθελα απεγνωσμένα να πάρω μια απάντηση. Ο Elijah έκατσε σε μια καρέκλα και εγώ έκανα το ίδιο. "Λοιπόν....καλύτερα να ξεκινήσω από την αρχή την ιστορία για να μάθεις περισσότερα πράγματα για τα βαμπίρ....Όλα ξεκίνησαν από την εποχή τον Βίκινγκς. Τότε γεννήθηκα εγώ λίγο αργότερα ο Niklaus, μετά ο Jasper και η Namiria με την Jacqueline. Γενικά οι σχέσεις μας ήταν και είναι αρκετά καλές. Λίγα χρόνια μετά μάθαμε πως η μητέρα μας υπήρξε με κάποιον άλλο άντρα και το αποτέλεσμα αυτής της σχέσης ήταν ο Niklaus. Αυτό εξόργησε τον πατέρα μου και τον έκανε βίαιο και αμείλικτο χωρίς λόγο απέναντι στον αδελφό μου. Εγώ πάντα έπρεπε να ελέγχω την κατάσταση ως μεγαλύτερος αδερφός και έπρεπε να προστατεύω τα μικρότερα αδέλφια μου από κάθε κύνδινο ακόμα και από τον πατέρα μου. Μια μέρα εγώ και ο Niklaus είχαμε πάει για κυνήγι μαζί με τον πατέρα. Κάποια στιγμή ο πατέρας μου μας άφησε για λιγο μόνους διότι ήθελε να βρει ένα συγκεκριμένο και μεγάλο ζώο που θα έπιανε. Ο Niklaus άρχισε να ερευνεί το μέρος και εγώ συνέχεια προσπαθούσα να τον σταματήσω. Καθώς πήγαινε προς μία λίμνη, είδα κάποιον να τον στοχεύει με ένα τόξο και να τον χτυπάει. Έτρεξα αμέσως να πιάσω αυτόν που τον χτύπησε. Τον κυνηγούσα αρκετή ώρα και όταν πήγα να τον πιάσω, πήδηξε στο απέναντι βουνό και έφυγε τρέχοντας. Είδα το πρόσωπο του. Ήταν ο πατέρας μου. Προσπαθούσε να σκοτώσει τον Niklaus. Συνηδητοποίησα ότι είχα πάει αρκετά μακριά από το μέρος που βρισκόταν ο Niklaus. Έτσι έτρεξα γρήγορα και έφτασα στο σημείο όπου βρισκόταν o Niklaus. Ήταν ξαπλωμένος ανάσκελα και είχε μισάνοιχτα τα μάτια του. Αιμοραγούσε πάρα πολύ. Τον πήρα στα χέρια μου και τον πήγα στο σπίτι. Μόλις τον είδε η μητέρα μου τρόμαξε. Της είπα ότι έπρεπε να τον κρύψουμε κάπου καλά και της εξήγησα τον λόγο. Τότε με πήγε σε ένα υπόγειο δωμάτιο που δεν ήξερα ότι υπήρχε. Μου είπε να βάλω τον Niklaus στο μαρμάρινο παράλληλόγραμμο κρεβάτι που υπήρχε στην μέση του δωματίου και αυτό έκανα. Τότε πήρε ένα μαχαίρι, χάραξε το χέρι του Niklaus ώστε να ματώσει. Έβαλε το αίμα που έσταξε από το χέρι του σε ένα ποτήρι, μετά πήγε και χαράκωσε έναν νεκρό και έβαλε το αίμα του στο ίδιο ποτήρι. Άρχισε να λέει κάτι παράξενα λόγια σαν αυτά που λες έσυ όταν κάνεις ξόρκια. Είχα φρικάρει αρκετά και δεν μπορούσα να καταλάβω πως θα έσωζε τον Niklaus όλη αυτή η διαδικασία. Τα κεριά που βρισκόντουσαν γύρω από το ποτήρι άναψαν. Η μητέρα πήρε το ποτήρι και καθώς πήγαινε προς τον Niklaus έλεγε συνέχεια αυτά τα λόγια. Έβαλε το αίμα στο στόμα του Niklaus. Την ρώτησα πως θα τον θεραπεύσει αυτό. Μου είπε πως δεν γινόταν να θεραπευτεί. Για να ζήσει έπρεπε να γίνει κάτι άλλο κάτι υπερφυσικό. Τρόμαξα. Δεν είχα ιδέα τι θα παθαινε ο αδελφός μου. Μετά από λίγες ώρες ο Niklaus άνοιξε απότομα τα μάτια του και σηκώθηκε απότομα όρθιος. Ή μητέρα τον πλησίασε και του είπε να φορέσει ένα δαχτυλίδι που είχε μια πράσινη πέτρα. 'Θα σε προστατέψει από τον ήλιο. Χωρίς αυτό ο ήλιος θα σε κάψει.' του είπε και του χάιδεψε απαλα το πρόσωπο. Ύστερα έφερε μια κοπέλα και του είπε να την δαγκώσει και να πιει το αίμα της για να ζήσει. Ο Niklaus αρνήθηκε αλλά η μητέρα μαχαίρωσε την κοπέλα και δεν μπορούσε να αντισταθεί στον πειρασμό οπότε ήπιε το αίμα της. Λίγες μέρες μετά ο Niklaus μας έδωσε λίγο από το αίμα του και μας σκότωσε. Έτσι μεταμορφωθήκαμε σε βαμπίρ. Όμως αυτό ήταν ενάντια στους νόμους της φύσης και θα ύπηρχαν συνέπειες. Ο ήλιος έγινε εχθρός μας και χωρίς αυτές τις πράσινες πέτρες θα καιγόμασταν. Το σίδερο μας έκαιγε και μας αποδυνάμωνε και η ερολύνη ένας σπάνιος και υπέροχος καρπός ενός δέντρου που μπορούσε να γίνει υγρό, μας έκανε να υποφέρουμε από τον πόνο και μας έκαιγε όλο το αίμα. Αλλά ήμασταν πιο δυνατοί από ποτέ. Ήμασταν γρηγορότεροι και είχαμε απίστευτη δύναμη. Η όραση και η ακοή μας ήταν απίθανες και μπορούσαμε να ψυχαναγκάσουμε τα θηράματα μας. Ο χαρακτήρας μας είχε γίνει πιο έντονος. Εγώ ήμουν πιο πιστός και σοβαρός. Η Jacqueline ήταν πιο πολύ αυθόρμητη. Η Namiria ήταν αρκετά αποφασιστική. Ο Jasper ήταν πιο ανώριμος και ο Niklaus....ήταν πιο εκρηκτικός. Ήμασταν ανίκητοι. Τίποτα δεν μπορούσε να μας σκοτώσει ή τουλάχιστον έτσι νομίζαμε. Για να γίνει ο Niklaus βαμπίρ η μητέρα πήρε ένα κομμάτι ξύλο από μια βελανιδιά για να μπορέσει να ολοκληρώσει την μεταμόρφωση. Το ξύλο που δημιούργησε τα αρχέγονα βαμπίρ είχε την ικανότητα να τα σκοτώσει. Έτσι καταστρέψαμε αυτό το δέντρο. Ο πατέρας μας όμως κατάφερε να σώσει μερικά κλαδιά του. Ήθελε να μας σκοτώσει και ήθελε να εκδικηθεί την μητέρα. Ένα βράδυ καθώς τρώγαμε όλοι μαζί ο πατέρας άρχισε να μας κατηγορεί και να βρίζει την μητέρα γι αυτό που μας έκανε. Αρπαξε την μητέρα από το χέρι και την έσπρωξε στο τζάκι. Δεν προλάβαμε να την σώσουμε. Ακούγαμε τα ουρλιαχτά της αλλά δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα. Τότε ο πατέρας πήγε να μας μαχαιρώσει με αυτό το ξύλο. Τρέξαμε πολύ γρήγορα και φύγαμε από την χώρα. Περιπλανιόμασταν για αρκετούς αιώνες ώσπου φτάσαμε στο Horrland. Μείναμε για λίγα χρόνια μέχρι που ο πατέρας μας βρήκε και σκότωσε τον Jasper. Φύγαμε και ταξιδεύαμε σε πολλά μέρη όμως δεν μέναμε πουθενά για πολλούς αιώνες. Δεν ήταν ασφαλές. Το 1816 και αφού δεν είχαμε κανένα σημάδι του πατέρα εγκατασταθήκαμε στην Ρώμη. Εκεί μάθαμε πως ένας άλλος λόγος που ο πατέρας μου ήθελε να σκοτώσει τον Niklaus ήταν πως εκτός το ότι ήταν μια ντροπή για την οικογενεια όπως έλεγε ήταν επίσης και μίσος λυκάνθρωπος γιατί ο άλλος άντρας που τυχαίνει να ήταν ο θείος μας ήταν λυκάνθρωπος και ο Niklaus είχε το γονίδιο του λυκανθρώπου μέσα του. Όμως για να το ενεργοποιήσει έπρεπε να σκοτώσει ένα συγγενικό του πρόσωπο. Αν το έκανε αυτό θα γινόταν Hybrid δηλαδή βαμπίρ μαζι με λυκάνθρωπο. Τα Hybrid δεν μπορούν να σκοτωθούν με τίποτα και είναι πολύ πιο δυνατά και από τα βαμπίρ και από τους λυκανθρώπους. Ο πατέρας βρήκε τον Niklaus και πήγε να τον σκοτώσει αλλά την τελευταία στιγμή τον βοήθησε η Carmen και ο Niklaus σκότωσε τον πατέρα και έγινε Hybrid. Όταν μάθαμε πως ο Niklaus σκότωσε τον πατέρα μας νιώσαμε ηρεμία και γαλήνη. Δεν θα χρειαζόταν να κρυβόμαστε και να φοβόμαστε πια. Μπορούσαμε να ζήσουμε τις ζωές μας έτσι όπως θέλαμε. Έτσι χωριστήκαμε για λίγο καιρό. Η Jacqueline και η Namiria πήγαν στην Ευρώπη και εγώ με τον Niklaus πήγαμε στο Σικάγο. Ο Niklaus ήταν τρελά ερωτευμένος με την Carmen το ίδιο και εκείνη μαζί του. Περνούσαν αρκετό χρόνο μαζί και διασκέδαζαν πολύ. Η Carmen ήταν μάγισσα και μας έδειξε έναν τρόπο ώστε να αντέχουμε τον πόνο της ερωλύνης. Δεν μπορούσαμε να την ψυχαναγκάσουμε όμως γιατί είχε μέσα της ερωλύνη. Κάθε μάγισσα έχει μέσα της ερωλύνη γι αυτό και είναι αδύνατο να τις ψυχαναγκάσουμε. Ένα μήνα μετά η Carmen βρήκε ένα βιβλίο, το διαβασε και τυλίχθηκε στις φλόγες. Ο Niklaus σοκαρίστηκε και καταράστηκε το βιβλίο. 'Όποιος αγγίξει αυτό το βιβλίο θα τον κάψουν οι Αρχέγονοι.' Αυτό είπε και σφράγισε την κατάρα." "Ποιοί είναι οι αρχέγονοι;" τον ρώτησα παραξενεμένη. "Τα πρώτα βαμπίρ ονομάζονται αρχέγονοι. Είμαστε πολύ πιο δυνατά από τα άλλα βαμπίρ και μπορούμε να τα ψυχαναγκάσουμε αν θέλουμε." εξήγησε. "Μάλιστα.....και τι έγινε αφού ο Klaus σφράγισε την κατάρα;"."Δεν μπορούσε να αντέξει τον θάνατο της Carmen. Ηταν εξοργισμένος και ήθελε να βγάλει κάπως τον εκρηκτικό θυμό του. Όπου πήγαινε σκότωνε όποιον ήθελε και δημιούργησε πολλά βαμπίρ. Έπαιρνε ότι ήθελε με όποιο κόστος. Το 1930 πήγαμε στην Νέα Υόρκη. Εκεί γνωρίσαμε τον Stefan και τον Damon. Ο Klaus εντυπωσιάστηκε με τον Stefan. Του άρεσε πολύ ο τρόπος που ήξερε να προσελκύει και να σκοτώνει το Θήραμα του. Τον αποκαλούσε θεριστή. Μείναμε για λίγο καιρό μαζί τους και μετά πήγαμε ξανά στο Horrland. Η Jacqueline ήταν εκεί αλλά χωρίς την Namiria. Είπε ότι είχε φύγει για να ακολουθήσει τον αγαπημένο της. O Niklaus όμως έφυγε για λίγα χρόνια έτσι εμείς φτιάξαμε αυτήν την έπαυλη και εγκατασταθήκαμε μόνιμα εδω. Το 2010 και αφού ο Niklaus είχε γυρίσει, μία ξανθιά κοπέλα εμφανίστηκε στο Horrland. Ήταν η Addison. Ο Niklaus ήταν πολύ καλός μαζί της. Ήθελε να την φάει για να ολοκληρώσει μια θυσία και ήθελε να την προσελκύσει με καλό τρόπο. Μια μέρα είχαν πάει βόλτα σε ένα δάσος. Η Addison γύρισε κλαίγοντας και είπε ότι κάποιος σκότωσε τον Niklaus. Ένας θεριστής. Πήγα αμέσως να βρω τον Stefan. Ήταν ο μόνος που θα μπορούσε να είχε σκοτώσει τον Niklaus για πολλούς λόγους που δεν γνωρίζω. Δεν κατάφερα να τον βρω όμως. Γύρισα πίσω στο Horrland. Ανακλθψα πως ο Niklaus δεν είχε πεθάνει ποτέ. Απλώς κάποιος τον είχε ρίξει σε κόμμα με χρήση ισχυρής μαγείας. Με την βοήθεια μιας σύναξης προσπάθησα να τον ξυπνήσω. Πέτυχε αλλά υπήρχε ένας όρος. Για να μπορεί να επιστρέψει ξανά ο Niklaus έπρεπε να αλλάξει τελείως. Όταν του το είπα αυτό δεν έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον. Ήθελε να σκοτώσει την Addison. Του είπα ότι δεν θα τον αφήσω να κάνει κάτι τέτοιο. Τότε μου επιτέθηκε και έφυγε από την έπαυλη. Πήγε σε ένα κρυσφίγετο και άρχισε να καταστρώνει σχέδια για να την σκοτώσει. Τα υπόλοιπα τα ξέρεις." εξήγησε. Η ιστορία ήταν πραγματικά σοκαριστηκή και εντυπωσιακή. "Ουαου!....." αναφωνησα σοκαρισμένη. "Το ξέρω. Είναι πολύ παράξενη ιστορία." είπε ο Elijah και μου χαμογέλασε. "Ναι πράγματι." απάντησα σοκαρισμένη. "Α ναι! Ξέχασα κάτι τελευταίο......εκτός εάν δεν θες να το ακούσεις." ."Οχι θέλω! Πες μου." είπα και περίμενα να ακούσω με ανυπομονησία τι ήταν αυτό που θα μου έλεγε. Με είχε εντυπωσιάσει πολύ αυτή η ιστορία και ήθελα να μάθω κι άλλα πράγματα. "Ώραία. Τα βαμπίρ δεν μπορούν να μπουν έτσι απλά σε ένα σπίτι το ίδιο και τα Hybrid. Εκτός εάν έχουν προσκληθεί από τον ιδιοκτήτη του σπιτιού." είπε. Παραξενεύτηκα. Σκέφτηκα ότι όταν ο Klaus είχε έρθει να με βρει στο Ravenswood, μπήκε μέσα στο σπίτι μου χωρίς να τον προσκαλέσει κάποιος. "Υπάρχει κάποια εξαίρεση σε αυτό που λες;" ρώτησα παραξενευμένη. "Ναι υπάρχει .βέβαια δεν ξέρω αν ισχύει....Η εξαίρεση είναι ότι αν ο ιδιοκτήτης του σπιτιού έχει κάποια στενή σχέση με το βαμπίρ ή το Hybrid τότε αυτό μπορεί να μπει χωρίς πρόσκληση." "Ευχαριστώ που μου τα είπες όλα αυτά." είπα και χαμογέλασα. "Παρακαλώ. Τώρα που τα ξέρεις όλα αυτά τι έχεις σκοπό να κάνεις; Πως θα μας εκδικηθείς;"ρώτησε σοβαρά. "Τι είναι αυτά που λες;" τον ρώτησα."Έλα τώρα Alison! Δεν είμαι χαζός. Ούτε ο αδελφός μου είναι απλώς δεν θέλει να το παραδεχτεί ότι ήρθες μαζι μας μόνο και μόνο για να μπορέσεις να πάρεις την εκδίκηση σου.". Ήλπιζα ότι δεν είχε καταλάβει το σχέδιο που είχα αλλά έκανα λάθος. Έπρεπε κάτι να πω για να το καλύψω όμως. "Δεν είναι αυτός ο λόγος που ήρθα μαζι σας . Ήθελα όντως να αλλάξω. Κάνεις λάθος." είπα και χαμογέλασα. Πήγα να φύγω αλλά ο Elijah με σταμάτησε. "Μην μου λες ψέματα!" μου είπε έντονα. "Ποιό είναι το πρόβλημα σου τέλος πάντων; Αν ισχύει αυτό που λες δεν θα πάθεις κάτι εκτός εάν μιλήσεις.". Με κόλλησε στον τοίχο. "Μην με απειλείς. Δεν αντέχω τις απειλές!" είπε εκνευρισμένος. "Και εσύ μην μπλέκεσαι στην δουλειά μου! Και να ξέρεις ότι κανένας από την οικογένεια σου δεν θα πάθει τίποτα. Μόνο έναν στόχο έχω αλλά αν μιλήσεις θα γίνουν περισσότεροι!" είπα και τον κοίταξα έντονα. "Αν μας προδώσεις ο Klaus θα σε σκοτώσει! Δεν το καταλαβαίνεις αυτό;" ακούστηκε σαν να νοιαζόταν για μένα και παραξενεύτηκα. "Και εσένα τι σε νοιάζει; Αφού δεν με συμπαθείς." "Κάνεις λάθος! Δεν θέλω να μας προδώσεις γιατί δεν θέλω να πεθάνεις......γιατί νοιάζομαι πολύ για σένα!" Με φίλησε και ήταν υπέροχο. "Δεν θέλω να πεθάνεις Alison." ψυθήρισε. "Δεν θα πεθάνω." ψυθήρισα με σιγουριά και τον φίλησα ξανά.

Αυτό ήταν το κεφάλαιο.

Ελπίζω να σας άρεσε.😁

Γράψτε απόψεις και εντυπώσεις στα σχόλια!☺

Και μην ξεχάσετε να πατήστε το ☆

Φιλάκιααααααα!!!❤❤