Ένα παγωμένο αεράκι φύσηξε στην πόλη. Ο ήλιος κρύφτηκε μέσα στα πυκνά σύννεφα που σκέπαζαν ολοένα και περισσότερο τον καταγάλανο ουρανό. Όσο περνούσε η ώρα όλο και λιγότεροι άνθρωποι κυκλοφορούσαν στους δρόμους μέχρι που η πόλη ερήμωσε. Έμοιαζε σαν όλη η πόλη να γνώριζε για την μάχη μας με την Cassandra και τον απέραντο στρατό της που έκρυβε εντελώς τον δρόμο έξω από το σπίτι των Mikaelson. Δεν μπορούσα να σταματήσω να τους κοιτάζω. Το βλέμμα μου είχε καρφωθεί πάνω στο παράθυρο καθώς παρατηρούσα την δύναμη της! Θα ήταν αδύνατο να την νικήσουμε! Ακόμη και χωρίς τον στρατό της δεν θα μπορούσαμε να την αγγίξουμε! 'Πως θα σωθούμε;' σκέφτηκα και ένιωσα το σώμα μου να τρέμει. Ξαφνικά εμφανήστηκε μια εικόνα μπροστά μου. Ήμουν σε ένα παράξενο σκοτεινό μέρος ξαπλωμένη σε ένα φέρετρο και η Cassandra ήταν δίπλα μου παίρνοντας την μορφή μου! Ανασκουμπώθηκα αμέσως μόλις τελείωσε αυτή η ανάμνηση. Ένα χέρι ακούμπησε τον ώμο μου. Γύρισα με έναν απότομο αυθορμητισμό αντικρίζοντας τον Klaus. Όμως δεν είδα φόβο στα μάτια του. Ακόμη και αν γνώριζε πως ίσως να μην έχουμε ελπίδες απέναντι στην Cassandra. "Φοβάσαι." διαπίστωσε. Ξεροκατάπια. "Εσύ δεν φοβάσαι; Είναι χιλιάδες εκεί έξω!" είπα νιώθοντας το στομάχι μου να σφίγγεται από το άγχος. "Ναι αλλά εμείς έχουμε κάτι που αυτοί δεν έχουν. Το πλεονέκτημα του Colden. Από την στιγμή που θα εμφανιστεί η Cassandra δεν θα βλάψει κανέναν." με διαβεβαίωσε. "Είσαι σίγουρος;" ρώτησα νιώθοντας ανήσυχη. Ο Klaus με πλησίασε ακόμη περισσότερο. "Θα τα καταφέρουμε Alison. Μην έχεις αμφιβολίες γι αυτό.". "Και αν κάνω κάτι λάθος και καταστρέψω τα πάντα;" τον αποθάρρυνα. "Δεν θυμάσαι τίποτα. Αλλιώς δεν θα τα έλεγες αυτά. Δεν θα κάνεις κανένα λάθος και είμαι σίγουρος γι αυτό." είπε ήρεμα. Η εμπιστοσύνη του μου έδωσε ελπίδα και δύναμη. Γνώριζε πως δεν θυμόμουν τίποτα αλλά με εμπιστευόταν ακόμη και έτσι. 'Γιατί να μην εμπιστευτώ και εγώ τον εαυτό μου;' αναρωτήθηκα. Του χαμογέλασα νιώθοντας το σφίξιμο από το στομάχι μου να εξαφανίζεται. "Ευχαριστώ πολύ Klaus." είπα. "Alison. Σε χρειαζόμαστε." είπε η Freya και την πλησίασα.

Εκείνη τη στιγμή η Raven και o Edward είχαν πάει στο μέρος που ήταν φυλακισμένος ο Colden. Ήταν ένα παλιό εγκαταλελειμμένο κτήριο. Ο Edward πλησίασε την πόρτα της εισόδου, την άνοιξε και μπήκαν μέσα. Πλησίασε μια βιβλιοθήκη και έβγαλε κάποια βιβλία. Πίσω τους υπήρχε ένας μηχανισμός κλειδαριάς. Πληκτρολόγησε κάποιους αριθμούς και ξεκλείδωσε μια κρυμμένη πόρτα σέρνοντας δεξιά την βιβλιοθήκη. Την άνοιξε και κοίταξε την Raven. "Πέρασε." την προκάλεσε ευγενικά. Εκείνη έγνεψε καταφατικά, πλησίασε το μέρος και μπήκε μέσα. Ο Edward την ακολούθησε κλείνοντας την πόρτα. "Έχεις έναν πολύ ενδιαφέρον τρόπο να βασανίζεις κάποιον." είπε ελαφρώς μπερδεμένος καθώς παρατηρούσε το σκοτεινό πέτρινο μέρος στο οποίο βρίσκονταν. Ο Edward έκανε έναν μομφασμό ακούγοντας τα λόγια της. Την κοίταξε στα μάτια. "Δεν βασανίζω κανέναν. Απλώς αναγνωρίζω πόσο ισχυρή είναι η μαγεία της Cassandra και πράττω ανάλογα με αυτό." εξήγησε και προχώρησε. Έφτασαν μέσα σε ένα στενό τούνελ. Η Raven ακολούθησε τον Edward έχοντας ένα απορημένο ύφος στο πρόσωπο της. "Δεν καταλαβαίνω. Γιατί δεν θέλεις να πειράξεις τον Colden; Και αυτός βοήθησε την Cassandra." είπε μπερδεμένη. Ο Edward σταμάτησε έξω από μια τεράστια σκουριασμένη πόρτα λουσμένη με ερολύνη. Έβγαλε ένα ατσάλινο κλειδί από την τσέπη του, το έβαλε στην κλειδαριά και άρχισε να ξεκλειδώνει. "Δεν είναι ο Colden αυτός που κυνηγάω και θέλω να εκδικηθώ. Άρα δεν έχω λόγο να τον βλάψω πάρα μόνο αν είναι απαραίτητο. Αλλά δεν είναι για την ώρα." είπε με μια άψυχη φωνή ανοίγοντας την πόρτα. Η Raven παρέμεινε αμίλητη κοιτάζοντας με έκπληξη τον Edward για τα λόγια που της είχε πει. Όταν εκείνος άνοιξε την πόρτα, ο Colden εμφανήστηκε μπροστά τους. Ήταν καθισμένος στο πάτωμα και γεμάτος με αλυσίδες λουσμένες με ερολύνη. Η Raven τον κοίταξε. Το βλέμμα του συναντήθηκε με το δικό της. Παρέμεινε να τον κοιτάζει δίχως να μπορεί να πάρει το βλέμμα της από πάνω του. Έμοιαζε σαν να την ανάγκαζε να τον κοπιάζει συνεχώς χωρίς να προσπαθεί! "Έφτασε η τυχερή σου μέρα!" αναφώνησε ειρωνικά ο Edward κάτι που απέσπασε το βλέμμα της Raven και τον κοίταξε. "Θα σε ελευθερώσουμε." συνέχισε με μια απόλυτα σοβαρή φωνή. Αμέσως το πρόσωπο του Colden έλαμψε από χαρά. Μέχρι που συνειδητοποίησε τον λόγο που ο Edward και η Raven ήθελαν να τον ελευθερώσουν. "Δεν υπάρχει άλλος τρόπος;" παραπονέθηκε με νόημα στην φωνή του. Ο Edward ξεφύσηξε σχεδόν απογοητευμένος. "Όχι όταν μιλάμε για την Cassandra. Είναι ανεξέλεγκτη ειδικά με τις καινούριες της ικανότητες και αφού δεν μπορούμε να την νικήσουμε θα την στείλουμε σε αυτόν τον κόσμο φυλακών...όμως σε χρειαζόμαστε για να το πετύχουμε αυτό! Αλλιώς θα μας καταστρέψει όλους ακόμη και εσένα!" είπε η Raven τονίζοντας τις τελευταίες της λέξεις. Ο Colden κοίταξε σκεπτικός το κενό επεξεργάζοντας τα λόγια της. Ύστερα έστρεψε το βλέμμα του προς τον Edward. "Θέλω να μιλήσω με την Raven. Ιδιαιτέρος." είπε ήρεμα. Ο Edward έγνεψε καταφατικά και πλησίασε την έξοδο. Ο Colden κοίταξε την Raven. Τα μάτια του δήλωναν πόσο ερωτευμένος ήταν μαζί της! "Θέλω να ξέρεις πως ο μόνος λόγος που συμφωνώ σε όλο αυτό είναι για να προστατεύσω εσένα και μόνο εσένα." επισήμανε με έναν γλυκό τόνο στην φωνή του που άγγιξε τα συναισθήματα και την καρδιά της Raven. Παρά τις προσπάθειες της να τα κρύψει μέσα της, ένα χαμόγελο στόλισε τα χείλη της. "Ευχαριστώ αλλά δεν μπορώ να σου υποσχεθώ πως θα σε συγχωρέσω." είπε σοβαρά. Πλέον η απογοήτευση στο βλέμμα του Colden ήταν ευκρινής! Πίστευε πως με τα λόγια του θα κατάφερνε να πείσει την Raven ώστε να τον συγχωρέσει. "Τουλάχιστον μπορούμε να είμαστε φίλοι;" ρώτησε χαμηλώνοντας ελάχιστα το κεφάλι. "Ναι υποθέτω πως μπορούμε." απάντησε χαμογελαστή η Raven. Ο Colden της ανταπόδωσε το χαμόγελο νιώθοντας ένα ίχνος ελπίδας να αναγεννάται μέσα του. Ο Edward τον πλησίασε και φορώντας ένα ζευγάρι γάντια άρχισε να λύνει τις αλυσίδες που τον κρατούσαν δέσμιο. Όταν τον έλυσε, τον βοήθησε να σηκωθεί και πλησίασαν την Raven. "Πρέπει να φύγουμε. Η Cassandra δεν έχει πολύ υπομονή." είπε ο Edward. Η Raven έγνεψε καταφατικά και έφυγαν μαζί.

Ο στρατός της Cassandra είχε περικυκλώσει το σπίτι των Mikaelson! Ήταν χιλιάδες! Θα μπορούσαν να μας νικήσουν μόνο με λίγες κινήσεις! Αλλά έπρεπε να μείνουμε αισιόδοξοι χωρίς να πιστέψουμε πως θα χάσουμε. Τουλάχιστον αυτό σκέφτονταν οι υπόλοιποι. Στο δικό μου μυαλό κυριαρχούσε ο φόβος και το άγχος. Τα λόγια του Klaus με είχαν ηρεμίσει αλλά όσο έβλεπα τον στρατό έξω από το παράθυρο, το στομάχι που δενόταν σαν κόμπος! Ήταν φοβερό! Ένιωθα μια πέτρα να με χτυπάει! "Alison." άκουσα την φωνή της Freya που απέσπασε την προσοχή μου. Την κοίταξα αμέσως. Στο βλέμμα που εκδηλωνόταν ξεκάθαρα ο φόβος και ο τρόμος που με κυρίευαν. "Πρέπει να ξεκινήσουμε το ξόρκι για το πρίσμα." συνέχισε. Έγνεψα καταφατικά και την πλησίασα. Στάθηκα δίπλα στην Addison. Την κοπέλα που κυνηγούσα και χάρις αυτή ξεκίνησε όλη μου η περιπέτεια εδώ. Την κοίταξα. Δεν υπήρχε τίποτα κακό πάνω της. Ήταν μια όμορφη κοπέλα με κατάξανθα μακριά μαλλιά χτενισμένα σε μπούκλες. "Όλα καλά;" με ρώτησε με μια λεπτή δειλή φωνή. "Ναι μια χαρά." απάντησα χαμογελώντας ελάχιστα. "Λοιπόν. Θα χρειαστούμε όση περισσότερη δύναμη έχουμε για να φτιάξουμε αυτό το πρίσμα." είπε η Freya. "Ουσιαστικά θα ενώσουμε τις δυνάμεις μας και θα κάνουμε το ξόρκι." συμπλήρωσε η Amelia. "Θα χρειαστείτε κάτι παραπάνω από αυτό." είπε η Aria που μας πλησίαζε. Όλες την κοιτούσαν έκπληκτες! Εκείνη κρατούσε μια σακούλα με αίμα. Αμέσως η γλυκιά μυρωδιά του κέντρισε τις αισθήσεις μου και έστρεψα το βλέμμα μου προς το μέρος της. Η Aria έβγαλε από την τσέπη της ένα μικρό ξύλινο ραβδί δεμένο σε ένα μαύρο σκοινί. Πάνω στο ραβδί υπήρχε ένας μοβ κρύσταλλος. "Τι είναι αυτό;" ρώτησε η Addison. "Ένα αρχαίο αντικείμενο με μαύρη μαγεία. Αν συνδέσετε το ξόρκι του φράγματος σε αυτό θα έχει περισσότερες πιθανότητες να απομακρύνει την Cassandra και τον στρατό της." εξήγησε. Η Freya πλησίασε το αντικείμενο και το παρατήρησε. "Έχεις δίκιο." είπε σοβαρά και το πήρε στα χέρια της. "Πρέπει να πάω στην Cassandra. Αλλιώς θα με καταλάβει." είπε η Amelia. Η Freya την κοίταξε ελαφρώς ανήσυχη. "Να προσέχεις." της επισήμανε. Ένα μειδίαμα εμφανήστηκε στα χείλη της Amelia. "Μην ανησυχείς θα προσέχω." απάντησε, την φίλησε και εξαφανήστηκε με μαγικό τρόπο. Η Freya έμεινε να κοιτάζει το σημείο όπου βρισκόταν η Amelia. Κατάλαβα πως ανησυχούσε τρομερά για εκείνη. Όχι επειδή πίστευε πως δεν θα πετύχαινε τον στόχο της. Κάτι άλλο ήταν αυτό που την έκανε τόσο ανήσυχη. Και πιστεύω πως ήταν η αγάπη της για την Amelia. Μόνο ένα τέτοιο συναίσθημα είναι τόσο δυνατό για να δημιουργήσει άγχος και ανησυχία όταν δεν είναι απαραίτητο. Έστρεψε το βλέμμα της προς το μέρος μας. "Έτοιμες;" ρώτησε. Εγώ και η Addison γνέψαμε καταφατικά, πλησιάσαμε την Freya και ξεκινήσαμε το ξόρκι.

Η Jacqueline είχε αποφασίσει να βρει τον Liam φεύγοντας κρυφά από το σπίτι. Κρατούσε το κινητό της στα χέρια της στέλνοντας μηνύματα στον Liam. Αλλά εκείνος δεν απαντούσε. Έμοιαζε σαν να είχε εξαφανιστεί για κάποιον ανεξήγητο λόγο! "Πήγαινες κάπου;" ακούστηκε μια αυστηρή ανδρική φωνή από πίσω της. Η Jacqueline αναστέναξε αδιάφορα και κοίταξε τον άνδρα. "Τι στο διάολο θέλεις;" απαίτησε. Ο άντρας τέντωσε το δεξί του χέρι μπροστά της. Ξαφνικά η Jacqueline ένιωσε έναν βασανιστικό πόνο να χτυπάει το κεφάλι της. Τον πλησίασε με αστραπιαία ταχύτητα προσπαθώντας να αντισταθεί στην μαγεία του και με μια απότομη κίνηση του χεριού της, έσπασε το σβέρκο του. Αναστέναξε ανακουφισμένη. Μέχρι που ένιωσε έναν φρικτό πόνο χειρότερο από πριν να την κυριεύει. Δεν μπορούσε να αντισταθεί! Γονάτισε στον δρόμο τοποθετώντας τα χέρια της στα νεύρα του κεφαλιού της. Τσιρίζοντας από τον πόνο. Κοίταξε ελάχιστα του μάγους μπροστά της. Ήταν αρκετοί ώστε να την νικήσουν με ευκολία. Ξάφνου ένα μαχαίρι έσπασε τους λαιμούς όλων! Έπεσαν στον δρόμο. Η Jacqueline ανέπνευσε ανακουφισμένη. Είδε τον Liam να στέκεται μπροστά της κρατώντας το μαχαίρι στο αριστερό του χέρι. Το τοποθέτησε στην τσέπη του μπουφάν του. Κάποιοι μάγοι τον κοιτούσαν με τρόμο και απορία. Τους κοίταξε με ένα διαβολικό και εμφανώς εκνευρισμένο βλέμμα. "Στέκεστε εδώ γιατί θέλετε να προκαλέσετε τον φόνο σας ή δεν έχετε που να πάτε;" ειρωνεύτηκε. Ένας μάγος τον πλησίασε δειλά. "Ε-εμ-εμείς..." ψέλλισε ανίκανος να αρθρώσει και μια λέξη μπροστά του. Τότε ο Liam τον άρπαξε απότομα από τον λαιμό και τον κοίταξε στα μάτια. Οι μάγοι που στέκονταν δίπλα του είχαν φύγει τρέχοντας. "Σ-Σε π-παρακ-καλώ..." ψέλλισε εκείνος με ένα έντονο τρέμουλο στην φωνή του. Ο Liam έσφιξε περισσότερο το χέρι του. Ο μάγος προσπάθησε να πάρει κοφτές ανάσες νιώθοντας το χέρι του Liam να τον πνίγει. Τον σήκωσε στον αέρα και τον κοίταξε στα μάτια με ένα σχεδόν γυάλινο βλέμμα από τον θυμό του. "Είσαι τυχερός που θα σου χαρίσω την ζωή σήμερα. Αλλά αν κάποιος από εσάς τολμήσει να την πειράξει ξανά θα τον σκοτώσω. Κατάλαβες;" είπε με μια απόλυτα σοβαρή φωνή. Ο μάγος δάκρυσε από τον τρόμο του. "Σ-Συγγνώμη...ήταν ε-εντολές τ-της C-Cassandra!" ψελλισε κατατρομαγμένος. Ο Liam απορρόφησε αρκετή από την ενέργεια του και τον πέταξε στον δρόμο χρησιμοποιώντας την. "Άκου και την δική μου εντολή." είπε πλησιάζοντας τον. "Από δω και στο εξής θα την προστατεύστε. Όλοι!". "Δεν μπ-μπορούμε να το κ-κάνουμε αυτό κυρίε." απάντησε δακρίζοντας. "Τότε δεν μου αφήνεις άλλη επιλογή από το να σε σκοτώσω αυτήν την στιγμή. Θέλεις κάτι τέτοιο;" είπε σοβαρά και τον πλησίασε απειλητικά. Ο μάγος σύρθηκε προς την αντίθετη κατεύθυνση τρέμοντας. "Όχι όχι! Περιμένετε! Θα κάνω ότι θέλετε αλήθεια! Θα την προστατεύσω!" υποσχέθηκε. Ο Liam έκανε έναν μομφασμό. "Καλύτερα. Φύγε από μπροστά μου τώρα και μην σε ξαναδώ μέχρι να τελειώσει η μέρα!" τον διέταξε. Ο μάγος έγνεψε καταφατικά και σηκώθηκε. "Σας ευχαριστώ πολύ κύριε." είπε και έφυγε τρέχοντας.

Ο Liam αναστέναξε και κοίταξε την Jacqueline. Το βλέμμα της ήταν μαγεμένο. Είχε καταλάβει την δύναμη που μπορούσε να ασκήσει ο Liam πάνω σε οποιονδήποτε επιθυμούσε. "Ευχαριστώ." είπε καθώς τον πλησίασε εξτασιασμένη. Της χαμογέλασε γλυκά. "Αιμοραγείς." διαπίστωσε κοιτάζοντας ανήσυχος την Jacqueline. "Α! Δεν είναι κάτι! Σε λίγα λεπτά θα έχει επουλωθεί!" απάντησε κοιτάζοντας την πληγή της. Ο Liam εξακολουθούσε να έχει υτο το ανήσυχο βλέμμα. Σίγουρα δεν ήθελε να βλέπει την Jacqueline σε μια άσχημη κατάσταση. "Τι θα έλεγες να φύγουμε τώρα για το Παρίσι;" πρότεινε προσπαθώντας να κρύψει τις ανησυχίες του. Η Jacqueline τον κοίταξε με απορία. "Πρέπει να βοηθήσω την οικογένεια μου! Και εσύ την Cassandra.." είπε απορημένη. Ο Liam γέλασε ελάχιστα και την κοίταξε με ένα ειρωνικό βλέμμα. "Δεν με νοιάζει η Cassandra! Αλλά αν θέλεις να μείνουμε λίγο παραπάνω για να βοηθήσεις την οικογένεια σου, τότε θα μείνουμε.". "Ένα λεπτό! Εσύ δεν ήσουν αυτός που συμπαθούσε πολύ την Cassandra και είχατε μια ισχυρή φιλία;" ρώτησε μπερδεμένη. Ο Liam έκανε έναν μομφασμό. "Όλα αυτά είναι ψέματα γλυκιά μου. Γνώριζα πως η Cassandra είχε σκοπό να με χρησιμοποιήσει από την αρχή και αποφάσισα να κάνω το ίδιο χωρίς να το καταλάβει" εξήγησε πονηρά. "Και αφού την χρησιμοποίησες θα την προδώσεις!" διαπίστωσε σαστισμένη εκείνη. "Είναι αιρετική! Δεν προσφέρει και κάτι καλό στον κόσμο μας!" είπε με ένα ειρωνικό και σατανικό χαμόγελο. Η Jacqueline κοίταξε ελάχιστα το πάτωμα. Σκέψεις τριβέλιζαν το κεφάλι της. Τι και αν ο Liam την πρόδιδε κάποια μέρα; Γνώριζε πως εκείνος μισούσε τους βρικόλακες! Μήπως δεν έπρεπε να τον ακολουθήσει; Έμπλεξε τα δάχτυλα το χεριών της μεταξύ τους. Ύστερα κοίταξε δυναμικά τον Liam. "Αν ήμουν εγώ στην θέση της Cassandra θα με πρόδιδες;" ρώτησε αυστηρά. Ο Liam έκανε ξανά έναν μομφασμό. "Γλυκιά μου δεν υπάρχει περίπτωση να είσαι στην θέση της γιατί δεν εισ-". "Σταμάτα να αποφεύγεις την ερώτηση μου και απάντησε! Αν γινόταν κάτι αυτήν την στιγμή και βρισκόμουν στην θέση της με τις δυνάμεις της και όλα τα υπόλοιπα, θα με πρόδιδες;". "Όχι!" απάντησε δυναμόνοντας τον τόνο της φωνής του. Η Jacqueline τον πλησίασε ακόμη περισσότερο. "Ακόμη και αν ήμουν αιρετική σαν κι αυτή;" ρώτησε. Ο Liam ξεφύσηξε σκεπτικός. "Δεν γίνεται να-" είπε ξεφυσώντας. Κοίταξε ελάχιστα το κενό. Σκεπτόμενος τα λόγια της. Έστρεψε το βλέμμα της προς εκείνη. Ένα ειλικρινές βλέμμα με απόλυτο έρωτα. "Ακόμη και αν γινόσουν αιρετική αυτή τη στιγμή, δεν θα άλλαζε τίποτα για μένα." απάντησε. Πράγματι ήταν ερωτευμένος με την Jacqueline προκυμένου να αλλάξει την νοοτροπία του για εκείνη! Χαΐδεψε απαλά το πρόσωπο του και τον φίλησε. "Τότε είμαι έτοιμη να φύγω μαζί σου για το Παρίσι." ψυθήρισε και του χαμογέλασε ευχαριστημένη.

Οι πρώτες σταγόνες βροχής μούσκεψαν τους δρόμους της πόλης. Στον ουρανό καθρεφτιζόταν το φως των αστραπών που έπεφταν ασταμάτητα! Ο στρατός της Cassandra είχε αρχίσει να επιτίθεται στο φράγμα που είχαμε φτιάξει. Και εκείνη μας κοιτούσε με ένα σατανικό βλέμμα! Σαν να έλεγε πως θα έσπαγε το φράγμα με μεγάλη ευκολία. Απλώς περίμενε κάτι! Άκουσα τον ξαφνικό κρότο της πίσω πόρτας του σπιτιού των Mikaelson. Τι κεφάλι μου γύρισε απότομα να συναντήσει αυτό του Edward που πλησίαζε τον Klaus μαζί με την Raven και τον Colden. Πήγα κοντά τους. "Alison μπορείς να τον προσέχεις για λίγο; Θέλουμε να πούμε κάτι στον Klaus." είπε η Raven. Έγνεψα καταφατικά και κοίταξα στον Colden. Ένιωσα ξανά αυτό το άβολο συναίσθημα! Δεν ήξερα τι να του πω. Δεν θυμόμουν αν έπρεπε να του πω κάτι. "Θυμήθηκες κάτι;" με ρώτησε με ελάχιστο ενδιαφέρον στην βελούδινη με αγγλική προφορά φωνή του. "Όχι πολλά. Αλλά πιστεύω πως θα τα θυμηθώ όλα κάποια στιγμή." απάντησα ξεροκαταπίνοντας. "Καλύτερα που δεν θυμάσαι. Η ζωή σου είναι σκληρή και θλιβερή έτσι κι αλλιώς." αναφώνησε κάνοντας έναν μομφασμό. Τα λόγια του ξύπνησαν κάποιες αναμνήσεις μέσα μου. Είδα εμένα να στέκομαι πάνω από το πτώμα μιας μεσήλικης κυρίας με καστανά μαλλιά. Να ουρλιάζω και να πέφτω γονατιστή στο χώμα πιάνοντας το πτώμα της. Η εικόνα θόλωσε και την θέση της πήρε μια άλλη! Εκεί ήμουν με τον Edward και την Amelia. Ο Edward προσπαθούσε να μου μιλήσει αλλά για κάποιο λόγο τον απέφευγα! "Τι εννοείς;" ρώτησα τον Colden διώχνοντας τις αναμνήσεις μακριά. "Προσπαθώ να είμαι καλός με όλους όποτε θα σε βοηθήσω. Διασκέδασε όσο μπορείς γιατί όταν θα θυμηθείς δεν θα έχεις όρεξη." είπε με ένα σοβαρό βλέμμα. Τα λόγια του με τάραξαν! 'Και αν έχει δίκιο; Αν η ζωή μου είναι τόσο μίζερη και είμαι καλύτερα χωρίς την μνήμη μου; Τότε γιατί ζούσα μια μίζερη ζωή;' αναρωτήθηκα.

"Raven μπορείς να πάρεις λίγο τον Colden;" άκουσα την αυστηρή φωνή του Edward που απέσπασε τις σκέψεις μου. Το βλέμμα του έδειχνε πως το είχε κάνει επίτηδες. Σαν να διάβαζε το μυαλό μου και να ήθελε να με απομακρύνει από αυτές τις τοξικές σκέψεις! "Πάμε να μιλήσουμε." μου είπε σιγανά και απομακρύνθηκε. Τον ακολούθησα δίχως να ξέρω που κατευθυνόταν. Φτάσαμε σε ένα υπνοδωμάτιο. Ο Edward έκλεισε την πόρτα πίσω του. Με κοίταξε στα μάτια. Ακόμη έβλεπα πως διάβαζε την σκέψη μου με κάποιο τρόπο. 'Πως το κάνει αυτό;' αναρωτήθηκα κάπως γοητευμένη από αυτό το χάρισμα που είχε! "Μην ακούς τις ανοησίες που σου λέει o Colden." με συμβούλεψε. "Κι αν έχει δίκιο; Μήπως η ζωή μου είναι τόσο θλιβερή και απαίσια όσο λέει;" αναφώνησα με τεράστια απορία στο βλέμμα μου. Ένα γλυκό μειδίαμα απλώθηκε στα χείλη του Edward. "Η αλήθεια είναι πως έχεις περάσει πολλά και δεν είναι ευχάριστα. Μα πάντα έβρισκες και βρίσκεις τον τρόπο να χαμογελάς ακόμη και στις χειρότερες καταστάσεις. Γι αυτό ποτέ δεν σε πείραζαν οι δυσκολίες." είπε φιλικά πιάνοντας απαλά τον δεξιό μου ώμο. Είχε δίκιο! Δεν το θυμόμουν αλλά ένιωθα πως ήταν σωστός! Τα λόγια του αναγέννησαν μια αχτίδα ελπίδας και χαράς μέσα μου. Κοίταξα τα χρυσοκόκκινα μοναδικά του μάτια που με θαύμαζαν. Χάθηκα μέσα τους και πριν να το καταλάβω τα χείλη μου φιλουσαν τα δικά του. Ένιωσα ένα παράξενο συναίσθημα ικανοποίησης και χαράς. Σαν να είχα καιρό να τον φιλήσω. Ο Edward απομακρύνθηκε ξαφνιασμένος. Κρύος ιδρώτας με έλουσε. Ίσως δεν είμαστε μαζί! Και εγώ τον φίλησα! Ένιωσα το πρόσωπο μου να κοκκινίζει! "Συγγνώμη!..Εγώ νόμιζα.." ψέλλισα αποφεύγοντας να τον κοιτάξω. "Όχι δεν...απλώς θέλω να σου πω κάτι.." είπε. Τον κοίταξα ελάχιστα κρύβοντας το κοκκινισμένο μου πρόσωπο. Πήρε μια βαθιά ανάσα. "Ήμασταν μαζί και περνούσαμε υπέροχα μέχρι που...έκανα κάτι απαίσιο..εγώ π-". Το απότομο άνοιγα της πόρτας διέκοψε τα λόγια του. Ξεφύσηξα ενοχλημένη θέλοντας να μάθω τι ήταν αυτό που σταματούσε τον Edward από το να με φιλήσει! "Πρέπει να μπούμε στην δεύτερη φάση του σχεδίου. Η Cassandra έχει αρχίσει να σπάει το φράγμα." είπε η Raven. Αναστέναξα και βγήκα έξω από το δωμάτιο. "Θα μιλήσουμε μετά." μου υποσχέθηκε ο Edward και απομακρύνθηκε. "Το ελπίζω!" είπα ξεφυσώντας και πλησίασα την μαρμάρινη σκάλα. "Συγγνώμη που σας διέκοψα. Λέγατε κάτι σημαντικό;" με ρώτησε με ενδιαφέρον στην φωνή της η Raven. "Βασικά προσπαθούσε να μου πει κάτι με δυσκολία και δεν ξέρω αν θα έχω ξανά την ευκαιρία να τον πείσω να μου μιλήσει." απάντησα νιώθοντας ανήσυχη για κάποιο λόγο. Η Raven έπιασε το χέρι μου καταλαβαίνοντας τα έντονα συναισθήματα μου. "Μην ανησυχείς Alison. Ο Edward είναι ειλικρινής και θα σου μιλήσει αργότερα." με καθησύχασε. Ξαφνικά ένα δυνατό τράνταγμα ταρακούνησε και τις δύο. Παραπάτησα πέφτοντας πάνω στην πόρτα του δωματίου. "Τι ήταν αυτό;" ρώτησα ξαφνιασμένη την Raven η οποία κοιτούσε σαστισμένη το ταβάνι. "Η Cassandra έσπασε το φράγμα!" αναφώνησε ανήσυχη. Με κοίταξε με έναν κρυφό φόβο στα βιολετί μάτια της. "Τι κάνουμε;" ρώτησα. "Πάμε να παλέψουμε μέχρι να εμφανιστεί ο Edward με τον Colden." είπε έντονα και έκανε μια κίνηση προς την μαρμάρινη σκάλα. Δίστασα να την πλησιάσω. "Ελα!" με παρότρυνε. "Δεν θυμάμαι κανένα ξόρκι ούτε να παλεύω! Πως θα σας φανώ χρήσιμη;" απόρησα σχεδόν τρομαγμένη. Η Raven πήρε μια βαθιά ανάσα. "Δεν χρειάζεται να θυμάσαι τα ξόρκια ή να παλεύεις. Μπορείς να χρησιμοποιήσεις κάτι πιο δυνατό από την φωτεινή σου μαγεία." είπε με νόημα στην φωνή της. Ήξερα τι εννοούσε. "Να χρησιμοποιήσω μαύρη μαγεία; Μα ο Edward είπε πως είναι πολύ επικίνδυνο!". "Ναι είναι επικύνδινο αλλά είναι ο μόνος και ο πιο αποτελεσματικός τρόπος να νικήσεις την Cassandra." εξήγησε. Πήρα μια βαθιά ανάσα. Ακόμη και αν δεν έπρεπε να ενεργοποιήσω αυτό το είδος μαγείας, ήταν αναγκαίο. "Εντάξει. Θα το κάνω." είπα αποφασισμένη και κατεβήκαμε τις σκάλες.

Φτάσαμε στο σαλόνι. Ο στρατός της Cassandra είχε φτάσει στο κατώφλι του σπιτιού. Τα πρόσωπα τους ήταν παραμορφωμένα! Μαύρες φλέβες είχαν καλύψει τα δέματα όλων και τα μάτια τους είχαν πάρει ένα άσπρο χρώμα! Άκουγα τις κραυγές τους! Δεν μιλούσαν! Δεν μπορούσαν να μιλήσουν!Ήταν τέρατα! 'Τι τους έκανε;' αναρωτήθηκα νιώθοντας ένα ρίγος τρόμου να με διαπερνάει! "Που είναι ο Edward;" άκουσα την φωνή του Elijah. "Θα εμφανιστεί την κατάλληλη στιγμή μαζί με τον Colden." απάντησε η Freya. Τότε η πόρτα άνοιξε διάπλατα! Μέσα από το φως ξεπρόβαλλαν τα πρώτα ανθρωπόμορφα τέρατα και πίσω τους η Cassandra. Είχε καρφωμένο το δολοφονικό και σατανικό βλέμμα της πάνω μου! Σαν να γνώριζε πως φοβόμουν να παλέψω μαζί της! Ξεροκατάπια προσπαθώντας να κατευνάσω τα συναισθήματα μου! Αλλά ήταν αδύνατο! Ο φόβος είχε κυριεύσει το σώμα και το μυαλό μου! Ένιωσα τον στρατό της Cassandra να πλησιάζει απειλητικά προς το μέρος μου! Τα μάτια μου έκαναν υπεράνρθωπες προσπάθειες για να μετρήσουν τον όχλο που ξεχυνόταν καταπάνω μου! Ένιωσα τα πόδια μου να μουδιάζουν! Προσπάθησα να τρέξω μακριά αλλά δεν μπορούσα! Τα πόδια μου ήταν καρφωμένα στο μαρμάρινο πάτωμα ανίκανα να κάνουν οποιαδήποτε κίνηση! "Θεέ μου! Βοήθεια!" φώναξα απελπισμένη. Μέχρι που βρέθηκα σωριασμενη στο πάτωμα. Όταν σήκωσα το κεφάλι μου, πρόσεξα τον στρατό της Cassandra να ξεχύνεται πάνω στον Klaus, στην Raven, στην Addison, στην  Freya,  στον Elijah και στην Aria. Συνειδητοποίησα πως κανένας δεν είχε στόχο να βλάψει εμένα αλλά αυτούς και έπρεπε να τους βοηθήσω! Σηκώθηκα απότομα και άρχισα να τους πλησιάζω προσπαθώντας να ανακαλέσω στην μνήμη μου κάποιο ξόρκι! Αλλά τίποτα. Ένα μαύρο σκοτάδι με είχε κατακλύσει. Ένιωσα ένα απότομο τράνταγμα στην μέση μου. Σωριάατηκα κάτω ξανά. Το κεφάλι μου ακούμπησε στον τοίχο. Είδα το πρόσωπο της Cassandra να μου χαμογελάει σατανικά. "Ακριβώς εσένα έψαχνα!" αναφώνησε και με τράβηξε από την μπλούζα μου σηκώνοντας με ψηλά! "Θα έπρεπε να σε διαλύσω και να στείλω τα κομμάτια σου στον Edward!" γρύλισε έξαλλη από τον θυμό της. Ξεροκατάπια ακούγοντας τα απειλητικά της λόγια! Έπρεπε να κατευνάσω τον φόβο μου πριν με καταλάβει. Πήρα μια κόφτη εισπνοή. "Αλλά ίσως μου φανείς χρήσιμη. Κράτησε την!" διέταξε την Amelia και με πέταξε προς το μέρος της. Την κοίταξα ανήσυχη θέλοντας να την πείσω να με σώσει από τα χέρια της Cassandra! Αλλά εκείνη φορούσε μια αδιάφορη και κακιασμένη μάσκα! Ήταν απόλυτα συγκεντρωμένη στον ρόλο της και σίγουρα δεν μπορούσε να κάνει τίποτα για να με βοηθήσει. Κοίταξα προς το μέρος που βρίσκονταν οι υπόλοιποι. Ο στρατός της Cassandra είχε καταφέρει να τους νικήσει! 'Τι θα κάνουμε; Είμαστε χαμένοι!' σκέφτηκα καθώς έβλεπα την ήττα μας. "Cassandra σταμάτα αυτήν την τρέλα!" ακούστηκε η βροντερή γεμάτη ένταση και θυμό φωνή του Edward. Πλησίασε μαζί με τον Colden ο οποίος ήταν αλυσοδεμένος. Η Cassandra τον κοίταξε με μαι έντονη αντιπάθεια. Έκανε νόημα στον στρατό της να σταματήσει. Απόλυτη ησυχία επικράτησε στον χώρο για μερικά δευτερόλεπτα. "Δώσε μου τον αδελφό μου και όλα θα διορθωθούν." είπε με ένα αυταρχικό βλέμμα. Ο Edward έσπρωξε τον Colden μπροστά καθώς την πλησίαζε. "Θα στον δώσω μόνο όταν ελευθερώσεις τους υπόλοιπους." απάντησε. Η Cassandra ξέσπασε σε ένα ειρωνικό και τρελό γέλιο! Τα μάτια της γυάλιζαν! Ήταν τρομακτική. Περισσότερο από κάθε άλλη φορά! Τότε πρόσεξα τον Edward να πνίγεται! Έστρεψα το κεφάλι μου προς το μέρος των υπολοίπων και πνίγονταν! Ένα γλοιώδες μαύρο υγρό βγήκε από τα στόματα όλων! Η Cassandra κοίταξε την Amelia. "Πάρε τον Colden." την διέταξε. Εκείνη έγνεψε καταφατικά και πήγε προς το μέρος του. Έπιασε το αριστερό του μπράτσο, τον σήκωσε και τον έσπρωξε προς το μέρος της Cassandra. 'Alison!' άκουσα την φωνή του Edward στο κεφάλι μου. Γύρισα απότομα προς το μέρος του ελαφρώς ξαφνιασμένη από την ξαφνική είσοδο του στο μυαλό μου Η φωνή του ήταν αδύναμη και κουρασμένη. 'Πρέπει να χρησιμοποιήσεις τις δυνάμεις σου!..είσαι η μόνη που μπορεί να αποσπάσει και να αποδυναμώσει την Cassandra αυτήν την στιγμή!' με εμψύχωσε. "Τελείωνε!" φώναξε η Cassandra στην Amelia. Την πλησίασε δειλά μαζί με τον Colden. Με κοίταξε ελάχιστα. Πρόσεξα τον οίκτο στο βλέμμα της παρόλο που τον έκρυβε με όλες της τις δυνάμεις! Η Cassandra έπιασε απαλά το χέρι του Colden. Ένα χαμόγελο ανακούφισης αλλά και ευχαρίστησης απλώθηκε στα χείλη της. Ήταν βέβαιο πως είχε νικήσει. Μόνο ένα θαύμα θα μας έσωζε. Ή μια μιρκή θυσία καλοσύνης.

Αυτό ήταν το κεφάλαιο!😄

Πως σας φάνηκε;

Θα καταφέρουν να σωθούν τελικά ή η Cassandra θα πάρει την απόλυτη δόξα και νίκη; 🤔

Θα ανέβει η συνέχεια πολύ σύντομα οπότε να είστε συντονισμένοι!😲😲😲

Αυτά από εμένα!

Φιλάκιααααα!!!😘❤