Οι πρώτες λαμπερές χρυσαφένιος ακτίνες του ήλιου χαΐδεψαν τα βλέφαρα μου κάνοντας τα να ανοίξουν απαλά. Το κεφάλι μου ακουμπούσε ελαφρά πάνω στο ζεστό γυμνασμένο στήθος του Edward. Το δεξί του χέρι είχε αγκάλιασε την μέση μου και με κρατούσε κοντά του. Ανακάλεσα στην μνήμη μου την χθεσινή νύχτα. Θυμήθηκα τα έντονα συναισθήματα ευχαρίστησης. Χαμογέλασα αυθόρμητα. Ο Edward με κοίταξε στα μάτια καταλαβαίνοντας πως ήμουν ξύπνια. "Κάποια ξύπνησε!" είπε γλυκά. Του χαμογέλασα πλατιά. "Καλημέρα." είπα ήρεμα και τον φίλησα. Πρόσεξα πως χάζευε τα μάτια μου. "Σου έχω πει πόσο υπέροχη είσαι;" είπε με θαυμασμό στην φωνή του και χαΐδεψε το πρόσωπο μου. Γέλασα λιγάκι και έπιασα το χέρι του. Απομάκρυνε το χέρι που αγκάλιαζε την μέση μου και ανασηκώθηκε. Φόρεσε το μποξεράκι, την ρόμπα του και σηκώθηκε από το κρεβάτι. Σκέπασα το σώμα μου με το σεντόνι και ανασηκώθηκα. "Που πας;" ρώτησα απορημένη. "Θα δεις." είπε με ένα στραβό γοητευτικό χαμόγελο γεμάτο νόημα και έφυγε από το δωμάτιο. Σε λίγα λεπτά επέστρεψε κρατώντας έναν τεράστιο δίσκο γεμάτο με φαγητά και ποτά! Τον κοίταξα έκπληκτη! "Εσύ τα έφτιαξες όλα αυτά;!" αναφώνησα. "Για σένα ναι." απάντησα γλυκιά. Με πλησίασε, ακούμπησε προσεκτικά τον δίσκο πάνω στο κρεβάτι και κάθισε δίπλα μου. Πήρε ένα μπουκάλι το οποίο είχε μέσα παγωμένο αίμα. Το άνοιξε και σέρβιρε σε ένα ποτήρι. "Ορίστε. Είναι δροσερό και φρέσκο." είπε γλυκά. Του χαμογέλασα πλατιά με ευγνωμοσύνη, πήρα το ποτήρι και ήπια. Το δροσερό υγρό αναζωογόνησε όλο τον οργανισμό μου! "Ευχαριστώ! Είναι υπέροχο!" είπα και τον φίλησα.

Αφού φάγαμε το πρωινό, ντυθήκαμε και πήγαμε μια βόλτα στον όμορφο πεζόδρομο που περιτρυγιριζόταν από αυτά τα πανύψηλα καταπράσινα δέντρα. O Edward μου εξηγηγούσε τα απαίσια νέα που έμαθε από την Victoria χθες το βράδυ. "Ο Liam είναι απαίσιος! Καταράστηκε όλη σας την οικογένεια!" αναφώνησα ελαφρώς εκνευρισμένη. "Τελικά αυτός και η Liana είναι το ίδιο πράγμα. Κάνουν οτιδήποτε για να αποκτήσουν δύναμη χωρίς να ενδιαφερθούν για τις ζωές των υπολοίπων..." συνέχισα ειρωνικά. "Θέλω την βοήθεια σου. Πρέπει να μιλήσω στα πνεύματα των αρχαίων μαγισσών και να βρω έναν τρόπο να απαλλάξω εμένα αλλά κυρίως την Victoria από αυτήν την κατάρα!" είπε ανήσυχος. Κατάλαβα τον λόγο της τρομερής του ανησυχίας. Ήθελε να προστατέψει την αδελφή του με κάθε κόστος. Έπιασα τα χέρια του. "Θα κάνω ότι χρειαστεί για να πετύχεις τον σκοπό σου." τον διαβεβαίωσα. Ξαφνικά πρόσεξα κάποια αστυνομικά περιπολικά που βρίσκονταν κοντά μας. Πλησίασα παραξενευμένη και τότε είδα την Namiria να είναι ξαπλωμένη στον δρόμο! "Edward!" αναφώνησα έντρομη. Αμέσως κοίταξε το πτώμα της Namiria. Είδε τα ματωμένα χέρια της. Πρόσεξε έναν αριθμό που ήταν χαραγμένος στο δεξί της μάγουλο. 'XXIV'. Και οι δύο κοιτούσαμε παγωμένοι το πτώμα καθώς σκεφτόμασταν το ίδιο πράγμα! "O Liam είναι ο δολοφόνος!" είπαμε ταυτόχρονα. Κοιταχτήκαμε στα μάτια. "Σκότωσε τον Toby που ήταν βρικόλακας, μετά την Kayla που για να την σκοτώσει κάποιος έπρεπε να έχει το ειδικό όπλο που σκοτώνει μια σειρήνα." είπε ο Edward. "Αυτό το έχει ο Liam!" αναφώνησα. "Μετά....η Namiria του επιτέθηκε και την σκότωσε για να την εκδικηθεί!" συνέχισα. Ο Edward έκανε βόλτες σκεπτικός. Τον πλησίασα. "Εκτός εάν....δεν το έκανε γι αυτόν τον λόγο!" είπε έντρομος. "Τι εννοείς;" τον ρώτησα. "O Liam ήθελε να μετατρέψει την Victoria σε κυνηγό. Ήξερε πολύ καλά όμως πως αυτό δεν θα γινόταν. Έτσι αποφάσισε να κυνηγήσει την Nmairia και να την σκοτώσει! Η Victoria είναι συνδεδεμένη με την Namiria η οποία είναι αρχέγονη βρικόλακας...." είπε σοβαρά. "Άρα ο Liam ήθελε να σκοτώσει την Namiria για να πεθάνει η Victoria και να πετύχει τον στόχο του!...." συμπλήρωσα τρομαγμένη από το διαβολικό τρόπο σκέψης του Liam. Γνώριζα πως ήταν τρελός αλλά δεν φανταζόμουν ποτέ πως θα χάραζε λατινικούς αριθμούς πάνω σε αθώους ανθρώπους. "Αλλά αυτό δεν μπορεί να είναι αλήθεια αφού η...." ψυθήρισε ο Edward και σταμάτησε στο σημείο που κατάλαβε πως τον άκουγα. Με κοίταξε έντρομος. "Πρέπει να πάρω την Victoria." είπε απότομα. "Εντάξει. Εγώ θα πάω να βρω τους Mikaelson." απάντησα και φύγαμε προς διαφορετικές κατευθύνσεις.

Έφτασα στο σπίτι των Mikaelson. Χτύπησα το κουδούνι. Μου άνοιξε ο Elijah. Κοίταξα τα σκούρα καστανά μάτια του. "Γειά." είπα και χαμογέλασα φιλικά. "Πέρασε μέσα." είπε ευγενικά. Μπήκα μέσα στο σπίτι και ο Elijah με οδήγησε προς το σαλόνι. Ο Klaus ήταν εκεί μαζί με την Freya. Ο Klaus με κοίταξε εξεταστικά. "Που ήσουν χθες βράδυ;" ρώτησε. Κοίταξα αμήχανα τον Elijah γνωρίζοντας πως αν αποκάλυπτα την αλήθεια ίσως να ένιωθε άβολα. "Με τον Edward....την Aria και τον Jake..." είπα σχεδόν σιγανά. Ο Klaus κατάλαβε πως έλεγα ψέματα όμως δεν συνέχισε την κουβέντα. Πρόσεξα πως πάνω στο γυάλινο τραπεζάκι που βρισκόταν στο σαλόνι υπήρχε ένα χάρτινο τετράγωνο κουτί. "Τι είναι αυτό;" ρώτησα απορημένη. Ο Klaus πήρε στα χέρια του το κουτί και μου έδειξε το περιεχόμενο του. Σοκαρίστηκα! Δεν περίμενα πως θα έβλεπα μια καρδιά! Μύρισα τις τελευταίες υγρές σταγόνες αίματος που είχαν απομείνει πάνω της πριν μαυρίσουν. Κατάλαβα σε ποιόν ανήκε η καρδιά ή μάλλον σε ποιά. 'Liam είσαι ένα ανθρωπόμορφο τέρας!' σκέφτηκα ξαφνιασμένη. "Είναι η καρδιά της Namiria. Ένας τυχαίος ήρθε σήμερα και μας παρέδωσε το κουτί." είπε στενάχωρα ο Klaus. "Ξέρω πως είναι νεκρή. Είδα το πτώμα της το πρωί...και δεν είναι το μόνο που είδα." είπα σοβαρά. Όλοι με κοίταξαν παραξενευμένοι. Έκανα μια μικρή βόλτα στον χώρο. "Πάνω στο δεξί μάγουλο της Namiria ήταν χαραγμένος ο λατινικούς αριθμός XXIV." συνέχισα. Ο Klaus πήρε μια απότομη εισπνοή ανήσυχος. "Αυτό σημαίνει πως ο άγνωστος ψυχοπαθής δολοφόνος μας είναι ικανός να σκοτώσει ακόμη και έναν αρχέγονο." είπε με μια έντρομη σοβαρότητα η Freya. "Βασικά δεν είναι άγνωστος πλέον. Ξέρω ποιός είναι." είπα διατηρώντας το σοβαρό και σχεδόν ανέκφραστο βλέμμα μου μαζί με την ψυχραιμία μου. Για ακόμη μια φορά όλοι με κοίταξαν. "Είναι ο Liam." αποκάλυψα. "Πως είσαι τόσο σίγουρη;" με ρώτησε ο Elijah με ένα βλέμμα γεμάτο αμφιβολία. Τον κοίταξα. "Μα είναι προφανές! Η Namiria τον σκότωσε και εκείνος ήθελε εκδίκηση ή ήθελε να μετατρέψει την Victoria σε κυνηγό και ήξερε πως ο μόνος τρόπος για να το πετύχει ήταν αν σκότωνε την αρχέγονη σύνδεση της στην ζωή δηλαδή την Namiria......η Kayla ήταν σειρήνα και το μόνο άτομο στον κόσμο που έχει το όπλο για να σκοτώσει μια σειρήνα είναι ο Liam." εξήγησα. "Ναι αλλά ο Toby; Η κοπέλα με τα κόκκινα μαλλιά; Κι αυτοί είχαν τους λατινικούς αριθμούς πάνω τους και δεν είχαν καμία σχέση με τον Liam." είπε ο Klaus. Σκέφτηκα για λίγο. "Εκτός εάν ο Toby έκανε λάθος όταν με έριξε από την γέφυρα και ο Liam εκνευρίστηκε τόσο πολύ που τον σκότωσε!" αναφώνησα. "Και η κοπέλα με τα κόκκινα μαλλιά θα μπορούσε να είναι μια προειδοποίηση σε εμάς για την άφιξη του!" συμπλήρωσε ο Elijah. Πλέον όλοι ήμασταν βέβαιοι πως ο Liam ήταν αυτός ο μυστηριώδης ψυχοπαθής δολοφόνος! Ο Klaus πλησίασε έντρομος την εξώπορτα. "Πρέπει να φέρω την Jacqueline! Αποφάσισε να πάει να βρει τον Liam! Όμως δεν πρέπει να την αφήσω με αυτόν τον τρελό!" είπε έντονα. "Θα έρθω και εγώ μαζί σου." είπε ο Elijah. "Εγώ θα πάω να βρω το ξόρκι που σκοτώνει έναν κυνηγό." είπε η Freya. "Ψάξε στο καταραμένο βιβλίο αλλά με προσοχή. Είναι εκεί μέσα." την συμβούλεψα φιλικά. Μου χαμογέλασε ελάχιστα και απομακρύνθηκε.

Καθώς έφευγα από το σπίτι των Mikaelson ένιωσα κάποιον να με ακολουθεί. Στην αρχή τον αγνόησα αλλά συνέχισα να ακούω τα βήματα του που με ακολουθούσαν. Έστρειψα σε ένα σοκάκι και κρύφτηκα πριν με δει. Είδα τον Colden να με πλησιάζει. Αμέσως τον κόλλησα με αστραπιαία ταχύτητα στον τοίχο εντός κτηρίου. "Γιατί με παρακολουθείς;" ρώτησα απαιτητικά. "Ηρέμισε αγάπη! Απλώς ήθελα να συνεχίσουμε την συζήτηση που είχαμε στο σπίτι!" είπε με ένα πονηρό βλέμμα. Παραξενεύτηκα! Ο Colden δεν είχε ποτέ ένα τέτοιο βλέμμα. Επεξεργάστηκα τα λόγια του. Τον κοίταξα ξαφνιασμένη. Κατάλαβα πως είχε μπει στο μυαλό μου χθες βράδ, κάνοντας με να πιστέψω πως ήταν ο Klaus ώστε να με ξεγελάσει για να τον ακολουθήσω. 'Τι ανόητη που είμαι!!' σκέφτηκα. "Πρέπει να δεις αυτό." είπε σοβαρά αλλά και σχεδόν απαιτητικά. Έβγαλε ένα βυσσινί βελούδινο τετράδιο του την τσάντα του και μου το έδωσε. Άφησα τον λαιμό του. Άνοιξα το τετράδιο. Μέσα υπήρχαν κάποιες φωτογραφίες με την Cassandra και τον Edward να φιλιούνται! Κοίταξα απορημένη τον Colden. "Γιατί μου δείχνεις φωτογραφίες από το παρελθόν; Δεν έχουν καμία σημασία πια.." είπα σοβαρά θέλοντας να αρνηθώ οτιδήποτε άλλο! "Δεν είναι από το μακρινό παρελθόν Alison. Αυτές οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν χθες το βράδυ πριν πας στο σπίτι του Edward. Στο Portland." είπε. Δεν μπορούσα να καταλάβω τι εννοούσε! Χαμογέλασα αμήχανα. "Τι...τι εννοείς; Χθες το βράδυ ο Edward ήταν μαζί μου!" είπα μπερδεμένη. "Αφησε με να σου εξηγήσω." είπε πρόθυμα. Τον κοίταξα περιμένοντας να ξεκινήσει. "Χθες όταν ο Edward πήγε να φέρει το λουλούδι που το ζήτησες, τον συνάντησε η Cassandra και τον απείλησε να πάει στο Portland αλλιώς θα σε σκότωνε. Την στιγμή που ήταν μαζί, η Cassandra δημιούργησε μια ψευδαίσθηση του εαυτού της και του Edward ώστε κανείς να μην υποψιαστεί πως έλειπε. Όσο εσείς παλεύετε με τις ψευδαισθήσεις, η Cassandra κατάφερε να ξυπνήσει ένα απωθημένο του Edward για εκείνη και.....έκαναν έρωτα." είπε πονηρά. Όχι! Ήταν αδύνατο! Αφού ο Edward μου είπε πως εμένα αγαπούσε! Έκανε έρωτα μαζί μου! Δεν έπρεπε να πιστέψω τα ψέματα του Colden! "Λες ψέματα!" είπα απότομα. Με πλησίασε και κοίταξε τα βουρκωμένα μάτια μου. Το βλέμμα του τώρα ήταν σκοτεινό και κακιασμένο. "Αλήθεια; Είσαι σίγουρη γι αυτό;" είπε πονηρά. Οι σκέψεις πως ο Edward με είχε απατήσει τριβέλυζαν στο μυαλό μου τόσο έντονα που τα νεύρα μου πονούσαν! Ο Colden χαΐδεψε ειρωνικά το πρόσωπο μου. "Καημένη Alison! Αλήθεια νόμιζες πως θα έβρισκες γαλήνη ακόμη και για ένα βράδυ έτσι δεν είναι;" είπε με μια ειρωνική φωνή που έδειχνε την λύπηση του για μένα. Έπιασα απότομα το χέρι του και κατάφερα να μπω στο μυαλό του.

Μεταφέρθηκα στο Portland. Είδα τον Edward να στέκεται μπροστά από την Cassandra σε ένα ευρύχωρο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου. "Τι θέλεις;" ρώτησε απαιτητικά την Cassandra. Εκείνη σηκώθηκε από την καφέ δερμάτινη πολυθρόνα και τον πλησίασε. "Απλώς να σου μιλήσω." είπε πονηρά. Πλησίασε ένα ξύλινο τραπεζάκι στο οποίο ήταν ακουμπισμένο ένα μπουκάλι ουίσκι. Άνοιξε το γυάλινο μπουκάλι και έβαλε μέσα σε δύο ποτήρια. Πλησίασε τον Edward και του έδωσε το ένα. Εκείνος δίστασε να πιει. "Ουίσκι είναι! Όχι δηλητήριο!" είπε η Cassandra. Ο Edward ήπιε λίγο. "Ελπίζω να κράτησες την υπόσχεση σου." είπε σοβαρά ο Edward. "Μην ανησυχείς. Κανένας δεν θα καταλάβει πως λείπουμε. Αυτό ακριβώς που ήθελα." είπε τον κοίταξε στα μάτια. Ο Edward προσπάθησε να απομακρυνθεί απο κοντά της όμως εκείνη τον πλησίασε κι άλλο! Είχε κολλήσει πάνω του! Ήθελα να τρέξω και να τους χωρίσω! Δεν άντεχα να τον βλέπω με άλλη! Συνέχισα να βλέπω την σκηνή. "Cassandra τι κάνεις;" ρώτησε απορημένος. "Δεν το έχω πει στον Colden αλλά....ο λόγος που ήθελα τόσο πολύ να σε βρω δεν ήταν μόνο για να πάρω την εκδίκηση μου!...Ξέρω πως σου ακούγεται παράξενο αλλά δεν ήταν μόνο γι αυτό!" είπε σιγανά χαιδεύοντας απαλά το πρόσωπο του Edward. Προσπάθησε να την απομακρύνει από κοντά του αλλά δεν μπορούσε! "Cassandra-". "Νιώθεις κάτι για μένα ακόμη! Αλλιώς δεν θα ερχόσουν!" είπε προκλητικά. "Ήρθα επειδή με απείλησες-". Η Cassandra τον ανάγκασε να καθίσει πάνω στον αναπαυτικό μαύρο καναπέ του δωματίου. Εκείνη κάθισε πάνω στα πόδια του. Τον πλησίασε αρκετά. Συγκράτησα τον ευατό μου που ήθελε να πάει κοντά της και την πέταξε έξω από το παράθυρο!! "Δηλαδή δεν ήθελες καθόλου να με δεις; Τι κρίμα που το βλέμμα σου λέει ακριβώς το αντίθετο!" ψυθήρισε παιχνιδιάρικα. "Ότι και αν προσπαθείς να κάνεις δεν θα πιάσει." είπε απωθητικά ο Edward. "Μα δεν κάνω κάτι! Βλέπεις πως είναι αναπάντεχο για εμάς τους δύο να μην είμαστε μαζί! Δεν το πίστευα αλλά το κατάλαβα όταν σε ξαναείδα!" είπε με ένα σαγηνευτικό, πονηρό και προκλητικό βλέμμα που με εξόργισε! "Γιατί δεν φεύγουμε;!" γκρίνιαξα. Ο Colden με κοίταξε πονηρά καταλαβαίνοντας την ζήλια μου. "Ηρέμισε αγάπη. Τώρα αρχίζει το καλύτερο κομμάτι." είπε με ένα βλέμμα γεμάτο νόημα. Αναστέναξα και συνέχισα να κοιτάζω την ενοχλητική στιγμή. Η Cassandra χαΐδεψε απαλά το πρόσωπο του Edward. "Ήξερα πως είχες ένα απωθημένο για μένα! Γιατί δεν το αποδέχεσαι;" είπε προκλητικά. Την κοίταξε στα μάτια. Για μια στιγμή ένιωσε ένα παράξενο φλογερό συναίσθημα να ξυπνάει μέσα του. Η Cassandra τον πλησίασε τόσο πολύ μέχρι που τον φίλησε. Ξεφύσηξα τρομερά εκνευρισμένη. Ο Edward την κοίταξε χαμένος μέσα στα μάτια της και χωρίς να μπορεί να αντισταθεί σε εκείνη την φίλησε ξανά. Κατάλαβα τι θα γινόταν στην συνέχεια και σίγουρα δεν ήθελα να το δω! Ένιωθα την καρδιά μου να ραγίζει για ακόμη μια φορά!

Άνοιξα απότομα τα μάτια μου βγαίνοντας από το μυαλό του Colden. Με κοίταξε πονηρά αλλά και μένα κρυφό βλέμμα λύπησης. Θυμήθηκα τα χθεσινά λόγια του Edward. 'Ότι και αν συμβεί ανάμεσα μας να ξέρεις πως καμία άλλη δεν έχει αυτήν την θέση στην καρδιά μου όπως εσύ.' είχε πει. Θυμήθηκα τις παράξενες ενοχιές στο βλέμμα του που δεν μπορούσα να εξηγήσω!
Γιατί να μην με λυπηθεί ο Colden λοιπόν;! Γιατί να μην λυπηθεί το πιο ηλίθοο πλάσμα στον κόσμο;!! O Edward μου έλεγε ξεκάθαρα πως με απάτησε χθες βράδυ και εγώ αρνήθηκα να το πιστέψω γιατί..είμαι..ήμουν ερωτευμένη μαζί του! Ναι! Ήμουν ερωτευμένη μαζί του και ηλίθια ταυτόχρονα! Συγκράτησα κάποια δάκρια που κυλούσαν στα μάγουλα μου. Ο Colden έπιασε συμπονετικά τον δεξιό μου ώμο. "Ξέρω πως είναι το συναίσθημα." είπε σοβαρά. Γύρισα απότομα και τον κοίταξα επιθετικά. "Αν ήξερες δεν θα έκανες τα ίδια!" μουρμούρισα με μια φωνή γεμάτη νόημα και έφυγα από κοντά του.

Στο μεταξύ ο Edward έψαχνε την Victoria στο σπίτι της. Πρόσεξε πως η πόρτα του σπιτιού της ήταν μισάνοιχτη. Μπήκε μέσα στο σπίτι και έψαξε τον χώρο. Όμως η Victoria δεν ήταν πουθενά. "Τσάμπα ψάχνεις Edward." ακούστηκε η σοβαρή φωνή του Liam ο οποίος βρισκόταν ακριβώς από πίσω του. Ο Edward τον κόλλησε με αστραπιαία ταχύτητα στον τοίχο και τον κοίταξε επιθετικά. "Τι έκανες στην Victoria;" μούγκρισε απαιτητικά. Τότε η μορφή του Liam άλλαξε και μπροστά του βρισκόταν η Victoria. Ο Edward ξαφνιάστηκε! Χαλάρωσε το χέρι του από τον λαιμό της. "Τι κάνεις;!" αναφώνησε χωρίς να προλάβει να σκεφτεί αυτήν την πρόταση. Η Victoria γέλασε κοροϊδευτικά. "Ηρέμισε αδελφέ! Απλώς εξασκώ το χάρισμα μου!" είπε ειρωνικά. Ο Edward την παρατήρησε για λίγο. Διαπίστωσε πως το βλέμμα της είχε ένα αλλιώτικο σκοτάδι και μια τεράστια αδιαφορία! Κατάλαβε πως είχε μεταμορφωθεί σε κυνηγό. "Victoria ξέρω τι περνάς αυτήν την στιγμή και το έχω περάσει και εγώ-". "Γιατί δεν μου είπες πόσο υπέροχο είναι να ξέρεις πως έχεις την δύναμη να κάνεις τα πάντα;!" είπε με κακία. "Μπορώ να ελέγξω τους πάντες! Ακόμη και τους Mikaelson! Και το καλύτερο μέρος από όλα είναι πως οι αρχαίες μάγισσες είναι με το μέρος μου!....Είναι ότι καλύτερο μου έχει συμβεί!!" αναφώνησε με ένα εύθυμο γυάλινο βλέμμα τρέλας. O Edward την πλησίασε θέλοντας να την ηρεμίσει. "Victoria, πρέπει να το ελέγξεις αλλιώς θα σε τρελάνει και θα σε σκοτώσει!" είπε με μια σοβαρή φωνή που έκρυβε τρόμο μέσα της. Εκείνη τον κοίταξε στα μάτια. "Ξέρεις τι με τρελαίνει Edward; Ότι η Namiria είναι νεκρή και κανείς δεν έψαξε για εκείνη! Ούτε εσύ δεν το έκανες έστω για μένα! Αντιθέτως ήσουν με την αιρετική φιλενάδα σου με την οποία θα κάνω μια ενδιαφέρουσα συζήτηση αργότερα." είπε απειλητικά και σατανικά. Όμως ο τόνος στην φωνή της έδειχνε ξεκάθαρα πόσο είχε πληγωθεί για τον θάνατο της Namiria. "Kαταλαβαίνω πόσο πονάς αυτήν την στιγμή. Άφησε με να σε βοηθήσω-". "Εννοείς να πάρεις μακριά την δύναμη μου;! Να μου λείπει! Αφού κανένας σας δεν ενδιαφέρθηκε για εκείνη θα το κάνω εγώ!" είπε αποφασιστικά και απομακρύνθηκε. "Άρα θέλεις να βρεις τον δολοφόνο της...Ξέρεις πως ο Liam την σκότωσε για να σε μετατρέψει σε κυνηγό;" είπε απότομα. Η Victoria τον κοίταξε δύσπιστα όμως δεν απάντησε. Έφυγε με αστραπιαία ταχύτητα. Ο Edward ξεφύσηξε τρομερά προβληματισμένος. Ύστερα έβγαλε το κινητό του από την τσέπη του και κάλεσε τον αριθμό μου. 'Γειά! Εδώ Alison αφήστε μήνυμα!' ακούστηκε η φωνή μου στον τηλεφωνητή. Ο Edward ξεφύσηξε. "Γειά....βρήκα την Victoria και ο Liam κατάφερε να την μεταμαρφώσει σε κυνηγό...ελπίζω να μην την έχει αναγκάσει να κάνει κάτι απαίσιο....τέλος πάντων! Θα την ακολουθήσω...Σε αγαπάω πολύ.' είπε και έφυγε από το σπίτι της Victoria.

Λίγιες ώρες αργότερα η Aria και o Jake γυρνούσαν από μια ευχάριστη βόλτα. Η Aria είχε καταφέρει να βοηθήσει πολύ τον Jake αφού της εκμυστηρεύτηκε το μεγαλύτερο ψυχικό τραύμα του. Και εκείνος απολάμβανε την παρέα της όμως και εκείνη την δικιά του. "Μίλησες με τον πατέρα σου από τότε που πήγαμε στο Ravenswood;" ρώτησε ο Jake με μια φωνή γεμάτη ενδιαφέρον. Εκείνη τον κοίταξε. "Όχι. Δεν θέλω να του ξαναμιλήσω ποτέ! Όπως και η μητέρα μου!" απάντησε έντονα θέλοντας να σταματήσει την συζήτηση. "Τι είναι αυτή η αγελη που ήθελες να μου γνωρίσεις;" ρώτησε η Aria. Ο Jake την κοίταξε. "Είναι κάτι σαν την οικογένεια μου από τότε που....σκότωσα τον πατέρα μου. Ουσιαστικά είναι μια μεγάλη ομάδα λυκανθρώπων που έχουν ένα αρχηγό. Όταν έμαθα τι είμαι βρήκα αυτούς και με βοήθησαν να το ελέγξω..." είπε ελαφρώς ντροπαλά. Η Aria του έπιασε το χέρι. "Από οσα μου λες καταλαβαίνω πως είναι πολύ καλοί και θα ήθελα πάρα πολύ να τους γνωρίσω." είπε εύθυμα και κοίταξα τα γαλάζια του μάτια που ήταν καρφωμένα πάνω στα δικά της. Ο Jake χαμογέλασε κάπως αμήχανα καταλαβαίνοντας πως την χάζευε για αρκετή ώρα. "Ήθελα να....." είπε δειλά. Η Aria τον κοίταξε απορημένη προσπαθώντας να καταλάβει τι ήθελε να πει. Τότε ο Jake άκουσε κάποιες γνωστές φωνές. "Μα δεν θα μου έκανε κάτι Nik!" άκουσε την απομακρυσμένη δυνατή φωνή της Jacqueline. "Jacqueline πρέπει να καταλάβεις πως ο Liam είναι επικίνδυνος!....Σκότωσε την Namiria!" απάντησε με ένταση ο Elijah. "Jake όλα καλά;" ρώτησε η Aria ανίκανη να ακούσει τις απομακρυσμένες φωνές των Mikaelsson. Εκείνος πήρε μια βαθιά ανάσα αποφασισμένος. "Βασικά ήθελα να σου μιλήσω για κάτι που με 'βασανίζει'." Η Aria τον κοίταξε ανήσυχα. "Πες μου." τον παρότρυνε φιλικά. Όμως οι συνεχείς φωνές των Mikaelsson του είχαν αποσπάσει τελείως την προσοχή. "Όχι! Δεν είναι ο δολοφόνος! Είναι αδύνατο!" άκουσε ξανά την Jacqueline να φωνάζει. "Είναι αλήθεια. Πρέπει να το πιστέψεις!" απάντησε έντονα ο Klaus. "Jake πες μου." επανέλαβε η Aria προβληματισμένη. Εκείνος την κοίταξε στα μάτια αγνοώντας ξανά τις φωνές. Την πλησίασε τόσο πολύ γέρνοντας το κεφάλι του προς το πρόσωπο της και την φίλησε. Στην αρχή εκείνη ξαφνιάστηκε και απομακρύνθηκε από κοντά του. Τον κοίταξε μπερδεμένη. "Εσύ...." είπε παραξενευμένη. Ο Jake χαΐδεψε τα καστανά κυματιστά μαλλιά της. "Μου αρέσεις Aria. Δεν ήμουν σίγουρος αλλά-" απάντησε. Και πριν προλάβει να τελειώσει την πρόταση του, η Aria τον φιλουσε ξανά απολαμβάνοντας την στιγμή. Ο Elijah τους κοιτούσε επίμονα καθώς περνούσε από εκεί μαζί με τα αδέλφια του. Ήθελε να τρέξει κοντά τους και να τους χωρίσει! Ήθελε να απομακρύνει την Aria από τον Jake! Όμως παρέμεινε ακίνητος να κοιτάζει την εικόνα που του προκαλούσε ζήλια! "Πάμε Elijah." είπε ο Klaus. Τον κοίταξε ελάχιστα και έφυγαν με αστραπιαία ταχύτητα.

Εγώ ήμουν καθισμένη σε ένα μαύρο σκαμπό στο μπαρ του Horrland πίνοντας ουίσκι. Πλέον το ποτό ήταν η μόνη μου παρηγοριά για κάθε κακουχία. "Γιατί δεν του απάντησες;" με ρώτησε ένας σερβιτόρος ο οποίος καθόταν δίπλα μου. Τον κοίταξα. "Από όλα όσα σου είπα πριν κατάλαβες πως ήθελα να του μιλήσω;" ρώτησα σε μια ανώφελη προσπάθεια να δυναμώσω τον τόνο της φωνής μου. Αναστέναξα και τον κοίταξα στα μάτια. "Φύγε και ξέχνα ότι σου είπα. Έτσι κι αλλιώς μου είσαι άχρηστος!" τον ψυχανάγκασα. Υπάκουσε στην εντολή μου και έφυγε. Πήρα ένα μισοάδειο μπουκάλι με ουίσκι που βρισκόταν στα δεξιά μου και ήπια χωρίς να σταματήσω. Το κινητό μου βούιζε συνεχώς από τα εκατοντάδες μηνύματα που μου έστελνε ο Edward! Το άνοιξα και πάτησα το κουμπί της σίγασης. Ακόμη συγκρατούσα τα δάκρια της ραγισμένης μου καρδιάς. 'Της ραγισμένης μου καρδιάς από τον Edward!' Μα τι ειρωνεία! Κάποτε εγώ ήμουν αυτή που τον είχε πληγώσει! Δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ πως θα μου έκανε το ίδιο πράγμα! "Alison τι κάνεις εδώ τέτοια ώρα;" ακούστηκε η παραξενευμένη φωνή της Amelia η οποία βρισκόταν ακριβώς από πίσω μου. Την κοίταξα με αυτό το πληγωμένο βλέμμα μου. "Είναι δώδεκα το βράδυ!" είπε καθώς επεξεργαζόταν την έκφραση στο πρόσωπο μου. "Δεν έχω κάπου αλλού να πάω..." ψέλλισα σχεδόν αδιάφορα και ήπια λίγο ακόμη ουίσκι. Η αλήθεια ήταν πως δεν είχα καταλάβει πόσο γρήγορα είχε περάσει η ώρα. Μάλλον η επιρροή του αλκοόλ βοηθούσε και στο πέρασμα του χρόνου...! Η Amelia καταλαβίνοντας πλέον πως είχα πληγωθεί με πλησίασε και κάθισε δίπλα μου. "Τι σου συνέβη;" με ρώτησε με ένα ανεξήγητο βλέμμα έννοιας. "Γιατί σε νοιάζει;" απάντησα ειρωνικά. "Ναι επειδή νοιάζομαι για σένα. Τώρα αν δεν θέλεις να σε αναγκάσω να μου πεις τι συμβαίνει μίλα μου!" πρότεινε. Εξέτασα το βλέμμα της και διαπίστωσα πως έλεγε την αλήθεια! Πράγματι νοιαζόταν για μένα! Έπιασε το δεξί μου χέρι. Μόλις ένιωσα την ζεστασιά να απλώνεται το σώμα μου κάποια δάκρια κύλισαν στα μάγουλα μου. "Είμαι τελείως ανόητη που κλαίω για ένα αγόρι;" την ρώτησε θέλοντας να εξαφανίσω τα ενοχλητικά δάκρυα που κυλούσαν ασταμάτητα στα μάγουλα μου. "Αν είναι ο έρωτας της ζωής σου, αξίζει." με συμβούλεψε. "Ναι....έτσι νόμιζα αλλά μάλλον έκανα λάθος!" είπα ξεφυσώντας απογοητευμένη από την τραγική εξέλιξη στην ερωτική μου ζωή. Η Amelia μου σκούπισε τα δάκρια. "Γιατί δεν έρχεσαι σπίτι μου ώστε να το συζητήσουμε; Μπορείς να μείνεις αν θέλεις." είπε πρόθυμη να με φιλοξενήσει. Την κοίταξα διστακτικά. "Δεν θέλω να σου γίνομαι βάρος-". "Μην το ξαναπείς αυτό! Κανένας δεν μένει στο σπίτι εκτός από εμένα! Οπότε θα ήταν χαρά μου να σε φιλοξενήσω για όσες μέρες χρειάζεσαι." είπε φιλικά. Είχα ενθουσιαστεί με την καλοσύνη της. Πράγματι αυτή η κοπέλα ήταν ένας κρυφός άγγελος! Της χαμογέλασα ελάχιστα. "Ευχαριστώ Amelia." είπα.

Βγήκαμε έξω από το μπαρ και πλησιάσαμε το μαύρο κάμπριο της Amelia. Άνοιξα την πόρτα του συνοδηγού και κάθισα στο αναπαυτικό μαύρο δερμάτινο κάθισμα. Η Amelia άνοιξε την πόρτα του οδηγού και κάθισε δίπλα μου. "Alison!" ακούστηκε η αλαφιασμένη φωνή του Edward. Έφτασε κοντά μας. "Amelia πάμε να φύγουμε!" την πρόσταξα χωρίς δεύτερη σκέψη. Εκείνη με κοίταξε παραξενευμένη προσπαθώντας να καταλάβει τι είχε συμβεί ανάμεσα σε μένα και στον Edward. Αλλά ήταν αργά. Ο Edward στεκόταν ήδη δίπλα μου. "Δεν απαντάς σε κανένα μήνυμα ούτε τηλεφώνημα μου! Τι έπαθες;" ρώτησε σχεδόν απαιτητικά κάτι που με εκνεύρισε! Βγήκα τσαντισμένη έξω από το αμάξι. "Τολμάς και ρωτάς μετά από όλα όσα μου έκανες;" είπα έντονα. "Alison σε π-". "Έκανες ή δεν έκανες έρωτα μαζί με την Cassandra πριν κάνεις έρωτα μαζί μου;" ρώτησα απαιτητικά. Το βλέμμα του έδειχνε πως δεν περίμενε αυτήν την ερώτηση. Μα τι περίμενε δηλαδή; Πως δεν θα το μάθαινα; "Alison εκείνη με παραπλάνησε." είπε έντονα προσπαθώντας να μου αλλάξει την γνώμη. "Α τώρα την κατηγορείς! Ξέρεις τι είναι πολύ αστείο; Το γεγονός πως πίστευα πως ήσουν ξεχωριστός! Με θάμπωνες με όσα έκανες για μένα! Με τον τρόπο που μου μιλούσες και με προστάτευες'..Αλλά όλα αυτά ίσχυαν μέχρι να καταλάβω πως είσαι σαν τους υπόλοιπους! Ένας μαλάκας!" φώναξα. Κάποια δάκρια κύλισαν από τα ραγισμένα μάτια μου όσο έλεγα αυτά τα λόγια για εκείνον. Δεν πίστευα ποτέ πως θα μπορούσα να του μιλήσω τόσο άσχημα και να το εννοώ! 'Ακόμη είμαι ερωτευμένη μαζί του! Έλεος!' φώναξα νοητά στον εαυτό μου. Είδα την ελπίδα να αναγεννάται στα χρυσοκόκκινα μάτια του καθώς διάβαζε αυτήν την σκέψη. Ήξερα πως έπρεπε να την καταστρέψω αμέσως! Γύρισα απότομα προς το αμάξι της Amelia. Τότε εκείνος με τράβηξε από τον καρπό του αριστερού χεριού και με έφερε κοντά του. Το χέρι μου ακούμπησε απαλά στο στήθος του νιώθοντας την καρδιά του να χτυπάει σαν τρελή! "Αφησε με να επανορθώσω. Σε παρακαλώ!" με ικέτευσε κοιτάζοντας τα πλημμυρισμένα μάτια μου. Ήταν η κατάλληλη στιγμή να τον πληγώσω! "Φυγ-" προσπάθησα να πω. Όμως δεν μπορούσα! Ακόμη και τώρα τα μάτια του με αιχμαλώτιζαν κοντά του! Ακόμη και τώρα που με πλήγωσε! Με κοιτούσε γεμάτος απορία και ανησυχία! Έβλεπα ένα μικρό ρυάκι δακρύων που προσπαθούσε να κρατήσει μέσα του! Ακόμη και τώρα ένα μέρος του εαυτού μου πάλευε με το σώμα μου για να μην υποκύψω σε αυτήν την παραδείσια μορφή...για να μην...τον φιλήσω! "Σε παρακαλώ! Δώσε μου άλλη μια ευκαιρία να σου εξηγήσω τουλάχιστον!" με ικέτευσε ξανά με μια σιγανή στενάχωρη φωνή. Δάκρισα και τον έσπρωξα μακριά μου. "Γαμώτο! Γιατί μου το έκανες αυτό; Μου κατέστρεψες την ψυχή βλάκα!" ψέλλισα προσπαθώντας ανώφελα να φωνάξω. Έπρεπε να φύγω από κοντά του πριν γίνει κάτι χειρότερο. Μετά από λίγα δευτερόλεπτα συνεχόμενης πάλης με τον εαυτό μου ώστε να μην τον πλησιάσω, γύρισα από την αντίθετη κατεύθυνση, μπήκα στο αυτοκίνητο της Αmelia και φύγαμε.

Ο χρυσαφένιος ζεστός ήλιος ξεπρόβαλε πίσω από τα καταπράσινα βουνά της πόλης. Φώτισε το πρόσωπο μου καθώς έβλεπα την μαγευτική ανατολή από το παράθυρο του σπιτιού της Amelia. Άκουγα το όμορφο τραγούδι των πουλιών που για μερικά δευτερόλεπτα με έκανε να ξεχάσω τα προβλήματα μου. Ήξερα πως έπρεπε να σηκωθώ από το κρεβάτι όμως δεν είχα την δύναμη να το κάνω. Ένιωθα ένα βάρος στο στέρνο μου και έναν πόνο κάθε φορά που σκεφτόμουν πως ο Edward με απάτησε. 'Σταμάτα να το σκέφτεσαι αυτό!' φώναξα επιτακτικά στον εαυτό μου και συγκράτησα κάποια δάκρυα που ήθελαν να βρέξουν το μουσκεμένο μου μαξιλάρι. Τότε άνοιξε διάπλατα η ξύλινη πόρτα του δωματίου και μπήκε μέσα η Amelia. "Ώρα να σηκωθείς!" είπε μια φωνή που δήλωνε πως είχε όρεξη! Αναστέναξα και έπνηξα το κεφάλι μου μέσα στο μαξιλάρι. "Δεν έχω όρεξη!!" παραπονέθηκα. Έπιασε τα χέρια μου και με μια απότομη κίνηση με ανάγκασε να ανασηκωθώ! Με κοίταξε στα μάτια. "Δεν υπάρχει περίπτωση να μείνεις όλη μέρα ξαπλωμένη! Είναι μια όμορφη μέρα και θα την περάσουμε μαζί χωρίς δεύτερη κουβέντα!" είπε φιλικά αλλά και απαιτητικά. Χαμογέλασα αυθόρμητα. Χάρηκα που νοιαζόταν για μένα και ήθελε να με κάνει να ξεχάσω το γεγονός πως ο Edward με πλήγωσε. Όμως δεν είχα καμία όρεξη να βγω έξω! Ήθελα να θάψω το κεφάλι μου κάτω από το μαξιλάρι μαζί με τις σκέψεις μου. "Amelia δεν χρειάζεται-". Πριν ολοκληρώσω την πρόταση μου εκείνη με είχε ήδη τραβήξει μακριά από το κρεβάτι. "Δεν δέχομαι άλλη κουβέντα! Θα ντυθείς και θα βγούμε έξω!" είπε έντονα και μου χαμογέλασε. "Εντάξει." συμφώνησα ήρεμα.

Την ίδια στιγμή o Edward ήταν καθισμένος σε ένα σκαμπό στο μπαρ του Horrland πίνοντας ασταμάτητα. "Εσύ!...Φέρε μου άλλο ένα!" είπε στενάχωρα σε μια σερβιτόρα. Εκείνη υπάκουσε στην εντολή του και του έφερε άλλο ένα μπουκάλι ουίσκι. Η ξύλινη πόρτα του μπαρ άνοιξε και μπήκαν μέσα ο Damon και ο Stefan. Πρόσεξαν τον Edward, τον πλησίασαν και κάθισαν κοντά του. Ο Damon χτύπησε φιλικά την πλάτη του. "Πως κι από δω τόσο νωρίς; Σε άφησε η Alison να φύγεις μακριά τη;" ρώτησε παιχνιδιάρικα. Τον κοίταξε με ένα τρομερά στενάχωρο βλέμμα δίχως να πει κάτι. "Τι έγινε;" ρώτησε απορημένος o Stefan. Ο Edward αναστέναξε. "Είμαι ηλίθιος!" είπε έντονα. "Γιατί το λες αυτό;" ρώτησε ο Damon. "Γιατί είμαι πάρα πολύ ηλίθιος!...Τα κατέστρεψα όλα!" είπε και ήπιε το μισό μπουκάλι με το ουίσκι. "Τα πηγαίναμε τόσο καλά και εγώ απλώς τα κατέστρεψα όλα!" συνέχισε ελαφρώς εκνευρισμένος. "Για την Alison λες;" ρώτησε μπερδεμένος ο Stefan προσπαθώντας να καταλάβει τον λόγο της στεναχώριας του. Ο Edward σήκωσε απότομα το κεφάλι του και τον κοίταξε. "Ναι!....Περνούσαμε υπέροχα μέχρι την καταραμένη στιγμή που πήγα με την Cassandra στο Portland....!" ομολόγησε εκνευρισμένος με τον εαυτό του. "Πότε έγινε αυτό;" ακούστηκε η απορημένη φωνή του Klaus που μόλις έμπαινε μέσα στο μπαρ μαζί με τον Elijah. Ο Edward αναστέναξε και ήπιε λίγο ακόμη ουίσκι. Τους πλησίασε. "Χθες το βράδυ....η Cassandra και εγώ ήμασταν στο Portland όσο εσείς παλεύετε με ψευδαισθήσεις..." συνέχισε. Ο Elijah τον κοίταξε αυστηρά. "Και γιατί δεν μας είπες τίποτα γι αυτό;" ρώτησε απαιτητικά. Ο Edward αναστέναξε ξανά και τον κοίταξε. "Επειδή με απείλησε πως αν δεν πάω μαζί της στο Portland θα σκότωνε την Alison!...αλλά αυτό που έγινε εκεί ήταν χειρότερο....." είπε και σταμάτησε δειλιάζοντας να αποκαλύψει την αλήθεια. Όλοι τον κοιτούσαν παραξενευμένοι. "Τι έγινε εκεί;" ρώτησε τελικά ο Elijah. "Εγώ και η Cassandra...κάναμε..έρωτα..." ομολόγησε δείχνοντας την ντροπή που τον είχε καταβάλει. Αμέσως ο Elijah τον κόλλησε στον τοίχο τσαντισμένος. "Τι κάνατε;" ρώτησε δυναμώνοντας τον τόνο της απότομης φωνής του καθώς προσπαθούσε να πνίξει τον Edward. "Elijah ηρέμισε." είπε ο Klaus. Όμως ο Elijah τον αγνόησε. "Το μόνο πράγμα που έπρεπε να κάνεις ήταν να μην την πληγώσεις! Και εσύ κατάφερες το αντίθετο με τον χειρότερο τρόπο!" είπε εκνευρισμένος δυναμόνοντας τον τόνο της φωνής του. Ο Edward πήρε κοφτές ανάσες προσπαθώντας να απομακρύνει το χέρι του Elijah από τον λαιμό του. "Έκανα λάθος! Το ξέρω και νιώθω απαίσια! Δεν έπρεπε ποτέ να-". "Λάθος;! Της ράγισες την καρδιά! Δεν έκανες λάθος! Έγκλημα έκανες!" τον διέκοψε φωνάζοντας και τον πέταξε με δύναμη πάνω σε ένα ξύλινο τραπέζι. Τον κοίταξε για λίγο και έφυγε με αστραπιαία ταχύτητα. "Να ξέρεις πως έχει δίκιο..κι αυτό στο λέει ένας ομοιοπαθής." είπε ο Klaus με μια φωνή γεμάτη νόημα και έφυγε με αστραπιαία ταχύτητα. Ο Edward αναστέναξε και σηκώθηκε. Κοίταξε τον Damon κια τον Stefan με ένα βλέμμα που δήλωνε την μεγάλη προσπάθεια του να κρατήσει μέσα του τα δάκρια που ήθελαν να μουσκέψουν τα κουρασμένα μάτια του. "Τι θα κάνω για να την πάρω πίσω;.....είμαι ένα τίποτα χωρίς εκείνη! Ένας άθλιος κυνηγός!" είπε με οργή στην πληγωμένη του φωνή. Τα δύο αδέλφια τον πλησίασαν καταλαβαίνοντας την τρομερή του στεναχώρια. "Θα βρεθεί τρόπος να είστε ξανά μαζί. Μην απελπίζεσαι." τον συμβούλεψε ο Stefan και του χαμογέλασε φιλικά. "Έχει δίκιο. Θα την ξανακερδίσεις δείχνοντας της πως μόνο εκείνη αγαπάς. Και θα το κάνεις!" συμπλήρωσε ο Damon θέλοντας να του δώσει ελπίδες και έφυγαν μαζί από το μπαρ.

Λίγιες ώρες αργότερα εγώ και η Amelia επιστρέφαμε από την βόλτα στην πόλη. Μιλήσαμε αρκετά, ψωνίσαμε, γελάσαμε.
..και το καλύτερο ήταν πως δεν είχα σκεφτεί σχεδόν καθόλου τον χωρισμό μου με τον Edward που πονούσε την καρδιά μου κάθε φορά που το ανακαλούσα στην μνήμη μου. Φτάσαμε στο σπίτι της. Πριν ξεκλειδώσει την ξύλινη πόρτα, έβγαλε ένα άσπρο μικρό παραλληλόγραμμο κουτάκι από μια τσάντα και το άνοιξε. Μέσα στο κουτί υπήρχε ένα ασημένιο βραχιόλι με ασημένιους ρόμβους που ήταν ενωμένοι μεταξύ τους. Η Amelia πλησίασε σκεπτική το φως του ήλιου και κοίταξε τις μικρές ασημένιες λάμψεις πάνω στους ρόμβους του βραχιολιού. Την πλησίασα. Με κοίταξε. "Λες να της αρέσει;" με ρώτησε απορημένη. Της χαμογέλασα φιλικά. "Φυσικά και θα της αρέσει. Η Freya τα λατρεύει αυτά." είπα θέλοντας να την ηρεμίσω. "Ναι...." απάντησε με μια φωνή που δήλωνε την αβεβαιότητα της. Έπιασα την αριστερή της παλάμη. "Amelia, είναι υπέροχο το δώρο που της πήρες και θα το λατρέψει αμέσως μόλις το δει!....Γιατί δεν την καλείς απόψε για φαγητό ώστε να της το δώσεις;" είπα και χαμογέλασα. "Δεν ξέρω εάν...θα είναι καλή ιδέα..." είπε δειλά. Την κοίταξα στα μάτια. "Θα είναι υπέροχη ιδέα. Εσείς οι δύο πρέπει να περάσετε όσο περισσότερο χρόνο μπορείτε μαζί για να χαρείτε την σχέση σας. Και τι καλύτερο από αυτήν αποψινή βραδιά που θα έχει και πανσέληνο;" είπα και έκλεισα παιχνιδιάρικα το δεξί μου μάτι. "Ναι θα είναι όμορφα....αλλά εσύ τι θα κάνεις; Δεν θέλω να νομίζεις πως θα σε διώξω." είπε με μια έντονη ένοια για μένα. Όμως δεν ήθελα να ανησυχεί τόσο πολύ. Άξιζε και σε αυτήν και στην Freya να περάσουν ένα όμορφο βράδυ χωρίς ενοχλήσεις και δεν έπρεπε σίγουρα να τους το χαλάσω. "Θα μείνω κάπου αλλού. Μην ανησυχείς για εμένα. Δεν θα έχω κάποιο πρόβλημα. Αυτό που θέλω είναι να περάσετε εσείς καλά!" είπα φιλικά και χάιδεψα λιγάκι την παλάμη της. Η Amelia έκλεισε το άσπρο κουτί. "Εντάξει! Θα την καλέσω!" είπε αποφασιστικά. Χαμογέλασα ακούγοντας την υπέροχη απάντηση της. "Υπέροχα! Θα αρχίσω να ετοιμάζω το μενού, το τραπέζι και ότι άλλο θα χρειαστείτε." είπα με νόημα στην φωνή μου και μπήκα στο σπίτι θέλοντας να δώσω λίγο χώρο στην Amelia ώστε να πάρει τηλέφωνο την Freya. Πήγα μέσα στην κουζίνα και άνοιξα τα άσπρα συρτάρια που βρισκόταν απέναντι από τον ξύλινο πάγκο. Έβγαλα ένα άσπρο τραπεζομάντηλο τραπεζαρίας και το άφησα πάνω στον ξύλινο πάγκο. Ύστερα άνοιξα το απέναντι συρτάρι και έβγαλα μαχαιροπήρουνα, κουταλιά και τα ακούμπησα πάνω στο τραπεζομαντηλο. Μετά άνοιξα το τηλέφωνο μου και κάλεσα έναν αριθμό μιας γνωστής σεφ της πόλης. Το φαγητό που θα έτρωγαν τα κορίτσια έπρεπε να ήταν εξαιρετικό κάτι που δεν θα συνέβαινε αν το μαγείρευα εγώ! Αφού έκλεισα το τηλέφωνο πήρα μια βαθιά ανάσα ανακούφισης και χαράς! Το φαγητό θα ήταν μαγειρεμένο από μια απίθανη σεφ, το τραπέζι θα ήταν στρωμένο και όλα θα ήταν υπό έλεγχο! Πήγα προς την μεγάλη τραπεζαρία του σπιτιού, καθάρισα ξύλινο τραπέζι σε σχήμα παραλληλογράμμου και έστρωσα το άσπρο τραπεζομάντηλο. Έφερα τα άσπρα πιάτα,τα ασημένια μαχαιροπήρουνα και τα ποτήρια του κρασιού και του νερού. Τέλος έφερα δύο κυλινδρικά κόκκινα κεριά με άρωμα τριαντάφυλλου και τα τοποθέτησα στην μέση του τραπεζιού. Σε λίγο θα ερχόταν η σεφ, θα ξεκινούσε το μαγείρεμα και όλα θα κυλούσαν υπέροχα! Τότε άκουσα την πόρτα του σπιτιού να ανοίγει. Πήγα στο σαλόνι θέλοντας να μάθω ποιός είχε μπει στο σπίτι. Όμως κανένας δεν υπήρχε στο κατώφλι. "Amelia;" ρώτησα παραξενευμένη. Κοίταξα την μικρή αυλή του σπιτιού. Όμως η Amelia δεν ήταν πουθενά! Ξαφνικά ένιωσα έναν φρικτό πόνο κα κυριεύει όλο μου το σώμα κυρίως το κεφάλι μου! Έβαλα τα χέρια μου στα νεύρα του κεφαλιού μου και είπα ένα ξόρκι νοητά προσπαθώντας να σταματήσω τον πόνο! "Όσο και αν προσπαθείς δεν θα πετύχεις τίποτα! Στο τέλος θα σε νικήσω εγώ! Ήδη σε κερδίζω στον ερωτικό τομέα δηλαδή..!" ακούστηκε η κακιασμένη φωνή της Cassandra που βρισκόταν ακριβώς από πίσω μου. Γύρισα με δυσκολία το σώμα μου προς το μέρος της και την κοίταξα ξαφνιασμένη. "Πως γίνεται να είσαι εδώ; Αφού ο Edward..." είπα δειλά. "Τι; Πίστεψες αυτές τις ανοησίες που σου είπε χθες:" είπε κοροϊδευτικά και γέλασε διασκεδάζοντας την στιγμή. "Δηλαδή αλήθεια πίστεψες πως μόνο εσένα αγαπάει! Αγάπη μου, ο Edward σε ήθελε μόνο για να κάνετε σεξ! Αυτά που σου έλεγε ήταν μόνο για να πετύχει αυτόν τον σκοπό! Η αληθινή του αγάπη είμαι εγώ!" είπε με μια διαβολική κακία. Αρνήθηκα να πιστέψω κάτι τέτοιο όσο και αν ήξερα ποσό άσχημα με πλήγωσε αυτό που έκανε ο Edward μαζί της! Σηκώθηκα παρά τον φρικτό πόνο που είχε καταβάλει όλο μου το σώμα! Την κοίταξα έντονα. "Αυτό δεν είναι αλήθεια! Μπορεί ο Edward να έκανε σεξ μαζί σου για διάφορους λόγους αλλά εμένα με αγάπησε σε αντίθεση με εσένα!" είπα θέλοντας να αντισταθώ στα τοξικά λόγια της που ήθελαν με μανία να εισχωρήσουν και να τρελάνουν το κεφάλι μου! Η Cassandra με περιφρόνηση. "Ποιός νομίζεις πως με ελευθέρωσε; Ή βασικά ο Edward δεν με φυλάκισε ποτέ! Ήταν όλα ένα μέρος του σχεδίου του για να σε ρίξει...και αφού το έκανε δεν πρόκειται να ενδιαφερθεί άλλο για εσένα!" είπε με κακία. Τα λόγια της άνοιξαν μια ρωγμή της καρδιάς μου. 'Αποκλείεται!....Αφού με αγαπάει.....ή τουλάχιστον με αγάπησε! Το έχω δει τόσες φορές στο βλέμμα του! Το έχω καταλάβει από τα λόγια του! Μπορεί τώρα να μην έχει σημασία αλλά δεν μπορώ να αμφισβητήσω το γεγονός πως με αγαπάει!' σκέφτηκα μπερδεμένη. Κι όμως τα πικρά λόγια της Cassandra δήλωναν το αντίθετο. Ξαφνικά ένιωσα οξύ να καίει το κεφάλι μου! Έβγαλα μια κραυγή πόνου και είδα τον Edward να με πλησιάζει έχοντας ένα σατανικό μειδίαμα στο βλέμμα του. Η Cassandra τέντωσε το δεξί της χέρι μπροστά και με κόλλησε με τις δυνάμεις της στον τοίχο του σαλονιού. Κοίταξα τον Edward. "Γιατι;!" ρώτησα σχεδόν βουρκωμένη. "Γιατί τι; Γιατί έπαιξα μαζί σου; Επειδή είχε πλάκα προφανώς!" απάντησε με κακία και έπιασε το χέρι της Cassandra. Εκείνη του χαμογέλασε γλυκιά και ευχαριστημένα. Και εγώ....ένιωθα ραγισμένη για ακόμη μια φορά Ένιωθα αδύναμη να τους αντισταθώ γιατί είχα καταλάβει πως αυτή η εικόνα ήταν αληθινή! Και αυτό με σκότωνε ψυχολογικά! Πότε δεν περίμενα κάποιον που με είχε ερωτευτεί να με παρατουσε με τόσο άσχημο τρόπο! Ποτέ δεν περίμενα πως η αγάπη του θα ήταν μια απλή απάτη! Ομως αυτό δεν ίσχυε! Αλλά δεν μπορούσα να διαπιστώσω την αλήθεια για τώρα...Το οξύ που έκαιγε το κεφάλι μου γινόταν όλο και πιο οδυνηρό! Η Cassandra με πλησίασε πονηρά καθώς εγώ ήμουν κολλημένη στον τοίχο, αδύναμη να ξεφύγω! Τότε ένιωσα την δεξιά της μπουνιά να σκίζει την απαλή μεμβράνη του δέρματος μου και να πιάνει την καρδιά μου. Ανέπνευσα απότομα και κοίταξα τον Edward. "Βοήθησε με.....!" τον παρακάλεσα. Όμως εκείνος αγνόησε τα λόγια μου και παρέμεινε να με κοιτάζει με κακία. Συνέχισα να τον κοιτάζω με απογοήτευση και στεναχώρια! Δεν μπορούσα να πιστέψω πως θα με άφηνε να πεθάνω τόσο απλά! Κάτι παράξενο συνέβαινε. Ξαφνικά το χέρι της Cassandra εσφιξε με δύναμη την καρδιά μου κάνοντας την ικανότητα της αναπνοής μου εντελώς αδύναμη! Έβηξα κοφτά και προσπάθησα να αναπνεύσω μέχρι που ένιωσα το χέρι της να τραβάει την καρδιά μακριά από το σώμα μου! Ένιωσα τα πόδια μου να μουδιάζουν και να ακουμπούν στο ξύλινο πάτωμα. Ένιωσα το σώμα μου να πετρώνει. Προσπάθησα να σηκωθώ αλλά τα πόδια μου ήταν ανίκανα ακόμη και να κουνηθούν. Και τότε...είδα την Victoria να με τραβάει από την μπλούζα και να με φέρνει κοντά της. Την κοίταξα ξαφνιασμένη καθώς ένιωθα την ψυχή μου να με εγκαταλείπει. "Είσαι μια πραγματική σκύλα! Το ξέρεις αυτό γλυκιά μου;" άκουσα την πονηρή φωνή της καθώς κοιτούσα την θολή μορφή της. Πλέον το σώμα μου ήταν εντελώς αδύναμο να στηριχθεί στις δικές μου δυνάμεις. Έτσι χαλάρωσα αυθόρμητα καθώς έπεφτα στο πάτωμα. Όμως το χέρι της Victoria με τράβηξε για ακόμη μια φορά κοντά της. "Μπορεί να νομίζεις πως θα νικήσεις τον Liam ή την Cassandra αλλά να ξέρεις πως θα ζεις για πάντα στην σκιά μου. Φρόντισε να το συνηθίσεις πριν σε τρελάνει!" ψυθήρισε με μια σατανική φωνή και με έσπρωξε στο πάτωμα. Άκουσα τον μακρινο κρότο των κοκάλων της σπονδυλικής μου στήλης. Κοίταξα το ταβάνι. Είδα ένα άσπρο φως να με πλησιάζει. Άκουσα μια γνωστή γλυκιά φωνή να με καλεί κοντά της. Ήταν η μητέρα μου! "Alison.....έλα σε μένα!" έλεγε. "Μαμά;" είπα απορημένη και προσπάθησα να σηκωθώ. Όμως ήταν αδύνατο για μένα! "Μην κουράζεσαι. Απλώς χαλάρωσε και έλα σε μένα γλυκιά μου!" είπε με μια γαλήνια φωνή που με έπεισε. Κοίταξα ξανά το άσπρο φως που πλησίαζε το πρόσωπο μου, έκλεισα τα μάτια μου και ένα μειδίαμα χαράς έμφαμηστηκε στο πρόσωπό μου περιμένοντας πως θα έβλεπα την μητέρα μου. "Έρχομαι να σε βρω μαμά." ψυθήρισα ήρεμη.

Αυτό ήταν το κεφάλαιο!!😚😚

Πως σας φάνηκε;;😊😊

Τι λέτε να γίνει μετά;;

Μην ξεχάσετε να πατήστε το ☆

Τα λέμε στο επόμενο κεφάλαιο!!😁😁

Φιλάκιαααα!!!!❤❤😘