Φτάσαμε στο σχολείο του Horrland. Μπήκαμε μέσα. Μια κυρία μας ρώτησε στην υποδοχή "Θέλετε κάτι;". Όταν κοίταξε τον Klaus φοβήθηκε πολύ και πήγε να πατήσει ένα κουμπί αλλά ο Klaus με πολλή μεγάλη ταχύτητα την σταμάτησε και την έπιασε από τον λαιμό σφιχτά. Ειχε πολλή δύναμη που δεν ήταν φυσικό. "Που είσαι η Addison;" ρώτησε εκνευρισμένος.  Η κυρία το μόνο που είπε ήταν. "Αφησε την ήσυχη Klaus. Δεν της αξίζει όλο αυτό. Είναι καλό κορίτσι και έχει περάσει πολλά με εσένα.". Τότε ο Klaus την κοπάνισε με πολλή δύναμη στον τοίχο και η κυρία άρχιζε να αιμοραγεί. "Πες μου που είναι η ADDISON!"  απαίτησε εκνευρισμένος. "Στην αίθουσα του μπάσκετ!  Κάνει προπόνηση." ομολόγησε τρομαγμένη η κυρια. Ο Klaus χαλάρωσε ελάχιστα το χέρι του από τον λαιμό της  "Είδες....δεν ήταν και τόσο δύσκολο." είπε με κακία. Η κύρια δεν μπορούσε να πει τίποτα.  Ήταν πολύ τρομαγμένη. Τότε ο Klaus έκανε πως έφευγε αλλά γύρισε πίσω, δάγκωσε τον λαιμό της και την έφαγε!  Σοκαρίστηκα!  Δεν πίστευα πως όλοι αυτοί οι χαζοί μύθοι που άκουγα γι αυτό το μέρος ήταν αληθινοί 'O Klaus είναι βαμπίρ.' σκέφτηκα και ένα ρίγος με διαπέρασε. Εκανα ένα βήμα αοπισθοχώρησης. Με κοίταξε. Φαινόταν πως είχα τρομάξει αλλά προσπάθησα να το κρύψω. "Τι έπαθες;. Δεν έχεις δει ξανά βαμπίρ να τρώει άνθρωπο;" με ρώτησε σαν να ήταν κάτι συνηθισμένο! "Οχι αλλά έχω δει χειρότερα." απάντησα μυστηριώδης, κρύβοντας τον τρόμο μου. Προφανώς δεν είχα δει. Αλλά δεν μπορούσα να αφήσω τον Klaus να καταλάβει την αλήθεια! "Μάλιστα.....Να ξέρεις πως αν με προδώσεις  αυτό θα πάθεις." είπε σαρκαστικά. Συγκράτησα ένα ξερόβηχα τρόμου 'Σιγά μην τον άφηνα να νομίζει ότι είμαι υποταγμένη. Μα ποιός νομίζει ότι είναι;!' σκέφτηκα. "Πρόσεξε μην γίνει το αντίθετο Klaus. Δεν θα ήθελες να γινει το αντίθετο." είπα κακιασμένα. Γέλασε και προχωρήσαμε.

    Μπήκαμε μέσα στην αίθουσα του μπάσκετ. Μόνο η Addison ήταν εκεί. Έκανε μια χορογραφία με διάφορα κόλπα. Είχε κατάξανθα  μακριά μαλλιά και γαλαζοπράσινα μάτια. Φορούσε μια κόκκινη στολή μαζορέτας με άσπρες λεπτομέρειες. Δεν της πήγαινε καθόλου!

Την έβλεπα και σκέφτηκα. 'Δεν γίνεται αυτή η άχρηστη να τα έχει κάνει όλα.'. Αλλά μετά σκέφτηκα και την Mona που ήταν η 'Α' και δεν φαινόταν καθολου.  Η μουσική σταμάτησε και η Addison μας κοίταξε. Ο Klaus πήγε να της ορμίσει αλλά τον σταμάτησα. "Αυτό θέλω να το κάνω εγώ." είπα ελαφρώς εκνευρισμένη και πήγα κοντα στην Addison. "Σε ξέρω από κάπου;" με ρώτησε με αθώο βλέμμα. Την χαστούκισα. "Ναι με ξέρεις. Μην παίζεις θεατράκι. Δεν πιάνει σε μένα." είπα με ειρωνεία και θυμό. "Μα τι εννοείς; Δεν σε καταλαβαίνω!" απάντησε φοβισμένη. Για πόσο χαζή με έχει; Σιγά μην παίξω το παιχνιδάκι της! Την πλησίασα και της είπα. "Αν ξαναασχοληθείς με την ζωή μου θα σε κάψω ζωντανή και μπορώ πολύ εύκολα να το κάνω αυτό!".Ένιωσα κάτι πολύ ζεστό μέσα μου. Σαν να ήταν φωτιά! "Τα μάτια σου είναι κόκκινα!" είπε τρομαγμένη. "Κόψε τα ψέματα Addison. Δεν είσαι καθόλου καλή ψεύτρα." Σιγά που θα πίστευα μια ανόητη χαζομαζορέτα σαν κι αυτή. Τότε ο Klaus ήρθε κοντά μας και έσπρωξε την Addison με πολλή δύναμη στης κερκίδες. Χτύπησε άσχημα και άρχισε να αιμοραγεί. Ξαφνικά ένιωσα το πάτωμα να χάνεται από τα πόδια μου. Ήμουν στον αέρα και πετούσα! 'Τι στο καλό γίνεται;' σκέφτηκα τρομαγμένη.  Δεν μπορεί να......όχι αυτό είναι τρελό!  Αλλά μετά κάτι σταμάτησε τις σκέψεις  μου. Ήταν το μίσος μου για την Addison. Την ήθελα νεκρή!  Πέταξα προς τις κερκίδες με πολλή μεγάλη ταχύτητα, την έπιασα από τον λαιμό και την σήκωσα. "Εσύ είσαι η αιτία που έγιναν όλα αυτά!" την κατηγόρησα με πολύ μίσος. Άρχισε να βγαίνει φωτιά από τα χέρια μου και αυτή η φωτιά έκαιγε την Addison. Δεν μπορούσα εκείνη τη στιγμή να φρικάρω ή να τρομάξω! Το μίσος μου γι αυτήν ήταν τόσο πολύ που το μόνο που ήθελα ήταν να την κάψω! Ο Klaus με κοιτούσε άναυδος.."Σε παρακαλώ. Μην το κάνεις." με ικέτευσε με ικέτευσε η Addison. "Αλλιώς τι;"  είπα εκνευρισμένη. Τότε ελευθέρωσε μια δύναμη από τα χέρια της που για κάποιο λόγο δεν μου έκανε σχεδόν τίποτα.  Την σταμάτησα αμέσως την κοίταξα και την έριξα κάτω.  Όταν συνηδητοποίησα τι είχα γίνει ένιωσα φόβο αλλά και λύτρωση. Ένα κακιασμένο χαμόγελο ήρθε στα χείλη μου και τότε κάτι δυνατό με χτύπησε. Ήταν μια δυνατή ενέργεια. Ένιωθα ότι έπεφτα αλλά πριν χτυπήσω το κεφάλι μου στο πάτωμα κάτι με έπιασε. Ήταν ο Klaus. Ανέκτησα πολύ γρήγορα τις αισθήσεις μου και σηκώθηκα. "Δεν έπρεπε να το είχες κάνει αυτό " είπε μια γυναικεία  φωνή.  Γύρισα και κοίταξα το άτομο πίσω μου. Ήταν μια κοπέλα μετρίου ύψους με μαύρα σγουρά μαλλιά που στο τέλος ήταν μοβ και με βιολετί μάτια.

"Τι θες Raven;" ρώτησε ο Klaus. "Την Addison ζωντανή μπαμπά." είπε θυμωμένη. Κοίταξα τον Klaus έκπληκτη. "Δεν το ήξερα ότι είχες κόρη." είπα.  "Ναι μεγάλη ιστορία....." είπε.  Η Raven πλησίασε την Addison αλλά ο Klaus πήγε αμέσως κοντά της και την σταμάτησε. "Raven άκουσε με! Της αξίζει να τιμωρηθεί.  Αυτή η ηλίθια έχει κάνει κάποια πολύ άσχημα πράγματα που εσύ δεν ξερεις! Αν ήξερες θα την μισούσες!". Ο τρόπος που μιλούσε στην Raven ήταν αρκετά διαφορετικός.  Δεν της μιλούσε με μισός αλλά με αγάπη. "Δεν με νοιάζει τι έχει κάνει μπαμπά. Δεν της αξίζει όλο αυτό που της κάνετε και κανονικά εσείς πρέπει να τιμωρηθείτε." Ακούμπησε την Addison και εξαφανήστηκαν.  Ο Klaus κοίταξε έξω. Πήγα κοντά του."Ολα καλα ;" τον ρώτησα. "Ναι....όλα είναι υπέροχα." μου είπε χαμογελαστός αλλα μόνο χαρούμενος δεν ήταν.  Το έβλεπα αυτό. Έβλεπα την θλίψη και τον θυμό στα μάτια του αλλά δεν το συνέχισα. "Λοιπόν!....Έχεις μαγεία μέσα σου! Αυτό είναι ενδιαφέρον!" είπε. "Ας μην το συζητήσουμε καλύτερα....." είπα αποφεύγοντας αυτόν την συζήτηση. Ήταν κάτι που ήταν πολύ καινούριο και ασυνήθιστο για μένα. "Δεν ήξερες ότι υπάρχουν τέτοια πλάσματα στον κόσμο έτσι δεν είναι;" με ρώτησε πονηρά. "Όχι αλλά να που το έμαθα και μάλλον είμαι και εγώ ένα από αυτά τα πλάσματα." είπα και κοίταξα τριγύρω. Παρατήρησα ότι είχα κάψει κάποια πράγματα. "Πάμε να φύγουμε. Πρέπει να βρούμε έναν άλλο τρόπο να σκοτώσουμε την Addison." είπα και φύγαμε. 

Όπως πηγαίναμε στο προς το κρυσφίγετο του Klaus ένα μήνυμα ήρθε στο κινητό μου που έλεγε "Ελα στο Ravenswood. Είναι ΕΠΙΓΟΝ
                          -Noel"
'Μα τι να θέλει;' σκέφτηκα. "Τι συμβαίνει Alison;" με ρώτησε ο Klaus. "Τίποτα απλά πρέπει να φύγω για λίγο. Έχω κάποιες δουλειές που πρέπει να γίνουν." "Τι δουλειές;" ρώτησε με απορία. "Τίποτα που να σε ενδιαφέρει Klaus. Απλώς πρέπει να φύγω.  Θα γυρίσω σύντομα όμως." είπα και έφυγα

      Όταν έφτασα στο Ravenswood είχε βραδιάσει. Φορούσα την κόκκινη καπαρτίνα μου και την μαύρη μου περούκα ώστε να μην με καταλάβει κανείς. Βρήκα τον Noel. Ένα πλούσιο γοητευτικό ψηλο λεπτό αγόρι με καστανά σκούρα κοντά μαλλιά και γαλάζια μάτια. Φορούσε μαύρα ακριβά ρούχα. "Τι είναι τόσο επείγον που έπρεπε να έρθω εδώ;" είπα σιγά . "Alison, κάτι έγινε. Κάτι σοβαρό. Πρέπει να έρθεις μαζί μου να σου δείξω κάτι....." Το βλέμμα του έδειχνε ότι κάτι πολύ κακό συνέβη."Τι συμβαίνει Noel;" τον ρώτησα. "Ελα μαζί μου." μου είπε.  Πήγαμε στην πίσω αυλή του σπιτιού μου και εκεί είδα το πτώμα της μητέρας μου. Έτρεξα κοντά της. Δάκρυα κύλισαν από τα μάτια μου. "Πως ;" είπα καθώς έκλαιγα. "Κανείς δεν ξέρει πως έγινε. Απλώς την βρήκαν νεκρή." Όχι ! Δεν μπορούσε να συνέβαινε αυτό! Ποιός θα μπορούσε να είχε σκοτώσει την μητέρα μου και γιατί; Ξέσπασα σε κλάματα. "Όχι! Γιατί να σε σκοτώσει κάποιος;" είπα καθος κρατούσαν το κεφάλι της στα χέρια μου. Τότε ήρθε ένα μήνυμα στο κινητό μου που έλεγε "Η μαμά σου ήξερε πολλά και ήταν μπελάς. Πρόσεξε μην πάθεις και εσύ τα ίδια
                      -Α"
Αυτό δεν συνέβαινε!  Δεν γίνεται η 'A' να σκότωσε την μαμά μου. Κάποιος άλλος ήταν και νομίζω πως ξέρω ποίος ή μάλλον ποιά!

Αυτό ήταν το κεφάλαιο.

Ελπίζω να σας άρεσε.😁

Γράψτε απόψεις και εντυπώσεις στα σχόλια!☺

Και μην ξεχάσετε να πατήστε το ☆

Φιλάκιααααααα!!!❤❤