Καθώς πήγαινα προς το σπίτι της Spencer κοιτούσα συνέχεια το κινητό μου. Τίποτα......Μια απόλυτη σιωπή. Η 'Α' δεν είχε δώσει κανένα σημάδι. Αυτό με άγχωνε λίγο αλλά με ανακούφιζε ταυτόχρονα. Έφτασα στο σπίτι της Spencer. Τα κορίτσια ήταν μέσα. Σκέφτηκα να τις τρομάξω λίγο. Τα φώτα του σπιτιού έσβησαν και ξαφνικά μπήκα με ψαροτικό ύφος μέσα στο σπίτι. Όλες τρόμαξαν και ούρλιαξαν. "Είσαι καλά;" με ρώτησε η Aria. Μια κοπέλα λεπτή μετρίου ύψους με μακριά ανοιχτόχρωμα καστανά μαλλιά και πράσινα μεγάλα μάτια που πάντοτε φορούσε μακριά εκθαμβωτικά σκουλαρίκια.

"Ναι.....γιατί σου φαίνομαι κάπως;" της απάντησα. Δεν ακούστηκα και πολύ πειστική. Τότε με κοίταξε με ένα βλέμμα γεμάτο θλίψη. "Όχι απλώς.....αναρωτήθηκα". Της έπιασα το χέρι και με ένα βλέμμα γεμάτο ηρεμία της απάντησα. "Aria είμαι καλά αλήθεια . Εξάλλου αν δεν ήμουν θα σας το έλεγα.". Έβαλα ποτό σε ένα ποτήρι και έβαλα και λίγο από το υπνωτικό μέσα χωρίς να με δουν. Το ίδιο έκανα και με τα άλλα δύο ποτήρια και συνέχισα. "Οι φίλες μυράζονται όλα τα μυστικά. Αυτό είναι που μας κρατάει ενωμένες " είπα με ένα πονηρό ύφος και της έδωσα να πιει από το ποτό.

Λίγη ώρα αργότερα όλες είχαν κοιμηθεί. Κοιτούσα κάθε λεπτό το κινητό μου. Κανένα μήνυμα από την 'Α'. Μόνο ένα από τον Ian. Έναν από τους πιθανούς υπόπτους για την ταυτότητα της 'Α'. 'Ήρθε η ώρα να τον βάλω στην θέση του κι αυτόν για να δω αν έχει σχέση με την 'Α' σκέφτηκα.

    Έφυγα από το σπίτι και πήγα σε μια γέφυρα. O Ian ήταν ήδη εκεί και με περίμενε. "Γεια σου Alison. Τι κάνεις;" μου είπε. "Δεν έχω χρόνο να ασχοληθώ με τις χαζές σου ερωτήσεις Ian. Εξάλλου αν ήθελα να χάσω χρόνο με κάτι δεν θα σου ζητούσα να συναντηθούμε". "Μάλιστα....κοίτα αυτό με την Melissa.....δεν έπρεπε να μας είχες ακούσει και-"."Βρήκα τις μικρές ταινιούλες που φτιάχνεις και αυτές με την Jenna και τον Toby μου κέντρισαν πολύ το ενδιαφέρον. Ήξερα ότι ήσουν παράξενος τύπος αλλά δεν περίμενα ότι θα ήσουν τόσο ανώμαλος! Δεν σου κάθεται η Melissa και ευχαριστιέσαι βιντεοσκοπώντας άλλους; Τόσο απελπισμένος πια;" είπα με ένα κοροϊδευτικό και σύγχρονος πονηρό ύφος. Το βλέμμα του ξεχύλιζε από τρόμο. Τότε κατάφερε να ψελλίσει κάποιες λέξεις "Κοίτα......να.....σου.....ε-εξηγήσω......"
"Θα σε βάλω φυλακή Ian....και εσένα και την χαζογκόμενα σου!" τον απείλησα. "Alison, δεν καταλαβαίνεις. Αν βγάλεις στο φως αυτά τα βιντεάκια και δεν λέω μόνο αυτά με την Jenna και τον Toby εννοώ όλα τα βιντεάκια που πήρες από τον υπολογιστή μου. Αν τα δημοσιεύσεις θα τους καταστρέψεις όλους ακόμα και την οικογένεια σου!" είπε. Φαινόταν ότι είχε τρομάξει πάρα πολύ άλλα δεν μπορούσα να τον αφήσω έτσι. Τότε τον κοίταξα με κακία στο ύφος μου και του απάντησα. "Δεν με κατάλαβες μάλλον. Κάποιος με απειλεί και είμαι σχεδόν σίγουρη πως είσαι εσύ ή η Melissa. Γι αυτό αν πάρω άλλη μια ανόητη κούκλα ή αν μου ξαναστείλεις άλλο ένα μήνυμα θα τα δημοσιεύσω και δεν με νοιάζει τι θα πάθουν ολοι! Σε προειδοποιώ! ". Δεν μπορούσε να πει τίποτα. Ειχε κοκαλλωσει. Τον κοίταξα με ένα κακιασμένο βλέμμα και έφυγα.

Γύρισα στο σπίτι της Spencer. Τα κορίτσια κοιμόντουσαν ακόμα. Ευτιχώς το υπνωτικό ήταν δυνατό. Περίμενα λίγη ώρα. Ύστερα κοίταξα το κηνιτό μου. Κανένα μήνυμα από την 'Α'. 'Την νίκησα! ' .'Τελειωσε' σκέφτηκα ανακουφισμένη. Πήγα στο σπίτι μου. Στάθηκα στην αυλή. Η μαμά με κοιτούσε με σταυρωμένα χέρια. Ξαφνικά γούρλωσε τα γαλάζια της μάτια και τότε ένιωσα κάτι δυνατό να πέφτει στο κεφάλι μου. Έπεσα κάτω. Δεν μπορούσα να κουνηθώ. Και μετά όλα σκοτείνιασαν......Όταν άνοιξα τα μάτια μου βρισκόμουν στο χώμα μαλλον. Είδα το πρόσωπο της μητέρας μου. Εβαζε χώμα σε κάτι......σε μένα! Της φώναζα. "Εδώ είμαι! Είμαι ζωντανή! Δεν με βλέπεις;" αλλά τίποτα. Μάταιως κόπως. Οι λέξεις δεν μπορούσαν να ακουστούν καλά καλά. Συνέχιζε να βάζει χώμα στο σημείο που βρισκόμουν και συνέχεια ελεγε "Τι έκανες; Σκότωσες το παιδί μου!" φώναξε ξεσπώντας σε λυγμούς. Πρέπει να το είπε και 100-200 φορές μάλλον. Το πρόσωπο της εξαφανήστηκε Το μόνο που έβλεπα πια ήταν σκοτάδι και δεν μπορούσα να πάρω αέρα. Προσπάθησα να βγω αλλά μου τελείωνε το οξυγόνο! Έσκαβα όσο πιο γρήγορα μπορούσα αλλά πρόφτασα μόνο το χέρι μου να βγάλω έξω και μετά όλα σκοτείνιασαν ξανά. Όταν άνοιξα τα μάτια μου, είδα μια μορφή να με κρατάει και να μου χαϊδεύει απαλά το κεφάλι. Δεν μπορούσα να διακρίνω πολλά μέσα στο βράδυ. Το μόνο που μπορούσα να καταλάβω ήταν πως αυτή η μορφή ήταν άντρας και μπορούσα να διακρίνω κάπως τα χρυσοκόκκινα μάτια του. Ανοιγόκλεισα τα βλέφαρα των ματιών μου. Είδε ότι ήμουν ζωντανή και εξαφανήστηκε.

Κατάφερα να σηκωθώ. Ήθελα απλώς να φύγω. Δεν είχα ιδέα που θα πήγαινα απλώς ήθελα να φύγω! Καθώς προχωρούσα στον δρόμο ένα αμάξι ήρθε διπλα μου. "Alison; Τι έγινε;" με ρώτησε μια γνωστή γυναικεία λεπτή φωνή. Γύρισα και κοίταξα τον οδηγό. Ήταν η Mona. Το κορίτσι που εκφόβιζα συνεχώς επειδή θεωρούσα πως ήταν μια χαμένη. Είχε τα μαύρα της μαλλιά πιασμένα σε κοτσιδάκια και φορούσε αυτά τα απαίσια γυαλιά που έκρυβαν τα στρογγυλά καστανά μάτια της. Αναρωτήθηκα τι θα μπορούσε να έκανε τέτοια ώρα μια χαμένη σαν κι αυτή έξω στον δρόμο αλλά δεν είπα τίποτα. Με έβαλε στο αμάξι της και πήγαμε σπίτι της. Κάλυψε την πληγή από το χτύπημα και με βοήθησε να ξαπλώσω. Τότε κοίταξε το παράθυρο και μου είπε. "Ακομα δεν μπορώ να πιστέψω πως κάποιος προσπάθησε να σε σκοτώσει.....Φοβάμαι για σένα Alison. Φοβάμαι πως θα σε κυνηγήσει ξανά." .Είχε δίκιο! Ο φόβος ήταν το μόνο συναίσθημα που μπορούσα να νιώσω εκείνη την στιγμή. Τότε δακρίζοντας είπα ."Και εγώ φοβάμαι για μένα.". Η Mona γύρισε και με κοίταξε."Μαλλον θα έπρεπε όντως να πεθάνεις." είπε με μια σοβαρή φωνή "Τι;" αναφώνησα σοκαρισμένη. Με πλησίασε. "Άσε αυτή την 'Α' να πιστεύει πως όντως είσαι νεκρή και εξαφανήσου. Θα ήταν καλύτερο για σένα αν εξαφανηζόσουν. Στο λέω για να μην κυνδινεύεις γιατί εδώ κυνδινεύεις Alison!" με συμβούλεψε. Η ιδέα της δεν μου φάνηκε κακή. Ήταν αυτό που έπρεπε να κάνω. Έπρεπε να σβήσω τα ίχνη μου και να φύγω για πάντα από εδώ και ας πιστέψουν ότι θέλουν οι υπόλοιποι. Κοίταξα την Mona. Κάθισε δίπλα μου, μου χάιδεψε απαλά το κεφάλι και μου είπε. "Ξεκουράσου τώρα και αύριο το συζητάμε ξανά." πρότεινε. "Δεν χρειάζεται να το συζητήσουμε ξανά Mona. Εχεις δίκιο. Θα εξαφανηστώ." είπα και έκλεισα τα μάτια μου.

Το επόμενο πρωί ετοιμάστηκα και η Mona μου είχε φέρει την μαύρη περούκα που της είχα ζητήσει. "Mona." είπα "Ελα εδώ " την πρόσταξα ευγενικά. Με πλησίασε. "Κοιτάξου στον καθρέφτη....Ωραία τώρα άκου τι πρέπει να κάνεις. Πάρε αυτά τα γυαλιά και πέτα τα. Άρχισε να ισιώνεις τα μαλλιά σου και κάψε αυτές τις παντόφλες. Μετά πήγαινε στην μπουτίκ της φίλης μου της Medaline και πες πως σε έστειλε η Vivian. Θα καταλάβει." την συμβούλεψα φιλικά. "Ευχαριστώ Alison." είπε. "Δεν χρειάζεται να είσαι μια χαμένη Mona! Αλήθεια δεν χρειάζεται.". Μου χαμογέλασε. Ύστερα βγήκαμε έξω και μπήκα στο αμάξι που μου είχε δώσει και έφυγα.
Αυτό έπρεπε να κάνω......

Αυτό ήταν το κεφάλαιο.

Πως σας φάνηκε;

Τι λέτε να κάνει η Alison μετά:

Γράψτε απόψεις και εντυπώσεις στα σχόλια!☺

Και μην ξεχάσετε να πατήστε το ☆

Φιλάκιααααααα!!!❤❤