Άνοιξα τα μάτια μου. Κοιταξα τριγύρω. Ο ήλιος είχε μόλις ξεπροβάλλει από το βουνό της πόλης. Βρισκόμουν στο δάσος του Horrland. Δεν είχα καμία πληγή στο σώμα μου ούτε κάποιο σημάδι! "Παράξενο! Το τελευταίο πράγμα που θυμάμαι είναι να με μαχαιρώνει κάποιος." είπα μπερδεμένη. Παρατήρησα τα ρούχα μου. Φορούσα το μαύρο παντελόνι με το κίτρινο τριραντάκι και τις άσπρες γόβες μου. Σηκώθηκα από το χώμα και περπάτησα στο δάσος. Ο Klaus δεν ήταν πουθενά. Ξαφνικά ακούστηκαν κάποιοι βομβαρδισμοί από την αντίθετη κατεύθυνση. Το δάσος μεταμορφώθηκε σε έναν εφιάλτη! Τα δέντρα,τα φυτά, το γρασίδι! Όλα ήταν καμένα. Ενα νέφος σκέπασε το δάσος. Κάλυψα για λίγο την μύτη μου με την αριστερή παλάμη μου ώστε να μην μυρίζω την απαίσια μυρωδιά του καμένου δάσους. Ακούστηκαν πολλοί πυροβολισμοί. Έτρεξα να δω τι γινόταν αλλά δεν μπορούσα να ξεχωρίσω τίποτα μέσα στο νέφος. Τότε ήρθε μια σφαίρα προς το μέρος μου. Έσκισε την μπλούζα και το δέρμα μου και καρφώθηκε στα πλευρά μου. Έβγαλα μια κραυγή πόνου και λύγισα την μέση μου ώστε να σταματήσω τον φρικτό πόνο. Όταν κοίταξα ξανά προς την αντίθετη κατεύθυνση, είδα ένα πλήθος οργσμένων ανθρώπων να με πλησιάζει απειλητικά. Τα βλέμματα όλων είχαν μίσος και ανάγκη για εκδίκηση μέσα τους. Φώναζαν με εξοργισμένες φωνές. "Πάμε να την κάψουμε την μάγισσα!" ακούστηκε μια έντονη φωνή. "Στον διάολο πρέπει να πάει το τέρας!". "Μην την λυπηθείτε! Σκίστε το δέρμα της και χύστε της το αίμα!" φώναξαν κάποιοι άλλοι. Διαπίστωσα πως ήταν οι άνθρωποι από το Ravenswood. Ήξερα πως κάτι δεν πήγαινε καλά. Κάτι είχε συμβεί απλώς δεν μπορούσα να θυμηθώ τι...Είπα ένα νοητό ξόρκι για να τους σταματήσω αλλά δεν έγινε τίποτα. Δεν είχα μαγεία! Προσπάθησα να τρέξω με αστραπιαία ταχύτητα αλλά δεν μπόρεσα! Δεν ήμουν βρικόλακας! Έτρεξα όσο πιο γρήγορα μπορούσα ώστε να ξεφύγω. Οι άνθρωποι άρχισαν να μου επιτείθονται κρατώντας τσεκούρια, δάδες με φωτιά και πιστόλια! Το χρώμα του ουρανού μετατράπηκε σε ένα σκούρο μπλε. Κάποιοι πέταξαν μερικές δαδες δίπλα μου αλλά τις απέφυγα. Κρύφτηκα πίσω από ένα δέντρο. Είχα λαχανιάσει και τρομοκρατηθεί! Δεν ήξερα τι συνέβαινε! Το σώμα μου έτρεμε και προσπαθούσα να βρω έναν τρόπο ώστε να επιβιώσω. Οι φωνές σταμάτησαν για ένα λεπτό. Πήρα ένα κομμάτι ξύλο που βρισκόταν κοντά μου και ξεπρόβαλλα δειλά. Το νέφος είχε εξαφανιστεί. Πλέον έβλεπα ολοφάνερα τα πρόσωπα τους. Στεκόντουσαν αμίλητοι και ακίνητοι απέναντι από εμένα. Πρόσεξα πως κοιτούσαν το χώμα. Όλοι ήταν καλυμμένοι με αίματα σαν να είχαν δολοφονήσει κάποιον! Κοίταξα και εγώ το χώμα και ένα ψύχος φόβου κάλυψε όλο μου το σώμα! Είχαν δολοφονήσει όλους τους φίλους μου! Τον Klaus, τον Elijah, τον Stefan, τον Edward, την Aria, την Spencer.....όλοι ήταν νεκροί! Δάκρυα κύλισαν από τα μάτια μου προσπαθώντας να αποδεχτώ την οκνηρή και απαίσια εικόνα που έβλεπα μπροστά μου! Οι άνθρωποι με κοίταξαν και έκαναν ένα επιθετικό βήμα προς το μέρος μου. Κατάλαβα πως έπρεπε να τρέξω ξανά. Αντιστάθηκα στην κούραση μου και ξεκίνησα να τρέχω. Όμως ξαφνικά ένα ατσάλινο τριγωνικό αντικείμενο καρφώθηκε με δύναμη στο δεξί γόνατο μου. Ήταν ακόμη μια σφαίρα! Έπεσα κάτω αδύναμη να στηριχθώ στα πόδια μου. Οι άνθρωποι με ακολουθούσαν ακόμη. Αν δεν έφευγα σύντομα θα με σκότωναν! Σύρθηκα στο γρασίδι με όση ταχύτητα και δύναμη μπορούσα. Φύσηξε ένας κρύος δυνατός αέρας που έφερε τα μαλλιά μου μπροστά στο πρόσωπο μου. Όταν ο αέρας κόπασε, οι άνθρωποι είχαν εξαφανιστεί. Μπροστά μου πλέον υπήρχε μια κορυφή ενός βουνού και ένας άντρας με μαύρα ρούχα που στεκόταν εκεί. Κάτι κρατούσε στο δεξί του χέρι αλλά δεν μπορούσα να καταλάβω τι. Σύρθηκα προς το μέρος του. "Βοήθεια!" φώναξα με όση δύναμη μου είχε απομείνει. Με πλησίασε και έσκυψε κοντά μου. "Τι σου συνέβη;" ρώτησε σοβαρά. "Μου επιτέθηκαν κάποιοι άνθρωποι." απάντησα φοβισμένη. Έπιασε το πηγούνι μου με τα κρύα δάχτυλα του χεριού του και με κοίταξε. Ήταν αυτός!....Αυτός ο απαίσιος άντρας....που με βίασε! Με κοιτούσε με κακία. Το βλέμμα μου κοκάλωσε! "Σου είπα. Δεν θα έπρεπε να πηγαίνεις στα δάση μόνη σου. Είναι πολύ επικίνδυνο για σένα." είπε με μια σκοτεινή φωνή που με γέμισε φόβο. Χτύπησα το χέρι του ώστε να το απομακρύνω από το πρόσωπο μου. "Όχι! Μείνε μακριά μου!" φώναξα με τρόμο. Στηρίχθηκα σε όλες μου τις δυνάμεις και κατάφερα να σηκωθώ όρθια. Έτρεξα γρήγορα προς την αντίθετη κατεύθυνση φωνάζοντας για βοήθεια. Όμως ήταν πολύ πιο γρήγορος από εμένα. Έτσι κατάφερε να με παγιδεύσει μέσα στην αγκαλιά των χεριών. "ΟΧΙ! ΑΦΗΣΕ ΜΕ!" φώναξα. "Κανείς δεν υπάρχει για να σε σώσει! Πάρτο απόφαση!" φώναξε με κακία. Έβγαλε ένα μαχαίρι από την τσέπη του και το ακούμπησε στον λαιμό μου. "Κάποια τελευταία λέξη;" ρώτησε σκοτεινά. Δεν μπορούσα να μιλήσω από τον τρόμο που με είχε καταβάλει! Έκλεισα τα μάτια μου ελπίζοντας πως δεν θα με σκοτώσει και ψυθήρισα. "Σε παρακαλώ..." τον ικέτευσα και ένα δάκρυ κύλισε στο δεξί μάγουλο μου. Τότε η εικόνα θόλωσε. Βρέθηκα σε ένα μαύρο πλαίσιο χωρίς να ξέρω το γιατί....και αυτό συνέβαινε καθημερινά. Ξανά και ξανά..

Άνοιξα απότομα τα μάτια μου. Βρισκόμουν σε ένα άγνωστο φωτεινό δωμάτιο όμορφα διακοσμημένο. Ανασηκώθηκα από το κρεβάτι στο οποίο ήμουν ξαπλωμένη. Σκέφτηκα λίγο καθαρά. Θυμήθηκα την Jacqueline να με μαχαιρώνει χθες βράδυ. με την λεπίδα που μπορεί να σκοτώσει τις αιρετικές. "Η κατάρα..." ψέλλισα τρομαγμένη. Κατάλαβα πως όλο αυτό που έβλεπα ήταν ένα δείγμα του βασανιστηρίου που επρόκειτο να περάσω. Η πόρτα του δωματίου άνοιξε. Ο ήχος της τρύπησε τα αυτιά μου! Η κατάρα διόγκωνε κάθε μικρό ενοχλητικό ήχο. Στο δωμάτιο μπήκε ο Klaus. Τον κοίταξα με φόβο και απορία. Με πλησίασε. Αμέσως αποτραβήχτηκα και κουλουριάστηκα. Δεν ήξερα αν ήταν αληθινός! Δεν ήξερα τι να πιστέψω! Κάθισε ήρεμα κοντά μου. "Μην φοβάσαι αγάπη. Δεν θα σου κάνω κακό." με διαβεβαίωσε ήρεμα. "Πως ξέρω ότι είσαι...αληθινός;" ρώτησα με μια δύσπιστη φοβισμένη φωνή. "Νομίζω πως..αυτό το σημάδι στο χέρι μου το αποδεικνύει." απάντησε σοβαρά δείχνοντας την αριστερή του παλάμη. Είχε ένα αστέρι πεντάλφα στην παλάμη του. Θυμήθηκα τι είχα προσπαθήσει να του κάνω και είχε πετύχει ακόμη και αν πίστευε πως με είχε νικήσει. Πήρα μια βαθιά ανάσα ανακούφισης. "....Χαίρομαι που είσαι εσύ." είπα ανακουφισμένη. "Και εγώ χαίρομαι που ξύπνησες επειτέλους. Νόμιζα πως θα έμενες έτσι για πάντα. Κοιμάσαι αρκετό καιρό." απάντησε. Παραξενεύτηκα! "Τι εννοείς; Δεν κοιμάμαι μερικές ώρες;" ρώτησα απορημένη. "Alison κοιμάσαι δύο μήνες!" με πληροφόρησε σοβαρά. "Δύο μήνες;" επανέλαβα ξαφνιασμένη. Νόμιζα πως κοιμόμουν για ένα πολύ μικρό χρονικό διάστημα αλλά αυτό...ήταν κάτι που δεν περίμενα! "Πως είναι δυνατόν;!" ρώτησα ξαφνιασμένη. "Δυστυχώς είναι ένα από τα στάδια της κατάρας. Είναι σπάνιο αλλά μπορεί να συμβεί." απάντησε ήρεμα. Δεν ήξερα τι ρωτήσω πρώτα! Σε πόσο χρόνο θα τελειώσει η κατάρα; Αν ξέρει τι άλλο θα πάθω; Αν υπάρχει κάποια θεραπεία;. Τελικά αποφάσισα να κάνω την ευκολότερη και πιο ευχάριστη ερώτηση. "Εσείς....τι κάνατε τόσο καιρό;" ρώτησα. Με κοίταξε. "Την στιγμή που σε μαχαίρωσε η Jacqueline σε πήρα και σε έφερα εδώ για να είσαι ασφαλής.....η Liana σε ψάχνει αλλά είναι απασχολημένη με τον έρωτα της ζωής της, την Amelia. Δοκιμάσαμε τα πάντα για να ξυπνήσουμε την Raven όμως δεν ξυπνάει. Η Addison κάνει ότι μπόρει για να μας βοηθήσει όλους ή τουλάχιστον έτσι λέει και η φίλη σου η Aria έχει εγκατασταθεί στο Horrland πλέον." είπε. Ήταν αρκετά αυτά που είχα χάσει. "Κατάλαβα..." είπα με ένα σοβαρό και στενάχωρο βλέμμα. Με κοίταξε με απορία. Είχε καταλάβει πως δεν ήμουν καλά. "Αν θέλεις να μιλήσεις για κάτι απλώς πες το." είπε συμβουλευτικά. "Βασικά...δεν ξέρω από που να ξεκινήσω. Είναι τόσα πολλά αυτά που συνέβησαν..." είπα μπερδεμένη. "Τότε άφησε με να σου δώσω ένα προβάδισμα. Τι είναι αυτό το σημάδι που έχω στο χέρι μου; Όσες μάγισσες και αν ρώτησα, καμία δεν μου έδωσε κάποια καλή απάντηση." είπε σοβαρά. "Είναι ένα ξόρκι που σου έκανα όταν μονομαχήσαμε. Δεν το είχες καταλάβει. Αυτό το σημάδι σε...αποδυναμώνει καιι μπορεί να μου δείξει οποιαδήποτε στιγμή που βρίσκεσαι." είπα με μια σιγανή φωνή αποφεύγοντας να τον κοιτάξω στα μάτια. Το βλέμμα του μεταμορφώθηκε σε μια βόμβα έτοιμη να εκραγεί πάνω μου. Με έπιασε σφιχτά από τον λαιμό και με κόλλησε στον τοίχο. "Τότε καλά θα κάνεις να το λύσεις αν θέλεις να θεραπευτείς σύντομα!" γρύλισε με οργή. Ένιωθα το χέρι του να με πνίγει πολύ δυνατά. "Klaus!..." είπα με δυσκολία στην αναπνοή μου. Τότε μπήκε μέσα ο Elijah και τράβηξε το χέρι του από τον λαιμό μου. "Αδελφέ ηρέμισε!" είπε έντονα με ένα επιτακτικό και αυταρχικό βλέμμα. "Το ξόρκι που έκανε με αποδυναμώνει!" φώναξε εκνευρισμένος. "Θα το λύσει. Αλλά δεν υπάρχει λόγος να της φέρεσαι έτσι." απάντησε καθυσηχαστικά. Ο Klaus με κοίταξε με ένα αγριεμένο βλέμμα και έφυγε.

   Ο Elijah κάθισε δίπλα μου. Ένιωσα μια δυνατή ζαλάδα και έναν φρικτό πονοκέφαλο. Έπιασα το κεφάλι μου προσπαθώντας να σταματήσω τον πόνο. "Πως νιώθεις;" ρώτησε περίεργος και ανήσυχος. Τον κοίταξα. Η μορφή του μου φαινόταν λίγο θολή και ένιωσα το σώμα μου να ζεσταίνεται τόσο πολύ που νόμιζα πως είχα πυρετό! "Εγώ....." ψέλλισα με δυσκολία στην φωνή μου. Το βλέμμα του έγινε ακόμη πιο ανήσυχο. Έπιασε απαλά το μέτωπο μου. "Καίγεσαι!" είπε ανήσυχος. Το δέρμα μου άσπρισε. "Ναι....δεν αισθάνομαι πολύ καλά." απάντησα αδύναμα. Προσπάθησα να σηκωθώ από το κρεβάτι αλλά ο Elijah με σταμάτησε κρατώντας το χέρι μου. "Πρέπει να ξαπλώσεις. Δεν είσαι σε θέση να πιεστείς." με συμβούλεψε. Με βοήθησε να ξαπλώσω ξανά στο κρεβάτι και με σκέπασε επιδέξια με το κατάλευκο πάπλωμα. "Καιρό έχω να νιώσω έτσι. Αδύναμη!" είπα ειρωνικά και απογοητευτικά. Έσκυψε κοντά μου και χαΐδεψε απαλά τα μαλλιά μου. "Θα γίνεις καλά σύντομα. Απλώς χρειάζεσαι ξεκούραση." είπε ήρεμα και με φίλησε γλυκά στο μέτωπο. Το φιλί του με ηρέμισε. Του χαμογέλασα. "Ευχαριστώ που με φροντίζεις." είπα με μια ήσυχη γαλήνια φωνή. "Επειδή δεν είμαστε μαζί δεν σημαίνει πως δεν σε αγαπώ. Θα σε φροντίσω μέχρι να γίνεις καλά." είπε. Πήγε προς την έξοδο του δωματίου και έκλεισε απαλά την πόρτα βγαίνοντας έξω.

Καθώς έβγαινε από το δωμάτιο συνάντησε τον Edward που περίμενε λίγο πιο πέρα σκεπτικός. Τον κοίταξε με ένα σοβαρό και ελαφρώς αγριεμένο βλέμμα. "Αν θέλεις να μιλήσεις στην Alison θα σου πρότεινα να μην μπεις στο δωμάτιο. Κοιμάται." είπε με έναν απότομο αυστηρό τόνο. "Ομως ξύπνησε. Άκουσα την φωνή της." είπε ο Edward. Ο Elijah πήρε μια βαθιά εκνευρισμένη ανάσα. "Ναι Edward ξύπνησε.." απάντησε απότομα. Ο Edward τον κοίταξε. Σαν να κατάλαβε για ποιο λόγο φερόταν έτσι. "Elijah....συγγνώμη. Έπρεπε να σου είχα πει πως την φίλησα.." απάντησε μετανιωμένος. Ο Elijah τον πλησίασε ελαφρώς θυμωμένος. "Βασικά θα έπρεπε πράγματι να μου είχες πει την αλήθεια. Αλλά προτίμησες να το κρύψεις και να συνεχίσεις να την διεκδικείς κρυφά πιστεύοντας πως δεν θα το μάθαινα με κάποιον τρόπο!" είπε εκνευρισμένος. "Δεν ήθελα να καταστρέψω την σχέση σας!" απάντησε έντονα. "Το έκανες όμως Edward! Αυτό προσπαθώ να σου εξηγήσω! Και οι δυο σας πιστεύετε πως θα τα ξεχάσω όλα με τις συγγνώμες σας αλλά δεν είναι έτσι! Ίσως σας συγχωρέσω κάποτε αλλά αυτό δεν θα συμβεί σύντομα!" είπε έντονα δυναμόνοντας τον τόνο της πληγωμένης, κουρασμένης και εκνευρισμένης φωνής του. Κοιτάχτηκαν για λίγο με σοβαρό βλέμμα στα μάτια τους. Ύστερα ο Elijah γύρισε προς την αντίθετη κατεύθυνση και έφυγε. Ακούστηκε ο ήχος της πόρτας του δωματίου μου που άνοιγε. "Το έχει πάρει πολύ άσχημα..." είπα καθώς στηριζόμουν πάνω στην πόρτα. Ο Edward ήρθε αμέσως κοντά μου. "Θα έπρεπε να κοιμάσαι!" με μάλωσε. "Προσπάθησα. Όμως κάθε φορά που κλείνω τα μάτια μου εμφανίζονται μπροστά μου φρικτές εικόνες!". Με κοίταξε σκεπτικός και ανήσυχος. "Τουλάχιστον χαίρομαι που ξύπνησες επειτέλους." απάντησε ελαφρώς ανακουφισμένος. "Edward...Υπάρχει θεραπεία γι αυτό;" ρώτησα. "Δεν ξέρω! Όμως θα κάνω ότι χρειαστεί μέχρι να βρω κάτι που θα σε θεραπεύσει." είπε αποφασιστηκά. Ένιωσα τα πόδια μου να μουδιάζουν. Παραπάτησα και στηρίχθηκα περισσότερο πάνω στην πόρτα του δωματίου. Ο Edward πέρασε αμέσως το χέρι μου πίσω από τον λαιμό του και με πήρε στην αγκαλιά του. Μπήκε στο δωμάτιο, πλησίασε το κρεβάτι, έσκυψε και με ακούμπησε απαλά και επιδέξια πάνω του. "Το συχαίνομαι αυτό το πράγμα! Δεν μου αρέσει να είμαι αδύναμη!" γκρίνιαξα. Ο Edward κάθισε ήρεμα κοντά μου και με κοίταξε στα μάτια. "Ποτέ δεν ήσουν αδύναμη Alison." είπε. Γέλασα. "Ναι σίγουρα! Δες πως είμαι! Δεν μπορώ ούτε να σταθώ στα πόδια μου εξαιτίας αυτής της ηλίθιας κατάρας!" απάντησα με ειρωνεία και γκρίνια. "Θα το ξεπεράσεις! Αλλά πρέπει να μείνεις θετική." απάντησε φιλικά. 'Μου κάνει κάποια φάρσα;....Πως γίνεται να μείνω θετική με αυτήν την ανόητη κατάρα;!' σκέφτηκα εκνευρισμένη. "Όπως είπα και πριν θα το ξεπεράσεις. Οι αρνητικές σκέψεις δεν σε βοηθούν." είπε. Τον κοίταξα παραξενευμένη. 'Το έκανε πάλι!.....' σκέφτηκα. Κοίταξε για λίγο το παράθυρο σαν να κατάλαβε τι σκεφτόμουν. "Πως το κάνεις αυτό; Είναι χάρισμα;" ρώτησα περίεργη. Με κοίταξε ξανά. "Τι εννοείς;" ρώτησε με μια ψεύτικη απορία στα μάτια του. Αλλά έβλεπα πως το βλέμμα του έκρυβε άγχος μέσα του. Όμως δεν ήθελε να το αποκαλύψει και έπρεπε να μάθω τον λόγο. "Πως διαβάζεις την σκέψη μου; Μην πεις πως είμαι τρελή. Μόλις απάντησες στην σκέψη μου!" είπα σοβαρά. Ακόμη μου ακουγόντουσαν παρανοϊκά αυτά που έλεγα αλλά καταλάβαινα πως διάβαζε την σκέψη μου! "Εγώ...δεν.." είπε κρύβοντας για άλλη μια φορά την αλήθεια. "Edward δεν είμαι τρελή! Ξέρω τι άκουσα και τι σκέφτηκα! Γι αυτό πες μου την αλήθεια!" απαίτησα. Πήρε μια βαθιά ανάσα. "Έχεις δίκιο!.....Μπορώ να διαβάσω την σκέψη σου και όλων των υπολοίπων. Είναι ένα από τα χαρίσματα των κυνηγών. Το απέκτησα για πρώτη φορά στα 16 γενέθλια μου. Στην αρχή δεν είχα κανέναν έλεγχο πάνω του. Απαντούσα στις σκέψεις των ανθρώπων νομίζοντας πως ήταν οι κανονικές φωνές τους. Όμως μετά από λίγο καιρό έμαθα την ιστορία της οικογένειας μου και έμαθα τι είμαι." απάντησε σοβαρά. "Την ιστορία της οικογένειας σου;" ρώτησα περίεργη. "Ναι! Ο πρώτος Cullen ο Liam ζούσε μια ειρηνική και όμορφη ζωή μαζί με την οικογένεια του. Ήταν ένας φιλότιμος και ευχάριστος άνθρωπος που πάντα βοηθούσε όσους τον είχαν ανάγκη. Μέχρι που του επιτέθηκαν λυκάνθρωποι και σκότωσαν την γυναίκα και τα παιδιά του εκτός από την μικρή του κόρη. Από τότε έγινε απόμακρος, καχύποπτος και εκρηκτικός ακόμη και με την κόρη του! Ήθελε να βρει αυτούς τους λυκανθρώπους και να τους σκοτώσει για το κακό που του προξένησαν." είπε σοβαρά. "Ενα λεπτό. Ο Liam δεν κυνηγούσε την Liana γιατί ήξερε πως ήταν αιρετική;" ρώτησα απορημένη. "Πολύ σωστά. Όμως είχε έναν πολύ σοβαρό λόγο που το έκανε. Βλέπεις οι λυκάνθρωποι που δολοφόνησαν την οικογένεια του ήταν υπηρέτες της Liana. Αυτή τους είχε στείλει για να την σκοτώσουν με αντάλλαγμα να τους απαλλάξει από την κατάρα τους. Με τον φόνο της οικογένεια του θα ολοκληρωνόταν το ξόρκι που θα την μεταμόρφωνε σε αιρετική. Δεν νοιαζόταν για την χαρά αυτού του ανθρώπου. Το μόνο που ήθελε ήταν να σώσει τον εαυτό της." είπε. "Περίμενε! Η Liana μου είπε πως ο Elijah την μεταμόρφωσε σε βαμπίρ και αμέσως έγινε αιρετική. Ποτέ δεν ανέφερε κάποιο ξόρκι θυσίας." είπα μπερδεμένη. "Ναι γιατί ήξερε πως αν στο ανέφερε δεν θα μπορούσε να σε κρατήσει ως σύμμαχο της. Η Liana ήξερε ακριβώς τι έκανε εκείνη την νύχτα της πυρκαγιάς. Πριν από λίγο καιρό είχε βρει ένα σπάνιο βιβλίο με ξόρκια. Ένα από αυτά ελεγε πως μια μάγισσα μπορεί να είναι και βαμπίρ. Όμως αυτό θα παραβίαζε τους νόμους της φύσης και θα υπάρξουν σοβαρές συνέπειες. Φυσικά δεν την ένοιαξε. Η σκέψη και μόνο της δύναμης και της αθανασίας πυροδοτούσε το μυαλό της! Για να πετύχει το ξόρκι έπρεπε να θυσιάσει την οικογένεια ενός αγαθού ανθρώπου στο χειμερινό ηλιοστάσιο. Η Liana δεν έχασε δεύτερη ευκαιρία και έβαλε αμέσως σε εφαρμογή το σχέδιο της. Την νύχτα που σκότωσαν την οικογένεια του Liam οι λυκάνθρωποι, εκείνη ήταν σε αυτό το σπίτι μαζί με την Amelia. Ήξερε πως θα τις έβρισκε η ιερά εξέταση και ομολογώ πως ήθελε κάτι τέτοιο. Όταν ξέσπασε η πυρκαγιά έσωσε την Amelia βγάζοντας την έξω από το σπίτι με ασφάλεια. Ενώ ήταν ετοιμοθάνατη ένας αρχέγονος ήρθε κοντά της. O Elijah. Της έδωσε το αίμα του και την βοήθησε ώστε να βγουν έξω από το σπίτι. Όμως όπως ήδη ξέρεις όταν βγήκαν ένα βέλος καρφώθηκε στην καρδιά της από έναν άνθρωπο της ιεράς εξέτασης...Η Liana τον είχε βάλει. Νωρίτερα τον είχε υπνωτίσει ώστε να την σκοτώσει και μετά να αυτοκτονήσει πέφτοντας από έναν βράχο και πράγματι αυτό έκανε. Η Liana πήρε επειτέλους αυτό που πάντοτε ήθελε! Δύναμη και αθανασία! Αλλά δεν είχε υπολογίσει κάτι. Ο Liam είχε μάθει πως εκείνη ήταν υπεύθυνη για την δολοφονία της οικογένειας του. Την παρακολουθούσε από τότε. Αφού είδε σε τι μεταμορφώθηκε, έψαξε να μθει περισσότερα γι αυτό το είδος. Όταν σύλλεξε όλες τις πληροφορίες που χρειαζόταν, πήγε σε μια μάγισσα και κατάφερε να επικοινωνήσει με τις πρώτες μάγισσες." εξήγησε."Τις αρχαίες μάγισσες; Είναι σχεδόν αδύνατο να επικοινωνήσει κάποιος μαζί τους!" διέκοψα παραξενευμένη. "Ναι ισχύει. Όμως ο Liam έκανε ότι περνούσε από το χέρι του για να τις βρει και τα κατάφερε. Όταν επικοινώνησε μαζί τους, τους είπε πως η Liana παραβίασε τους νόμους της φύσης και τους ζήτησε δύναμη για να μπορέσει να την σκοτώσει. Τότε εκείνες ανακάλεσαν τα στοιχεία της φύσης δίνοντας του δύναμη, ταχύτητα, αθανασία και ένα χάρισμα που θα τον βοηθούσε στο κυνήγι του. Του είπαν επίσης πως για να σκοτώσει την Liana έπρεπε να βρει την ασημένια λεπίδα. Μόνο αυτό το όπλο θα μπορούσε να την σκοτώσει. Έτσι ο Liam έγινε ο πρώτος κυνηγός και η αναζήτηση του για την Liana ξεκίνησε." είπε σοβαρά. Όλη αυτή η ιστορία ήταν σχεδόν τραγική! Η Liana ήταν πραγαμτικά ένα τέρας! Το μόνο πράγμα που την ένοιαζε ήταν ο εαυτός της! Όμως ήθελα να μάθω και την συνέχεια της ιστορίας. "Και τι έγινε μετά;" ρώτησα με ενδιαφέρον. "Ο Liam έκανε κάποιες επιθέσεις στην Liana αλλά δεν κατάφερε να της προξενήσει τον πόνο που ήθελε. Μετά από δέκα χρόνια βρήκε επειτέλους την ασημένια λεπίδα. Ήταν βαθιά κρυμμένη σε μια υπόγεια σπηλιά λίγο πιο έξω από την Νότια Γαλλία. Ήταν πλέον σίγουρος πως θα την σκότωνε και θα μπορούσε να ζήσει ήρεμα πια. Ομως εκείνη ήταν προνοητική και είχε προβλέψει πως κάποτε θα συνέβαινε αυτό. Έτσι μαζί με την Amelia και άλλες τρεις κοπέλες έφτιαξε την ομάδα 'Liars United' κάνοντας την κάθε μια ένα ξεχωριστό είδος αιρετικής. Μαζί μπορούσαν να σταματήσουν τον Liam και να κάψουν την λεπίδα. Εκείνος εξοργισμένος πια ζήτησε την βοήθεια των αρχαίων μαγισσών. Του είπαν πως έπρεπε να βρει ανθρώπους σαν κι αυτόν και να τους πάρει με το μέρος του. Με δυσκολία κατάφερε να βρει άλλους τέσσερεις τέτοιους ανθρώπους. Όταν οι μάγισσες τους μεταμόρφωσαν σε κυνηγούς το μόνο πράγμα που τους ένοιαζε ήταν πως θα σκοτώσουν τις αιρετικές. Καμία άλλη θέληση δεν ήταν τόσο δύναμή στο μυαλό τους! Ξεκίνησε ένας πόλεμος ανάμεσα σε αυτά τα αντίπαλα στρατόπεδα. Άλλοτε κέρδιζε η μια πλευρά και άλλοτε η άλλη. Μέχρι που ο Elijah σκότωσε την Liana. Μόλις το έμαθε αυτό ο Liam κάτι ηρέμισε μέσα του. Ένιωθε πως είχε κερδίσει τον πόλεμο. Αλλά έκανε λάθος. Όπως ξέρεις η Liana έκανε ένα ξόρκι προστασίας στον εαυτό της και ζωντάνεψε ξανά. Όταν το ανακάλυψαν οι κυνηγοί στράφηκαν εναντίον της διότι ήξεραν πως μπορούσαν να την νικήσουν. Την έπιασαν, την βασάνισαν και την μαχαίρωσαν με την λεπίδα. Όταν ξέφυγε ο Liam ορκίστηκε πως την επόμενη φορά δεν θα προλάβει να το σκάσει. Αυτός ο όρκος είναι γνωστός στους κυνηγούς μέχρι σήμερα." είπε σοβαρά. Η ιστορία ήταν πραγματικά σοκαριστηκή! Ήταν γεμάτη ίντριγκα, προδοσία και ψέματα! "Δεν έχω ξανακούσει μια τέτοια ιστορία!" είπα ξαφνιασμένη. Ένα μικρό μειδίαμα εμφανίστηκε στα χείλη του για λίγο. "Είναι πράγματι σοκαριστηκή ιστορία." είπε ήρεμα. "Που βρίσκεται ο Liam;" ρώτησα περίεργη. "Κανείς δεν ξέρει. Έχω να χρόνια να ακούσω γι αυτόν. Πολλοί λένε πως εξαφανήστηκε όταν έμαθε για τον θάνατο της κόρης του. Άλλοι λένε πως σχεδιάζει την εκδίκηση του αλλά κανείς δεν ξέρει που είναι στην πραγματικότητα." είπε σοβαρά. Όμως κρυβόταν φόβος στο βλέμμα του. "Δεν θέλεις να έρθει.." υπέθεσα. Πήρε μια βαθιά ανάσα. "Αν έρθει ο Liam θα σε βρει και τότε δεν θέλω να φανταστώ τι θα σου κάνει!" είπε τρομαγμένος. Τότε κατάλαβα γιατί ήθελε τόσο πολύ να με προστατέψει. "Από αυτόν ήθελες να με προστατέψεις!" διαπίστωσα έκπληκτη. "Από αυτόν...και από εμένα. Αν έρθει θα με αναγκάσει να ολοκληρώσω την τελετή για να γίνω κυνηγός και τότε θα είμαι ανίκανος να ελέγξω τον εαυτό μου! Δεν θέλω να συμβεί κάτι τέτοιο και θα κάνω τα πάντα για να μην συμβεί." είπε έντονα. Φάνηκε πως τον φοβόταν. Μάλλον ο Liam είχε καταφέρει να αποκτήσει μια τρομακτική φήμη με τις πράξεις του. "Δεν θα συμβεί. Θα φροντίσουμε να μην μας βρει ποτέ ο Liam." είπα καθυσηχαστικά. "Για να γίνει αυτό πρέπει να μείνεις εδώ." είπε σοβαρά. "Αποκλείεται!" παραπονέθηκα. "Άκουσε με! Όσο έχεις την κατάρα δεν μπορείς να προστατέψεις τον εαυτό σου επειδή σε αποδυναμώνει. Αν σε βρει ο Liam τότε ο θάνατος σου θα είναι άμεσος. Το μόνο πράγμα που θέλω να κάνεις είναι να μείνεις εδώ μέχρι να βρούμε κάποια θεραπεία για την κατάρα." είπε ήρεμα. Δεν υπήρχε περίπτωση να μείνω εσόκλειστη στο σπίτι! Σηκώθηκα απότομα από το κρεβάτι και προχώρησα. "Όχι! Ξέχνα το! Είμαι δύο μήνες εδώ μέσα και το μόνο πράγμα που κάνω είναι να κοιμάμαι! Δεν υπάρχει περίπτωση να κάτσω κι άλλο!" παραπονέθηκα δυναμόνοντας τον τόνο της φωνής μου. Ένα μέρος του εαυτού μου, μου άρεσε που ήθελε να με προστατεύσει αλλά ένα άλλο ήθελε να βγει έξω και να αναπληρώσω τον χρόνο που έχασα! Σηκώθηκε και εκείνος από το κρεβάτι και με πλησίασε. Τα χρυσοκόκκινα μάτια του με κοιτούσαν με ανησυχία και έναν κρυφό πόθο που δεν ήθελε να εκδηλώσει. Με κοίταξε επίμονα διαβάζοντας κάθε σκέψη μου. "Καταλαβαίνω.....Θα σε πάω εγώ μια βόλτα." είπε πρόθυμα. "Edward.....εμ-". "Είπες πως θες να βγεις έξω. Τυχαίνει να ξέρω ένα πολύ όμορφο μέρος. Έτσι θα μπορέσεις να αναπληρώσεις τον χαμένο χρόνο σου και να είσαι ασφαλής. Θα περιμένω έξω μέχρι να ετοιμαστείς." απάντησε με ένα πονηρό και εύθυμο χαμόγελο. Με κοίταξε για λίγο και βγήκε από το δωμάτιο. Χαμογέλασα. Μου άρεσε η πρόταση του ακόμη κι αν ήξερα πως ήταν λάθος να βγω μαζί του μετά από την τελευταία φορά που βγήκαμε. Πήγα προς την ντουλάπα και την άνοιξα. Όλα τα ρούχα μου βρισκόντουσαν μέσα. Βρήκα ένα μαύρο ψηλόμεσο παντελόνι, μια βιολετί μακριμάνικη μπλούζα με λίγο ντεκολτέ και μια μαύρη κοντή καπαρτίνα. Αφού φόρεσα τα ρούχα και χτένισα τα μαλλιά και έβαλα σκιά στα μάτια μου, πήρα δύο μαύρα μακριά σκουλαρίκια σε σχήμα ρόμβου, έβαλα τα μαύρα μποτίνια μου και το απαλό κραγιόν σε χρώμα σάπιου μήλου και βγήκα από το δωμάτιο. Μόλις με είδε το βλέμμα του άστραψε. Τον πλησίασα. "Πως σου φαίνομαι;" ρώτησα με ένα χαμόγελο. "Υπέροχη όπως πάντα." είπε καθώς με θαύμαζε. Χαμογέλασα δηλώνοντας πως μου άρεσε το σχόλιο του. Ξαφνικά πρόσεξα μια τρομακτική μορφή πίσω μου. Αυτός ήταν πάλι!...Ο άντρας μου με βίασε! Με κοιτούσε με ένα σατανικό βλέμμα σαν να ήθελε να τελειώσει αυτό που ξεκίνησε στο όνειρο μου! Ξεροκατάπια. "Τι συμβαίνει;" ρώτησε. Τον κοίταξα κρύβοντας τον φόβο μου. "Τίποτα. Οι παρενέργειες της κατάρας. Πάμε." απάντησα χαμογελαστή. Βγήκαμε από το σπίτι.

Στο μεταξύ ο Klaus στεκόταν δίπλα από το κρεβάτι της Raven. Της χαΐδευε απαλά τα μαλλιά ανήσυχος. "Θα βρω έναν τρόπο να σε ξυπνήσω....όμως πριν το κάνω θα σκοτώσω την Liana." είπε σιγά με μια ανήσυχη αλλά και θυμωμένη φωνή. Ένα απαλό και γλυκό χέρι ακούμπησε ελαφρά τον ώμο του. "Θα ξυπνήσει Klaus. Θα βρούμε έναν τρόπο να σπάσουμε το ξόρκι." ακούστηκε η ήρεμη φωνή της Caroline. Την κοίταξε ανήσυχος και εκνευρισμένος. "Έπρεπε να την είχα προστατέψει περισσότερο! Αν το είχα κάνει δεν θα ήταν σε κόμμα τώρα!" είπε έντονα. "Μην κατηγορείς τον εαυτό σου! Ήσουν πάντα προστατευτικός με την Raven. Η Liana και το ηλίθιο ξόρκι της την κατέστρεψε!" είπε καθισυχαστηκά η Caroline. "Θέλω να την προσέχεις." είπε σοβαρά. "Που θα πας;" ρώτησε απορημένη. "Να καταστρέψω την Liana. Ή καλύτερα να σκοτώσω την Amelia." απάντησε εκνευρισμένος. "Klaus όχι! Χρειαζόμαστε ένα σχέδιο." τον συμβούλεψε. "Το σχέδιο μου ήταν να προστατέψω την οικογένεια μου αγάπη. Από την στιγμή που αυτό καταστράφηκε υπάρχει ένα άλλο σχέδιο. Ο πόλεμος." απάντησε με οργή και κακία και έφυγε με αστραπιαία ταχύτητα. Η Caroline αναστέναξε ανήσυχη και κοίταξε την Raven.

Η Aria ήταν στο σπίτι της γιαγιάς της. Έκαναν εξάσκηση στην μαγεία της. "Μπράβο Aria! Λίγη εξάσκηση ακόμη και θα το καταφέρεις." είπε ενθαρρυντικά η γιαγιά της. Ήταν μια ψηλή και λεπτή γυναίκα με πρόσωπο σε σχήμα καρδιάς, πράσινα μάτια και καστανά σγουρά μαλλιά που έφταναν μέχρι τους ώμους της. Η Aria σταμάτησε κουρασμένη το ξόρκι. "Είναι δύσκολο. Ένιωθα σαν να μου παίρνει όλη την ενέργεια!" απάντησε. Η γιαγιά της κάθισε κοντά της. "Το ξέρω. Στην αρχή είναι πολύ κουραστικό. Αλλά αν εξασκήσαι κάθε μέρα σε λίγο καιρό θα είσαι ικανή να κάνεις πολύ δυνατά ξόρκια. Όμως πρέπει να εξασκήσαι συνεχώς!" είπε αυστηρά. Τότε χτύπησε το κουδούνι της πόρτας. Η Aria σηκώθηκε απο τον ξύλινο καναπέ και άνοιξε την πόρτα. Στο κατώφλι στεκόταν η Hanna. Μόλις την είδε ένα χαμόγελο ήρθε στο πρόσωπό της. Η Aria αμέσως την αγκάλιασε. "Γειά! Τι κάνεις;" την ρώτησε εύθυμα. "Καλά εσύ;" απάντησε με την ίδια ευχάριστη διάθεση. "Μια χαρά. Ήθελα να σου μιλήσω για κάτι....σχετικά με την Spencer." είπε με ένα ανήσυχο βλέμμα. "Μπορώ να περάσω μέσα;" ρώτησε την γιαγιά της που στεκόταν πίσω από την Aria. Πλησίασε το κατώφλι του σπιτιού και παράτησε την Hanna με αυστηρό βλέμμα. Εκείνη της χαμογέλασε αμήχανα. "Είσαι βρικόλακας!" διαπίστωσε. Τότε έκανε ένα ξόρκι και το κεφάλι της Hanna άρχισε να βουίζει φρικτά! Το έπιασε με το αριστερό χέρι προσπαθώντας να απαλύνει τον πόνο. Η γιαγιά της Aria βγήκε από την πόρτα πλησιάζοντας την Hanna απειλητικά. "Λυπάμαι για σένα κοπέλα μου." είπε με μίσος και απέχθεια. Η Aria έπιασε απότομα τον αριστερό καρπό της με αποτέλεσμα να την αποσπάσει και να σταματήσει το ξόρκι. "Γιαγιά σταμάτα!" φώναξε. Την κοίταξε. "Είναι βρικόλακας Aria! Δεν πρέπει να κάνεις παρέα μαζί της!" είπε επικριτικά. "Είναι φίλη μου και το ξέρεις! Την ξέρεις τόσα χρόνια! Δεν υπάρχει περίπτωση να μου κάνει κακό!" είπε έντονα. Η γιαγιά της κοίταξε για ένα λεπτό την Hanna με αυστηρό βλέμμα. "Είναι βρικόλακας! Δεν πρέπει να την εμπιστεύεσαι!" την συμβούλεψε αυστηρά. "Γιαγιά την ξέρεις πολλά χρόνια! Δεν υπάρχει περίπτωση να μου κάνει κακό!" επανέλαβε έντονα η Aria. "Καλά! Μπορείς να βγεις μαζί της για λίγο! Όμως ποτέ δεν θα προσκαλέσεις κανέναν βρικόλακα εδώ μέσα ούτε αυτήν!" απάντησε αυστηρά και μπήκε μέσα στο σπίτι. Η Hanna και η Aria προχώρησαν προς τους δρόμους της πόλης. "Γιατί η γιαγιά σου είναι τόσο επιθετική με τους βρικόλακιες;" ρώτησε η Hanna. "Λέει πως είναι τέρατα που χρησιμοποιήσουν τους ανθρώπους και αναγκάζουν τις μάγισσες να χρησιμοποιήσουν την δύναμη τους προς όφελος τους. Τους μισεί!" απάντησε σοβαρά η Aria. "Ίσως να έχει δίκιο.". "Τι εννοείς;" ρώτησε παραξενευμένη. "Ο βασικός λόγος που ήρθα εδώ ήταν για να σου μιλήσω για την Spencer. Κάτι της συμβαίνει." είπα σοβαρά αλλά και ανήσυχα. "Δηλαδή;" ρώτησε περίεργη. "Τότε που ανακαλύψαμε πως ο Toby σκότωσε την Alison η Spencer πήγε την επόμενη μέρα στο σπίτι του. Ήμουν και εγώ εκεί για να την προσέχω. Τσακώθηκαν πολύ άσχημα. Το παράξενο όμως ήταν πως μια εβδομάδα μετά τους είδα να προχωρούν μαζί στο σχολείο και η Spencer ήταν σαν να μην είχε συμβεί τίποτα." απάντησε. "Αυτό είναι περίεργο...." είπε προβληματισμένη η Aria. "Και υπάρχει και το πιο περίεργο. Η Spencer αγνοείται εδώ και τρεις μέρες. Δεν έχει έρθει ούτε στο σχολείο, ούτε στο μπαρ και ούτε πουθενά! Πήγα στο σπίτι της χθες και ρώτησα τους γονείς της. Μου είπαν πως είχε πάει για μια επίσκεψη στους θείους της στο Portland. Τους ψυχανάγκασα και τους ρώτησα ξανά αλλά μου έδωσαν την ίδια ακριβώς απάντηση. Νομίζω πως η Spencer βρίσκεται σε μεγάλο κύνδινο." είπε ανήσυχη. Πράγματι η Spencer κυνδίνευε από κάτι. Κάτι που η Aria και η Hanna έπρεπε να είχαν προσέξει πριν δύο μήνες σε αυτό το βίντεο.

Αυτό ήταν το κεφάλαιο!

Ελπίζω να σας άρεσε!😊😊

Γράψτε εντυπώσεις και απόψεις στα σχόλια!😃❤❤

Και μην ξεχάσετε να πατήστε το ☆

Φιλάκιααααα!!!😘😘