Άνοιξα απότομα τα μάτια μου. Ήμουν ξαπλωμένη σε ένα κρεβάτι. Κοίταξα τριγύρω. Το δωμάτιο στο οποίο βρισκόμουν ήταν αρκετά ευρύχωρο και πολύ φωτεινό. Μάλλον ήμουν στην έπαυλη αλλά δεν ήμουν σίγουρη. Τότε άνοιξε η πόρτα και μπήκε μέσα ο Klaus. "Επειτέλους ξύπνησες. Είσαι καλά;" με ρώτησε"Ναι....."απάντησα κάπως μπερδεμένη από όλα όσα είχα δει, "Ωραία.." Έβλεπα ότι ακόμα ήταν αρκετά μπερδεμένος με όλα όσα είχαν συμβεί. Τον κοίταξα.."Klaus......δεν ξέρω πως να το εξηγήσω αυτό που έγινε." είπα "Δεν χρειάζεται να το εξηγήσεις. Δεν είχες ιδέα.". "Ξέρω ότι......καταράστηκες αυτό το βιβλίο που έκαψε την Carmen..." ομολόγησα. Ο Klaus με κοίταξε ξαφνιασμένος. "Πως το ξέρεις αυτό;" ρώτησε με περιέργεια. "Δεν ξέρω.....Απλά όταν σου μίλησε η Carmen ξαφνικά με μετέφερε στο παρελθόν και είδα τον θάνατο της. Ήταν απαίσιος ο τρόπος που πέθανε.....". Είχα πολλές ερωτήσεις που τριβέλιζαν στο κεφάλι μου. Τι ήταν αυτό το βιβλίο και γιατί έκαψε την Carmen; Γιατί η Carmen να μου το δείξει αυτό; Και το κυριότερο. Πώς γίνεται να έχω την Carmen μέσα μου; Κοίταξα το παράθυρο και αφαιρέθηκα στις σκέψεις μου. Το τρίξιμο από την πόρτα του δωματίουμε επανέφερε γρήγορα στην πραγματικότητα. Μπήκε μέσα η Addison. Με πλησίασε κάπως φοβισμένη αλλά και ανήσυχη. "Είσαι καλά;" με ρώτησε. "Ναι." της είπα και συνέχιζα να κοιτάζω το παράθυρο. Τότε ο Klaus σηκώθηκε και πήγε προς στην πόρτα. "Θα σας αφήσω για λίγο μόνες." Μου έκανε νόημα να μην κάνω τίποτα στην Addison και έφυγε. "Μαλλον πρέπει όντως να μιλήσουμε....." είπε με μια φωνή που φαινόταν ότι της ήταν δύσκολο. "Τι να πούμε δηλαδή;" ρώτησα αδιάφορα. Ούτε εγώ ήθελα να μιλήσω μαζί της. Δεν είχα τίποτα να πω. Μόνο ότι την μισούσα. Με πλησίασε πιο πολύ. "Να εμ.....ξέρεις......Κάτι θα πρέπει να πούμε.". Γέλασε με αμηχανία. "Με φοβάσαι έτσι δεν είναι;" ρώτησα καταλαβαίνοντας τον τρόμο της. "Εμ......ναι........" είπε και έκανε ένα βήμα πίσω. Την κοίταξα με ένα πονηρό βλεμμα που είχε λίγο εκνευρισμό και της είπα. "Καλά κάνεις. Είσαι η μόνη που θα έπρεπε να με φοβάται." Σηκώθηκα από το κρεβάτι και έφυγα.

   Όπως προχωρούσα είδα μια κοπέλα που μου φαινόταν γνωστή. "Γειά. Σε ξέρω από κάπου;" την ρώτησα. Γύρισε και με κοίταξε. Θυμήθηκα ότι την είχα ξαναδεί τότε που είχαμε πιάσει την Addison και την Raven με τον Ben. Είχε καστανά μακριά μαλλιά που ήταν χτενισμένα σε μπούκλες. Τα μάτια της ηταν καφέ αλλά με λίγο πράσινο. Φορούσε μαύρα ρούχα και ενα όμορφο κολιέ που είχε μια πράσινη πέτρα. "Ναι με ξέρεις. Δεν είχαμε ποτέ όμως την ευκαιρία να γνωριστούμε. Με λένε Mayra." είπε με μια ευγενική λεπτή φωνή. "Είσαι αδελφή του Klaus;" ρώτησα παραξενευμένη. Η αλήθεια ήταν ότι δεν είχα ιδέα για την οικογένεια του Klaus. Η Mayra γέλασε και μου είπε."Όχι. Είμαι φίλη του όπως του Elijah και της Jacqueline." απάντησε. Εκείνη την στιγμή ήρθε ένας ψηλός όμορφος άντρας με κοντά μαύρα μαλλιά. Είχε μαύρα μάτια και φορούσε κουστούμι.

"Γειά Elijah." είπε η Mayra και αμέσως κατάλαβα ποίος ήταν. Με πλησίασε. "Εσύ πρέπει να είσαι η Alison. Ο αδελφός μου και η Mayra μου έχουν πει πολλά για σένα. Είμαι ο Elijah." είπε με μια σοβαρά ευγενική φωνή. "Χαίρομαι που σε γνωρίζω.". Τον παρατήρησα για λίγο. Είδα ότι φορούσε ένα δαχτυλίδι στο χέρι του με την ίδια πράσινη πέτρα που είχε και το κολιέ της Mayra και κατάλαβε ότι ήταν βαμπίρ. "Αυτό το έχουμε για τον ήλιο." εξήγησε. Είχε καταλάβει πως κοιτούσα το δαχτυλίδι του. "Πως αποφάσισες να αλλάξεις;" με ρώτησε. "Σκέφτηκα πως θα ήταν καλύτερη η ζωή. Βλέπεις....εγώ δεν έχω μία αιωνιότητα μπροστά μου.". Η απάντηση μου ήταν αρκετά πειστική. Όμως όχι τόσο όσο να τον πείσει. "Ναί σωστά...." είπε δύσπιστα. Τότε χτύπησε το τηλέφωνο μου. Πήγα λίγο πιο πέρα για να μπορέσω να μιλήσω. "Ναι;" ρώτησα. "Alison;" ακούστηκε η φωνή της Aria που ήταν αρκετά τρομαγμένη. "Aria τι συμβαινει;" την ρώτησα. "Alison βοήθεα!" Ακουγόταν πάρα πολύ τρομοκρατημένη. "Που είσαι;" την ρώτησα. "Δεν ξέρω! Είμαι σε ένα σκοτεινό μέρος μαζί με την Hanna, την Spencer, την Mona και άλλες δύο κοπέλες!". "ALISON!" ακούστηκε η φωνή της Cheryl. Τρόμαξα. Ήξερα ποιά τις είχε και πολύ φοβόμουν ότι θα ερχόταν και η σειρά μου. Ακούστηκαν ουρλιαχτά από το τηλέφωνο και μετά τίποτα. Μια σιωπή. Τότε ήρθε ένα μνήμα στο κινητό μου που έλεγε "Θέλεις τις φίλες σου ζωντανές; Έλα απόψε στο Ravenswood ΜΟΝΗ σου.
                                             -Α"
Προσπάθησα να μην αντιδράσω γιατί ήξερα ότι με άκουγαν ο Elijah και η Mayra. Έκλεισα το τηλέφωνο μου και πήγα κοντά τους. "Όλα εντάξει;" με ρώτησε η Mayra. "Ναι. Όλα είναι μια χαρά." απάντησα με ένα ψεύτικο χαμόγελο. Προσπάθησα να καταλαγιάσω τον τρόμο που με ειχε κυριεύσει. Η Mayra έφυγε και ο Elijah με κοίταξε έντονα στα μάτια και με ρώτησε. "Τι συμβαίνει Alison; Πες μου." . Ήταν φανερό πως προσπαθούσε να με ψυχαναγκάσει για να του πω την αλήθεια με αυτήν την 'τεχνική' που έχουν τα βαμπίρ. Το είχα διαβάσει σε ένα βιβλιο. Όμως ο Elijah δεν ήξερε το κυριότερο. Αυτή η 'τεχνική' δεν πιάνει στις μάγισσες. Έκανα ένα ξόρκι και άρχισε να πονάει φρικτά και έπεσε κάτω. "Μην τολμήσεις να προσπαθήσεις να με ψυχαναγκάσεις ξανά γιατί αν το κάνεις θα σε σκοτώσω!" τον απείλησα. Προχώρησα λίγο όμως με σταμάτησε μπαίνοντας μπροστά μου. Με κοίταξε έντονα στα μάτια. "Μην με απειλήσεις ποτέ ξανά! Δεν το θέλεις να μάθεις τις συνέπειες γι αυτό!" είπε σιγανά με ένα σοβαρό και σχεδόν δολοφονικό βλέμμα. Τον κοίταξα ελάχιστα χωρίς να απαντήσω και έφυγα.

   Πέρασαν αρκετές ώρες και σχεδόν είχε βραδιάσει. Είχα ετοιμάσει όλα όσα χρειαζόμουν για να πάω στο Ravenswood και να βγάλω τα κορίτσια με ασφάλεια. Μπορεί η 'Α' να ήταν αρκετά έξυπνη, αλλά είχα κάτι που εκείνη δεν είχε. Είχα μαγεία. Αφού μπορούσα να νικήσω ενα βαμπίρ μόνο με ένα βλέμμα, μπορούσα να σκοτώσω την 'Α' και απόψε από θα έκανα. "Πόση ώρα στέκεσαι εκεί;" ρώτησα τον Klaus. Ήξερα ότι με παρακολουθούσε. "Αρκετή ώστε να δω τι κανείς." είπε και με πλησίασε. "Λοιπόν.....που πας;" ρώτησε με περιέργεια. "Μην ανησυχείς. Δεν θα κάνω κάτι κακό." είπα πονηρά και πήγα προς την πόρτα. Τότε ο Klaus ήρθε με αστραπιαία ταχύτητα και με σταμάτησε. "Δεν θα βγεις από εδώ αν δεν μου πεις που θα πας." είπε με σοβαρό βλεμμα. Τον κοίταξα και άρχισε να πονάει το κεφάλι του τόσο πολύ που γονάτισε από τον πόνο. "Τι έλεγες;" ρώτησα ειρωνικά και έφυγα.

   Έφτασα στο Ravenswood και πήγα προς το σπίτι μου. Μπήκα μέσα. Άνοιξα την τσάντα μου και έβγαλα κάτι μικρές κάμερες και τις τοποθέτησα σε πολλά σημεία του σπιτιού μου. Ήθελα να τα βρει η 'Α' ώστε να πιστέψει ότι αυτό ήταν το σχέδιο μου. Όμως είχα κάτι καλύτερο γι αυτήν. Έβγαλα ένα μπουκάλι από την τσάντα μου που είχε ένα υγρό μέσα και το σκόρπισα σε όλο το σπίτι. Το μετέτρεψα σε σκόνη για να μην φαίνεται. "Alison." ακούστηκε μια φωνή που με έκανε να γυρίσω απότομα πίσω. Ήταν η μητέρα μου. Είχα κοκαλώσει. 'Πως είναι δυνατόν;' σκέφτηκα. Κοίταξα προς το παράθυρο και είδα τον Ben. Και οι δυο τους ήταν χτυπημένοι ακριβώς όπως ήταν όταν πέθαναν όποτε ήξερα ότι δεν ήταν ζωντανοί αλλά αυτό με τρόμαζε περισσότερο. Ένας θόρυβος ακούστηκε. Κοίταξα προς την εξώπορτα και γύρισα αμέσως πίσω. Ο Ben και η μαμά μου είχαν εξαφανιστεί. 'Τέλεια......βλέπω και φαντάσματα τώρα.......' σκέφτηκα και ένα ρίγος με διαπέρασε. Ακούστηκε κάτι από την πόρτα. Σαν να την άνοιγε κάποιος. Κρύφτηκα σε ένα καλό μέρος και περίμενα να δω ποιός θα μπει μέσα. Είδα μια σκιά να μπαίνει στο σαλόνι και ετοιμάστηκα να βάλω σε εφαρμογή το σχέδιο μου. Τότε τα φώτα άνοιξαν και αυτη η σκιά φωτίστηκε. Ήταν ο μπαμπάς μου. Ανακουφίστηκα που ήταν ζωντανός. Δεν είχε αλλάξει καθόλου. Τα άσπρα του μαλλιά παρέμεναν ίδια όπως και το ύψος του ακόμα και οι ελάχιστες ρυτίδες στο προσωπο του. Έβγαλε το μπουφάν του και το κρέμασε στον καλόγερο που είχαμε δίπλα από την πόρτα. Ανέβηκε τις σκάλες και πήγε προς το δωμάτιο του. Τον ακολούθησα. Ήθελα να βεβαιωθώ ότι θα είναι ασφαλής. Τότε ήρθε ένα μήνυμα στο κινητό μου που έλεγε "Έρχομαι να σε βρω. Ελπίζω να μην έχεις κάνει καμιά εξυπνάδα γιατί θα το μετανιώσεις!
                                                           -Α"

Αυτή τη φορά δεν τρόμαξα. Ήξερα ότι μπορώ να την νικήσω και αυτό θα έκανα. Ο μπαμπάς μου κάθισε για λίγο στον καναπέ και διάβασε μια εφημερίδα. Εκείνη την στιγμή μπήκε μέσα η Marlissa. 'Ευτυχώς είναι κι αυτή καλά.' σκέφτηκα. Τουλάχιστον ο μπαμπάς μου και η αδελφή μου δεν ζούσαν σε όλο αυτό που ζω εγώ και ποτέ δεν θα το ζήσουν. Η Marlissa κάθισε κοντά στον μπαμπά μου και μιλήσαμε για αρκετή ώρα. Τότε κάτι ακούστηκε από την κουζίνα και η Marlissa πήγε να δει. Πήγα και εγώ μαζί της χωρίς να με δει. Δεν υπήρχε τίποτα κανένας δεν ήταν εκεί. Τότε συνηδητοποίησα ότι ήταν ένας αντιπερισπασμός και έτρεξα προς το σαλόνι αλλά τίποτα. Ο μπαμπάς ήταν μια χαρά αλλά αυτό δεν με καθησύχαζε. Ξαφνικά ακούστηκε ένα ουρλιαχτό από την κουζίνα. Ο μπαμπάς σηκώθηκε αμέσως και πήγε προς την κουζίνα. Κανείς δεν ήταν εκεί. Η Marlissa είχε εξαφανιστεί. Η 'Α' δεν θα έπαιζε τίμια και το ήξερα αυτό αλλά δεν μπορούσα να την αφήσω με κανέναν τρόπο να κανει κακό στην αδελφή μου. Πήγα στο σαλόνι και άναψα φωτιά στο τζάκι. "Alison;" ακούστηκε η ξαφνιασμένη φωνή του μπαμπά μου
Γύρισα και τον κοίταξα και τότε ένας κουκουλοφόρος τον άρπαξε. Έτρεξα να τον βοηθήσω αλλά ο κουκολοφόρος εξαφανήστηκε μαζί με τον μπαμπά μου με μυστηριώδη τρόπο. Τότε όλα τα φώτα έσβησαν. "Ήξερες ότι θα ερχόμουν εδώ έτσι δεν είναι; Τι περιμένεις λοιπόν έλα." είπα αποφασιστικά και περίμενα την 'Α'. Κάτι ακούστηκε από το δωμάτιο μου. Ανέβηκα τις σκάλες και μπήκα μέσα. Ταυτόχρονα κοιτούσα και το κινητό μου για να βρω την 'Α' μέσω των καμερών σε όποιο σημείο του σπιτιού και να ήταν. Δεν υπήρχε τίποτα μέσα στο δωμάτιο. Ξαφνικά είδα στο κινητό μου την 'Α' που πήγαινε προς την κουζίνα. Κατέβηκα γρήγορα κάτω και όπως πήγαινα στην κουζίνα κάποιος με τράβηξε απότομα και μου έκλεισε το στόμα. Ήταν ο Klaus. Προσπάθησα να ξεφύγω αλλά με κρατούσε σφιχτά. Περίμενε μέχρι να φύγει η 'Α' και τότε με άφησε. "Τι κάνεις εδώ;" ρώτησα εκνευρισμένη. "Σε σώζω απο βέβαιο θάνατο." μου απάντησε με ένα σοβαρό βλεμμα. "Δεν θα πάθαινα κάτι! Ήξερα ακριβώς τι εκανα!". Δυνάμωσα τον τόνο της φωνής μου για να φανεί ότι ήμουν εκνευρισμένη. Ο Klaus δεν μου απάντησε. Έφυγα από το σπίτι αλλά με σταμάτησε την στιγμή που βγήκα στον δρόμο. "Άκουσε με! Αν πας να την αντιμετωπίσεις ετσι απλά θα πεθάνεις! Και αν νομίζεις ότι τα ξόρκια σου θα σε σώσουν κάνεις πολύ μεγάλο λάθος! Υπάρχουν άτομα που ξέρουν για εμάς και η 'Α' είναι ένα από αυτά! Εχει όπλα που μπορούν να νικήσουν ακόμα και μια μάγισσα!" Τα λόγια του με τρόμαζαν λίγο όμως δεν ήθελα να το δείξω. Πήρα μια βαθιά ανάσα και του είπα με εκνευρισμό. "Και τι προτείνεις να κάνουμε; Να κάτσουμε έτσι αμέτοχοι και να αφήσουμε την 'Α' να σκοτώσει όλους αυτούς τους ανθρώπους;!" "Alison δεν είπα αυτό. Απλώς είπα ότι θα χρειαστούμε ένα πολύ καλό σχέδιο.......Για δες σου έστειλε κάποιο μήνυμα η 'Α';" Κοίταξα το κινητό μου. Όντως η 'Α' μου είχε στείλει ένα μήνυμα που έλεγε "Δεν έπρεπε να παίξεις μαζί μου. Τώρα θα πληρώσεις.
                                                     -Α"

Το έδειξα στον Klaus. "Προσπαθεί να με κάνει να φοβηθώ και να παίξω το παιχνίδι της." είπα. "Ακριβώς και αυτό είναι κάτι που δεν θα κάνεις.....Σου είχε πει να πας σε κάποιο μέρος;" "Υποτίθεται πως θα με συναντούσε στο σπίτι μου αλλά με όλα όσα συνέβησαν δεν ξέρω από που θα εμφανιστεί." "Ωραία. Θα της πεις εσύ ένα απομονωμένο μέρος να συναντηθείτε και θα πας μαζί της. Όμως μην ανησυχείς δεν θα προλάβει να σου κάνει κάτι. Θα την πιάσω πριν σε αγγίξει και τότε μπορείς να την αναλάβεις εσύ με τα ξόρκια σου." Το σχέδιο του ήταν αρκετά καλό και ομολογώ πως μου άρεσε πολύ. "Ωραία λοιπόν. Ας γίνει έτσι." Έβγαλα το κινητό μου και έστειλα ένα μίνημα στην 'Α' με το μέρος που ήθελα να συναντηθούμε. Περίμενα λίγα λεπτά και τοτε το κινητό μου χτύπησε. "Τι λέει;" ρώτησε ο Klaus. Τον κοίταξα. "Το δέχτηκε. Πάμε." είπα και φύγαμε.

Αυτό ήταν το κεφάλαιο.

Ελπίζω να σας άρεσε.😁

Γράψτε απόψεις και εντυπώσεις στα σχόλια!☺

Και μην ξεχάσετε να πατήστε το ☆

Φιλάκιααααααα!!!❤❤