🚫ΠΡΟΣΟΧΗ!!
Το κεφάλαιο έχει σκηνές ακατάλληλου περιεχομένου.
Παρακαλώ διαβάστε με δική σας ευθύνη.🚫

Καλή απόλαυση!

Η Jacqueline πήρε μια κόφτη εισπνοή. Ανασηκώθηκε απότομα. Πρόσεξε πως βρισκόταν στο σπίτι του Liam. Εκείνος καθόταν δίπλα της και την κοιτούσε ανακουφισμένος αλλά και χαρούμενος. Εκείνη τον κοίταξε ταραγμένη. "Τι στο διάολο συνέβη;" αναφώνησε τρομαγμένη. "Είχες έρθει στο σπίτι που οι Mikaelson κρατούσαν την Alison και κάποιος σε μαχαίρωσε πισώπλατα με το μαύρο ξύλο που μπορεί να σκοτώσει έναν αρχέγονο. Αλλά κατέστρεψα το ξύλο. Οπότε είσαι ασφαλής." της εξήγησε φιλικά ο Liam. H Jacqueline συνηδητοποίησε τι είχε συμβεί! "Ημουν...νεκρή!" αναφώνησε έντρομη. Τότε κοίταξε το κολιέ που τις είχε δώσει ο Liam. "Χάρις αυτό επανήλθα...έτσι δεν είναι;" ρώτησε απορημένη. Εκείνος της έπιασε απαλά το δεξί χέρι και χαμογέλασε. "Ναι." απάντησε ήρεμα. "Σε ευχαριστώ. Αν δεν μου το είχες δώσει τώρα θα ήμουν νεκρή." είπε με ευγνωμοσύνη στην φωνή της. Ο Liam της χαμογέλασε ελάχιστα. Εκείνη κατάφερε να δει στα γαλάζια του μάτια ένα έντονο ζεστό συναίσθημα που εκδηλωόταν. Κατάλαβε πως ο έρωτας του για εκείνη μεγάλωνε συνεχώς κάτι που την γέμιζε με χαρά. Κοίταξε ένα ρολόι στα δεξιά της. Η ώρα ήταν περασμένες έντεκα το πρωί. Σηκώθηκε από το κρεβάτι και πλησίασε την έξοδο. "Πρέπει να φύγω. Τα αδέλφια μου θα ανησυχούν." ενημέρωσε τον Liam. "Πότε θα σε δω ξανά;" την ρώτησε με τεράστια περιέργεια στην φωνή του. Τον κοίταξε έκπληκτη χωρίς να περιμένει αυτήν την ερώτηση. Δεν ήταν σίγουρη αν θα έπρεπε να βγει με κάποιον που κυνηγούσε τους φίλους και την οικογένεια της! Αλλά σκέφτηκε πως θα ήταν ένας πολύ καλός αποσυντονισμός. "Τι λες για...απόψε το βράδυ; Κατά τις εννιά Στο γνωστό μπαρ." πρότεινε ευγενικά. Ένα ενθουσιασμένο φως κάλυψε το πρόσωπο του Liam. "Κανονίστηκε! Αύριο το βράδυ λοιπόν." απάντησε χαρούμενος και η Jacqueline έφυγε από το σπίτι του.

Η Freya έψαχνε την Amelia. Αφού αποφάσισε να ακούσει τις χρήσιμες συμβουλές της Adeline, ήταν έτοιμη να της μιλήσει για τα συναισθήματα της. Την βρήκε να κάθεται στο κρεβάτι του ευρύχωρο και φωτεινού δωματίου της. Την πλησίασε και κάθισε κοντά της. Αμέσως το βλέμμα της συναντήθηκε με το δικό της. "Γειά." είπε ήρεμα αλλά και κοφτά. "Η Adeline έφυγε." την πληροφόρησε. "Το ξέρω." απάντησε ελαφρώς στενάχωρα η Amelia. H Freya έπιασε απαλά το χέρι της καταλαβαίνοντας τον κρυφό ψυχικό πόνο της. Αμέσως η Amelia ένιωσε μια απότομη ζεστασιά να απλώνεται απλόχερα σε όλο της το σώμα! "Ξέρω πως στεναχωήθηκες πολύ που έφυγε ακόμη κι αν δεν ήθελες να το δείξεις. Είναι δύσκολο να χάνεις τις φίλες σου....αλλά θέλω να ξέρεις πως εγώ θα είμαι εδώ για σένα οποιαδήποτε στιγμή. Ποτέ δεν θα νιώθεις μόνη όσο είσαι κοντά μου." είπε με μια σιγανή φωνή κρύβοντας μάταια τον έρωτα της μέσα της. Η Amelia κοίταξε παραξενευμένη την Freya. Διαπίστωσε πως κάτι είχε αλλάξει μεταξύ τους. Τα συναισθήματα της δεν ήταν το ίδιο φιλικά όπως παλιά. Μέσα τους κρυβόταν η αγάπη και ο φλογερός παθιασμένος έρωτας της για εκείνη κάτι που φοβόταν να εκδηλώσει. "Ευχαριστώ.." είπε κάπως δειλά. Ήταν φανερό πως και οι δϋο κρατούσαν με όλες τους τις δυνάμεις τα συναισθήματα έρωτα που έτρεφαν η μια για την άλλη. Πέρασε ένα λεπτό βασανιστικής σιωπής ανάμεσα τους. Ύστερα η Freya κοίταξε την Amelia αποφασισμένη να λύσει αυτό το ζήτημα μεταξύ τους. "Amelia πριν φύγει η Adeline....μου είπε κάτι..κάτι που έχει σχέση με εμάς..." είπε δειλά με νόημα στην φωνή της. "Α!" έκανε η Amelia συγκρατώντας τον ενθουσιασμό της. "Ναι....είπε πως σου αρέσω όπως μου αρέσεις και εσύ!...." συνέχισε και κοίταξε τα καστανά μάτια της Amelia που πετούσαν φλόγιες έρωτα. "....Και το καλύτερο κομμάτι από όλα είναι πως.....είχε δίκιο! Μου αρέσεις Amelia. Μου αρέσεις πολύ βασικά!" ομολόγησε. Τα μάτια της Amelia άστραψαν από χαρά και έρωτα ακούγοντας αυτά τα λόγια! Πλησίασε την Freya τόσο πολύ του τα χείλη της ακούμπησαν τα δικά της. Και οι δύο απόλαυσαν το φλογερό τους φιλί. Αφού απομακρύνθηκαν η μια από την άλλη η Amelia πέρασε τα δάχτυλα του αριστερού της χεριού μέσα από τα ξανθά μαλλιά της Freya. "Και μένα μου αρέσεις πολύ! Απλώς δεν ήξερα αν ένιωθες και εσύ το ίδιο!" είπε σιγανά. Η Freya της χαμογέλασε γλυκά. "Νομίζω πως και οι δύο το ίδιο πιστεύαμε αλλά κάναμε λάθος." απάντησε και την φίλησε ξανά. Η Amelia χαΐδεψε τα μαλλιά της και η Freya τύλιξε τα χέρια της γύρω από τον λαιμό της χαιδεύοντας της κατάλευκη πλάτη της. Η Amelia την κόλλησε με αστραπιαία ταχύτητα στο τοίχο που βρισκόταν ακριβώς πίσω από το κρεβάτι και συνέχισε να την φιλάει. Η Freya πέρασε ξανά τα χέρια της πίσω από την πλάτη της αφήνοντας τις τιράντες της μπλούζας και του σουτιέν της να γλίστρήσουν στα χέρια της. Η Amelia έβγαλε απότομα την μπλούζα της Freya και μετά την δική της και φίλησε τον λαιμό της αργά και ρυθμικά. Η Freya ανέπνευσε βαριά νιώθοντας τόσα ζεστά και όμορφα συναισθήματα να την κυριεύουν. Η Amelia έβγαλε τα υπόλοιπα ρούχα που έκρυβαν τα σώματα και των δυο. Κοίταξε ξανά την Freya με περισσότερο πάθος. Τα μάτια τους αντάλλαζαν σπίθες έρωτα μεταξύ τους. Η Freya ανασηκώθηκε ελάχιστα μέχρι που τα χείλη της συνάντησαν τα χείλη της Amelia. Συνέχισαν να φιλιούνται και να απολαμβάνουν την στιγμή του έρωτα τους.

Εκείνη την στιγμή εγώ και ο Edward πηγαίναμε προς το σπίτι των Salvatore. Είχε ενημερώσει τους υπόλοιπους και θα τους συναντούσαμε στο σπίτι του Damon και του Stefan. Περπατούσαμε αγκαλιασμένοι στον δρόμο. Ένιωθα τόσο όμορφα που βρισκόμουν κοντά του! Ένιωθα μια τεράστια ανάγκη να βρίσκομαι δίπλα του συνέχεια! Χάζευα το αψεγάδιαστο λαμπερό προσωπο του. Κοιτούσα τα χρυσοκόκκινα εκφραστικά μάτια του. Χαμογέλασα αυθόρμητα. Παρατήρησε πως τον χάζευα και μου ανταπόδωσε το χαμόγελο. Όμως έβλεπα πως κάτι βασάνιζε τις σκέψεις του. Το βλέμμα του έκρυβε μια έντονη ανησυχία μέσα του. "Τι έχεις;" τον ρώτησα. Με κοίταξε έκπληκτος καταλαβαίνοντας πως είχα αντιληφθεί την ανησυχία του. Αναστέναξε και με κοίταξε. "Είσαι καλά;" με ρώτησε ανήσυχος. Παραξενεύτηκα από την ξαφνική ερώτηση. "Ναι....μια χαρά είμαι." απάντησα κάπως παραξενευμένη. Με κοίταξε με ακόμη περισσότερη ανησυχία. "Alison είσαι σίγουρη; Δεν θέλω να σε πιέζω αλλά βλέπω στις σκέψεις σου όλα τα φρικτά πράγματα που σου έκανε ο Liam και..." είπε ανήσυχα. Πράγματι ο τρόπος με τον οποίο μου φέρθηκε ο Liam ήταν φρικτός. Θυμάμαι έντονα τον πόνο που μου προξένησε. Σχεδόν μπορούσα να νιώσω το κάψιμο από το πυρομένο σίδερο στο διάφραγμα μου ή την ασημένια λεπίδα να σκίζει την καρδιά μου! Όμως έπρεπε να το ξεπεράσω. Αναστέναξα προσπαθώντας να διώξω τις αρνητικές μου σκέψεις και κοίταξα την Edward. "Έχεις δίκιο. Ότι που έκανε ο Liam ήταν....κάτι χειρότερο από βάρβαρο αλλά θα το ξεπεράσω." είπα με ένα αισιόδοξο χαμόγελο. Τότε με τράβηξε απότομα στην ζεστή του αγκαλιά. Ξαφνιάστηκα στην αρχή αλλά τον αγκάλιασα πιο σφιχτά και έκλεισα τα μάτια μου. "Δεν θα τον αφήσω ποτέ ξανά να σου κάνει κάτι τόσο απαράδεκτο! Αν προσπαθήσει να σε βλάψει ξανά θα τον σκοτώσω!" υποσχέθηκε ψυθηρίζοντας στο δεξί μου αυτί. "Καλώς το ερωτευμένο ζευγαράκι!" ακούστηκε η παιχνιδιάρικη φωνή του Damon. Απομακρύνθηκα από τον Edward και κοίταξα τον Damon που στεκόταν έξω από το κατώφλι του σπιτιού του. Εγώ και ο Edward τον πλησιάσαμε. Έκανε μια χειραψία με τον Damon και χαμογέλασαν φιλικά ο ένας στον άλλο. Ο Damon την κοίταξε ελάχιστα. "Μπράβο σου Edward! Τελικά την κατέκτησες όπως είχες πει!" αναφώνησε εντυπωσιασμένος. Προφανώς έπρεπε κάποιος να τους εξηγήσει πως δεν ήμουν κάποιο βασίλειο για να με κατακτήσει! Κοίταξα με ένα αυστηρό βλέμμα τον Edward δηλώνοντας του πως θα κάνουμε αυτή την συζήτηση. Εκείνος έξυσε αμήχανα τον σβέρκο του γελώντας ελάχιστα. "Ναι εμ....δεν έγινε ακριβώς έτσι..." ψελλισε δειλά. Αναστέναξα και κοίταξα τον Damon. "Που είναι τα κορίτσια;" τον ρώτησα. "Πάνω. Ρέει συνέχεια ερολύνη στις φλέβες τους όπως ζήτησες." με πληροφόρησε o Damon. "Υπέροχα!" απάντησα με ένα χαμόγελο και μπήκα στο σπίτι.

Ανέβηκα τις σκάλες και έφτασα στα δωμάτια των κοριτσιών. Μπήκα στο δωμάτιο της Hanna. Ο Stefan βρισκόταν εκεί κοιτάζοντας την απορημένος, ανήσυχος και στεναχωρημένος. Τον πλησίασα και ακούμπησα απαλά τον δεξιό του ώμο. Με κοίταξε. Είδα τον φόβο του για την Hanna στα μαλλί του μάτια. "Ολα θα πάνε καλά." του είπα με ένα βλέμμα γεμάτο σιγουριά και αισιοδοξία. Με κοίταξε παραξενευμένος. "Πως είσαι τόσο σίγουρη;" ρώτησε. Του χαμογέλασα πλατιά και τον κοίταξα στα μάτια. "Stefan αν έχω μάθει κάτι από όλη αυτή την...υπερφυσική ζωή μου είναι πως πρέπει να παραμένω αισιόδοξη. Είναι το μόνο πράγμα που θα με κρατήσει ζωντανή και το μόνο πράγμα που δεν μπορεί να μου πάρει κάποιος. Μπορεί να μου στερήσει τους φίλους μου, την οικογένεια μου, την ελευθερία μου αλλά όχι την ελπίδα και την αισιοδοξία μου και θα ήταν καλό να το πιστέψεις και εσύ." τον συμβούλεψα. Πράγματι πίστευα στην δύναμη της ελπίδας και της αισιοδοξίας. Θεωρούσα πως αυτό είναι το κρυφό όπλο του ανθρώπου ώστε να νικήσει τις κακουχίες της ζωής. Ο Stefan με κοιτούσε έκπληκτος. "Κάτι τέτοιο μου είχε πει η Hanna." είπε. "Απο ότι φαίνεται είχε δίκιο. Στις δύσκολες στιγμές δεν υπάρχει τρόπος να επιβιώσει κανείς εάν δεν είναι αισιόδοξος." απάντησα και του χαμογέλασα. Πλησίασα την Hanna. Προσεξα πως στον λαιμό της είχε ένα παράξενο σημάδι. Έμοιαζε με μελανιά αλλά το σχήμα του ήταν σαν αποτύπωμα από φιλί.
Πήγα αμέσως στο δωμάτιο της Spencer και την παρατήρησα. Πρόσεξα πως και εκείνη είχε το ίδιο σημάδι. Άνοιξα το μαύρο βιβλίο με τα ξόρκια και έψαξα αυτό το σημάδι στο κεφάλαιο με την μαύρη μαγεία. 'Το ήξερα!' αναφώνησα νοητά. "Βρήκες κάτι;" ρώτησε ο Stefan. Τον κοίταξα. "Ναι. Το ξόρκι υπνωτισμού που έκανε η Cassandra στα κορίτσια έχει σχέση με αυτό εδώ το λουλούδι." είπα δείχνοντας μια φωτογραφία με ένα μπουκέτο από ελίχρυσους που ήταν στο μαύρο βιβλίο. "Τι είναι αυτό το λουλούδι;" ρώτησε ο Stefan. "Ελίχρυσος. Ένα αγριολούλουδο της ελληνικής υπαίθρου. Συμβολίζει την αιώνια αγάπη." εξήγησα. "Επίσης είναι το αγαπημένο λουλούδι της Cassandra." συμπλήρωσε ο Edward που μόλις έμπαινε στο δωμάτιο. Τον κοιτάξαμε και οι δύο. "Έπρεπε να φανταστώ πως θα έκανε ένα τέτοιο ξόρκι με αυτό το λουλούδι." είπε σοβαρά και αναστέναξε. "Βασικά δεν το έχει κάνει μόνο με αυτό. Είναι το βασικό συστατικό του αλλά έχει χρησιμοποιήσει και άλλα πράγματα για να ολοκληρώσει το ξόρκι. Πρέπει να βρούμε μέσα σε δύο ώρες έναν ελίχρυσο αλλιώς αυτό το σημάδι θα μείνει για πάντα πάνω στο δέρμα τους." είπα με ελάχιστη ανησυχία στην φωνή μου. Ο Edward με κοίταξε καταλαβαίνοντας αυτήν την ανησυχία. "Τι συμβαίνει;" με ρώτησε. Αναστέναξα. "Είναι λίγο δύσκολο να βρούμε έναν ελίχρυσο εδώ. Δεν υπάρχουν." είπα προβληματισμένη. "Μην ανησυχείς. Έχω έναν γνωστό ο οποίος δουλεύει σε ένα ανθοπωλείο και έχει ελίχρυσους. Θα πάω να πάρω αμέσως τώρα." απάντησε ήρεμα. Του χαμογέλασα. "Χρειάζεσαι κάτι άλλο για το ξόρκι;" με ρώτησε ευγενικά. "Όχι. Έχω τα υπόλοιπα υλικά." απάντησα. Με πλησίασε και τα βλέμματα μας συναντήθηκαν ξανά. Τον φίλησα χωρίς δεύτερη σκέψη. Ύστερα μου χαμογέλασε. "Θα γυρίσω σε μισή ώρα." είπε σιγανά και έφυγε.

Στο μεταξύ η Cassandra κατέστρεφε οργισμένη το κρησφύγετο της. Είχε καταλάβει πως εγώ είχα δραπετεύσει μαζί με τα κορίτσια και ήταν βέβαιη πως είχα βρει τους φίλους μου ξανά. "Άχρηστες βρικολακίνες! Δεν είστε ικανές για τίποτα!!!! Θα σας βρω όμως και όταν το κάνω θα σας σκοτώσω!!!" φώναξε εκνευρισμένη πετώντας διάφορα αντικείμενα στον χώρο. "Cassie;" ακούστηκε η φωνή του Colden. Η Cassandra γύρισε και κοίταξε παραξενευμένη τον αδελφό της. Αμέσως η έκφραση της απέκτησε έναν τόνο χαράς. Τον πλησίασε. Ο Colden παρατήρησε τον χώρο. "Τι έχεις; Γιατί ανακάτεψες όλα τα αντικείμενα;" την ρώτησε απορημένος. Του χαΐδεψε απαλά το πρόσωπο και ένα εκνευρισμένο αλλά και γυάλινο χαμόγελο εμφανήστηκε στα χείλη της. "Η Alison δραπέτευσε και πήρε μαζί τις φίλες της τις οποίες είχα υπνωτίσει. Προβλέπω πως τώρα θα προσπαθεί να λύσει το ξόρκι που τους έκανα!" είπε απότομα. "Και μετά θα μαζευτούν όλοι στο σπίτι των Salvatore για να βρουν έναν τρόπο να σε νικήσουν." είπε ο Colden. H Cassandra ξέσπασε γέλια. Τον κοίταξε και κατάλαβε πως δεν έκανε κάποιο αστείο. Το γέλιο της σταμάτησε. "Περίμενε! Αλήθεια το λες;" ρώτησε κοροϊδευτικά και γέλασε πνιχτά. Έκανε μια βόλτα στον χώρο. "Νομίζουν πως θα νικήσουν;! Τι γελοίοι!" συνέχισε γελώντας. "Θέλεις να κάνω κάτι ώστε να τους εμποδίσω;" ρώτησε πρόθυμα ο Colden. H Cassandra τον πλησίασε και τον κοίταξε στα μάτια. "Όχι! Ζήσε τον έρωτα σου με την Raven." απάντησε πονηρά και στράφηκε προς έναν πάγκο που είχε κάποια βιβλία με ξόρκια πάνω του. "Δεν φαντάζομαι να ζηλεύεις....ξέρεις πως σε λατρεύω πιο πολύ από το οτιδήποτε σε αυτόν τον κόσμο." είπε ο Colden μπερδεμένος. Η Cassandra άνοιξε ένα βιβλίο και ξεφϋλισε τις σελίδες. "Το ξέρω." απάντησε και τον κοίταξε. "Αν δεν με λάτρευες δεν θα έκανες ότι σου ζητούσα χωρίς να λογαριάσεις τα συναισθήματα σου." είπε με μια πονηρή φωνή γεμάτη νόημα. Ο Colden την κοίταξε ανήσυχος. "Φυσικά αλλά....είσαι σίγουρη πως αυτό χρειάζεσαι; Θέλω να πω..ήμασταν φυλακισμένοι για τριανταπέντε χρόνια. Δεν θέλεις να διασκεδάσεις;" είπε με μια φωνή γεμάτη ένοια για την ψυχική υγεία της αδερφής του. Η Cassandra τον πλησίασε, ακούμπησε τα χέρια της στους ώμους του και τον κοίταξε με ένα υπομονετικό χαμόγελο. "Είναι ακριβώς αυτό που χρειάζομαι! Δεν σπαταλήσαμε τόσα χρόνια από τις ζωές μας για να καταστρώνουμε το σχέδιο της εκδίκησης μας!...Και μην ανησυχείς για την διασκέδαση! Τώρα αρχίζει το καλύτερο κομμάτι! Αυτό που θα διασκεδάσουμε και οι δύο!" είπε με ένα μυστηριώδες διαβολικό βλέμμα. Ο Colden την φίλησε στο δεξί της μάγουλο. "Πολύ καλά λοιπόν. Συνεχίζουμε κανονικά." είπε ήρεμα. Η Cassandra του χαμογέλασε πλατιά. "Σε ευχαριστώ για ότι κάνεις." είπε με ένα χαμόγελο γεμάτο ευγνωμοσύνη. Εκείνος της χαΐδεψε απαλά τα ξανθά της κυματιστά μαλλιά. "Θα κάνω τα πάντα για να είσαι καλά. Τα πάντα!" υποσχέθηκε και έφυγε από κοντά της.

Μετά από λίγη ώρα εκείνος και η Raven βρίσκονταν έξω από το κατώφλι της πόρτας του σπιτιού των Salvatore. "Πως είναι η Cassandra;" ρώτησε η Raven. O Colden την κοίταξε. "Δεν την είδα πολύ. Ήταν απασχολημένη για να σπαταλήσει χρόνο για μένα..." απάντησε ελαφρώς ειρωνικά. Η Raven κατάλαβε από τον τόνο της φωνής του πως ήταν στεναχωρημένος για την αδιαφορία της αδερφής του πριν αυτόν. Στάθηκε μπροστά του και κοίταξε τα γαλάζια του μάτια. "Colden είμαι σίγουρη πως είναι υπερβολικά συγκεντρωμένη στο σχέδιο της! Μην πιστεύεις πως δεν θελει να σου δώσει σημασία." είπε ανάμεσα σε μια ψεύτικη προσπάθεια να δικαιολογήσει την Cassandra. Ο Colden κατάλαβε αμέσως την αντιπάθεια της για την αδερφή του. "Δεν την συμπαθείς καθόλου!" είπε σοβαρά. Η Raven πήρε μια βαθιά ανάσα. "Βασικά....χώρισε τον πατέρα μου με την Caroline, φυλάκισε την Alison, την Spencer και την Hanna και ποιός άλλος ξέρει τι θα κάνει;!" είπε προσπαθώντας να ακουστεί ανέκφραστη. Όμως η απέχθεια στο βλέμμα της φαινόταν καθαρά. Ο Colden χαΐδεψε τα μαύρα της μαλλιά. "Δεν χρειάζεται να κάνεις προσπάθειες να την συμπαθήσεις. Σέβομαι την άποψη σου." είπε και της χαμογέλασε ελάχιστα. "Ναι αλλά...είναι η αδελφή σου. Την λατρεύεις! Δεν θέλεις να αρνηθείς όλα όσα είπα;" απάντησε μπερδεμένη. "Λατρεύω την Cassandra και κάνω τα πάντα για εκείνη αλλά αυτό δεν σημαίνει πως τα υποστηρίζω όλα. Κάποιες πράξεις της ήταν απλά άσχημες. Όπως ο χωρισμός του πατέρα σου από την Caroline." είπε σοβαρά. "Α!...Ωραία! Χαίρομαι." απάντησε με ένα μπερδεμένο χαμόγελο. Τότε έφτασαν τρέχοντας η Amelia με την Freya. Στάθηκαν μπροστά τους. Η Freya πήρε απότομες ανάσες. "Δεν αργήσαμε πολύ σωστά;" ρώτησε ανήσυχη η Amelia. Η Raven χαμογέλασε πλατιά. "Όχι." απάντησε. Επεξεργάρστηκε για λίγο τα πρόσωπα τους. Φαινόταν ξεκάθαρα πως ήταν μαζί. "Ήσασταν μαζί έτσι δεν είναι;" ρώτησε ανακριτικά αλλά και παιχνιδιάρικα. Η Amelia και η Freya κοιτάχτηκαν ξαφνιασμένες. Πρόσεξαν τα ροδοκόκκινα ντροπαλά μάγουλα τους. "Εμ..ναι!" ψελλισε η Amelia. "Ήμασταν μαζί." συμπλήρωσε. Ένα ευχαριστημένο χαμόγελο εμφανήστηκε στα χείλη της Raven ακούγοντας αυτήν την πρόταση. "Υπέροχα!" μουρμούρισε χαρούμενη. Μπήκαν μέσα στο σπίτι. O Klaus αγριοκοίταξε την Freya. "Freya ξέρω πως δεν είχες επαφή με τον σύγχρονο κόσμο τα τελευταία χρόνια αλλά όταν εμφανίζεται μια φωτεινή επιγραφή στο κινητό σου σημάνει πως πρέπει να απαντήσεις!" την μάλωσε. "Ημουν με την Amelia. Δεν το είδα εγκαίρως." απάντησε χωρίς να θέλει να αποκαλύψει την αλήθεια. "Που είναι η Alison;" ρώτησε η Raven. "Πάνω. Φτιάχνει το ξόρκι που θα θεραπεύσει την Spencer και την Hanna." εξήγησε ο Damon. "Τι ξόρκι είναι; Ίσως μπορώ να βοηθήσω." είπε πρόθυμα εκείνη. "Δεν χρειάζεται. Το ελέγχει." απάντησε ο Damon. "Καλά θα πάω να δω αν χρειάζεται κάποιο συστατικό." επέμεινε και ανέβηκε τις σκάλες. Όλοι την κοιτούσαν. "Παιδιά! Μπορούμε να συγκεντρωθούμε στο θέμα για το οποίο βρισκόμαστε όλοι εδώ;!" είπε αυστηρά η Caroline. Όλοι έστριψαν τα βλέμματα τους πάνω της. "Η Cassandra και εγώ είχαμε βγει βόλτα χωρίς να το καταλάβω! Είναι άριστη ηθοποιός! Μπορεί να μας μπερδέψει παίρνοντας την μορφή οποιαδήποτε!" συνέχισε προβληματισμένη. "Ένα λεπτό αγάπη!" είπε ο Klaus. Πλησίασε τον Colden. Τον κοίταξε αυστηρά. "Ποιός μας εγγυεί πως δεν θα πεις τίποτα στην λατρεμένη σου αδελφούλα;". "Nik φτάνει με τις ανακρίσεις!" είπε αυστηρά η Jacqueline αναστενάζοντας. "Όχι Jacqueline. O Niklaus έχει δίκιο. Κανένας δεν εγγυεί πως ο αγαπητός μας Colden από εδώ δεν είναι κατάσκοπος της αδελφής του." είπε ο Elijah και τον πλησίασε. Εκείνος χαμογέλασε αμήχανα. "Ναι...επειδή δεν είμαι κατάσκοπος της αδελφής μου-". "Αλλά θα έλεγες τα πάντα σε αυτήν. Αφού την λατρεύεις όπως και εκείνη λατρεύει εσένα." τον διέκοψε ο Elijah. "Και γι αυτόν ακριβώς τον λόγο δεν πρέπει να είσαι εδώ." συμπλήρωσε ο Klaus με ένα πονηρό χαμόγελο. "Όπως νομίζετε αλλά δεν θα πω κάτι στην αδελφή μου. Δεν μου μιλάει.." εξομολογήθηκε. Τότε ο Jake τον κόλλησε στον τοίχο με αστραπιαία και του γρύλισε. Τα μάτια του πήραν αυτό το έντονο κίτρινο χρώμα. "Λες ψέματα!" γρύλισε έτοιμος να τον δαγκώσει. "Jake!" ακούστηκε η φωνή της Aria. Την κοίταξε απότομα. "Ανέπνευσε." είπε ήρεμα. "Τι συμβαίνει με αυτόν;" αναρωτήθηκε ελαφρώς κοροϊδευτικά ο Klaus. H Aria τον αγριοκοίταξε. "Δεν είναι δουλειά σου! Μην ανακατεύεσαι!" τον πρόσταξε αυστηρά. Ο Klaus την πλησίασε όμως ο Elijah τον σταμάτησε. "Niklaus δεν είναι ώρα γι αυτά." είπε επιτακτικά. Ένα εκνευρισμένο χαμόγελο εμφανήστηκε στα χείλη του Klaus καθώς οπισθοχωρούσε. Τα μάτια του Jake έγιναν και πάλι γαλάζια. Η Aria του έπιασε απαλά το χέρι. Ο Elijah κατέππνηξε έναν βήχα ζήλιας. "Ολα καλά Jake. Κανένας δεν είναι ψεύτης εδώ." τον διαβεβαίωσε. Κοίταξε ξαφνιασμένος τον Colden. Αμέσως χαλάρωσε το χέρι του από τον λαιμό του. "Συγγνώμη γι αυτό." ζήτησε ευγενικά. "Δεν πειράζει." απάντησε χαμογελαστός σιγκρατώντας το ελάχιστο σοκ που τον είχε καταβάλει. "Ωραία. Αφου λύσαμε τα προβλήματα μας...ας βρούμε έναν τρόπο να νικήσουμε την Cassandra." πρότεινε η Namiria. "Καλό θα ήταν να σκεφτούμε έναν τρόπο να απομακρύνουμε και τον ενοχλητικό σύμμαχο της. Τον Liam." πρόσθεσε ο Klaus. H Victoria ξεροκατάπιε τρομαγμένη. Το βλέμμα του Edward καρφώθηκε πάνω της που μόλις κατέβαινε την ξύλινη σκάλα του σπιτιού μαζί με εμένα και την Raven. "Πέτυχε;" με ρώτησε ο Stefan. "Νομίζω πως ναι. Σε λίγη ώρα θα είναι ξύπνιες." τον πληροφόρησα. Στάθηκα κοντά στον Elijah και ο Edward στάθηκε δίπλα μου. Παρόλο που ήμουν στην μέση των δυο δεν ένιωθα παράξενα πια. Είχα ξεκαθαρίσει εντελώς τα συναισθήματα μου και για τους δύο. Ο Elijah ήταν ένας πολύ καλός φίλους και ο Edward....το αγόρι μου! Αυτή η σκέψη έφερε μια ζεστασιά στο σώμα μου και εμφάνησε ένα αυθόρμητο χαρούμενο μειδίαμα στα χείλη μου το οποίο συγκράτησα αμέσως μόλις το κατάλαβα. "Γιατί να μην αποσπάσει η Jacqueline την προσοχή του Liam;" πρότεινα. Πρόσεξα πως μόλις ακούστηκε η πρόταση μου η Jacqueline χαμήλωσε το κεφάλι της απρόθυμα και έμπλεξε τα χέρια της μεταξύ τους. 'Έχει συναισθήματα γι αυτό το τέρας;!....Αποκλείεται!' σκέφτηκα. "Αυτό είναι μια πολύ ιδέα!" συμφώνησε o Klaus. "Άρα ένας ψυχάκιας έχει συναισθήματα για σένα Jacqueline! Ευτυχώς που δεν είμαι το φρικιό της οικογένειας πια!" αναφώνησε ελαφρώς κοροϊδευτικά η Namiria. O Elijah την κοίταξε αυστηρά δηλώνοντας πως έπρεπε να σταματήσει. "Ναι...θα ήταν πολύ καλή ιδέα..." είπε δειλά η Jacqueline. "....Θα βρεθούμε απόψε στο μπαρ του Horrland." συνέχισε. "Εξαίσια!" αναφώνησε ο Elijah. "Και όσο η Jacqueline καθυστερεί τον Liam ο Edward θα αποσπάει την Cassandra μέχρι να την σκοτώσουμε." είπα με ένα κρυφό ενθουσιασμό. "Δεν θα είναι τόσο εύκολο. Η δύναμη της Cassandra είναι μεγάλη και είναι απίθανη ηθοποιός. Πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί." είπε ο Edward. "Αν εγώ η Amelia η Freya και η Alison ενώσουμε τις δυνάμεις μας, δεν θα μπορέσει ούτε να μας επιτεθεί." συμπλήρωσε η Raven. "Έχει δίκιο η Raven. Αν εσείς οι τέσσερεις ενώνετε τις δυνάμεις σας η Cassandra δεν θα έχει καμία ελπίδα από το να παραδοθεί." είπε ο Stefan. "Σωστά." συμφώνησα. Το σχέδιο είχε οργανωθεί. Αλλά έπρεπε να κανονίσω μια τελευταία λεπτομέρεια που κανένας δεν έπρεπε να γνωρίζει.

Αφού έφυγαν όλοι πλησίασα τον Damon και τον Stefan που συζητούσαν μεταξύ τους. "Μπορώ να σας μιλήσω για λίγο; Ιδιαιτέρος." είπα ευγενικά. Μπήκαμε σε ένα δωμάτιο και ο Stefan κλείδωσε την πόρτα. "Τι θέλεις να μας πεις Alison;" με ρώτησε ο Damon. "Είμαι σίγουρη πως η Cassandra θα εχει σχεδιάσει κάτι παραπάνω για την αποψινή βραδιά. Θα ήθελα να είστε κοντά μας σε περίπτωση που συμβεί κάτι απρόοπτο." είπα σοβαρά. "Και γιατί δεν το λες στην φιλενάδα σου και το σκυλάκι της;" ρώτησε ειρωνικά o Damon. Πήρα μια βαθιά ανάσα και τον κοίταξα με ένα εκνευρισμένο χαμόγελο. "Πρώτον τον λένε Jake. Και δεύτερον είστε τα μόνα άτομα που δεν θα υποψιαστεί η Cassandra." απάντησα συγκρατώντας τον ευατό μου. "Άρα..τι ακριβώς θέλεις να κάνουμε;" ρώτησε ο Stefan. "Όπως είπα και πριν θέλω να είστε κοντά στο σημείο όπου θα συναντηθεί ο Edward με την Cassandra χωρίς να σας υποψιαστεί εκείνη." εξήγησα ευγενικά. Ο Damon και ο Stefan κοιτάχτηκαν μεταξύ τους για ένα λεπτό. "Εντάξει! Θα το κάνουμε!" είπε με ένα φιλικό χαμόγελο ο Stefan. "Ναι. Ελπίζω να έχει πλάκα τουλάχιστον." συνέχισε ο Damon με μια φωνή γεμάτη νόημα. "Ευχαριστώ πολύ." είπα φιλικά και έφυγα από το σπίτι τους.

Το απόγευμα η Namiria είχε πάει στο σπίτι των Mikaelson. Ήθελε να βρει τον Klaus και να του μιλήσει. Χτύπησε το κουδούνι. Ο Elijah της άνοιξε την πόρτα. "Γειά σου Namiria." είπε σοβαρά. Εκείνη μπήκε μέσα. "Που είναι ο Klaus;" ρώτησε σχεδόν απαιτητικά. "Στο δωμάτιο του." απάντησε ο Elijah. H Namiria ανέβηκε την μαρμάρινη σκάλα του σπιτιού και μπήκε στο δωμάτιο του Klaus. Εκείνος ζωγράφιζε κάτι στο άσπρο του καβαλέτο. "Γειά σου αδελφέ." είπε αυστηρά. Γύρισε και την κοίταξε. Η Namiria τον πλησίασε απειλητικά. "Namiria κοίταξε εγώ..." είπε. "Εσύ με κρατούσες κλειδωμένη σε ένα φέρετρο για αιώνες! Απαίσιε μπάσταρδε." φώναξε οργισμένη. Ο Klaus πήρε μια βαθιά ανάσα και τον κοίταξε υπομονετικά. "Αδελφούλα ο Mikle μας κυνηγούσε και ήταν ο μόνος τρόπος να μείνουμε ασφαλής από την στιγμή που εσύ δεν μπορούσες να ελέγξεις την δίψα σου." εξήγησε σοαβρα. "Και όταν σκότωσες τον Mikle γιατί δεν με ξύπνησες;!" ρώτησε εκνευρισμένη. "Namiria ηρέμισε." ακούστηκε η επιτακτική φωνή του Elijah ο οποίος στεκόταν πίσω της μαζί με την Freya και την Jacqueline. "Οχι Elijah δεν θα 'ηρεμίσω!" φώναξε και κοίταξε τον Klaus ξανά. "Όλη μου την ζωή βρισκόμουν στο περιθώριο επειδή ήμουν η άτυχη αρχέγονη βρικόλακιας που δεν μπορούσε να ελέγξει την δίψα της! Και κανένας από εσάς δεν με ρώτησε πως ένιωθα γι αυτό! Πως ένιωθα που ήμουν το μαύρο πρόβατο της οικογένειας! Το μόνο που κάνατε ήταν να λέτε: 'συγκράτησε την ευατό σου Namiria!'. 'Πρέπει να σταματήσεις να πίνεις τόσο αίμα θα μας καταλάβει ο μπαμπάς!' Αλλά ποτέ, ποτέ δεν ενδιαφερθήκατε να μάθαιτε πως ένιωθα!" φώναξε εξοργισμένη και δάκρια κύλισαν στα μάγουλα της. Ο Klaus o Elijah και η Jacqueline κοιτάχτηκαν με ελάχιστη ενοχή στα μάτια τους. Η Namiria κοίταξε την Freya. "Ακόμη και εκείνη την δεχτήκατε!...Όχι πως έχω κάποιο πρόβλημα μαζί σου. Απλώς καταλαβαίνω πως η οικογένεια μου ποτέ δεν νοιαζόταν για μένα....Μάλλον η φράση μας 'πάντοτε και για πάντα' δεν είναι για όλους..." συνέχισε σκουπίζοντας τα δακρια από το πρόσωπο της. Κοίταξε για λίγο τα αδέλφια της με απογοήτευση και έφυγε από το δωμάτιο. "Namiria περίμενε!" είπε η Freya θέλοντας να την σταματήσει αλλά η Jacqueline της έπιασε το χέρι. Την κοίταξε. "Θα ηρεμίσει." της είπε καθυσηχαστικά.

Η Namiria περπατούσε βιαστικά στον δρόμο θέλοντας να απομακρυνθεί από την πολύ. Βγήκε στην κεντρική λεωφόρο και κατευθύνθηκε προς το μεγάλο δάσος που υπήρχε έξω από την πόλη. Αφού διέσχισε τα καταπράσινα μονοπάτια με τα πυκνά πανύψηλα δέντρα στάθηκε πάνω σε ένα μικρό λοφάκι που είχε θέα όλη την πόλη! Ξεφύσηξε στεναχωρημένη. Τότε ακούστηκε ο τσιριχτός ήχος κλίσης του κινητού της. Το έβγαλε από την τσέπη τσέπη παντελονιού της και πάτησε το κουμπί 'απάντηση'. "Γειά. Που είσαι;" ακούστηκε η φωνή της Victoria. "Στο δάσος...ήθελα να πάρω λίγο αέρα." απάντησε στενάχωρα. "Δεν πήγε καλά έτσι δεν είναι;" την ρώτησε. Κάποια δάκρια κύλισαν στα μάγουλα της Namiria. "Όχι και τόσο καλά....τέλος πάντων. Θα σε βρω στο σπίτι." είπε με μια πληγωμένη φωνή και αναστέναξε. "Namiria θέλω να ξέρεις πως σε αγαπώ πολύ." είπε γλυκά η Victoria. Ένα μειδίαμα ήρθε στα χείλη της Namiria. "Το ξέρω Victoria...και εγώ σε αγαπώ. Θα τα πούμε μετά." απάντησε ήρεμα και έκλεισε το τηλέφωνο. Περιπλανίθηκε λίγο ακόμη στο δάσος. Το χρυσαφένιο φως του ήλιου που έδυε φώτισε το αψεγάδιαστο πρόσωπο της. Ξαφνικά ένα βέλος την πλησίασε απειλητικά. Το έπιασε με το δεξί της χέρι. Είδε έναν κουκουλοφόρο ντυμένο στα μαύρα ο οποίος τγν είχε στοχεύσει με ένα τόξο. Πέταξε το τόξο προς το μέρος του. Τον πλησίασε απειλητικά. "Βγάλε αυτήν την ανόητη μαύρη μάσκα και έλα να πολεμήσεις σαν άξιος αντίπαλος Liam!" είπε αυστηρά. Ο κουκουλοφόρος πέταξε άλλο ένα τόξο στο μέρος της Namiria το οποίο είχε ξύλινη λόγχη. Ήταν το μαύρο ξύλο που μπορούσε να σκοτώσει έναν αρχέγονο! Καρφώθηκε πάνω στο δεξιό μπράτσο της Namiria. Λύγισε τα γόνατα της και ξερίζωσε το ξύλο από το χέρι της. Κοίταξε τον κουκουλοφόρο. "Είσαι εφοδιασμένος!" αναφώνησε έκπληκτη και εξαφανήστηκε. Ο κουκουλοφόρος κοίταξε το δάσος ψάχνοντας της αλλά δεν την είδε πουθενά! Τότε εμφανήστηκε αθόρυβα από πίσω του και τον πέταξε μακριά παίρνοντας του το τόξο και τα ξύλινα βέλη. "Υποθέτω όμως πως δεν είσαι τόσο έξυπνος." συνέχισε ειρωνικά. Ο κουκουλοφόρος έκανε μια επιθετική κίνηση προς το μέρος της. Η Namiria έπιασε το χέρι του και τον πέταξε μακριά. Αλλά πριν το κάνει, εκείνος κατάφερε να απορροφήσει λίγη από την ενέργεια της. Ένιωσε μια έντονη αδυναμία να την διαπερνάει. Κοίταξε εκνευρισμένη τον κουκουλοφόρο. Τον πλησίασε με αστραπιαία ταχύτητα τον έπιασε κι πριν τον πετάξει μακριά εκείνος κατάφερε και κάρφωσε ένα μαύρο ξύλο κοντά στην καρδιά της. Η Namiria γονάτισε αδύναμη στο χώμα προσπαθώντας να ξεριζώσει το ξύλο από το σώμα της. Ο κουκουλοφόρος την έσπρωξε πάνω σε ένα δέντρο. Έβγαλε μια κραυγή πόνου. Τότε κατάφερε να ξεριζώσει με αρκετή προσπάθεια το ξύλο από μέσα της. Προσπάθησε να επιτεθεί όμως διαπίστωσε πως ήταν κολλημένη πάνω στο δέντρο. "Τι μου έχεις κάνει;!" ρώτησε με μια απαιτητική αλλά και γεμάτη με κρυφό φόβο φωνή. Είδε τον κουκουλοφόρο να βγάζει ένα αρκετά αιχμηρό αντικείμενο από την τσέπη της μαύρης ζακέτας του. Ταυτόχρονα έβγαλε ένα όπλο και πυροβόλησε την Namiria. Η ξύλινη σφαίρα καρφώθηκε λίγο πιο μακριά από την καρδιά της. Ένιωσε τόσο αδύναμη που δεν μπορούσε να κουνηθεί. Είδε πως ο κουκουλοφόρος την πλησίασε. Έσκυψε κοντά της και παρατήρησε το πρόσωπο της. Η Namiria τον κλώτσισε όμως δεν κατάφερε να τον απομακρύνει. Με το ένα του χέρι έπιασε το πιγούνι της και με το άλλο έβγαλε την μάσκα που κάλυπτε το πρόσωπο του. Η Namiria τον κοίταξε με έντονη έκπληξη. "Εσύ;!!" ψελλισε σοκαρισμένη και προσπάθησε να ξεφύγει αλλά ήταν μάταιος κόπος. Η σφαίρα είχε ακουμπήσει την καρδιά της.

Στο μεταξύ o Edward και η Victoria είχαν πάρει τον δρόμο του γυρισμού για το σπίτι της Victoria. "Δηλαδή ο Liam ζωντάνεψε....." είπε με ένα φοβισμένο χαμόγελο. "Ναι. Οι αρχαίες μάγισσες τον έφεραν πίσω στην ζωή." απάντησε ο Edward."Υπέροχα!" ψυθήρισε ειρωνικά. Ο Edward την κοίταξε στα μάτια καταλαβαίνοντας πως κάτι φοβόταν. "Γιατί σκότωσε η Namira τον Liam μπροστά σου;" την ρώτησε παραξενευμένος. Η Victoria τίναξε τα ιδρωμένα και τρομαγμένα χέρια της στον αέρα. "Ο Liam είχε έρθει να βρει εμένα επειδή ήθελε να με κάνει κυνηγό. Εγώ προσπάθησα να τον αποφύγω και η Namiria τον σκότωσε. Ξέρεις πως είναι λίγο ανυπόμονη." εξήγησε με ελάχιστο φόβο στην φωνή της. "Μα δεν μπορεί να σε μεταμορφώσει μαγικά σε κυνηγό! Πρέπει να το έχεις μέσα σου και εσύ δεν το έχεις!" αναφώνησε ο Edward. "Δεν ισχύει αυτό. Όσα χρόνια ταξίδευα ανακάλυψα κάποια πράγματα για την οικογένεια μας....Σε κάθε γενιά της οικογένειας Cullen υπάρχουν τουλάχιστον δύο παιδιά που είναι προορισμένοι να γίνουν κυνηγοί. Προφανώς αυτό συμβαίνει για να μην εξασθενήσει ποτέ το είδος μας.". Έκανε μια παύση και συνέχισε. "Οι γονείς των παιδιών αυτών γνωρίζουν το είδος τους και όταν φτάσουν στην ηλικία των δεκαεπτά ετών τα στέλνουν στον Liam εξηγώντας σε αυτά την αλήθεια. Αφού δεχτούν να γίνουν κυνηγοί, ο Liam τα βοηθάει να ολοκληρώσουν την μεταμόρφωση τους και τα παίρνει ως στρατιώτες τους." είπε. "Άρα λες πως ο μισός στρατός του Liam είναι συγγενής μας;!" ρώτησε ο Edward με μια έκφραση φρίκης στο πρόσωπό του. "Λιγότερος από τον μισό." τον καθυσήχασε η Victoria. O Edward αναστέναξε ανακουφισμένος. "Και αν δεν δεχτούν να τον ακολουθήσουν;" ρώτησε απορημένος. "Τότε τους κυνηγάει μέχρι να αναγκάσει τουλάχιστον ένα από τα δύο παιδιά να ολοκληρώσει την μεταμόρφωση του." είπε σοβαρά. "Και αν δεν το κάνουν;" ρώτησε ο Edward προσπαθώντας να επεξεργαστεί τον κρυφό τρόμο στο βλέμμα της Victoria. Εκείνη ξεροκατάπιε. "Τότε πεθαίνουν και οι δύο μαζί με όλη την οικογένεια." απάντησε κοιτάζοντας με τρόμο τον Edward. "Πως; Γιατί;!" ρώτησε ξαφνιασμένος. "Σε αυτό φταίνε οι αρχαίες μάγισσες. Όταν ο Liam αποφάσισε να γίνει κυνηγός δέχτηκε και κάποιες συνέπειες. Δεν έπρεπε να αγαπήσει ποτέ ξανά καμία γυναίκα. Δεν έπρεπε να κάνει άλλα παιδιά και έπρεπε να παίρνει τουλάχιστον δύο παιδιά από τις επόμενες γενιές της οικογένειας για να τους εκπαιδεύσει προκυμένου να γίνουν κυνηγοί και να μην χαθεί το είδος." εξήγησε. Το βλέμμα του Edward φαινόταν ξαφνιασμένο με αυτήν την απρόσμενη εξήγηση. Δεν περίμενε πως ο Liam θα είχε καταφέρει να 'στοιχειώσει' όλες τις επόμενες γενιές της οικογένειας. "Ναι αλλά εγώ ολοκλήρωσα την μεταμόρφωση χωρίς τον Liam." είπε μπερδεμένος. "Πράγματι το έκανες. Όμως το εξισορρόπισες με το φιλί της αληθινής αγάπης." ακούστηκε η πονηρή φωνή του Liam. Τα δύο αδέλφια τον κοίταξαν κοκαλλωμένοι. "Το νόημα του να είναι κάποιος κυνηγός πηγάζει από το μίσος που θα τρέφει για τις αιρετικές. Εσύ κατάφερες να ξεπεράσεις αυτό το μίσος επειδή είσαι ερωτευμένος με μια αιρετική....Όμως η Victoria δεν θα έχει κανένα πρόβλημα ως κυνηγός. Γι αυτό είναι η κατάλληλη γι αυτήν την δουλειά." συνέχισε με ένα σκοτεινό βλέμμα. Η Victoria έκανε ένα βήμα οπισθοχώρησης τρομαγμένη καθώς άκουσε αυτήν την πρόταση. Ο Edward κατάλαβε τον τρόμο της. Κοίταξε τον Liam με ένα δυναμικό βλέμμα. "Η Victoria δεν θα κάνει τίποτα. Θα βρούμε άλλον τρόπο για να επιβιώσουμε αλλιώς..θα δεχτώ ξανά την ολοκληρωτική μεταμόρφωση και θα έρθω μαζί σου." είπε αποφασιστικά. "Edward όχι! Και η Alison;" είπε ξαφνιασμένη. Εκείνος την κοίταξε. "Θα βρω τρόπο. Όμως δεν θέλω να το περάσεις εσύ αυτό." είπε δηλώνοντας πως θα έκανε θα πάντα για να την προστατέψει από το είδος. Η Victoria ένιωσε μια ασφάλεια και μια ζεστασιά μόλις άκουσε τα λόγια του. Της άρεσε η προστασία που ήθελε να της προσφέρει ο μεγάλος της αδελφός. O Liam έκανε έναν ειρωνικό μομφασμό. "Ακόμη και να βρεις τρόπο Edward δεν θα σε αφήσουν οι αρχαίες μάγισσες να το πετύχεις. Είσαι ερωτευμένος με μια αιρετική και οι αρχαίες μάγισσες το μισούν αυτό. Ας μην ξεχνάμε επίσης πως είσαι και μίσος βρικόλακας άλλο ένα είδος που σιχαίνονται." είπε πονηρά. Ο Edward τον κοίταξε επιθετικά. Ένα παράξενο σκοτάδι απλώθηκε στα χρυσοκόκκινα μάτια του. "Τότε ίσως να μιλήσω ιδιαιτέρος με τα πνεύματα των αρχαίων μαγισσών....Αν τολμήσεις όμως να πάρεις την αδελφή μου πριν το κάνω θα φροντίσω να μάθουν για τον έρωτα σου με την Jacqueline." είπε με τρομερό θάρρος στην φωνή του. O Liam τον κόλλησε με αστραπιαία ταχύτητα στον τοίχο πιάνοντας τον λαιμό του. Ο Edward κατάφερε να διακρίνει την έκπληξη στα μάτια του. Η Victoria ήρθε κοντά του και προσπάθησε να τον σταματήσει όμως ο Liam την πέταξε μακριά. Έσφιξε τον λαιμό του Edward. "Πρόσεχε Edward. Δεν θέλεις να εξαντλήσεις την υπομονή μου. Θυμάσαι τι έκανα στην φιλενάδα σου. Διάβασες τις σκέψεις της και είδες πως την βασάνισα. Πως την έκαψα!" τον προκάλεσε σκοτεινά. Ο Edward προσπάθησε εκνευρισμένος να τον απομακρύνει από κοντά του όμως ο Liam ήταν αρκετά δυνατός. Εσφιξε περισσότερο τον λαιμό του. "Δεν νομίζω να θέλεις να πάθει το ίδιο η Victoria και η Alison ξανά." συνέχισε με μια σατανική φωνή και εξαφανήστηκε. O Edward κοίταξε εξεταστικά τον χώρο και πλησίασε με αστραπιαία ταχύτητα την Victoria. Την βοήθησε να σηκωθεί. "Είσαι καλά;" την ρώτησε ανήσυχος. "Ναι εσύ;" απάντησε με ένοια στην φωνή της. "Πρέπει να βρούμε τρόπο να μείνουμε ζωντανοί χωρίς να δεχτούμε αυτήν την κατάρα!" είπε φοβισμένη. Ο Edward κοίταξε στα μάτια. "Victoria θα κάνω τα πάντα για να μην το περάσεις εσύ αυτό! Στο υπόσχομαι!" είπε και την αγκάλιασε σφιχτά. Έφτασαν στο σπίτι της Victoria. Ο Edward την κοίταξε. "Θα σε δω μετά." είπε χαρούμενος. "Να προσέχεις." απάντησε εκείνη. Ο Edward την φίλησε στο μέτωπο. "Μην ανησυχείς αδελφούλα. Θα προσέχω." την διαβεβαίωσε και έφυγε με αστραπιαία ταχύτητα.
Ένα μειδίαμα εμφανήστηκε στο πρόσωπό της Victoria.

Ύστερα έβγαλε τα κλειδιά του σπιτιού της και πλησίασε την πόρτα της εισόδου. Καθώς ξεκλείδωνε ένιωσε έναν φρικτό πόνο στην καρδιά της. Έβγαλε μια κραυγή πόνου και γονάτισε πιάνοντας το σημείο της καρδιάς της. Ένιωθε σαν κάποιος να κάρφωνε ένα ξύλο σε αυτό το σημείο! Έκλεισε τα μάτια της από τον πόνο και τότε κατάλαβε τι συνέβαινε. "Namiria!....Όχι!" ψέλλισε αδύναμα. Τότε την πλησίασε ο Liam ο οποίος την παρακολουθούσε. Ένιωσε το σώμα της να πετρώνει. "Τι έπαθες εσύ;" την ρώτησε απορημένος. "Είμαι συνδεδεμένη με την ζωή της Namiria από την στιγμή που εκείνη με άλλαξε. Άρα αυτό σημαίνει πως....κάτι κακό της συνέβη!" ψέλλισε με τρόμο και κάποια δάκρια κύλισαν στα μάγουλα της. Ο Liam την πλησίασε, έσκυψε κοντά της και κοίταξε τα χρυσοκόκκινα μάτια της. "Υπάρχει κάτι που μπορείς να κάνεις για να σωθείς..." είπε ήρεμα και έβγαλε από την τσέπη του ένα μικρό κυλινδρικό γυάλινο μπουκαλάκι το οποίο είχε ένα μαύρο υγρό μέσα. Η Victoria το πέταξε μακριά καταλαβαίνοντας τι ήταν. Έσπασε σε χίλια γυαλιά. "Οχι! Δεν θα γίνω κυνηγός!" είπε και έβηξε αδύναμα στο αριστερό της μπράτσο. Ο Liam αναστέναξε και έβγαλε άλλο ένα μπουκαλάκι από την μικρή τσέπη του άσπρου του πουκαμίσου. Η Victoria πήγε κα το σπάσει όμως εκείνος την σταμάτησε. "Δεν νομίζω πως θέλεις να το πετάξεις και αυτό. Αφού είσαι συνδεδεμένη με την ζωή της Namiria και το δέρμα σου πετρώνει αυτό σημαίνει πως εκείνη είναι νεκρή. Όπως βλέπεις δεν έχεις πολλές επιλογές ζωής." είπε πονηρά με ένα βλέμμα γεμάτο νόημα μέσα του. "Πως είσαι τόσο σίγουρος για τον θάνατο της;!...Εκτός εάν εσύ την σκότωσες!" υπέθεσε έντρομη. "Ακόμη και αν την είχα σκοτώσει δεν θα ήταν για να σε κάνω κυνηγό." απάντησε με κακία o Liam. "Δεν θέλω το ανόητο υγρό σου! Προτιμώ να πεθάνω!" φώναξε με όση ένταση της είχε απομείνει. "Κρίμα. Υποθέτω τότε πως ο αδελφός σου θα πεθάνει...Η Alison θα πέσει σε κατάθλιψη...." είπε πονηρά ο Liam. H Victoria ξεροκατάπιε. Ένιωσε την καρδιά της να πετρώνει. Ξάπλωσε αδύναμη στο πάτωμα. Ο Liam την κοίταξε. "Victoria γλυκιά μου, είναι η μόνη σου επιλογή να κρατήσεις την οικογένεια σου ζωντανή. Πιες το." είπε χαμηλόφωνα και της προσέφερε το μπουκαλάκι. Τον κοίταξε με όση δύναμη της είχε απομείνει. Κατάλαβε πως δεν ειχε άλλη επιλογή. Έπρεπε να σώσει τον αγαπημένο της αδελφό και δεν ήθελε να πεθάνει εξαιτίας του εγωισμού της. Αποφάσισε να πιει το υγρό που θα την μετέτρεπε σε αυτό το τέρας που τόσο φοβόταν να γίνει. Πήρε το μπουκαλάκι από το δεξί χέρι του Liam. Δίστασε να το πιει. "Σκέψου τον αδελφό σου Victoria." την παρότρυνε πονηρά εκείνος. Τον κοίταξε. "Υποσχέσου μου πως αν το κάνω θα τον αφήσεις ήσυχο!" απαίτησε. "Εντάξει. Στο υπόσχομαι." είπε σοβαρά. Η Victoria κοίταξε τον ουρανό και δάκρυσε. "Συγγνώμη Edward....το κάνω για σένα!" ψυθήρισε και ήπιε το υγρό. Ένα σατανικό χαμόγελο εμφανήστηκε στο πρόσωπό του Liam. Η Victoria ένιωσε αυτο το υγρό να αλλάζει το σώμα της. Ένιωσε το κεφάλι της να βαραίνει και βρέθηκε λυπόθιμη στο πάτωμα. "Υπέροχα!" ψυθήρισε σατανικά ο Liam. Την πήρε στα χέρια του και έφυγε.

Ο ουρανός είχε πάρει το σκούρο μπλε του χρώμα. Ένα κύμα δροσιάς είχε απλωθεί στην πόλη. Το κάτασπρο μισοφέγγαρο φώτιζε όλα τα σοκάκια ακόμη και τα πιο στενά. Η Jacqueline μπήκε στο μπαρ του Horrland. Πρόσεξε πως o Liam καθόταν σε ένα τραπέζι για δύο άτομα. Φόρεσε ένα ευγενικό χαμόγελο και τον πλησίασε. "Γειά." είπε. Την κοίταξε εντυπωσιασμένος. Πρόσεξε το όμορφο στενό πράσινο φόρεμα της που ταίριαζε με τα γαλάζια της μάτια. Κάθισε σε μια ξύλινη καρέκλα κοντά του. Ήρθε ένας σερβιτόρος. "Τι θα θέλατε;" ρώτησε. "Ένα ουίσκι. Και εσύ;" είπε ευγενικά. Η Jacqueline κοίταξε τον σερβιτόρο. "Κάντε τα δύο." είπε. Εκείνος έγνεψε καταφατικά και έφυγε. Ο Liam κοίταξε την Jacqueline. "Είσαι εξαιρετικά εντυπωσιακή απόψε." σχολίασε εύθυμα. Χαμογέλασε με το όμορφο του σχόλιο. "Ευχαριστώ και δείχνεις αρκετά όμορφος." απάντησε ανταποδίδοντας την καλοσύνη. "Είχαν τα αδέλφια σου κάποιο πρόβλημα για απόψε;" ρώτησε μαντεύοντας την πιθανή απάντηση. Η Jacqueline πήρε μια βαθιά ανάσα. "Δεν το συζητήσαμε αρκετά....είχαμε κάποια άλλα προβλήματα." απάντησε. Ο σερβιτόρος έφερε τα ποτήρια με το ουίσκι. "Άρα υποθέτω πως η βραδιά είναι όλη δική μας." είπε με μια ελάχιστα πονηρή φωνή και πήρε το ποτήρι με το ουίσκι στο δεξί του χέρι. Η Jacqueline έκανε έναν μομφασμό και τον κοίταξε. "Ακριβώς!" είπε με το ίδιο ύφος. Έπιασε το άλλο ποτήρι και τα τσούγκρισαν μεταξύ τους. Ήπιαν. "Τι κάνει η Cassandra;" ρώτησε η Jacqueline. O Liam την κοίταξε ξαφνιασμένος. Ακούμπησε το ποτήρι με το ουίσκι στο ξύλινο τραπέζι. "Τι ξέρεις εσύ γι αυτήν;" ρώτησε. "Μόνο πως είστε φίλοι." απάντησε εκείνη θέλοντας να αποσπάσει πληροφορίες. Ο Liam έκανε έναν παιχνιδιάρικο μομφασμό. "Και ζηλεύεις;" ρώτησε πονηρά. Η Jacqueline γέλασε ελάχιστα και ήπιε λίγο ουίσκι. "Γιατί να ζηλεύω;!..Δεν είμαστε μαζί!" απάντησε. Καθώς έλεγε αυτήν την πρόταση ένιωσε κάτι παράξενο μέσα της. Σαν αυτό το ξαφνικό κρύο που ένιωθε όταν έλεγε ψέματα. Όμως αποφάσισε να το καταπνίξει μέσα της για την ώρα. Ο Liam την κοίταξε. "Η Cassandra και εγώ είμαστε απλοί σύμμαχοι επειδή ανακαλύψαμε πως έχουμε κάποια κοινά." εξήγησε. "Αλήθεια;! Σε χώρισε ο Edward και θέλεις εκδίκηση;!" ρώτησε ελαφρώς ειρωνικά η Jacqueline. O Liam γέλασε λιγάκι. "Έχεις πολύ καλή αίσθηση του χιούμορ.....ή είσαι πανέξυπνη και το κρύβεις με το χιούμορ σου." υπέθεσε κοιτάζοντας την στα μάτια με ένα βλέμμα γεμάτο νόημα. "Ας αφήσουμε όμως την Cassandra και τον Edward....Πες μου για σένα. Γιατί ακολουθούσες τα αδέλφια σου όλα αυτά τα χρόνια;" είπε με ενδιαφέρον στην φωνή του. Η Jacqueline τον κοίταξε παραξενευμένη. "Επειδή είμαστε οικογένεια και οι οικογένειες πρέπει να μένουν ενωμένες..." είπε σκεπτική. Ο Liam την πλησίασε ελάχιστα. "Ναι αλλά αυτό ήθελες; Αυτό είναι το όνειρο σου;" την ρώτησε με ένα χαμόγελο γεμάτο νόημα. "Ποτέ δεν....είχα χρόνο να αναρωτηθώ για τα όνειρα μου..." απάντησε δειλά η Jacqueline. "Εγώ βλέπω όμως πως έχεις πολλά. Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να σκεφτείς ένα, να μου το πεις και εγώ θα το πραγματοποιήσω." υποσχέθηκε ήρεμα. Η Jacqueline ένιωσε παράξενα που κάποιος ενδιαφέρθηκε ξαφνικά για τις επιθυμίες της. Γέλασε αμήχανα. "Ώραία! Ποιά είναι η παγίδα;!" ρώτησε απαιτητικά. "Δεν υπάρχει κάποια παγίδα." απάντησε ειλικρινά ο Liam. "Τότε....γιατί με ρωτάς για τα όνειρα μου;" ρώτησε παραξενευμένη. "Γλυκιά μου απλώς θέλω να σε κάνω χαρούμενη. Δεν θα σε παγίδευα ποτέ χρησιμοποιώντας τα όνειρα σου." είπε με ένα ήρεμο βλέμμα που δήλωνε πως μπορούσε να τον εμπιστευτεί. Η Jacqueline δεν φανταζόταν ποτέ πως κάποιος θα νοιαζόταν τόσο πολύ να μάθει και να πραγματοποιήσει τα όνειρα της. Τις επιθυμίες της! Κοίταξε τον Liam φανερά γοητευμένη από την συμπεριφορά του προς εκείνη. Χαμογέλασε αυθόρμητα ξεχνώντας το σχέδιο που είχαμε ετοιμάσει και συνέχισαν να συζητάνε αδιάκοπα.

Την ίδια στιγμή ο Edward περίμενε την Cassandra λίγο πιο μακριά από το μπαρ. Την είδε να τον πλησιάζει μαζί με τρεις κουκουλοφόρος. Φορούσε ενα μαυρο παντελόνι, μαύρα μποτίνια και ένα σατέν λεοπάρ πουκάμισο με μανίκια τριών τετάρτων. Τα χείλη της ήταν βαμμένα με ένα φωτεινό κόκκινο κραγιόν και ένα ζευγάρι ασημένιων κρίκων στόλιζαν τα αυτιά της. Τίναξε τα ξανθά μαλλιά της πίσω από τους ώμους της. Στάθηκε μπροστά από τον Edward και τον κοίταξε με μια μια κακιασμένη αλλά και τρελή έκφραση που μόνο εκείνη είχε! "Ήρθες!" αναφώνησε έκπληκτος. "Ναι...δεν υπήρχε περίπτωση να χάσω την μοναδική ευκαιρία να σε σκοτώσω με τόση ηρεμία." απάντησε ψυχρά συγκρατώντας πάντα αυτήν την τρελή κακία στο βλέμμα της. Ο Edward έκανε έναν κοροϊδευτικό μομφασμό. "Δεν νομίζω πως αυτό θα συμβεί σύντομα αλλά θα σε αφήσω να πιστεύεις σε αυτήν την φαντασίωση....Έχεις ταλέντο να πιστεύεις μόνο σε φαντασιώσεις." είπε θέλοντας να την προκαλέσει. Η Cassandra τον κοίταξε επίμονα και ξαφνικά εκείνος ένιωσε τα νεύρα του κεφαλιού του να πιέζονται τόσο πολύ που γονάτισε στον δρόμο. Η Cassandra τον κοίταξε με ένα ηγετικό βλέμμα. "Απορώ τι αγάπησα σε σένα." είπε απογοητευμένη και έκανε νόημα σε δύο κουκουλοφόρος να τον πλησιάσουν. Προσπάθησε να τους αντισταθεί όμως έπιασαν τα χέρια του και τον ακινητοποίησαν. "Βασικά όχι! Αγάπησα κάποιον που με υποστήριζε και πίστευε σε μένα. Αλλά έχασες και τα δύο όταν με είδες να σκοτώνω αυτά τα τέρατα-". "Ηταν οι γονείς σου!" την διέκοψε. Εκείνη τον κοίταξε με μίσος και απέχθεια. "Και εδώ κάνεις λάθος! Αυτοί που ονομάζεις 'γονείς μου' ήταν τύραννοι για μένα. Δεν μπορούσαν να δεχτούν το γεγονός πως ήμουν διαφορετική! Γι αυτό πήραν αυτό που τους αναλογούσε!" είπε με μια κακιασμένη μοχθηρή φωνή. Έκανε νόημα στους κουκουλοφόρος να επιτεθούν στον Edward.

Προσπάθησα να τους πλησιάσω καθώς ήμουν κρυμμένη στο κτίριο που βρισκόταν πίσω τους μαζί με την Freya, την Amelia και την Raven όμως ο Klaus με σταμάτησε. "Ο Edward μπορεί να το χειριστεί μόνος του. Υπάρχει κάτι που θέλω να δεις!" με πληροφόρησε. Κοίταξα ανήσυχη τον Edward που πάλευε με τους κουκουλοφόρος. Φαινόταν πως νικούσε. Άνοιξα αμέσως το κινητό μου και έστειλα ένα μίνημα στον Damon και στον Stefan που έλεγε: 'Να παρακολουθείτε την μάχη του Edward με τους κουκουλοφόρος. Αν τον νικήσουν βοηθήστε τον να τους σκοτώσει.'. "Θα έρθω σε λίγο." είπα σοβαρά στην Freya και ακολούθησα τον Klaus.

Φτάσαμε έξω από μια παλιά πολυκατοικία. ο Klaus άνοιξε την σιδερένια πόρτα και μπήκαμε μέσα. Πλησιάσαμε την παλιά μισοσπασμένη ξύλινη σκάλα. Καθώς ανεβαίναμε ακούστηκαν τα τριξίματα των σάπιων ξύλων. Αφού φτάσαμε στον πρώτο όροφο, ο Klaus άνοιξε μια παλιά ξύλινη πόρτα. Μπήκα μέσα στο δωμάτιο. Παντού υπήρχαν χιλιάδες φωτογραφίες με εμένα τον Edward, τον Klaus, τον Elijah, την Aria, τον Jake και όλους τους φίλους μου! Έδειχναν κάθε στιγμή της ζωής όλων! Πρόσεξα ένα μικρό γραφείο το οποίο είχε διάφορες φωτογραφίες με εμάς και διάφορα τετράδια. Το πλησίασα και πήρα ένα μπλε τετράδιο στα χέρια μου. Το άνοιξα και ξεφύλλισα τις σελίδες. Είδα πως είχε πληροφορίες για τον καθένα από εμάς. Έγραφε το όνομα, το επίθετο, τον αριθμό του τηλεφώνου, τις συνήθειες μας και μια σύντομη περιγραφή του εαυτού. 'Πως είναι δυνατόν να γνωρίζει τόσο πολλά για εμάς η Cassandra,!!' αναρωτήθηκα σαστισμένη γνωρίζοντας πως το μέρος ανήκιε σε εκείνη. "Γιατί με έφερες εδώ;" ρώτησα τον Klaus περιμένοντας κάποια εξήγηση σε όλη αυτή την τρέλα! Κοίταξα παραξενευμένη τον χώρο γύρω μου. Ο Klaus δεν ήταν πουθενά. Δεν έπρεπε να χάσω άλλο χρόνο με αυτό το μέρος. Έβγαλα μια φωτογραφία τον χώρο και έφυγα γρήγορα.

Βγήκα έξω. Ο Edward νικούσε την Cassandra με την βοήθεια του Damon και του Stefan. 'Ήξερα πως θα τα καταφέρει.' σκέφτηκα ανακουφισμένη. Η Freya μου έκανε νόημα να πάω κοντά της. Την πλησίασα. Είχε σχηματίσει έναν κύκλο από αλάτι στον δρόμο. "Ξέρετε το ξόρκι έτσι δεν είναι;" ρώτησε. Όλες γνέψαμε καταφατικά. "Ωραία! Είναι η ώρα." είπε και κλείσαμε τα μάτια μας. Φύσηξε δυνατός άνεμος που παρέσυρε τα μαλλιά μας. "Frekåtu elvīta nemoūhis vebis!" είπαμε ομόφωνα ξανά και ξανά. Κάθε φορά που λέγαμε το ξόρκι η δύναμη μέσα στον κύκλο μεγάλωνε. Τότε μας περικύκλωσαν φλόγιες! Η Cassandra ένιωσε μια αδυναμία. Έσκυψε ελάχιστα και παρατήρησε εμάς που κάναμε το ξόρκι για να την σκοτώσουμε. "Ανόητες! Incediāmos!!" φώναξε οργισμένη. Ένα πύρινο τείχος μας πλησίασε απειλητικά. Άνοιξα απότομα τα μάτια μου και τέντωσα το δεξί μου χέρι ώστε να το σταματήσω. "Aguamenti!!" φώναξα και πάγος κάλυψε το πύρινο τείχος. Συνέχισα το ξόρκι μαζί τα υπόλοιπα κορίτσια. Ο Damon και o Stefan πέταξαν την Cassandra πάνω στο κτίριο του μπαρ. Εκείνη τους κοίταξε με ένα διαβολικό βλέμμα. Ακούμπησε τους τοίχους του μπαρ και τότε αυτό άρχισε να τυλίγεται στις φλόγιες.

"Τι ήταν αυτό;!" αναφώνησε ο Liam παραξενευμένος. "Ίσως κάποιος σεισμός." απάντησε η Jacqueline κρύβοντας την αλήθεια. Τότε μπήκε μέσα ο Klaus. Πλησίασε την Jacqueline. "Πρέπει να φύγουμε τώρα! H Cassandra καίει το μπαρ!" είπε ανήσυχος. "Δεν πήγε καλά το ξόρκι;" ρώτησε εκείνη. "Πετυχαίνει γι αυτό καίει το μπαρ." απάντησε. "Ένα λεπτό! Ποιό ξόρκι;" είπε απορημένος ο Liam. Κοίταξε έξω από το παράθυρο την αποδυναμωμένη Cassandra. Εμένα και τα υπόλοιπα κορίτσια που κάναμε το ξόρκι του θανάτου της. Τον Edward που την νικούσε μαζί με τον Damon και τον Stefan. Ένα πληγωμένο βλέμμα απογοήτευσης ήρθε στο πρόσωπο του καθώς κατάλαβε πως η Jacqueline τον είχε χρησιμοποιήσει. Κοίταξε τα γεμάτα ενοχή μάτια της. "Όλη αυτήν την ώρα με χρησιμοποιούσες έτσι δεν είναι;!....Και μετά αναρωτιέσαι γιατί μισώ τις αιρετικές και τους βρικόλακιες! Επειδή είστε υποκριτές και παίζετε με τα συναισθήματα των άλλων!" είπε εκνευρισμένος και απομακρύνθηκε από κοντά της. "Liam περίμενε!" φώναξε με μια φωνή γεμάτη ενοχιές! Ο Klaus της έπιασε απότομα το χέρι. "Δεν έχουμε ώρα γι αυτό. Πάμε!!" είπε επιτακτικά. Ήρθαν στο μυαλό της τα λόγια που της είπε πριν ο Liam. Δεν ήθελε να τρέξει με την οικογένεια της ξανά! Δεν ήθελε να φύγει μακριά από κάποιον που νοιαζόταν για εκείνη. Αποτραβήχτηκε μακριά από τον Klaus. "Τι κάνεις;!" την ρώτησε ξαφνιασμένος. "Θα σε βρω στο σπίτι. Πρέπει να κανονίσω αυτό το θέμα!" είπε αποφασιστικά και έφυγε με αστραπιαία ταχύτητα.

Η Cassandra έπεσε στον δρόμο εντελώς αδύναμη. Δεν μπορούσε να κουνηθεί. Σταματήσαμε το ξόρκι. Η Freya είπε ένα άλλο ξόρκι και έσβησε την φωτιά του μπαρ. Ο Edward πλησίασε δυναμικά την Cassandra. Εκείνη σήκωσε δειλά το κεφάλι της και τον κοίταξε με μίσος. "Από ότι φαίνεται νίκησα Cassie." είπε ειρωνικά. "Αν θες να ακούσεις μια επιβράβευση από μένα τότε εντάξει! Μπράβο σου! Που σκοτώνεις μια κοπέλα η οποία δεν ήταν ποτέ αποδεκτή επειδή ξανά διαφορετική! Μπράβο σου! Που υποστηρίζεις πόσο απαίσιο είναι το διαφορετικό με τις πράξεις σου! Μπράβο σου Edward! Είσαι άξιος για μια θέση στην κόλαση!" είπε ειρωνικά. Ο Edward έπιασε το πιγούνι της και την κοίταξε οργισμένος στα μάτια. "Υποστηρίζω το διαφορετικό όχι όμως τους τρελούς! Και η θέση στην κόλαση είναι όλη δική σου και καλά θα κάνεις να την απολαύσεις!" μούγκρισε και πριν καρφώσει ένα σίδερο στην καρδιά της τον σταμάτησε ο Colden. "ΟΧΙ!" φώναξε έντρομος. "Κάντε της οτιδήποτε....! Αλλά μην την σκοτώσετε!" τον παρακάλεσε. Ο Edward κοίταξε την Raven. Του έκανε νόημα να δεχτεί την πρόταση του. Ύστερα κοίταξε εμένα. Δεν καταλάβαινα γιατί σκεφτόταν την πρόταση του Colden! Έπρεπε να την σκοτώσει! "Εντάξει! Όπως θες. Θα πάθει κάτι χειρότερο από τον θάνατο λοιπόν." είπε αυστηρά και κάρφωσε μια ένεση γεμάτη με ερωλύνη στο αριστερό μπράτσο της Cassandra. Έπεσε στο πάτωμα αναίσθητη. O Edward την πήρε στα χέρια του και απομακρύνθηκε. Ολοι έφυγαν από κοντά του. Μόνο εγώ στεκόμουν και τον κοιτούσα απορημένη. 'Μα γιατί δεν την σκότωσε;!'. 'Μήπως έχει συναισθήματα γι αυτήν;'. 'Δεν μπορεί αφού....αγαπάει...εμένα' σκέφτηκα. "Alison." ακούστηκε η ήρεμη φωνή του Klaus που διέκοψε τις σκέψεις στο κεφάλι μου. Τον κοίταξα. "Τελείωσε." είπε καθυσηχαστικά. Του χαμογέλασα. "Που είναι η Jacqueline;" ρώτησα. Αναστέναξε. "Έχει πάει να βρει τον Liam...δυστυχώς!" είπε προβληματισμένος. "Είμαι σίγουρη πως ξέρει τι κάνει." τον διαβεβαίωσα ήρεμα. Ένα μειδίαμα εμφανήστηκε στο πρόσωπό του. "Μακάρι." είπε ελπιδοφόρα. "Να είσαι σίγουρος. Ξέρει τι κάνει. Εμπιστεύσου την." την είπα συμβουλευτικά. Μου χαμογέλασε και φύγαμε μαζί.

Πήγα στο σπίτι του Edward. Διέσχισα την μικρή περιποιημένη αυλή, ανέβηκα τα τρία ξύλινα σκαλιά και στάθηκα στο κατώφλι. Δίστασα να χτυπήσω το κουδούνι. 'Και αν είναι η ιδέα μου; Αν o Edward πίστευε πως η Cassandra άξιζε χειρότερα;!' σκέφτηκα. Πήρα μια βαθιά ανάσα πορβληματισμένη με αυτές τις δηλητηριώδης σκέψεις που τριβέλυζαν στο μυαλό μου! Αποφάσισα να τις καταπνίξω μέσα μου και προχώρησα προς την έξοδο. Εκείνη την στιγμή είδα το μαύρο Audi του Edward να παρκάρει έξω από την ξύλινη πόρτα του φράχτη του σπιτιού του. Βγήκε έξω από το αυτοκίνητο και μπήκε μέσα στην αυλή του σπιτιού. Πρόσεξε εμένα που κοντοστεκόμουν απέναντι του χαζεύοντας τον. Με κοίταξε έκπληκτος αλλά και με μια κρυφή ενοχή που δεν μπορούσα να εξηγήσω. Τον πλησίασα και χαμογέλασα ελάχιστα. "Γειά....ήθελα να σου πω κάτι αλλά δεν ήσουν εδώ και....σκέφτηκα να περάσω αύριο!" είπα προσπαθώντας μάταια να κρύψω την αλήθεια. Ακόμη και τα καλύτερα μου ψέματα φαίνονταν ερασιτεχνικά κάθε φορά που αντίκριζα το βλέμμα του. Ο έρωτας μου για εκείνον ήταν απόλυτος και αξεπέραστος! Αλλά και ο ζήλος μου να μάθω αν είχε συναισθήματα για την Cassandra ήταν μεγάλος! Με πλησίασε. "Ευτιχώς που ήρθα νωρίς λοιπόν. Θες να έρθεις μέσα;" πρότεινε. "Ναι." είπα αυθόρμητα χωρίς να μπορέσω να αρνηθώ την πρόταση του. Ανέβηκε τα ξύλινα σκυλάκια, ξεκλείδωσε το σπίτι και περίμενε μέχρι να μπω μέσα.

Μπήκα στο σπίτι και ξεκίνησα να παρατηρώ τον μοντέρνο χώρο! Στο σαλόνι υπήρχαν δύο μεγάλοι άσπροι δερμάτινοι καναπέδες που δεξιά τους υπήρχαν δύο γκρι φωτιστικά. Στην μέση υπήρχε ένα κόκκινο χαλί και ένα γυάλινο τραπεζάκι. Απέναντι υπήρχε μια τεράστια τηλεόραση και δίπλα ένα άσπρο τζάκι. Στο επόμενο δωμάτιο βρισκόταν η κουζίνα. Παρατήρησα τους μαρμαρινους πάγκους, τα γκρι ντουλάπια. 'Δεν περίμενα να έχει τόσο καλό γούστο! Με εκπλήσει καθημερινά!' σκέφτηκα ενθουσιασμένη από το υπέροχο του σπίτι. Ένα ευχαριστημένο χαμόγελο εμφανήστηκε στο πρόσωπό του διαβάζοντας την σκέψη μου. "Κάθισε." πρότεινε ευγενικά. Κάθισα στον δερμάτινο άσπρο καναπέ και ο Edward πήγε στην κουζίνα. Πήρα μια βαθιά ανάσα αγχωμένη. Δεν ήξερα τι έπρεπε να του πω! Να του κάνω ανάκριση για το αν έχει συναισθήματα για την Cassandra; Δεν θα ήταν σωστό...αλλά έπρεπε να μάθω! Δεν άντεχα να ζω μέσα στην περιέργεια! Ο Edward ήρθε κρατώντας ένα μπουκάλι ουίσκι και ένα γυάλινο μπολ με ξηρούς κράτους. Τα άφησε στο τραπεζάκι και έφερε δύο ποτήρια. Άνοιξε το μπουκάλι και σέρβιρε στα δύο ποτήρια. Μου έδωσε το ένα. "Ευχαριστώ." είπα ήρεμα και ήπια λίγο ουίσκι. Εκείνος κάθισε στον καναπέ που βρισκόταν δίπλα μου. "Λοιπόν τι ήθελες να μου πεις;" ρώτησε με μια φωνή γεμάτη ενδιαφέρον. "Τι;" ρώτησα αφηρημένη. "Είπες νωρίτερα πως ήθελες να μου πεις κάτι αλλά δεν με βρήκες." είπε περίεργος. "Α!" έκανα γελώντας αμήχανα. "Ναι σωστά! Δεν είναι κάτι σημαντικό!" συνέχισα αποφεύγοντας να του πω την αλήθεια κάτι που βασάνιζε ακόμη περισσότερο τις σκέψεις μου. Το ζεστό απαλό χέρι του έπιασε το δικό μου. "Ξέρω πως κάτι σε βασανίζει. Πες το." είπε γλυκά. Δεν μπορούσα να αντισταθώ στο βλέμμα του! Με είχε πείσει. Ήπια λίγο ουίσκι. "Έχεις ακόμη αισθήματα για την Cassandra;" ρώτησα ελαφρώς ανακριτικά. Με κοίταξε ξαφνιασμένος αλλά και με ένα βλέμμα γεμάτο ενοχιές. "Πως σου πέρασε κάτι τέτοιο από το μυαλό;!" αναφώνησε έκπληκτος. "Να....όταν αποφάσισες να χαρίσεις την ζωή στην Cassandra υπέθεσα πως το...έκανες γι αυτόν τον λόγο!" ομολόγησα. O Edward χαμογέλασε γλυκά και κάθισε δίπλα μου με μια απότομη κίνηση. Χαΐδεψε απλά το πρόσωπο μου. Είδα τις ενοχιές στα μάτια του να εξαφανίζονται. Σαν να ένιωθε ενοχιές για κάτι άλλο. Κάτι χειρότερο! "Ali δεν έχω αισθήματα για την Cassandra." με διαβεβαίωσε. "Τότε γιατί της χάρισες την ζωή;" ρώτησα σχεδόν απαιτητικά. "Το έκανα για τον Colden. Όχι για εκείνη. Πίστεψε με." απάντησε γαλήνια και με πλησίασε πάρα πολύ. "Ότι και αν συμβεί ανάμεσα μας να ξέρεις πως καμία άλλη δεν έχει αυτήν την θέση στην καρδιά μου όπως εσύ." είπε γλυκά τονίζοντας αυτήν την πρόταση σαν να ήθελε να την θυμάμαι. Έγυρε προς το μέρος μου. Τα κατάλευκα δόντια του δάγκωσαν ελάχιστα το κάτω χείλος μου μέχρι να ανοίξει η είσοδος του στόματος μου για ένα μοναδικό φιλί που έδιωξε όλες μου τις ανασφάλειες για εκείνον! Ακούμπησα το ποτήρι με το ουίσκι το τραπεζάκι δίπλα μου καθώς συνέχισα να τον φιλάω με όλο και περισσότερο πάθος. Εκείνος έμπλεξε τα δάχτυλα του στα μαλλιά μου και ύστερα χαΐδεψε την πλάτη μου καταφέρνοντας να λύσει το σουτιέν μου. Ξεκούμπωσα το πουκάμισο του και το πέταξα μακριά του. Απομακρυνθήκαμε ελάχιστα ο ένας από τον άλλο. Ο Edward με φίλησε ξανά και ανεβήκαμε αστραπιαία στον πάνω όροφο.

Μπήκαμε στο υπνοδωμάτιο του. Έβγαλε την μπλούζα μου και άφησα το σουτιέν μου να γλιστρήσει στο πάτωμα δείχνοντας το σώμα μου. Ο Edward χαιδεψε απαλά την πλάτη μου και με μια απότομη στροφή κατέληξα να κάθομαι πάνω στους μηρούς του ενώ εκείνος καθόταν πάνω στο διπλό μαλακό κρεβάτι. Πρόσεξα πως ήμασταν και οι δύο μόνο με τα εσώρουχα. Αλλά δεν ένιωθα καθόλου άβολα κοντά του! Με φίλησε ξανά ψηλαφίζοντας και χαιδεύοντας απαλά το στήθος μου. Με κόλλησε στον τοίχο πίσω από το κρεβάτι βγάζοντας το εσώρουχο πιυ όπως και εγώ το δικό του. Με κοίταξε στα μάτια. "Είσαι σίγουρη πως το θέλεις;" με ρώτησε. Η φωνή ήταν βαριά και έδειχνε τον πόθο του. "Ναι!" απάντησα σχεδόν απαιτητικά. Τότε ένιωσα το εξόγκωμα του να μπαίνει μέσα μου! Να με γεμίζει μια απόλυτη ευχαρίστηση της στιγμής! Ένιωσα την αναπνοή μου να βαραίνει. Τα χέρια μου λύθηκαν πάνω στο κατάλευκο σεντόνι και συνέχισα να απολαμβάνω όσα μου έκανε ο Edward. Τύλιξα τα χέρια μου γύρω από τον καυτό λαιμό του και με μια απότομη κίνηση βρέθηκα από πάνω του. Έσπρωξα τον εαυτό μου μέσα του και ένιωθα συνεχώς την αναπνοή μου να βαραίνει. Άκουσα τα βαγκητά της ηδονής μου! Μέχρι που ένιωσα τον Edward να τελειώνει. Ξάπλωσα δίπλα του. Τα βλέμματα μας συναντήθηκαν μεταξύ τους. Ο έρωτας μας ήταν πιο απόλυτος από ποτέ! Τον φίλησα. Μου χαμογέλασε και χαΐδεψε μια τούφα από τα μαλλιά μου. "Είσαι τα πάντα για μένα...Αγάπη μου." ψυθήρισε. Ποτέ κανείς δεν μου είχε μιλήσει με τόσο γλυκά λόγια! Σχεδόν...με συγκίνησαν! Ο Edward το κατάλαβε αυτό. Έτσι με αγκάλιασε σφιχτά. "Δεν στο έχουν πει ποτέ έτσι δεν είναι;" ρώτησε. Τον κοίταξα και ένα χαμόγελο απλώθηκε στα χείλη μου. "Χαίρομαι που μου το είπες εσύ." ομολόγησα. Φίλησε το μέτωπο μου και είπε με μια γλυκιά και γεμάτη έρωτα φωνή. "Και θα θα στο λέω πιο συχνά. Επειδή σου αξίζει."

Αυτό ήταν το κεφάλαιο!

Ελπίζω να σας άρεσε! 😊😊

Είχε λίγιες 'πικάντικες σκηνές' μπορώ να πω. 😅

Γράψτε εντυπώσεις και απόψεις στα σχόλια!

Και θα τα πούμε στο στο κεφάλαιο!!❤😊😊

Φιλάκιααααα!!!❤❤❤😘