Άκουσα μία φωνή να λέει το όνομα μου. Άνοιξα ελάχιστα τα μάτια μου. Είδα το πρόσωπο του Klaus να με κοιτάζει και να μου λέει κάτι. Δεν καταλάβαινα ακριβώς τι έλεγε. "Klaus.......;" είπα αδύναμα. Τον είδα να δαγκώνει το χέρι του και να το βάζει στο στόμα μου. "Πιες το. Θα σε θεραπεύσει." είπε. Ήπια λίγο από το αίμα του και άρχισα να νιώθω καλύτερα. Με βοήθησε να σηκωθώ. "Σε λίγη ώρα θα είσαι τελείως καλά." μου είπε με ήρεμη φωνή. Τότε είδα την Marlissa να πέφτει στον τοίχο με δύναμη και μια ξανθιά να την δαγκώνει και να πίνει το αίμα της. Θυμήθηκα ότι αυτή την κοπέλα την είχα δει όταν είχα πρωτοπάει στο Horrland. Τα ξανθά της μαλλιά ήταν χτενισμένα σε μπούκλες και είχε γαλαζογκρι μάτια. Φορούσε ανοιχτόχρωμα ρούχα και ένα βραχιόλι με αυτήν την πράσινη πέτρα που είχαν τα βαμπίρ. Έπιασε την Marlissa από τον λαιμό και την έφερε κοντά μου. "Ή θα την σκοτώσω ή θα την αφήσω ελεύθερη. Εσύ διαλέγεις." μου είπε και περίμενε να της απαντήσω. Από την μία δεν ήθελα να την σκοτώσει. Ήταν αδελφή μου και ότι και να είχε κάνει δεν μπορούσα να την σκοτώσω. Αλλά από την άλλη......δεν μπορούσα να κάνω και αλλιώς αν δεν αλλαζε συμπεριφορά. "Marlissa." της είπα. Με κοίταξε. Γυάλιζαν τα μάτια της και φαινόταν ότι ήθελε να με σκοτώσει ακόμα και έτσι. "Τι θες; Νίκησες. Αυτό δεν ήθελες να ακούσεις; Ωραία αφού το άκουσες σκότωσε με τώρα!" είπε με οργή. "Μπορείς να κερδίσεις την ζωή σου αν αλλάξεις." Γέλασε. "Δεν είμαι σαν και εσένα Alison. Είμαι σταθερή στις απόψεις μου. Δεν είμαι διπρόσωπη σαν και εσένα. Γι αυτό τελείωνε!" απαίτησε. Δεν της απάντησα. Απλά την κοίταξα με απογοήτευση. "ΚΑΝΤΟ!" φώναξε. Πήγε να μου επιτεθεί αλλά πρόλαβα να πάρω το όπλο και πάτησα την σκανδάλη. Η ατσάλινη σφαίρα καρφώθηκε στην καρδιά της. Όταν την είδα να πέφτει κάτω και το αίμα της να κυλάει στο πάτωμα συνηδητοππίησα τι είχα κάνει. Κοιτούσα το πτώμα της και είχα κοκαλώσει. Οι ενοχιές άρχισαν να στρυφογυρίζουν στο κεφάλι μου. Ο Klaus μου έπιασε το χέρι και με κοίταξε. "Το ξέρω ότι σου ήταν δύσκολο αλλά ήταν το καλύτερο. Δεν θα μπορούσε να αλλάξει και το ξέρεις." είπε με μια ήρεμη φωνή που προσπάθησε να με καθησυχάσει. Τον κοίταξα κάπως σοκαρισμένη. "Τελειωσε. Η 'Α' δεν θα με ξαναενοχλήσει πια. Αυτός ο εφιάλτης εξαφανήστηκε." Ένιωθα ανακουφισμένη αλλά και σοκαρισμένη με αυτά που είχαν προηγηθεί. Ο Klaus το είχε καταλάβει αυτό. Έτσι με αγκάλιασε και μου χαΐδεψε απαλά το κεφάλι. Ένιωσα μια αίσθηση γαλήνης και ηρέμισα. "Δεν θέλω να το διακόψω όλο αυτό αλλά πρέπει να βγάλουμε κάποια κορίτσια." είπε η ξανθιά. "Ναι σωστά έχεις δίκιο εμ......" "Jacqueline." είπε και χαμογέλασε. "Ευχαριστώ. Είμαι η Alison." απάντησα "Τι ξέρω. Ο Niklaus μου έχει πει πολλά για σένα." "Έτσι με ονόμασε ο πατέρας μου αλλά προτιμώ το Klaus." είπε ο Klaus και κοίταξε την Jacqueline."Λοιπόν αφού τελειώσαμε με τις γνωριμίες πάμε να βρούμε τα κορίτσια." είπα και φύγαμε.
Φτάσαμε σε ένα σκοτεινό διάδρομο που είχε πολλές πόρτες δεξιά και αριστερά. "Υπέροχα......" είπε η Jacqueline ειρωνικά. "Μπορώ να κάνω ένα ξόρκι για να τις βρω." είπα. Ο Klaus με κοίταξε ανήσυχος. "Είσαι σίγουρη; Δεν είσαι ακόμα τελείως καλά." "Είμαι σίγουρη Klaus. Μπορώ να το κάνω." είπα με ένα βλέμμα ηρεμίας. Συγκεντρώθηκα στον χώρο και στα κορίτσια και έκλεισα τα μάτια μου. Άρχισα να μουρμουράω ένα ξόρκι και τότε όλα τα κεριά άναψαν. Άνοιξα τα μάτια μου και κοίταξα τις φλόγες. "Δέξια θα πάμε." είπα συγκεντρωμένη και προχώρησα. Άκουσα την Jacqueline να λέει στον Klaus "Τι ακριβώς συνέβη;" "Οι φλόγες της δείχνουν την σωστή κατεύθυνση." Ήτσν όντως παράξενο αλλα πλέον το είχα συνηθίσει. Σταμάτησα μπροστά από μία πόρτα και τα κεριά έσβησαν. Έσπασα την κλειδαριά με ένα ξόρκι και άνοιξα την πόρτα. "Alison!"είπε ανακουφισμένη η Hanna. Έτρεξαν όλες και με αγκάλιασαν."Χαίρομαι που είστε καλά." είπα και χαμογέλασα. "Νομίζαμε ότι θα σε σκότωνε." είπε φοβισμένη η Cheryl. "Αυτό θα συνέβαινε αν δεν ερχόντουσαν εγκαίρως ο Klaus με την Jacqueline." Γύρισα και τους κοίταξα. "Ευχαριστώ." του είπα . Μου χαμογέλασαν και οι δύο.

Πήγαμε όλα τα κορίτσια στο κάστρο του Horrland. Είχα πει στον Klaus ότι θα ήταν καλύτερο να μείνουν στο κάστρο απόψε για περισσότερη ασφάλεια.
Πήγα στο δωμάτιο μου. Κάθισα στο κρεβάτι μου και αναστέναξα. Ήταν πολύ παράξενα και τρομακτικά όλα όσα είχαν συμβεί και δεν ήξερα αν θα μπορούσα να τα ξεπεράσω.' Η μητέρα μου είναι νεκρή. Ο πατέρας μου δολοφονήθηκε από την αδερφή μου η οποία ήταν η 'Α' και ήθελε να με σκοτώσει και στο τέλος την σκότωσα εγώ! " σκέφτηκα και ένα δάκρυ κύλισε στο μάγουλο μου. Παρατήρησα ότι υπήρχε ένα μπουκάλι ουίσκι στο τραπεζάκι απέναντι από το κρεβάτι μου. Πήρα ένα ποτήρι, έβαλα αρκετό ουίσκι μέσα και ήπια. Έκανα το ίδιο πράγμα άλλες 7 φορές. Ήθελα να ξεχάσω όλα όσα είχαν συμβεί αλλά δεν μπορούσα. Ούτε το αλκοόλ δεν μπορούσε να μου σβήσει την μνήμη τουλάχιστον προσωρινά. Άκουσα πάλι αυτή τη φωνή. "Alison." είπε. Γύρισα και κοίταξα την μήτερα μου και τον Ben. Αυτή τη φορά δεν ήταν μόνοι τους. Ήταν ο μπαμπάς μου και η Marlissa μαζί τους. Είχα τρομάξει γιατί ήξερα ότι αυτό δεν ήταν αληθινό. "Τι θέλετε;" ρώτησα τρομαγμένη. Με πλησίασαν και με κοίταξαν αρκετά έντονα. "Τι θέλετε; Αφήστε με ήσυχη! Είστε νεκροί δεν είστε ζωντανοί!" ειπα λίγο πιο δυνατά. Δεν είπαν τίποτα. Συνέχιζαν απλά να με κοιτάζουν με ένα δολοφονικό βλέμμα. "ΑΦΗΣΤΕ ΜΕ ΗΣΥΧΗ!" φώναξα και πέταξα το μπουκάλι με το ουίσκι προς το μέρος που βρισκόντουσαν. Το μπουκάλι χτύπησε το γυαλί του παραθύρου και το παράθυρο έσπασε. Έκατσα σε μια καρέκλα και έβαλα τα χέρια μου στο πρόσωπο μου και έκλαψα. Ήμουν αρκετά τρομαγμένη και δεν ήξερα τι έπρεπε να κάνω. Φοβόμουν να το πω σε κάποιον γιατί θα με περνούσε για τρελή! Όμως δεν άντεχα άλλο με αυτούς τους 'δαίμονες ' που είχαν τρελάνει το μυαλό μου. Κοίταξα προς το σπασμένο παράθυρο και πρόσεξα ότι δίπλα του υπήρχε ένα κομοδίνο. Πήγα κοντά του και άνοιξα το ένα συρτάρι. Μέσα υπήρχαν διάφορα χαρτιά, εικόνες και ένα μαχαίρι. Το πήρα στα χέρια μου και το κοίταξα. Πολλές μακάβριες σκέψεις πέρασαν από το μυαλό μου εκείνη τη στιγμή και μία από αυτές ήταν 'Αν πεθάνω ίσως να πεθάνουν και οι 'δαίμονες' μαζί μου.' Ήταν η μόνη λογική σκέψη που μπορούσα να κάνω εκείνη τη στιγμή. Έστρεψα το μαχαίρι προς το μέρος μου και πήγα να το καρφώσω στην καρδιά μου. Το χέρι μου έτρεμε μέχρι που πήρα την απόφαση να το κάνω. Το άρπαξε ο Klaus προτού η λεπίδα του με ακουμπήσει. "Τι κάνεις;" με ρώτησε παραξενευμένος και ελαφρώς εκνευρισμένος. "Τι εννοείς; Αυτοκτονώ αυτό κάνω." είπα και γέλασα. Προσπάθησα να πάρω το μαχαίρι από τα χέρια του αλλά με έπιασε και με έβαλε σε μια καρέκλα. "Ποσο ουίσκι ήπιες;" ρώτησε "Πολύ......παρά πολύ......ίσως να πιω κι άλλο ένα ποτήρι...." είπα χαμογελαστά και πήγα να πάρω άλλο ένα μπουκάλι ουίσκι. Ο Klaus με έπιασε πολυ γρήγορα και με ξαναέβαλε στην καρέκλα. "Δεν θα πιεις άλλο ουίσκι για σήμερα. Ήδη έχεις μεθύσει πολύ." είπε με έναν αυστηρό τόνο στην φωνή του. "Και τι πειράζει; Καλύτερα να πίνω και να ξεχνάω παρά να θυμάμαι." είπα και γέλασα. Ο Klaus με κοίταξε απορημένος. "Τι συμβαινει Alison," με ρώτησε. "Δαίμονες. Αυτό συμβαίνει." Ήμουν υπό την επήρεια του αλκοόλ εκείνη τη στιγμή οπότε δεν έλεγχα τις σκέψεις και τα λόγια μου. Ο Klaus συνέχιζε να με κοιτάει απορημένος. "Τι εννοείς με την λέξη δαίμονες;" Τον κοίταξα. "Αχ.......πολλοί δαίμονες υπάρχουν αλλά με διαφορετικές μορφές. Άλλοι είναι σαν τηνμαμά σου και άλλοι......σαν τον μπαμπά σου και την αδελφή σου ή ακόμα και σαν τον πρώην σου.......και αυτό που κάνουν είναι να σε στοιχειώνουν μέχρι να απηυδήσεις και να αυτοκτονήσεις....." "Θες να μου πεις ότι η μαμα σου, ο μπαμπάς σου, η Marlissa και ο Ben σε έχουν στοιχειώσει; " ρώτησε παραξενευμένος.. "Ακριβώς." απάντησα και πήρα μια βαθιά ανάσα. "Alison ότι πρόβλημα και να υπάρχει η αυτοκτονία δεν είναι ποτέ η λύση." "Ναι......ακούγεται πολύ εύκολο όταν το λες αλλά όταν τους βλέπεις μπροστά να σε κοιτάνε με το βλέμμα του δολοφόνου δεν είναι και τόσο εύκολο......Τέλος πάντων.....δεν έπρεπε να είχα ξεκινήσει αυτή τη συζήτηση.....". Είχα αρχίσει να συνέρχομαι από το αλκοόλ και προσπαθούσα να σταματήσω αυτή τη συζήτηση όσο μπορούσα. "Περίμενε. Ξέρω ότι δεν σου αρέσει να μιλάς γι αυτό αλλά από ότι φαίνεται είχες ανάγκη να μιλήσεις σε κάποιον. Θα σε βοηθήσω. Αλήθεια θα το κάνω και μην ανησυχείς. Δεν θα πω τίποτα σε κανέναν. Ας πούμε ότι θα είναι το μικρό μας μυστικό." "Μμ.....εντάξει.....αλλά εσύ πως και δεν πιστεύεις ότι δεν είμαι τρελή;" ρώτησα απορημένη. "Τα έχω περάσει και εγώ αυτά. Όταν ήμουν 19 χρόνων ο πατέρας μου έκαψε την μητέρα μου μπροστά μου. Δεν είχα και τις καλύτερες σχέσεις μαζί της αλλά δεν ήθελα να πεθάνει έτσι......Βλέπεις ο πατέρας μου ήταν κυνηγός των βαμπίρ και όταν έμαθε ότι η μητέρα μετέτρεψε εμένα και τα αδέλφια μου σε βαμπίρ εξοργήστηκε. Γι αυτόν ακριβώς τον λόγο την έκαψε ζωντανή και εγώ και τα αδέλφια μου φύγαμε από το σπίτι για να κρυφφτούμε. Δεν μπορούσα να κοιμηθώ πολλά βράδια. Άκουγα τα ουρλιαχτά της στον ύπνο μου και τιναζόμουν στον αέρα......Πέρασε λίγος καιρός και είχα αρχίσει να το ξεπερνάω. Τότε ο πατέρας μου μας βρήκε και σκοτωσε έναν
από τα αδέλφια μου τον Mike. Φάγαμε ξανά και κρυφτήκαμε στο Nashville του Tennessee. Η σκέψη ότι έπρεπε να κρυφτώ από τον πατέρα μου με εξόργηζε και έκανε τους 'δαίμονες' στο κεφάλι μου να με ελέγχουν. Έτσι ένα βράδυ πήγα και βρήκα τον πατέρα μου και προσπάθησα να των σκοτώσω. Κάτι που δεν κατάφερα. Ένιωθα ότι με αυτόν τον τρόπο θα σταματούσαν να με ενοχλούν οι 'δαίμονες' αλλά μάταιως κόπως. Δεν έγινε τίποτα. Έτσι προσπάθησα να αυτοκτονήσω. Με σταμάτησε η Jacqueline λέγοντας μου 'Και τι νόημα θα έχει αν αυτοκτονήσεις; Θα παραδοθείς στους δαίμονες σου! Αυτό θέλεις; Να ηττηθείς χωρίς να παλέψεις;' Είχε δίκιο. Έπρεπε να παλέψω για την απελευθέρωση μου από τους 'δαίμονες ' και αυτό έκανα. Δεν ήταν εύκολο αλλά πέτυχε. Αυτό λοιπόν πρέπει να κάνεις και εσύ. Μπορεί στην αρχή να σου φαίνεται ακατόρθωτο αλλά θα δεις ότι θα τους νικήσεις στο τέλος." Τα λόγια του ήταν πολύ ενθαρρυντικά και με έκαναν να νιώσω κάπως καλύτερα. "Ευχαριστώ που με βοηθάς Klaus." είπα. "Παρακαλώ. Τελικά εμείς οι δύο έχουμε πολλά κοινά." "Ναι ισχύει." Κοίταξα προς την πόρτα και είδα τον Ben. "O Ben." είπα καπως τρομαγμένη. "Μην τον αφήνεις να παίζει με το μυαλό σου Alison. Πες σε αυτόν τον βλάκα ότι δεν μπορεί να κυριεύει το μυαλό σου." Γύρισα και κοίταξα τον Klaus. "Μην μιλάς έτσι γι αυτόν!" είπα ενοχλημένη. Ο Klaus έκανε έναν μομφασμό. "Τον αγαπάς ακόμα. Παρόλο που είναι νεκρός...." διαπίστωσε. "Ναι τον αγαπάω ακόμα." είπα λίγο απότομα. "Μάλιστα.....θυμάσαι τι σου είχα πει τότε που είχα έρθει να ελευθερώσω την Raven και την Addison;" ρώτησε. Έφερα στην μνήμη μου τα λόγια που μου είχε πει τότε. "Όχι! Ξέχνα το! Αυτό δεν συμβαίνει! Ο Ben με αγαπούσε.". "Αυτό ήθελε να πιστέψεις Alison. Αλλά ξέρουμε και οι δύο ότι δεν είσαι χαζή. Αν δεν με πιστεύεις επικοινώνησε με το πνεύμα του και ρώτησε τον. Θα δεις ότι ακόμα και το ψέμα του δεν θα είναι πειστικό πια." είπε κάπως μυστηριώδης και έφυγε. Αυτά που μου είπε με έβαλαν σε σκέψεις. Πήρα ένα βιβλιο με ξόρκια και το ξεφύλλισα. Βρήκα ένα ξόρκι επικοινωνίας με τα πνεύματα και ακολούθησα τις οδηγίες. Τα φώτα έσβησαν ενώ εγώ έλεγα το ξορκι και τότε εμφανίστηκε το πνεύμα του Ben. "Γειά σου αγάπη μου." μου είπε. "Κόψε τους χαρακτηρισμούς και απάντησε με ειλικρινά σε μια ερώτηση." είπα εκνευρισμένη. Ήθελα να δω αν Klaus μου έλεγε την αλήθεια. "Τι θες να με ρωτήσεις;" είπε απορημένος. "Με αγάπησες ποτέ; Ή απλώς ήμουν το παιχνιδάκι σου;" Με πλησίασε και μου έπιασε το πηγούνι. "Φυσικά και έπαιξα μαζι σου και εσύ ήσουν τόσο ανόητη που πίστεψες ότι σε αγάπησα. Δεν σε είχα για τόσο χαζή αλλα από ότι φαίνεται είσαι." είπε κοροϊδευτικά. Τα λόγια του με πλήγωσαν και με εξόργισαν. "Πάρε τα χέρια σου από πάνω μου ΗΛΙΘΙΕ!" φώναξα και του έχωσα ένα δυνατό χαστούκι. Άναψαν φωτιές σε όλο το δωμάτιο. Ο Ben με κοίταξε κοροϊδευτικά. "Νομίζεις ότι θα με τρομάξεις με τα κολπάκια σου; Χα!......Έλεος Alison." "Για κοίτα καλύτερα τον ευατό σου βλάκα." Οι φλόγες είχαν αρχίσει και διέλυαν το πνεύμα του. "Σταμάτα!" Ενα κακιασμένο χαμόγελο ήρθε στο πρόσωπό μου. "Είπα ΣΤΑΜΑΤΑ!" Συνέχισα να καίω το πνεύμα του και το πέταξα στον τοίχο. Πήγα κοντά του και τον έπιασα από τον λαιμό. "Alison....μην το κάνεις.....συγγνώμη....." είπε με δυσκολία. Τον κοίταξα με οργή. "Λυπάμαι......που χαραμίστηκα τόσο καιρό μαζί σου αθλιε." είπα και τον έκαψα. Ένα κακιασμένο βλέμμα ήρθε στο πρόσωπό μου όσο άκουγα τα ουρλιαχτά του. Οι φλόγες έσβησαν και τα φώτα άναψαν ξανά. Ο Klaus μπήκε μέσα στο δωμάτιο. "Είσαι καλά;" με ρώτησε. "Ναι. Έπαιξε μαζί μου και πήρε ότι του άξιζε. Είμαι μια χαρά." είπα και ένιωσα λύτρωση. "Μπράβο Alison." είπε με ένα πονηρό βλέμμα ο Klaus. Τότε μπήκε μέσα μια ψηλή ξανθιά κοπέλα με μπούκλες που φορούσε μαύρα ρούχα. Ο Klaus την κοίταξε ξαφνιασμένος. "Caroline;" είπε. Τον πλησίασε. "Γειά σου Klaus." είπε και χαμογέλασε.

Αυτό ήταν το κεφάλαιο.

Ελπίζω να σας άρεσε.😁

Γράψτε απόψεις και εντυπώσεις στα σχόλια!☺

Και μην ξεχάσετε να πατήστε το ☆

Φιλάκιααααααα!!!❤❤