Έσπασα με τις δυνάμεις μου την πόρτα της έπαυλης και μπήκα μέσα. Άρχισα να τα καταστρέφω όλα. Δεν με ένοιαζε τίποτα! Ήθελα να πάρω εκδίκηση για τον θάνατο του Ben. Βρήκα το δωμάτιο του Klaus, έσπασα την πόρτα και μπήκα μέσα. Τον χτύπησα με τις δυνάμεις μου και του έκανα διάφορα ξόρκια για να υποφέρει. "Ηλίθιε! Πως μπόρεσες;" φώναξα με θυμό αλλά ακόμα καλούσαν δάκρυα από τα μάτια μου. "Δεν έχω ιδέα για ποιό πράγμα μιλάς. Αλήθεια...που είναι ο Ben; Δεν σε έχει πάρει από πίσω όπως κάνει συνήθως;" ρώτησε με ειρωνεία. Τον πέταξα με πάρα πολύ δύναμη στον τοίχο και τον έπιασα από την μπλούζα. "Ο Ben είναι νεκρός εξαιτίας σου! Όμως θα πληρώσεις! Όλοι σας θα πληρώσετε!" φώναξα. Τον κοιτούσα πολύ έντονα και τότε άρχισα να λέω ένα ξόρκι. Ήταν μια κατάρα. Καταριόμουν τον Klaus που σκότωσε τον Ben και μαζί του καταριόμουν και όλους τους υπόλοιπους. Ξαφνικά άρχισε να φυσάει δυνατός καυτός αέρας και όλα τα αιχμηρά αντικείμενα σηκώθηκαν στον αέρα και στράφηκαν προς τον Klaus που υπέφερε εκείνη τη στιγμή από πόνο. Μου άρεσε που τον έβλεπα έτσι. Ένιωθα ότι έπαιρνα την εκδίκηση μου. Σήκωσα τον Klaus με τις δυνάμεις μου, τον έφερα κοντά μου και πριν τον πετάξω από το παράθυρο με έσπρωξε προς τον τοίχο. Σταμάτησε να φυσάει και όλα τα αντικείμενα που ήταν στον αέρα έπεσαν κάτω. Ο Klaus ήρθε και με σήκωσε. Με κοίταξε και μου είπε "Άκουσε με! Δεν σκότωσα εγώ τον Ben! Ότι και να σου είπε είναι ψέμα! Πάντα ψεύτης ήταν!" είπε με ένταση. Δεν υπήρχε καμία περίπτωση να τον πιστέψω. Δεν ήξερε τον Ben όπως τον ήξερα εγώ. Προφανώς δεν είχε δει τον αληθινό ευατό του. Αυτόν που σε ένα τόσο μικρό χρονικό διάστημα με είχε εντυπωσιάσει και τώρα εξαιτίας του Klaus είχε χαθεί για πάντα! "Μην προσπαθείς να δικαιολογιθείς ανόητε! Ξέρω ότι θα έκανες τα πάντα για να τον σκοτώσεις!" φώναξα εξοργισμένη και τα δάκρυα συνέχισαν να κυλάνε στα μάγουλα μου. "Alison, o Ben σου είπε ψέματα. Δεν ξέρω γιατί πέθανε και ούτε που με νοιάζει.". Έκανα μια επιθετική κίνηση για να να τον σκοτώσω με ένα σίδερο όμως με έπιασε και με έβαλε σε ένα δωμάτιο, με έδεσε με ένα πράγμα που ήταν σαν σκοινί με καλώδια και μου έκανε ηλεκτροσόκ μέχρι να λιποθιμίσω. Όταν ξύπνησα κανείς δεν ήταν στο δωμάτιο. Λύθηκα με μεγάλη δυσκολία και το έσκασα. Όπως προχωρούσα ηρθε ένα μήνυμα στο κινητό μου από την Aria. Με όλα αυτά που είχαν συμβεί είχα ξεχάσει τελείως ότι τους είχα πει να συναντηθούμε σήμερα.

Πήγα στο μέρος που τους είχα πει να έρθουν. Ήταν ένα παλιό εγκαταλελειμμένο θέατρο. Μπήκα μέσα και πήγα προς την σκηνή. Κάθισα σε ένα από τους τρεις σκονισμένους καφέ καναπέδες. Μετά από λίγη ώρα ήρθαν τα κορίτσια. "Γειά." μου είπε η Aria. Τα ανοιχτόχρωμα καστανά μαλλιά της ήταν χτενισμένα σε μπούκλες και τα πράσινα μάτια της με κοίταζαν με ανακούφιση και χαρά. Με αγκάλιασαν και οι τρεις και καθίσαμε. "Γιατί έφυγες; Τι σου έκανε η 'Α';' ρώτησε η Hanna και τίναξε προς τους ώμους της μια τούφα από τα ξανθά μαλλιά της. Τα γαλάζια μάτια της με κοιτούσαν απορημένα.

"Γαιτι δεν μας είπες τίποτα;" ρώτησε η Spencer καθώς έπιανε με ένα μαύρο λαστιχάκι τα καστανά μαλλιά της. Τα σκούρα καστανά μάτια της με κοιτούσαν με ανησυχία.

"Θα σας τα πω όλα. Όμως δεν πρέπει να πείτε τιποτα σε κανέναν." είπα με ανήσυχο βλέμμα. "Εντάξει." είπαν και οι τρεις. "Ωραία...." είπα όσο πιο χαρούμενα μπορούσα. Κοίταξα λίγο αριστερά και συνέχισα. "Το βράδυ που είχαμε κανονίσει να συναντηθούμε στο σπίτι της Spencer η 'Α' είχε μπει στο δωμάτιο μου και είχε γράψει ένα μήνυμα με κόκκινο κραγιόν στον καθρέφτη που έλεγε έμμεσα ότι θα με σκοτώσει. Είχα τρομάξει αρκετά. Όταν έφτασα στο σπίτι σου Spencer κοιτούσα συνέχεια το κινητό μου αλλά η 'Α' δεν είχε στείλει κανένα μήνυμα. Καθώς μιλούσαμε έβαλα υπνωτικό στα ποτά σας ώστε να πάω να κανονίσω κάποια θέματα. Όταν κοιμιθήκατε έφυγα και συναντήθηκα με τον Ian. Είχα βρει κάποια περίεργα βιντεάκια στον υπολογιστή του και πίστευα πως ήταν αρκετά πιθανό να είχε κάποια σχέση με την 'Α' το ίδιο και η Melissa. Όταν του αποκάλυψα πως είχα αυτά τα βιντεάκια τρόμαξε αρκετά. Είχε χλωμιάσει από τον φόβο του. Αυτό με έκανε να καταλάβω πως δεν είχε καμία σχέση με την 'Α'. Επέστρεψα στο σπίτι της Spencer και περίμενα για ένα απειλητικό μήνυμα. Τίποτα δεν ήρθε. Πήγα προς το σπίτι μου νομίζοντας ότι είχα κερδίσει. Η σιωπή της 'A' μου έδινε θάρρος. Στάθηκα στην αυλή του σπιτιού μου. Η μητέρα μου, με κοιτούσε από το παράθυρο και ξαφνικά γούρλωσε τα μάτια της. Τότε ένιωσα κάτι δυνατό να χτυπάει το κεφάλι μου." Άρχισα να δακρύζω. Τα κορίτσια είχαν σοκαριστεί!Δεν πίστευαν αυτά που άκουγαν. Πήρα μια βαθιά ανάσα και συνέχισα παρόλο που δεν ήθελα να θυμηθώ εκείνη τη στιγμή. "Όταν άνοιξα τα μάτια μου ήμουν στο χώμα. Η μαμά μου με έθαβε. Νόμιζε πως ήμουν νεκρή! Προσπαθούσα να της πω πως ήμουν ζωντανή! Της φώναζα συνέχεια αλλά δεν με άκουγε!" Είχα ξεσπάσει σε κλάματα εκείνη την ώρα. Η Aria με αγκάλιασε και μου είπε "Ali είμαστε όλες δίπλα σου και πάντα θα είμαστε κοντά σου." με παρηγόρησε. "Ναι! Μπορείς να μας εμπιστευτείς και θα μπορούσες να μας το είχες πει." είπε η Hanna. "Ειχα φοβηθεί τόσο πολύ που όταν κατάφερα να βγω το μόνο που ήθελα να κάνω ήταν να φύγω. Η Mona με βρήκε και με πήγε σπίτι της. Με φρόντισε. Την επόμενη μέρα έφυγα από το Ravenswood. Αυτό πίστευα πως ήταν το σωστό." απάντησα σκουπίζοντας τα δάκρυα μου. Με αγκάλιασαν όλες. "Alison να ξέρεις ότι πάντα θα σε βοηθήσουμε σε ότι χρειαστείς." είπε με ύφος γαλήνης η Hanna. Μιλησαμε για λίγο και μετά έφυγαν.

Έφτασα στην έπαυλη. Πριν μπω μέσα είδα τον Klaus μπροστά μου. Τον κοίταξα και προσπάθησα να κρύψω τον φόβο μου. Δεν ήξερα γιατί αλλά φοβόμουν. "Εγώ......" είπα σιγά. "Έλα μαζί μου." είπε με ήρεμη φωνή. Τον ακολούθησα και πήγαμε σε ένα όμορφο πάρκο. Καθίσαμε σε ένα μαρμάρινο παγκάκι. Τότε με κοίταξε και είπε "Το ήξερα πως το έσκασες.....Ήθελα να το σκάσεις γιατί πίστευα ότι είχες κάποιον συνεργό εκτός από τον Ben όμως......έκανα λάθος. Σε ακολούθησα και άκουσα όλη την ιστορία που διηγήθηκες στα κορίτσια........" είπε σοβαρά. "Ώστε τα άκουσες όλα........τέλεια." απάντησα ειρωνικά.
"Λυπάμαι....για όλα όσα σου συνέβησαν. Δεν είχα ιδέα.". Ένα δάκρυ πήγε να κυλήσει εκείνη την στιγμή στο μάγουλο μου αλλά το σταμάτησα γρήγορα ώστε να μην το δει ο Klaus. Πήρα μια βαθιά ανάσα και του είπα με ήρεμο ύφος. "Δεν πειραζει. Δεν ήξερες τίποτα......." . Έκανα μια κίνηση για να σηκωθώ αλλά ο Klaus μου έπιασε το χέρι και με σταμάτησε. "Alison αλήθεια λυπάμαι για ότι σου συνέβη......Δεν είναι αργά να αλλάξεις. Έχεις και καλή πλευρά και το ξερεις.". Ήδη είχα αρχίσει να αλλάζω. Μετά από ολα όσα συνέβησαν συνηδειτοποίησα ότι η κακία μονο πόνο φέρνει. "Έχω πάρει ήδη την απόφαση μου...και όντως θέλω να αλλάξω." ."Χαίρομαι που το ακούω αυτό." είπε ήρεμα και χαμογέλασε. "Παμε. Έχουμε πολλά που πρέπει να κάνουμε." Έδειχνε ότι είχε σχεδιάσει κάποια πράγματα. "Οκ." είπα κάπως παραξενευμένη και φύγαμε.

Αυτό ήταν το κεφάλαιο!😊

Ελπίζω να σας άρεσε!🙂

Γράψτε εντυπώσεις και απόψεις στα σχόλια!😁

Και μην ξεχάσετε να πατήστε το ☆

Φιλάκιααααα!!!❤❤😘