Φτάσαμε στο μέρος που είχα κανονίσει να συναντηθούμε με την 'Α'. Ήταν ένα παλιό εργοστάσιο. Παντού υπήρχε σκοτάδι. "Λοιπόν. Η 'Α' θα ξέρει ότι είσαι εδώ όποτε από στιγμή σε στιγμή θα έρθει. Πάω να κρυφτώ και την κατάλληλη στιγμή θα κάνω την κίνηση μου." είπε ο Klaus. Φαινόταν πολύ σίγουρος. "Εντάξει...." του είπα κάπως σκεπτική. Είχε πει ότι θα με βοηθούσε αλλά είχα ακόμα αμφιβολίες. Δεν τον εμπιστευόμουν. Κρύφτηκε σε ένα καλό σημείο και περιμέναμε. Ξαφνικά κάτι ακούστηκε. Πήγα προς την πόρτα και κοίταξα έξω αλλά δεν υπήρχε κανένας. Τότε ένα μαύρο γάντι μου έκλεισε το στόμα και με τράβηξε απότομα. Ο Klaus ήρθε με αστραπιαία ταχύτητα, έπιασε τον κουκολοφόρο και τον ακινητοποήεισε. "Δεν θα μείνει για πολύ ζωντανός." είπε με ένα κακιασμένο βλέμμα και έβγαλε την κουκούλα από τον τύπο. Ξαφνιάστηκα! Δεν περίμενα ότι θα ήταν ο Lucas. Ήταν κάπως διαφορετικός. Είχε μαύρα ίσια κοντά μαλλιά και πράσινα μάτια. Τότε κατάλαβα ότι η 'Α' τον είχε βαλει για να με πάει σε εκείνη. Ο Klaus πήγε να τον σκοτώσει. Τον σταμάτησα. "Περίμενε! Δεν είναι η 'Α' αλλά θα μας χρειαστεί." Πήγα κοντά στον Lucas, τον ακούμπησα στον ώμο και τον υπνώτισα. "Έτσι θα μας πει ακριβώς που είναι η 'Α' και η οικογένεια μου." είπα στον Klaus. "Καλή σκέψη." είπε με ένα πονηρό χαμόγελο. "Που είναι ο μπαμπάς μου και η Marlissa;" ρώτησα τον Lucas. Με κοίταξε. "Ελάτε μαζί μου." είπε και έφυγε.
Πήγαμε σε ένα δάσος. Προχωρούσαμε αρκετές ώρες μέχρι που φτάσαμε σε μία υπόγεια είσοδο. Ο Lucas σταμάτησε και μας κοίταξε. "Εδώ μέσα είναι." είπε. Έκανα ένα βήμα προς την είσοδο αλλά με σταμάτησε ο Klaus. "Θα πάω εγώ. Εσύ θα περιμένεις εδώ." "Δεν υπάρχει περίπτωση! Θα έρθω και εγώ!"."Alison αυτή η ψυχοπαθείς σε κυνηγάει! Αν μπεις εκεί μέσα μπορεί να μην βγεις. Δεν θα το ρισκάρω!". "Δεν θα πάθω κάτι!".Με έπιασε από τα χέρια και με πήγε κοντά σε μια λίμνη. "Εδώ θα μείνεις και δεν θα με ακολουθήσεις! Για το καλό σου.". Έφυγε με πολύ μεγάλη ταχύτητα. Κλώτσησα μια πέτρα και έκατσα κάτω εκνευρισμένη. Δεν άντεχα στην ιδέα ότι δεν θα έκανα τίποτα. Έκανα βόλτες εκνευρισμένη στο δάσος και συνέχεια κοιτούσα το κινητό μου περιμένοντας ένα μνήμα από τον Klaus. Αυτή η αναμονή με άγχωνε και με εκνεύριζε ταυτόχρονα. Άκουσα έναν ήχο από τους θάμνους. Πλησίασα προσεκτικά και κοίταξα. Δεν υπήρχε τίποτα. Ένιωσα κατι πίσω μου. Γύρισα και κοίταξα την 'Α'. Πήγε να με ψεκάσει με ένα υπνωτικό σπρέι αλλά της έκανα ένα ξόρκι και άρχισε να πονάει φρικτά και να σφαγάζει. Ένιωθα λύτρωση που επιτέλους κατάφερα να την κάνω να υποφέρει. Ένιωθα ότι τίποτα δεν θα με σταματούσε αλλα ξαφνικά ένα βέλος καρφώθηκε στην πλάτη μου και έπεσα κάτω. Ολα ήταν θολά και δεν μπορούσα να δω καλα ποιος με χτύπησε. Μάλλον ήταν κι άλλη μία κουκουλοφόρος. Με πλησίασε, με σήκωσε και τότε όλα σκοτείνιασαν.

    Ένιωσα κάτι να χτυπάει το μάγουλο μου και ξύπνησα. Προσπάθησα να κουνηθώ αλλά δεν μπορούσα. Είδα ότι ήμουν δεμένη. Το κεφάλι μου πονούσε φρικτά και όλα ήταν θολά.
Όταν συνήλθα λίγο μπόρεσα να διακρίνω τον πατέρα μου που στεκόταν πέντε πέτρα μακριά από εμένα αλλά δεν μπορούσε να κουνηθεί. "Μπαμπά!" του φώναξα. Σήκωσε το κεφάλι του και με κοίταξε. "Alison. Ευτιχώς είσαι ζωντανή.".Έτρεχαν δάκρυα χαράς από τα μάτια του. Του χαμογέλασα. "Που ήσουν τόσο καιρό; Γιατί έφυγες; Τι έγινε;".ρώτησε ανήσυχος. "Θα σου τα εξηγήσω όλα μπαμπά αλλά όχι τώρα. Όμως θα το κάνω στο υπόσχομαι." είπα με μια φωνή γεμάτη ηρεμία. Ήθελα να τον καθησυχάσω λίγο. Δεν μπορούσα να του εξηγήσω εκείνη την στιγμή ότι είχα περάσει. "Μάλλον δεν θα έχεις χρόνο να του εξηγήσεις Alison." ακούστηκε μια φωνή. Και τότε εμφανίστηκε η Marlissa με τα ρούχα της 'Α'. Είχα σοκαριστεί. Δεν το πίστευα ότι η αδελφή μου ήταν η 'Α'. "Marlissa.....Γιατί;" την ρώτησα. Τότε ήρθε κοντά μου και με κοίταξε στα μάτια. "Γιατί είσαι μια ηλίθια σκύλα που νοιάζεται μόνο για τον εαυτό της.". Το βλέμμα της ήταν γεμάτο μίσος και οργή. Γύρισε και κοίταξε τον μπαμπά. "Όσο για σένα.....ποτέ δεν με υποστήριξες σε τίποτα! Πάντα η μικρή αδελφούλα μου ήταν προτεραιότητα για σένα! Ακόμα και όταν με είχε ρίξει από τις σκάλες, είπες ότι ήταν μικρή και δεν ξέρει! Ειναι φανερό ότι την αγαπάς περισσότερο από μένα.....αλλά δεν πειράζει το δέχομαι. Τουλάχιστον η μαμά με αγαπούσε.". Ένιωσα απαίσια όσο άκουγα αυτά που έλεγε. Φαινόταν ότι ένιωθε μόνη και παρατημένη. "Marlissa ξέρω ότι σου φέρθηκα άσχημα και συγνώμη γι αυτό. Δεν σου άξιζε."είπα πειστικά. "Ειναι αργά για λόγια Alison. Τώρα ήρθε η ώρα για πράξεις.". Έβγαλε το όπλο της και σημάδεψε τον μπαμπά. "Μμμ.....ποιόν να σκοτώσω πρώτο; Τον αδιάφορο πατέρα μου ή την σκύλα την αδελφή μου;". Τα μάτια της γυάλιζαν. Φαινόταν πως δεν είχε καμία αίσθηση της λογικής! "Marlissa αν το κάνεις αυτό θα έχεις τύψεις για πάντα." είπε ο μπαμπάς. Η Marlissa με πλησίασε και έβαλε το πιστόλι στο κεφάλι μου. Φοβήθηκα εκείνη την στιγμή αλλά δεν ήθελα να το δείξω. "Ποιά είναι η αγαπημένη σου κόρη;" ρώτησε εκνευρισμένη τον μπαμπά. "Marlissa....μην το κάνεις αυτό...." "ΕΙΠΑ! Ποιά είναι αγαπημένη σου κόρη;!". Φαινόταν η τρέλα στα μάτια της. Δεν είχε ιδέα τι έλεγε! "Σε παρακαλώ μην το κάνεις αυτό." είπε ο μπαμπάς με ένα βλέμμα ελεημοσύνης. Η Marlissa τον κοίταξε αμείλικτη. "Πήρα την απάντηση μου." είπε θυμωμένη και πυροβόλησε στον αέρα. Τότε άναψε ένα σπίρτο και πλησίασε τον μπαμπά. "Marlissa σταμάτα!" φώναξα αλλά αδιαφόρησε. Στάθηκε κοντά του, με κοίταξε και μου είπε με κακιασμένο ύφος. "Απόλαυσε αυτή τη σκηνή αδελφούλα γιατί θα είναι πολύ έντονη." είπε και χαμογέλασε με κακία. Έριξε το σπίρτο κάτω και το σημείο που βρισκόταν ο μπαμπάς πήρε φωτιά. "ΜΠΑΜΠΑ!" φώναξα σοκαρισμένη. Έκανα ένα δυνατό ξόρκι ώστε να καταφέρω να λύθω και έτρεξα κοντά του αλλά ήταν πολύ αργά. Είχε τυλιχθεί στις φλόγες. Οταν έσβησε η φωτιά έπιασα το καμένο σώμα του και ξέσπασα σε κλάματα. Έκανα όσα ξόρκια μπορούσα για να τον φέρω πίσω στην ζωή αλλά τίποτα δεν γινόταν. Ήταν πολύ αργά. Η Marlissa με κοιτούσε με ευχαρίστηση. Της άρεσε που με έβλεπε να κλαίω. Σηκώθηκα και την κοίταξα πολύ έντονα. Ένιωσα κάτι ζεστό μέσα μου. "Τι συμβαίνει Alison; Στεναχωρίθηκες; Δεν πειράζει. Θα το ξεπεράσεις." είπε κοροϊδευτικά και γέλασε. Δεν της απάντησα. Απλώς την κοίταξα με μίσος και τότε άρχισαν να πέφτουν κεραυνοί και άναψαν παντού φωτιές που κύκλωναν σιγά σιγά την Marlissa. Την σήκωσα ψηλά και την πέταξα στον τοίχο. "Δεν έπρεπε να το είχες κάνει αυτό!" της φώναξα εκνευρισμένη. Άρχισα να ελέγχω την γη και έκανα έναν πολύ δυνατό σεισμό που άνοιξε την γη στα δύο και από μέσα βγήκε λάβα που πλησίαζε απειλητικά την Marlissa. Ακούμπησε τα πόδια της και φώναξε. Τότε άρχισε να γελάει σατανικά και με κοίταξε. "Μάλλον δεν σκέφτηκες κάτι. Είμαι και εγώ μάγισσα αδελφούλα.". Με πέταξε με δύναμη στον τοίχο και με έδεσε. "Δεν θα μείνω για πολύ έτσι! Ξέρεις ότι θα βρω έναν τρόπο να λυθώ και να σε εκδικηθώ!". Η φωνή μου είχε μίσος και απέχθεια. Όσο την κοιτούσα σκεφτόμουν την στιγμή που σκότωσε τον πατέρα μου και ένιωθα μίσος και οργή μέσα μου. Πήρε μια καρέκλα και την έφερε κοντά μου. "Αχ.....σταμάτα να μιλάς. Πρέπει να μιλήσουμε εμείς οι δύο." είπε πονηρά. "Δεν έχω τίποτα να σου πω." είπα εκνευρισμένη. "Εσύ όχι αλλά εγώ ναι. Νομίζω πως πρέπει να μάθεις κάποια πράγματα που δεν ξέρεις...." Παραξενεύτηκα! Τι θα ήθελε να μου εξηγήσει; "Τι θέλεις να μου πεις;" ρώτησα και περίμενα να αρχίσει. "Αχ.....όλα ξεκίνησαν το προηγούμενο καλοκαίρι. Ήσουν γενικά πολύ κακιά και το είχα συνηθίσει αυτό αλλά αυτό το καλοκαίρι ήσουν ανυπόφορη! Δεν ήξερα γιατί είχες γίνει τόσο κακιά και ήθελα να μάθω τον λόγο.....Δεν με άφησες όμως.....Με έβγαλες τρελή και οι γονείς με πήγαν σε ψυχολόγο....Αυτό με εξόργησε..Ήθελα τόσο πολύ να σε εκδικηθώ και ήθελα ακόμη περισσότερο να σε σκοτώσω! Έτσι το βράδυ που είχες κανονίσει να βρεθείς με την Aria, την Spencer και την Hanna αποφάσισα να κάνω τότε την κίνηση μου. Ήθελα να σε τρομάξω λίγο όταν θα γύριζες σπίτι για να να δεις οτι δεν μπορείς να με κάνεις ότι θέλειςκαι να ελέγχεις την ζωή μου. Όμως.....όταν σε είδα στο κατώφλι του σπιτιού που στεκόσουν και κοιτούσες την μαμά με αυτό το απαίσιο πονηρό βλέμμα σου, θυμήθηκα όλες τις φορές που μου έκανες την ζωή δύσκολη. Έτσι πήρα μία μεγάλη πέτρα και σε χτύπησα με δύναμη στο κεφάλι.....
Η μαμά τρόμαξε και βγήκε αμέσως έξω. Δεν κουνιόσουν. Νομίζαμε ότι ήσουν νεκρή." Είχα σοκαριστεί με όλα αυτά που άκουγα. Ήταν πραγματικά απίστευτο και τραγικό! Η ίδια μου η αδελφή προσπάθησα να με δολοφονήσει! Η Marlissa άρχισε να δακρύζει. "Όταν συνηδητοποίησα τι είχα κάνει ένιωσα τύψεις. Η μαμά όπως σε έθαβε μου έλεγε 'Τι έκανες; Σκότωσες το παιδί μου! Πως μπόρεσες;' 'Δεν το ήθελα μαμά. Συγνώμη. Σε παρακαλώ συγχώρεσε με.' έλεγα καθως έκλαιγα. Σε έθαψε και είπε ότι θα μιλήσει με έναν φίλο που είχε στην αστυνομία για να τακτοποιήσει το θέμα. Την κοίταξα. 'Μαμά.....θα με συγχωρέσεις ποτέ;' την ρώτησα. Με κοίταξε με ένα βλέμμα θλίψης και απογοήτευσης αλλά δεν είπε τίποτα. Αυτό με έκανε να χάσω κάθε ελπίδα που είχα για να με συγχωρέσει. Έτσι έφυγα με απο λίγο καιρό από το Ravenswood και κλείστηκα στο τρελοκομείο του Radley. Εκεί γνώρισα την Mona μία αρκετά ενδιαφέρουσα προσωπικότητα. Σε μισούσε και ήθελε να σε σκοτώσει. Νόμιζε ότι εκείνη σε χτύπησε εκείνο το βράδυ. Το πιο αστείο ήταν ότι η Mona πίστευε ότι ήμουν εσύ και μου ζητούσε συνέχεια συγνώμη. Το κορίτσι ήταν τρελό! Της ζήτησα να μου εξηγήσει τα πάντα και αυτό έκανε.
Μετά από λίγες μέρες και αφού σύλλεξα όσες πληροφορίες που ήθελα το έσκασα από το τρελοκομείο. Πήγα και είδα τις φίλες σου,την Aria,την Spencer και την Hanna. Ήθελα να παίξω λίγο μαζί τους. Έτσι έγινα η 'Α'. Τις βασάνισα αρκετά και χαιρόμουν γι αυτό. Ένα βράδυ καθώς τελείωνα την δουλειά μου άκουσα κάτι από την πίσω αυλή του σπιτιού μας. Πλησίασα και τότε είδα το πτώμα της μητέρας μας. Έτρεξα αμέσως κοντά και και άρχισα να κλαίω. Τότε μου φάνηκε ότι άκουσα την φωνή σου. Κρύφτηκα πίσω από κάτι δέντρα και περίμενα μέχρι που εμφανίστηκες εσύ. Να πω την αλήθεια χάρηκα που δεν σε είχα σκοτώσει. Είχα σκεφτεί πολλά πράγματα για σένα. Ήθελα να σε τρομάξω με τα υπέροχα μηνύματα μου και από ότι είδα το πέτυχα!....Και τώρα είμαστε εδώ εγώ και εσύ. Α ναι σωστά! Βρίσκονται και ο φίλες σου κάπου εδώ και σε βλέπουν. Έχω πολλά σχέδια και γι αυτές φυσικά." είπε κακιασμένα. Όλη αυτή η ιστορία έδειχνε το μίσος της για μένα αλλά δεν άξιζε στα κορίτσια να υποφέρουν επειδή η Marlissa με μισεί. Την κοίταξα. "Marlissa. Ξέρεις ότι δεν τους αξίζει να πεθάνουν. Δεν σου έχουν κάνει τίποτα." Γέλασε. "Αχ.....δεν θα κάνω κάτι τέτοιο.". Γύρισε και κοίταξε την κάμερα που μας βιντεοσκοπούσε. "Αγαπώ όλες μου τις κούκλες. Γι αυτό είστε ακόμα ζωντανές." είπε σατανικά και κοίταξε πάλι εμένα. "Αλλά αυτή η κούκλα..... μου έχει κάνει την ζωή πολύ δύσκολη και δεν μπορώ να το αφήσω έτσι αυτό. Λυπάμαι αδελφουλα αλλά δεν είσαι πλέον στις αγαπημένες μου και ξέρεις τι σημαίνει αυτό έτσι δεν είνα;" είπε σατανικά. Με έλυσε με μαγικό τρόπο και πριν προλάβω να σταθώ με πυροβόλησε. Ένιωσα την σφαίρα να καρφώνεται στα πλευρά μου και τότε άρχισα να αιμοραγώ. Η Marlissa πυροβόλησε ξανά και αυτή τη φορά η σφαίρα καρφώθηκε κοντά στην καρδιά μου. Ο πόνος ήταν αβάσταχτος. Το αίμα μου κυλούσε στο πάτωμα σαν ποτάμι. Άρχισα να μουδιάζω. Δεν ένιωθα πλέον τον πόνο από τις σφαίρες. Το αίμα μου εξακολουθούσε να κυλάει αλλα εγώ δεν το ένιωθα. Τότε είδα την Marlissa να έρχεται κοντά μου και να με κλωτσάει με δύναμη. Χτύπησα μάλλον σε έναν τοίχο και κοίταξα το ταβάνι. Δεν ένιωθα τίποτα πια. Το ταβάνι μαύρισε και τα πάντα εξαφανήστηκαν.

Αυτό ήταν το κεφάλαιο.

Ελπίζω να σας άρεσε.😁

Γράψτε απόψεις και εντυπώσεις στα σχόλια!☺

Και μην ξεχάσετε να πατήστε το ☆

Φιλάκιααααααα!!!❤❤