🚫ΠΡΟΣΟΧΗ!!
Το κεφάλαιο έχει σκηνές ακατάλληλου περιεχομένου.
Παρακαλώ διαβάστε με δική σας ευθύνη.🚫

Καλή απόλαυση!

Την κοίταξα έκπληκτη. "Τι εννοείς;" ρώτησα. "Πιάσε το χέρι μου." είπε και άπλωσε το χέρι της. Δίστασα λίγο αλλά το έπιασα. Μεταφερθήκαμε σε μια πόλη. Κοίταξα μια πινακίδα που υπήρχε στην άκρη μιας πλατείας. Εγραφε: 'Παρίσι 1170'. "Είμαστε στην Γαλλία!" είπα έκπληκτη. Δεν ήξερα τι ήθελε να μου δείξει τόσο παλιά. "Στην Γαλλία του μεσαίωνα." με διόρθωσε η κοπέλα με τα μαύρα μαλλιά. Κοίταξα πίσω μου. Είδα ένα κτίριο. Ήταν τεράστιο. Είχε ξύλινες σκαλωσιές παντού. 'Η Παναγία των Παρισίων!' σκέφτηκα. "Ωραία. Γιατί είμαστε εδώ;" ρώτησα. "Θα δεις." είπε μυστηριώδης και προχώρησε.

  Μπήκαμε σε ένα μέρος. Ήταν κάτι σαν μπαρ αλλά πολύ παλιό. Παντού υπήρχε κόσμος. Άλλοι έπιναν, άλλοι μιλούσαν και άλλοι χόρευαν στον ρυθμό της ζωντανής μουσικής. Είδα μια πανέμορφη γυναίκα με σκούρα κόκκινα μαλλιά και σμαραγδί μάτια.

Φορούσε ένα μαύρο μακρύ φόρεμα της εποχής και μια ποδιά. Σέρβιρε μια κανάτα με κρασί σε ένα τραπέζι γεμάτο με άντρες. Ένας από αυτούς έβαλε το χέρι του στους γοφούς της. Εκείνη αμέσως το έπιασε και το κοπάνισε πάνω στο τραπέζι πιέζοντας το. "Αν το ξανακάνεις αυτό θα σου βγάλω το χέρι και θα σε βάλω να το φας! Κατάλαβες;" είπε εκνευρισμένη. Ο άντρας της έγνεψε καταφατικά φοβισμένος. Ήταν πολύ δυναμική! Άφησε το χέρι του και πήγε προς την κουζίνα.
Όταν βράδιασε και αφού η γυναίκα τελείωσε το καθάρισμα κάποιον τραπεζιών, πήγε έξω από μια πόρτα. Κοίταξε δεξιά και αριστερά καχύποπτη και την άνοιξε. Ήταν το μπάνιο. Μπήκε μέσα και στάθηκε έξω από μία πόρτα. Έβγαλε ένα κλειδί από την τσέπη της ποδιάς της και την ξεκλείδωσε. Κατέβηκε τις σκάλες και πήγε σε ένα υπόγειο τούνελ. Πήρε ένα ξύλο και άναψε φωτιά με τις δυνάμεις της. Στο τέλος του τούνελ υπήρχε μια άλλη μεγάλη ξύλινη πόρτα. Την άνοιξε και μπήκε μέσα σε ένα μεσαίου μεγέθους δωμάτιο. Έκανε ένα ξόρκι και παντού άναψαν κεριά που το φώτισαν. Στην μέση είχε δύο καναπέδες και δύο πολυθρόνες απέναντι τους. Παντού υπήρχαν βιβλιοθήκες γεμάτες με βιβλία. Η γυναίκα έβγαλε ένα βιβλίο από την βιβλιοθήκη και το άνοιξε. Άρχιζε να διαβάζει. Από ότι καταλαβα το περιεχόμενο του βιβλίο είχε να κάνει με ξόρκια. "Δεν καταλαβαίνω. Γιατί με έφερες εδώ;" ρώτησα μπερδεμένη την κοπέλα με τα μαύρα μαλλιά. "Είσαι εδώ γιατί πρέπει να μάθεις την ιστορία μας. Είναι χρέος σου να την μάθεις και η ιστορία μας ξεκινάει από αυτήν την γυναίκα. Την Liana Dilaurentis. Αυτή που έφτιαξε την οργάνωση 'Liars United'. Αυτή που έσπασε τα τετριμμένα και τις νόρμες των υπερφυσικών πλασμάτων με τον δυναμικό και ανεξάρτητο χαρακτήρα της!" είπε. Έλαμπαν τα μάτια της από θαυμασμό. Πίστευε πολύ στην Liana και αυτό ήταν κάτι που φαινόταν. "Μισό λεπτό. Είπες Liana Dilaurentis;!" ρώτησα. Πίστευα πως το επίθετο δεν ήταν απλά μια συνωνυμία. Η κοπέλα με κοίταξε. "Alison μόλις συνάντησες την δημιουργό όλης σου της οικογένειας." είπε με σοβαρό τόνο στην φωνή της. Κοίταξα την Liana ξαφνιασμένη. Φυσικά εκείνη δεν είχε καταλάβει τίποτα. Δεν πρόσεχε την παρουσία μας! Ήμασταν σαν φαντάσματα! Τελείωσε το διάβασμα, έβαλε το βιβλίο στην βιβλιοθήκη και πήρε ένα άλλο. Τότε ακούστηκε ένας θόρυβος από πάνω. Ήταν σαν κάποιος να χτυπάει την πόρτα. Η Liana άφησε το βιβλίο στον καναπέ και βγήκε από το δωμάτιο κλείνοντας την πόρτα. Ανέβηκε τις σκάλες και κλείδωσε την πόρτα του μπάνιου. "Liana! Ξέρουμε ότι είσαι μέσα! Άνοιξε!" ακούστηκε μια βροντερή αντρική φωνή. Η Liana έντρομη έκρυψε τα κλειδιά στην τσέπη της ποδιάς της, τίναξε βιαστικά τα μαλλιά της μπροστά από έναν καθρέφτη, πήρε μια βαθιά ανάσα και άνοιξε την πόρτα. Εξώ βρισκόντουσαν πέντε άντρες με μαύρα ρούχα και μαύρες μπέρτες με κουκούλα. Ένας που ήταν μπροστά έβγαλε την κουκούλα. Ήταν ένας ψηλός λεπτός όμορφος άντρας με καστανόξανθα κοντά μαλλιά που είχαν μπούκλες στην άκρη τους, γαλάζια μάτια και ελάχιστο μούσι. "Liam! Σε τι οφείλεται αυτή η μεταμεσονύχτια επίσκεψη;" ρώτησε με ένα ψεύτικο χαμόγελο. "Ξέρεις πολύ καλά. Που το κρύβεις;" ρώτησε επιθετικά. "Που κρύβω τι; Δεν σε καταλαβαίνω. Αν έκρυβα κάτι θα το είχες μάθει μέχρι τώρα οπότε γιατί δεν με αφήνεις ήσυχη;" είπε με έναν ήρεμο αλλά με πολύ εκνευρισμό τόνο στην φωνή της. Προσπαθούσα να συγκρατήσει τα νεύρα της αλλά φαινόταν ότι δεν συμπαθούσε καθόλου τον Liam. Έκανε ένα βήμα προς τα πίσω αλλά ο Liam την άρπαξε από το χέρι. "Ξέρω τι είσαι και πολύ σύντομα θα το μάθει όλο το Παρίσι! Είσαι μια αιρετική και όσο κρύβεσαι τόσο περισσότερο φαίνεται!" είπε με μίσος και πονηριά. Τα μάτια της Liana έγιναν σκούρο μπλε. Σαν άγρια θάλασσα. Ο Liam την κοίταξε ξαφνιασμένος. Τότε τον σταμάτησε ένας κουκουλοφόρος και έβγαλε την κουκούλα του. Έμεινα έκπληκτη. "Elijah!" ψυθήρισα ξαφνιασμένη. "Τι κάνεις Elijah;" είπε εκνευρισμένος ο Liam. "Θα ήταν καλύτερο να μην το κάνεις αυτό εδώ. Μπορούμε να καταλάβουμε αν η Liana είναι αιρετική χωρίς να κυνδιεψούμε την θέση μας." είπε με σοβαρό βλέμμα. Ο Liam χαλάρωσε το χέρι του από την Liana. "Εντάξει. Αλλά θα μείνει κάποιος εδώ για να μας αποδείξει ότι δεν είναι αιρετική. Elijah θα το κάνεις εσύ;" είπε. "Φυσικά." απάντησε. Ο Liam και οι άλλοι τρεις κουκουλοφόροι έφυγαν. Η Liana ξεφύσηξε εκνευρισμένη. "Τι θέλεις;" ρώτησε. "Να σε προστατέψω από αυτούς. Ξέρουν τι είσαι και θα σε σκοτώσουν!" είπε σοβαρά ο Elijah. "Αν φοβόμουν τόσο πολύ ότι θα με κυνηγούσαν να μην με άλλαζες ποτέ!" είπε δυναμόνοντας τον τόνο της φωνής της και πλησίασε τον Elijah. Κοιτάχτηκαν στα μάτια. "Ξέρεις ότι δεν είχα άλλη επιλογή. Ήταν ο μόνος τρόπος για να ζήσεις! Γι αυτό είμαι μαζί τους. Για να τους πείσω ότι δεν είσαι αυτή που νομίζουν." είπε με ένταση στην φωνή του. Δεν ήταν η ένταση του θυμού αλλά η ένταση της αγάπης και της ανησυχίας. Την αναγνώρισα αμέσως. Είχε την ίδια ένταση στην φωνή του πολλές φορές όταν ανησυχούσε για εμένα. Η Liana απομακρύνθηκε λίγο. "Γι αυτό παράτησες τα αδέλφια σου; Για να με προστατέψεις ή για να βρεις τρόπο να κάνεις τον αδελφό σου τον Klaus Ιβρύδιο όπως θέλει;" ρώτησε απαιτητικά. Το βλέμμα του Elijah έδειχνε ότι είχε ξαφνιαστεί με αυτήν την ερώτηση. Την πλησίασε και της χαΐδεψε απαλά τα μαλλιά. "Είμαι εδώ γιατί σε αγαπώ και θέλω να σε προστατέψω." είπε με έναν σιγανό και γλυκό τόνο στην φωνή του. "Ευχαριστώ για την βοήθεια αλλά το έχω υπό έλεγχο αλήθεια." είπε. Δεν μπορούσα να βλέπω τον Elijah με άλλη. Ήξερα ότι ήμασταν στο παρελθον και ότι αυτά έχουν συμβεί αλλά δεν μπορούσα ούτε στην ιδέα να τον βλέπω με άλλη ακόμα και αν αυτή είναι κάποια που έζησε πολλά χρόνια πριν. "Πες μου γιατί με έχεις φέρει εδώ. Γιατί δεν νομίζω πως τα γκομενικά της Liana με το αγόρι μου, μου διδάσκουν αυτήν την ιστορία που 'είμαι υποχρεωμένη να μάθω' όπως είπες." είπα με έναν εριστικό τόνο στην φωνή μου και σταύρωσα ενοχλημένη τα χέρια μου. Η κοπέλα έκανε έναν μομφασμό. "Ναι έχεις δίκιο. Ωραία! Πιάσε το χέρι μου. Θα πάμε σε μια σημαντική στιγμή στην ζωή της." είπε και άπλωσε το χέρι της. "Το ελπίζω." είπα ειρωνικά και το έπιασα.
Ένα άσπρο εκτυφλωτικό φως εμφανίστηκε για λίγα δευτερόλεπτα. Τότε μεταφερθήκαμε στο ίδιο μέρος μια μέρα αργότερα. Η Liana βρισκόταν στο υπόγειο και έφτιαχνε κάποια φίλτρα. Τότε μπήκαν μέσα τρεις κοπέλες. Ήταν πολύ όμορφες. Οι δύο είχαν πολύ ανοιχτόχρωμο δέρμα και η άλλη σταρένιο.Όλες κρατούσαν στα χέρια τους από ένα μαύρο βιβλίο. "Σας ακολούθησε κανείς;" ρώτησε η Liana. "Οχι." απάντησαν ομόφωνα. Τότε μπήκε μέσα τρέχοντας η κοπέλα με τα μαύρα μαλλιά. Ήταν λίγο διαφορετική. Φορούσε ένα άσπρο μακρύ φόρεμα και κοσμήματα. Κρατούσε και αυτή στα χέρια της ένα μαύρο βιβλίο. "Συγγνώμη που άργησα." είπε λαχανιασμένη. "Δεν πειράζει Amelia." είπε ήρεμα η Liana. Κοιτούσα την κοπέλα ξαφνιασμένη. "Ήξερες την Liana! Γι αυτό την λατρεύεις τόσο!" είπα ξαφνιασμένη κοιτάζοντας της. "Ναι αλλά κατάφερε να κάνει κάτι που δεν ήξερα πως γινόταν. Με έκανε αθάνατη και κατάφερα να κρατήσω τις μαγικές μου δυνάμεις. Πάντα έλεγε πως όλα γίνονται αρκεί να έχεις τα κατάλληλα μέσα." είπε με ένα χαμόγελο θαυμασμού. "Από δω και στο εξής τα πράγματα για εσάς θα αλλάξουν. Θα αλλάξετε. Θα γίνετε πιο δυνατές και θα μπορείτε να νικήσετε τους εχθρούς σας. Όμως ποτέ δεν πρέπει να αποκαλυφθείτε σε κανέναν! Οι κυνηγοί είναι παντού και αν σας βρουν θα σας σκοτώσουν!" είπε με σοβαρό βλέμμα. "Γιατί οι κυνηγοί να θέλουν να μας σκοτώσουν;" ρώτησε η Amelia. "Πιστεύουν πως είμαι αιρετική επειδή είμαι βαμπίρ και μάγισσα με σκοτεινή και φωτεινή μαγεία και πιστεύουν ότι όποιον βοηθάω με τις δυνάμεις μου πρέπει να πεθάνει. Όμως αυτό θα αλλάξει. Μαζί θα το αλλάξουμε! Όταν κάνω το ξόρκι δουλειά σας θα είναι να προστατεύστε τους 'αιρετικούς' και όποιον άλλο θέλουν να κυνηγήσουν οι κυνηγοί!" είπε με μια δυναμική και πειστική φωνή. Όλες την πίστεψαν.
Έπιασαν τα χέρια τους μεταξύ τους. "Επαναλάβετε μετά από εμένα. Levīto esīeo avís metîka.". Άρχισαν να λένε το ξόρκι ξανά και ξανά. Άναψε φωτιά γύρω τους και φύσηξε δυνατός αέρας. Τα μαύρα βιβλία απέκτησαν ένα μαύρο αστέρι πεντάλφα και από κάτω δύο αρχικά 'L.U.' Όταν τελείωσαν το ξόρκι άνοιξαν τα μάτια τους. "Είμαστε στην ίδια πλευρά τώρα. Είμαστε όλες το ίδιο. Σε αυτά τα βιβλία βρίσκονται όλα τα ξόρκια και όλη η ιστορία που πρέπει να ξέρουμε εμείς και οι επόμενες γενιές μας για την μαγεία. Τα βιβλία αυτά μπορούν να τα ανοίξουν μόνο μέλη της οργάνωσης μας. Καταλάβατε;" ρώτησε. "Συγγνώμη αλλά τι είναι το 'L.U.';" ρώτησε μια ξανθιά κοπέλα με πράσινα μάτια. "Αυτό είναι το όνομα της οργάνωσης μας. 'Liars United'." είπε η Liana.

   Λίγες ώρες αργότερα όλες είχαν φύγει εκτός από την Amelia. Καθόταν στον καναπέ μαζί με την Liana και φιλιόντουσαν. Κοίταξα τον εαυτό της από το παρόν με ένα πονηρό χαμόγελο. Ήξερα ότι υπήρχε και ένας άλλος λόγος που την θαύμαζε τόσο. Κοιτούσε την στιγμή αποχαυνομένη. Φαινόταν ότι ήθελε πολύ να μπει μέσα σε αυτήν την στιγμή για να μπορέσει να φιλησει την Liana. Η Amelia ξεκούμποσε το φόρεμα της Liana αλλά την σταμάτησε και το κούμπωσε. "Οχι." ψυθήρισε. "Δεν με θες πια;" ρώτησε απορημένη. "Οχι δεν είναι αυτό. Φυσικά και σε θέλω αλλά πρέπει να συναντηθώ με τον Elijah και δεν έχω πολύ χρόνο." είπε. Η Amelia ξεφύσηξε εκνευρισμένη. "Τι θέλεις τώρα με αυτόν; Αρκετά προβλήματα μας έχει δημιουργήσει ο αδελφός του." είπε ελαφρώς εκνευρισμένη. Η Liana της έπιασε το χέρι και την κοίταξε στα μάτια. "Ακριβώς και ο Elijah είναι αυτός που θα μας βοηθήσει να τα λύσουμε. Με προστατεύει από τους αιρετικούς χωρίς να το ξέρει ο Klaus και εγώ το παίζω ότι είμαι ερωτευμένη μαζί του αλλά ξέρεις πολύ καλά ότι αυτό δεν ισχύει. Τον χρησιμοποιώ! Όπως τον χρησιμοποίησα όταν χρειάστηκε για να με κάνει βαμπίρ και έτσι να αποκτήσω περισσότερη δύναμη από ποτέ!" είπε με ένα παράξενο κακό ύφος. "Έβαλες κάποιους μα σε σκοτώσουν αφού είχες το αίμα του μέσα σου;" ρώτησε ξαφνιασμένη η Amelia. "Όταν σιγουρεύτηκα ότι με αγαπούσε πραγματικά ο Elijah το έκανα και ξεφορτώθηκα κάποιους εχθρούς και έγινα βρικόλακας. Πήρα αυτό που ήθελα. Όμως για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε πρέπει να βγάλουμε τον αδελφό του από την μέση. Ο Klaus θέλει να με δώσει ως δώρο στους αιρετικούς και δεν πρόκειται να τον αφήσω να κάνει κάτι τέτοιο.". "Και τι θα κάνεις δηλαδή; Είναι πιο δυνατός από εσένα και μπορεί να σε ψυχαναγκάσει." Η Liana πήγε με αστραπιαία ταχύτητα κοντά της, έπιασε το πηγούνι της και την κοίταξε στα μάτια. "Παίρνω πάντα αυτό που θέλω και αυτήν την στιγμή θέλω τον Klaus νεκρό, τους αιρετικούς νεκρούς και εσένα να είσαι κοντά μου για πάντα! " είπε δυναμικά. Ήταν πολύ σίγουρη για τον εαυτό της. Η Amelia την κοιτούσε με θαυμασμό. Η Liana φίλησε την Amelia και έφυγε. Ανέβηκε τις σκάλες και βρήκε μπροστά της τον Elijah. "Με πρόδωσες." είπε με ένα απογοητευμένο ύφος.

  Άνοιξα τα μάτια μου. Σηκώθηκα από το κρεβάτι και κοίταξα το ρολόι που βρισκόταν στο κομοδίνο. Ήταν περασμένες δύο το ξημέρωμα! Το κεφαλι μου πονούσε λίγο. Ήμουν μπερδεμένη. 'Πως ήξερε ο Elijah την Liana; Γιατί ήθελε τον Klaus νεκρό;' σκέφτηκα. Προφανώς δεν μπορούσα να δώσω μια απάντηση σε όλες αυτές τις σκέψεις. Ένιωσα τον λαιμό μου να στεγνώνει. Έπρεπε να πιω αίμα αμέσως! Βγήκα από το δωμάτιο μου και κατέβηκα τις σκάλες. Κανένας δεν ήταν στο σπίτι. Πήγα στην κουζίνα και άνοιξα τα ντουλάπια ψάχνοντας για λίγο ουίσκι για να σταματήσω την δίψα μου. Δεν υπήρχε καθόλου. Έπρεπε να βγω έξω και να πάω σε ένα νοσοκομείο. Από την άλλη όμως όλοι στο Ravenswood ξέρουν ότι είμαι νεκρή. 'Και αν με δει κάποιος; Δεν πρέπει να αποκαλύψω ακόμα ότι είμαι ζωντανή!' σκέφτηκα. Πήρα ένα μήλο από την φρουτιέρα που βρισκόταν στον πάγκο της κουζίνας, το έπλυνα και το δάγκωσα. Η δίψα όμως μεγάλωνε. Ήθελα αίμα και όσο δεν έπινα δεν χορτένα με τίποτα. Πέταξα το μήλο στα σκουπίδια και βγήκα έξω από το σπίτι. Κατευθύνθηκα προς το νοσοκομείο με το μυαλό μου να σκέφτεται συνέχεια την στιγμή που θα βάλω το αίμα στο στόμα μου. Σκεφτόμουν αυτήν την υγρή γλυκιά γεύση που ήθελα τόσο πολύ να γευτώ αυτήν την στιγμή. Ένα μέρος μου το μισούσε αυτό πλέον. Την μεγάλη ανάγκη για αίμα. Τον εθισμό σε αυτό. "Alison; Εσύ είσαι;" άκουσα μια φωνή πίσω μου. Γύρισα και κοίταξα το αγόρι. Ήταν ψηλός με καστανά μαλλιά και γαλάζια μάτια. Φορούσε ρούχα γυμναστικής και ακούστηκα. "Σε ξέρω;" ρώτησα προσπαθώντας να τον θυμηθώ. "Ναι. Με λένε Joel. Ήμασταν στην ίδια τάξη μαζί." είπε ξαφνιασμένος. "Α ναι σωστά! Joel!" προσποιήθηκα. Ύπήρχαν πολλές πιθανότητες να ήμασταν συμμαθητές αλλά δεν συγκρατώ στην μνήμη μου αυτούς που δεν με ενδιαφέρουν. "Τι κάνεις εδώ; Νόμιζα ότι ήσουν νεκρή." είπε και με πλησίασε λίγο. Οι παλμοί του ήταν έντονοι και το αίμα του μύριζε πολύ έντονα. Έπρεπε όμως να αντισταθώ. "Ναι.....τελικά δεν είμαι." είπα και έκανα ένα βήμα πίσω. "Τι έχεις; Είσαι καλά;" ρώτησε. Συγκράτησα με αρκετή δυσκολία τους κινόδοντες μου και απομακρύνθηκα λίγο από αυτόν. Δεν ήθελα να τον πειράξω ακόμα και αν δεν με ενδιέφερε η ύπαρξη του. "Alison τι συμβαίνει;" ρώτησε ακολουθώντας με. "Τίποτα. Απλά φύγε!" είπα συνεχίζοντας να προχωράω. Ήθελα το αίμα του. Η μυρωδιά του ήταν τόσο έντονη που ένιωθα σαν να με φώναζε να πιω ακόμη και την τελευταία σταγόνα του. Μπήκε μπροστά μου και σταμάτησα. "Πες μου. Όλοι νομίζουν ότι είσαι νεκρή αλλά δεν είσαι! Πήγαμε ακόμη και στην κηδεία σου! Οι φίλες σου και η οικογένεια σου έκλαιγαν και εσύ είσαι εδώ ολοζώντανη!" φώναξε μπερδεμένος. Του γρύλισα και τα μάτια μου πήραν πάλι αυτήν την μορφή και εμφανίστηκαν οι κινόδοντες μου. Τον έσπρωξα σε ένα δέντρο και τον δάγκωσα στον λαιμό. Ένιωθα ότι είχα να πιω αίμα για αιώνες! Ήτνα τόσο νόστιμο και γλυκό και ζεστό! Πολύ καλύτερο από το κατεψυγμένο αίμα της σακούλας του νοσοκομείου. Το λάτρευα και ήθελα κι άλλο. Συνέχισα να πίνω το αίμα του. Δεν είχε μείνει πολύ μέχρι να το πιω όλο. "Ali;" άκουσα την έντρομη φωνή της Aria από πίσω μου. Σταμάτησα να πίνω και γύρισα πίσω. Η Aria, η Spencer και η Hanna με κοιτούσαν σοκαρισμένες. Ένιωσα τόσες πολλές ενοχιές και τύψεις. Προσπάθησα να σκοτώσω ξανά! Έβλεπα την απογοήτευση και τον φόβο στα μάτια τους! "Τι κάνετε εδώ;" ρώτησα. "Ακούσαμε ένα θόρυβο και-" είπε η Hanna. "Πάμε να φύγουμε!" είπε αποφασιστηκά η Spencer. Προχώρησαν προς την αντίθετη κατεύθυνση. Μπορούσα να τις αγνοήσω και να συνεχίσω να πίνω το αίμα του Joel αλλά δεν ήταν αυτό που ήθελα να κάνω. Ήθελα να τους εξηγήσω τα πάντα. "Περιμένετε!" φώναξα. Γύρισαν και με κοίταξαν. "Θα σας εξηγήσω απλώς μην φύγετε....σας παρακαλώ." είπα δακρίζοντας. Ήμουν πολύ συνεσθηματικά φορτισμένη εκείνη την στιγμή. Για το αγόρι που παράλογο να σκοτώσω και για τις φίλες που θα έχανα εξαιτίας της αλλαγής μου. Πήγα κοντά στον Joel, του έδωσα λίγο από το αίμα μου θεραπεύοντας και τον ψυχανάγκασα να φύγει και να ξεχάσει ότι έγινε. "Τι συμβαίνει με εσένα Ali;" ρώτησε τρομαγμένη η Hanna. "Θα σας εξηγήσω τα πάντα αλήθεια. Όμως όχι εδώ. Πάμε στο σπίτι μου καλύτερα.

   Πήγαμε στο σπίτι μου, μπήκαμε μέσα και καθίσαμε στο σαλόνι. Έφερα τρία ποτήρια με νερό και τα έδωσα στα κορίτσια και κάθισα στον καναπέ. "Θυμάστε τι σας είχα πει όταν μας είχε πιάσει η Marlissa;" ρώτησα. "Μας είχες πει ότι όλες αυτές οι ιστορίες που ακούγαμε για το Horrland είναι αλήθεια και ότι υπάρχουν βαμπίρ και μάγισσες και λυκάνθρωποι!" είπε η Hanna. "Ναι σωστά.". "Και μας είπες ότι ήσουν μάγισσα αλλά μάλλον αυτό δεν ισχύει...." είπε η Spencer. "Όχι ισχύει. Απλά τα πράγματα είναι λίγο πιο περίπλοκα τώρα. Θα σας πω ότι θέλετε να μάθετε αλλά δεν πρέπει να μιλήσετε σε κανέναν γι αυτά. Ποτέ!" είπα κοιτάζοντας τα κορίτσια. "Εντάξει." είπαν ομόφωνα. "Ωραία. Είμαι ακόμα μάγισσα αλλά είμαι και βαμπίρ.". "Πως;" ρώτησε η Aria. "Ένα βράδυ καθώς ήμουν στην γέφυρα του Horrland ένα αυτοκίνητο ήρθε καταπάνω μου, με πλάκωσε και με έριξε στο ποτάμι. Δεν μπορούσα να ξεφύγω έτσι πέθανα. Όμως είχα αίμα βρικόλακα στον οργανισμό μου. Έτσι αντί να πεθάνω εντελώς ξύπνησα και ήμουν βαμπίρ. Βέβαια έπρεπε να πιω ανθρώπινο αίμα για να ολοκληρώσω την μεταμόρφωση και αυτό έκανα. Κανονικά δεν θα έπρεπε να ήμουν μάγισσα από την στιγμή που έγινα βαμπίρ αλλά για κάποιο λόγο παραμένω ακόμη μάγισσα και βαμπίρ." εξήγησα με σοβαρό βλέμμα. Τα κορίτσια με κοιτούσαν με ένα βλέμμα φόβου και άγχους. "Μην φοβάστε. Δεν θα σας πειράξω. Ποτέ δεν θα σας πείραζα." είπα με ένα καθυσηχαστικό βλέμμα. "Ποιός σε έριξε στο ποτάμι;" ρώτησε η Spencer. "Ένας κουκολοφόρος. Πιστεύω πως ήταν η 'Α'. Μετά από αυτό δεν είχε δώσει κανένα σημάδι ζωής αλλά χθες έστειλε ένα γράμμα απειλώντας ότι θα σκοτώσει δύο κοπέλες που ξέρω αν δεν έρθω εδώ." είπα. Τα κορίτσια με κοιτούσαν μπερδεμένες. "Alison η 'Α' δεν υπάρχει πια." είπε η Aria. "Τι εννοείς δεν υπάρχει;" ρώτησα ξαφνιασμένη. "Η ομάδα της 'Α' διαλύθηκε από τότε που σκότωσες την αδελφή σου. Κανένας δεν έχει πάρει την θέση της. Κάποιος άλλος ή κάποια άλλη τα έκανε όλα αυτά." είπε η Spencer. Σηκώθηκα από τον καναπέ και κοίταξα φοβισμένη το παράθυρο. 'Και αν ήταν οι κυνηγοί αυτοί; Και αν ήταν ο Mikle; Και αν δεν ήταν κανένας από αυτούς;!' σκέφτηκα. Προσπάθησα να κατευνάσω τον πανικό μέσα μου. Δεν έπρεπε να τους δείξω πως στηριζόμουν μόνο στην ιδέα πως αυτή που πήρε τα κορίτσια ήταν η 'Α'. Γύρισα και τις κοίταξα με ένα ψύχρεμο βλέμμα. "Καλύτερα. Όποιος και να είναι δεν θα μείνει για πολύ ζωντανός." είπα με ένα θαρραλέο κακό βλέμμα. Αλλά ήταν ένα ψέμα. Με άγχωνε που δεν ήξερα ποιός ήταν αυτός ή αυτή που κρατούσε τα κορίτσια. "Θελω την υποστήριξη σας σε κάτι." είπα. "Πες μας." είπε η Hanna. "Αύριο θα μάθουν όλοι στο Ravenswood ότι είμαι ζωντανή και Θελω να είστε δίπλα μου όταν έρθω στο σχολείο." . "Φυσικά ότι θέλεις Alison. Να ξέρεις ότι θα είμαστε πάντα κοντά σου." είπε η Aria και μου έπιασε το χέρι. "Και μπορείς να μας λες πάντα την αλήθεια." συμπλήρωσε η Spencer με ένα παράξενο βλέμμα. Έκανα πως το αγνοούσα και της χαμογέλασα. "Καληνύχτα." είπαν χαμογελαστές και έφυγαν.

   Άκουσα την πόρτα να ανοίγει. "Γειά....Κοιμόσουν γι αυτό δεν σε ξύπνησα.." είπε ο Elijah. "Που ήσουν;" ρώτησα. "Είχα πάει μαζί με τον Klaus και τον Edward σε ένα μπαρ εδώ πιο κάτω. Θα μείνουν λίγο παραπάνω στο μπαρ." είπε και με πλησίασε. "Α! Ωραία." είπα και καλά ήρεμα. Έπρεπε να τον ρωτήσω! Ήμουν πολύ περίεργη να μάθω τι έγινε με την Liana. Έπιασε το πηγούνι μου και με κοίταξε στα μάτια. "Τι έκανες στην Liana Dilaurentis;" ρώτησα. Το βλέμμα του ξαφνιάστηκε. "Τι ξέρεις γι αυτή;" ρώτησε με ένα σοβαρό και αυστηρό βλέμμα. "Ότι σε χρησιμοποιούσε για να σωθεί από τους κυνηγούς και από τον Klaus. Αλλά τι απέγινε;" ρώτησα. Κοίταξε το παράθυρο και ξεφύσηξε. "Την σκότωσα." ομολόγησε με σοβαρό βλέμμα. Σοκαρίστηκα! Πράγματι ήταν πολύ κακό αυτό που του έκανε η Liana αλλά ο Elijah ήταν πάντα ο ευγενικός, ο διπλωματικός, αυτός που έβρισκε μια λύση χωρίς θυμό και αιματοχυσία. Ή απλά έκανα λάθος. "Δεν υπήρχε άλλος τρόπος; Πάντα υπάρχει άλλος τρόπος για σένα!" είπα δυναμόνοντας λίγο τον τόνο της φωνής μου. "Εκείνη την στιγμή δεν υπήρχε άλλος τρόπος! Με χρησιμοποίησε, ήθελε να σκοτώσει τον αδελφό μου! Και όταν το έμαθα την σκότωσα! Αυτό έγινε. Δεν μπορούσα να κάνω τίποτα άλλο." είπε δυναμόνοντας κι αυτός τον τόνο της φωνής του. "Φυσικά και μπορούσες. Μπορούσες να την ψυχαναγκάσεις να σταματήσει να κυνηγάει τον αδελφό σου! Όσο και να αντιστεκόταν θα μπορούσε να ψυχαναγκαστεί κάποια στιγμή!". "Εντάξει! Ίσως και να συνέβαινε αυτό! Αλλά δεν το έκανα! Ένιωσα πολλές τύψεις γι αυτό! Αλλά έχουν περάσει αιώνες από τότε!" φώναξε. "Μπορούσες να την βοηθήσεις...." παραπονέθηκα. "Την βοήθησα και ξέρεις τι έκανε; Με πλήγωσε! Δεν την ένοιαζε αν ήμουν ερωτευμένος μαζί της. Το μόνο που ήθελε από μένα ήταν να σκοτώσω τον αδελφό μου και όταν κατάλαβε ότι δεν υπήρχε περίπτωση να το κάνω αδιαφόρησε για μένα! Οπότε ναι! Την σκότωσα και ήταν η πρώτη και η τελευταία φορά που μου άρεσε!" φώναξε με ένα πληγωμένο αλλά και θυμωμένο με κρυφό πάθος βλέμμα. Τον κοίταξα. "Θέλω να πάρω λίγο αέρα." είπα και έκανα ένα βήμα προς την πόρτα. Με σταμάτησε κρατώντας με από το μπράτσο και με έστρεψε κοντά του. Ένιωθα το ζεστό άγγιγμα των χεριών του. Τα μαύρα του μάτια με κοιτούσαν με πάθος το ίδιο και τα δικά μου μάτια. "Συγχώρεσε με...Σε αγαπώ." ψυθήρισε και ακούμπησε τα χείλη του στα δικά μου. Η ανάσα του είχε ένα υπέροχο καυτό άρωμα μέντας. "Και εγώ σε αγαπώ." του ψυθήρισα και συνέχισα να τον φιλάω. Έπιασε την μέση μου με το ένα του χέρι και το άλλο χαΐδεψε τα μαλλιά μου. Ανεβήκαμε με αστραπιαία ταχύτητα τις σκάλες και με κόλλησε στον τοίχο έξω από το δωμάτιο μου. Ένιωθα κάθε όργανο του σώματος μου προσκολλημενο σε αυτόν. Ξεκούμπουσα το πουκάμισο του, το έβγαλα και το πέταξα λίγο πιο πέρα. Τα μάτια του με κοιτούσαν συνέχεια με απόλυτο έρωτα και πάθος. Έβγαλε το παντελόνι του. Ύστερα έβγαλε την μπλούζα και το παντελόνι μου.
Μπήκαμε στο δωμάτιο με αστραπιαία ταχύτητα και με κόλλησε στον τοίχο. "Είσαι σίγουρη ότι το θες;" ρώτησε με έναν ευγενικό ψύθηρο. "Ναι." ψυθήρισα. Κλείδωσα την πόρτα με τις δυνάμεις μου. Ο Elijah γλίστρησε τα καυτά χέρια του προς το σουτιέν μου και το ξεκούμποσε. Οι τιράντες ακούμπησαν τα μπράτσο μου μέχρι που χαλάρωσα τα χέρια μου και έπεσε στο πάτωμα. Ο Elijah ξάπλωσε στο κρεβάτι τραβώντας και εμένα μαζί του. Δεν ένιωθα καθόλου άβολα εκείνη την στιγμή παρόλο που ήμασταν με ελάχιστα ρούχα. Μου άρεσε. Έφερε το κεφάλι του κοντά μου και άρχισε να φιλάει λαιμό μου κατεβαίνοντας προς το στήθος μου. Ένιωσα την ανάσα μου να βαραίνει όσο μου έκανε όλα αυτά. Σταμάτησε για λίγο και γύρισε προς το μέρος μου. Τα μάτια του είχαν μια απίστευτη λάμψη έρωτα σαν αυτή που ένιωθα και εγώ. Έμπλεξε τα χέρια του στα μαλλιά μου και τα χείλη του φίλησα το στόμα μου χαιδεύοντας την πλάτη μου με έναν φλογερό αισθησιασμό που με αιχμαλώτιζε στην αγκαλιά του. Ήμουν δικιά του και ήταν δικός μου....

Αυτό ήταν το κεφάλαιο.

Ελπίζω να σας άρεσε.😁

Γράψτε απόψεις και εντυπώσεις στα σχόλια!☺

Και μην ξεχάσετε να πατήστε το ☆

Φιλάκιααααααα!!!❤❤