Και έτσι μετά την χθεσινή ημέρα κατάλαβα ότι αυτό που μετράει είναι να εισαι με ανθρώπους που σε κάνουν να γελάς, που σε κάνουν χαρούμενη και που σου βγάζουν τον καλύτερο σου εαυτό.

Αυτό συμβαίνει και σε εμένα. Ο Αλέξανδρος και η Ιωάννα , ο Γιώργος και η Νόρα, ο Ιάσονας και η Έλενα, ο Δημήτρης. Είμαι ευτυχισμένη και ευγνώμων που ήρθαν στην ζωή μου αυτοί οι άνθρωποι. Περάσαμε όμορφα και άσχημα , στιγμές αδυναμίας , στιγμές χαράς , στιγμές στεναχώριας, στιγμες χαζομάρας, όλα. Όλα μαζί. Γιατί αυτή είναι η λέξη κλειδί. Μαζί.

8 χρόνια μετά:

"Αυτή είναι η τελευταία;" Τον ρώτησα .

"Ναι μωρό μου επιτέλους" μου απάντησε εκείνος και τίναξε τα χέρια του αφού άφησε την κούτα κάτω.

"Χαζομάρα σου πάντως που δεν με άφησες να σε βοηθήσω. Μπορεί να πάθαινε η μέση σου τίποτα." Του δήλωσα και σταύρωσα τα χέρια μου κάτω από το στήθος μου.

"Δεν υπήρχε περίπτωση να ανέβεις δύο ορόφους φορτωμένη και έγκυος μωρό μου και το ξέρεις." Απάντησε και έβαλε τα χέρια του στην μέση του κοιτώντας γύρω του το χάος με τις κούτες.

Δεν απάντησα κάτι, γιατί από την μια είχε δίκιο αλλά από την άλλη ένιωθα άσχημα που μετέφερε μόνος του τόσες κούτες. Μεγάλη ατυχία που χάλασε το ασανσέρ τώρα που ήρθαμε εμείς!

"Πώς νιώθεις;" Τον ρώτησα και χάιδεψα την κοιλιά μου.

Ήμουν πέντε μηνών με αγοράκι. Έναν μίνι Δημήτρη δηλαδή.

"Είμαι ευτυχισμένος, αλλά ακόμα δεν μπορώ να συνηθίσω την σκέψη ότι σε περίπου τέσσερις μήνες θα έχουμε ένα παιδάκι." Μου εξέφρασε τα συναισθήματα του.

Ταυτίζομαι απόλυτα με αυτό που μόλις είπε. Δεν έχω καταλάβει και δεν έχω δεχτεί ότι τα χρόνια έχουν περάσει τόσο γρήγορα. Από εκεί που σφαζομουν με τον Δημήτρη για τον λόγο που δεν θέλει σχέση τώρα ετοιμάζομαι να γεννήσω το δικό του παιδί.

"Ποτέ δεν θα την συνηθίσουμε αυτήν την σκέψη μωρό μου." Του απάντησα .

Εκείνος έσκιψε και άφησε ένα απαλό φιλί στην κοιλιά μου , ενώ εγώ χάιδεψα το κεφάλι του.

Ξεκινήσαμε να τακτοποιούμε τα πράγματα στο νέος μας σπίτι , που κάναμε γύρω στους τρεις μήνες να βρούμε.

Όμως πρέπει να το πιάσω λίγο από την αρχή.

Αφού ξεκίνησα την σχολή , ο Δημήτρης μου πρότεινε να μείνω στο σπίτι που νοίκιαζε τότε στο κέντρο μιας και ήταν σχετικά κοντά με το Πάντειο που πέρασα εγώ. Είχα πιάσει δουλειά σε ένα μαγαζί ως υπάλληλος μιας και δεν ένιωθα άνετα να πληρώνει ο Δημήτρης τα πάντα στο σπίτι. Για να μην πολυλογω σε αυτό το σπίτι μέναμε μέχρι και σήμερα . Ψάχναμε σπίτι που να χωράει και το μωρό μας, που όπου ναναι έρχεται, και έτσι πριν δύο εβδομάδες βρήκαμε αυτό. Το κλείσαμε αμέσως και τώρα ήμαστε εδώ έτοιμοι να το διακοσμήσουμε με τα δικά μας γούστα και να το φέρουμε στα μέτρα μας.

Ο Δημήτρης κατάφερε με την βοήθεια του Ιάσονα και του Γιώργου να προωθήσει την τότε μικρή μπάντα που είχε φτιάξει με τους φίλους του και να την κάνει σημερινό hitακι σε όλα του τα κομμάτια. Σε όλα του τα κομμάτια μιλάει για εκείνη την μια, για εμένα πάντα με διαφορετικό νόημα κάθε φορά χωρίς να κουράσει το κοινό του και τις εκατοντάδες θαυμάστριες του που δηλώνουν ερωτευμένες μαζί του.

Σε κάθε live που κάνει εγώ είμαι εκεί. Να τον στηρίζω, ακόμα και όταν η κοιλιά μου φουσκώσει σαν μπαλόνι θα συνεχίσω να είμαι εκεί. Θα τον καμαρώνω και θα τον ωθω να συνεχίσει αυτό που κάνει.

Όσο για εμένα, έχω κάνει μεταπτυχιακό στην παιδοψυχολογια και δουλεύω σε γραφείο.

Είμαι ευχαριστημένη με την ζωή μου και ολοκληρωμένη με το πώς έχουν έρθει τα πράγματα . Ακόμα υπάρχουν πράγματα που δεν έχω ζήσει αλλά αυτό που ξέρω είναι ότι θέλω να τα ζήσω με τον Δημήτρη. Με την οικογένεια μου. Με τον άνθρωπο που με έκανε να πιστέψω στην αγάπη και να την βιώσω. Δεν θέλω να ξεχάσω όμως και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας μου.

Την Έλενα και τον Ιάσονα, που έχουν κάνει ήδη ένα παιδάκι και τώρα περιμένουν το δεύτερο. Τους παντρέψαμε πριν ένα χρόνο. Ήταν επική στιγμή, είδα την κολλητή μου πιο όμορφη και λαμπερή από ποτέ να παντρεύεται τον εφηβικό της και μοναδικό της έρωτα.

Ο Γιώργος και η Νόρα , από την άλλη είχαν λίγο πιο περιπετειώδης κατάληξη. Ήρθαν στην Αθήνα για να σπουδάσει η Νόρα και έμειναν μόνιμα εδώ. Ο Γιώργος έχει δική του καφετέρια/bar που πολλές φορές κάνει συναυλίες ο Δημήτρης με την μπάντα του εκεί, ενώ η Νόρα δουλεύει σε ένα γραφείο γνωστής επιχείρησης. Αποφάσισαν ότι ήρθε η ωρα να κάνουν ένα παιδάκι αλλά δυστυχώς έμαθαν ότι η Νόρα δεν μπορούσε να κάνει. Ύστερα από πολλές εξωσωματικές και ένα χρόνο λύπης πήραν την απόφαση να υιοθετήσουν ένα μωράκι κοριτσάκι.

Τέλος , η Ιωάννα και ο Αλέξανδρος. Η Ιωάννα έχει τελειώσει νοσηλευτική, αλλά δεν εργάζεται μιας και ακολουθεί τον Αλέξανδρο στις συχνές μεταθέσεις που παίρνει από την δουλειά του. Δεν έχουν κάνει παιδιά μιας και θεωρούν ότι είναι νωρίς ακόμα αλλά παραμένουν το ίδιο ερωτευμένοι όπως και παλιότερα.

Αυτό που είναι το σημαντικότερο από όλα για εμένα, είναι ότι παρόλο που ο καθένας πραγματοποίησε τον στόχο του και το όνειρο του ,ποτέ δεν πάψαμε να ειμαστε παρέα, ποτέ δεν πάψαμε να ήμαστε όπως τότε στα 17 και στα 18. Παραμείναμε ενωμένοι και μαζί και σταθήκαμε ο ένας στον άλλον σε οποιαδήποτε πρόβλημα.

Και στο σημείο που βρίσκεται η ζωή μου τώρα , αυτό που έχω να προσθέσω εγώ είναι ότι με ανθρώπους που είσαι ο εαυτός σου δεν χρειάζεται να φοβάσαι ποτέ μην μείνεις μόνος.

[...]

Ήταν άνθρωποι που άλλαξαν το "για πάντα" σε "για όσο θέλουμε εμείς" και έτσι έμειναν μαζί για πάντα επειδή το ήθελαν.

Η Νατάσσα και ο Δημήτρης δεν απέκτησαν άλλο παιδί , όμως στην ηλικία των 30 χρόνων παντρεύτηκαν και έβαλαν τους δικούς τους κανόνες στο παιχνίδι της ζωής. Ποτέ δεν σταμάτησαν να είναι ερωτευμένοι, αλλά ποτέ δεν σταμάτησαν να τρώγονται και σαν τον σκύλο με την γάτα.

Από την άλλη η Έλενα με τον Ιάσονα συνολικά απέκτησαν τρία πανέμορφα κοριτσάκια. Η οργάνωση και η τάξη της Έλενας και του Ιάσονα σε όλα τα θέματα δεν επέτρεψε στο ζευγάρι να χάσει τον έρωτα και την σπίθα που έκρυβαν.

Η Νόρα και ο Γιώργος υιοθέτησαν ένα κοριτσάκι και το μεγάλωσαν κάνοντας το να νιώσει και να καταλάβει την έννοια της αγάπης και της ασφάλειας. Η ζωή στα εφηβικά τους χρόνια τους χώρισε απλά και μόνο για να δουν πόσο πλασμένοι ήταν ο ένας για τον άλλον.

Τέλος, η Ιωάννα και ο Αλέξανδρος μετά από μερικά χρόνια επέστρεψαν μόνιμα στην Αθήνα και απέκτησαν δύο δίδυμα αγοράκια. Τα μεγάλωσαν μαθαίνοντας τους ότι για να περάσεις καλά στην ζωή πρέπει να γελάς.
~~

Οι φιλία των έξι ηρώων μας δεν σταμάτησε ποτέ και όλοι μαζί έδωσαν στα παιδιά τους το πιο όμορφο παράδειγμα για την σημασία της λέξης φιλιά.

Και κάπου εδώ το ταξίδι της Νατάσσας και του Δημήτρη φτάνει στο τέλος του.

Τέλος.

Γεια σας αγαπεςς

Τι κάνετε;

Το σημερινό και τελευταίο κεφάλαιο ανέβηκε. Είμαι πολύ συγκινημένη αλλά και χαρούμενη που κατάφερα να τελειώσω αυτό το βιβλίο που τόσο αγαπώ. Υπήρχαν και καλές και κακές στιγμές σε αυτήν την ιστορία, όμως εγώ ελπίζω να σας ταξιδεψε και με την δική σας φαντασία να μπήκατε στην θέση του αγαπημένου σας ήρωα από το βιβλίο.

Θέλω να ευχαριστήσω όλους εσάς που φτάσατε μέχρι αυτό το σημείο. Ξεκινήσαμε ως μια μικρή παρέα που όσο πάει μεγαλώνει. Σας ευχαριστώ πραγματικα:)

Έχω πολλές νέες ιδέες στο μυαλό μου για καινούρια βιβλία διαφορετικού περιεχομένου.

Σύντομα κάποιο από αυτό θα ανέβει οπότε μείνετε συντονισμένοι.

Αν σας άρεσε το κεφάλαιο αφήστε ένα αστεράκι και εμείς θα τα πούμε στο επόμενο βιβλίο.

Φιλουρες με αγάπηη

Μπαιιι

Ήμουν η tsiouaoua και μόλις διαβάσατε το him