Είχε φτάσει το βράδυ.

Ο κόσμος είχε φύγει και οι μόνοι στην θάλασσα ήμασταν εμείς.

Είχαμε ανάψει φωτιά και ο Δημήτρης είχε φέρει την κιθάρα του από το αμάξι του Γιώργου.

Δεν ήξερα ότι έπαιζε κιθάρα.

Είχαμε φέρει και τις μπύρες και είχαμε πάρει και σουβλάκια από ένα ταβερνάκι που είχε λίγο πιο κάτω

Ήταν πραγματικά πανέμορφα.

Είχε ένα ελαφρύ αεράκι που με δροσιζε μεσα από το φούτερ μου.

Καθόμουν και κοιτούσα τον Δημήτρη.

Δεν ξέρω γιατί αλλά Μαρεσε να τον χαζεύω.

Η Έλενα καθόταν με τον Ιάσονα και μιλούσαν.

Η Νόρα φαινόταν σκεπτική .

Ο Γιώργος το ίδιο.

Η Ιωάννα έτρωγε σιγά σιγά το σουβλάκι της αμίλητη .

Κυριαρχούσε ένα περίεργο κλίμα .

Δεν ήταν άβολο απλά ήταν πολύ ήρεμο;

Δεν ξέρω

Πάντως ήταν ωραίο.

Ο Δημήτρης έπιασε την κιθάρα του και άρχισε να παίζει ένα τραγούδι.

Κατάλαβα αμέσως πιο ήταν γιατί άρχισε και να τραγουδάει.

Ήταν το εξαιρέσεις..

Έχει τόσο ωραία φωνή που μπορώ να τον ακούω για ώρες.

Καθόμουν και τον χαζευα καθώς έπαιζε με την κιθάρα του.

"Το ξέρεις μαρεσεις, να μην με πιστέψεις σε αυτόν τον κόσμο που μόνος μου ζω δεν υπάρχουν κανόνες , μα μόνο εξαιρέσεις."

Έχει πραγματικά υπέροχη φωνή..

Καθόμουν και τον άκουγα αφήνοντας τις σκέψεις μου ελεύθερες.

Επαιξε και το ταξικά.

Είχαμε χαλαρώσει όλοι με την μουσική του.

Μετά από λίγο σταμάτησε να παίζει κιθάρα.

"Έχεις πολύ ωραία φωνή και παίζεις τέλεια κιθάρα" του είπα εγώ και ένα χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπο του.

"Είναι το χόμπι μου, με ηρεμεί " μου απάντησε εκείνος.

"Λοιπόν πάμε να βουτήξουμε;" Ρώτησε ο Γιώργος

Καλή ιδέα

Βγάλαμε όλοι τα ρούχα μας και μπήκαμε στην θάλασσα.

Ήταν πολύ κρύα αλλά ήταν χαλαρωτικη.

Κολυμπησαμε λίγο χωρίς να μιλάμε.

Απλά ήταν τόσο ωραία αυτή η σιωπή που κανείς μας δεν ήθελε να την σπάσει.

Αφού πέρασε λίγη ώρα βγήκαμε από την θάλασσα και τυλιχτηκαμε με πετσέτες γύρω από την φωτιά.

Ανοίξαμε τα κρασιά και αρχίσαμε να τρωμε από τα σουβλακια μας.

Συνεχίσαμε να μην μιλάμε και απλά να απολαμβάνουμε την στιγμή

Νομίζω είναι ωραιότερα από κάθε άλλη φορά

Η ώρα περνούσε και η φωτιά μας είχε σβήσει.

Είχα βάλει το φούτερ μου και είχα ξαπλώσει πάνω στην άμμο.

Είχα όλο τον ουρανό μπροστά μου.

Δισεκατομμύρια αστέρια κυριαρχούσαν το οπτικό μου πεδίο.

Ωχ ένα πεφταστερι.

"Κάνατε ευχή;"ρωτησα και έσπασα την σιωπή.

"Ναι" απάντησε η Νόρα.

Οι άλλοι δεν απάντησαν.

Νομίζω ότι η Ιωάννα κοιμόταν.

Η αλήθεια ήταν ότι η μέρα ήταν εξαντλητική.

Αλλά δεν έχω περάσει ωραιότερα.
~~~

Τους είχε πάρει όλους ο ύπνος.

Εμένα δεν μπορούσε .

Δεν νυσταζα.

Σηκώθηκα και πήγα να περπατήσω στην αμμουδιά.

"Που πας;" Ακούστηκε ενας ψηθυρος.

Γύρισα να κοιτάξω.

Ήταν εκείνος.

Του έδειξα την θάλασσα.

"Να έρθω;" Ψυθηρισε.

Του εγνεψα θετικά και εκείνος σηκώθηκε προσεκτικά για να μην ξυπνήσουν οι άλλοι.

Περπαταγαμε.

Στην αρχή κυριαρχούσε μια άβολη σιωπή.

"Πόσα χρόνια έρχεσαι εδώ;" Ρώτησε και έσπασε τον πάγο

"Από τότε που ήμουν 2" απάντησα εγώ.

"Αα πολλά" σχολίασε.

"Εσύ;" Ρώτησα με την σειρά μου.

"Από τα 5 μου " απάντησε.

"Είναι πανέμορφα, δεν υπάρχει χρόνος που δεν έχω περάσει καλά" του είπα

"Ναι και εγώ πάντα καλά περνάω, βέβαια είχα να έρθω 3 χρόνια"

"Γιατί δεν είχες έρθει;" Τον ρώτησα.

Ελπίζω να μην γίνομαι αδιάκριτη

"Ο μπαμπάς μου δεν ήταν καλά και έπρεπε να μείνει στην Αθήνα και έτσι μείναμε και εμείς." Είπε και το βλέμμα του ήταν κενό. Δεν υπήρχε κανένα συναίσθημα.

"Τώρα ελπίζω να είναι καλά" του είπα

"Ναι τώρα είναι πολύ καλά ευτυχώς." Απάντησε έχοντας την ίδια στάση με πριν. Σαν να τα έλεγε απλά για να τα πει.

Συνεχίσαμε να μιλάμε και λέγαμε για διάφορα θέματα.

Λέγαμε για διάφορα θέματα και έμαθα πολλά πράγματα για αυτόν και εκείνος για εμένα.

Φαίνεται προσγειωμένος και ώριμος άνθρωπος.

Με την κουβέντα χάσαμε τον χρόνο και δεν καταλάβαμε για πότε ξημέρωσε.

Ήταν πανέμορφα.

Κοιτούσαμε την ανατολή του ηλίου και έβλεπα τα πράσινα του μάτια που έλαμπαν.

"Μήπως να ξυπνήσουμε και τους άλλους να το δουν;" Ρώτησα

"Αστούς μωρέ είναι κουρασμένοι"

"Εγώ λέω να κάνουμε μια βουτιά " του είπα και έβγαλα το φούτερ μου.

Τον παρατήρησα να ξανά σκαναρει το σώμα μου με τα μάτια του.

"Ας κάνουμε." Είπε και έβγαλε το φούτερ του.

Οι κοιλιακοί του ήρθαν στην φορά αλλά δεν άφησα το βλέμμα μου να κολλήσει πάνω τους.

Χωρίς να το καταλάβω με πήρε από την μέση και με έβαλε πάνω του.

"ΑΣΕ ΜΕΕΕΕ ΔΗΜΗΤΡΗΗΗΗ ΑΣΕ ΜΕΕΕΕ" του φώναζα γιατί ήξερα ότι θα με πετάξει.

Στο οπτικό μου πεδίο υπήρχε το κωλαρακι του.

Ωραίο κωλαρακι έχει ,μπράβο δημητρακη.

"ΔΗΜΗΤΡΗΗΗ ΑΣΕ ΜΕΕΕ ΓΑΜΩΩΩ" φώναζα.

"Όπως θέλεις" μου απάντησε και με πέταξε στην θάλασσα.

ΤΟΝΜΙΣΩΤΟΝΜΙΣΩΤΟΝΜΙΣΩ

"Θα σε γαμησω" του είπα και εκείνος άρχισε να γελάει.

Του πέταξα νερό και μετά μου πέταξε και εκείνος.

Αρχίσαμε να γελαμε και οι δύο .

Ο ήλιος ήθελε λίγο ακόμα και θα ερχόταν στην θέση του.

Τα νερά ήταν ζεστά.

Κοίταζα τον Δημήτρη .

Παρατηρούσα κάθε χαρακτηριστικό του προσώπου του.

Με κοιτούσε και αυτός .

Δεν λέγαμε τίποτα.

Δεν ξέρω γιατί αλλά δεν ήθελα να σταματήσω να τον κοιτάω.

Είχε κάτι που με έκανε να τον κοιτάω συνέχεια

Ένιωσα κάποιον να μου πετάει νερό και κατάλαβα ότι κάποιος ήταν πίσω μας.

"Τι κάνετε τέτοια ώρα ξύπνιοι ;" Ρώτησε η Νόρα

"Δεν κοιμηθήκαμε το βράδυ" της απάντησα.

"Και τι κάνατε;" Ρώτησε εκείνη πονηρά

ΌΧΙ

ΙΟΥ

ΕΓΩ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ; ΣΟΒΑΡΆ;

"Μιλάγαμε" απάντησε ο Δημήτρης.

"Εσύ γιατί είσαι ξύπνια ;" Ρώτησα

"Μας ξυπνήσατε με τις φωνές σας" απάντησε εκείνη

ΣΟΡΡΥΣΟΡΡΥΟΔΗΜΗΤΡΑΚΗΣΕΦΤΑΙΓΕ

"Ωχ αλήθεια; Συγνώμη" είπε ο Δημήτρης και γελαγε.

"Δεν πειράζει ρε" απάντησε η Νόρα

"Ελάτε πάμε για βουτιές" είπε ο Δημήτρης και βούτηξε μέσα.

Εμείς τον ακολουθήσαμε.
~~~~~~~~

Η ώρα ήταν 10 το πρωί και αποφασίσαμε να φύγουμε μιας και ήμασταν όλοι πολύ κουρασμένοι.

Ο Ιάσονας είχε καει από τον ήλιο.

Η Έλενα του έβαζε αντηλιακό μιας και δεν είχαμε κάποια κρέμα ή κάτι για τα καψίματα.

"Ιάσονας θα έρθεις με το αμάξι και κάποια κοπέλα θα πάει με την μηχανή" είπε ο Γιώργος.

"Θα πάω εγώ" απάντησα

Προκειμένου να κάνει εμετό καμία σουσουραδα ας πάω εγώ.

Ο Δημήτρης έβγαλε το κράνος του απο το κεφάλι του και μου το εδωσε.

"Όχι κρατά το" του είπα

"Φόρεσε το και μην μιλάς" μου είπε και μου το έδωσε

"Σίγουρα;" Τον ρώτησα και εκείνος εγνεψε θετικά

Φόρεσα το κράνος και ανέβηκα στην μηχανή.

"Κρατήσου καλά " μου είπε εκείνος και έβαλε μπρος

Έδεσα τα χέρια μου γύρω απο την μέση του σφιχτά.

Τα χέρια μου επιαναν τους κοιλιακούς του οκ.

Φύγαμε και από πίσω μας ήταν ο Γιώργος με τους άλλους .

Δεν έτρεχε πολύ αλλά πήγαινε σχετικά γρήγορα.

"Είσαι καλά; Ζαλίζεσαι η κάτι;" Ρώτησε εκείνος.

"Ναι ναι όλα καλά μην αγχώνεσαι" του απάντησα.

Όντως ήμουν καλά, δεν ήταν καθόλου απότομος.

"Αν ζαλιστεις να μου πεις να κάνουμε σταση ή αν θες νερό" μου είπε

Είναι ωραίο που νοιάζεται

Γεια σας αγαπεςςς

Τι κανετεε

Έχω έμπνευση 💁🏼‍♀️

Αν σας άρεσε αυτό το κεφάλαιο αφήστε αστεράκι

Εμείς θα τα πούμε στο επόμενο.

Φιλουρες με αγαπηη

Μπαιιι