Μια αναταραχή είχε δημιουργηθεί

Η Νατάσσα έτρεξε προς την είσοδο και η Έλενα με τον Χρήστο την ακολούθησαν .

Ο κύριος Βασίλης φαινόταν σοκαρισμένος . Και είναι απόλυτα φυσιολογικό. Είδε ξανά την κόρη του μετά από τόσο καιρό μη έχοντας και την καλύτερη άποψη για εκείνη.

Εγώ όμως δεν ήμουν καθόλου σίγουρος για το τι επρεπε να κάνω.

Ήθελα να πάω έξω να δω πως είναι ομως δεν μπορούσα να αφήσω το μαγαζί μόνο του.

Νατάσσα:

Όχι δεν μπορεί , δεν μπορεί να είναι αλήθεια .

"Νατάσσα" φώναξαν με μια φωνή ο Χρήστος και η Έλενα

Δεν ήθελα κανέναν τώρα , ήθελα να μείνω μόνη μου

"Κοριτσάκι μου είσαι καλά;" Ρώτησε η Έλενα με έναν τόνο στην φωνή της που μόνο νοιαξιμο έκρυβε..

"Αφήστε με λίγο μόνη μου " είπα εγώ ήρεμα προσπαθώντας να μην αφήσω τα δάκρυα μου να τρέξουν ανενόχλητα.

"Αγάπη μου δεν είσαι καλά μπορείς να μας μιλήσεις " μου είπε η Έλενα και μου χάιδεψε τον ώμο στοργικά

"Ναι μην ανησυχείς, μίλησε μας " είπε ο Χρήστος κάνοντας μου συμπαράσταση με τον τρόπο του

"Απλά αφήστε με μόνη μου " τους είπα και απομακρυνθηκα από το μέρος τους.

Δεν έχω να πω τίποτα σε κανέναν.

Είμαι πραγματικά μπερδεμένη και η κουβέντα ίσως με κάνει να αναστατωθω περισσότερο.

Δημήτρης:

Είδα να μπαίνουν από την είσοδο τα παιδιά, ομως ήταν μόνοι τους χωρίς εκείνη .

Φαινόντουσαν απογοητευμένοι. Τα πρόσωπα τους ήταν θλιμμένα

Ο κύριος βασιλης και πλέον πατέρας της Νατάσσας είχε αποχωρήσει.

Ότι και αν έλεγε ήξερα ότι είχε πονέσει πολύ που ήταν μακριά από την κόρη του.

Όμως ο κύριος Βασίλης δεν είχα ιδέα που πήγε , ο νους μου ήταν στην Νατάσσα. Δεν άντεχα να σκέφτομαι ότι ήταν έξω σε μια άθλια κατάσταση μόνη της.

"Τι έγινε; Που είναι η Νατάσσα;" Ρώτησα αμέσως μόλις πλησίασαν στο μέρος μου

Ο Χρήστος ξεφυσηξε.

"Δεν μας μίλαγε " απάντησε η Έλενα απογοητευμένη μάλλον με τον εαυτό της που δεν κατάφερε να κάνει την φίλη της να της ανοιχτεί

"Και την αφήσατε μόνη της;" Ρώτησα εκνευρισμένος .

"Εκείνη ήθελε να μείνει μόνη της, έπρεπε να σεβαστούμε την επιλογή της και όχι να την πιέζουμε σε αυτήν την δύσκολη κατάσταση " μου είπε ο Χρήστος .

"Καλά έχετε το νου σας λίγο σε παραγγελίες και έρχομαι" τους είπα .

Πήδηξα τον πάγκο και με γοργά βήματα έφτασα στην πόρτα

Βγήκα έξω και άρχισα να την ψάχνω με το βλέμμα μου  .

Δεν άντεχα στην σκέψη ότι δεν είναι καλά .

Την είδα να καθετε σε ένα παγκάκι και δίχως δεύτερη σκέψη την πλησίασα .

"Είσαι καλά;" Την ρώτησα με έναν βελούδινο τόνο στην φωνή μου

"Ναι φύγε " μου είπε και γύρισε πλευρό για να μην βλέπω το πρόσωπο της .

Ήξερα ότι έκλαιγε.

Το άκουγα στον τόνο της φωνής της.

"Νατάσσα μίλα μου" της είπα

"Τι δεν καταλαβαίνετε όλοι από την φράση θέλω να μείνω μόνη μου;" Ρώτησε εκείνη υψώνοντας τον τόνο της φωνής της .

Δεν με φοβίζει , την ξέρω καλά μόνο μόνη της δεν θέλει να είναι τώρα .

"Και εγώ σου λεω ότι δεν θες να εισαι τώρα μόνη σου" κατάφερα να της πω.

"Αν ήρθες εδώ για να τσακωθούμε ευχαριστώ αλλα δεν θα πάρω " απάντησε εκείνη αμέσως και άρχισε να κουνάει νευρικά το πόδι της πάνω κάτω

Εγώ έκατσα δίπλα της.

Έκανα να την πάρω αγκαλιά αλλά..

Δεν το έκανα δειλιασα.

"Απλά μίλησε μου" της είπα χαϊδεύοντας της το μπούτι  ώστε να σταματήσει να το πηγαίνει πάνω κάτω.

"Λες και θα καταλάβεις "

"Μην με υποτιμάς τόσο Νατάσσα " της απάντησα εγώ χαρίζοντας της ένα χαμόγελο

Εκείνη γύρισε και με κοίταξε .

Είδα τα κόκκινα και πρησμένα μάτια της από το κλάμα.

Αυτή η εικόνα μου ράγιζε την καρδιά .

"Δημήτρη δεν ξέρεις πως είναι να μεγαλώνεις με έναν πατέρα ο οποίος δεν νοιάζεται για εσένα και στο τέλος σε ηλικία 6 ετών να σε εγκαταλείπει. Να βαράει την μητέρα σου μπροστά στα μάτια σου και να σε χειρίζεται με τέτοιο τρόπο ώστε να μην μπορείς να μιλήσεις σε κανέναν. Δεν ξέρεις πόσο πόνεσα όταν τον ξανά είδα μετά από 11 χρόνια." Μου είπε εκείνη σκουπίζοντας ένα δάκρυ που έκανε την εμφάνιση του

Όση ώρα μίλαγε δεν μου έριξε ούτε ένα βλέμμα.

Κοιτούσε το κενό.

Με όλα αυτά που είχα ακούσει δεν είχα τι να πω.

"Έχεις δίκιο , δεν είναι απλό πράγμα ολο αυτό. Είναι δύσκολο να τον βλέπεις μετά από τόσα χρόνια ξανά μπροστά σου, μετά από τόσο τραύμα που σου έχει δημιουργηθεί . Όμως εσύ κατάφερες να ξανά είσαι χαρούμενη , πραγματικά χαρούμενη. Οπότε εσύ είσαι κερδισμένη από αυτήν την ιστορία γιατί απέκτησες εμπειρίες και δύναμη, ενώ εκείνος τα έχασε όλα. Εγώ πάντων σε θαυμάζω γιατί έχεις θάρρος."

Δεν ξέρω αν θα βοηθήσει αυτό .

Πραγματικά θέλω να ξέρει ότι εννοω την κάθε λέξη που μόλις ειπα.

"Σε ευχαριστώ" απάντησε εκείνη ρουφωντας την μύτη της .

"Δεν θέλω να ξανά έρθεις εδώ " της είπα κοιτάζοντας την στα μάτια.

"Γιατί;" Ρώτησε

"Δεν σου κάνει καλό να βλέπεις ούτε εκείνον .., αλλά ούτε και εμένα " της απάντησα δίχως να χάσω χρόνο .

Είδα πως αγχώθηκε όταν με είδε πριν στο μπαρ.

Δεν της κάνει καλό όλο αυτο, ξέρω ότι την πόνεσα πολύ και με το να της υπενθυμίζω διαρκώς την παρουσία μου δεν αφήνει τον πόνο να φύγει.

"Γιατί πιστεύεις ότι δεν μου κάνει καλό να σε βλέπω;"  Ρώτησε μπερδεμένη

"Γιατί θέλω το καλοκαίρι να περιμένεις πως και πως για να με δεις " της είπα κλείνοντας της το μάτι .

Δεν ξέρω, φοβήθηκα να της φανερώσω τις σκέψεις που έκανα πριν λίγα δευτερόλεπτα. Η σκέψη του ότι θα με ξεχάσει με κρατάει πίσω

Εκείνη κοκκίνισε.

Πάντα όταν της έλεγα τέτοια κοκκίνιζε

"Εγώ φταίω που πήγα να σε πάρω και σοβαρά " είπε εκείνη κοροϊδευτικά

Κοιταχτηκαμε και γελάσαμε και οι δύο ταυτόχρονα.

"Φαίνεσαι καλύτερα πάντως , αν εξαιρέσεις το σημερινό δηλαδή " είπα για να αλλάξω κουβέντα

Θέλω να μάθω τα νέα της .

"Ναι είμαι , εκτός από την πίεση τον πανελληνίων δηλαδή όλα κυλάνε τέλεια " απάντησε και ένα χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπο της .

Έχει το ωραιότερο χαμογελο και δεν μπορώ να το αρνηθώ αυτό ..

Φαινόταν αρκετά ήρεμη και αυτό με γαληνευε. Ότι και αν είχε συμβεί μεταξύ μας , όσο άσχημα και αν είχαν τελειώσει τα πράγματα η σκέψη ότι η Νατάσσα δεν είναι καλά με διαλύει δε δευτερόλεπτα.

"Χαίρομαι, αλήθεια χαίρομαι." Της απάντησα καθώς βολευομουν καλύτερα στο παγκάκι.

"Εσύ;" Ρώτησε με μια μοναδική λάμψη στα μάτια της.

"Εγώ δουλεύω εδώ αλλά σε γενικές γραμμές όπως τα ξέρεις . Η σχολή είναι απαιτητική αλλά τα βγάζω πέρα." Απάντησα στην ερώτηση της υπερήφανος για τον εαυτό μου στην σκέψη του πόσο δύσκολου είναι αυτό που καταφέρνω και κάνω.

"Χαίρομαι για σένα. Αλήθεια ." Είπε εκείνη τονίζοντας το αληθεια .

Μάλλον το έκανε για να μου δείξει ότι πλέον δεν μου κρατάει κακία για ότι έγινε.

Μα είναι και το λογικό φαντάζομαι, άλλωστε έχουν περάσει ήδη 4 μήνες από τότε.

Ο πόνος σιγά σιγά επουλώνεται.

"Λοιπόν πέρασε η ώρα πρεπει να πάω μέσα στα παιδιά, τους παράτησα πάλι" μου είπε και σηκώθηκε από το παγκάκι ισιωνοντας το φόρεμα της από τυχών ζαρωσεις

"Δίκιο έχεις και εγώ πρεπει να γυρίσω στην δουλειά μου" της απάντησα προσπαθώντας να αγνοήσω την λάμψη των κάστανων ματιών της

"Χάρηκα πολύ που τα είπαμε Δημήτρη" την άκουσα να λέει.

"Και εγώ παρά πολύ."της απάντησα.

Μπηκαμε μέσα στο μαγαζί και όλα γύρισαν στους αρχικούς τους ρυθμούς.

Η Νατάσσα λίγο μετά από την κουβέντα μας έφυγε με την παρέα της και εγώ απολαμβανα την παρέα της Αγγελικής τα ξημερώματα στο μπαρ.

Γεια σας αγαπεςς

Τι κανετεε;

Πώς σας φάνηκε το σημερινό κεφάλαιο;

Ελπίζω να σας άρεσε

Αν σας άρεσε αφήστε ένα αστεράκι και εμείς θα τα πούμε στο επόμενο κεφάλαιο.

Φιλουρες με αγάπη

Μπαιιι