Tutaj poruszymy sobie dość ciekawe moim zdaniem drobiazgi, jakimi są tradycje i takie tam...
Ta sama sytuacja co ze słowniczkiem - jeśli coś mi się przypomni, to dodam.

KONKURS PIĘKNOŚCI - Koty też potrzebują jakieś rozrywki prawda? Ci, którzy czytali najnowsze rozdziały, będą wiedzieli, że wędrowcy z natury uwielbiają się pindrzyć. Z tego wynika coś na kształt zabawy karnawałowej, a mianowicie każdego roku, wędrowcy mają dwa dni aby poznajdywać różne ozdoby. Trzeciego dnia ubierają je wszystkie, a kto wygląda zdaniem sędziego (którym zazwyczaj jest najstarszy kot) najlepiej, wygrywa najprzytulniejsze miejsce w koczowisku i parę innych przywilejów. Zabawa odbywa się zazwyczaj późną zimą, bo wtedy warunki są najbardziej sprzyjające. Tradycja ta wywodzi się od korzeni wędrowców - założycielka podarowała swoim kociętom obrożę i kwiaty, aby pamięć o niej przetrwała.

OFIARY DO WIECZNYCH WĘDROWCÓW - Co miesiąc wędrowcy dają podarek kotu, który zrobił coś istotnego dla pozostałych, a nie chodzi już po ziemi. Wykopują dołek, a w nim umieszczane są m.in. Zdobycze, kwiaty, szyszki... Tradycja ta jest ściśle pielęgnowana, zwłaszcza przez starszych członków wędrówki.

OPATRUNKI - Jak pewnie zdążyliście już zauważyć, Wędrowcy wolą używać do opatrunków liście laurowe zamiast pajęczyn. Powód jest prosty - trudniej je rozerwać, a jeśli uzdrowiciel wie, jak prawidłowo go zawiązać, to nawet trening bitewny nie stanie na przeszkodzie. Są potrzebne też ich mniejsze ilości do jednego opatrunku; pajęczyna jest cienka i - zwłaszcza aby zatamować krwawienie - potrzeba jej mnóstwo.

KARY - Jeśli kot - zwłaszcza uczeń - coś zawini, dostaje karę. Może to być jedzenie na końcu, doszczelnianie koczowiska, wyrzucanie resztek jedzenia, lub czyszczenie futra starszych przez określony czas.