Jks'pov

Η ώρα είχε περάσει και εγώ βρισκόμουν ξαπλωμένος στο παλιό κρεβάτι της Ele έχοντας αφήσει μόνη της την πρασινοματα στο δικό μου δωμάτιο.

Οι παλάμες μου βρίσκονταν πίσω από τον αυχένα μου κάνοντας τους μύες των χεριών μου να τεντώνονται.

Τα μαύρα μάτια μου είχαν επικεντρωθεί στο λευκό ταβάνι με τις σκέψεις να τριγυρίζουν στο μυαλό μου για αρκετές ώρες.

Σκέψεις που αφορούσαν τον Ισπανό, τον Martino , τον πατέρα της Satomi αλλά και την Ele.

Έκλεισα αργά τα μάτια μου με τα βλέφαρα μου να καλύπτουν τους βολβούς μου οσο τα δάκτυλα μου έτριψαν ελαφρά το δέρμα πάνω απο εκείνα.

Άφησα μια αρκετά βαθειά πνοή στον αέρα και κούνησα γρήγορα το κεφάλι μου προσπαθώντας να ξεφύγω από όλες τις σκέψεις μου.

Ανασήκωσα το σώμα μου και γύρισα πλευρό κινώντας την μέση μου προς τα δεξιά έτσι ώστε να κοιτάζω τον ενιαίο τοίχο.

Το θέμα του πατέρα της Ιαπωνεζας σε συνδυασμό με τα αρχεία που είχε στα χέρια του για την Ουκρανή κοπέλα αποτελούσαν μεγάλο μυστήριο που επανέρχονταν συνέχεια στο μυαλό μου.

Ένιωσα τον λαιμό μου να στεγνώνει με το υγρό μέρος της στοματικής μου κοιλότητας να σταματά την παραγωγή του και έτσι σηκώθηκα από τα σεντόνια έχοντας ως τελικό προορισμό την κουζίνα

~

Επιασα το διάφανο υλικό στα χέρια μου και άρχισα να ανεβαίνω την κεντρική γυριστή σκάλα φτάνοντας στον επάνω όροφο.

Πέρασα μπροστά από το δωμάτιο με την σκούρα πόρτα και σταμάτησα λίγο έξω από την ξύλινη κατασκευή κολλώντας το αυτί μου προσπαθώντας να ακούσω αν όλα πήγαιναν καλά με τον ύπνο της Yuriken.

Κανένας θόρυβος δεν έβγαινε από το δωμάτιο ενώ ησυχία επικρατούσε σε όλη την έκταση του σκοτεινού διαδρόμου.

Τα δάκτυλα μου άγγιξαν απαλά το πόμολο της πόρτας θέλοντας να τοποθετήσουν την μορφή μου μέσα στο δωμάτιο που βρισκόταν εκείνη όμως κάτι με κρατούσε πίσω.

St: Jéon έλα μέσα...

Ακούστηκε καθαρά η φωνή της σπάζοντας την ησυχία που επικρατούσε και εγώ άνοιξα κατευθείαν μπαίνοντας στο μεγάλο δωμάτιο.

Το σώμα της καθόταν πάνω στο ψηλό κρεβάτι με το κορμί της να είναι μπλεγμένο στα μαύρα σεντόνια όσο το κεφάλι της βρισκόταν στραμμένο προς το μικρό ανοικτό παράθυρο του χώρου.

Η μορφή μου πέρασε ανάμεσα από τα έπιπλα και τα χέρια μου άφησαν το γυάλινο ποτήρι με το καθαρό υγρό πάνω στο γραφείο.

Jk:Satomi είσαι εντάξει... χρειάζεσαι μήπως κατ-

Ξεκίνησα να λέω όμως το έντονο βλέμμα της έπεσε πάνω μου κάνοντας τα χείλη μου να σταματήσουν να δημιουργούν προτάσεις.

Τα δάκτυλα της μου έκαναν σήμα να την πλησιάζω και το σώμα μου σαν να ήταν υπό την επήρεια κάποιας μαγείας κινήθηκε προς το μέρος της.

Τα χέρια της άνοιξαν κινούμενα προς τα πάνω με τα δάκτυλα της να αφήνονται σε μικρές κινήσεις πάνω στον αέρα του δωματίου.

Με καλούσε σε μια αγκαλιά με το πρόσωπο της να χαμογελά γλυκά προς εμένα.

Έφτασα κοντά της και τα χέρια μου τύλιξαν την μικρή μέση της όσο οι μύες μου σήκωναν αργά και σταθερά το σώμα της.

Εκείνη πιάστηκε από τους ώμους μου γερά περνώντας τα άκρα της γύρω από την ωμοπλάτη μου όσο τα πληγωμένα πόδια της δέθηκαν σταθερά γύρω από το σώμα μου.

Τα δικά μου άκρα κρατούσαν την μέση της σφικτά έτσι ώστε να κάθεται όσο πιο σταθερά μπορούσε πάνω μου , άλλωστε είχε χτυπήσει.

Το πρόσωπο της στράφηκε προς το δικό μου με τα χείλη της να έχουν δημιουργήσει ένα τεράστιο χαμόγελο και τα μάτια της να λάμπουν και πάλι από ζωή.

Jk:και τώρα τι μικρή Yuriken....

Είπα εγώ αφήνοντας έναν ελαφρύ ήχο γέλιου όσο εκείνη βόλευε καλύτερα το κεφάλι της στην καμπύλη του ώμου μου.

St:πήγαινε με στο μπαλκόνι μικρό μου κουτάβι...

Συνέχισε εκείνη γελοντας με τα πόδια της να κινούνται ελαφρά και τα χέρια της να πιέζουν το δέρμα της ωμοπλάτης μου

Jk:κάθησε καλα και μην κάνεις απότομες κινήσεις και θα σε πάω

Έθεσα ως όρο και η κινηση της σταμάτησε με το κεφάλι της να γέρνει πιο βαθιά πάνω στον ώμο μου.

Τα ψηλά πόδια μου κατεύθυναν και τους δυο προς το μικρό μπαλκόνι με εκείνη να στέκεται πάνω μου χωρίς να μιλάει όσο τα χέρια μου άγγιζαν το ύφασμα που σκέπαζε την ζωγραφισμένη πλάτη της.

Ύστερα από λίγο βγήκαμε μαζί στον νυχτερινό αέρα και εγώ τοποθέτησα το σώμα της πάνω στα κάγκελα με εκείνη να κάθεται πάνω στην σιδερένια κατασκευή.

St:μην με αφήσεις θα πέσω...

Είπε εκείνη χαμογελώντας και τα χέρια μου βρέθηκαν εκατέρωθεν του σώματος της να κρατούν το μαύρο σίδερο όσο τα δάκτυλα της πίεζαν σφικτά την άκρη της μπλούζας μου.

Το κεφάλι της γύρισε προς τον σκοτεινό ουρανό με τα μάτια της να γεμίζουν αστέρια όσο εκείνα καθρεπτιζονταν μέσα στο πράσινο χρώμα των ιριδων της.

Έμοιαζε με μικρό παιδί που μόλις ανακάλυπτε τον κόσμο, με το κορμί της να βρίσκεται παραδομένο στην στρατόσφαιρα.

St:κοίτα κοίτα... έπεσε ένα... Jéon έπεσε ένα...

Φώναξε γελοντας με τα πόδια της να κινούνται από ενθουσιασμό.

Jk: Satomi θα πληγωθείς πιο πολυ πρόσεχε...

Απάντησα εγώ με τα χέρια μου να ακουμπούν ελαφρά τα σχεδόν γυμνά πόδια της έτσι ώστε εκείνα να σταματήσουν την γρήγορη κίνηση του.

Το πρόσωπο της γύρισε προς το δικό μου με εκείνη να φαίνεται πιο χαρούμενη από ποτέ, πως μπορούσε να είναι τόσο ευτυχισμένη ενώ μόλις πριν λίγες ώρες είχε σοβαρό ατύχημα...

Έμπλεξε τα δάκτυλα της μεταξύ τους και στηρίχθηκε καλύτερα πάνω στην σιδερένια κατασκευή

Έκλεισε τα μάτια της και κοίταξε χαμηλά με τα μαλλιά της να παραδίνονται στο νυχτερινό απαλό αεράκι

Jk:τι κάνεις -

Προσπάθησα να πω όμως ο αγκώνας της στα πλευρά μου με σταμάτησε αμέσως.

St:σκάσε και κάνε μια ευχή έπεσε αστέρι...

Απάντησε εκείνη με εμένα να κοιτάζω πίσω μου γελοντας με την παιδική συμπεριφορά της.

St:σε βλεπω μην γελάς και κάνε το...

Συνέχισε εκείνη και εγώ της εγνεψα θετικά κρατώντας το χαμόγελο στα χείλη μου.

Πήρε και πάλι την στάση εκπλήρωσης της ευχής και εγώ στάθηκα ακίνητος έτσι ώστε να την παρατηρήσω καλύτερα.

Ύστερα από λίγο άνοιξε και πάλι τα μάτια της κοιτώντας πονηρά τα δικά μου με την γλώσσα της να περνάει πάνω από τα γεμάτα χείλη της αφήνοντας μια ελαφριά γυαλαδα πάνω στο δέρμα τους.

Τα χέρια της έπιασαν βίαια τον αυχένα του τραβοντας τον προς το μέρος της και τα πόδια της τύλιξαν σφικτά την μέση μου όσο τα χερια μου βρίσκονταν ακόμη εκατέρωθεν των γοφών της που άγγιζαν το μέταλλο.

St: Jéon τι ευχή έκανες...

Ρώτησε με την ανάσα της να πέφτει βίαια πάνω στο δέρμα του προσώπου μου όσο τα μάτια της κοιτούσαν βαθια τα δικά μου.

Τα άκρα μου πέρασαν γρήγορα γύρω από την μικρή μέση της κολλώντας το σώμα της πάνω μου.

Jk:οι ευχές πρέπει να μένουν κρυφές για να πραγματοποιηθούν μικρή Yuriken....

Απάντησα εγώ και η βαριά φωνή μου ακούστηκε στην νυχτερινή ησυχία χωρίς βέβαια να την σταματά από αυτό που είχε βάλει στο μυαλό της.

St:θες να μάθεις την δική μου...

Συνέχισε με το δέρμα της να καίει κάτω από το ελαφρύ άγγιγμα μου στην μέση της.

St:ακόμη και αν δεν θες να την ακούσεις εγω θα την πραγματοποιήσω...

Συνέχισε με το πρόσωπο της να προσεγγίζει τον λαιμό μου.

Τα χείλη της ήρθαν σε επαφή με το ζωγραφισμένο δερμα μου όσο η γλώσσα της γέμιζε κόκκινα σημάδια κάθε σχέδιο που δεν είχε περαιτέρω σκίαση από μαύρο μελάνι

Τα δάκτυλα της έπαιζαν με μερικές χαμηλές τούφες που βρίσκονταν ακριβώς πάνω από τον αυχένα μου όσο το σώμα της είχε ενωθεί με το δικό μου.

Οι ανάσες μου άρχισαν να βαραίνουν και τα μάτια μου έκλεισαν όμως εκείνη έκανε πίσω σπάζοντας την σωματική επαφή.

Τα δάκτυλα μου έβαλαν μια μικρή τούφα πίσω από το αυτί της και εκείνη αποστασιοποιήθηκε κοιτάζοντας με πονηρά με το κάτω χείλος της να έχει εγκλωβιστεί από τα λευκά δόντια της.

Η πλάτη της στεκόταν μερικά εκατοστά μακρυά από το μπαλκόνι με την φαρδιά μπλούζα μου να ανεμίζει στο αεράκι όσο εκείνη σκαναρε το σώμα μου.

Τα χέρια μου τράβηξαν το σώμα της προς το μέρος μου ενώ την επόμενη στιγμή τα χείλη μου έφτασαν κοντά στο αυτί της

Jk:αυτή είναι η ευχή σου Yuriken ή μου δείχνεις απλώς τι πρέπει να κάνω εγώ πάνω σου...

Ρώτησα διατηρώντας χαμηλό και βαρύ τόνο κοντά στο δέρμα της με τα δόντια μου να δαγκώνουν ελαφρά το πτερύγιο του αυτιού της

Jk: πρέπει εγώ να εκπληρώσω την ευχή σου έτσι δεν είναι Yuriken και εσύ απλά μου δείχνεις τον τρόπο...

Με μόνο ένα μου άγγιγμα το σώμα της είχε ανατριχιασει και το δέρμα της έκαιγε σαν να μου έλεγε να συνεχίσω.

St:είχες υποσχεθεί υπακοή κουτάβι...

Είπε εκείνη με εμένα να βρίσκομαι ακόμα πάνω από τον ώμο της.

Jk:μου έλειψε να με φωνάζεις έτσι...κάνε το πάλι...

St: κουτάβι...

Ξαναειπε εκείνη σιγανα και εγώ ένωσα τα χείλη μου με το ζεστό δέρμα της καμπύλης του λαιμού της

Τριτοπρόσωπη αφήγηση

Τα χέρια της έσφιξαν τα μαλλιά του όσο εκείνος φιλούσε αργά και με διάρκεια ένα σημείο πίσω από το αυτί της.

Ήξερε πως το συγκεκριμένο σημείο την τρέλαινε.

Τα χείλη του κατέβαιναν όλο και πιο αργά πάνω στον λαιμό της με την γλώσσα του να αφήνει βαθιά φιλιά κατα μηκος του ώμου της.

Εκείνη είχε αφεθεί στο καυτό άγγιγμα του χωρίς να σκέφτεται τι θα μπορούσε να ακολουθήσει.

Τα χέρια του ανασήκωσαν την φαρδιά μπλούζα που έκρυβε το σώμα της και βρέθηκαν χαμηλά στην μέση της κάτω από το σκούρο ύφασμα.

Οι δύο δείκτες του άρχισαν να ανεβαίνουν αργά κυλωντας πάνω στην ζωγραφισμένη σπονδυλική της στήλη όσο εκείνη ανατριχιαζε κάτω από το αργο του άγγιγμα.

Τα δικά της χέρια είχαν απλωθεί στους γυμνασμενους ώμους του μαλασοντας κάθε σημείο των μυών του.

Jk: Satomi δεν φοράς-

Ξεκίνησε να λέει εκείνος βρισκόμενος σε μια απορημένη κατάσταση, αν και το γεγονός ότι η κοπέλα δεν φορούσε το πάνω μέρος του εσώρουχου της τον έκανε να τρελαίνεται.

St: υποτίθεται πως θα κοιμόμουν Jéon...

Απάντησε γρήγορα εκείνη με το σώμα εκείνου να κάνει μερικά εκατοστά πίσω.

St: Jéon όχι πάλι τα ίδια...

Του είπε εκείνη τραβοντας τον από τον αυχένα έτσι ώστε να ενωθεί και πάλι με το ζεστό σώμα του.

Της έδινε την αίσθηση της προστασίας και της ζέστης, μιας ζέστης που δεν είχε δεχθεί από κανέναν.

Τα χέρια του ενώθηκαν για ακόμη μια φορά με την πλάτη της η οποία τεντώθηκε αρκετά έτσι ώστε εκείνη να φτάσει κοντά του.

St:αυτή την φορά μείνε μαζί μου...

Ψυθηρισε με την ανάσα της να πέφτει απαλά πάνω σε εκείνον, προσπαθούσε να τον υπνοτισει και να τον μαγέψει έτσι ώστε εκείνος να υποκύψει στο ερωτικό της κάλεσμα.

Τα μαύρα μάτια του κοίταξαν για μία μόνο στιγμή τα δικά της τα οποία τον κάρφωναν με σιγουριά και λαγνεία.

Το κεφάλι του κινήθηκε προς το δικό της και τα χείλη του δεν άργησαν να ενωθούν με τα δικά της .

Χείλη που ήθελε αρκετό καιρό να γευτεί ξανά, χείλη που φάνταζαν δελεαστικά όπως ακριβώς το κατακόκκινο μήλο που δόθηκε από την Εύα στον Αδάμ.

Οι γλώσσες τους ενώθηκαν δυνατά με το μέταλλο εκείνου να δίνει μια μικρή αίσθηση κρύου η οποία ερχόταν σε αντίθεση με την υπόλοιπη κατάσταση.

Τα χείλη τους κινούνταν στον ίδιο ρυθμό σαν δυο συγχρονισμένοι χορευτές φλαμένκο και τα χέρια τους κυλούσαν στα δύο σώματα αντίστοιχα σαν κλαδιά γης που προστατεύουν την φυσική ομορφιά

Τα δάκτυλα της έσφιξαν τα μαλλιά του βαθαινοντας το καυτό φιλί τους όσο εκείνος χαρτογραφούσε την ζωγραφισμένη και σχεδόν γυμνή πλάτη της με τα άκρα του.

Τα δόντια εκείνης αιχμαλώτισαν το κάτω χείλος του άνδρα και το τράβηξαν ελαφρώς προς τα πίσω όσο εκείνος άφηνε ένα νικητήριο χαμόγελο να στολίσει το αγγελικό πρόσωπο του.

Το σώμα του έκανε λιγα εκατοστά πίσω με τα πνευμόνια του να προσπαθούν να γεμίσουν οξυγόνο.

Τα δάκτυλα της πρασινοματας πέρασαν πάνω από τα πλέον ερυθρά χείλη του νεαρού οσο εκείνος βρισκόταν σε μια προσπάθεια εύρεσης αέρα.

St: Jéon μείνε μαζί μου σήμερα...

Του είπε με εκείνον να την σηκώνει γρήγορα από το σιδερένιο κάγκελο του μπαλκονιού και να την μεταφέρει πάνω στα μαύρα σεντόνια του κρεβατιού του

Το σώμα της άγγιξε πρώτο το μαλακό στρώμα ενώ ακολούθησε το δικό του με τα χέρια του να ανοίγουν περιμένοντας την μορφή της.

Το κορμί της πέρασε μέσα από τους δυνατούς μύες του γυμνασμενου άνδρα με το κεφάλι της να ξεκουράζεται κοντά στον λαιμό του.

Τα χέρια εκείνου τύλιξαν την πλάτης της και τα δάκτυλα του πέρασαν κάτω από την μπλούζα της αφήνοντας ένα απαλό και συνεχές χάδι πάνω στο μαύρο σχέδιο.

Jk: Satomi...

Προσπάθησε να πει εκείνος όμως η φωνή της τον σταμάτησε αμέσως.

St:ρώτησε με ότι θες απλώς μην σταματήσεις τα χάδια σου...σε έχω ανάγκη Jéon...

Συνέχισε εκείνη και η καρδιά του νεαρού άνδρα γέμισε με περίτεχνα και έντονα χρώματα.

Χρώματα αρωματισμένα με αψέντι περγαμόντο και μέντα.

___________________________________

ΚΑΛΕ ΔΕΣ ΤΟΥΣ

ΓΛΥΚΟΎΛΙΑ

ΔΙΕΚΔΊΚΗΣΗ

Αν σας άρεσε πατήστε 🌟

Vanilla