Τα λεπτά είχαν περάσει και εκείνος παρέμενε μέσα στην σκοτεινή καλύβα του έχοντας όμως αλλάξει πια θέση.

Πλέον το σώμα του ξάπλωνε πάνω στο παλιό στρώμα όμως παρόλο που ένιωθε ξεκούραστος το μυαλό του δούλευε χωρίς σταματημό

Δεν ήξερε αν η κοπέλα που του είχε εξάψει το ενδιαφέρον δύο φορές μέσα στην ίδια μέρα ήταν στην ακροθαλασσιά πλάι στο νερό ή αν έκλαιγε ακόμη έχοντας όμως γυρίσει στο τροχόσπιτο της.

Τα ακουστικά του νεύρα εντόπισαν ένα αχνό μουρμουριτο να συνοδεύει την μελωδία του ελαφρού παφλασμου της θάλασσας και αμέσως το κορμί του πετάχτηκε πάνω.

Σηκώθηκε γρηγορα από το μικρό κρεβάτι και σχεδόν έπεσε παραπατωντας σε ένα σάκο του στην προσπάθεια του να φτάσει στο θόλο παράθυρο.

Τράβηξε διακριτικά την λευκή αραχνοΰφαντη κουρτίνα μόνο και μόνο για να παρατηρήσει πως η νεαρή δεσποινίς στεκόταν ακόμη μέτρα μακριά του.

Το βλέμμα του κύλησε πάνω της. Τα μαλλιά της ήταν κάστανα και έπεφταν ανέμελα στην πλάτη της. Η επιδερμίδα της σχεδόν λευκή, μερικώς αγγιγμενη από τις ακτίνες του καυτού ηλίου. Τα χαρακτηριστικά του προσώπου της σχεδόν άγνωστα για εκείνον μιας και δεν είχε προλάβει να την κοιτάξει με προσοχή καθ'ολη την διάρκεια της μέρας.

Έπιασε ένα φούτερ του και αφού το φόρεσε πάνω από το μαύρο μπλουζάκι του τράβηξε ακόμη ένα από το συρτάρι.

Βγήκε έξω ήσυχα ακούγοντας απλώς τον ήχο των νυχτερινών γρύλων και ξεκίνησε να κατευθύνεται προς το μέρος της όντας έτοιμος να κάνει τα πάντα μόνο και μόνο για να την βοηθήσει να αισθανθεί καλύτερα.

Άκουσε την φωνή της να τραγουδά ένα γλυκό στίχο χωρις όμως να κατανοεί ακριβώς τα λόγια της και έκανε μερικά βήματα πιο μπροστά έτσι ώστε να φτάσει δίπλα της.

Έπεσε στην άμμο και σήκωσε τα γόνατα του στηρίζοντας τους αγκώνες του πάνω τους όσο το πρόσωπο του ξεκουράζονταν μέσα στις ζεστές παλάμες του.

Και έπειτα κοίταξε την θάλασσα χωρίς να πει τίποτα μέχρι που τα δευτερόλεπτα πέρασαν και η αίσθηση πως κάποιος τον παρακολουθούσε μεγάλωνε. Τότε ήταν που αποφάσισε να πάρει τον λόγο

Jk: I'm sorry but I thought that it was cold outside.

Δήλωσε τις σκέψεις του προσφέροντας της το δεύτερο φούτερ και εκείνη απλώς έμεινε να τον κοιτάζει.

Τα μάτια της ήταν κόκκινα, τα μάγουλα της ροδαλα και τα χείλη της γεμάτα.
Το βλέμμα της για αρχή ήταν χαμένο όμως ύστερα την αναστατωμένη έκφραση της διαδέχθηκε ένα πικρό χαμόγελο,το οποίο στόλισε με θλίψη το πρόσωπο της.

Yl:오늘은 모든 일이 일어날 것이다 (όλα σήμερα θα συμβούν)

Μονολογησε στην μητρική της γλώσσα κερδίζοντας ένα εκπληκτικό μα ενθουσιασμένο βλέμμα από τον διπλανό της.

Jk: πίστευα πως δεν γνώριζες κορεατικα.

Είπε εκείνος συνεχίζοντας την συζήτηση όσο τα χέρια της προσπαθούσαν να επεξεργαστούν το φούτερ που της είχε προσφέρει μερικά λεπτά νωρίτερα.

Yl:νομίζω πως οι άνδρες απλώς δεν έχετε καθόλου μυαλό τελικά.

Απάντησε γοργά προξενώντας ένα ελαφρύ γέλιο στον νεαρό άνδρα.

Jk:νομίζω πως είστε απλώς περίπλοκες.

Είπε με την σειρά του και έκατσε ακόμη πιο αναπαυτικά πάνω στην άμμο κρύβοντας μερικές πληγές που είχε στα πόδια του.

Yl:δεν χρειάζεται να το κάνεις αυτό.

Ακούστηκε η φωνή της ύστερα από λίγο προξενώντας του περιέργεια για το τι εννοούσε η διπλανή του.

Yl:δεν χρειάζεται να είσαι εδω. Αλήθεια.

Συνέχισε ακουμπώντας το πηγούνι της στα γόνατα της κάνοντας την μορφή της να μοιάζει ακόμη μικρότερη και την πλάτη της να σχηματίζει μια καμπύλη δημιουργώντας του την αίσθηση πως έπρεπε να την τυλίξει με τα χέρια του και να την κρατήσει εκεί μέχρι όλα τα συναισθήματα της φτάσουν στην επιφάνεια της ψυχής της έτσι ακριβώς όπως κάνει ο αφρός της θάλασσας όταν εκείνη, η γαλάζια αρμονία, δεν είναι ήρεμη.

Jk:δεν το κάνω με το ζόρι. Ξέρεις , και εγώ ήμουν έτσι κάποτε.

Εξομολογήθηκε μερικές λεπτομέρειες από ένα βαθύ του τραύμα κοιτώντας τον ουρανό θέλοντας να την κάνει να νιώσει λίγο πιο ανάλαφρα.

Το βλέμμα της έπεσε προς το μέρος του και το κεφάλι της τοποθετήθηκε πιο αναπαυτικά πάνω στα σηκωμένα γόνατα της. Είχε αποκτήσει την προσοχή της και ίσως να παρέμενε εκεί για αρκετό καιρό.

Jk:και εγώ ένιωθα όπως εσύ τώρα. Μπορεί αν μην ξέρω τι συνέβη όμως...

Άφησε την σιωπή να σκεπάσει τις λέξεις του προσπαθώντας να βρει μέσα του τα κατάλληλα λόγια για να πει όμως η φωνή της τον πρόλαβε.

Yl: χώρισα...μόλις με χώρισαν από το τηλέφωνο.

Του πέταξε μια πληροφορία που δεν είχε σκοπό να μάθει εξ αρχής και εκείνος στο άκουσμα της κοκκαλωσε. Μπορεί να ήταν αρκετά περίεργος για τον κόσμο γύρω του όμως ποτέ του δεν θα την πίεζε να του μιλήσει, κι όμως τώρα, εκείνη το είχε κάνει από μόνη της και αυτό ήταν κάτι που δήλωνε πόσο πληγωμένη ήταν.

Yl: απλώς δεν ήμουν αρκετή. Ποτέ δεν είμαι αρκετή. Σε κανέναν.

Συνέχισε τραβώντας έξω ένα από τα πολλά μαχαίρια που πλήγωναν την ματωμένη της καρδιά.

Ο νεαρός άνδρας απλώς έμεινε σιωπηλός και στέρεος κοντά της, όντας έτοιμος να τα ακούσει όλα, όχι επειδή ηταν κουτσομπολης, αυτό δεν ισχυε στην συγκεκριμένη περίπτωση, αλλά επειδή ήθελε να την απαλύνει και να την κάνει να ξεχάσει τα πάντα έστω και για μερικά λεπτά.

Yl:δεν ξέρω αν έχεις νιώσει ποτέ έτσι ,πάντως δεν είναι όμορφο συναίσθημα. Νιώθεις λίγος ακόμη και για τον ίδιο σου τον εαυτό. Νιώθεις μισός και άδειος και φθηνός. Νιώθεις πως ο κόσμος χωρίς εσένα θα γέμιζε καλούς και σωστούς ανθρώπους. Αισθάνεσαι ένα κενό στην καρδιά σου που ούτε εσύ ο ίδιος δεν μπορείς να γεμίσεις και αυτό είναι τόσο άσχημο. Οδυνηρά άσχημο. Είναι κακό και τραγικό και απλώς πονάει. Πονάει τόσο πολύ που δεν θα μπορέσω ποτέ να γίνω σαν τους άλλους. Που δεν θα μπορέσω να αγαπηθω όχι μόνο από τον κόσμο γύρω μου αλλα ούτε καν από τον εαυτό μου.

Και πλέον καυτά δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια της μουσκευοντας το φούτερ του άγνωστου άνδρα, λυγμοι ακούγονταν από το μέρος της γεμίζοντας την άδεια παραλία με όλες τις σκέψεις της, οι οποίες ήταν τόσες πολλές που φάνταζε λες και η παραλία πια είχε γεμίσει από μικρές και μεγαλύτερες εκδοχές του εαυτού της.

Πληγωμένες, χαρούμενες και απογοητευμενες εκδοχές της , χαμένες, πονεμένες, απελπισμένες και τραγικές εκδοχές της.

Και παρολαυτα εκείνος στεκόταν ακόμη δίπλα της. Ένιωθε την ψυχή του να κραυγάζει και το στήθος του να πονάει και ούτε καν που είχε καταλάβει πως δάκρυα έτρεχαν και από τα δικά του σκούρα και σκοτεινά μάτια όμως τώρα δεν ήταν η στιγμή του. Τώρα η στιγμή ανήκε σε εκείνη και μόνο σε εκείνη.

Yl:δεν ξέρω τι έχω κάνει λάθος. Όμως δεν γίνεται να νιώθω έτσι και να είμαι αθώα. Σίγουρα κάτι έκανα λάθος στην ζωή μου. Σίγουρα.

Μονολογησε σχεδόν ξεχνώντας τον άνδρα δίπλα της και εκείνος ηρέμησε τον εαυτό του ακαριαία.

Σήκωσε το χέρι του τοποθετώντας μια τούφα από τα αλατισμένα μαλλιά της πίσω από το αυτί της και ύστερα την κοίταξε βαθιά κάνοντας την να νιώθει περίεργα μα γεμάτα. Αισθάνθηκε την καρδιά της να καλύπτει ένα μικρό κομμάτι του κενού που τόσα χρόνια ένιωθε και στην αίσθηση αυτή του χαμογέλασε γλυκά αφήνοντας πίσω της την πίκρα που σχηματιζόταν κάθε φορά στην άκρη των χειλιών της.

Yl: συγνώμη για όλα. Συγνώμη που χάλασα το βράδι σου.

Του είπε μετανιωμένη για όλα όσα είχε εκφράσει δημιουργώντας μια λυπημένη έκφραση στο πρόσωπο του.

Jk: το βράδι μου δεν θα μπορούσε να πάει καλύτερα γλυκιά μου. Μην μετανιώσεις για τις πράξεις σου, σε παρακαλώ.

Απάντησε δημιουργώντας ακόμη περισσότερα δάκρυα στα ήδη κοκκίνισμενα μάτια της.

Jk:τώρα γιατί κλαίς. Δεν ήθελα να σε κάνω να κλάψεις.

Προσπάθησε να πει ταραγμένα ανασηκώνοντας το σώμα του μερικώς από την άμμο.

Yl:δεν έκανες κάτι λάθος.

Απάντησε και εκείνος ηρέμησε επιτέλους στεκομενος ακόμη στα γόνατα του νιώθοντας τις μικρές πέτρες να τρυπούν το δέρμα του.

Εχωσε τα χέρια του στις τσέπες της βερμούδας του και αφού έψαξε για λίγο τράβηξε το πλαστικό μακριά από το ύφασμα.

Έτεινε το μικρό γλύκισμα προς την κοπέλα και μόλις εκείνη το πήρε μέσα από τα δάκτυλα του ο νεαρός σηκώθηκε κατευθυνόμενος πια προς την καλύβα του.

Jk:ούτε εσύ έκανες κάτι λάθος , Yeol eum...

Μονολογησε ψυθηριζοντας το όνομα της, το οποίο είχε ακούσει το πρωί κατά τύχη.

Τον κοιτούσε να απομακρύνεται και να μπαίνει στην καλύβα στην μέση της παραλίας και ένιωθε πως ένα μικρό βάρος είχε φύγει από τους ώμους της. Μπορεί να ήταν απειροελάχιστο όμως ήταν αρκετό για να την κάνει να σκουπίσει τα δάκρυά της και να ηρεμήσει.

Μόνο όταν γύρισε το βλέμμα της μπροστά, κατάλαβε πως το μικρό γλύκισμα που της είχε δώσει ο άγνωστος άνδρας αποτελούσε ένα γλυφιτζουρι με περιτύλιγμα Hello kitty.

Χαμογέλασε στην όψη του και αφού το άνοιξε, το έβαλε κατευθείαν στο στόμα της γλυκαινοντας τους γευστικούς της κάλυκες αλλά και την ψυχή της.

~❀~

Στεκόταν στο κρεβάτι του. Ξαπλωμένος με τον θώρακα του να κοιτάζει την ξύλινη στέγη και τα χέρια του να βρίσκονται πίσω από το κεφάλι του.

Ένιωθε μια εσωτερική γαλήνη όμως η καρδιά του χτυπούσε τόσο δυνατά που κόντευε να πεταχθεί έξω από το στήθος του και αυτό δεν οφειλόταν μόνο στην ομορφιά της κοπέλας με τα δακρυσμένα μάτια. Το μεγαλύτερο μέρος οφειλόταν σε δικές του μνήμες που είχαν πια ξυπνήσει μέσα στο μυαλό του. Μνήμες που είχε κρύψει καλά και βαθιά μέσα του.
Τόσο βαθιά που ούτε ο ίδιος θυμόταν ότι υπήρχαν ή τουλάχιστον αυτό έλεγε στον εαυτό του κάθε φορά που το αλκοόλ τον μάγευε και τον οδηγούσε μυστικά στο μέρος που τις είχε στιβαξει στο πίσω μέρος του μυαλού του.

Άφησε μια βαθιά ανάσα να περιπλανηθεί στην ατμόσφαιρα και μετά από λίγα λεπτά σηκώθηκε από το στρώμα.

Έφτασε για πολλοστή φορά κοντά στα παράθυρα του παρατηρώντας πως τα φώτα του τροχόσπιτου μόλις είχαν κλείσει.

Yl: χώρισα...μόλις με χώρισαν από το τηλέφωνο.

Ακούστηκε στο μυαλό του και αμέσως η καρδιά του σφικτηκε απότομα. Δεν πίστευε πως κάποιος μπορεί να ειναι τόσο δειλός και αγενής ώστε να κάνει κάτι τέτοιο από απόσταση όμως τα γεγονότα που είχε παρακολουθήσει νωρίτερα τον έφερναν πιο κοντά στην πραγματικότητα.

Θυμόταν τα λόγια της, την έκφραση του προσώπου της και τα μάτια της, τα οποία κάθε φορά που τον κοιτούσαν ένιωθε πως τον παρακαλούσαν να την βοηθήσει.

Δεν ήξερε αν αυτό έκαναν όμως εκείνος είχε την αίσθηση πως δεν έπρεπε να την αφήσει μόνη. Όχι επειδή ένιωθε ερωτικά συναισθήματα προς το μέρος της ,αλλά επειδή η συνείδηση του ,του έλεγε πως δεν έπρεπε να την εγκαταλείψει ακόμη και αν του ήταν παντελώς άγνωστη.

Άλλωστε ήταν εξίσου μόνος και πληγωμένος και μακριά από όλους και από όλα όσα αγαπούσε κάποτε. Μακριά ακόμη και από τον ίδιο του τον εαυτό.

___________________________________________

Και παραπάνω από έναν μήνα μετά αυτό το κεφάλαιο έρχεται να δώσει ελπίδες σε όποιον νιώθει λίγος και μίσος και άδειος όπως λέει και η Yeol eum.

Έρχεται για να σας υπενθυμίσει την αξία που έχετε και την δύναμη που κρύβεται μέσα σας.

Πάντα θα υπάρχει κάποιος να σας νοιάζεται όλους και αν δεν είναι κάποιος από το περιβάλλον σας τότε χρησιμοποιήστε με.

Εγώ θα είμαι πάντα εδώ και θα σας νοιάζομαι όλους γιατί για εμένα έχετε την μεγαλύτερη αξία.

Vanilla